Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

Το βόδι που μου πήραν, ακόμα το χρωστάν



«Δώστε μου e-mail να συνεννοηθούμε. 
Δώστε μου.»


Έτσι έκλεινα, σχεδόν σαν σήμερα, 4 χρόνια πριν, ένα σχόλιο μου στο πάλαι ποτέ blog της προκοπής Granma, απευθυνόμενος κυρίως στον (ακόμα της προκοπής) blogger A8lio.

Λίγο νωρίτερα είχα ολοκληρώσει ένα draft (αντίφαση) με 9-10 σελίδες σημειώσεις, σκόρπιες σκέψεις, μπινελίκια, τετράγωνες αναλύσεις αλλά και «συνδικαλιές» της σειράς, κρυστάλλινα επιχειρήματα αλλά και ευλογοφανείς «παπάντζες», ιδεολογικοπολιτικά «σούτια» και πολιτικά «μπουκέτα», όλα ανάκατα, σχετικά με τα γεγονότα της 19ης και κυρίως της 20ης Οκτώβρη 2011. Της μέρας δηλαδή που ένας συρφετός από πουλημένα και απούλητα τομάρια (τομάρια «στοκ»), επιτέθηκε σε μια μεγαλειώδη (ναι, μεγαλειώδη, κλισέ-«ξεκλισέ», μεγαλειώδη) διαδήλωση 100.000 ανθρώπων, τη διαδήλωση του ΠΑΜΕ έξω απ’ τη Βουλή (κομμάτι της συνολικής μεγαλειώδους συγκέντρωσης των 200.000 ανθρώπων εκείνη τη μέρα) όταν ψηφιζόταν ένα ακόμα κάρο αντιλαϊκών μέτρων από την κυβέρνηση ΓΑΠ. Και κυρίως της μέρας που, παράλληλα, όλοι χάσαμε από την κρατική τρομοκρατία έναν σύντροφο, τον Δημήτρη Κοτζαρίδη.

Έκτoτε τα γεγονότα της 20ης Οκτώβρη έχουν λάβει status ενός ακόμα urban legend για το ΚΚΕ. Τόνοι συστηματικής ή ξεκάρφωτης αερολογίας έχουν γραφτεί σε έντυπα, σόσιαλ μήδια κλπ σχετικά με την συγκέντρωση εκείνη και τη στάση του ΠΑΜΕ. Ο ορισμός της ψευδούς συνείδησης.
Το ανεπεξέργαστο αυτό κείμενο με working title «Η κρυφή γοητεία της Καγκελαρίας» ακόμα υπάρχει στον υπολογιστή μου. Δεν το ολοκλήρωσα, δεν το έστειλα και δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Όμως σήμερα, με την απόσταση των τεσσάρων χρόνων από τα γεγονότα θέλω να παραθέσω ορισμένες σκέψεις/αυτούσια αποσπάσματα του εν λόγω φορτισμένου κειμένου.

Εισαγωγικά μόνο, θέλω να πω ότι στο κείμενο δεν είχα επικεντρωθεί τόσο στα κατ’ εμέ εξόφθαλμα και υπεράνω πάσης ανάγκης εξήγησης γεγονότα αλλά περισσότερο στην απογοητευτική (και σε κάθε περίπτωση πολιτικά λανθασμένη) στάση που κράτησε ένα μεγάλο μέρος γνωστών και φίλων (πολλοί απ’ τους οποίους είναι ακόμα φίλοι μου) του εξωκοινοβουλευτικού χώρου, πράγμα που μου είχε προκαλέσει μεγάλη έκπληξη. Διευκρινίζω ότι τότε ήμουν μέλος της Κ.Ν.Ε., πράγμα που δεν είμαι σήμερα (ούτε του Κ.Κ.Ε.) Τέλος, τεχνικά μιλώντας, να πω ότι οι σημειώσεις αυτές είναι σκόρπιες και δεν έχουν ροή συνεχούς κειμένου οπότε μπορεί να φαίνονται κάπως ξεκάρφωτες-ασύνδετες και ζητώ κατανόηση γι’ αυτό.

Το κείμενο ξεκινούσε κάπως έτσι:

«Δε θα μιλήσω σήμερα ούτε για διαγαλαξιακούς «ταπανταολικούς» κομμουνισμούς, ούτε για «αρχοντοβλαχιές», ούτε για «βλαχομπαροκιές». Αυτές τις μέρες δεν έχω όρεξη να κάνω εκτεταμένο χιούμορ, μόνο σποραδικό. Και κάτι ακόμα. Κάνω την συνειδητή επιλογή να μην γράψω καμία λέξη, καμία φράση με πλήρη κεφαλαία γράμματα αν και αυτά που νιώθω είναι ικανά να κολλήσουν με ζηλοτέιπ το CAPS LOCK στο πληκτρολόγιο. Αυτό όμως δε σημαίνει ούτε μειωμένη οργή ούτε ακουδούνιστα πλέον νεύρα. Λέγεται μάλλον 1. επιμέλεια κειμένου και 2. κατευναστική επίδραση που έχει η πάροδος 48 ωρών από τα γεγονότα.»

σχετικά με την απροσδόκητη στάση φίλων του εξωκοινοβουλευτικού χώρου

[…] Ε, λοιπόν συναισθηματικός δεν θα είμαι. Δεν θα είμαι όμως και προς τις δύο κατευθύνσεις. Δεν μπορώ να αντ-αλλάξω την άποψη μου. Εγώ δεν ζήτησα πιστοποιητικά ΚΚΕδοφροσύνης για να μιλήσω ή να κάνω φίλο. Όπως και δεν προσκόμισα πιστοποιητικά «ομιλητικού» και «διαλλακτικού» κνίτη προκειμένου να γίνω αρεστός.

