Ο Αριστερισμός. Μέρος 3ο. Οι Μικροί (και θαυματουργοί)

1. Ε.Ε.Κ.-Τροτσκιστές

Τι είναι τούτο: Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα-Τροτσκιστές

Νεολαία: Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας

Φοιτητική παράταξη: συμμετέχει στα ΕΑΑΚ

Όργανο: Νέα Προοπτική

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Επιτέλους! Έπρεπε να περάσουν 6 (ολογράφως: έξι) χρόνια μέχρι να αποφασίσει το Λαϊκό Στρώμα (εγώ) να μας κάνει τη χάρη να παρουσιάσει το διαβόητο 3^ο μέρος του (ο Θεός να το κάνει) πονήματός του. Άντε χριστιανέ μου (λέμε τώρα), εσένα θα περιμένουμε; Από τον Μάη του ‘11 άλλαξαν πολλά. Αν ξεκινούσα τώρα θα προχωρούσα σε κατά τι διαφορετική παρουσίαση του αριστερισμού στη χώρα. Επίσης στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό έκαναν την εμφάνιση τους τα τομάρια της Χρυσαυγής. Οπότε είμαι έτοιμος να κατανοήσω τα επικριτικά έως και ειρωνικά σχόλια αριστεριστών του στυλ: «Ρε Στρώμα, εδώ οι φασίστες βγήκαν παγανιά, έχουμε στην καμπούρα μας σαράντα μνημόνια και συ ασχολείσαι με τους αριστεριστές;». Άργησα λοιπόν. Όμως, πως να μην αργήσεις όταν 1^ον βρήκες δουλειά (και μάλιστα με ένσημο) και 2^ον ψάχνεις με το κιάλι έναν αριστεριστή-αριστεριστή και δεν τον βρίσκεις. Σύμπασα η Ανταρσύα πχ. μπάταρε δεξιά (προτού ξαναϊσιώσει λιγάκι), διασπάστηκε η ΑΡΑΣ, διασπάστηκε και απαξιώθηκε η ΚΟΕ κλπ. κλπ. Ωστόσο αποζημιώνουμε τους αναγνώστες ξεκινώντας το 3^ο μέρος με ίσως το μεγαλύτερο αριστεριστή της χώρας, έναν αριστεριστή με πατέντα, έναν αριστεριστή με τα ούλα του, έναν αριστεριστή αμέσου κατατάξεως στο αριστερότατο άκρο του γεωγραφικού πολιτικού φάσματος, έναν αριστεριστή υπεράνω πάσης δεξι-ίστικης υποψίας; Ποιος είναι αυτός;

Είναι η «ΕΔΕ», η οποία πριν αντιστοιχηθεί στον όρο «Ένορκη Διοικητική Εξέταση» και περιπέσει στη σύγχρονη λαϊκή ανυποληψία ήταν η «Εργατική Διεθνιστική Ένωση», ευρέως άγνωστη ως «ΕΔΕ-Τροτσκιστές».

Η ΕΔΕ δημιουργήθηκε το 1963, μέσα στον ορυμαγδό των κοινωνικών αναταραχών της εποχής, από αποχωρήσαντες του παλαιότερου ΚΔΚΕ (τι είναι αυτό θα το δούμε αργότερα όταν θα αναφερθούμε στις ΟΚΔΕ) αλλά και φρέσκο κόσμο. Σε αντίθεση με το ΚΔΚΕ που ήταν προσανατολισμένο στο κακέκτυπο «4^ης Διεθνούς» με το όνομα «Διεθνής Γραμματεία» και ηγέτες τους Πάμπλο και Έρν. Μαντέλ, η ΕΔΕ προσανατολίστηκε στο άλλο κακέκτυπο του Βρετανού Τζέρυ Χήλυ (του οποίου το πικραμένο χείλι θα γελάσει, αλλά όχι για πολύ όπως θα δούμε παρακάτω) και τη λεγόμενη «Διεθνή Επιτροπή της 4^ης Διεθνούς». Ήταν δε οι διαφορές των δύο διεθνών της κακιάς ώρας, αγεφύρωτες. Η «Γραμματεία» προσανατολιζόταν στον εισοδισμό στα σοσιαλδημοκρατικά, αριστεροσάμθινγκ αλλά και «σταλινικά» κόμματα με σκοπό το να «γείρουν σταδιακά προς τη σωστή -γαμάουα- γραμμή ενώ η «Επιτροπή» του Χήλεως πρόκρινε περισσότερο την αυτοτελή παρουσία μικρών ομάδων με «ξεκάθαρο επαναστατικό προσανατολισμό», χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πλήρη απουσία επιμέρους συνεργασιών με το «ρεφορμισμό». Κατά τη διάρκεια της χούντας η ΕΔΕ απέκτησε ένα «άλφα» μέγεθος και συμμετείχε στις ζυμώσεις του χώρου στη μεταπολίτευση, χωρίς όμως να ενοποιηθεί με κάποιον άλλο. Άλλωστε ο όρος «ενοποίηση των τροτσκιστών» είναι μια αντίφαση από μόνος του. Οι αρχές της δεκαετίας του ’80 ήταν δύσκολες για την οργάνωση, όπως και γενικότερα για τον αριστερισμό λόγω της πασοκικής λαίλαπας που αποψίλωσε το χώρο. Όμως το αγριολούλουδο άντεξε. Και όχι μόνο άντεξε, αλλά το 1985 είπε να μετεξελιχθεί σε κόμμα. Και εγένετο λοιπόν «Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα»  ή  ΕΕΚ-Τροτσκιστές, με γραμματέα, τον ήδη γραμματέα, τον χειμαρρώδη «πολύ σκληρό για να ρεφορμίσει», Σάββα Μιχαήλ. Πολύ σκληρό είπα; Λάθος, καθώς σχεδόν καπάκι με τη μετεξέλιξη/μετονομασία, ο Σάββας χαιρετίζει την γκορμπατσοφική Περεστρόικα στην ΕΣΣΔ όχι με επιφυλάξεις όπως καλή, ή μάλλον κακή, ώρα το ΚΚΕ, αλλά ανεπιφύλακτα, «με τα τσαρούχια» που λένε. Έβλεπε το ΕΕΚ την περεστρόικα ως «απ’ τα κάτω αντιγραφειοκρατική/αντισταλινική ειρηνική επανάσταση» που… επιτέλους θα ξαναστήσει τον σοσιαλισμό στις σωστές του βάσεις. Χμ, διορατικός ο Σάββας…

Να σημειώσουμε ότι αργότερα οι πιστοί ΕΕΚίτες θα επιχειρήσουν να «ξεκαθαρίσουν» τα σχετικά με το γκορμπατσοφικό αφήγημα, αναφέροντας ότι «Όοοοοοχι, ο Σάββας ίσα-ίσα ήταν πολύ επιφυλακτικός απέναντι στην περεστρόικα, αλλά ο Τζέρυ ο Χήλυ από τα Λονδίνα τον πίεζε για άκριτη αποδοχή». Όπως και να ‘χει, το 1990 το ΕΕΚ, αφού με παρέμβαση του Χήλυ έχει ψηφίσει ακόμα και «φιλοπερεστροϊκούς βουλευτές του ΚΚΕ», παραμένοντας ψιλοφιλοπερεστροϊκό καταγγέλλει με μια καταγγελία-βόμβα (ή μάλλον δυναμιτάκι) το Χήλυ και αποχωρεί από τη Διεθνή Επιτροπή και συνεχίζει αυτόνομα την πορεία του. Η μειοψηφία (μεταξύ των οποίων και ο μνημονιακός συριζαίος βουλευτής σήμερα Τρ. Μηταφίδης) προσεγγίζει τον Συνασπισμό στον οποίο και αυτοδιαλύεται όταν αυτός συγκροτείται σε κόμμα, χωρίς το ΚΚΕ μέσα του, το 1991. Ακολούθως το ΕΕΚ σώζοντας «οτιδήποτε αν σώζεται» συμμαχεί διαδοχικά στο εγχείρημα της «Μαχόμενης Αριστεράς» το 1993 με το ΝΑΡ, το μικρό μ-λ και άλλες δυνάμεις καθώς και στο ΜΕΡΑ στη συνέχεια πάλι με το ΝΑΡ, το ΕΚΚΕ κ.α. Το 2004 προσχωρεί στη υπό αργεντίνικη ηγεμονία (του PO, Partido Obrero) νέα έκφανση «Διεθνούς» CRFI ή Συντονιστική Επιτροπή για την Επανίδρυση της 4^ης Διεθνούς (ή Coordinating Committee for the Refoundation of the 4^th International, καθώς δεν πήρα τζάμπα το Lower), στην οποία βρίσκεται μέχρι σήμερα. Η μεγάλη στιγμή όμως για το ΕΕΚ, αυτή που μας κάνει σαν blog (μαζί με το αδελφό Σφυροδρέπανο) να του οφείλουμε σεβασμό και να του μειώνουμε δραστικά τα points πασοκιάς, ήρθε το 2009. Το ΕΕΚ, αν και συμμετείχε ενεργά στο γύρο συνομιλιών και διασκέψεων για τη συγκρότηση της Ανταρσύα(ς), αρνείται να πατήσει την εκκολαπτόμενη δεξι-ίστικη πεπονόφλουδα/μπανανόφλουδα και στο τέλος λέει το περήφανο λεβέντικο «ΟΧΙ». Τότε ήταν που μετά από περίσκεψη τεσσάρων δευτερολέπτων κατασκευάσαμε με τον «Σφύρο» και το περίφημο σύνθημα «Ο Σάββας ήταν κομμουνισταράς, γι’ αυτό και δεν κατέβηκε με ΣΕΚ-ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ», σύνθημα που αντήχησε σε κάθε χώρο δουλειάς σπουδών εκείνη την περίοδο. Το ΕΕΚ δεν έμεινε μόνο εκεί. Διαμαρτυρήθηκε έντονα προς το ΝΑΡ για την διάλυση του ΜΕΡΑ. Το ΝΑΡ λοιπόν προσπαθώντας να χρυσώσει το χάπι, ανακοινώνει ότι το ΜΕΡΑ «δεν διαλύεται αλλά αναβαθμίζεται», δια της διάλυσης πάντα. Το ΕΕΚ όμως αρνήθηκε να μασήσει τον ταραμά που προσπάθησε να το ταΐσει το ΝΑΡ λογίζοντας το ως κατσίκα. Στις επερχόμενες τότε ευρωεκλογές μάλιστα ο Σάββας σημειώνει εμφατικά: «…ευκαιριακές συγκολλήσεις εκλογικής χρήσης όπου η ετερογένεια γίνεται πηγή παράλυσης κι όχι εμπλουτισμού, ιδιαίτερα όταν όλοι αλληλοϋποβλέπονται κι άλλοι βλέπουν προς το ΠΑΣΟΚ, άλλοι προς το ΣΥΡΙΖΑ κι άλλοι προς το ΚΚΕ, ενώ όλοι ορκίζονται στην ενότητα της Αριστεράς και την ανάγκη ενός “τρίτου πόλου” σ’ αυτήν». Αυτό ήταν. Τόμπολα. Ο Σάββας συνόψισε μέσα σε μισή φράση το ζουμί της φάσης «Ανταρσύα», και μάλιστα πριν από τον οιονδήποτε. Όχι παίζουμε.

Είναι αλήθεια ότι έκτοτε το ΕΕΚ μαλάκωσε σταδιακά την κριτική του στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάνοντας λόγο για «βελτίωση των προγραμματικών της ντοκουμέντων», χωρίς όμως να αλλάζει ο πυρήνας (o Core 2 Duo που λέγαμε κάποτε). Στην πορεία μαλάκωσε ακόμα περισσότερο (έλιωσε θα λέγαμε) και πρόσφατα, αφού η Ανταρσύα έδιωξε τα δεξιά της βαρίδια ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ (πλην ΣΕΚ που παριστάνει εσχάτως το αριστερό βαρίδι) συνεργάστηκε στις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015, αναβιώνοντας ένα είδος άτυπου ψιλοΜΕΡΑ. Πάντως στην Ανταρσύα δεν μπήκε, να τα ξαναλέμε κι αυτά.

Τέλος το ΕΕΚ συμμετείχε ενεργά στη συσπείρωση «Δεν Πληρώνω», που κατέληξε σε ένα φιάσκο διασπάσεων αποχωρήσεων και 3-4 «Δεν Πληρώνω» που διεκδικούν τη σφραγίδα σήμερα, με άλλους να πρόσκεινται μέχρι πρόσφατα στο Σύριζα (έπειτα ΛΑΕ), άλλους στο ΕΕΚ, άλλους σε πατέρα ή/και γιους πρώην ΕΕΚ, δεν κάνω πλάκα, σοβαρά μιλάω.

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Το ΕΕΚ είναι ένα κόμμα που έχει ανάγει (κατ’ άλλους «αναγάγει») τον αριστερισμό σε υψηλή τέχνη. Απολαμβάνει σήμερα την αναγνώριση σχεδόν των πάντων απ’ το χώρο για τον ντούρο ανόθευτο αγνό έξτρα παρθένο αριστερισμό του.

Το ΕΕΚ είναι πολύ συγκρατημένο, μετριοπαθές θα λέγαμε στο στρατηγικό του στόχο. Στρατηγικός στόχος του ΕΕΚ είναι ο θα-τρέχουμε-γυμνοί-στα-λιβάδια «Πανανθρώπινος Α-κρατικός Αν-εξουσιαστικός Ελευθεριακός Κομμουνισμός» (σ.σ. ηρέμησε).

Παραταύτα έχει αναπτύξει μια σχετικά σταθερή σχέση φιλίας με την παλινδρομούσα και μπαλαντζάρουσα Ανταρσύα είτε αυτό το κάνει με κόνξες παλαιότερα (όσο αυτή είχε εντός της ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ), είτε σχετικά ομαλά σήμερα. Παράλληλα διατηρεί άριστες σχέσεις με τον αναρχικό χώρο λόγω της μη καταδίκης των «συγκρούσεων» σχεδόν πάντα. Σε αντιστάθμισμα καμιά αναρχική ή… «φρικιαστική» συλλογικότητα δεν έχει βγάλει ποτέ ανακοίνωση, ούτε την έχει «πέσει» στο ΕΕΚ, κάτι που έχει πάθει κατά καιρούς (όχι με την ίδια συχνότητα φυσικά) όλος σχεδόν ο υπόλοιπος εξωκοινοβουλευτικός χώρος. Τρανό παράδειγμα γλειψίματος, η κατάπτυστη ΕΕΚίτικη ανακοίνωση στις 20/10/2011 με «προστασίες Βουλών απ’ το ΠΑΜΕ» και άλλες κοτσάνες, που έγλειψαν ότι αναρχομπάχαλο (στο καλό σενάριο γιατί υπάρχει και το κακό) κινείται σε ακτίνα 700.000 χιλιομέτρων. Τέλος, και ασχέτως των παραπάνω, πρέπει να ειπωθεί ότι μέλη του ΕΕΚ έχουν συχνά αντιμετωπιστεί άγρια από την κρατική καταστολή με αποκορύφωμα το σοβαρό τραυματισμό μέλους του χωρίς ποτέ να τιμωρηθούν οι φυσικοί αυτουργοί.

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: Το ΚΚΕ είναι σταλινικό κόμμα (Και η γη γυρίζει γύρω απ’ τον ήλιο, τι μ’ αυτό;)

Γνωστές «μούρες»: o Σάββας Μιχαήλ, ο συμπαθής Ολλανδός

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 4/10

Συμπερασματικά: Το ΕΕΚ είναι ένα σχετικά «τίμιο» (με εξαιρέσεις όπως είδαμε στην περίπτωση της 20/10) ακραία αριστερίστικο project. Ωστόσο ο εγγενής, λόγω τροτσκισμού αλλά και λόγω γειτνίασης με απάλευτους μπάχαλους, ντουγανίσιος αντιΚΚΕδισμός του καθώς και η κάπως γραφική υπερεπαναστατική φρασεολογία με τους πανανθρώπινους ελευθεριακούς κομμουνισμούς και τα συναφή αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για μια συνολική θετική τοποθέτηση.

2. Ε.Κ.Κ.Ε.

 

Τι είναι τούτο: Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας

Νεολαία: Συσπείρωση Νεολαίων ΕΚΚΕ

Φοιτητική παράταξη: συμμετέχει στα ΕΑΑΚ (εκκε-ίτη εαακ-ίτη πάντως δεν γνώρισα ποτές)

Όργανο: Κόκκινο Δελτίο

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Κάποτε για το EKKE θα αφιερώναμε όχι μερικές αράδες, αλλά τόμους ολόκληρους, όχι κριτικής, αλλά σφοδρής μπιχλώδους και χλεπώδους πολεμικής. Αν σήμερα το ΕΚΚΕ είναι μικρότερο κι από την ΟΑΚΚΕ (που λέει ο λόγος) τη δεκαετία του ‘70 ήταν ο υπ’ αριθμόν 1 υπεροπορτουνιστικός κίνδυνος αριστεροδέξιας υφής. Πρωταγωνίστησε στον χυδαιότερο και προβοκατέστερο (πλην ΟΑΚΚΕ φυσικά) αντιΚΚΕδισμό στην ιστορία του παγκόσμιου και διαγαλαξιακού λαϊκού κινήματος. Η προβοκάτσια αποτελούσε την δεύτερη φύση του, η δε πρώτη φύση του: μικροαστικός υπερμαοϊσμός-«τριτοκοσμισμός».

Το ΕΚΚΕ αποτέλεσε μόδα των 70’s. Από κει πέρασαν πολλές προσωπικότητες της ελληνικής σοουμπίζ όπως Ανδρέας Μικρούτσικος, Στέλιος Κούλογλου, Πέτρος Τατούλης, Μπήλιω Τσουκαλά. Μόνο η Ντόρα έλειπε (ήταν στο ΚΚΕ-Εσωτερικού για λίγο, αλήθεια!)

