ΛΙΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Ι.Κ. (laiko stroma) γεννήθηκε το 1939, ένα απόγευμα τ’ Απρίλη που μύριζε βρεγμένο χώμα, στην Πρώην Άνω Κάτω Τούμπα της Μακεδονίας, από γονείς εργάτες-αγρότες (που είχαν διατελέσει φοιτητές παλαιότερα). Είναι παντρεμένος με την Μις Γιάνγκ Λ.Δ. Γερμανίας 1966 σ.Ρόζα Λούξεμπουργκ και έχει δύο παιδιά, τον Λαοκράτη και τον Σπούτνικ 1.
Τα παιδικά του χρόνια, χρόνια γεμάτα στερήσεις, εν μέσω εμφυλίου πολέμου και άγριων διώξεων, ήταν δύσκολα, όμως από μικρός έδειξε την αγάπη του για τα γράμματα και τις τέχνες (δεν μπορώ να πώ ότι αυτές του το ανταπέδωσαν) αλλά και για τη δουλειά, γι’ αυτό και από πολύ νωρίς σφυρηλατήθηκε στο αμόνι της ταξικής πάλης. Έκανε πολλές δουλειές: βυρσοδέψης, λουστράκος, γανωτής (με ένσημο), επιδειξίας (τάπερ) και ξεγεννούσε αγελάδες, σε δύσκολες εποχές (δεν υπήρχε ΠΑΜΕ).
Το 1957 αποφοιτά από το εξατάξιο γυμνάσιο του χωριού, με διαγωγή «κοσμία», λόγω των ανατρεπτικών του πεποιθήσεων (είχε πιάσει το μπούτι μιας συμμαθήτριάς του). Ωστόσο μετά από την επιμονή του χωροφύλακα θείου του στα γρανάζια των σκοτεινών κρατικών υπηρεσιών, παίρνει έξαφνα πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων με ISO9003 και HACCP και καταφέρνει να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο.
Περνάει στο «Τμήμα Επιστημών της Ξηράς, της Θάλασσας και της Στρατόσφαιρας» του ΑΠΘ. Συμμετέχει σε όλους αγώνες της γενιάς του για την Παιδεία, την Υγεία και το Εισόδημα της Λαϊκής Οικογένειας μέσα από το μετερίζι της Φ.Κ.Σ. (Φιλολαϊκή Κίνηση Συνεργασίας). Η πτυχιακή διατριβή του με τίτλο «Διαφορές μεταξύ της Κοκκάρειας και της Απάλευτης Φιλοσοφίας, κατά τις πρωινές ώρες», του χαρίζει το προσωνύμιο «Κοκκάρι», προσωνύμιο που τον ακολουθεί έως τα σήμερα.
Χαρακτηρισμένος ως ακόμα ως κομμουνισταράς (σαν τον Άρη), υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στη Μακρόνησο (Long Island), τη Γυάρο (Gyaros) και το Παρθένι της Λέρου (Virgin of the Dirt). Κατά τη διάρκεια της θητείας του εκδίδει, με ψευδώνυμο, την ποιητική συλλογή «Αντι-γόπινγκ», 1962, με μικρή επιτυχία. Το 1963 όμως, με αφορμή τη δολοφονία Λαμπράκη, εκδίδει το βιβλίο «Αυτοί Σκοτώσαν» και προκαλεί σάλο. Το κλίμα πια είναι βαρύ στη χώρα, δεν τον σηκώνει. (και ο ίδιος βαρύς ήταν, από τότε).
Κάνει το μεγάλο βήμα, φεύγει στο εξωτερικό, πρώτα στη Δυτική Γερμανία, και μετά, με περιπετειώδη τρόπο, δραπετεύει στην Ανατολική. Αργότερα θα κάνει ένα πέρασμα (ως guest) και σε άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 θα θητεύσει στην περιβόητη Σχολή της Φρανγκφούρτης (όπου δοκίμασε και τα ομώνυμα λουκάνικα) δίπλα σε σημαντικούς διανοητές και φιλοσόφους της εποχής όπως ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, ο Ζαν Πωλ Γκοτιέ, ο Ηλίας Ψινάκης, ο Βίλχεμ Ράιχ και ο αδερφός του, Τρίτος. Το 1964 θα γράψει μια κριτική στο πρόγραμμα της Γκότα με τίτλο «Ίσα Μωρή», με ανάμικτες κριτικές (και έτσι και γιουβέτσι). Δύο χρόνια αργότερα, επηρεασμένος από τον ανυπαρξισμό θα γράψει το αριστούργημα (και αραβούργημα) «Το Σχεδόν και το Ντεμέκ». Αυτή η περίοδος ονομάζεται και Μπλε Περίοδος του Ι.Κ.