[…]  Έχω μαντρώσει σε φιλικό σπίτι μια χούφτα Εαακίτες, για να να δούμε τον «Άνθρωπο με το Γαρύφαλλο» (εγώ για 12η φορά και εκείνοι για 1η). Έχω συγκρουστεί, έχω διαφωνήσει κάθετα και οριζόντια, έχω συμφωνήσει εν μέρει ή και πλήρως. Παρ’ όλα αυτά παλιότερα έπεφτα στην παγίδα να κάνω μηχανιστικές αναγωγές του προσωπικού στο πολιτικό και τούμπαλιν, με τον καιρό σοβαρεύτηκα. Όσοι είναι άνθρωποί μου, είναι άνθρωποί μου και δεν αλλάζει. Με όσους πάλι «λέω ένα γεια», θα συνεχίσω να λέω. Η ταυτότητά μου ως φυσικό πρόσωπο είναι γνωστη, άλλωστε δεν την έκρυψα ιδιαίτερα επιμελώς ποτέ.

και συνέχιζα τις σημειώσεις

Τρία (3) είναι λοιπόν τα βασικά επιχειρήματα:
1. «Εμποδισμός-μαγαζακισμός». Οι παμίτες μονοπωλείτε τον αγώνα κλπ
[…]Από το πρώτο δήθεν επιχείρημα του μαγαζακισμού ξεπροβάλει και το 2ο (εντελώς ουγκαντέζικου τύπου)
2. «Το ΠΑΜΕ προστάτεψε τη Βουλή και την Αστική Δημοκρατία».
Μάλιστα. Θα παραβλέψω ότι σε αυτό συμφωνούν από τον Άδωνη, Πρετεντέρη μέχρι την Μαύρη Γάτα ΚΑΙ ΤΟΝ Άσπρο Σκύλο.
[…] Άντε τραβάτε. «Πάντε!» (σε απλά λαϊκά θεσσαλονικώτικα). Πάντε να την καταλάβετε και να δώσετε ένα λυτρωτικό τέλος στην μίζερη ζωή μας. Τι; Δεν είχατε σκοπό την εισβολή αλλά την πίεση για παρεμπόδιση. Τι σύμπτωση, κι εμείς το ίδιο, οπότε γιατί καλύπτετε την επίθεση των παρακρατικών; Λόγω του λόγου 1. (εμποδισμός-μαγαζακισμός). Και, γιατί προβάλετε το δήθεν επιχείρημα της «προστασίας»; Γιατί είναι ένα επιπλέον επιχείρημα απέναντι στο ΠΑΜΕ και πουλάει σε έναν περιορισμένο αλλά ευμεγέθη κύκλο αλτέρνατιβ και ράσταμαν νεανικό φοιτητόκοσμο. Ε, πέστε το έτσι να τελειώνουμε. Πέτα fake επιχειρήματα με τη σέσουλα να βγάλουμε γούστα! 
3. «Ξέρετε κάτι Παμίτες; Δεν εμποδίσατε τους κουκουλοφόρους, εμποδίσατε δεκάδες σωματεία και οργανώσεις και «όλος ο κόσμος» ήταν εξαγριωμένος μαζί σας».
Αυτό εμπίπτει στη κατηγορία του αστικού μύθου «ΚΚΕ και κόσμος». Το διάτρητο των διατρήτων, το φτηνό διανοητικό σουρωτήρι ανίκανο να συγκρατήσει την πιο al dente μακαρονάδα. Συνοδεύεται με σως «Εμείς έχουμε πιο πολύ κόσμο». Από πότε 30x500=15.000 είναι παραπάνω από 1x15.000. Αλλά μόλις το πεις αυτό, τότε «δεν θα τις βγάλουμε έξω να τις μετρήσουμε». Εντάξει να μην τις μετρήσουμε, αλλά τι μου τσαμπουνάς τότε για «ΚΚΕ και ο κόσμος»;

και συνέχιζα με περισσότερα για τους αστικούς μύθους

[…] Το ΠΑΜΕ φταίει για τα πάντα και για τα αντίθετά τους. Α, και για όλες τις ενδιάμεσες καταστάσεις. Το ΚΚΕ φταίει για το ‘36, φταίει που απείχε το ’46, φταίει που κατεβαίνει-που δεν κατεβαίνει, φταίει που φεύγει-φταίει που μένει. Φταίει για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και για τα αρχεία .avi που δεν παίζουν σε παλιά DVD-φέτα. Μου θυμίζει αυτό που είπε ο σύντροφος Μανώλης όταν πρωτοοργανώθηκα: «Ο Κομμουνιστής και να κλάσει στραβά, πρόβλημα είναι».

και μια  διευκρίνιση που ήθελα να κάνω εκείνες τις μέρες για να μην καούν τα χλωρά μαζί με τα ξερά

[..] Σε αντίθεση με όσα νομίζουν αρκετοί σύντροφοι και φίλοι του ΚΚΕ, ο πέραν του ΚΚΕ χώρος δεν είναι αδιάσπαστος και ενιαίος. Επειδή «ζω ανάμεσα τους» ξέρω πάνω κάτω όλες τις πιθανές έχθρες, μισοέχθρες, λυκοσυμμαχίες (sic), ψευτοανακωχές που υπάρχουν, χιαστί, σταυρωτά, ζευγαρωτά κλπ ανάμεσα τους. Για παράδειγμα οι ανακοινώσεις ΝΑΡ (και Ανταρσύα ως σύνολο) ήταν υποδειγματικές και καταδίκασαν την αντι-ΠΑΜΕ, αντεργατική, αντιλαϊκή, μαφιόζικη αλητεία, όμως το πρόβλημα είναι άλλο.

[…] Το θλιβερότερο, η βάση των ΕΑΑΚ-Ανταρσύα να αυτό-ζυμώνεται-από-τα-κάτω κατά της ηγεσίας της! Ο «χώρος» να βράζει από αλληλοκατηγορίες για το ποιος είναι πιο «μεταλλαγμένος» και πιο «γλύφτης του ΚΚΕ» απ’ τον άλλον!