Το ΕΚΚΕ είχε την εξής ιδιαιτερότητα σε σχέση με την ΟΜΛΕ και τα μετέπειτα Μ-Λ. Δεν είχε τόσο μεγάλη εργατική βάση (όχι ότι οι άλλοι είχαν αλλά λέμε τώρα) αλλά είχε μεγάλη δύναμη στο φοιτητόκοσμο και μια σημαντική παρουσία στα μικροαστικά-διανοουμενίστικα στρώματα. Ιδρύθηκε κατά βάση από Έλληνες φοιτητές της Δυτικής Ευρώπης στη διάρκεια της χούντας ενώ το πιο γνωστό του εργαλείο ήταν η περιβόητη ΑΑΣΠΕ (Αντιφασιστική Αντιιμπεριαλιστική Σπουδαστική Παράταξη Ελλάδας) η οποία σε αντίθεση με τη σχετική σοβαρότητα των Μ-Λ και της παράταξής τους ΠΠΣΠ ήταν το απόλυτο αριστερίστικο τσίρκο στα πανεπιστήμια. Σκεφτείτε λίγο τα ΕΑΑΚ και πολλαπλασιάστε επί 47 σε αντιΚΚΕ απαλεψιά. Μια απαλεψιά που πήγαζε από την προβοκατόρικη ασυνάρτητη κοτσανοειδή ιδεολογία του. Ναι, όπως σας είχαμε προϊδεάσει και στο 2^ο μέρος (και εάν δε θυμάστε καλό είναι να το φρεσκάρετε, γιατί έχουν περάσει και 6 χρόνια και δε σας αδικώ) το ΕΚΚΕ είχε σαν βασική ιδεολογία το μαοϊσμό. Αλλά όχι έναν οποιοδήποτε μαοϊσμό, αλλά τον Μαοϊσμό Extended Edition, με το όνομα «Θεωρία των Τριών Κόσμων». Τι ήταν η διαβόητη αυτή θεωρία που σύμφωνα με κάποιους σκαρφίστηκε ο Μάο στα τελευταία του ή κατ’ άλλους κατασκευάστηκε από το περιβάλλον του και τους διαδόχους του; Αντιγράφω από το σχετικό χωρίο του 2^ου Μέρους: «Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο (κάποτε) σύντροφος Μάο, αρχιπρόεδρος της ΛΔ Κίνας, έχει ήδη ξεφτιλίσει κάθε έννοια κριτικής στην ΕΣΣΔ και το ΚΚΣΕ, έχει αποκαλέσει πολλάκις την σοβιετική χώρα σοσιαλιμπεριαλιστική, σοσιαλφασιστική, έχει καταδικάσει την διεθνιστική επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία (’68), έχει καλέσει σε γεύμα τον Αμερικανό πρόεδρο Νίξον και υπογράψει σύμφωνα «αγαπουλίνης» (’72) μαζί του, έχει λιγοστέψει την βοήθεια στο Βιετνάμ που ισοπεδώνεται τον καιρό εκείνο από τις ΗΠΑ, έχει «καλέσει τους λαούς» να τρέφουν το ίδιο (Ω, Θεοί!) «μίσος απέναντι στους δύο ιμπεριαλιστές» (ΗΠΑ και ...ΕΣΣΔ !!!), έχει, έχει, έχει κλπ. Αλλά αυτά δεν ήταν αρκετά. Το ’76 ο Μάο (που φήμες έλεγαν ότι δεν έπλενε τα δόντια του επειδή το θεωρούσε ...αστική συνήθεια) πεθαίνει και αναπαύεται εν ειρήνη. Στο σημείο αυτό τα πράγματα περιπλέκονται. Ο επίσημος αχυράνθρωπος-διάδοχός του, Χούα Κούο Φένγκ και ο κρυφοδελφίνος Ντένγκ Ξιάο Πίνγκ λανσάρουν την νέα Θεωρία (εν μέσω οξύτατης διαπάλης με την χήρα του Μάο και άλλους τρεις τυπάδες για το αν είναι του μακαρίτη ή την κατέβασαν απ’ το κεφάλι τους). Σε κάθε περίπτωση η διαβόητη θεωρία των τριών κόσμων που λανσαρίστηκε το ’76 από τους διαδόχους του Μάο έχει ως εξής: Ο κόσμος ολάκερος χωρίζεται, λένε, σε «Τρεις Κόσμους» (καμία σχέση με την έννοια του «τριτοκοσμισμού» όπως την εννοούμε στην καθομιλουμένη, να εξηγούμαστε). Τον Πρώτο, που ανήκουν οι «δύο υπερδυνάμεις» ΗΠΑ και ΕΣΣΔ (ασχολίαστο). Τον Δεύτερο, που ανήκουν οι ανεπτυγμένες χώρες, σύμμαχες και «δορυφόροι» τους (πχ. Αγγλία, Γαλλία, Δυτ. Γερμανία κλπ. αλλά και Βουλγαρία, Πολωνία, Ανατ. Γερμανία κλπ.) και τον Τρίτο (τον μακρύτερο) που ανήκουν όλες μα όλες οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου ανεξαρτήτως ηπείρου, μεγέθους, πληθυσμού, ανάπτυξης (μικροπράγματα). Αν δεν σας έπεσαν ακόμα τα μαλλιά, ακούστε και το άλλο, ακόμα πιο ουγκαντέζικο. Υπάρχουν βέβαια αντιθέσεις, διαφορές κλπ. μεταξύ των χωρών του δεύτερου, μεταξύ των χωρών του δεύτερου και του τρίτου, ανάμεσα σε αυτές του τρίτου, εξακολουθούν μάλιστα να υπάρχουν και ...ταξικές διαφορές (σοβαρά; τι μας λες...) μέσα σε κάθε χώρα. Αλλά το κύριο καθήκον των λαών του δεύτερου και τρίτου κόσμου σήμερα (και των κυβερνήσεων τους άσχετα άμα είναι αστικές, σοσιαλιστικές, φασιστικές, φεουδαρχικές, δουλοκτητικές, ή ...αναρχικές) είναι να παλέψουν όλοι μαζί (πχ. Πινοσέτ, Μακάριος, Χότζα, Φούφουτος, Τσακ Νόρις κλπ. για να δημιουργήσουν «Αντιηγεμονιστικό Μέτωπο» ενάντια στις «δύο υπερδυνάμεις». Και το τελειωτικό χτύπημα στο δόξα πατρί; Από τις δύο υπερδυνάμεις, οι ΗΠΑ είναι «υπερδύναμη σε πτώση», είναι βέβαια «κακοί άνθρωποι, γιάνκηδες» κλπ. αλλά δεν φτουράνε, δεν «ιμπεριαλίζουν», δεν μακελεύουν τόσο τους λαούς όσο παλιότερα (αυτά τα έλεγαν οι πυροβολημένοι διάδοχοι του Μάο όταν το Βιετνάμ είχε μόλις μεταβληθεί σε απέραντο νεκροταφείο. αλήθεια, η μυρωδιά της καμένης σάρκας δεν έφτασε ως το Πεκίνο; τελοσπάντων). Επομένως χρειάζεται να χτυπάμε πιο «λάιτ» τις ΗΠΑ. Επομένως πρέπει να χτυπάμε περισσότερο τον «κύριο εχθρό όλων των λαών». Επομένως «αντικειμενικά κλπ. Κύριος Εχθρός των Λαών και Όλης Της Ανθρωπότητας Είναι η Ε.Σ.Σ.Δ.» Αυτό ήταν λοιπόν το έκτρωμα των «Τριών Κόσμων». Η αντισοβιετική ψύχωσή, με τάχαμ δήθεν «συνεπή κομμουνιστικό» μανδύα στην αρχή, που έφτασε στον πιο χυδαίο, πισώπλατο, αντικομμουνισμό στον νιοστό βαθμό. Έβαλε τόσο «βούτυρο», που δεν έχουν βάλει όλες οι γαλακτοβιομηχανίες παγκοσμίως στα ψωμιά, όλων των αρτοποιείων όλης της οικουμένης από καταβολής κόσμου. Προεκτάσεις της θεωρίας; (του κώλου, με συγχωρείτε για την μη sic έκφραση...). Η λυσσαλέα πολεμική σε όλα τα φιλοσοβιετικά αντιιμπεριαλιστικά αντάρτικα των υπανάπτυκτων χωρών (πχ. Αφρική), υποστήριξη όλων των αντιπάλων ανταρτών και καθεστώτων (ακόμα και αμερικανόθρεφτων, ακόμα και φασιστοειδών) σε αυτές. Χαρακτηριστικά, προσέγγιση της Κίνας με την χούντα του Φράνκο (!) και κολλητιλίκια με αυτήν του Πινοσέτ (!). Αργότερα, στο Αφγανιστάν την δεκαετία του ‘80, πλήρης κινεζική υποστήριξη στους «τελειωμένους» αμερικανόθρεφτους, αμερικανοεξοπλισμένους υπερταλιμπάν της εποχής, τους «Μουτζαχεντίν» (ισλαμιστικά ζόμπι του αισχίστου είδους), απέναντι στην λαϊκοδημοκρατική αφγανική κυβέρνηση και την ΕΣΣΔ». 

Αυτά λοιπόν έγραφα το 2011 για την θεωρία-μαργαριτάρι με αφορμή το κεφαλαίο Μ-Λ. Ε, λοιπόν το ΕΚΚΕ υπήρξε έτη φωτός «καλύτερος» κοινωνός της.

Στα καθαυτό εγχώρια πράγματα το ΕΚΚΕ σε αντίθεση με το ΚΚΕ και τα M-Λ που εκτιμούσαν ότι η επερχόμενη επανάσταση θα ήταν αντιιμπεριαλιστική, διακήρυσσε ότι «η επικείμενη επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική». Μη φανταστείτε βέβαια ότι αυτό εκπορευόταν από κάποια ιδεολογική αναλυτική συνέπεια. Αν υποθέσουμε (λίγο μπακαλίστικα είναι η αλήθεια) ότι όταν λες «μια χώρα είναι εξαρτημένη=επικείμενη αντιιμπεριαλιστική επανάσταση» και αντιστοίχως «μια χώρα είναι ιμπεριαλιστική=σοσιαλιστική επανάσταση») τότε θα πρέπει να είσαι συνεπής. Όμως το ΕΚΚΕ δε χαμπάριαζε από τέτοια λεπτεπίλεπτα ζητήματα. Έλεγε ότι η Ελλάδα είναι και φουλ-τέρμα υπερεξαρτημένη (τώρα από ΗΠΑ; από ΕΣΣΔ; θα σας γελάσω, και αυτοί τότε μας γελούσαν απ’ ότι φαίνεται) και ταυτόχρονα θα κάνει  σοσιαλιστική επανάσταση. Όλα σε ένα νοικοκυρεμένα, που λέει και η διαφήμιση.

Όμως, πριν βουτήξει για τα καλά στην εν λόγω θεωρία και όσο ακόμα είχε μια σχετική θολούρα για το ποιος είναι ο κύριος εχτρός σε αυτή τη γωνιά του γαλαξία μας και που αποτυπώνεται στο κοτσανολόγημα «Ούτε ΝΑΤΟ, Ούτε Βαρσοβία, Εθνική Ανεξαρτησία», το 1975 οργανώνει, τι νομίζετε; Την επίθεση στα χειμερινά ανάκτορα; Περίπου. Οργανώνει την πιο προβοκατέστερη ενέργεια μετά (δηλαδή πριν) τους Δίδυμους Πύργους. Την εισβολή στην αμερικανική πρεσβεία. Ναι, καλά ακούσατε. Κατά τη διάρκεια της επετείου από τη επιβολή της χούντας και ενώ μεγάλο μέρος της πραγματικά ογκώδους πορείας έχει αποχωρήσει, τα κομάντα του ΕΚΚΕ σπάνε τον αστυνομικό κλοιό μπουκάρουν στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα. Όχι για πολύ βέβαια. Μετά τα λίγα λεπτά εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας η χώρα επανήλθε στο δυτικό ημισφαίριο με μια γερή δόση κρατικής καταστολής.

Το ΕΚΚΕ κορύφωσε την παρουσία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Όμως με τη διαφαινόμενη άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα φυλλορρόησης με τον υπόλοιπο χώρο. Το 1981 προσπαθώντας να συγκρατήσει δυνάμεις απ’ το πασοκικό μαγνητικό πεδίο συμπήσει συμμαχία με το Μ-Λ ΚΚΕ αλλά όπως ήταν φυσικό δεν βλέπει χαΐρι. Τη δεκαετία του ’80 τελικά το ΕΚΚΕ πέφτει στην αφάνεια και διασπάται, με αντιμαχόμενες φράξιες να ερίζουν για τη σφραγίδα. Απ’ τη δεκαετία του ’90  υπήρξε λίγο πολύ μια σφραγίδα πολυτελείας που δε θύμιζε σε τίποτα το σχετικά μαζικό μόρφωμα του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να αρκεστεί στο ρόλο του δυσφορούντα (ιδεολογικά) κομπάρσου με μηδαμινή επιρροή στα εγχειρήματα κυρίως του ΝΑΡ με τροτσκιστές ή/και συσπειρωσάδες (ΜΕΡΑ, Ανταρσύα κλπ.). Πρόσφατα (2016) ο ιστορικός ηγέτης του Χρίστος Μπίστης (καμιά σχέση με τον… Νίκο) έφυγε απ’ τη ζωή.

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Από θέσεις κάτι γίνεται, από δράση μηδέν. Εκτός αν λογίζεται «δράση» η άνευ όρων-φασόν συνυπογραφή κοπτοραφθέντων κειμένων που ετοιμάζουν ναροσεκίτες στα πλαίσια του εκλεγμένου συντονιστικού, οκ του διορισμένου συντονιστικού εντάξει του εσχάτως εκλεγμένου (με εξ οφίτσιο διορισμένους πάντα οκ, τελοσπάντων με ποσοστώσεις) συντονιστικού της Ανταρσύα(ς). Για να είμαστε σοβαροί, δεν πολύ-υπάρχει ΕΚΚΕ.

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: Το ΚΚΕ είναι χρουτσωφικό-μπρεζνιεφικό και δε συμμαζεύεται

Γνωστές «μούρες»: ο πρόσφατα αποθανών Χρίστος Μπίστης

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 5/10 (σήμερα), 8/10 (στα ντουζένια τους)

Συμπερασματικά: Λίγα συμπεράσματα μπορούν να ειπωθούν για μια ψιλοανύπαρκτη οργάνωση-σκιά του παλιού της εαυτού. Στην Ανταρσύα είναι οι άνθρωποι και παριστάνουν τους μοναχικούς «σταλινικούς» απέναντι σε ένα τροτσκο-συσπειρωσαδικο-αγνωστικίστικο οργανισμό. Αν βέβαια βάλουμε στο ζύγι και τον παλιό εαυτό, με τα προβοκατόρικα, ανιστόρητα, αντιεπιστημονικά, αντισοβιετικά φληναφήματα τότε η πλάστιγγα γέρνει ακόμα περισσότερο εναντίον του ΕΚΚΕ.

3. ΑΡΙ.Σ.

Τι είναι τούτο: Αριστερή Συσπείρωση

Νεολαία: Τομέας Νεολαίας Αριστερής Συσπείρωσης

Φοιτητική παράταξη: συμμετέχει στα Ε.Α.Α.Κ.

Όργανο: Αριστερή Αντεπίθεση

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Θα μπορούσαμε να παραλείψουμε εντελώς την ΑΡΙΣ στο αφιέρωμα και να πάμε για καφέ ή τσίπουρα. Θα μπορούσα να σας παραπέμψω στο αφιέρωμα για την ΑΡΑΣ και να πάμε παρακάτω, ήσυχα, όμορφα και χωρίς να χαλάμε τις καρδιές μας. Και αυτό γιατί η ΑΡΙΣ είναι από απόψεως ανθρώπινου δυναμικού και θέσης στα ΕΑΑΚ και την Ανταρσύα ο άμεσος διάδοχος της ΑΡΑΣ, η κανονική ΑΡΑΣ αν προτιμάτε, απέναντι σε μια ΑΡΑΣ που μοιάζει περισσότερο με ΑΡΑΝ, όταν δε μοιάζει με το Λαφαζάνη χωρίς τα μούσια. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Η ΑΡΑΣ, διάσπαση των «Αριστερών Συσπειρώσεων» (που μετεξελίχθηκαν σε ΑΡΑΝ) αποτέλεσε για πολλά χρόνια βασική συνιστώσα των ΕΑΑΚ και ιδρυτικό μέλος της Ανταρσύα. Συγκεκριμένα αποτέλεσε τη «ζωηρή», «σεξιστική» και «ξυλορίχνουσα» συνιστώσα των ΕΑΑΚ σε σχέση με τους «και έτσι και γιουβέτσι» ναρίτες και τους «από θέση αρχής» φλώρους της ΑΡΑΝ. Παραταύτα, απ’ το 2010 και έπειτα άρχισε να αντιμετωπίζει εσωτερικά φραξιονιστικά ζητήματα που εκφράζονταν άλλοτε με αποχωρήσεις των «35» ή με «κείμενα των 5-10-15». Ο κόμπος έφτασε στο χτένι το Μάη του ’12 όταν μεγάλο μέρος της οργάνωσης και σημαντικό των καθοδηγητικών οργάνων αποφάσισε να αποχωρήσει καταγγέλλοντας «έναν πολιτικό κύκλο συνεννόησης βασιζόμενο σε ένα στενό τμήμα από τον αρχικό πυρήνα συγκρότησης της οργάνωσης, όχι μόνο εντός αλλά και εκτός των επίσημων διαδικασιών». Στα ελληνικά, τον παραγοντισμό, ο οποίος είναι βέβαια ψιλοαναπόφευκτο στοιχείο των αριστερίστικων γκρουπών. Και εγένετο ΑΡΙΣ, δηλαδή «Αριστερή Συσπείρωση», η οποία αν και σαφώς πιο αντικαπιταλιστική απ’ την «Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση», εντούτοις δε λέει «αντικαπιταλιστική» στον τίτλο της. Μύλος.

Δύο είναι τα σημαντικά σημεία εδώ. Ο όγκος των αποχωρησάντων και η κατεύθυνσή τους. Ως προς τον όγκο, είναι σαφές ότι η μεγάλη πλειοψηφία των απλών αρασιτών κατευθύνθηκε στην ή πέριξ της ΑΡΙΣ. Ωστόσο τα περισσότερα «κεφάλια» παρέμειναν στην ΑΡΑΣ. Όσον αφορά την κατεύθυνση τώρα, πολύ γέλιο έπεσε τον πρώτο καιρό όπου και οι δυο ομάδες κατηγορούσαν η μία την άλλη για «δεξιά» (η δε ΑΡΑΣ ονομάτισε μάλιστα στέλεχος της μετέπειτα ΑΡΙΣ που κατέβηκε στις δημοτικές με το… ΠΑΣΟΚ). Τελικά τα πράγματα αποκρυσταλλώθηκαν το καλοκαίρι του ’15 όταν η ΑΡΑΣ αποφάσισε την αποχώρηση απ’ την Ανταρσύα και την είσοδο στη ΛΑΕ. Οπότε σαν Φιλολαϊκό blog είμαστε στην ευχάριστη θέση να βγάλουμε «φετφά», «φιρμάνι» και «Χάτι Χουμαγιούν». Πλέον «ΑΡΑΣ=δεξιά» και «ΑΡΙΣ=αριστερά» και τα σκυλιά δεμένα.

Τώρα, όπως γίνεται σε όλα τα ζευγάρια, ο χωρισμός περιλαμβάνει εντάσεις και προστριβές. Γι’ αυτό και ΑΡΑΣ-ΑΡΙΣ έπαιξαν σούτια και αντήλλαξαν μπουκέτα πολλές φορές με αποκορύφωμα τις φοιτητικές εκλογές του ‘17. Αιτία (χοντρικά) ότι η ΑΡΑΣ (παρέα με ΑΡΑΝ) ήθελε την «διαπλάτυνση» των ΕΑΑΚ και με «μη αντικαπιταλιστές» όπως οι λαετζήδικης κοπής ΑΡΕΝ/ΑΡΔΙΝ. Αυτό δεν έγινε αποδεκτό από ΑΡΙΣ και μερίδα ΝΑΡ που υπερασπίστηκαν τον ντεμέκ «αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό» των ΕΑΑΚ. Αστειότητες κατ’ εμέ, αφού ο «αντικαπιταλισμός» στα ΕΑΑΚ ήταν πάντα controversial ζήτημα και όχι «κεκτημένο». Οπότε αν και σαν Φιλολαϊκό blog ακολουθούμε «αρχειακά» σε αυτό το αφιέρωμα τη γραμμή «όσο πιο αριστερά, τόσο πιο καλά» και επομένως συντασσόμαστε με την ΑΡΙΣ, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η ΑΡΑΣ είχε «τεχνικά» δίκιο. Ακολούθησαν λοιπόν τα γνωστά βίαια γεγονότα, ενώ πολλά σχήματα διασπάστηκαν, με αποτέλεσμα σε μερικές σχολές να κατέβουν 2 ΕΑΑΚ, κάποια με τη προσθήκη των ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ στον τίτλο τους. Η ΑΡΙΣ μάλιστα έβγαλε και πύρινη ανακοίνωση καταγγέλλοντας τραμπουκισμούς που «δεν συνάδουν με το ήθος της αριστεράς». Προφανώς όταν η ίδια (δηλαδή η παλιά) οργάνωση έκανε τα ίδια πράγματα πχ. το ‘10 στην Πάτρα, συνήδαν. Είναι κάπως αστείο, όταν δεν είναι σίγουρα θλιβερό, άνθρωποι που έκαναν όνομα στην πιάτσα ως ασυμβίβαστοι macho ξυλοφορτωτές, να κλαίγονται για την επίθεση που -όντως- υπέστησαν. Και εάν εμείς εδώ στο Φιλολαϊκό «συμπαθούμε» περισσότερο την ΑΡΙΣ από το λαφαζανικό μόρφωμα ΑΡΑΣ, αυτό «δεν τη σώζει», δε μειώνει σε τίποτα το ρεζίλίκι της για τα παρελθοντικά καμώματα των μελών της.

Τώρα, όσον αφορά την ιδεολογία, τα πράγματα είναι κάπως συγκεχυμένα. Ναι μεν η ΑΡΙΣ κουβαλάει όλο το φορτίο του αλτουσεριανο-μαοϊσμού, αυτού του «αλλαντάλα» μίγματος που κληρονόμησε απ’ την ΑΡΑΣ, ωστόσο η ίδια αυτοπροσδιορίζεται περισσότερο ως σκέτα μαρξιστική. Θετικό βέβαια είναι και το γεγονός ότι τα παιδιά κάνουν και εκδρομές στα μέρη του ΔΣΕ.

Τέλος, στα χαριτωμένα της υπόθεσης συγκαταλέγεται το εξής. Η ΑΡΑΣ επί χρόνια έβγαζε το περιοδικό «Αριστερή Συσπείρωση». Οπότε όταν δημιουργήθηκε η… Αριστερή Συσπείρωση, δεν μπορούσε να πει έτσι και το περιοδικό της γιατί το brand άνηκε αλλού και ο Σαραφιανός («καπετάν-Ένας» της ΑΡΑΣ) είναι πολύ σκληρός δικηγόρος, περισσότερο κι απ’ τον Κούγια, και δεν αστειεύεται. Έτσι η Αριστερή Συσπείρωση ονόμασε το περιοδικό της «Αριστερή Ανατροπή». Πλέον ο μέσος αρασίτης που θέλει να πουλήσει το περιοδικό του αναγκάζεται να λέει:

-Γεια σας, θέλετε Αριστερή Συσπείρωση;

-Όχι μόνο θέλω, είμαι κιόλας

-Τι είσαι;

-Αριστερή Συσπείρωση

-Ναι αλλά εμείς δεν είμαστε, μόνο την πουλάμε

-Τι πουλάτε;

-Αριστερή Συσπείρωση;

-Τι είπες ρε μ0%^ί;  

-[ακατάληπτο]

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Η ΑΡΙΣ σήμερα βρίσκεται σταθερά εντός Ανταρσύα και στον σκληρό πυρήνα των ΕΑΑΚ. αποτελώντας σήμερα το δεξί ή μάλλον το αριστερό χέρι του ΝΑΡ σε ΕΑΑΚ και Ανταρσύα. Αποτελεί δε, προνομιακό συνομιλητή του ΝΑΡ στην προσπάθεια του να δημιουργήσει το λεγόμενο «Κόμμα Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης» και να μας αφήσει όλους χωρίς μαλλιά. Προσπάθεια στην οποία θα αναφερθούμε στο 4^ο Μέρος (ναι, θα υπάρξει και τέτοιο, και μάλιστα εντός του 2017) του αφιερώματος, στο οποίο εκτός πολλών άλλων θα προβούμε και σε κάτι που ο χρόνος κατέστησε απαραίτητο, δηλ. διορθώσεις/επικαιροποιήσεις που αφορούν τις οργανώσεις του 2^ου Μέρους (ΝΑΡ, Μ-Λ, κλπ.)

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: Το ΚΚΕ είναι το ΚΚΕ

Γνωστές «μούρες»: -

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 6/10

Συμπερασματικά: Η ΑΡΙΣ είναι ένας οργανισμός που κουβαλάει όλες τις μαύρες παραδόσεις της ΑΡΑΣ, δηλαδή ένα ιδεολογικό τουρλουμπούκι, και μια πολιτική παράδοση ψευτομαγκιάς του «είμαστε συγκρουσιακοί», λέμε και κανα «σεξιστικό σύνθημα» και ουάου και ζήτω. Το ότι είναι αριστερότεροι της ΑΡΑΣ και σ’ ένα βαθμό σήμερα του ΝΑΡ (ή μερίδας του ΝΑΡ) δεν τους σώζει.

4. Ο.Κ.Δ.Ε.

