Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΣΑΒΕΣ


Και το όνομα αυτού: Στέλιος Μπενετάτος. Φιλολαϊκός Δήμαρχος Κοκκινιάς (Νίκαιας, σύμφωνα με τα κρατικά κιτάπια).

Ταξικός ο ένας (Μπενετάτος), όχι και τόσο ταξικός ο άλλος (Τσάβες) δίνουν μαζί τη μάχη για τα λαϊκά συμφέροντα.



Ακόμη και στον ενδυματολογικό τομέα οι ομοιότητες είναι προφανείς. Δεν ξέρω βέβαια αν κανένας απ’ τους δύο θα λάβει βραβείο πιο καλοντυμένου άντρα, σαν τον Σαρκοζί, αλλά αυτό δεν μας απασχολεί.

Η Ελλάδα λοιπόν απέκτησε τον δικό της Τσάβες.

Ενημερώνουμε ότι το πλατύ δίκτυο των λαγωνικών, των χαφιέδων και των μακιγιέρ του Φιλολαϊκού blog ψάχνει και για άλλες πιθανές ομοιότητες ντόπιων και ξένων αγωνιστών. Θα σας ενημερώνουμε με κάθε ευκαιρία.

υ.γ. φωτογραφίες ξιπασμένων bloggers γίνονται δεκτές (ώρες γραφείου). με λίγο photoshop μπορούμε να σας κάνουμε να μοιάζετε με τον Τσε Γκεβάρα. μόνο μη μου ζητήσει η καμιά Παρτιζάνα να την κάνω να μοιάζει με τον Στάλιν, εκεί δυσκολεύομαι...

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

ΜΙΣΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ


Μισάνοιχτη Επιστολή προς τον κύριο Γ. Τράγκα συζ. Μπορζουαζία

Σε άρθρο σας στην αξιότιμη εφημερίδα σας «Χώρα της Κυριακής» της 24ης Αυγούστου σημειώνετε με έμφαση: «Δε χρειάζεται να προβάλει και να αναδείξει ο κ. Αλογοσκούφης ως μείζον το πρόβλημα της οικονομίας. Το γνωρίζουν όλοι οι πολίτες. Το διαπιστώνουν καθημερινά στην αγορά και στην τσέπη τους (...) αυτό που χρειάζεται είναι η κοινωνική συσπείρωση και η σύγκλιση για να δώσουμε ενωμένοι τη μάχη και να ξεπεράσουμε με όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες τη δύσκολη καμπή».

Ε, όχι λοιπόν κύριε Τράγκα, λυπάμαι που σας χαλάω τη μέρα αλλά «Μπα, δεν παίζει» να συσπειρωθούμε κοινωνικά εγώ και εσείς για δώσουμε καμία μάχη.

Δεν είμαστε ίσα και όμοια.

Εσείς είστε εκπρόσωπος της αστικής τάξης, αυτών δηλαδή που βγάζουν φράγκα βάζοντας άλλους να δουλεύουν γι’ αυτούς.
Εσείς είστε αυτός που κράζετε, με την ομολογουμένως ...αισθαντική φωνή σας, από τα παράθυρα της τηλεόρασης για «Σοβιετίες», «κουκούλια», «ΝτεΝτεΑρ» κάθε φορά που κάποιος σοβαρός άνθρωπος (εργάτης, φοιτητής κλπ) εκφράζει τα λαϊκά αιτήματα για το ψωμί, τη δουλειά, τα δικαιώματα των εργαζομένων, την δωρεάν παιδεία και υγεία, την πάλη ενάντια σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Εμείς οι υπόλοιποί (δεν) τα βγάζουμε πέρα με 300-400-600 ευρά. Κάποιοι τρώνε τα νιάτα τους στα ντελίβερι προσπαθώντας να σπουδάσουν. Κάποιοι μεγαλώνουν παιδιά με 700 ευρώ και απλήρωτες υπερωρίες. Στους περισσότερους μας κλέβουν τα ένσημα. Οι γιαγιάδες μας πληρώνουν 25% συμμετοχή στα φάρμακα με τις πενιχρές συντάξεις των πεθαμένων πρόωρα, λόγω σακατοσύνης, παππούδων μας.
Θέλετε κύριε Τράγκα να συνεχίσω και άλλο το «μελό»;