παρακάτω για την ντεμέκ «προκλητική στάση της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ» που «εξαγρίωσε τον κόσμο»

[…] Θα αντιστρέψω το επιχείρημα. Το μίσος αναρχικών και το «ελαφρύ μίσος» των αριστεριστών για το ΚΚΕ είναι πρωτογενές δεν έχει να κάνει με «τεχνικά θέματα». Διότι άκουσα αερολογίες μεγατόνων του τύπου «Μας κοιτούσαν άγρια». Ε, άι στο διάολο που θα βάλω και το χαμόγελο του τζόκερ στο πρόσωπο ενώ με φτύνουν, και μου βρίζουν την μάνα. Βέβαια άκουσα και το αντίστροφο, «Ούτε καν μας μιλούσαν». Αλλά αυτό εμπίπτει στην κατηγορία των χρωστούμενων και του βοδιού, από το ΚΚΕ θα ζητούνται πάντα και τα δύο. Δεν φτάνει που δε μας μιλούσαν, αλλά μας μιλούσαν κιόλας…

Ένα παραλειπόμενο που δίνει τον τόνο

[…] Φωτεινή εξαίρεση όπως έμαθα από αυτόπτη μάρτυρα, κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν «απ’ τα Άγραφα». Δύο… αρασίτες που όταν είδαν την δολοφονική επίθεση, πλησίασαν από άλλο σημείο την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ και ζήτησαν να μπουν στις τάξεις της και να βοηθήσουν, προς τιμήν τους.

και συνέχιζα

[…] Μεταξύ ΠΑΜΕ και Νοσότρος, μεταξύ Terra(ς) και Συνδικάτου Οικοδόμων, μεταξύ Υφανέτ και… ΟΓΕ, επιλέγει συνειδητά «Τέρρες» και τέρατα. Τι κι αν καταδικάζαμε εν χορώ τα «Τέρατα» στις ιδιωτικές μας συζητήσεις, η Κρυφή γοητεία της Αναρχομπαχαλίας υπερισχύει στο μυαλό του μέσου Εαακίτου.

[…] Ίσως να αυταπατώμαι για τις δυνατότητες, τα όρια και τις προοπτικές του αριστερίστικου χώρου. Αν η Μαύρη Γάτα και τα Προκάτ σου φαίνονται ελκυστικότερα από το ΠΑΜΕ, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

και κατέληγα

[…] Όχι εν δυνάμει συναγωνιστές, όπως δεν είναι επανάσταση το μωβ φουλάρι, το αρωματικό στικ και η ονειροπαγίδα στην πόρτα έτσι δεν είναι επανάσταση οι «απαλεψιές» και τα μητσοτακικά «τικ» που πιάνουν τα αφιονισμένα φρικιά.

[…] «Συναγωνιστές» αριστεριστές, οι αναρχικοί σαν έχουν πιάσει «τζάμπα μαλάκες», απολογείστε για λογαριασμό τους, ντρέπεστε να ψελλίσετε τα αυτονόητα. Και αν βρεθούν στο «και 5» μερικοί ανάμεσα σας να πουν επιτέλους τα αυτονόητα, έστω και με μισόλογα, κατηγορούνται σαν γλύφτες του ΚΚΕ, Ιζνογκούντ, Χαλίφηδες στη θέση του Βεζύρη και πάει λέγοντας.

στο αυτονόητο

[…] Δεν ζητάω  σεβασμό για τον Κοτζαρίδη. Δεν ζητάω λιγόστεψη του αντιΚΚΕδισμού. Δεν βάζω ασπίδα τον νεκρό μου σύντροφο. Oλα αυτά είναι Ανεξάρτητα (ήθελα να το γράψω ολόκληρο με κεφαλαία αυτό, το ομολογώ). Η καταδίκη της προχτεσινής αλήτικης επίθεσης στο ΠΑΜΕ πρέπει να είναι συντριπτική-καθολική και αυτονόητη για κάθε άνθρωπο με στοιχειώδες πολιτικό κριτήριο.

[…] Στην τελική, οι ίδιοι απάλευτοι στην καλύτερη-παρακρατικοί στην χειρότερη, είναι αυτοί που επιτέθηκαν την προηγούμενη 19 Οκτώβρη στο μπλοκ των Παρεμβάσεων, όπως με ενημέρωσε αυτόπτης μάρτυρας εκπαιδευτικός (υπεράνω πάσης φιλοΚΚΕ υποψίας)

και τέλος, οι συγνώμες, τα ευχαριστώ και τα μπράβο που πρέπει να ειπωθούν από κάποιους

1ον. Πρέπει να ζητήσουν πολιτική συγνώμη από τον κόσμο του ΠΑΜΕ διπλά, διότι α. δεν κρατάνε ούτε ένα ποντιοπιλατικό υποτιθέμενο 50-50 και β. έχουμε λαμβάνειν διότι το 50-50 σε αυτή την περίπτωση σημαίνει δικαίωση της επίθεσης των παρακρατικών και 2ον. Πρέπει να πουν ευχαριστώ και μπράβο που το ΠΑΜΕ, «άθελα» αν θέλετε, μπόρεσε και κράτησε τους Μπάτσους μακρά από το σύνολο (με κόπο συγκρατιέμαι για το caps lock) της συγκέντρωσης ΠΑΜΕ-ΓΣΕΕ-Συντονισμός. Προστάτεψε δηλαδή, όσο το άφησαν, μια μεγαλειώδη συγκέντρωση συνολικά 200.000 ανθρώπων.  Ήταν η πρώτη φορά από το 1453 μ.Χ. που η συγκέντρωση δεν διαλύθηκε νωρίς. Μόλις το ΠΑΜΕ αποχώρησε λόγω της δολοφονικής επίθεσης εις βάρος του, άνοιξε όχι η Κερκόπορτα, αλλά όλες οι πόρτες της Αλουσύστεμ με αποτέλεσμα να διαλυθεί (όλη) η συγκέντρωση (των πάντων όλων).