Τι είναι τούτο: Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας

Νεολαία: -

Φοιτητική παράταξη: Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη

Όργανο: Εργατική Πάλη

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Αν σας έλεγα ότι από όλες μα όλες τις οργανώσεις που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα και αναφέρθηκαν στο Εγχειρίδιο η μικρή ΟΚΔΕ είναι η δεύτερη παλαιότερη μετά το ΚΚΕ, τι θα μου λέγατε; ότι πουλάω φούμαρα. Ε, λοιπόν, είναι αλήθεια ότι το φτιασιδώνω λιγάκι αλλά πάνω-κάτω αυτή είναι η αλήθεια, οι ρίζες της παντελώς άγνωστης ΟΚΔΕ βρίσκονται στη μακρινή δεκαετία του 1920! Indeed!

Οι ρίζες του ελληνικού τροτσκισμού εντοπίζονται στα τέλη της δεκαετίας του ’20 όταν σε αντανάκλαση παρόμοιων εξελίξεων στην ΕΣΣΔ συγκροτείται στο ΚΚΕ η λεγόμενη «Αριστερή Αντιπολίτευση» με ηγέτη τον πρώην ΓΓ του ΚΚΕ Παντελή Πουλιόπουλο και εκδίδει το περιοδικό Σπάρτακος. Πριν όμως ασχοληθούμε με αυτό το κομμάτι, που είναι και το κύριο, αξίζει να ασχοληθούμε με μια ιστορία παράπλευρη του τροτσκισμού, αυτή του «Αρχειομαρξισμού». Βρισκόμαστε στο 1923 και στο τότε ΣΕΚΕ γίνεται ο κακός χαμός. Φράξιες επί φραξιών, διασπάσεις επί διασπάσεων, με κύριο επίδικο τη συμμετοχή ή μη στη Γ’ Διεθνή καθώς και άλλα θέματα. Μια φράξια του κόμματος υπό τον Φραγκίσκο Τζουλάτι, θεωρητικά αριστερίστικη-πρακτικά «αλλαντάλλα», αφού διαπιστώνει ότι «είμαστε όλοι αδιάβαστοι», «δεν σκαμπάζουμε από μαρξισμό» και «γι’ αυτό και δεν μπορούμε να μοιράσουμε δυο γαϊδάρων άχυρα», εισάγει το σύνθημα «Πρώτα μόρφωση και μετά δράση», και ξεκινά να εκδίδει βιβλία με το κιλό. Σε πρακτικό επίπεδο το «Αρχείο» απέκτησε μια άλφα μαζικότητα και μάλιστα κόντραρε το ΚΚΕ σε πολλούς συνδικαλιστικούς χώρους, κόντραρε λέγοντας, τα πράγματα έφτασαν πολλές φορές σε επίπεδο φαλτσέτας και ημι-μαφιόζικου ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Το 1926 την ηγεσία του «Αρχείου» ανέλαβε ο αχρείος Δημήτρης Γιωτόπουλος (σ.σ. ο πατέρας του Αλέξανδρου, ναι), για τα ράμματα της γούνας του οποίου έχουμε να πούμε πολλά στη συνέχεια. Την ίδια εποχή μια ομάδα κεντριστική μεταξύ αυτού και του ΚΚΕ, αποσπάστηκε απ’ το Αρχείο δημιουργώντας την «Τρίτη (και απάλευτη) Κατάσταση». Το ’30 οι Αρχειομαρξιστές, έχοντας πάρει και το χρίσμα του Τρότσκυ, έναντι των κανονικών τροτσκιστών του Πουλιόπουλου, «σοβαρεύονται» και μετονομάζονται σε «ΚΟΜΛΕ(Α)» (Κομμουνιστική Οργάνωση Μπολσεβίκων Λενινιστών Ελλάδος-Αρχειομαρξιστών) και (δεν) προκαλούν πάταγο. Ταυτόχρονα ο ψωροφαντασμένος γιωτάς Γιωτόπουλος υιοθετεί το ψευδώνυμο «Witte» («βήτα», ότι «και καλά» είναι το νο.2 στη ηγεσία του παγκόσμιου τροτσκιστικού κινήματος, το λιμό). Το ’34 επισυμβαίνει νέα διάσπαση και ο Γιωτόπουλος αφού τελικά αποφασίζει ότι δεν είναι τροτσκιστής της προκοπής, μετασχηματίζει την ΚΟΜΛΕΑ σε Κ.Α.Κ.Ε. Ναι, καλά διαβάσατε, σε «Κομμουνιστικό Αρχειομαρξιστικό Κόμμα Ελλάδας». Του κάκου βέβαια. Το ΚΑΚΕ θα περιπέσει στη γενική ανυποληψία, ενώ ο ίδιος ο Γιωτόπουλος θα περιπέσει στην ειδική αλητεία, όταν το 1949 με τη λήξη του Εμφυλίου, θα στείλει συγχαρητήριο τηλεγράφημα στο Στρατό και τον αστικό πολιτικό κόσμο για τη νίκη του έναντι του ΔΣΕ. Στον ίδιο αλήτη επίσης πιστώνεται (ή μάλλον χρεώνεται) η φράση «ανάμεσα στη φασιστική και στη σταλινική βαρβαρότητα, η μόνη επιλογή είναι η αστική δημοκρατία». Αυτά για τον αρχειομαρξισμό (που έπρεπε κάπου να τα χώσω, και αποφάσισα, λιγάκι καταχρηστικά να τα χώσω στην ΟΚΔΕ, απ’ τη οποία ζητώ συγνώμη, την 1^η και τελευταία συγνώμη που έχω ζητήσει ποτέ από τροτσκιστή).

Επιστρέφουμε στο 1929 και στην «Αριστερή Αντιπολίτευση» η οποία μετά τη διαγραφή της από το ΚΚΕ, συγκροτείται ως αυτόνομη πολιτική οργάνωση με το όνομα «Σπάρτακος». Ο Σπάρτακος θα προσπαθήσει να αποκτήσει την επίσημη αναγνώριση του ως τμήματος της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης του Τρότσκυ αλλά θα σνομπαριστεί άγρια απ’ τον Λέοντα, παρότι ο Πουλιόπουλος ήταν και λιγότερο γιωτάς και λιγότερο απάλευτος απ’ το Αρχείο και τον Γιωτόπουλο. Το ’34, μετά την 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ και την επικράτηση του «σταλινισμού», ο Σπάρτακος προχωρά σε ολοκληρωτική ρήξη με αυτό. Έτσι, συνενώνεται με τη «Λενινιστική Ένωση», πρώην «Λενινιστική Αντιπολίτευση του ΚΚΕ» (ναι… ΛΑΚΚΕ) και δημιουργεί την «Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος», τη γνωστή σε όλους (όλους;) ΟΚΔΕ. Τη σημερινή ΟΚΔΕ; Χμ, βασικά όχι, αλλά και ψιλοναί. Αλλά όχι. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο αρκτικόλεξο εμφανίζεται στον πολιτικό χάρτη. Το 1936 η ΟΚΔΕ θα συνενωθεί με το «Νέο Δρόμο-ΚΔΕΕ» (Κομμουνιστική Διεθνιστική Ένωση Ελλάδας» συμπήζοντας την ΕΟΚΔΕ-Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας) η οποία όντας πλέον ενιαία, θα καταφέρει το τίποτα στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Εν μέσω κατοχής το’42 η ΚΔΕΕ (η οποία δεν πρέπει να συγχέεται με τον «Νέο Δρόμο-ΚΔΕΕ», διότι πάει απ’ τον παλιό το δρόμο για να γλιτώσει τα διόδια), δημιουργεί το ΚουΔουΚε (ΚΔΚΕ-Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας) υπό τον διαβόητο αντιΕΑΜικό Άγι Στίνα. Η δε πλειοψηφία της ΕΟΚΔΕ κάνει ρελάνς και δημιουργεί το ΚουΚουΔε (ΚΚΔΕ-Κόμμα Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος). Στο καπάκι η μειοψηφία ενώνεται με το ΚΔΚΕ και ιδρύει το ΔουΚουΚε (ΔΚΚΕ-Διεθνιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, το οποίο το ’44 διασπάται για να προέλθει το ΔΕΚΕ-Διεθνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Ελλάδος με τον Στίνα και τους υπόλοιπους να ενώνονται με το ΚΚΔΕ φτιάχνοντας το ΕΔΚΕ-Εργατικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Φυσικά, δεν περιμένω να βγάλετε άκρη με τα παραπάνω. Ούτε και ‘γω έβγαλα φυσικά. Όμως οφείλω να τα αναφέρω για να έχουμε μια εικόνα για το τι σημαίνει τροτσκισμός και ποιο είναι το «pattern» του, όσον αφορά τις διασπάσεις.

Πολύς λόγος γίνεται για τη στάση των τροτσκιστών (και του ίδιου του Τρότσκυ) κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και η αλήθεια είναι ότι μπροστά στη γενικότερη απαλεψιά τους σαν ρεύμα, οι τρότσκες έχουν ελαφρώς λοιδορηθεί. Για την ακρίβεια, μειοψηφικά τμήματα του τροτσκισμού στη χώρα, όπως τα μορφώματα υπό τον Άγι Στίνα «πήραν στο λαιμό τους» και τον λοιπό τροτσκισμό. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί τροτσκιστές υπήρξαν undercover μέλη ή συμπαθούντες του ΕΑΜ και πολλοί σκοτώθηκαν απ’ τους Γερμανούς κατακτητές για αντιστασιακή δράση. Στα θύματα συμπεριλαμβάνεται και ο ίδιος ο Π. Πουλιόπουλος ο οποίος (στο σχετικό κομμάτι), αξίζει σεβασμού.

Θεωρητικά μιλώντας, ο Τρότσκυ είχε διατυπώσει σχετικά με την ΕΣΣΔ τη θεωρία περί «εκφυλισμένου εργατικού κράτους», δηλαδή ότι «οκ, ψιλοσοσιαλισμό έχετε αλλά οι σταλινικοί γραφειοκράται καταπιέζουν τους λαοί». Επίσης θεωρητικά πάντα, ήταν υπέρ του αντιφασιστικού αγώνα και καλούσε για την «υπεράσπιση της ΕΣΣΔ» με σκοπό μετά την  απόκρουση της χιτλερικής λαίλαπας, οι σοβιετικοί πολίτες να «πάρουν τις τύχες στα χέρια τους» και να ανατρέψουν τον «σταλινισμό». «Τρίχες» θα μου πείτε. Και μάλιστα «κατσαρές», θα σας πω εγώ με τη σειρά μου. Υπό το παραπάνω πρίσμα λοιπόν να πούμε ότι ο τροτσκιστικός χώρος ήταν κατά βάση τριχοτομημένος (και κατά βάση εξαφανισμένος) στην κατοχή. Λίγοι συμμετείχαν ή στήριξαν το ΕΑΜ, ακόμα πιο λίγοι πουλούσαν διεθνιστική τρέλα, όντας για «σούτια» καλώντας για «συναδέλφωση» με τους ναζί και οι περισσότεροι απλά δεν είχαν καμία συμμετοχή στα πράγματα. Η ίδια απουσία ως χώρος, καταγράφεται και στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου.

Στη μεταπολεμική περίοδο, το ΚΔΚΕ συνέχισε τη δράση του ως πολύ μικρή οργάνωση. Το 1974 αποφάσισε την μετονομασία του σε ΟΚΔΕ με όργανο την Εφημερίδα «Εργατική Πάλη», γι’ αυτό και είναι άτυπα γνωστό ως «ΟΚΔΕ-Εργατική Πάλη». Ξεκαθάρισε δε την ιδεολογική φυσιογνωμία του ως «ορθόδοξο» τροτσκιστικό και συγκεκριμένα «μαντελικό», λόγω του Έρνεστ Μαντέλ, ηγέτη ενός θραύσματος της 4^ης Διεθνούς, μόρφωμα. Η ΟΚΔΕ δεν έχει σχέση με τις σεκίτικες θεωρίες-«μούφες» περί «κρατικών καπιταλισμών» και άλλα παρόμοια. Παραμένει στην «ήπια» παραδοσιακή θέση του Τρότσκυ περί «εκφυλισμένου εργατικού κράτους» όσον αφορά την ΕΣΣΔ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει διδακτορικό στη σταλινολογία. Το 1987 η ΟΚΔΕ θα περάσει δύσκολα καθώς ένα κομμάτι της, αρκετά μεγάλο, θα αποχωρήσει  δημιουργώντας την «ΟΚΔΕ-Σπάρτακος». Για τις αιτίες, θα γράψουμε στο κομμάτι για τον Σπάρτακο, που ακολουθεί. Τα χρόνια κύλησαν ήρεμα μέχρι το 2007 που η ΟΚΔΕ συνεργάστηκε με το ΜΕΡΑ ενώ συζητήσεις έγιναν κατά καιρούς και με την Ανταρσύα, με αποκορύφωμα το hilarious «μπες-βγες» του 2009. Η ΟΚΔΕ συμμετείχε ενεργά στις προπαρασκευαστικές συζητήσεις και τελικά συνίδρυσε την Ανταρσύα. Ωστόσο λίγες εβδομάδες μετά και εν όψει των επερχόμενων εκλογών αποχώρησε με κρότο και χλαπαταγή. Με τις αιτίες, να προκαλούν, η πρώτη θλίψη/αηδία και η 2^η ασυγκράτητο γέλωτα. Η πολιτική διακήρυξη της Ανταρσύα(ς), λέει, τόλμησε να αναφέρει τα εξής: «Ο αγώνας αυτός εμπνέεται και από όλες τις επαναστατικές απόπειρες και εξεγέρσεις, παρά τα λάθη και τις τραγικές ανεπάρκειές τους: τη γαλλική Κομμούνα, το Ε.Α.Μ. και τον Δ.Σ.Ε, τις λαϊκές και αντιιμπεριαλιστικές επαναστάσεις, την κινέζικη πολιτιστική επανάσταση, το Βιετνάμ και την Κούβα, το γαλλικό Μάη…». Ήταν να μη μπει «ΕΑΜ» και «ΔΣΕ» μέσα σε κείμενο. Η ΟΚΔΕ δεν άντεξε. Διέρρηξε όλα της τα ιμάτια. «Τι λέτε ρε μ%$νι@; ποιός ΔΣΕ γαμώ το φελέκι μου; είστε σοβαροί;». Πραγματικά είναι απορίας άξιον που από όλο το concept «Ανταρσύα», αυτό που «χάλασε» τους Οκδίτες ήταν οι θετικές αναφορές σε ΕΑΜ/ΔΣΕ. Είναι να μην έχεις «πολιτικό κριτήριο». Γιατί αν έχεις, «ξεμπροστιάζεις» την Ανταρσύα για «φιλοσταλινισμό». Τεσπά, με τα πολλά η διατύπωση διορθώνεται ελαφρώς και ο σκόπελος ξεπερνιέται. Όχι όμως για πολύ καθώς μετά απ’ τον σκόπελο ήρθε ο/η Αλόννησος. Μόνο που το πρόβλημα δεν ήταν οι φώκιες αλλά οι 2 (ολογράφως: δύο) θέσεις που ζητούσε η ΟΚΔΕ στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Πήγε βλέπετε η ΟΚΔΕ να το παίξει ντεμέκ «παίκτης» στο παιχνίδι. «Που πας ρε Καραμήτρο; Δύο είστε όλοι κι όλοι, σιγά μη βάλουμε δύο. Έναν και θα πείτε κι ευχαριστώ», του ανταπάντησε η άλλη Ανταρσύα. Είναι να μη θίξεις στον τροτσκιστή την ιδεολογική του καθαρότητα και (κυρίως) δυο θέσεις στο Επικρατείας. Εκ των υστέρων οι παραπάνω λόγοι πασπαλίστηκαν με άχνη του τύπου «Εμείς δε θέλαμε απλά εκλογική συγκόλληση, αλλά μάχιμη κινηματική απαύτωση», αλλά εντάξει, οκ, σας καταλάβαμε (όλους). 

Η ΟΚΔΕ συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα και αποτελεί μια true (όπως οι Manowar είναι true-metal ας πούμε) τροτσκιστική οργάνωση στην Ελλάδα.

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Κανένα μέλος της ΟΚΔΕ δεν είναι οπαδός της Μπαρτσελόνα. Και αυτό διότι η ΟΚΔΕ παίζει μπάλα με… «Αντεπιθέσεις». Τα περισσότερα σχήματα και παρατάξεις της στους εργασιακούς χώρους ονομάζονται έτσι (πχ. Αντεπίθεση στον Επισιτισμό, Αντεπίθεση στο Εμπόριο, Μαθητική Αντεπίθεση κλπ.). Επιδίδονται δε αυτοί οι σχηματισμοί, σε full-front ταπανταολική αντιΚΚΕδικη-αντιΠΑΜΕτζίδικη μπαλίτσα, με κάθε ευκαιρία. Να πχ. στο ΕΚ Θεσσαλονίκης μια φορά πήραν τα κλειδιά απ’ τον γλοιώδη πασόκο πρόεδρα και μπούκαραν νύχτα στα γραφεία του Σωματείου στον Επισιτισμό, έτσι για τη φάση. Παραταύτα, σαν κατεξοχήν μικρομέγαλη ψωνισμένη οργάνωση χρησιμοποίησε πχ. νομικίστικα τερτίπια για να εγκολπώσει έδρα που άλλως θα πήγαινε σε παράταξη προσκείμενη στην Ανταρσύα. Είπαμε κύριοι. Ο αντικαπιταλισμός-αντικαπιταλισμός, αλλά όχι να έχουμε και τους εαακίτες μες τα πόδια μας.

Η ΟΚΔΕ συμμετείχε επίσης στην «αμαύρωση της εικόνας της χώρας» που θα ‘λεγε και ένας φιλελές. Αν το ΠΑΜΕ «κλείνει τα λιμάνια» και «διώχνει τους τουρίστες», η ΟΚΔΕ «κλείνει τις Πίτσες Χατ» και «διώχνει τα πεπερόνι» (μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι).

Κεντρικά πολιτικά η ΟΚΔΕ χρησιμοποιεί το σύνθημα «Παλεύουμε για Κυβέρνηση των Εργαζομένων», η όπως θα έλεγα εγώ «Εργαζομενική Εξουσία-Εργαζομενική Οικονομία».

Η ΟΚΔΕ αν και δεν είναι υπερβολικά μικρή, είναι αυτό που θα λέγαμε «σέχτα», καθώς πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων δε συνεργάζεται με κανέναν, ποτέ και πουθενά. Ξεχωριστή παράταξη στα σωματεία, σχεδόν πάντα αυτόνομη κάθοδος στις εκλογές, ακόμα και ξεχωριστή ανθυποπροσυγκέντρωση της προσυγκέντρωσης στις πορείες (τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζω στη Θεσσαλονίκη) κλπ. Αυτό έχει οδηγήσει στην ταμπελοποίηση των Οκδιτών ως των πιο άνευρων, μουντρούχων και αγέλαστων ανθρώπων σε όλο τον αριστερίστικο χώρο. Εγώ προσωπικά δεν έχω δει πότε, μα ποτέ όμως οκδίτη/ισσα να γελάει, να ανταποκρίνεται σε κάποιο αστείο, να δέχεται τον σαρκασμό, ακόμα και να επιχαίρει και για τον αυτοσαρκασμό του συνομιλητή. Όχι. Τίποτα απ’ όλα αυτά. Λες και έχουν κουρδιστεί καθοδηγητικά να συμπεριφέρονται σαν ένα μίγμα Ντούσαν Μπάγεβιτς με Καβάι Λέοναρντ (πλην το ταλέντο), μην τυχόν και τους ξεφύγει καμιά «οξεία» απέναντι στον συνομιλητή και «εκτεθούν».

-Χαμογέλα ρε! Τι σου ζητάνε;

Πραγματικά μετά την επαφή μου με τους οκδίτες θεωρώ αστείο και εκτός πραγματικότητας κάθε ισχυρισμό αριστεριστή ότι οι «παγωμένοι» και οι ξερωγώ «μπετόν αρμέ» είναι οι κνίτες. Όχι παιδιά, οι οκδίτες είναι, και το ξέρετε. Και το ξέρω και ‘γω, που δεν έχω πιει ένα τσίπουρο με αυτούς παρόλο που έχω πιεί και έχω φάει και λακέρδα, με σχεδόν όλους τους άλλους αριστεριστές.

Τούτων λεχθέντων, η ΟΚΔΕ έχει επιλέξει την «αυτόκεντρη ανάπτυξη» και δεν προβλέπεται να συμμετάσχει σε κανέναν μετωπικό σχηματισμό, τα επόμενα 500 χρόνια. Ψέματα, αν απαλειφθεί κάνα «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ» και σταυροδοτηθούν κεντρικά κανα-δυο μέλη της θα συμμετάσχει. Από «θέση αρχής» πάντα, όχι αρχίδια αστεία.

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: Το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που αρχίζει από Στα- και τελειώνει σε -λινικό (σωστά μαντέψατε, αλλά ήταν στα SOS)

Γνωστές «μούρες»: Ένας Σοφρώνης. Ο Βασιλάκης απ’ το ΤΕΙ.

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 6/10 (δηλαδή και σεχταρο-

υπεραριστεριστές και πασόκοι; δε μας τα λες καλά στρώμα…)

Συμπερασματικά: Σε έναν ιδανικό κόσμο θα υπήρχαν τρία μόνο κόμματα στο αριστερό άκρο του φάσματος. Το ΚΚΕ (το κανονικό), το ΚΚΕ μ-λ (το μαοϊκό), και η ΟΚΔΕ (η τροτσκιστική). Τρεις διακριτές διαφορές/τάσεις στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος. Αλλά επειδή δε ζούμε σε αυτό τον κόσμο αλλά στον άλλο, τον πεζό, τον κόσμο που αριστερά λογίζεται μέχρι και ο Τσίπρας, αυτό δε συμβαίνει. Η παραπάνω αφαιρετική προσέγγιση δίνει στην ΟΚΔΕ πολλά credits που δεν τα αξίζει. Πολεμάει λυσσαλέα το ΠΑΜΕ στα σωματεία και συντάσσεται με ότι αντιΠΑΜΕ υπάρχει διαθέσιμο.

