ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ. (μια εικόνα που με συγκίνησε)

Και γι’ αυτά τα ρημάδια γίνονται όλα. Αν η δικά μας η γενιά, των 25άρηδων είναι καταδικασμένη να ζήσει στην ανασφάλεια και τη «μισή» ζωή, η φουρνιά η επόμενη, των μικρών παιδιών, κινδυνεύει να μη ζήσει ούτε αυτό, αλλά να βουλιάξει στην μιζέρια και την εξαθλίωση. Η φωτογραφία αυτή, μπορεί κάποιος να πει ότι είναι απλά ακόμα ένα «κλασσικό τρυκ-βάζουμε δυο κοριτσάκια και ένα λουλούδι και συγκινήσαμε τον κόσμο». Ίσως. Όμως, κανείς δεν δικαιούται να στρέψει του βλέμμα του απ’ αυτήν τη φωτογραφία, πριν συλλογιστεί ότι τη μέρα που θα αρχίσουμε να βλέπουμε τα χαρτόκουτα στους δρόμους, τη μέρα που ο μελλοντικός «Βίκτωρ Ουγκώ» θα πιάσει το ασύρματο του πληκτρολόγιο για να γράψει την συνέχεια των «Αθλίων», θα είναι πια αργά για να ξεκινήσουμε την προσπάθεια να γυρίσουμε τον ήλιο....
Για τα υπόλοιπα και μ’ ένα υπόλοιπο αισιοδοξίας στην άκρη, δίνω το λόγο στο Ρίζο...

Από το Σικάγο στην Καισαριανή...». Από την Ορεστιάδα ως την Κρήτη και τα Γιάννενα ως την Καλαμάτα... Σε Θεσσαλία, Μακεδονία, Πελοπόννησο, Στερεά μέχρι το λιμάνι του Πειραιά και με κορυφαία τη συγκέντρωση της Αθήνας, εργάτες και εργάτριες, νέοι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, μετανάστες, άνεργοι τίμησαν τη μεγάλη γιορτή της εργατικής τάξης. Σε πάνω από 70 απεργιακές συγκεντρώσεις, χιλιάδες εργαζόμενοι πορεύτηκαν και διαδήλωσαν χτες με τα λάβαρα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.

Στα χνάρια της Ιστορίας και της ταξικής πάλης, χιλιάδες και χιλιάδες, για μια χρονιά ακόμη, εμπιστεύτηκαν τις ταξικές δυνάμεις. «Κοκκίνισαν» οι δρόμοι και οι πλατείες από τις σημαίες του αγώνα. Με παλμό, μουσικές και συνθήματα περπατούσαν στη μεγάλη γιορτή της εργατιάς οι συγκεντρώσεις... Η σφραγίδα του ΠΑΜΕ, η σφραγίδα του αγώνα αποτυπώθηκε βαθιά και στην Πρωτομαγιά του 2008. Η πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Η ταξική αλληλεγγύη, η συμπαράσταση στους λαούς που αγωνίζονται, σαν κόκκινη κλωστή διαπερνούσε όλες τις συγκεντρώσεις. Η σταθερή γραμμή του ΠΑΜΕ, το πλατύ άνοιγμά του μέσα στην εργατική τάξη, η αποφασιστική του πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, το περιεχόμενο των διεκδικήσεών του, όλα τούτα εκφράστηκαν με τον πιο καταλυτικό τρόπο στην Εργατική Πρωτομαγιά.

Στις μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις έδωσαν το «παρών» νέες δυνάμεις. Εργάτες και εργάτριες που «κερδήθηκαν» στους μεγάλους αγώνες των ταξικών δυνάμεων για την Κοινωνική Ασφάλιση, στις κινητοποιήσεις για τους μισθούς και τα μεροκάματα, στην καθημερινή πάλη για την προστασία των ανέργων, το δικαίωμα στη δουλειά, στις διεκδικήσεις για δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Αυτή η πλατιά συσπείρωση μέσα στο καμίνι των αγώνων είναι και το μεγάλο έπαθλο για τις ταξικές δυνάμεις. Είναι η νέα δύναμη, το νέο αίμα που θα δώσει ακόμα πιο αποφασιστική ώθηση στις μάχες που έρχονται.

Για να πλατύνει και να ατσαλωθεί το Μέτωπο του Αγώνα. Για να γίνει ακόμα πιο ισχυρός ο ταξικός πόλος. Για να παραμερίσουν ακόμα περισσότεροι εργάτες τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Για να δυναμώσει η γραμμή της ρήξης και της ανατροπής. Να ριζώσει και να ενισχυθεί η ταξική ενότητα και η λαϊκή συμμαχία. Γιατί μόνο στον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας που η εργατιά θα κάνει κουμάντο μπορούν «τα όνειρα να λάβουνε εκδίκηση...»

http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=2/5/2008&id=9701&pageNo=7&direction=1