υ.γ. Την καλύτερη, από απόψεως cult, όχι από σοβαρή άποψη, θέση, ουσιαστικά δικαίωσης του ΠΑΜΕ, για τα γεγονότα των ημερών την διάβασα στo αναρχοσάμθινγκ περιοδικό Sarajevο

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ανοιχτό Γράμμα 52 σχημάτων της ΕΑΑΚ !

Το Φιλολαϊκό blog σας παρουσιάζει αποκλειστικά την Ανακοίνωση-Ανοιχτό Γράμμα 52 σχημάτων των Ε.Α.Α.Κ. (Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση) που αναμένεται να κάνει τον γύρο του διαδικτύου και ήδη προκαλεί αντιδράσεις. 

Αναμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία τα σχόλιά σας για αυτή την πραγματική ανακοίνωση-βόμβα όσον αφορά το φοιτητικό κίνημα και κατ' επέκταση την πολιτική ζωή της χώρας.

σημείωση: χρησιμοποιήστε την επιλογή μεγέθυνσης από τον browser σας για να μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο καλύτερα


Ακολουθεί το κείμενο (το οποίο βρίσκεται στη διάθεση του blog και σε μορφή pdf):

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ 52 ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Α.Α.Κ.

Εμείς, τα μέλη των σχημάτων της ΕΑΑΚ, απευθυνόμαστε με αυτό το ανοιχτό γράμμα σε όλους τους αγωνιζόμενους φοιτητές και τη νεολαία που χτυπιέται βάναυσα από την αντιδραστική πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που αποτελεί φυσική συνέχεια των αντιλαϊκών κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ. 


Σήμερα η ΕΑΑΚ, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά της παραμένει μια υπολογίσιμη δύναμη στο φοιτητικό κίνημα. Αναγνωρίζουμε, ως κληρονόμοι όλης της ιστορίας των ΕΑΑΚ των προηγούμενων δεκαετιών την προσφορά της ΕΑΑΚ, καθώς και άλλων ιστορικότερων παρατάξεων της Αριστεράς, στο φοιτητικό κίνημα καθώς και τις ευθύνες που καλούμαστε να αναλάβουμε στο σήμερα. Την προηγούμενη δεκαετία παράλληλα με την ενεργή συμμετοχή στους φοιτητικούς αγώνες, η ΕΑΑΚ, με μαζικές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες επεξεργάστηκε μεταξύ άλλων και την πρόταση-αίτημα για «Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση». Η Θέση της ΕΑΑΚ για «Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση» παρόλο που ξεκίνησε να ζυμώνεται με τις καλύτερες των προθέσεων δεν κατάφερε να αφουγκραστεί τις αγωνίες και τους πόθους των αγωνιζόμενων φοιτητών. Στην διάρκεια των τελευταίων ετών κατέστη σαφές ότι δεν γειώνεται στη συγκυρία. Είναι συνειδητή η απόφαση μας να προχωρήσουμε, μετά από πολύμηνες συζητήσεις ανάμεσα στους συντρόφους των σχημάτων μας αλλά και άλλους αγωνιστές. Στηρίζουμε λοιπόν, την πρόταση που διατυπώθηκε στο παρελθόν από άλλες αγωνιζόμενες πολιτικές δυνάμεις σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, την «ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ».


Η απόφαση μας αυτή ίσως να ξενίζει ένα δυναμικό αγωνιστών με τους οποίους μοιραστήκαμε αγωνίες, σταθήκαμε πλάι-πλάι σε διαδηλώσεις, δεχτήκαμε την καταστολή και τα δακρυγόνα των ΜΑΤ και του κράτους. Πρόθεση μας δεν είναι να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας. Η ανακοίνωση αυτή δεν είναι τουφεκιά στον αέρα, ούτε «συνδικαλιστικό» πυροτέχνημα. Επιθυμούμε να συμβάλει στη συζήτηση που έχει ανοίξει στο εσωτερικό των σχημάτων της ΕΑΑΚ για την περαιτέρω ενίσχυση του φοιτητικού κινήματος. Είναι το πρώτο βήμα σε μια πορεία αναβάθμισης της ΕΑΑΚ. 


Και κάτι παραπάνω. Είναι Αναγκαίο. 


Αναγνωρίζουμε, παρόλο που θα θέλαμε να είναι διαφορετικά, τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, και της Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας παλαιότερα, στο φοιτητικό κίνημα της χώρας καθώς και την πρωτοκαθεδρία της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας στους ευρύτερους νεολαιίστικους κοινωνικούς αγώνες. Δεν ξεχνάμε βέβαια ότι στο παρελθόν, πρόσφατο και απώτερο, συνέβησαν γεγονότα που τραυμάτισαν τις μεταξύ μας σχέσεις, σε βαθμό όμως που για εμάς δεν είναι ανεπανόρθωτος. Το επίδικο σήμερα και οι προβληματικές που μπαίνουν οδηγούν στο μόνο δρόμο που μπορεί να συμβάλει στην αναζωπύρωση του φοιτητικού κινήματος και να το οδηγήσει σε νέες νίκες. 