Το 1967 με την εγκαθίδρυση της ξενόδουλης, ξενοκίνητης και ξενόφερτης δικτατορίας επιστρέφει με πλαστό διαβατήριο (ως Μπάμπης ο Σουγιάς) στην Ελλάδα και αρχίζει την αντιδικτατορική του δράση. Συμμετέχει στην απόπειρα ανατίναξης του αυτοκινήτου του Γ. Παπαδόπουλου, γιατί «είχε αθηναϊκές πινακίδες» όπως θα δηλώσει σε κατοπινή του συνέντευξη. Για τη δράση του αυτή θα του βγάλουν τα νύχια και θα γίνει μέλος του Συνδέσμου Βασανισθέντων-Σακατευθέντων. Παρά τις πιέσεις του Ανδρ. Παπανδρέου για ένταξη του στο Alex Pak ή το ΠΑΚ Man ο Ι.Κ. αρνείται. Ο Ι.Κ. δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι δεύτερος (στην πόλη, γιατί στο χωριό δε χαλιέται).
Σε μια κίνηση έκπληξη το 1969, θα πρωταγωνιστήσει στην αμερικανική, προοδευτική για τα μέτρα της εποχής, ταινία επιστημονικής φαντασίας «The Pretender» (Ο Πρετεντέρης). Η ιστορία εκτυλίσσεται στο μακρινό 2006. Οι Νεφελίμ έχουν καταλάβει την Ελλάδα και έχουν εγκαθιδρύσει ένα στυγνό και αιμοσταγές καθεστώς Σεμνότητας & Ταπεινότητας. Παρ’ όλα αυτά ένας νεαρός αδέκαστος δημοσιογράφος, ο Ι. Πρετεντέρης, με την μαχητική του αρθρογραφία και τις τηλεοπτικές του εκπομπές, στηρίζει και πρωτοστατεί, με κίνδυνο να του σκιστεί το καλσόν, στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Η ταινία απέσπασε τον Χρυσό Ιαγουάρο του Φεστιβάλ της ΠΟΔΝ ενώ ο ίδιος ο Ι.Κ. βραβεύτηκε για την ερμηνεία του με βραβείο ΕΜΥ(Λιβανίου).
Το 1972, τον βρίσκει πάλι στην Ανατολική Γερμανία όπου γνωρίζεται με την σύζυγό του σ. Ρόζα Λούξεμπουργκ το γένος Λάιμπνιτς. Ερωτεύονται κεραυνοβόλα, «το κάνουν», και παντρεύονται με πολιτικό γάμο στα τέλη του ίδιου χρόνου. Έκτοτε η Ρόζα θα αποτελέσει τη μούσα του στην καλλιτεχνική (!?) και συγγραφική δημιουργία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μπροσούρα «Ο Αποστάτης Σνίτσελ».
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 η εξέλιξη του στο διεθνές στερέωμα και jet set είναι ραγδαία. Το 1982 αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστημίου της Βοημίας-Μοραβίας. Το 1985, σε διάλεξη του στο Ινστιτούτο Ταξικής Πάλης, Τροφίμων-Ποτών & Γάλακτος του Livorno δηλώνει με έμφαση: «ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν. Άλλαξε εσύ», φράση που θα προκαλέσει ρίγη συγκίνησης στις καρδιές των προλετάριων όλου του κόσμου, από τα υψίπεδα του Γκολάν έως τη Γέφυρα του ποταμού Κβάι.
Το 1991 σε εποχές ανατροπών και πισωγυρίσματος για το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα δεν λύγισε. Την πάλεψε.
Το 1992 θα συνυπογράψει μαζί με προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους και καλλίγραμμους άντρες όπως ο Τζ. Κλούνει, ο Απ. Γκλέτσος και ο Δ. Χριστόφιας την διακήρυξη με τίτλο «Ψηφίσανε το Μαάστριχτ, πληρώνει ο λαός».