Κύριε Δελατράγκα, άμα η οικονομία σας περνάει «φάσεις», «καμπές», «στροφές», «διαβάσεις» και «διόδια», αδιαφορώ.
Πουλήστε κανένα κότερο, μειώστε τα πούρα ανά σεκόντ τετράγωνο, φάτε μωβ χαβιάρι αντί για μαύρο, αγοράστε 36’’ οθόνη Plasma αντί για 42’’, στην τελική, πιείτε Johnnie Green Label αντί για Blue.

Προσωρινά όλα αυτά.
Όσο προλαβαίνετε.
Γιατί μία μέρα θα γίνουμε Σοβιετία.
Και δεν εγγυώμαι τίποτα.

laiko stroma

ΤΕΛΟΣ ΔΙΕΞΑΧΘΕΙΣΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ (Φράγκα-Γερμανός)

ταυτότητα έρευνας: την ξέχασα
δείγμα: στημένο, διάρκεια: μακρά

Ερώτηση: Τί θα κάνετε με τα φράγκα που κονομήσατε από την εταιρεία "Γερμανός" ;


1. Θα πάω να σπουδάσω στην Αμερική (6 ψήφοι - 15%)
2. Θα αγοράσω ένα κότερο και 170 κοστούμια (8 ψήφοι - 21%)
3. Θα αγοράσω καινούργιο κράνος (5 ψήφοι - 13%)
4. Θα πάω στην Αφρική με τους Μασάι (6 ψήφοι - 15%)
5. Θα προβώ στις απαραίτητες ενέργειες (13 ψήφοι - 34%)


Με βάση τα αποτελέσματα είναι προφανές ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία και ότι υπάρχει σοβαρό ενδυματολογικό πρόβλημα.

Ακολουθεί νέα ψηφοφορία:
ΜΕ ΒΑΣΗ, ΤΗ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΡΤΑ, ΠΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ;

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008

Ο Λαβύρινθος του Ελεύθερου Κόσμου

Δεν συνηθίζω να κάνω αναρτήσεις για κινηματογραφικές ταινίες που παρακολουθώ (θα συνηθίσω από σήμερα, όλα μια συνήθεια είναι).

Συνήθισα λοιπόν.

Είδα λοιπόν αυτές τις μέρες (μεταξύ άλλων):

Ο Λαβύρινθος του Πάνα



Τον Λαβύρινθο του Πανός υπήρξαν φίλοι που μου τον πρότειναν από καιρό, και μάλιστα ως ...θρίλερ. Ευτυχώς, ο Αντωνάκος, έδωσε το έναυσμα για μια άλλη προσέγγιση, την οποία άλλωστε θα είχα ούτως η άλλως (ο φρανκισμός στο εδώλιο, τα φαντάσματα είναι βοηθητικά).
Η ισπανική γλώσσα ηχεί τόσο μαγευτικά στα αυτιά μου, φορτίζει περισσότερο τις στιγμές (είτε στους εύθυμους, είτε στους «σκληρούς» διαλόγους. Κάνει την ταινία τόσο μεσογειακή, τόσο ελληνική, σε τελική ανάλυση τόσο «λαϊκοστρωματική» θα έλεγα, αν μπορούσα να εξηγήσω τι εννοώ, αλλά βαριέμαι συγκεκριμένα τώρα.
Η ταινία έχει ζουμί, έχει ανθρωπιά, έχει ένα ατρόμητο κοριτσάκι που με συγκίνησε, έχει κι άλλα, και αξίζει να την δει κανείς (όχι κανείς, πολλοί...)