Καλούμε, παρά τις αγεφύρωτες διαφορές μας, τους συναγωνιστές μας από την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας να δεχθούν την κριτική στήριξη των σχημάτων της ΕΑΑΚ προς το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών σε όλη την Ελλάδα και την υπό όρους συμμετοχή των συντρόφων της ΕΑΑΚ σε αυτό. Για το σκοπό αυτό, και μέχρι να διεξαχθεί το επικείμενο Πανελλαδικό Διήμερο των Σχημάτων της ΕΑΑΚ που θα λάβει τις τελικές αποφάσεις, προχωράμε σε μονομερή αναστολή της αυτοτελούς μας παρέμβασης στις σχολές. Η θέση μας αυτή δεν σημαίνει φυσικά τη διάλυση των σχημάτων μας, αλλά υπογραμμίζει τη θέλησή μας, να θέσουμε τις δυνάμεις μας στην υπηρεσία του φοιτητικού κινήματος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην παρούσα συγκυρία. Η κίνηση μας αυτή δεν προεξοφλεί, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, τη στάση μας στις επικείμενες φοιτητικές εκλογές.  


ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ - ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ

Απαιτούμε:

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Δημόσια και Δωρεάν για όλους
ΠΤΥΧΙΑ ΜΕ ΑΞΙΑ, Μόρφωση-Ειδίκευση, για όλους μας Δουλειά
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ Δ.Σ. ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ
7ΩΡΟ-5ΜΕΡΟ-35ΩΡΟ με 1400 βασικό μισθό
ΚΑΜΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΝΑΒΗΣ - ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Συνεχίζουμε με: 

ΜΑΖΙΚΕΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
ΟΛΙΓΟΩΡΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΛΛΟΣΥΝΕΣ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ της Λαϊκής Συμμαχίας (ΠΑΜΕ-ΠΑΣΕΒΕ-ΠΑΣΥ-ΜΑΣ-ΟΓΕ)


Τα σχήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης:

ΑΝΑΡΠΑ - Πολ. Μηχ., A.K.A. - Αρχιτεκτονική, ΑΝΤΑΡΣΙΑ Ναυπηγών Μηχ. Μηχ., Ρ.Α.Φ. - ΣΕΜΦΕ, ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ. - Αγρονόμων Τοπογράφων, Χ.Α.Μ.Α.Σ. - Χημ. Μηχ. ΕΜΠ, Α.Χ.Μ.ΜΕΤ. - Μεταλλειολόγων, ΑΝ.ΑΡ.ΣΥ.Π. - Πληροφορική Αθήνας, Α.Ε.Π. - Μαθηματικό Αθήνας, Π.Α.Φ. - Ιατρική Αθήνας, Α.ΣΥ.Χ. - Χημικό Αθήνας, Κ.ΑΡ.ΦΙ. (όχι Σ.Α.Φ.) - Φιλοσοφική Αθήνας, Ρήγμα - Γεωλογικό Αθήνας, Αντινομία - Νομική Αθήνας, Ρ.Α.Πα.Ν. (όχι Σ.Α.Φ.Ν.) - Νομική Αθήνας, Ρ.Α.Σ. - Πολιτικό Νομικής Αθήνας, Ρ.Α.Τ. - Οδοντιατρική Αθήνας, Ρ.Α.Σ. - ΑΣΟΕΕ, ΑΡ.Κ.Α.Σ - Α.Σ.Κ.Τ., ΑΝΑΧ - Γεωπονικό Αθήνας, ΣΜΑΣ - ΑΣΠΑΙΤΕ, ΣΑΦ - ΠΑΠΕΙ, Μ.ΑΡ.Κ.Σ. ΤΕΙ Πειραιά, Contra legem - Νομική Θεσσαλονίκης, ΑΡ.ΑΓ.Ε. - Ηλεκτρολόγοι & Μηχανολόγοι ΑΠΘ, Α.Ρ.Ε.Φ. - Φυσικό ΑΠΘ, Φ.Ε.Ρ.ΜΑ. - Μαθηματικό ΑΠΘ, Format στην Πληροφορική ΑΠΘ, ΦΑΚΑ - Κτηνιατρική ΑΠΘ, ΑΡΠΑ στο Φιλολογικό ΑΠΘ, ΑΝΟΜΙΑ Ιστορικό-Αρχαιολογικό ΑΠΘ, ΑΡΠΑ Παιδαγωγικό ΑΠΘ, Επιτροπή Αγώνα Φοιτητών Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ, ΑΝ.Α.ΦΟΙΤ.Ο. Γεωπονία ΑΠΘ, ΡΑΣΑ Θεολογική ΑΠΘ, ΧΑΡΤΑ Τοπογράφων-Αγρονόμων, ΜΑΦΙΑ Πάτρας, Κρούση Πάτρας, ΠΑΝΤΙΕΡΑ Ιωάννινα, Ανατροπή Φιλολογία Πάτρας, ΑΝ.Α.ΧΩ.ΜΑ  - Μηχανολόγοι Πάτρας, ΑΝ.Α.ΚΙΝΗΣΗ - Πολιτικοί Μηχ. Πάτρας, ΑΡ.Κ.ΟΙ. Οικονομικού Πάτρας, Φ.Α.ΣΗ. - Ιστ. Αρχ. & Κοιν. Ανθρωπολογίας Βόλου, χωροΑταξία - Μηχανικοί Χωροταξίας Βόλου, Barricadas - Φυσικό Ιωαννίνων, Resistance - Ιατρική Ιωαννίνων, Λεγεωνάριοι-Κουρσάροι Ξάνθη, Αριστερόστροφη Έλικα - Bιολογικό Ηρακλείου, Ενωτική Πρωτοβουλία - Πολυτεχνείο Κρήτης, Φ.Α.ΠΑ. - Μεσογειακών Σπουδών Ρόδου, ΑΤΑΚ-ΕΑΑΚ ΤΕΙ Θεσσαλονίκης

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Το reboot δεν έρχεται απ' το μέλλον





