Αυτό είναι το χέρι μου.
Τώρα θα σας πω μια ιστορία.
Την Πέμπτη 22/05/2008, μετά από Γενική Συνέλευση στις σχολές ΣΤΕΦ και ΣΤΕΤΡΟ-Δ του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, υπερψηφίστηκε το αγωνιστικό πλαίσιο της Πανσπουδαστικής που προέβλεπε μονοήμερη κατάληψη της σχολής την Παρασκευή 23/05 και συμμετοχή στην συγκέντρωση-πορεία στις 12.30 την ίδια μέρα.
Αμέσως μετά τη λήξη της ΓΣ της ΣΤΕΦ, οι ΔΑΠίτες της σχολής, που με επικεφαλής τον αρχιαλήτη πρόεδρο του ΔΣ είχαν προσπαθήσει να διαλύσουν τραμπούκικα τη συνέλευση, άρχισαν να φωνάζουν στους διαδρόμους όλου του ΤΕΙ, ότι «η συνέλευση είναι παράνομη», «δε θα περάσει ο φασισμός του ΚΚΕ», φέρατε κόσμο από το ΑΠΘ» κλπ, με σκοπό να τρομοκρατήσουν τους σπουδαστές και να δημιουργήσουν κλίμα σύγκρουσης.
Ήμουν μπροστά, όταν ο γνωστός αλήτης είπε: «Καλά, θα δούμε αύριο ποιος θα κλείσει τη σχολή, θα φέρουμε 50 άτομα να σας σπάσουμε στο ξύλο».
Εμείς, τα μέλη της ΠΚΣ και ανένταχτοι σπουδαστές απευθύναμε τότε δημόσιο κάλεσμα, να ‘ναι όλοι εκεί την επόμενη μέρα (Παρασκευή) στις 8.00 για την περιφρούρηση της κατάληψης. Στο μεταξύ, οι ΔΑΠίτες, περικύκλωναν κατά ομάδες, μεμονωμένους σπουδαστές που είχαν ψηφίσει το αγωνιστικό πλαίσιο της ΠΚΣ και τους εκφόβιζαν με το γνωστό νταβατζίδικο ύφος «Κάτσε καλά», «Ίσιωσε το κορμί σου» και τα συναφή. Μετά από μισή ώρα διαπληκτισμών η έντασή «εκτονώθηκε» και σταδιακά αποχωρήσαμε από το ΤΕΙ.
Το βράδυ πληροφορήθηκα, ότι στην μικρότερη σχολή ΣΤΕΤΡΟ-Δ, είχαν συμβεί την Πέμπτη το μεσημέρι, περίπου τα ίδια, από ομάδες τραμπούκων της ΔΑΠ και «αγανακτισμένους» πλην ευτραφείς, «σπουδαστές».
Την επόμενη μέρα, λίγο μετά τις 8, βρήκαμε στο ΤΕΙ ΔΑΠίτες και «ΔΑΠίτες» κάθε καρυδιάς και συμμορίας της νύχτας της πόλης.
Λίγο πριν τις 9, και ενώ ήμασταν παρατεταγμένοι στην είσοδο της ΣΤΕΤΡΟ-Δ, κατέφθασε ο συρφετός των νταβατζήδων και των «αγανακτισμένων» υπό τη συνοδεία όλης της σκατόκρεμμας των μεγαλοστελεχών αρχιαλητών της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΤΕΙΘ. Αμέσως άρχισαν τους προπηλακισμούς, βρισίδια, σπρωξίματα κλπ
Δυο-τρεις απ’ αυτούς τρύπωσαν μέσα στο κτήριο.
Βλέποντας ότι δεν αξίζει να διακινδυνεύσουμε την ακεραιότητα των περίπου 50 άσχετων σπουδαστών (κυρίως γυναίκες) που ήταν στο χώρο, ανακοινώνουμε ότι ανοίγουμε την αλυσίδα, και όποιος θέλει μπορεί να μπει.
Αρχίζουμε να αποσυρόμαστε από την κεντρική είσοδο.
Ξαφνικά ακούω πίσω μου, μέσα στο κτήριο, 3 τραμπούκους να χτυπάνε τον σύντροφο Τάδε. Γυρίζω και βλέπω ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΤΑΝΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ, ΤΟ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ ΞΕΡΙΖΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ, ΣΠΑΝΕ ΟΙ ΣΩΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕΙ Ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΝΕΡΟ.