It’s A Free World


Ο Κεν ο Λόουτς έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του χρόνια τώρα. Είναι και αυτός με τα λαϊκά στρώματα κλπ
Ένα χαρακτηριστικό των ταινιών του είναι ότι μοιάζουν ώρες-ώρες με δραματοποιημένα ντοκυμαντέρ. Δεν ξέρω αν αυτό είναι από επιλογή, ένεκα «ευρωπαϊκής» άποψης για τον κινηματογράφο ή λόγω έλλειψης τεχνικών μέσων και πόρων. Με «τεχνικά» κριτήρια λοιπόν, κάποιες από ταινίες του θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και «κακές».
Αλλά ποιος νοιάζεται; Προφανώς αυτό που με ενδιαφέρει στον Λόουτς είναι το περιεχόμενο. Ακόμα και αν αυτό το περιεχόμενο είναι ο «εφηρμοσμένος αντισταλινισμός» (Γη και Ελευθερία), ο Λόουτς δεν παύει να είναι με τους «καλοί ανθρώποι», γι’ αυτό και τον χωνεύω.
Η ταινία λοιπόν μιλάει για μια εξακοσάευρη κοπέλα (δεν διευκρινίζει αν της κολάνε ένσημα) που την παλεύει με τα χίλια ζόρια. Μετά θα πάει «να πιάσει την καλή» με τους μετανάστες αλλά, μπα. Άλλο review δεν κάνω, για τα υπόλοιπα νοικιάστε ή κατεβάστε την (η πειρατεία σκοτώνει τον πειρατή Ντρέικ, ο γάμος σκοτώνει την τσέπη, επίσης η περιέργεια σκότωσε τη γάτα κλπ).


υ.γ. Ελ Μακαρόνιους, εντάξει θα τον δώ και τον Ιντιάνα και τον Σκοτεινό Ιππότη και τον Μπρους Γουίλις στη Χώρα των Θαυμάτων άμα θες θα δω. Απλά είπα να το ρίξω λίγο στην ποιότητα αυτή την εβδομάδα.

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ


Έβλεπα, λίγο πριν την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, ένα εισαγωγικό αφιέρωμα στη ΝΕΤ. Στο φόντο των διάφορων συνεντεύξεων κυριαρχούσαν δύο μορφές, του Μάο Τσε Τουνγκ και του Ντενγκ Ξιάο Πινγκ.

Αντίφαση.

Όλη η προοδευτική ανθρωπότητα χαιρέτησε τη Νίκη της Κινεζικής Επανάστασης το '49. Κρύος ιδρώτας έλουζε τον Ιμπεριαλισμό την δεκαετία που ακολούθησε. Η ρήξη στις σχέσεις ΕΣΣΔ-Κίνας όμως, επέδρασε αρνητικά και στους δύο. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην πρώτη θα αρχίσει να ζορίζεται, ενώ η δεύτερη θα περάσει από σαράντα κύματα με αμφίβολα αποτελέσματα.

Όμως η Κίνα δεν μπόρεσε να ισορροπήσει ουσιαστικά ποτέ, μεταξύ της βολονταριστικής υπερβολής και ενός υποτιθέμενου «πραγματισμού». Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 «στούκαρε» μόλις πήγε να στρίψει στην πρώτη γωνία .

Από τον αριστερισμό του Μάο στις εμπορευματικές σχέσεις του Ντέγκ. Από τα ακατανόητα «Μεγάλα Άλματα προς τα Μπρος» στην εισβολή του ξένου κεφαλαίου στη χώρα. Από τις χαοτικές «Πολιτιστικές Επαναστάσεις» στην χλιαρή γενικολογία για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ.

Το θέμα της Κίνας φυσικά δεν μπορεί να εξαντληθεί (ουσιαστικά δεν μπορεί να «ανοιχθεί» καν) στα πλαίσια ενός blog, όμως οι προβληματισμοί παραμένουν.

Κρίμα, γιατί αυτή η χώρα, αν και δε μ’ αρέσει να πετάω το θέμα στη μεταφυσική, θες λόγω μεγέθους θες λόγω άλλων παραγόντων, είχε τις δυνατότητες να πάει μπροστά όλη την ανθρωπότητα. Με τον αντίστοιχο διεθνή περίγυρο βέβαια.