Τέλος, ακόμα μου κάθεται στο λαιμό όσα έχει πει για τον αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ. Όχι παιδιά. Θα σέβεστε.

5. Ο.Κ.Δ.Ε.-Σπάρτακος

Τι είναι τούτο: Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας - Σπάρτακος

Νεολαία: Νεολαία ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Φοιτητική παράταξη: συμμετέχει στα ΕΑΑΚ (αντισεξιστική συνιστώσα, πρόσφατα αντιμετωπίζει ανταγωνισμό από το ΣΕΚ)

Όργανο: Σπάρτακος

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Τι στο καλό; Δύο μουλού πάει κι

έρχεται, δύο ΣΕΚ, πάει αλλά δεν έρχεται, δύο, ή μάλλον τρεις Συσπειρώσεις, δεν πάει αλλά ψιλοέρχεται, αλλά και δύο ΟΚΔΕ; Ναι λοιπόν, δύο Οκδάρες για πάρτη σας.

To 1987 ήταν από πολλές απόψεις μεταβατική και οριακή χρονιά. Πολιτικά (το ΠΑΣΟΚ στο ύστατο peak πριν την έναρξη της καθόδου), αθλητικά (η Ελλάδα κατακτά ανέλπιστα το Ευρωμπάσκετ), μουσικά (το AOR-Glam Rock/Metal φτάνει στο απώγειό του πριν την ανάδυση του grunge). Μεταβατική ήταν και για την ΟΚΔΕ η οποία διασπάται χωρίς κανένας εργάτης σε κανένα βράχο ή ρεματιά να πάρει χαμπάρι. Αιτίες της διάσπασης φέρεται να ήταν 1^ον η στάση των δύο φραξιών σχετικά με το «Σκοπιανό» ή «Μακεδονικό» ζήτημα και 2^ον, η διαμάχη για την «αυτόκεντρη» ανάπτυξη ή την «αντικαπιταλιστική ανασύνθεση». Στο πρώτο θέμα η ΟΚΔΕ ήταν πιο «πατριωτική», «μεγαλεξαντρική» και «βουκεφαλική», ενώ ο (μετέπειτα) Σπάρτακος ήταν υπέρ της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας στο γειτονικό, ομόσπονδο τότε, κρατίδιο. Στο 2^ο, η ΟΚΔΕ προτιμούσε την συνέχιση της αυτόνομης παρουσίας και της «τσούκου-τσούκου» συσπείρωσης δυνάμεων σε εργασιακούς χώρους κλπ. ενώ ο Σπάρτακος τη διάχυση σε (ανύπαρκτα τότε αλλά υπαρκτά τα επόμενα χρόνια) αριστεροκάτι αντικαπιταλοκάτι μέτωπα με σκοπό να δημιουργηθούν ζυμώσεις και ωσμώσεις με άλλα αντικαπιταλιστικά μιτοχόνδρια και ριβοσώματα, ούτως ώστε να δημιουργηθεί του αγίου λούτσου (σεξισμός) το νέο παγκόσμιο κόμμα της εργατικής τάξης που θα πάρει «φαλάγγι» όλο τον ντουνιά και πάει λέγοντας. Όπως συνέβη και στην περίπτωση των 2 Μ-Λ, το «καλό» (δηλαδή αυτό που προτιμώ εγώ) κομμάτι παρέμεινε κυρίως στη Θεσσαλονίκη (η υπάρχουσα ΟΚΔΕ) ενώ το «κακό» πλειοψήφησε στην Αθήνα (η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος). Οι συναγωνιστές μπουγατσοφάγοι όμως υπέστησαν μεγάλη νίλα, διότι η Ενιαία Γραμματεία της 4^ης Διεθνούς αναγνώρισε ως επίσημο τμήμα της, τον χαμουτζήδικο αθηνέζικο Σπάρτακο. Να σημειωθεί ωστόσο ότι δεν είναι «μαλωμένοι» με τη «Γραμματεία», απλά δεν είναι το επίσημο τμήμα της στην Ελλάδα.

Σταδιακά οι δύο οργανώσεις παγίωσαν το προαναφερθέν προφίλ τους. Η μεν ΟΚΔΕ, με μια πιο flat, old school ντουγανίσια ντούρα εργατίστικη προσέγγιση, ενώ ο Σπάρτακος ανοίχτηκε στα πέλαγα των «πολύχρωμων» κινημάτων, του «δικαιωματισμού», του LGBT κινήματος κλπ. Ταυτόχρονα, συνέχισε να προβάλει έντονα το «διεθνιστικό-αντιρατσιστικό» προφίλ. Αυτό συνέβη μάλιστα σε βαθμό που «το γάμησε και ψόφησε» (σεξισμός νο.2), το 2004, όταν ο Σπάρτακος τάχθηκε υπέρ του αμερικανόπνευστου διχοτομικού σχεδίου Ανάν. Για αρκετά χρόνια μάλιστα η προτεινόμενη «σημαία» του «ενιαίου» κράτους του Κόφι κοσμούσε το σάιτ της οργάνωσης, με λινκ που κατέληγε σε κείμενο που μας εξηγούσε την γαμηστερότητα και την φιλολαϊκότητα του Σχεδίου. Το 2007 ο Σπάρτακος εισήλθε στην ΕΝΑΝΤΙΑ (Ενωτική Αντικαπιταλιστική Αριστερά) παρέα με ΣΕΚ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ ενώ το 2009 συνέβαλε στη δημιουργία της Ανταρσύα(ς) όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Ο Σπάρτακος σήμερα συμμετέχει ενεργά, με τις μικρές αλλά υπαρκτές του δυνάμεις, στα ΕΑΑΚ και τις Παρεμβάσεις ενώ συνεχίζει να δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε ζητήματα φύλου/σεξουαλικότητας. Στο αντιπολεμικό/αντιρατσιστικό, ακολουθεί μαζί με ΣΕΚ και άλλες τροτσκιστικής απόχρωσης οργανώσεις, μια λογική «διμέτωπου», πχ. καταδικάζει μεν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αλλά, πατώντας σε μια ευρωτροτσκιστική παράδοση δεκαετιών, μπορεί να «ισοφαρίσει» πχ. την καταδίκη της με «"σφαγέα" Άσαντ» και πάει λέγοντας.

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: «Σταλινικό κόμμα» και χαίρω πολύ χαιρόπουλος

Γνωστές «μούρες»: Ο Φελέκης

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 8/10

Συμπερασματικά: Η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος είναι δεξιότερη της ΟΚΔΕ. Αφού δίνουμε «άκυρο» στην ΟΚΔΕ-σκέτη, δίνουμε «άκυρο» plus και στο Σπάρτακο.

6. Ξεκίνημα

Τι είναι τούτο: Ξεκίνημα - Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση

Νεολαία: -

Φοιτητική παράταξη: Κάποτε είχε τη Ματσέτα (σιγά τα αίματα)

Όργανο: Ξεκίνημα

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Τέρμα τα αστεία! Ούτε ντεμέκ, ούτε ξεντεμέκ, ούτε σχεδόν, ούτε «τρόπος του λέγειν». Ούτε αλλιώς ξεκίνησε-αλλιώς κατέληξε, ούτε εν μέρει, ούτε από σπόντα. Read my lips. Το Ξεκίνημα αποτελεί διάσπαση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, του γνωστού ΠΑΣΟΚ. Ναι καλά διαβάσατε. Οι άνθρωποι δεν είναι πασόκοι όπως πχ. το ΣΕΚ, λόγω πολιτικής γραμμής (μόνο). Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πράσινης αρμάδας. Ας δούμε πως συνέβη αυτό.

Μετά την πτώση της χούντας δημιουργήθηκε από σκόρπια πρώην μέλη της ΟΚΔΕ και μικροοργανωσούλες όπως η «Ομάδα Εργατών» το «Ξεκίνημα», το οποίο λίγο μετά αποφάσισε εισοδίστικα την είσοδό του στο ΠΑΣΟΚ. Και το αποφάσισε αυτό ακολουθώντας το παράδειγμα της αδελφής του βρετανικής οργάνωσης «Militant» που εισόδιζε ανελέητα στους Βρετανούς Εργατικούς (του -πολιτικού- βρέφους ακόμα τότε Τόνυ Μπλερ και του θείου βρέφους Τζέρεμι Κόρμπιν). Επειδή όμως στον Αντρέα δεν περνάνε αυτά λίγο μετά τους διέγραψε για εισοδισμό (συκοφαντίες). Μικρό το κακό. Διαγραφή εσύ, ακόμα πιο αντερκάβερ εισοδισμό εμείς. Έτσι λοιπόν το Ξεκίνημα καταβάλλοντας άοκνες προσπάθειες να μπατάρει το ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά καταφέρνει μια τρύπα στο νερό. Όλα αυτά λήγουν το 1993 όταν το Ξεκίνημα αφού διαπιστώνει με έκπληξη το μέγεθος της τρύπας, αποχωρεί (επιτέλους) απ’ το ΠΑΣΟΚ και προχωράει σε αυτόνομη πορεία. Αυτόνομη λέγοντας… εγώ προσωπικά θυμάμαι στα άγουρα χρόνια, στα late 90’s, αμούστακο παιδαρέλι ων, να μου δίνουν εφημερίδα έξω απ’ το σχολείο, όπου στις μέσα σελίδες έλεγε «ψηφίστε ΚΚΕ ή Συνασπισμό». Πάλι καλά; 50% μας έδινε το Ξεκίνημα. Λίγο ακόμα και θα ‘χαμε αυτοδυναμία. Ξεχάσαμε να αναφέρουμε ότι όταν το ’93 το Ξεκίνημα εδέησε να αποχωρήσει απ’ το ΠΑΣΟΚ (συνεχίζοντας βέβαια να το θεωρεί ρεφορμιστικό εργατικό κόμμα, αλοίμονο), άφησε πίσω της μια μικρή ομάδα. Η Ομάδα αυτή, που αργότερα θα μετεξελιχθεί σε «Μαρξιστική Τάση/Φωνή» είπε προφανώς: «Τι είναι αυτά που λέτε σύντροφοι ότι δεν έχει σημασία ο εισοδισμός στο ΠΑΣΟΚ πλέον. Όοοοοχι, εδώωωω. Εδώ θα κάτσουμε και θα εισοδίζουμε μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εδώ. ΠΑΣΟΚ μέχρι τέλους». Αλλά για την «Τάση» θα μιλήσουμε αργότερα.

Κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια και το Ξεκίνημα που για αλλού ξεκίνησε και αλλού βρέθηκε, μόλις είδε το τρένο του Σύριζα, το Ιντερσίτυ αυτό να καταφθάνει αγέρωχο, πήδηξε σε ένα απ’ τα βαγόνια του, το 2008. Χαράς ευαγγέλια για τους μανιακούς εισοδιστές. Εδώ, φρέσκο και λαχταριστό, ρεφορμιστικό κόμμα, έτοιμο να γείρει αριστερά με το που θα τους δώσουμε μια φιλική σπρωξιά. Με την όρεξη έμειναν, καθώς η ΑΝΑΣΑ (άτυπη συσπείρωση με Ρόζα και Κόκκινο, που δεν υπάρχουν πλέον, εντός του Σύριζα) έφυγε, μένοντας δίπλα, το 2011. Αλλά επειδή μάλλον δεν είχαν σκέτη όρεξη αλλά… «ταινία», ξαναπήδηξαν πάνω άτυπα το Γενάρη του 2015 αφού το τρένο έμοιαζε να φτάνει στον προορισμό του. Περιττό να σας πως ότι όλοι στο Ξεκίνημα ακόμα αναρωτιούνται «τι έγινε εκείνο το τρένο». Το Σεπτέμβρη φυσικά ελλείψει Ιντερσίτυ ακολούθησαν τον καρβουνιάρη ονόματι ΛΑΕ, και πρόκοψαν. Συνέχισαν δε με κείμενα να αποτιμούν θετικά τις «σημαντικές δυνατότητες» της ΛΑΕ, ευρισκόμενοι πέριξ αυτής. Σήμερα κατηγορούν το ΚΚΕ και την Ανταρσύα για αριστερισμό/σεχταρισμό. Ω, θεοί.

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Το Ξεκίνημα σήμερα βρίσκεται in limbo που λένε οι καθολικοί, σε ένα  πουργκατόριο, σε ένα ενδιάμεσο (και εξαρτημένο) σταυροδρόμι, σε έναν κόμβο (ή κατσικόδρομο αν προτιμάτε). Έχοντας φάει την παπάρα του Σύριζα, έχοντας τζαρτζαριστεί φιλικά με τη ΛΑΕ και έχοντας χλιαρές σχέσεις με την Ανταρσύα, βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Μόνο του σ’ έναν κόσμο που δεν το λυπάται. Που θα πάει; Εξαρτάται του λέω, εξαρτάται.

Το Ξεκίνημα δεν έχει ακριβώς νεολαία αλλά οι νεολαίοι του είναι τμήμα της «Νεολαίας Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη» (YRE) που με τη σειρά της είναι η νεολαία του αντίστοιχου κονκλαβίου-«διεθνούς» την «Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή» την ευρέως μη γνωστή CWI (Πάντα είχα την απορία, γιατί οι αριστεριστές κάνουν επιτροπές κλπ. «για ένα», «για να», «για…» κάτι τελοσπάντων. Τι το λες και δεν το κάνεις; Ξερωγώ «Επιτροπή για ένα νέο εργατικό κίνημα». Ποιο «ένα» εργατικό κίνημα; Ε, αυτό το ένα, τι το λες και δεν το κάνεις, κάντο. Πες το «Νέο Εργατικό Κίνημα» ξερωγώ.)

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: -Το ΚΚΕ είναι σταλ… -Σκάσε

Γνωστές «μούρες»: Κάτι παιδιά που έρχονται και μοιράζουν φυλλάδια έξω απ’ τη δουλειά και τους λέω ότι είμαι ΝΑΡ και το χάφτουν και μετά τους λέω χαχα, σας γέλασα (5 χρονών, και ‘γω κι αυτοί)

Bαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 10/10 (μια φορά ΠΑΣΟΚ, πάντα ΠΑΣΟΚ)

Συμπερασματικά: Άλλη μια οργάνωση που προστίθεται στη μακρά λίστα των δήθεν αριστεριστών και στην πραγματικότητα δεξι-ιστών. Είναι γνωστό ότι οι παλάντζες «όχι σήμερα είμαι Σύριζα, όχι σήμερα είμαι ΛΑΕ, όχι φλερτάρω με την Ανταρσύα, όχι τα έχω και με την ΟΚΔΕ» μου τη δίνουν στα νεύρα. Το Ξεκίνημα εκτός της πασοκικής απώτερης προϊστορίας του έχει στο ενεργητικό του, ή μάλλον στο παθητικό του, το χαμαλίκι για λογαριασμό του Σύριζα. Οι άνθρωποι φέρουν ακέραια ευθύνη (στο μέτρο που αναλογεί στη γκρούπα τους βέβαια) για το κατσίκωμα στο σβέρκο μας της Συριζάρας. Ως εκ τούτου, να πάτε στο καλό παιδιά, από δω παν κι άλλοι.

7. Κομμουνιστική Ανανέωση

Τι είναι τούτο: Κομμουνιστική Ανανέωση

Νεολαία: -

Φοιτητική παράταξη: συμμετέχει στα ΕΑΑΚ (ή στην ΑΡΔΙΝ ή την ΑΡΕΝ που συμμετέχουν στα ΕΑΑΚ, ή δε συμμετέχουν αλλά καταγράφονται, αλλά… εεε αφήστε με ήσυχο λιγάκι)

Όργανο: Είχε «Το Στίγμα» (αγνοείται η τύχη του)

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Η Κομμουνιστική Ανανέωση είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Αποτελεί διάσπαση (το 2000) της ΑΚΟΑ (Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά) που με τη σειρά της αποτελεί μετονομασία της διάσπασης του ΚΚΕ-Εσωτερικού, με τίτλο «ΚΚΕ Εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά». Είναι δε ο λόγος της διάσπασης ένας λόγος που γεμίζει αγαλλίαση τις ψυχές και ζεσταίνει τις καρδιές κάθε σκεπτόμενου, δηλαδή μη πασόκου, πολίτη του κόσμου. Η Κομμουνιστική Ανανέωση δημιουργήθηκε επειδή ΔΕΝ ήθελε την (περαιτέρω) προσέγγιση της ΑΚΟΑ με τον τότε Συνασπισμό. Μέχρι εδώ καλά, αλλά τα καλύτερα έρχονται. Τα καλύτερα λοιπόν είναι ότι αμέσως μετά η Κομ.Αν. συνεργάζεται με το ΚΚΕ (το κανονικό). Η συνεργασία συνεχίζεται στις Δημοτικές του ‘02, στις βουλευτικές του ’04 (με τσιριτζάντζουλες, εξ ου και η διάσπαση/δημιουργία της «Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών» που δεν έκανε τσιριμόνιες), στις δημοτικές του ’06 (χωρίς κόνξες), ενώ το ’07 αποστασιοποιήθηκε χωρίς όμως να ρίξει μαύρη πέτρα. Το 2009 όμως η ελκτική δύναμη του νεοπαγούς ελπιδοφόρου γαμηστερού εγχειρήματος της Ανταρσύα(ς) ήταν τέτοια που πραγματικά και να ‘θελε η Κομ.Αν. να συγκρατηθεί δε θα μπορούσε. Και δεν μπόρεσε. Εισήλθε με τα τσαρούχια στην Ανταρσύα ως minor εταίρος που λένε και οι αγγλομαθείς. Η στιγμή της κρίσεως φτάνει το 2013 οπού μετά από μια σειρά παρεμβάσεων για το «βάθεμα» της Ανταρσύα(ς), η Κομ.Αν καταθέτει στη Συνδιάσκεψη της Ανταρσύα(ς) το μη μεγαλειώδες «Σχέδιο Εναλλακτικής Εισήγησης». Κατέληγε δε το «Σχέδιο»: «Να σταματήσουμε, εδώ και τώρα τους αριστερισμούς και την μετατροπή, για μια ακόμη φορά, της Συνδιάσκεψης σε φοιτητικό αμφιθέατρο». Μετά την απουσία ιδρώτα στα αυτιά των Αντάρσυων η Κομ.Αν τρώει φυσικά το «άκυρο». Μετά τη βρώση του «ακύρου» συνεχίζει για λίγο αυτόνομα (στηρίζει μάλιστα... Σϋριζα το Γενάρη του '15), όμως το καλοκαίρι του ’15 βλέπει στο πρόσωπο της φρεσκοκομμένης ΛΑΕ το πλατύ αριστερό αλλά μη αριστερίστικο Μέτωπο που οραματιζόταν και εισέρχεται παραμένοντας μέχρι σήμερα.

Μετά τα ιστορικά να πούμε ότι ιδεολογία της Κομ.Αν. είναι ο «αριστερός ευρωκομουνισμός», ότι κι αν σημαίνει αυτό, που σίγουρα σημαίνει αναμασημένη κριτική στον «σταλινισμό» και την ΕΣΣΔ, δηλαδή προκόψαμε…

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Η Κομ.Αν. σήμερα βρίσκεται εντός της ΛΑΕ μετά από μια περίοδο παραμονής στην Ανταρσύα, την οποία και εγκατέλειψε γιατί «έγκωσε» απ’ την πολλή επαναστατικότητα. Ούσα πολύ μικρή οργάνωση, δεν έχει και καμιά σοβαρή επίδραση στο κοσμοϊστορικό γίγνεσθαι. Συνήθως μαθαίνουμε νέα της όταν είναι να φύγει από κάπου, όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις μικροκαμωμένων οργανώσεων.