Να ‘μαστε λοιπόν. Λίγα 24ωρα πριν την νίκη του Σύριζα, κάτι που συνάγεται σχετικά εύκολα από την ανθρωπογεωγραφία των ψηφοφόρων στη χώρα. Παραθέτω την αντιεπιστημονική-σχηματική-υποκειμενική-ταμπελοποιημένη κατηγοριοποίηση που χρησιμοποίησα για να βγάλω αυτό το συμπέρασμα. Οι παρακάτω 2+2 κατηγορίες (διαταξικές, το γνωρίζω) είναι οι πηγές που αναβλύζουν συριζικές ψήφους. Η πρώτες δύο είναι οι «σιγουράντζες», είναι αυτές που έδωσαν την αρχική ώθηση, το boost του Σύριζα δύο χρόνια πριν και το μετέτρεψαν από μικρό οπορτουνιστικό κόμμα σε μεγάλο οπορτουνιστικό κόμμα. Στις επόμενες δύο ανήκουν αυτοί που «το γύρισαν», οι «flip-floppers», η κρίσιμη μάζα που μετατρέπει-μετέτρεψε το μεγάλο οπορτουνιστικό (πρώην μικρό οπορτουνιστικό), σε μεγάλο κεντρώο-σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

1α. Νέοι 18άρηδες (μια στάλα «πίτσκα»), άσχετοι με τα πολιτικά, άπειροι με τη ζωή, παλινδρομούντες ανάμεσα στο «δε βαριέσαι» και στο «δε γαμιέται», που μπορεί αλλιώτικά να μην ψήφιζαν καν. Όχι απαραίτητα με μωβ φουλάρια και καρό πουκάμισα.
1β. Ελαφρώς νέοι 30συν ή 30παρά, λιγότερο άσχετοι με τα πολιτικά, μορφωμένοι μεταφοιτητές, με ελαφριά πείρα ζωής ανάμεσα σε άχρηστα μεταπτυχιακά και ντελιβεροσερβιτοριλίκια και κακοτράχαλες προοπτικές ζωής.
2α. 50ρηδες άντρες μικροαστικής έως και αρχοντοβλαχικής υφής (παντοπώληδες, καφετεριούχοι, σαντουϊτσάδες κλπ), η μεγάλη μάζα των πρώην πασόκων και νδ (αναλογία 60-40) δηλαδή, που το «γυρίζουν» σε Σύριζα γιατί διαταράχθηκε η ομαλότητα της ψιλοπαλευτής πρότερης κατάστασης και γιατί «πάνε με το νικητή».
2β. Γυναίκες κυρίως (οι άντρες πεθαίνουν  νωρίς) μεγάλης ηλικίας (κατά κόσμον «γριές»). Εδώ ήταν το μεγάλο στοίχημα για να γείρει η πλάστιγγα. Ναι, μπορεί ο Σύριζα να μην παίρνει τις ηλικιωμένες που είναι ενσωματωμένες-εντοιχισμένες στα στασίδια της τοπικής εκκλησίας, τις γριές δηλαδή τύπου «Αντίο ζωή», παίρνει όμως όλες τις άλλες. Και είναι πολλές.

Η ανάθεση λοιπόν («κυβέρνησε με, άντρα μου») ολοκληρώνεται όπως ήταν προδιαγεγραμμένο. Μετά από μια διετία (’10-’12) έντονων κοινωνικών αγώνων, έστω και άτσαλων και μη προσανατολισμένων, ακολουθεί η διετία ‘13-‘14 της κινηματικής νηνεμίας. Τι μεσολάβησε; Το πλασάρισμα του Σύριζα στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με το 27%. Ένα 27% που ο Σύριζα το έβαλε «στον πάτο του» κατά το κοινώς λεγόμενο. Γιατί να έχεις κόσμο στον δρόμο όταν οδεύεις προς την εξουσία; Αν τους εκπαιδεύσεις στην διεκδίκηση, αύριο θα ζητάνε «ανατροπές» και απ’ τη δική σου κυβέρνηση, η οποία δεν έχει σκοπό να ανατρέψει ούτε τραπέζι πόκερ μετά από διαπίστωση ύπαρξης σημαδεμένης τράπουλας, οπότε άστο καλύτερα.
Εδώ είναι και το παράδοξο. Την ώρα που ο Σύριζα το «μαζεύει» όσο δεν πάει, το «μαζεύει» με ταχύτητες Γιουσέιν Μπολτ, κλείνει ότι ντεμέκ ψευτοκινηματικό διακόπτη μπορεί και αιτείται νωπή, φρεσκοκομμένη λαϊκή εντολή για… διαπραγμάτευση, τα ποσοστά του ανεβαίνουν και τα στελέχη του και οι «γεροί» οπαδοί του γίνονται όλο και πιο ξετσίπωτοι στην αντιΚΚΕ ρητορεία και στον λεκτικό πασοκισμό, ο πρακτικός έρχεται από Δευτέρα. Μία από τις εξυπνάδες ή αλλιώς «παπάντζες» που ακούμε τον τελευταίο καιρό από συριζαίους είναι το εκρηκτικό μίγμα κατσαρής τρίχας με πράσινα άλογα που ονομάζεται «Μιζέρια-Δευτέρα Παρουσία». «Αμάν βρε αδερφάκι μου, μιζέρια σκέτη είσαι. Ας κάνουμε τώρα όσες αλλαγές μπορούμε, δε θα περιμένουμε την Δευτέρα παρουσία του ΚΚΕ». Το θέμα βέβαια είναι ότι ούτε στην Δευτέρα Παρουσία δεν θα γίνουν αυτά που λέει ο Σύριζα δηλαδή η εξανθρώπιση της ΕΕ, οι φιλάνθρωποι βιομήχανοι, οι γαλαντόμοι εφοπλιστές και οι καλοσυνάτοι τραπεζίτες. Αντιθέτως, τα εργοδοτικά σωματεία, τα αντιΠΑΜΕ μέτωπα, η άσφαιρη διαχείριση σε δήμους κλπ κλπ κλπ, από τις δυνάμεις του Σύριζα θα συνεχίζονται έως στη Δευτέρα Παρουσία αφού ξεκίνησαν από τον καιρό της Πρώτης.