Φωνάζω με όλη μου τη δύναμη «ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΡΕ ΜΟΥΝΟΠΑΝΑ;»
Αμέσως μετά, μπουκάρουν μέσα με ιαχές 40 ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ ΞΕΤΣΙΠΩΤΑ ΤΟΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΦΟΥΣΚΩΤΟΙ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΤΗΣ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και της Νέας Δημοκρατίας και δέχομαι ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΒΕΡΚΟ απανωτά χτυπήματα. Με περικυκλώνουν καμία 10αριά από αυτούς και μετά από ξύλο με πετάνε στην ΤΖΑΜΑΡΙΑ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ. Κομμάτια γυαλιού μπαίνουν 5 πόντους μέσα στο κρέας και το αίμα αρχίζει να ποτίζει το δάπεδο. Σάρκα, δέρμα και αίμα γίνονται ένα κουβάρι στον αγκώνα μου.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, αφού έχουν χτυπήσει και άλλους συντρόφους, οι φασίστες ταγματαλήτες με τα μπλε σταματούν το εντεταλμένο έργο τους και αποσύρονται με ιαχές «Και Α και Ου και ΔΑΠ-ΝουΔουΦουΚου». Ο πρόεδρος του ΔΣ της ΣΤΕΦ είχε το θράσος να το κάνει αυτό μπροστά στο πρόσωπό μου ενώ άλλοι με ξετσιπωσιά γκάριζαν ότι «ΜΟΥ ΛΕΡΩΣΑΤΕ ΤΗ ΜΠΛΟΥΖΑ ΜΕ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΣΑΣ».
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ευτυχώς βρέθηκε αυτοκίνητο, πήγα στα επείγοντα του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ. Αγγειοχειρουργός και 3-4 ειδικευόμενοι γιατροί πάλευαν 1,5 ώρα για να σταματήσουν την αιμορραγία και να αποκαταστήσουν τα δεκάδες σπασμένα αγγεία και φλέβες. «Στο τσάφ ήταν, να δημιουργηθεί μεγαλύτερη ζημιά, αλλά ευτυχώς δεν άγγιξε το νεύρο». (με την ευκαιρία, ευχαριστώ τους εργαζόμενους του ΑΧΕΠΑ που παλεύουν μέρα-νύχτα σε δύσκολες συνθήκες, να ‘ναι καλά οι άνθρωποι).
Με κόπο γράφω ακόμα και αυτές τις γραμμές, δεν μπορώ να λυγίσω το δεξί μου χέρι και πονάω στο πάνω μέρος της σπονδυλικής στήλης αν κάνω γρήγορες κινήσεις.
Ας είναι. Ας χάσω μερικές μέρες ύπνου από τους πόνους. Άξιος ο μισθός ,άξιοι οι τρομονταβατζήδες ταγματασφαλίτες της ΔΑΠ, της Κουτσίκου, του Στυλιανίδη, του Καραμανλή, της αστικής τάξης εν τέλει.
Τώρα θα σας πω μια ιστορία.
Την Πέμπτη 22/05/2008, μετά από Γενική Συνέλευση στις σχολές ΣΤΕΦ και ΣΤΕΤΡΟ-Δ του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, υπερψηφίστηκε το αγωνιστικό πλαίσιο της Πανσπουδαστικής που προέβλεπε μονοήμερη κατάληψη της σχολής την Παρασκευή 23/05 και συμμετοχή στην συγκέντρωση-πορεία στις 12.30 την ίδια μέρα.
Αμέσως μετά τη λήξη της ΓΣ της ΣΤΕΦ, οι ΔΑΠίτες της σχολής, που με επικεφαλής τον αρχιαλήτη πρόεδρο του ΔΣ είχαν προσπαθήσει να διαλύσουν τραμπούκικα τη συνέλευση, άρχισαν να φωνάζουν στους διαδρόμους όλου του ΤΕΙ, ότι «η συνέλευση είναι παράνομη», «δε θα περάσει ο φασισμός του ΚΚΕ», φέρατε κόσμο από το ΑΠΘ» κλπ, με σκοπό να τρομοκρατήσουν τους σπουδαστές και να δημιουργήσουν κλίμα σύγκρουσης.
Ήμουν μπροστά, όταν ο γνωστός αλήτης είπε: «Καλά, θα δούμε αύριο ποιος θα κλείσει τη σχολή, θα φέρουμε 50 άτομα να σας σπάσουμε στο ξύλο».
Εμείς, τα μέλη της ΠΚΣ και ανένταχτοι σπουδαστές απευθύναμε τότε δημόσιο κάλεσμα, να ‘ναι όλοι εκεί την επόμενη μέρα (Παρασκευή) στις 8.00 για την περιφρούρηση της κατάληψης. Στο μεταξύ, οι ΔΑΠίτες, περικύκλωναν κατά ομάδες, μεμονωμένους σπουδαστές που είχαν ψηφίσει το αγωνιστικό πλαίσιο της ΠΚΣ και τους εκφόβιζαν με το γνωστό νταβατζίδικο ύφος «Κάτσε καλά», «Ίσιωσε το κορμί σου» και τα συναφή. Μετά από μισή ώρα διαπληκτισμών η έντασή «εκτονώθηκε» και σταδιακά αποχωρήσαμε από το ΤΕΙ.
Το βράδυ πληροφορήθηκα, ότι στην μικρότερη σχολή ΣΤΕΤΡΟ-Δ, είχαν συμβεί την Πέμπτη το μεσημέρι, περίπου τα ίδια, από ομάδες τραμπούκων της ΔΑΠ και «αγανακτισμένους» πλην ευτραφείς, «σπουδαστές».