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: «Το ΚΚΕ με τη στείρα απ’ αυτή και την φοβική απ’ την άλλη αδυνατεί να ξερωγώ»

Γνωστές «μούρες»: Μαρία Ζευγώλη, Αλέκος Βερναρδάκης

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 7/10

Συμπερασματικά: Ωραία, κάνεις το βήμα, απογαλακτίζεσαι από ΑΚΟΑ-Συνασπισμό,  συνεργάζεσαι με το ΚΚΕ και μετά τρως φλασιά και γίνεσαι Ανταρσύα; Και μετά ακόμα χειρότερα μπαίνεις ΛΑΕ. Δηλαδή τι φρίκες τρως ώρες-ώρες βρε αδερφάκι μου;

8. Κόντρα

Τι είναι τούτο: Κόντρα - Ένωση για την Επαναστατική Ανατροπή

Νεολαία: -

Φοιτητική παράταξη: -

Όργανο: Κόντρα

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Τι σχέση έχει ο Νετσάγιεφ με τον Εμβέρ Χότζα, ο Μαλατέστα με τον πρώιμο Μάο Τσε Τουνγκ και ο Κουφοντίνας με τον Στάλιν; Όση η Τατιάνα Στεφανίδου με την έγκριτη δημοσιογραφία, η Βάνα Μπάρμπα με την υψηλή δραματουργία και οι Gorgoroth με την κλασική μουσική. Δηλαδή σχέση μίσους και έχθρας; Όχι φυσικά. Το αντίθετο. Σχέση ακράδαντης αλληλοσυμπλήρωσης και αταλάντευτης φιλίας. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει διαλεκτικο-υλιστικο-λαστιχωτά η εφημερίδα-οργάνωση για την επαναστατική ανατροπή ονόματι Κόντρα. Τώρα πως συγκεράζονται τα παραπάνω δεν ξέρουμε και δεν θέλουμε να μάθουμε. Αλλά ξεχάστε ότι ξέρατε, γιατί θα μάθετε ότι κάποιοι άλλοι σας κροιβοΥν!!111

Πριν όμως σας πούμε γι’ αυτό πρέπει να σας εξηγήσουμε τι είναι «ΣΑΚΕ». ΣΑΚΕ λοιπόν εκτός από γνωστό γιαπωνέζικο αφέψημα με βάση το βραστό ρύζι είναι (ήταν) η «Συνεπής Αριστερή Κίνηση Ελλάδος», η οποία διέφερε ως προς τις άλλες, τις ασυνεπείς, στο ότι ήταν αταλάντευτα υπέρ του «αλβανικού δρόμου ανάπτυξης» και του Εμβέρ του Χότζα. Ιδρύθηκε το 1975 από άτομα του φιλομαοϊκού, αλλά όχι ακριβώς μαοϊκού χώρου, με έφεση στην υπεράσπιση του Στάλιν και της πορείας του προ του ’56 ΚΚΕ. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’70 σημειώθηκε το σχίσμα Μάο-Χότζα η ΣΑΚΕ τάχθηκε αναφανδόν με τον δεύτερο και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας. Εξέδιδε τα έντυπα «Οχτώβρης» και «ΜΑΛΕΠ» (Μαρξιστική Λενινιστική Επιθεώρηση). Παρότι κάργα φιλοχοτζική, διείδε τις ρωγμές στο αλβανικό οικοδόμημα και στα μέσα της δεκαετίας του ’80 διατύπωσε κριτική στη γείτονα χώρα. Η λειτουργία της ατόνησε μέχρι το 1995 όταν και μετονομάστηκε σε «Ένωση για την Επαναστατική Ανατροπή» και εξέδωσε την εφημερίδα Κόντρα, με το όνομα της οποίας είναι γνωστή μέχρι σήμερα. Στο εκδοτικό εγχείρημα της Κόντρα(ς) συμμετείχαν και άλλες ομάδες οι οποίες σταδιακά αποχώρησαν, έτσι ώστε σήμερα να υπάρχει πιάνω-κάτω ταύτιση της Κόντρας-εφημερίδας και της Κόντρας-οργάνωσης.

Τι είναι όμως ιδεολογικοπολιτικά η Κόντρα; Η Κόντρα ιδεολογικοπολιτικά είναι «τον κακό της τον καιρό» και αυτό διότι ενώ «βαθιά ιδεολογικά» είναι με τον «λενινισμό» και υπερασπίζεται τον Ι.Β. Στάλιν, στην τρέχουσα πολιτική είναι σχεδόν πάντα ακραιφνής υποστηρικτής αναρχικών, μπάχαλων και κάθε άλλου απάλευτου. Το αντιΚΚΕ στοιχείο φυσικά είναι πρωταγωνιστικό με την Κόντρα να χρησιμοποιεί αναφερόμενη στο ΚΚΕ τον κομπλεξικό τίτλο «Περισσός». Πρωταγωνίστησε μάλιστα τον Οκτώβρη του ’11 σε χυδαία αντιΚΚΕδικη χολή εκθειάζοντας την αλήτικη επίθεση των λοβοτομημένων η/και παρακρατικών απέναντι στα εργατικά σωματεία.

Παραταύτα βδομάδα παρά βδομάδα οι βασικοί αρθρογράφοι της Κόντρας διακηρύσσουν την αναγκαιότητα της δημιουργίας «επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης». (Μα καμάρι μου το έχουμε αυτό το κόμμα, και συ το ’11 πανηγύριζες που του πετούσαν τσιμεντόπλακες οι… τσιμεντόβλακες).

Τούτων λεχθέντων, από αυστηρά δημοσιογραφικής/ερευνητικής πλευράς, το εφημεριδάκι της Κόντρας είναι αρκετά καλό ως προς το ρεπορτάζ του (οικονομικό, διάφορων υπουργείων κα). Γνωστό στους παροικούντες είναι και το «υφάκι» της εφημερίδας που δεν φείδεται βρισιών και «απρεπών εκφράσεων» και αποτελεί σήμα κατατεθέν του ντεμέκ νεανικού και ακομπλεξάριστου χαρακτήρα της εφημερίδας. Εν ολίγοις ως πηγή στοχευμένης ενημέρωσης τρώγεται, ως όλον, δεν τρώγεται με τίποτα.

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Η Κόντρα έχει όπως είπαμε ως στόχο κάπου στο 2350 μΧ τη δημιουργία ενός νέου επαναστατικού και ουάου και σούπερ-ντούπερ κόμματος της εργατικής τάξης που κατ’ αυτήν δεν υπάρχει σήμερα. Θα περιμένει. Χειμώνας θα ντυθεί. Μέχρι τότε συνεχίζει να αβαντάρει τις μπαχαλοειδείς ομάδες και να στέκεται κριτικά απέναντι σχεδόν σε όλο τον υπόλοιπο αριστερισμό. Πχ στην Ανταρσύα η Κόντρα έχει σύρει πολλές φορές τα εξ’ αμάξης. Εκ των παραπάνω πηγάζει και το σταθερό κάλεσμά της για αποχή απ’ τις εκλογές.

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: «Το ΚΚΕ είναι αστικό κόμμα που προστατεύει Βουλές»

Γνωστές «μούρες»: Πέτρος Γιώτης (όχι αυτός της νέας φαρίνας)

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 4/10

Συμπερασματικά: Μπορεί να έχει πλάκα και να είναι ενδιαφέρον για μελέτη το πείραμα του «αναρχοσταλινισμού», μπορεί επίσης πριν 10 χρόνια να πίναμε και δυο κρασιά στο Μακόντο (άτυπο στέκι Κόντρας, στη Θεσσαλονίκη) αλλά ευχαριστούμε, δε θα πάρουμε. Άμα θέλουμε σταλινικούς βρίσκουμε και αλλού «καθαρότερους» (ΚΑΚΚΕ ‘18-‘55), άμα θέλουμε φρικιά βρίσκουμε και αλλού φρικέστερα (Ναδίρ). Το μίγμα απορρίπτεται ως ασύμβατο με την κοινή λογική.

9. Οικολόγοι - Εναλλακτικοί

Τι είναι τούτο: Οικολόγοι - Εναλλακτικοί

Νεολαία: -

Φοιτητική παράταξη: «συμμετέχει» στα ΕΑΑΚ

Όργανο: έχει μπλογκ ξερωγώ

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Πως βρέθηκαν οικολόγοι εδώ μέσα; Που κολλάει η οικολογία με τον αριστερισμό; Η απάντηση συναγωνιστές αναγνώστες είναι ότι δεν κολλάει η οικολογία καθ’ ολοκληρίαν αλλά η ριζοσπαστική «τέτοια». Και κολλάει διότι σε αντίθεση με ότι έχουμε στο μυαλό μας για οικολόγους (κάτι πασοκικά και συριζαϊκά ρετάλια έχουμε, σαν τι να έχουμε…) όπως πχ. οι «Οικολόγοι Πράσινοι» που σήμερα στρογυλλοκάθονται στις υπουργικές καρέκλες εφαρμόζοντας μνημόνια, όπως και μια άλλη μερίδα που κινείται πέριξ των Δημαρ-Πασοκ, υπάρχει και η άλλη, η «αντικαπιταλιστική». Πριν όμως γίνει τέτοια πέρασε από σαράντα κύματα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο χώρος της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν από καχεκτικός έως ανύπαρκτος. Δε θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά στη χώρα της αντιπαροχής θα πει κάποιος. Αντίθετα στη δεκαετία του ’80 στην Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία κλπ.) τα οικολογικά κόμματα άρχισαν να βγαίνουν απ’ το περιθώριο και να εκπροσωπούνται στα κοινοβούλια. Αυτό έδωσε το έναυσμα σε διάσπαρτες οικολογικές κινήσεις με τοπικό ή ευρύτερο χαρακτήρα να προχωρήσουν σε ζυμώσεις. Οι ζυμώσεις αυτές οδήγησαν στα τέλη της δεκαετίας στην πολιτική φρατζόλα με όνομα «Ομοσπονδία Οικολογικών Οργανώσεων-Οικολόγοι Εναλλακτικοί». Λόγω της πανσπερμίας συλλογικοτήτων και του αποκεντρωμένου χαρακτήρα της η Ομοσπονδία δεν κατέληξε σε απόφαση για συμμετοχή σε εκλογές. Όμως κανένα πρόβλημα, μια ομάδα εξ’ αυτών κότσαρε στο ψηφοδέλτιο τον τίτλο και συγκεντρώνοντας το θηριώδες ποσοστό του 0,58% μπήκε (λόγω του αναλογικότατου πασοκικού εκλογικού νόμου) στη Βουλή το Νοέμβρη του ’89. Εκεί είναι που αρχίζουν τα όργανα, όταν το Μάρτη του 1990 η μοναδική βουλευτίς των Οικολόγων Μαρίνα Δίζη ευρισκόμενη σε κατάσταση yolo διακόπτει την ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου δημοκρατίας και ανοίγει ένα πανό με τίτλο «Σταματήστε το θέατρο για το συν ένα, τον πρόεδρο και το νέφος» ταρακουνώντας συθέμελα την αστική δημοκρατία σε σημείο να προκαλέσει την παραίτηση της βουλευτή της ΝΔ και ηθοποιού Άννα Συνοδινού. Αφού τέλειωσε το σόου (που περιλάμβανε και οπαδούς τους κόμματός της να τη ραίνουν live με ροδοπέταλα απ’ τα θεωρεία της Βουλής) ήρθαν οι εκλογές του ’90 να το «λήξουν» για τους οικολόγους αφού η σύντομη κοινοβουλευτική τους παρουσία έλαβε τέλος. Τη δεκαετία του ’90 συμμετείχαν σποραδικά σε εκλογές με ιδιαίτερη αποτυχία. Αφού είδαν κι απόειδαν και αφού ουσιαστικά είχαν καταλήξει σφραγίδα, αποφάσισαν την ένταξη στο ΜΕΡΑ (Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς) και στη συνέχεια στην Ανταρσύα.

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Η αφάνταστα μαζική, με παλλαϊκά χαρακτηριστικά πολιτική οργάνωση «Οικολόγοι Εναλλακτικοί» συμμετέχει στην Ανταρσύα από την ίδρυσή της, αποτελώντας και τον μοναδικό λόγο αναγραφής του «της Ριζοσπαστικής Οικολογίας» ως υπότιτλο της συμμαχίας. Παλεύει για έναν κόσμο με πολλά λιβάδια, έτσι ώστε να μπορούν 1^ον να βοσκάνε οι βήγκαν και 2^ον να κυλιούνται οι υπόλοιποι αντάρσυοι όταν θα κάνουν μια κοινωνία χωρίς αντιφάσεις, γραφειοκρατίες και ΚΚΕ.

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: Στάση ζωής

Γνωστές «μούρες»: -

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 6/10

Συμπερασματικά: Για οικολόγοι καλοί είναι. Αν ήταν όλοι οι οικολόγοι τόσο «εναλλακτικοί» ήδη θα διανύαμε την τρίτη δεκαετία σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη χώρα (ψέμα ανερυθρίαστο). Για αριστερή-εργατική-φιλολαϊκή-κομμουνιστική-δουλειά δεν είναι. Βασικά δεν είναι για τίποτα γενικώς. Δεν υπάρχουν.

10. Κ.Ο. Ανασύνταξη

Τι είναι τούτο: Κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη

Νεολαία: -

Φοιτητική παράταξη: συμμετέχει στα Ε.Α.Α.Κ.

Όργανο: Εργατική Πολιτική

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: H KO Ανασύνταξη δημιουργήθηκε το όχι πολύ μακρινό 2007 με τη συνένωση της «Αριστερής Ανασύνταξης», οργάνωσης υπό την ηγεσία του Κώστα Μπατίκα, πρώην στελέχους του ΚΚΕ και αποχωρήσαντα την ίδια περίοδο με το ΝΑΡ και της «Εργατικής Πολιτικής», ομάδας με ομώνυμο περιοδικό που είχε αποσπαστεί το 2005 απ’ το ΝΑΡ. Αν και αρκετά ναροειδείς και εν μέρει ναρογενείς οι δύο συλλογικότητες διαχωρίστηκαν απ’ το ΝΑΡ κυρίως διότι δεν την πάλευαν με τη θεωρητική ανεπάρκεια και αεροκοπανιστή αρλουμπολογία του εκείνη την περίοδο. Ειδικά η Αρ. Ανασύνταξη, η οποία φημιζόταν για τις περίπλοκες και σχετικά καινοφανείς ιδεολογικές αναλύσεις και κρίσεις για τη ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος και της ΕΣΣΔ. Χαρακτηριστική είναι η απόδοση στον ηγέτη της Κ. Μπατίκα του προσωνυμίου «δογματικός αναθεωρητής», δηλαδή ναι μεν άνθρωπος προσκολλημένος στη σημασία και την αναγκαιότητα της θεωρίας σε αντίθεση με το αγνωστικιστικό και τσαλαβουτητικό ΝΑΡ, αλλά με ιδεολογικές απόψεις σχετικά πρωτόγνωρες στο χώρο. Έγκειται δε η δογματική αναθεωρητικότητα στο εξής τριφασικό σχήμα. Σύμφωνα με την ΚΟ Ανασύνταξη, η ανατροπή του καπιταλισμού θα γίνει με επανάσταση. So far so good, χαίρω πολύ χαιρόπουλος. Μετά θα ακολουθήσει η Εργατική Δημοκρατία (Δικτατορία του Προλεταριάτου τη λέμε οι παλιοί, αλλά δε θα μαλώσουμε γι’ αυτό). Εδώ αρχίζουν τα ζόρια καθότι η Ανασύνταξη θεωρεί ότι ο Σοσιαλισμός δεν ταυτίζεται με την Εργατική Δημοκρατία/ΔτΠ αλλά θα έλθει μετά ως επόμενο στάδιο στο οποίο θα έχει απονεκρωθεί το κράτος κλπ. Δηλαδή θεωρεί το σοσιαλισμό πλήρως ακρατική και πλήρως αταξική κοινωνία. Μετά και από αυτό θα έρθει ο κομμουνισμός, ο σωστός, ο πρόστυχος, ο λιβαδίσιος. Τίθεται βέβαια το ερώτημα. Αν οι απονεκρώσεις και οι αποψιλώσεις και αποτριχώσεις έχουν ήδη συμβεί στο σοσιαλισμό ο οποίος ήδη αποτελεί κατά την Ανασύνταξη αταξική κοινωνία, τότε ο κομμουνισμός τι στο «λούτσο» θα απονεκρώσει; Ψιλά γράμματα.

Τελοσπάντων για να μη μακρηγορούμε, η Ανασύνταξη, αφού δήλωσε σε όλους τους τόνους ότι χρειαζόταν μια κάποια συσπείρωση των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς τελικά «χαλάστηκε» γιατί αυτό δε συνέβη το ‘07 (λόγω ΜΕΡΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ) αλλά ακόμα κι όταν ψιλοπραγματοποιήθηκε το ’09 με την ίδρυση της Ανταρσύα(ς) πάλι δεν «ένιωσε» ολότελα και δεν μπήκε. Παρ’ όλα αυτά την ψιλοψήφισε κριτικά το ’09 και συνεργάστηκε το ’12. Το ‘09 έφυγε απ’ τη ζωή ο φυσικός ηγέτης της Κ. Μπατίκας. Και ευτυχώς που έφυγε δηλαδή καθώς δεν είδε τα ρεζιλίκια τους. Με ένα κείμενο-μνημείο απαλεψιάς και αλλού ντ’ αλλού το Γενάρη του ’15 η Ανασύνταξη δηλώνει ότι στηρίζει «κριτικά» το Σύριζα και ότι η άνοδός του στην εξουσία ως «εργατική κυβέρνηση» θα «ανοίξει δρόμους», λεωφόρους και αούτομπαν για το λαϊκό κίνημα. Τελικά άνοιξε μια τρύπα όχι στο νερό αλλά στο ίδιο το λαϊκό κίνημα και μας πήρε όλους παραμάζωμα, με τη συνυπευθυνότητα οργανώσεων της κακιάς ώρας όπως η Ανασύνταξη αλλά και ένα σωρό άλλων. Η συνεργασία με το Σύριζα είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση 10 μελών της οργάνωσης, δηλαδή του 97% του δυναμικού της. Απ’ ότι φαίνεται όμως, ο κάλος στον εγκέφαλο της Ανασύνταξης πρέπει να ήταν μεγάλος γιατί το Σεπτέμβρη του ’15 ακολούθησε το λαφαζανικό τσίρκο στη ΛΑΕ συμμετέχοντα ενεργά στα δρώμενά της. Ο κάλος φαίνεται να ιάθηκε, το Γενάρη του ’17 όταν η Ανασύνταξη αποχώρησε και απ’ τη ΛΑΕ γιατί έχει μετατραπεί, λέει, σε «κόμμα της δραχμής» (ωωω, τα μισά να μου ‘λεγε...)

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Σήμερα η (ελάχιστα) κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη δηλώνει ότι «Θα δώσουμε το παρόν σε όλες τις μάχες της εργατικής τάξης και του λαϊκού κινήματος και θα συμπράξουμε με κάθε αγωνιστή, σύντροφο ή οργανωμένη δύναμη που επιθυμεί να παλέψει για τους σκοπούς αυτούς». Εμ, έτσι είναι παιδιά, όταν προσπαθείς να δαγκώσεις τον πύθωνα σε τρώει σε πνίγει αυτός. Με την επόμενη μέρα για την Ανασύνταξη να περιλάμβανει λιγα λόγια, την ουρά στα σκέλια και ακολουθητισμό πιθανόν της Ανταρσύα(ς).

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: «Το ΚΚΕ μαστίζεται απ’ τη γεροντική αρρώστια του αριστερισμού» (πνευματώδης κοτσάνα, δε λέω, και ‘γω με κάτι τέτοια λογοπαίγνια εχω κάνει καριέρα στα ίντερνετς)

Γνωστές «μούρες»: -

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 5/10 (παλιά) 8/10 (σήμερα)

Συμπερασματικά: Το ιδεολογικό πλαίσιο της ΚΟΑ είναι τουλάχιστον προβληματικό ενώ ο συνολικός αλλά ιδιαίτερα ο πρόσφατος βίος και πολιτεία της με την μετατροπή της σε μαζορέτα του Σύριζα και εν συνεχεία της ΛΑΕ, δε δικαιολογεί με τίποτα τον «κομμουνιστικό» τίτλο της. Απορρίπτεται χωρίς συζήτηση.

11. Ε.Κ.Κ. Ποσαδιστές

Τι είναι τούτο: Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τροτσκιστές-Ποσαδιστές

Νεολαία: -

Φοιτητική παράταξη: -

Όργανο: Κομμουνιστική Ενότητα

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Ο Τομ Κρουζ είναι ένα απ’ τα επιφανή μέλη της Εκκλησίας της Σαϊεντολογίας. Ένα απ’ τα βασικά δόγματα της εκκλησίας αυτής, εκτός απ’ το ότι πρέπει να ξεπαραδιάζεσαι παρακολουθώντας σεμινάρια αυτοβελτίωσης κρατώντας δύο αλουμινένιους λοστούς συνδεδεμένους σε μια μπαταρία, είναι ότι πριν από 75 εκατομμύρια χρόνια, ο Ζήνου, αρχηγός της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας, έφερε 13,5 τρισεκατομμύρια εξωγήινους στον πλανήτη Γη, με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Κάπως έτσι αλλά όχι στο παρελθόν, αλλά στο μέλλον, έχει το εξωφρενικό αφήγημα του ΕΚΚ-Ποσαδιστές, ενός μορφώματος του οποίου η ημερομηνία ίδρυσης αγνοείται. Αυτό που επίσης αγνοείται είναι και η κοινή, η τυπική, η διαλεκτική και οποιαδήποτε άλλη λογική από την ιδεολογία και τις θέσεις του.

Η εμφάνιση του φαινομένου το ποσαδισμού έχει ρίζες πίσω στη δεκαετία του ’60 όταν ο ογκόλιθος της τροτσκομαρξιστικής σκέψης Χουάν Ποσάδας, αφού αποχώρησε από το «Διεθνές Γραφείο» (ένα βιδωτό απ’ το ΙΚΕΑ) της ντεμέκ 4^ης Διεθνούς, υπό τους Πάμπλο και Μαντέλ, προχώρησε στην ίδρυση της δικής του διεθνούς απ’ τα Lidl με επιρροή σε περιθωριακές ομάδες στη Λατινική Αμερική. Σταδιακά και μετά από πολλή περίσκεψη (και τεκίλες, φαντάζομαι) κατέληξε στις ακόλουθες 2 θεωρίες (για αγρίους).

1^ον, τα ποσαδικά κόμματα ανά τον κόσμο έχουν την υποχρέωση όχι μόνο να ΜΗΝ παλεύουν για την ειρήνη, αλλά να υποδαυλίζουν και να επιδιώκουν έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, και μάλιστα ει δυνατόν πυρηνικό για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στους δύσκολους λεκέδες, ο οποίος θα σαρώσει τους αστούς και τις ΗΠΑ και θα φέρει τον ταυτόχρονο παγκόσμιο σοσιαλισμό και πάει λέγοντας. Ταυτόχρονα, θα πάρει φαλάγγι και τους σταλινικούς της ΕΣΣΔ αφού μετά από μια τέτοια νίκη επί των ΗΠΑ, θα βαρεθούν να πανηγυρίζουν και θα παραδώσουν τα κλειδιά στους τροτσκοποσαδιστές.