Και εμείς τι (να) κάνουμε;

Θα προσπαθήσω να απαντήσω προχωρώντας, στους παρακάτω συλλογισμούς, έστω κι αν όταν τους διαβάζω δεύτερη και τρίτη φόρα μου φαίνονται πολύ επιεικείς για το συριζαϊκό μόρφωμα.

Είναι/ήταν η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κακή; Κάκιστη.
Μια κυβέρνηση Σύριζα θα είναι χειρότερη; Όχι.
Θα είναι ίδια. Όχι.
Θα είναι καλύτερη. Ναι.
Το λες ειρωνικά ότι θα είναι «καλύτερη» δηλαδή θα είναι καλύτερη μόνο για μερικά «νανοχιλιοστά»; Όχι.
Θα είναι καλύτερη κατά μερικά νανοχιλιοστά παραπάνω από τα νανοχιλιοστά; Ναι.
Αρκούν αυτά για να ωθήσουν όλους εμάς να ψηφίσουμε Σύριζα. Όχι.
Σημαίνει μήπως ότι πρέπει να ψηφίσουμε με «κλειστή τη μύτη» Σύριζα και να πάει το παλιάμπελο και μετά να πάμε για τσίπουρα. Φυσικά και όχι.
Μόλις βγει ο Σύριζα μήπως θα πρέπει να του δώσουμε εμπιστοσύνη. Όχι.
Μήπως να του δώσουμε, μέσα κι έξω απ’ τη Βουλή, ανοχή. Φυσικά όχι.
Μήπως όμως να λιγοστεύαμε την κριτική στην συριζοκυβέρνηση. Κατηγορηματικά όχι.

Τι (να) κάνουμε;

Ότι και πριν. «Σε κάθε μετερίζι, σε κάθε τόπο δουλειάς να αντηχήσει μπλα μπλα κλπ» συνηθίζω να λέω σε φίλους/συντρόφους και να προκαλώ υποχθόνια χαμόγελα και ρίγη απαλεψιάς. Όχι για την ουσία της πρότασης (σωματεία, απεργίες, οργάνωση, λαϊκές επιτροπές, ψήφο σε ΚΚΕ), αλλά για το ενδεχομένως γραφικό και τετριμμένο της διατύπωσης με «μετερίζια», «αντηχήσει», «ο λαός να πάρει τις τύχες στα χέρια του». Δεν θα είχα καμία αντίρρηση να αντικαταστήσω τα «μετερίζια» και τα «μακελέματα των λαών», αλλά μέχρι να βρεθούν γαματότερες διατυπώσεις θα παραμείνω στις υπάρχουσες. Μόνο που τώρα υπάρχει ένα ακόμα δύσκολο καθήκον. Να βγάλουμε από την «λούμπα», ή καλύτερα να βγάλουμε τον κάλο από τον εγκέφαλο αυτών που έχουν φάει «σκάλωμα» και έχουν πέσει στην «λούμπα» (αραδιάζω ορυμαγδό λαϊκών εκφράσεων για να πουλήσω τρέλα), την «λούμπα» λοιπόν, που συμπυκνώνεται στο γεγονός ότι μεγάλο μέρος του κόσμου έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στο Σύριζα, και ετοιμάζεται για επικά πιβοταρίσματα (pivot, σαν του Σάβιτς του ΠΑΟΚ της δεκαετίας του ’90) ανάμεσα σε καναπέ-καφενείο-τηλεόραση-δεβαριέσαι κλπ, μαζί με κλάψα και μιζέρια, κανονική μιζέρια αυτή την φορά. Υπάρχει και ένας ακόμα λόγος για μαύρισμα του Σύριζα και εντατική προσήλωση στους αγώνες, λιγάκι μικροκομματικός και πολιτικάντικος με την καλή όμως έννοια (τέτοιες έννοιες νομοτελειακά καλυτερεύουν όταν αναφέρονται στο ΚΚΕ και αυτό δεν αποτελεί αστεϊσμό). Λόγω του ρηχού επιπέδου πολιτικοποίησής του ελληνικού λαού (πληθώρα από «αποψάρες»-έλλειψη από κίνημα) τις «πατάτες», επιεικώς, του Σύριζα θα τις πληρώσει αδίκως και το ΚΚΕ βάσει της αχταρμικής-τουρλουμπουκιακής κατάταξης των πάντων στην «Αριστερά». Εδώ ταιριάζει εμβόλιμα ένα απόσπασμα από ένα κείμενο που αλίευσα στο Facebook και απευθύνεται σε όσους έχουν «ληγμένο» το ότι θα ψηφίσουν Σύριζα αλλά δεν αντέχουν την κριτική:
«Τέλος, ότι κι αν κάνετε, όσες κωλοτούμπες, όσες εξυπνάδες κι αν πετάτε, ένα πράγμα μόνο απαγορεύεται να κάνετε, να λέτε ότι είστε Αριστεροί και ότι αυτό που θα ψηφίσετε θα είναι η «Πρώτη φορά Αριστερά». Η Αριστερά, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, υπέφερε σε βασανιστήρια για να κρατήσει την ιδεολογία, τις απόψεις και τους αγώνες της, δεν έκανε κωλοτούμπες ούτε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Κι επειδή ζείτε στη χώρα του Μπελογιάννη, του Καλούμενου, του Μπάτση και του Αργυριάδη και πολλών ακόμα, δεν έχετε δικαίωμα να το παίζετε μη γνώστες, σας το έχει αφαιρέσει η ιστορία».

Ο Σύριζα είναι το νέο ΠΑΣΟΚ, κι αν δεν είναι, θα γίνει, κι αν δε γίνει, θα γίνουν τμήματά του σε ανασύνθεση με τμήματα άλλων κομμάτων. Και αυτό δεν είναι ούτε πρόβλεψη τύπου Παγιατάκη, ούτε τύπου Κασσάνδρας, ούτε κακιά γλώσσα ούτε «κομπλεξισμός από κάποιον ψιλικατζή που είδε να ανοίγει δίπλα του ένα σούπερ μάρκετ» όπως άκουσα σε μια εκπομπή. Είναι νηφάλια, κρυστάλλινη, διαυγής πολιτική εκτίμηση χωρίς περιττές αυταπάτες και «χαρούλες».