Την επόμενη μέρα, λίγο μετά τις 8, βρήκαμε στο ΤΕΙ ΔΑΠίτες και «ΔΑΠίτες» κάθε καρυδιάς και συμμορίας της νύχτας της πόλης.
Λίγο πριν τις 9, και ενώ ήμασταν παρατεταγμένοι στην είσοδο της ΣΤΕΤΡΟ-Δ, κατέφθασε ο συρφετός των νταβατζήδων και των «αγανακτισμένων» υπό τη συνοδεία όλης της σκατόκρεμμας των μεγαλοστελεχών αρχιαλητών της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΤΕΙΘ. Αμέσως άρχισαν τους προπηλακισμούς, βρισίδια, σπρωξίματα κλπ
Δυο-τρεις απ’ αυτούς τρύπωσαν μέσα στο κτήριο.
Βλέποντας ότι δεν αξίζει να διακινδυνεύσουμε την ακεραιότητα των περίπου 50 άσχετων σπουδαστών (κυρίως γυναίκες) που ήταν στο χώρο, ανακοινώνουμε ότι ανοίγουμε την αλυσίδα, και όποιος θέλει μπορεί να μπει.
Αρχίζουμε να αποσυρόμαστε από την κεντρική είσοδο.
Ξαφνικά ακούω πίσω μου, μέσα στο κτήριο, 3 τραμπούκους να χτυπάνε τον σύντροφο Τάδε. Γυρίζω και βλέπω ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΤΑΝΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ, ΤΟ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ ΞΕΡΙΖΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ, ΣΠΑΝΕ ΟΙ ΣΩΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕΙ Ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΝΕΡΟ.
Φωνάζω με όλη μου τη δύναμη «ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΡΕ ΜΟΥΝΟΠΑΝΑ;»
Αμέσως μετά, μπουκάρουν μέσα με ιαχές 40 ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ ΞΕΤΣΙΠΩΤΑ ΤΟΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΦΟΥΣΚΩΤΟΙ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΤΗΣ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και της Νέας Δημοκρατίας και δέχομαι ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΒΕΡΚΟ απανωτά χτυπήματα. Με περικυκλώνουν καμία 10αριά από αυτούς και μετά από ξύλο με πετάνε στην ΤΖΑΜΑΡΙΑ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ. Κομμάτια γυαλιού μπαίνουν 5 πόντους μέσα στο κρέας και το αίμα αρχίζει να ποτίζει το δάπεδο. Σάρκα, δέρμα και αίμα γίνονται ένα κουβάρι στον αγκώνα μου.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, αφού έχουν χτυπήσει και άλλους συντρόφους, οι φασίστες ταγματαλήτες με τα μπλε σταματούν το εντεταλμένο έργο τους και αποσύρονται με ιαχές «Και Α και Ου και ΔΑΠ-ΝουΔουΦουΚου». Ο πρόεδρος του ΔΣ της ΣΤΕΦ είχε το θράσος να το κάνει αυτό μπροστά στο πρόσωπό μου ενώ άλλοι με ξετσιπωσιά γκάριζαν ότι «ΜΟΥ ΛΕΡΩΣΑΤΕ ΤΗ ΜΠΛΟΥΖΑ ΜΕ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΣΑΣ».
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ευτυχώς βρέθηκε αυτοκίνητο, πήγα στα επείγοντα του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ. Αγγειοχειρουργός και 3-4 ειδικευόμενοι γιατροί πάλευαν 1,5 ώρα για να σταματήσουν την αιμορραγία και να αποκαταστήσουν τα δεκάδες σπασμένα αγγεία και φλέβες. «Στο τσάφ ήταν, να δημιουργηθεί μεγαλύτερη ζημιά, αλλά ευτυχώς δεν άγγιξε το νεύρο». (με την ευκαιρία, ευχαριστώ τους εργαζόμενους του ΑΧΕΠΑ που παλεύουν μέρα-νύχτα σε δύσκολες συνθήκες, να ‘ναι καλά οι άνθρωποι).
Με κόπο γράφω ακόμα και αυτές τις γραμμές, δεν μπορώ να λυγίσω το δεξί μου χέρι και πονάω στο πάνω μέρος της σπονδυλικής στήλης αν κάνω γρήγορες κινήσεις.
Ας είναι. Ας χάσω μερικές μέρες ύπνου από τους πόνους. Άξιος ο μισθός ,άξιοι οι τρομονταβατζήδες ταγματασφαλίτες της ΔΑΠ, της Κουτσίκου, του Στυλιανίδη, του Καραμανλή, της αστικής τάξης εν τέλει.
Η τρομοκρατία των πουλημένων τομαριών και των οργάνων τους ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ !
Να είστε καλά. Ελπίζω να «γιάνω» γρήγορα, για να βρεθώ πιο ενεργά πάλι στους αγώνες και στα μπλόγκ.
Πάντως, τα λέμε αύριο στον Χαρίλαο. Είμαι αυτός με τον δεμένο αγκώνα...