Ως εδώ καλά. Η φάση μέχρι στιγμής θυμίζει «SOS-Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» ή το πολύ πολύ «Το κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη». Από δω και στο εξής ακολουθούν τα X-Files παρέα με τη «Μέρα Ανεξαρτησίας». 2^ον λοιπόν: Οι ιπτάμενοι δίσκοι που μας επισκέπτονται είναι πέρα για πέρα αληθινοί, και μέσα τους βρίσκονται εξωγήινοι. Για να έχουν τη δυνατότητα να έρχονται ως εδώ λες και πετάγονται Σεπόλια-Παγκράτι για Freddocino, σημαίνει ότι έχουν μακράν πιο ανεπτυγμένο πολιτισμό από μας. Με δεδομένο ότι ο ανωτεροτερότερος πολιτισμός που έχει συλλάβει ο ανθρώπινος νους είναι ο σοσιαλισμός, τότε τεκμαίρεται ότι οι εξωγήινοι ΗΔΗ οικοδομούν σοσιαλισμό-κομμουνισμό και μάλιστα της πιο εξελιγμένης μορφής. Επομένως πρέπει πάραυτα να τους καλέσουμε να μας παράσχουν τα φώτα τους για την ταχεία οικοδόμηση του πιο γαμηστερού σοσιαλκομμουνισμού που έχει συλλάβει η φαντασία.

Με βάση τις δύο παραπάνω θεωρίες ο Ποσάδας είχε καλέσει το 1962 στην Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα τον Φιντέλ Κάστρο να μην απομακρύνει τους «πυραύλοι», και ταυτόχρονα το Νικήτα Χρουτσόφ να «πατήσει το κουμπί» για να επιταχύνει την παγκόσμια επανάσταση (ή τη μετάβασή μας στα θυμαράκια, ένα απ’ τα δύο). Κρίμα που δε ζει σήμερα ο Χουάν, σίγουρα θα αναλάμβανε μυστικοσύμβουλος του Κιμ Γιονγκ Ουν, παρέα με τον Ντένις Ρόντμαν.

Όσον αφορά το ελληνικό γκρουπάκι, το ΕΚΚ, έπεσε πρώτη φορά στην αντίληψη του Φιλολαϊκού, το 2009 όταν δήλωσε με στεντόρεια φωνή ότι στηρίζει στις εκλογές το ΚΚΕ! Αυτό δεν το εμπόδισε αμέσως μετά όταν βγήκε ο Γιωργάκης, να πανηγυρίσει για το ότι το «άθροισμα των αριστερών κομματων ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-ΚΚΕ ξεπερνάει το 60%»! Τα επόμενα χρόνια και έως σήμερα προσανατολίστηκε στον Σύριζα, τον οποίο καλούσε και καλεί να πάρει πρωτοβουλίες για το «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας».

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Σήμερα το ΕΚΚ, πιστό στη μακρά παράδοση αυταπατών και ευσεβών πόθων στηρίζει αταλάντευτα την κυβέρνηση του Σύριζα. Έφτασε μάλιστα να σημειώνει σε πρόσφατη ανακοίνωση του που διανεμήθηκε σε 12 αντίτυπα: «Αυτό που φοβάται ο ιμπεριαλισμός στην Ελλάδα είναι το γεγονός ότι η Πολιτική Αντίστασης της Κυβέρνησης της Αριστεράς στα σχέδια και τις επιταγές του, μπορεί να συνεχίσει και ν’ ανυψώσει τη συμβολή της χώρας μας στον αντιπολεμικό, αντιφασιστικό κι αντιιμπεριαλιστικό αγώνα κι Αντίσταση, όχι μόνο του ελληνικού λαού, αλλά και των λαών όλης της Ευρώπης και του κόσμου». Αντίο ζωή.

Η ύπαρξη του ΕΚΚ είναι πλέον αμφισβητήσιμη. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο επίσημο διεθνές σάιτ της «4^ης Ποσαδιστικής» μουφοδιεθνούς, απουσιάζει κάθε αναφορά σε ελληνικό τμήμα ή ελληνική παρέα για τσίπουρα, όπως στην καλύτερη περίπτωση είναι η περιπτωσάρα του ΕΚΚ.

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: Πολύ καλή και αγαπησιάρικη, ιδιαίτερα παλαιότερα, αλλά και σήμερα σε μικρότερο βαθμό (ελέω Σύριζα) καθώς χαιρετίζει (από μακριά) όλα τα πρόσφατα συνέδρια του Κόμματος και δηλώνει ότι «συμπαρίσταται» στην προσπάθεια για ανασύνταξη του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος.

Γνωστές «μούρες»: -

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 9,7/10 (εσχάτως «Συριζόκοι»)

Συμπερασματικά: Μια ανύπαρκτη οργάνωση 4,57 καμένων με μηδενική παρουσία στα πάντα. Απολαμβάνει της απεριόριστης γλυκόπικρης σάτιρας του Φιλολαϊκού blog.

12. Κ.Α.Κ.Κ.Ε. 1918-55

Τι είναι τούτο: Κίνηση για την Ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας

1918-55

Νεολαία: -

Φοιτητική παράταξη: έχει εκφραστεί αορίστως «φιλικά» για τα ΕΑΑΚ

Όργανο: Ανασύνταξη

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Στα όρια του κόσμου τούτου, στις παρυφές της απαλεψιάς και στο μεταίχμιο μεταξύ εγκοσμίων και επέκεινα, λίγα μόλις εκατοστά πιο κοντά στον πλανήτη μας απ’ ότι οι Ποσαδιστές, που προηγήθηκαν, και η ΟΑΚΚΕ που ακολουθεί, βρίσκεται η «Κίνηση για την Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-1955», εφεξής ΚΑΚΚΕ, που να το τονίσουμε, δεν έχει ουδεμία σχέση με την προηγηθείσα «Κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη», αν και είναι και «κομμουνιστική» και «οργάνωση», και προφανώς «ανασύνταξη». Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους ιδεολογικά η ΚΑΚΚΕ είναι ο σκέτος, ξερός, 100% σταλινισμός στην πιο ανόθευτη μορφή του, χωρίς μαοϊσμούς, και άλλες προσμίξεις. Το διακηρύσσει μάλιστα ότι ιδεολογία της είναι ο Μαρξισμός-Λενινισμός-Σταλινισμός με ιδιαίτερη έμφαση στο τρίτο συνθετικό. Έχει δε το παρακάτω μότο «ο Σταλινισμός είναι ο Μαρξισμός-Λενινισμός της εποχής μας». Απότοκο του ντουγανίσιου γραφικά προσωπολατρικού «σταλινισμού» είναι και ο «ζαχαριαδισμός», η άκριτη εξύμνηση και η εργαλειακή αντιΚΚΕ χρήση του με τα περί «δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη απ’ την “κλίκα Φλωράκη-Μπρέζνιεφ”» και τα μυαλά στο μπλέντερ.

Ας δούμε λίγο την ιστορική πορεία της ΚΑΚΚΕ. Το 1982 ιδρύεται η «ΟΚΜΛΕ» (Οργάνωση Κομμουνιστών Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδος) η οποία δεν έχει σχέση με την παλαιότερη και μαζικότερη ΟΜΛΕ χωρίς κάπα. Αμέσως μετά πιάνει τα ταμπούρια απέναντι στην τότε ΣΑΚΕ κατακεραυνώνοντας την για την «αντιμαρξιστική-αντιαλβανική» γραμμή της καθώς τότε η ΣΑΚΕ είχε αρχίσει να κάνει νερά απ’ τον Χοτζισμό. Ορίστε και το απόσπασμα: «Εδώ η μικροαστική οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ συμπαρατάσσεται και ενώνεται αντικειμενικά με όλους τους ντόπιους προδότες ρεβιζιονιστές («Κ» ΚΕ, «Κ»ΚΕ εσ. «Κ»ΚΕ Μ-Λ, Μ-Λ «Κ»ΚΕ ανασυγκρ., Μ-Λ «Κ»ΚΕ, ΕΚΚΕ) καθώς και με το διεθνή ρεβιζιονισμό, τους ιμπεριαλιστές και τους σοσιαλιμπεριαλιστές ενάντια στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και ενάντια στον μοναδικό φάρο του σοσιαλισμού στον κόσμο, την Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία Αλβανίας». Μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, το 1993 συνεπικουρούμενη από παλινοστούντες μετεξελίσσεται σε «Κίνηση για Ενιαίο ΚΚΕ» και τελικά το ’96 μορφοποιείται στη σημερινή ΚΑΚΚΕ. Το 2007 σε μια πύρινη ανακοίνωση κατήγγειλε τη νεοσυσταθείσα Κ.Ο. Ανασύνταξη για κλοπή του brand name αλλά δεν προσέφυγε στα αστικά δικαστήρια γιατί δεν καταδέχτηκε, είναι υπεράνω.

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Η ΚΑΚΚΕ διατηρεί μια γραφική, πλην αξιόλογη για τα δεδομένα της παρουσία στο Internet, με το τρυκ των πολλών διαφορετικών ιστοσελίδων-blog (άλλο για την κίνηση, άλλο για το Στάλιν, άλλο για Ζαχαριάδη, άλλα για ιστορικά θέματα). Παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο των πολιτικών προσφύγων απ’ την ανατολική Ευρώπη, που αποτελούν και τον πιο σημαντικό πυρήνα υποιστηρικτών της. Θεωρεί όλα τα άλλα μ-λ κόμματα και οργανώσεις πχ ΚΚΕ (μ-λ)… τροτσκιστικά, γι’ αυτό και βάζει εισαγωγικά στα σχετικά «Κ» δίχως έλεος. Όσον αφορά την τρέχουσα πολιτική, εκδίδει σχετικά συχνά γενικά ψιλοdefault ανακοινώσεις για τα λαϊκά προβλήματα, καθώς και άλλες ανακοινώσεις-χολή για το ΚΚΕ. Κατηγορεί τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, όπως και τυχόν άλλες, ως διασπαστικές και τάσσεται ξεδιάντροπα υπέρ αυτών της ΓΣΕΕ. Έχει φτάσει στο παρελθόν σε τραγέλαφο ξετσιπωσιάς κατηγορώντας το ΠΑΜΕ για απεργοσπασία. Μέχρι πρότινος, μπορεί και σήμερα, θεωρούσε τη ΝΔ «μοναρχοφασιστικό κόμμα». Εκδίδει την εφημερίδα Ανασύνταξη η οποία έχει αποκτήσει έναν καλτ χαρακτήρα για μας τους μελετητές του αριστερίστικου φαινομένου. Συμμετέχει στη λεγόμενη «Διεθνή Διάσκεψη των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων» (ICMLPO) στην οποία συμμετέχει μεταξύ άλλων το «Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ακτής Ελεφαντοστού». Η ΚΑΚΚΕ καλεί σταθερά σε αποχή απ’ τις εκάστοτε εκλογές.

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: «Το ΚΚΕ είναι αστικό-ρεβιζιονιστικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα»

Γνωστές «μούρες»: -

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 4/10

Συμπερασματικά: Είναι προφανώς θετικό και ευκταίο για έναν οργανισμό, να τιμάει τους αγώνες των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ. Αυτό δε σημαίνει ότι παίρνει στα σοβαρά και τη παλαιοημερολογίτικη εμμονή σε έννοιες και την άρρωστη γραφική προσωπολατρεία. Ταυτόχρονα ο αντιΚΚΕδισμός πάει σύννεφο. Οκ, πασόκοι μπορεί να μην είναι, αλλά για δουλειά δεν είναι.

13. Ο.Α.Κ.Κ.Ε.

Disclaimer: Παρακαλούνται οι γονείς να απομακρύνουν τα παιδιά απ’ την οθόνη. Όσοι έχουν πρόβλημα αραίωσης να ετοιμάσουν μια δόση από την τριχική λοσιόν τους. Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι πραγματική. Πραγματικά.

Τι είναι τούτο: Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (εεεεε;;;;; wtf?????)

Νεολαία: -

Φοιτητική παράταξη: -

Όργανο: Νέα Ανατολή

Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: Είναι στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου που πρέπει να πει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι. Να, εγώ για παράδειγμα, το Λαϊκό Στρώμα. Πέρασαν χρόνια και χρόνια και διαρκώς αναμετριόμουν με το παρελθόν, με τα προηγούμενα μέρη του αφιερώματος στον Αριστερισμό. Τι θα κάνω; Θα το συνεχίσω; έστω κάποια στιγμή στο αόριστο μέλλον; ή θα το «λήξω»; Όταν άλλους στην ηλικία μου τους ρωτάνε «Τι έγινε; Παντρεύτηκες;», εμένα με ρωτούσαν τα τελευταία 6 χρόνια «Τι θα γίνει ρε μαλάκα; (Πότε) Θα γράψεις το 3^ο Μέρος;». Πήγαινα βράδυ στο Χέμινγουέι (μπυροστέκι του ΝΑΡ και της Ανταρσύα(ς) στη Θεσσαλονίκη) και εκεί που έτρωγα τη Στρογγανώφ μου (κρέπα πολυτελείας, σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, να τη δοκιμάσετε), ένιωθα ένα χέρι στον ώμο και κάποιον αριστεριστή να με ρωτάει «Τι γίνεται; Πότε βγαίνει το 3^ο Μέρος;». Κρατούσα κάνα πανό του σωματείου ή καμιά σημαία στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ και όλο και κάποιος θα με σβέρκωνε ξαφνικά λέγοντάς μου «Ε, γράψε ρε μαλάκα το 3^ο, κρίμα είναι να ουμ’». Και ένας απ’ τους λόγους ήταν αυτό εδώ το τελευταίο απόσπασμα, το σχετικό με την ΟΑΚΚΕ, την πιο αινιγματική, την πιο γραφική, την πιο απάλευτη, την πιο σιχαμένη, την πιο ξετσίπωτη, την πιο προβοκατόρικη οργάνωση στην ιστορία της χώρας, ίσως και του κόσμου. Ποιος θα γράψει για την οργάνωση που ήταν υπέρ της Γιαννάκου-Κουτσίκου το Μαηούνη και υπέρ του Μάνεση στη Χαλυβουργία, που ξερνάει πιγκουίνους κάθε φορά που οι εργάτες βγαίνουν στο δρόμο και διεκδικούν; Μα ποιός με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά; (Αναγνωστάκης) Γιατί αν δε καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πως θα γίνουν τα σκοτάδια φως; (Χικμέτ).

Αναλογιζόμενος λοιπόν τις ιστορικές μου ευθύνες, ξεκινώ.

To παρα-μόρφωμα που λέγεται ΟΑΚΚΕ έλκει την καταγωγή του απ’ τη συμμαχία μεγατόνων (ή μικρογραμμαρίων καλύτερα) «ΕΚΚΕ-ΜΛ ΚΚΕ» στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Η συμμαχία αυτή, που σημειωτέον δεν περιείχε το σημερινό ΕΚΚΕ αλλά άλλη μερίδα του, ήταν μια απόπειρα για επιβίωση απέναντι στην επέλαση του πασοκισμού. Πήγε άπατη στις εκλογές του 1981. Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν τριβές μέχρι που το ’85 η πλειοψηφία της μερίδας του ΕΚΚΕ στο ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ αποχώρησε με καταγγελίες για «μονόμπαντο αντιδυτικισμό» και όχι «τίμιο» διμέτωπο «αντι-ηγεμονισμό» (δηλαδή και κατά των ΗΠΑ και κατά της ΕΣΣΔ). Τέτοια ήταν τα «ανομήματα» που καταλόγιζε στους συντρόφους της. Και σαν να μην έφτανε αυτό, λίγες μέρες μετά συνέβησαν σκηνές απείρου κάλους, με τους «Μιλάμδερς» να μπουκάρουν νύχτα απ’ τα μπαλκόνια και να «εγκολπώνουν» τυπογραφικά χαρτιά, εκτυπωτές Χιούλετ-Πάκαρντ, σβήστρες, ξύστρες κλπ. αφήνοντας αμανάτι στους Οακκίτες μόνο τα χρέη απ’ την προηγούμενη κοινή τους δραστηριότητα. Ακολούθησε πύρινη ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ η οποία έκτοτε ταμπέλιασε το Μ-Λ ως «Διαρρήχτες» (με χί και όχι κάππα, και αυτό έχει τη σημασία του όπως θα δούμε παρακάτω). Ορίστε και δείγμα «δίκαιης οργής» οακκίτη που αλιεύσαμε απ’ το αξιόπιστο σάιτ αντι- ή/και (κυρίως) πάρα- πληροφόρησης Ιντυμήντια: «Νύχτα λοιπόν με φορτηγό πήδηξαν μάντρα 4μετρη, παραβίασαν την κεντρική πόρτα και πήραν όλη την περιουσία αλλά επιπλέον φόρτωσαν στην ΟΑΚΚΕ όλο το χρέος που “έτυχε” να έχουν υπογράψει επιταγές σε τυπογραφεία στελέχη του ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ, που όμως ίδρυσαν την ΟΑΚΚΕ. Η ΟΑΚΚΕ αποκάλεσε σωστά από τότε και μέχρι σήμερα το ΜΛΚΚΕ διαρρήχτες, θέση που υιοθέτησε ο χώρος του μ-λ κινήματος».

Βαθιά ιδεολογικά η ΟΑΚΚΕ είναι με τον «Μαρξισμό-Λενινισμό-Σκέψη Μάο Τσε Τουνγκ» και τη «μεγαλοφυή Θεωρία των Τριών Κόσμων». Απόρροια της «τάνυσης» της Θεωρίας αυτής, και επιτομή του «το γάμησε και ψόφησε», είναι και η ανάλυση της για το σύγχρονο κόσμο. Ας δούμε συγκεκριμένα πως έχει το παράλληλο σύμπαν της παρέας του κυρ Ηλία.

Το ‘89-‘91, λέει η ΟΑΚΚΕ, ούτε κατέρρευσε, ούτε ανατράπηκε, ούτε «αντεπαναστατώθηκε» κάτι. Απλά η ρωσική «σοσιαλφασιστική αστική τάξη», που «είχε ήδη παλινορθώσει τον καπιταλισμό ήδη απ’ το ‘56» «πούλησε τρέλα» σε 5 δισεκατομμύρια κόσμο και απλά άλλαξε σημαία, συνεχίζοντας το ίδιο «σοσιαλιμπεριαλιστικό» τροπάρι. Πχ. όπως τότε επενέβαινε «σοσιαλφασιστικά» στο Αφγανιστάν (εννοεί τη διεθνιστική επέμβαση το ’79 ενάντια στους κανονικούς αμερικανόδουλους φασίστες Μουτζαχεντίν-νυν Ταλιμπάν που έχουν τις γυναίκες με τις μπούργκες), έτσι σήμερα επεμβαίνει στη «δημοκρατική» Ουκρανία. Θεωρεί θετική εξέλιξη τη δημιουργία της ΕΕ και τάσσεται αναφανδόν υπέρ της παραμονής της χώρας σε αυτήν. Κεντρικό ζήτημα στις (εμετικές) «αναλύσεις» της ΟΑΚΚΕ είναι η «ηγεμονία της χώρας απ’ το ρωσόδουλο μπλοκ» και το «παραγωγικό σαμποτάζ». Σύμφωνα με αυτή την «ανάλυση» (ούρων) ΠΑΜΕ, ΚΚΕ, Ανταρσύα, μ-λ, Συνασπισμός παλιά/Σύριζα τώρα κ.α. έχουν βαλθεί (σ.σ. ψιλοσυννενοημένοι κιόλας, έτσι;) να στραγγαλίσουν οικονομικά τη χώρα, δήθεν από «φιλολαϊκότητα» αλλά στην πραγματικότητα εκτελώντας τις εντολές των Ρώσων αφεντικών τους. Τα κόμματα αυτά, κάνοντας συνέχεια «απεργίες» και «αγώνες» αποτρέπουν την ανάπτυξη της χώρας και τη φυσική εξέλιξη του καπιταλισμού στο μονοπωλιακό στάδιο, με αποτέλεσμα σε λίγο να «μην υπάρχουν εργοστάσια, άρα και εργάτες» στη χώρα εμποδίζοντας έτσι την ΟΑΚΚΕ να μπορέσει να κάνει την επανάσταση σε καμιά 200αριά χρόνια. Έτσι λοιπόν, για την αποβιομηχάνιση της χώρας «φταίνε οι απεργίες» και όχι η αναζήτηση φτηνότερων χεριών αλλού από το ελληνικό κεφάλ…

-Μαλάκα τι κάνεις; Προσπαθείς στα σοβαρά να αποδομήσεις της θέσεις της ΟΑΚΚΕ; Στο αφιέρωμα για τον αριστερισμό; Για την ΟΑΚΚΕ μιλάμε, ηρέμησε...

-Α, ναι, οκ, σόρρυ, ναι, οκ

Αυτό που λέμε πιο πάνω είναι ο λεγόμενος «οικονομισμός-παραγωγισμός» της ΟΑΚΚΕ. Ή απλά το πιστοποιητικό για το Δαφνί, λέω εγώ. Έτσι, σαν τακτικό στόχο έχει τη δημιουργία του «ΑΔΗΠΑΜ» (Αντιρωσικό Δημοκρατικό Πατριωτικό Μέτωπο) στο οποίο μέτωπο χωράνε όλη η -δυτικόφιλη- αστική τάξη της χώρας, οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ-ΝΔ (παλαιότερα αυτό, γιατί αρχίζει να τσινάει και με τις ηγεσίες τελευταία) οι εργάτες, οι αγρότες κλπ. και δε χωράνε το ΚΚΕ, η Ανταρσύα, τα μι-λάμδα και οι αναρχικοί (καλά κρασιά). Στόχος αυτού του μετώπου είναι η αντιμετώπιση του «παραγωγικού σαμποτάζ» και η «απεξάρτηση» απ’ το ρωσοκινεζικό άξονα, με κατεύθυνση την επανάσταση κάπου στο 3287μΧ, μια επανάσταση που θα είναι «δημοκρατική στη μορφή, σοσιαλιστική στο περιεχόμενο».