Είναι και κάτι ακόμα. Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης περί «δεξιάς» και «παντελονατισμού» θα ήθελα να αναφέρω τα εξής. Από τα 13 χρόνια μου, που άρχισα να ασχολούμαι «με τα πολιτικά», και από τα 14 μου που αποφάσισα πάνω-κάτω ότι συμφωνώ με την πάλη για το ψωμί, το ένσημο και άλλα παλιομοδίτικα, ως υποστηρικτής του ΚΚΕ, στο τέλος των πολιτικά χρωματισμένων συζητήσεων άκουγα ότι «μικρός είσαι, θα μεγαλώσεις», «μικρός είσαι, θα βγεις στη δουλειά και θα καταλάβεις» κλπ. Ε, λοιπόν κάποια στιγμή βγήκα και κατάλαβα. Κι όσο έβγαινα τόσο καταλάβαινα. Όχι μόνο οι πεποιθήσεις δεν άλλαξαν αλλά «τσιμενταρίστηκαν» από τη ζωή. Η λεγόμενη «γείωση» ή «προσγείωση» όντως συνέβη αλλά σε αυτόν τον πλανήτη, σε αυτό το σύμπαν, όχι αυτό με τις αγαπησιάρικες πόρτες του Interstellar. Σε αυτό που ο εργαζόμενος στύβεται καθημερινά, πληρώνεται πενιχρά, πληρώνει αδρά, χρειάζεται 20 ευρώ/βδομάδα σε πάνες για το παιδί του και «ψοφάει» (χωρίς εισαγωγικά) αν δεν έχει καλό νουμεράκι αναμονής για χημειοθεραπεία στο «Θεαγένειο». Ενόσω λοιπόν το concept του «θα μεγαλώσεις και θα αναθεωρήσεις» εξακολουθούσε να λαμβάνει χώρα, από τα 25 μου και έπειτα το πάζλ συμπληρώθηκε με την αντίθετη ροή μηνυμάτων. Συνάντησα πρώην φίλους, παλιούς γνωστούς, τέως συμμαθητές που κάποτε αράδιαζαν αντιΚΚΕ (και γενικότερα «αντιλαϊκά») στερεότυπα με το κιλό (κόρες Παπαρήγα στις Αμερικές κλπ) μη έχοντας καλύτερη απάντηση στις κάπως άτεχνες εφηβικές εκκλήσεις μου  για «να παλέψουμε για να αλλάξει ο κόσμος». Στο φως της οικονομικής κρίσης κάποια πράγματα ξεκαθαριστήκαν στα μυαλά ορισμένων. Βρισιές και αφορισμοί πάρθηκαν πίσω και αρκετά «σόρρυ» ελέχθησαν. Και μερικοί μου είπαν «πόσο δίκιο είχες». «Τα έλεγες», μου έλεγαν, λες και ήμουν ο γέροντας Παΐσιος όμως αυτό ελάχιστα με ανακούφιζε. Γιατί ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό η φράση «Δίκιο είχες» συνοδευόταν από τάση για ψήφο στον Σύριζα. Με λίγα λόγια σωστή διάγνωση-λάθος φάρμακο.

Το 1981 πολύς κόσμος, μεταξύ των οποίων και ο πατέρας μου, ψήφισε ΠΑΣΟΚ γιατί μπούχτισε με το «παλιό» και ήλπιζε για το «καινούργιο». Άλλοι νωρίτερα και άλλοι αργότερα (ο πατέρας μου το ’85, ο υπόλοιπος ντουνιάς το 2009) εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ γιατί δεν έκανε αυτά που διακήρυσσε. Το σκηνικό είναι πάλι το ίδιο και το ερώτημα (και απευθύνομαι στη δική μας γενιά) αμείλικτο: Αφού μετά από 10-20-30 χρόνια θα με πιάνετε να μου λέτε «δεν το έκοβα καλύτερα» ή «μας πρόδωσε» ή «καλά τα έλεγες» γιατί δεν αποφεύγετε το εύκολο λάθος από σήμερα; Θα συνεχίσουμε εκτός από τα μικρά 4ετη restart να κάνουμε και μεγάλα 30ετή reboot;  Προτιμώ να μην κάνετε λάθος σήμερα παρά να αποκτήσω μια δεύτερη, τρίτη ή όγδοη φουρνιά από εκστομιστές του «Δίκιο είχες». Χώρια το «δευτερεύον» κέρδος του να βάλετε ένα χεράκι να αλλάξουν τα πράγματα σε αυτόν τον ρημαδιασμένο τόπο.
Το 2045 θα είμαι 61 ετών και η ζωή μου θα οδεύει σιγά σιγά σιγά προς το τέλος της. Θα συμβουλεύω τότε τους νεότερους να δώσουν ευκαιρία στο μελλοντικό πασόκ ή σύριζα; Μάλλον όχι. Μάλλον να μην χάσουν πάλι 30 χρόνια σε φρούδες ελπίδες θα τους πω.

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Νέο ανεπίσημο προεκλογικό σποτ του Κ.Κ.Ε.


Το Φιλολαϊκο blog χάρις τις υπόγειες διασυνδέσεις του διαχειριστή του, laikou stromatos, με την πλατιά μάζα των μυριάδων ταλαντούχων οπαδών του Κ.Κ.Ε. έλαβε και σας παρουσιάζει το νέο ανεπίσημο προεκλογικό σποτ του Κόμματος.

Απολαύστε Υπεύθυνα



Δγιαδόσται!