Θα χρειαζόταν τόμοι ολόκληροι για να αναφερθούμε στο πως και πόσες φορές έχει βρεθεί η ΟΑΚΚΕ απέναντι από εργάτες, λαούς, κάθε αγωνιζόμενο και καταπιεσμένο, από εδώ έως τη Ζανζιβάρη και από τη Νέα Ζηλανδία έως το Μάτσου Πίτσου. Ενδεικτικά τι στάση έχουν  κρατήσει τα λιμά, τα τελευταία 20-30 χρόνια σε διάφορα θέματα αναφέρουμε παρακάτω (χωρίς χρονολογική σειρά):

-«Κι όμως το Ισραήλ έχει δίκιο». Έτσι τιτλοφορούνταν ανακοίνωση την εποχή της εισβολής της σιωνιστικής κρεατομηχανής στο Λίβανο, το ‘07

-Στήριξε αταλάντευτα το Μάνεση και τον απεργοσπαστικό μηχανισμό του στην απεργία της Χαλυβουργίας το 2012, «συγχαίροντας» και με τα δύο χέρια το εργοδοτικό σωματείο του Βόλου που έφτιαξε πανό «Έξω το ΠΑΜΕ απ’ τη Χαλυβουργία»

-Τάχθηκε σθεναρά υπέρ της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της ιδιωτικοποίησης των Αστικών Συγκοινωνιών στην Αθήνα, το 1992

-Ξέρασε όλο το Βόσπορο απέναντι στο φοιτητικό κίνημα του ‘06-’07, γνωστό ως «Μαηούνη», στηρίζοντας τη Μαριέτα-Γιαννάκου-Κουτσίκου-Πάλλη-Πετραλιά-Ψαρούδα-Μπενάκη-Φουντουκίδου

-Είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων με τα τσαρούχια (αρκεί τα τσαρούχια, που μπορεί να είναι και σκαρπίνια, να ανήκουν σε δυτικόφιλους επιχειρηματίες)

-Θεωρεί τις περιφρουρήσεις απεργιών «φασιστικές ενέργειες»

-Έχει χαιρετήσει σε συνέδριο της «Φιλελεύθερης Συμμαχίας» (να πιστώσουμε εδώ ότι η ΦΣ βρίσκεται 4 χιλιοστά πιο «αριστερά» απ’ τον Τζήμερο), όχι με τυπικό χαιρετισμό, αλλά με κανονικό ιδεολογικό μανιφέστο και πρόταση φιλίας (θυελλώδικα χειροκροτήματα)

-Είναι φυσικά μονόμπαντα κατά του «φασίστα Άσαντ» στη Συρία, ξεπλένοντας ισλαμοτζάνκια (που κατά τ’ άλλα είναι «βαλτά» απ’ τον Πούτιν) και ιμπεριαλιστές

-Έχει εκφράσει την εξής άποψη για το δαπίτικο μπογδανικό «Κίνημα Παραιτηθείτε». «Το Κίνημα Παραιτηθείτε είναι αντικειμενικά, δηλαδή από την άποψη της πολιτικής πλατφόρμας του, η έκφραση της οργής των προοδευτικών στρωμάτων της μικροαστικής και της μικρής αστικής τάξης ενάντια στη φασιστική, διεφθαρμένη και καταστροφική κυβέρνηση Τσίπρα».

-Τάχθηκε «αντικειμενικά» που λέμε, υπέρ της παρακρατικής επίθεσης απέναντι στο μπλοκ του ΠΑΜΕ στις 20/10/2011, λέγοντας ότι «το φίδι που εξέθρεψε ο Περισσός (των φρικιών -στην καλύτερη- δηλαδή) δάγκωσε τον γητευτή του».

-Η ΟΑΚΚΕ τάσσεται υπέρ του δίκαιου αγώνα του… κράτους του Ισραήλ απέναντι στην… τρομοκρατία που του ασκούν οι εγκλωβισμένοι χωρίς νερό στη… λωρίδα της Γάζας και τα παιδάκια στη Δυτική Όχθη που πετάνε πέτρες με σφεντόνες στα τανκς

Μεγάλη είναι όπως ήταν αναμενόμενο η «αγάπη» του μορφώματος για το ΚΚΕ ή για την ακρίβεια για το «Κ»ΚΕ ή «ψευτοΚΚΕ», το οποίο θεωρεί «αρχιτέκτονα του παραγωγικού σαμποτάζ» και μίσθαρνο όργανο της «ρωσοκινεζικής ναζιστικής κλίκας». Αντίθετα ιδιαίτερα στα 90’s & 00’s επεφύλασσε μεγάλο σεβασμό για τις ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (κυρίως Κων/νου Μητσοτάκη και Σημίτη) οι οποίοι ήταν φιλοδυτικοί οι καημένοι αλλά τα «τσιμπούρια/βδέλλες των “Κ”ΚΕ-ΣΥΝ δεν τους άφηναν να κάνουν τη δουλειά τους».

Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: Σήμερα η ΟΑΚΚΕ συνεχίζει τη μοναχική της πορεία ως το γραφικό, παγκόσμιας πρωτοτυπίας σούργελο που ήταν πάντα. Απολαμβάνει της καθολικής χλεύης από κάθε ον που έχει δύο πόδια (του όλου αριστερισμού συμπεριλαμβανομένου). Συνεχίζει την προβοκατόρικη αλήτικη φιλελο-φασιστική προπαγάνδα και δράση της σε κάθε μετερίζι, στο σπίτι, στο γραφείο, στο χωράφι κλπ. Θυγατρικές «μετωπικές» σφραγίδες της είναι η παράταξη «ΕΡΓΑΣ» (Εργατικός Αντιφασιστικός Σύνδεσμος, ντροπιαστική χρησιμοποίηση τιμημένου ονόματος), η Επιτροπή-μούφα «Ενάντια στο Βιομηχανικό Σαμποτάζ» καθώς και η «Αντιναζιστική Πρωτοβουλία» που θεωρητικά στρέφεται κατά της Χρυσής Αυγής. Κατά της Χρυσής Αυγής βέβαια δεν στράφηκε το προβοκατόρικο μόρφωμα «Αυτοοργάνωση Ζώνης» που επιχείρησε να στήσει παρέα με τα τσιράκια των εργοδοτών στο Πέραμα πριν από μερικά χρόνια, με απώτερο σκοπό την ίδρυση νέου σωματείου που «θα διαπραγματευτεί να ρίξει τα μεροκάματα για να έρθουν καράβια στη ζώνη». Για πολλά σούτια τα παιδιά.

Σχετικό κάζο έπαθε πρόσφατα με την περίπτωση Τραμπ. Καθώς από συνήθεια στηρίζει πάντα τα «δεξιά» κόμματα στις άλλες χώρες έναντι των «κεντρώων» θεωρώντας τα τελευταία «πράκτορες του Πούτιν», ήταν φυσικά αντι-Χίλαρυ, όπως και αντι-Ομπάμα παλαιότερα, κλείνοντας το μάτι προς τους Ρεπουμπλικάνους. Μετά την εκλογή Τραμπ και τις σχετικές ενδείξεις υπόγειων συνεννοήσεων με τη Μόσχα κατάπιε λιγάκι τη γλώσσα της αφού δεν της βγήκε το αφήγημα. Αφού κατάπιε τη γλώσσα της, την ξεκατάπιε. Τώρα βρήκε καινούργιο τροπάρι, ότι η Ρωσία «σπρώχνει τον “τροτσκιστή” Κόρμπιν στην ηγεσία της Βρετανίας, πράγμα που αποτελεί κίνδυνο για την Ευρώπη». Οπότε «Τερέζα Μέι και ξερό ψωμί». Μωραίνει Κύριος κλπ…

Τα καμιά 20αρια μέλη σε όλη την Ελλάδα συνεχίζουν ακόμα να βγαίνουν μια στο τόσο στους δρόμους και να κολλάνε τα εμετικά ντατζεμπάο (εφημερίδες τοίχου) τους στα οποία ξερνάνε χολή απέναντι σε όποιον δεν είναι με τα αφεντικά, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Εξαιρετικά ψυχαγωγικά είναι και τα κατά καιρούς προεκλογικά 5λεπτά και συνεντεύξεις της ΟΑΚΚΕ, που αποτυπώνουν ανάγλυφα την κατάσταση ενός πρόσφατα απολυθέντα απ’ το Δρομοκαΐτειο. Σκεφτείτε κάτι σαν το Λάμπρο Κωνσταντάρα σε μια ταινία με τον Αλέκο Τζανετάκο και την Κατερίνα Γώγου (στην καλύτερη) ή μια συνέντευξη με τη σύζυγο του Τσοχατζόπουλου (στη χειρότερη).

Αξίζει να πούμε ότι έχει μια σημαντική για τα δεδομένα της παρουσία στα ίντερνετς και τα σόσιαλ μύδια με διάφορα (άμισθα θέλουμε να πιστεύουμε…) τρολς της κακιάς ώρας να το παίζουν «απλοί πολίτες» και «απλοί αριστεροί» υπερασπιζόμενοι άοκνα την οργάνωση της καρδιάς τους. Συνηθίζει να χρησιμοποιεί στις ανακοινώσεις της και στα σόσιαλ μια ντεμέκ «λαϊκή» old school ορθογραφία με «μέθοδες», «διαλεχτική», «περδικλώνει», «χτηνωδία» κλπ. λες και είναι τίποτα καπνεργάτες το ’36 και όχι μια χούφτα καμένοι flat-earthers.

Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: «Το ψευτοΚΚΕ είναι ρωσόδουλο σοσιαλφασιστικό κόμμα, όργανο των κρατικοφασιστών ολιγαρχών της Μόσχας, του Πεκίνου, της Τεχεράνης και της Πιονγιάνγκ» (Ποιόν Γιάνγκ; Τον Άνγκους ή τον Μάλκομ;)

Γνωστές «μούρες»: Ζαφειρόπουλος

Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : 64%/10x34-78$#@17=5y+x (μα δεν είναι πασόκοι, με το Τζήμερο είναι)

Συμπερασματικά: Αν και η σιχαμερότητα του μορφώματος είναι πασίδηλη και ο μόνος λόγος που ασχολούμαστε είναι ότι έχουν (και) πλάκα, μπορούμε να συνοψίσουμε τα εξής. Η ΟΑΚΚΕ δεν ανήκει φυσικά ούτε στον αριστερό, ούτε στον αριστερίστικο χώρο. Είναι ένα κεντροδεξιό στις «καλές» του και ένα ακροδεξιό (συνηθέστερα) κατασκεύασμα, με μεγάλη έφεση στη θεωρία των δύο άκρων. Αποτελεί συνήγορο της αντιλαϊκής πολιτικής και εν τέλει της ελληνικής αστικής τάξης. Αν βγάζαμε τα καπηλευτικά σφυροδρέπανα απ’ το κάδρο, δε θα μπορούσε κανείς να το ξεχωρίσει απ’ τη «Δημιουργία Ξανά». Και κάτι ακόμα. Πολλοί έχουν φτάσει στο σημείο κατά καιρούς να κατηγορήσουν το μουρλοκομείο αυτό ως «ασφαλίτες». Στο Φιλολαϊκό δεν υιοθετούμε έναν τέτοιο χαρακτηρισμό, όχι από κάποιον (ανύπαρκτο) σεβασμό στα προβοκατόρικα ούφο της ΟΑΚΚΕ, αλλά γιατί καταρχάς, τεχνικά μιλώντας, δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε έναν τέτοιο ισχυρισμό. Όμως πιο σημαντικός λόγος είναι άλλος. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ήμασταν αμφίθυμοι σε αυτό το θέμα πριν 5-10 χρόνια, πλέον κατά 99,9% δε συμμεριζόμαστε κάτι τέτοιο. Ναι, μπορεί η αστική τάξη της χώρας να είναι ένα μάτσο αρχοντόβλαχοι κατσαπλιάδες και οι κρατικοί μηχανισμοί να έχουν αποδειχτεί κατά καιρούς γιωτόμπαλα ολκής, αλλά δε νομίζουμε ότι εν έτει 2017 το ελληνικό κράτος θα συντηρούσε έναν τέτοιο περιφερόμενο θίασο πυροβολημένων με μηδαμινή επιρροή, όχι στο κίνημα αλλά ακόμα και στην πολυκατοικία που μένουν τα στελέχη του. Όσο κι αν ορισμένες φορές μας φαίνονται κτηνώδεις (ή… χτηνώδικες) οι πολιτικές θέσεις κάποιου, πρέπει να παραδεχτούμε ότι, ναι, υπάρχουν και μαλάκες τερματικού σταδίου ανάμεσα μας, δεν είναι ανάγκη όλοι να «τα παίρνουν απ’ το Σόρος και τους Ελωχίμ». Επομένως, σχετικά με το παρα-μόρφωμα, αυτό που «του πρέπει» είναι καθολική, ορθόδοξη και προτεσταντική χλεύη δίχως έλεος.

Λοιπές οργανώσεις-κόμματα

Σε αυτήν εδώ την απείρως πιο συντομευμένη παρουσίαση περιλαμβάνονται οργανώσεις που είτε δεν γνωρίζουμε ακόμα αν υπάρχουν, είτε είναι σα διφραγκάκια τόσο δα μικρές, είτε δεν ξέρουμε αν κατατάσσονται ακόμα εν έτει 2017 στον αριστερισμό, είτε η φύση τους δεν είναι ξεκάθαρο αν είναι αμιγώς νεολαιίστικη ή «ενήλικη», είτε έχουν μόνο τοπική έκφραση, είτε δεν έχουν τόση πλάκα ώστε να αναφερθούμε εκτενώς. Είτε ακόμα υπήρχαν μέχρι πολύ πρόσφατα (στο μεσοδιάστημα που βαριόμασταν να γράψουμε το 3^ο Μέρος) και είναι κρίμα κι άδικο να μην αναφερθούν αφού θα αναφέροντο αν το γράφαμε στην ώρα του.

Δε ζητούμε συγνώμη εκ των προτέρων (ούτε και εκ των υστέρων) για όσους δυσαρεστηθούν που θα δουν την γκρουπα τους εδω και όχι παραπάνω. Η δε σειρά παράθεσης είναι τυχαία.

Παρέμβαση

ή Παρέμβαση για την Ανασυγκρότηση της Κομμουνιστικής Αριστεράς

Λέγε με και «αριστερή ΚΟΕ» ή «η χαμένη ψυχή της ΚΟΕ» ή «ο Σύριζα δεν είχε δώσει αφορμές-πέσαμε απ’ τα σύννεφα» (απ’ τη στρατόσφαιρα συγκεκριμένα). Ιδρύθηκε το 2012 όταν είδε και απόειδε ότι η ηγετική ομάδα της ΚΟΕ υπό τον Ρούντι Ρινάλντι έχει ποτιστεί μέχρι το μεδούλι με το συριζιλίκι (και δεν γλιτώνει το ρεζιλίκι) και δεν την απαγκιστρώνεις με τίποτα. Για την ακρίβεια ιδρύθηκε όταν 12 μέλη του καθοδηγητικού της οργάνου σουταρίστηκαν από τον Ρούντι με την κατηγορία του φραξιονισμού. Αν δε συνέβαινε αυτό δεν παίρνω και όρκο ότι θα έφευγαν ποτέ. Η Παρέμβαση συνέχισε με Αλαβάνο, ΜΑΡΣ και αργότερα με ΛΑΕ. Διατηρεί καλές σχέσεις με την ΑΡΑΝ με την οποία έχει συγκροτήσει και την «Πρωτοβουλία για την Κομμουνιστική Αριστερά» ως τάση μέσα στη ΛΑΕ.

Ε.Α.Μ.

ή Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο

Τοπική οργάνωση της Πάτρας στην οποία άνηκε και ο δολοφονημένος αγωνιστής καθηγητής Ν. Τεμπονέρας. Ιδρύθηκε το 1985. Θεωρεί ότι τα σοσιαλιστικά κράτη ήταν «Μεταβατικές κοινωνίες με Σοσιαλιστικές βάσεις παραγωγής, που διατήρησαν όμως ταυτόχρονα και κυρίαρχα στοιχεία του κεφαλαιοκρατικού καταμερισμού της εργασίας».

Α.Κ.Ο.-Σ.

ή Αυτόνομη Κομμουνιστική Οργάνωση Σερρών

Τοπική οργάνωση στα Σέρρας με φιλικές σχέσεις με το ΝΑΡ, τους ακανέδες και το οπαδικό κίνημα του Πανσερραϊκού. Τη δεκαετία ‘98-’08 είχε γεμίσει τους τοίχους παραπλεύρως της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης-Σερρών με συνθήματα «Ψηφίστε ΜΕΡΑ». Συμμετείχε στην Ανταρσύα. Ουσιαστικά έχει πάψει να υπάρχει εδώ και μερικά χρόνια.

Ανασύνθεση-Ο.Ν.Ρ.Α.

ή Ανασύνθεση-Οργάνωση Νεολαίας Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Η Α-ΟΝΡΑ θεωρητικά είναι οργάνωση νεολαίας αλλά πρακτικά δεν διαφέρει από «κανονική» οργάνωση. «Μαγιά» της οργάνωσης ήταν η παλιά νεολαία Σύριζα που μετά τη φυγή της απ’ αυτόν το καλοκαίρι του ’15 (νωρίς το αποφασίσατε ρε, μπράβο) έμεινε πολιτικά άστεγη και δημιούργησε τον ιστότοπο «Kill TINA» παίρνοντας αρκετά points γραφικότητας. Σήμερα συνομιλεί με όλο τον ντουνιά. Η νέα ΑΡΕΝ αποτελεί το βραχίονά της στα ΑΕΙ.

Κ.Ε.Δ.Α.

ή Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς

Χαριστική η ένταξη του μορφώματος αυτού στο αφιέρωμα, αφού εξ αρχής το εγχείρημα ήταν καθαρά σοσιαλδημοκρατικό. Η ΚΕΔΑ ιδρύθηκε το 2000 με προεξάρχοντες τρία στελέχη του ΚΚΕ τότε. Τον Γιάννη Θεωνά, συριζοφρουρό σήμερα, τον Μάκη Κοψίδη (που βασικά ήρθε λίγο μετά), που περιπλανήθηκε σε Οικολόγους-Πράσινους συνέχισε ως μυστικοσύμβουλος του Βενιζέλου και σήμερα συριζογυροφέρνει επίσης και τον Μήτσο Κωστόπουλο που το 2007 αποχώρησε απ’ το κόνσεπτ ΚΕΔΑ γράφοντας μεταξύ άλλων τα κάτωθι που δείχνουν τουλάχιστον ότι αυτός, αν και αντιΚΚΕ πλέον, είχε κάποια αποθέματα τσίπας «[…] για όλους αυτούς τους λόγους και επειδή δε θέλω τώρα στα ξεκούδουνα να γίνω ένας καλός (έστω) σοσιαλδημοκράτης, επειδή δε θέλω να πάω στο δρόμο που χάραξαν οι διάφοροι Κοψίδηδες, διαχώρισα τη θέση μου από τη νέα πορεία της ΚΕΔΑ που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις διακηρύξεις της και παραιτήθηκα από το ΚΣ στις 5-5-2007». Και καταλήγει: «Μπορεί κάποιος να κοροϊδέψει λίγους για πολύ καιρό, πολλούς για λίγο καιρό, αλλά τους πάντες και για πάντα δεν μπορεί. Νομίζω ότι ταιριάζει αυτό το γνωστό λογοπαίγνιο στην περίπτωση της ταχτικής της ηγεσίας του Συνασπισμού...». Έστω κατόπιν εορτής σωστός ο Μήτσος, ο οποίος ιδιώτευσε μετά. Η ΚΕΔΑ δεν είχε κάποια συγκροτημένη ιδεολογία πέραν αυτής της χυλώδους «αριστερής σοσιαλδημοκρατίας». Μοναδικό μέλημά της ήταν να καλεί για την «ενότητα της αριστεράς». Γι αυτό και συμμετείχε από νωρίς στις διεργασίες συγκρότησης του Σύριζα. Η πορεία βέβαια ήταν αυτή της κατάντιας που περιγράψαμε. Συμπερασματικά να πούμε ότι η κίνηση απόρριψης του κομμουνισμού από κάποιους που το ‘91 βρέθηκαν στην σωστή πλευρά μόνο αποκαρδίωση μπορεί να προκαλέσει και μόνο μούντζες μπορεί να εκτοξεύσει. Το εξ αρχής υπερρεφορμιστικό εγχείρημα έγινε χειρότερο με την πάροδο του χρόνου και ενσωματώθηκε πλήρως στον κεντρώο σημερινό Σύριζα.

Σχέδιο Β’

Αδειανό πουκάμισο του κάποτε πουλέν του ρεφορμισμού (και ανθρώπου που μας φόρτωσε στην πλάτη τον Τσίπρα ως «πολιτικό άνδρα») Αλέκου Αλαβάνου. Αποτελεί μετεξέλιξη του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής». Κατέβηκε το Γενάρη του ’15 με την Ανταρσύα στο «απαλέ» σχήμα «Ανταρσυα-ΜΑΡΣ». Στις δεύτερες εκλογές του ’15 κατέβηκε με τη ΛΑΕ που του ταιριάζει περισσότερο. Δραχμόπληκτο. Βασικά, δεν έχει κάποια σχέση με τον καθαυτό αριστερισμό και μπαίνει εδώ καταχρηστικά.

Κίνημα Δεν Πληρώνω

Μια απ’ τις πολλές σφραγίδες που διεκδικούν τη… σφραγίδα του «παλιού καλού» «Δεν Πληρώνω» που έχει συγκροτηθεί σε κόμμα. Συνεργάζεται με τη ΛΑΕ.

Σ.Δ.Κ.Ε.

ή Σύνδεσμος Διεθνιστών Κομμουνιστών Ελλάδος

Το παίρνω κατευθείαν απ’ το σάιτ της οργάνωσης: «Ο Σύνδεσμος Διεθνιστών Κομμουνιστών Ελλάδας (ΣΔΚΕ), δημιουργήθηκε τον Φλεβάρη του 2016, με την ενοποίηση της Κίνησης της Εργατικής Δημοκρατίας (ΚΕΔ) και της ομάδας που προήλθε από την Τάση για την Επαναστατική Μαρξιστική Ανασυγκρότηση (ΤΕΜΑ), μετά την αποχώρηση της τελευταίας από την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος». Τρέχα-γύρευε.

Συλλογικότητα αγώνα για την Επαναστατική Ενοποίηση της Ανθρωπότητας

Προσωποπαγής βοναπαρτική οργάνωση υπό τον καθηγητή Δ. Πατέλη. Ιδρύθηκε την επαύριο της διαγραφής του Πατέλη από το εθνικιστικό τσαρλατανικό πεπεγκριλο-ναϊτζελφαρατζικό μόρφωμα ΕΠΑΜ του Δ. Καζάκη, το 2012, όταν κάτι παρατρεχάμενοι του τελευταίου κατηγόρησαν τον Δ.Π. για ντεμέκ προσπάθεια «“κομμουνιστικοποίησης” του Μετώπου». Οι ρίζες του όμως βρίσκονται πιο πίσω, στους Ομίλους, ή μάλλον στον «Ομιλο για τη Μελέτη της Επαναστατικής Θεωρίας» στα Χανιά, όπου ο Δ.Π. πραγματοποιούσε διαλέξεις για τον μαρξισμό κυρίως απ’ τη σκοπιά του σοβιετικού θεωρητικού B. Βαζιούλιν, που αποτελεί τον πνευματικό του πατέρα. Μετά την εκδίωξη (κατ’ άλλους «παντελονάτη» αποχώρηση μετά τη συνεργασία Καζάκη-Παπαθεμελή) απ’ το ΕΠΑΜ δημιουργήθηκε η «Πρωτοβουλία συγκρότησης Μετώπου για Λαϊκή Κυριαρχία» η οποία το ‘14 πήρε το post-apocalyptic όνομα «Συλλογικότητα αγώνα για την Επαναστατική Ενοποίηση της Ανθρωπότητας». Ο Δ. Πατέλης διακρίνεται για τον αντιΚΚΕ λόγο του (με χαριτωμενιές για «ιερατεία» και «ταλμουδιστές») ενώ έχει κατηγορηθεί για υπέρμετρη προσήλωση σε Ρωσία/Πούτιν (σ.σ. εκτέλεσε χρέη μεταφραστή στην πρόσφατη επίσκεψη του Βλαδίμηρου στην Ελλάδα) όπως και για ομοφοβία/τρανσφοβία, από τον αριστερίστικο χώρο.

Ε.Κ.Κ.

ή Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα

Συνήθως όταν σε μια χώρα υπάρχει ένα κόμμα με ένα όνομα, δεν υπάρχει κάποιο άλλο με ακριβώς το ίδιο όνομα. Όμως στην Ελλάδα υπάρχει. Εκτός λοιπόν από το «Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα» (ποσαδιστές, που είδαμε νωρίτερα) υπάρχει και το «Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα» (σκέτο, χωρίς πάγο). Ένα κόμμα που όπως λέει «γεννήθηκε στη φωτιά του Δεκέμβρη 2008» και τρίχες κατσαρές. Τροτσκιστικής υφής και με… ένα όπλο στο σήμα του. Στηρίζει-ψηφίζει Ανταρσύα.

Εργατικός Αγώνας

ή Κίνηση Κομμουνιστών Εργατικός Αγώνας

Ο Εργατικός Αγώνας δημιουργήθηκε το 2012 ως ιστοσελίδα που «δημοσιεύει πληροφόρηση και αναλύσεις από τη σκοπιά των αναγκών, των επιδιώξεων και των συμφερόντων των εργαζομένων και ανέργων» όπως αναφέρει, και στην πραγματικότητα ως προσπάθεια  φραξιονισμού της κακιάς ώρας με γιωτάδικα φωτομοντάζ και κείμενα σπίλωσης στελεχών του ΚΚΕ. Στην πορεία μετεξελίχθηκε από ιστοσελίδα (ΙΚΕΑ, όπως τη λέει εύστοχα το blog Σφυροδρέπανο) σε «Κίνηση Κομμουνιστών Εργατικός Αγώνας», φανερώνοντας τη μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό της. Ο ΕΑ συμμετέχει σποραδικά σε συζητήσεις με άλλους φορείς του αριστερισμού (Ανταρσύα κα.) για «κοινό βηματισμό» χωρίς να είναι ενταγμένος σε κάποιο μέτωπο. Ιδεολογικά ανήκει στις οργανώσεις που, θεωρητικά, υπερασπίζονται την πολιτική του ΑΑΔΜ και του 15^ου Συνεδρίου του ΚΚΕ (στην πραγματικότητα υπερασπίζεται μέχρι και το ’89), ενώ διατείνεται ότι δεν υπάρχει «κόμμα της εργατικής τάξης» και ότι θα το φτιάξει αυτός παρέα με άλλους, οσονούπω. Ηγέτες της φέρονται παλαιά μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, όπως Γ. Αραβανής και Β. Καλαματιανός και άλλοι όπως ο δημοσιογράφος Γ. Πετρόπουλος, στον οποίο ανήκει η πιο απάλευτη εξυπνακίστικη χυδαιότητα που γράφτηκε ποτέ σε προσυνεδριακό διάλογο οποιουδήποτε σχηματισμού, όταν το 2013 εκστόμισε με ύφος 37 χιλιάδων καρδιναλίων την εξής βλαχολεβέντικη, δήθεν σπαρακτική αμετροέπεια, μεταξύ άλλων: «Το 19ο Συνέδριο θα είναι συνέδριο επανίδρυσης του ΚΚΕ εφόσον τα προσυνεδριακά κείμενα εγκριθούν. Για την ακρίβεια, θα είναι συνέδριο ίδρυσης ενός άλλου κόμματος με το όνομα, τα σύμβολα, τις σημαίες και όλα τα τυπικά γνωρίσματα του ΚΚΕ. Από τα ουσιαστικά του γνωρίσματα όμως δεν έχει μείνει τίποτα. Και να υπάρχουν κάποια υπολείμματα αυτά παραμένουν για να εγκαταλειφθούν, στη συνέχεια, στην πράξη». Η επιτομή του παράλληλου σύμπαντος…

Νέα Σπορά

Η Νέα Σπορά υπάρχει απ’ το 2012 όταν και έβγαλε τη μυστηριώδη «Δήλωση Μελών και Στελεχών του ΚΚΕ» με τους επίσης μυστηριώδεις ή/και ανύπαρκτους υπογράφοντες και έχει ένα ιδιότυπο καθεστώς καθώς επισήμως δεν αποτελεί οργάνωση, αλλά ένα απλό blog. Άλλες «δεκατοπεμπτικές» οργανώσεις, όπως ο ΕΑ, την κατηγορούν μάλιστα ότι είναι «μίσθαρνο όργανο του Περισσού» και «βουτυρωτής του ψωμιού του», με σκοπό να χτυπήσει τους πραγματικούς «τίμιους ααδμίτες». Ότι και να είναι πάντως, η επιρροή της Νέας Σποράς είναι υποπολλαπλάσια αυτής του ΕΑ ή άλλων ομοειδών σχηματισμών. Τα κείμενα της είναι κείμενα υπεράσπισης του ΑΑΔΜ. Η Νέα Σπορά διαχωρίζεται διότι στις εκλογές που έχουν μεσολαβήσει έχει καλέσει σε κριτική, πολύ κριτική όμως, υποστήριξη του ΚΚΕ. Σε αντίθεση με ΕΑ δεν πιστεύει ότι το ΚΚΕ «τερμάτισε τον ιστορικό του ρόλο», δεν πιστεύει δηλαδή στην αναγκαιότητα ίδρυσης νέου κομμουνιστικού κόμματος στην Ελλάδα, αλλά στη δυνατότητα «διόρθωσης» του ΚΚΕ και «επιστροφής στον ίσιο δρόμο».

Σύλλογος Κορδάτος

ή Σύλλογος Διάδοσης της Μαρξιστικής Σκέψης-Γιάνης Κορδάτος

«Σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος» λένε οι Παναθηναϊκοί, και έχουν δίκιο, αν μιλάμε για μερικά στρέμματα γης σε Ζωγράφου και Αμπελόκηπους. Υπάρχει όμως ένας μικρός, ο «Σύλλογος Κορδάτος» ο οποίος ενώ συμμετέχει σε διεργασίες και διαβουλεύσεις με άλλους φορείς ως τροποντινά οργάνωση, τυπικά δεν είναι τέτοια. Βέβαια απ’ την άλλη δεν είναι και «Φιλολογικός Όμιλος Παρνασσός». Ανήκει και αυτός στην «ΑΑΔΜική» ομάδα συλλογικοτήτων. Τα πιο γνωστά δημόσια πρόσωπα είναι ο καθηγητής του Παντείου Δ. Καλτσώνης, καθώς και ο Β. Λιόσης. Έχει ψυχρές σχέσεις με τον ΕΑ λόγω διάφορων «κόνφλικτς» του πρόσφατου παρελθόντος. Ένα απ’ τα κόνφλικτς είναι και ότι ο Κορδάτος έχει μέλη περισσότερο διανοούμενους ενώ ο ΕΑ πιο λαϊκά παιδιά, ζυμωμένα στα λιοπύρια και τα αμόνια. Τρίχες κατσαρές γενικά. Τεχνικά μιλώντας ο Κορδάτος είναι πιο δεξιός, πιο «λαφαζανικός» (συριζικός ήταν αλλά τελοσπάντων) απ’ τον ΕΑ, που προσεγγίζει περισσότερο την Ανταρσύα (απ’ τα δεξιά πάντα).  

Ένωση των Δικαίων

Ολιγομελής (ή μαλλον ελαχιστομελής) γκρούπα. Τα μέλη της αρέσκονται να αλληλοσυγχαίρονται στα σόσιαλ για το πόσο πρώτες μούρες είναι σε διάφορα κινηματικά ηβέντς. Διακρίνεται για τον υψηλής, δηλαδή χαμηλής, ποιότητας αντιΚΚΕδισμό με «γόντικες», «μαΐληδες» και άλλους εξυπνακισμούς. Ιδεολογικά κινείται και αυτή στο αφήγημα περί «προδομένου ΑΑΔΜ και 15^ου» χωρίς να ταυτίζεται με Εργαγώνες και Σπορές. Τους χωρίζει τυπική απόσταση. Τελευταία έχει δημιουργήσει την αλά «αριστερό ΕΠΑΜ» «Κίνηση για την Απελευθέρωση του Λαού».

Εργατική Απάντηση

Η Εργατική Απάντηση είναι η απάντηση σε ένα ερώτημα που κανείς δεν έθεσε, δηλαδή «Ποιά είναι η Εργατική Απάντηση;». Και αφού δεν το έθεσε κανείς, δεν το έψαξε και κανείς, συμπεριλαμβανομένων και ημών. Οπότε δεν έχουμε απάντηση για το ποια είναι η Εργατική Απάντηση, πλην το ότι ήταν τάση της ΛΑΕ και αποχώρησε πρόσφατα.

Α.Ρ.Κ.

ή Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση

Έτερη συριζογενής ομάδα που μετά έγινε ΛΑΕ (2015) και μετά αποχώρησε από τη ΛΑΕ (2016). Σε δουλειά να βρισκόμαστε.

Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά

Άλλη μια συσπείρωση πρώην συριζαίων πεφτοσυννεφάκηδων υπό τον πρώην γραμματέα της νεολαίας Τ. Κορωνάκη. Με σάιτ που ονομάζεται «Η Ζωή Μετά». Αντίο ζωή (τώρα).

Ενωτική Πρωτοβουλία Παρέμβασης και Διαλόγου

Η Ενωτική κλπ. κλπ. δεν είναι οργάνωση αλλά μικρή τάση της Ανταρσύα στην οποία συμμετέχει η Δ. Κουτσούμπα και προέκυψε κυρίως από διάσπαση της ΑΡΑΝ, του συζύγου της Δ. Κουτσούμπα Π. Σωτήρη. Η φυγή της δεξιάς ΑΡΑΝ προς τη ΛΑΕ δε συμπαρέσυρε το σύνολο του αρανόκοσμου. Η θεωρητικά «αριστερή» ΕΠΠΔ παραμένει, αν και θα επιθυμούσε με ανοιχτές αγκάλες την επιστροφή των ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ πίσω στην Ανταρσύα.

Κ.Ε.Δ.

ή Κομμουνιστική Επαναστατική Δράση

Το πιστεύετε ή όχι, κάποτε η οργάνωση αυτή, με το παλιό της όνομα «Κομμουνιστικός Σύνδεσμος-Εργατική Εξουσία» ήταν ότι πιο αριστερίστικο, φουλ-έξτρα επαναστατικό, έτοιμο να πάρει τα όπλα υπήρχε στη χώρα, σαφώς πιο αριστερό κι απ’ το ΕΕΚ που αποτελεί την ελληνική σταθερά, σήμερα, όσον αφορά την «αριστερότητα». Ιδρύθηκε το ’95 από τη διάσπαση της ΣΟΕ (Σοσιαλιστική Οργάνωση Εργαζομένων) που άνηκε στη μορενική τάση (τροτσκιστικό ρεύμα υπό τον Ναχουέλ Μορένο). Είχε έντονα κινηματικό χαρακτήρα και τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας της ήταν «ξεσηκωτικά». Το ανέλπιστο μπαμ έγινε το 2008 όταν εντελώς ανεξήγητα, με ένα κείμενο-μνημείο απαλεψιάς, η Εργατική Εξουσία δήλωσε ότι αυτοδιαλύεται και τα μέλη της εισέρχονται μεμονωμένα, προσοχή όχι στο… Σύριζα (που θα ήταν ήδη too much) αλλά ως μεμονωμένα άτομα στον… Συνασπισμό! Πρόκειται, φαινομενικά τουλάχιστον, καθότι δε γνωρίζουμε και τα εσωτερικά τους, για την πιο οβιδιακή μεταστροφή οργάνωσης στο παγκόσμιο στερέωμα. Αφού πέρασε ο καιρός και το ρεζιλίκι ψιλοξεχάστηκε, επανασυγκροτήθηκε δειλά-δειλά ως «Κόκκινη Ορχήστρα» και στη συνέχεια ως φουλ-τάιμ οργάνωση «Κομμουνιστική Επαναστατική Δράση». Ασχέτως των παραπάνω, η αρθρογραφία του σάιτ της είναι, «τεχνικά» (όχι από άποψη ουσίας, που φλερτάρει με τον μπλανκισμό) απολαυστική, με υψηλές δόσεις σαρκασμού (και αυτοσαρκασμού) για τον αριστερίστικο και όχι μόνο χώρο.

Κομμουνιστική Τάση

Τροτσκοπασοκική οργάνωση, τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης του Τεντ Γκραντ, γνωστού τρότσκα περασμένων δεκαετιών. Το πρόπλασμα της εν λόγω οργάνωσης ήταν η εφημερίδα «Μαρξιστική Φωνή», που εκδόθηκε το 2005. Είχε ανέκαθεν θετική στάση απέναντι στο ΚΚΕ, με κατά καιρούς «επιθέσεις φιλίας» και καλέσματα υπερψήφισης. Παρ’ όλα αυτά εντάχθηκε στον Σύριζα μεταλλασσόμενη σε «Κομμουνιστική Τάση» (τρομάρα της) όπου και παρέμεινε μέχρι το καλοκαίρι του ’15, όταν και πήρε την άγουσα για τη ΛΑΕ, απ’ την οποία αποχώρησε το καλοκαίρι του ’16. Συνεχίζει να πουλάει «αγάπες» και φούμαρα προς το ΚΚΕ. Έχει και εφημερίδα, την «Επανάσταση». Έχει και νεολαία, (αμέ!) τη «Νεολαία Ενάντια στον Καπιταλισμό».

Ακόμα πιο τηλεγραφικά για μερικούς ακόμα

Οργανώσεις με ιδιότυπο καθεστώς, εξαιρετική δυσκολία ταξινόμησης ή που έχουν πάψει να υπάρχουν στο μεσοδιάστημα

Κ.Ε.Χ.Α.

ή Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοοργάνωσης

Καταχρηστικά αναφερόμαστε στη ΚΕΧΑ λόγω του mix-grill «αναρχοαριστερού» προφίλ που πατάει σε δύο βάρκες. Η ΚΕΧΑ προέκυψε το 2010 από μερίδα της φουλ-έξτρα ελευθεριακής-αγνωστικιστικής-αναρχίζουσας τάσης του ΝΑΡ, της επονομαζόμενης και «Χαριτάσης».

Ομάδα Διεθνιστής

Ο «Διεθνιστής» ήταν ένα project των προηγουμένων ετών από σκόρπια μέλη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, μεταξύ των οποίων και ένας συμπαθής ΤΕΙτζής. Είχε τροτσκίζουσες αναφορές. Έπαψε να υπάρχει στο μεσοδιάστημα με κάποιους εξ αυτών να πηγαίνουν στο ΕΕΚ.

Α.Κ.Ε.Π.

ή Αυτοδύναμο Κίνημα Επαναστατικής Πολιτικής

Επανακάμψον γραφικό σούργελο τύπου «Λεβέντη» και «Κόμμα Συνεχιστών Καποδίστρια» των δεκαετιών ‘80-’90 για το οποίο έχουν ακουστεί τα μύρια όσα. Βγάζει γιωτάδικες αφίσες. Δεν ντράπηκε ο Λαφαζάνης να το πάρει στη ΛΑΕ; (σ.σ. όσο ντράπηκε και για τα υπόλοιπα)

Ομάδα Ρόζα

Παλαιότερη ομαδοποίηση εντός του Σύριζα, με κορμό το «Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα» που αυτοδιαλύθηκε το ’13 όταν ο Τσίπρας είπε: «Πάμε ολοταχώς για την κουτάλα. Αυτοδιαλυθείτε γιατί αλλιώς θα έχουμε “άλλα”».

Κόκκινο

Διάσπαση της ΔΕΑ, επίσης τροτσκιστική/κλιφική, επίσης στον Σύριζα, που μετέπειτα επανασυγχωνεύθηκε με τη ΔΕΑ.

Α.Π.Ο.

ή Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα

Διάσπαση του Κόκκινου, που ήταν διάσπαση της ΔΕΑ και ντίλι ντίλι το καντήλι. Συριζάρα στην αρχή. ΛΑΕ στη συνέχεια.

Περιεκτική Δημοκρατία

Ιδιότυπη εγκεφαλική κατασκευή του «Έλληνα Τσόμσκυ» Τ. Φωτόπουλου. Δεν κατατάσσεται αυτόματα στον αριστερό ή αριστερίστικο χώρο, καθώς έχει και στοιχεία αναρχισμού, μαζί με απλοϊκά -ιδεαλιστικά- στοιχεία «αμεσοδημοκρατίας». Κάτι σαν Ζακ Φρέσκο και «Ανδρομέδα Project» απ’ τα Lidl. Μέχρι την υλοποίηση του τελικού προστάγματός της η ΠΔ προτείνει το ΜΕΚΕΑ (Μέτωπο Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης), ένα εθνικολαϊκό μέτωπο παλαιάς κοπής.

Τέλος, να πούμε ότι παρά τις παραινέσεις φίλων του blog να διευρύνουμε τη θεματολογία, αναφερόμενοι σε αναρχοσυνδικαλιστικές (ΕΣΕ, Ροσινάντε κα), αυτόνομες («Αυτονομία»/Περιoδικό Sarajevo κα) ή αναρχικές μεν αλλά με απόπειρα να «κομμουνίσουν», μη «μαύρες» συλλογικότητες (Φάμπρικα Υφανέτ κα), δε θα προχωρήσουμε σε κάτι τέτοιο, ούτε φυσικά στα πλαίσια νέου-ξεχωριστού αφιερώματος. Ξέχωρα απ’ το ότι δεν ξέρω την τύφλα μου για τους αναρχικούς την ανεπαρκή γνώση του χώρου, βαριέμαι τρελά να γράψω θεωρούμε ότι κάτι τέτοιο εκφεύγει των σκοπών του αφιερώματος. Αριστερισμό ζητήσατε, αριστερισμό θα λάβετε. Πέραν τούτου ουδέν.

Κάπου εδώ φτάνουμε στο τέλος του πολυαναμενόμενου 3^ου Μέρους του αριστερισμού. Λυσσάξατε, μου φάγατε τα συκώτια «γράψε ρε μαλάκα, γράψε ρε μαλάκα» και έγραψα. Ως εκ τούτου οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν, το 3^ο Μέρος πέρασε στην ιστορία. Όμως δε σταματάμε εδώ. Το κερασάκι στην τούρτα δεν μπήκε ακόμα.

από παλαιότερο λίβελλο του blog Σφυροδρέπανο απέναντι στο Φιλολαϊκό

Μη χάσετε στα τέλη Δεκέμβρη του 2017, το 4^ο και τελευταίο μέρος του πονήματος «Σύντομο Εγχειρίδιο του Αριστερισμού στην Ελλάδα» με συμπληρωματικά στοιχεία και συνολικά συμπεράσματα για το φαινόμενο του εν Ελλάδι Αριστερισμού.

Στις κάμποσο Δεκεμβρίου 2017, το τελευταίο μέρος του μεγαλειώδους αφιερώματος...

Ο Αριστερισμός. Μέρος 4^ο. Περιλαμβάνονται: Διορθώσεις/Επικαιροποιήσεις στο 2^ο Mέρος, Το Αριστερόμετρο 2.0 - Νεά Αναλυτική Ταξινόμηση οργανώσεων - Πασοκόμετρο - Σεξιστόμετρο - Επίλογος - Συμπεράσματα

Και για όσους έχασαν ή... ξέχασαν τα προηγούμενα μέρη του Εγχειριδίου:

                

Εν τω μεταξύ μπορείτε να βρίσκετε νέα κείμενα του Λαϊκού Στρώματος 

στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα

http://www.katiousa.gr/author/laiko-stroma/