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 κατασταλαγμένος, ωριμότερος από ποτέ, θα εκδόσει την επική τριλογία «ΟΑΚΚΕ - Και τα μυαλά στα κάγκελα», που θα αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές σε όλο τον κόσμο και θα μεταφραστεί σε 36 γλώσσες, μεταξύ των οποίων Σουαχίλι, Γιορούμπα, Παπούικα και Νεογουινέζικα. Ένα πολύ ενδιαφέρον έργο που ακροβατεί ανάμεσα στην επιστήμη και τη μεταφυσική είναι και το «Πάρτο Αλλιώς» (εκδ.Δαμανάκη, 2004) που αναφέρεται στον τετραγωνισμό του κύκλου από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, χρησιμοποιώντας διανυσματικές εξισώσεις 7 μιλι-αμπέρ της κλίμακας ρίχτερ. Τα τελευταία χρόνια παράλληλα με την ερευνητικό του έργο, ασχολείται με το παιδικό διήγημα. Έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Πόκεμον: «Η μικρή Μου-λού και ο Μαυρουδέας» (ηθικοπλαστικό, για να τρώνε τα παιδιά όλο το φαγητό τους) και «Η ενότητα της Αριστεράς και άλλα παραμύθια της Χαλιμάς» (κάνει και ρίμα).
Είναι μέλος του «Συλλόγου για την Προστασία της Πράσινης Ακρίδας της Βορειοδυτικής Ισλανδίας», ευρέως γνωστού ως ΣΥ.ΠΡΟ.ΠΡ.Α.Β.Ι. καθώς και του «Ομίλου για την Προώθηση της Διαφάνεια και της Αξιοκρατίας στο Δημόσιο Βίο» μαζί με τον Χρ. Ζαχόπουλο. Αρθρογραφεί τακτικά στην επιθεώρηση τέχνης «Μπουγάτσα με τυρί». Είναι πρέσβης καλής θελήσεως της UNESCO. Είναι πολυγραφότατος. Είναι χορτοφάγος. Έχει ζάχαρο. Είναι για τη Σταυρούπολη.
Από τις αρχές του 2008 ανήκει στη γενιά των 300 ευρώ, είναι μπλόγκερ και, παρά την προχωρημένη ηλικία του, κοντεύει τα 70, φοράει πράσινα παπούτσια.
Επίσης έκανε και στροφή στην ποιότητα.

πράγματα που πρέπει να ξέρετε για το laiko stroma
§ αγαπημένη θεατρική παράσταση: όπερα «Reforma» του Allesandro Cipra
§ βιβλίο που διάβασε πέρσι το καλοκαίρι: «Ο υπερσύγχρονος ακροδεξιός οπορτουνισμός των δύο ηπείρων», τόμος 48ος
§ πηγαίνει τα εγγονάκια του να διασκεδάσουν: Κύρκο Medrano
§ παίζει: υποθαλάσσιο τέννις, επιτραπέζιο χάντμπολ και εναέριο σκάκι

Βιβλία του ιδίου (με χρονολογική σειρά)
§ «Αντι-Γόπινγκ», ποιητική συλλογή, 1962, εκδόσεις Στον Τάκο
§ «Αυτοί Σκοτώσαν», 1963, Άγνωστο Φωτοτυπάδικο της Μελενίκου
§ «Ίσα Μωρή Γκότα», κριτική του ομώνυμου προγράμματος (στα γερμανικά) 1964, DDR Publikationen
§ «Το Σχεδόν και το Ντεμέκ», σκοτεινή αλληγορία του Είναι και του Γίγνεσθαι, 1966, εκδόσεις Παπαζήση
§ «Φτωχολογιά και Πρόσφυγες», 1974, εκδόσεις Παπαρίζου
§ «Ο Αποστάτης Σνίτσελ», 1977, DDR Publikationen, εκδόσεις Αλφειός
§ «Κράτος και Ανάσταση», λαογραφικό βιβλίο για τα έθιμα του Πάσχα στην Ελληνική ύπαιθρο, 1981, εκδόσεις Π.Ψωμιάδη
§ «Κερί και..» 1987, εκδόσεις Λιβάνη
§ «Σκέψεις πάνω στον τάπητα», 1990, εκδόσεις Βιοκαρπέτ
§ «ΟΑΚΚΕ και Σύνδρομο Down: Μία πρώτη προσέγγιση», 1996, εκδόσεις Κάκτος
§ «ΟΑΚΚΕ και Σύνδρομο Down: Reloaded», 1997, εκδόσεις Κάκτος
§ «ΟΑΚΚΕ και Σύνδρομο Down: Η Τελική Μάχη», 1999, εκδόσεις Κάκτος
§ «ΕΑΑΚίτες: Ζουν ανάμεσά μας» (προλογίζει ο Δ. Λιακόπουλος), 2002 εκδόσεις Αλιάκμονας
§ «Τον πνίγεις τον Κουβέλη», εικονογραφημένο, 2004, εκδόσεις Οpportuna-Νέοι Καιροί
§ «Πάρτο Αλλιώς», 2004, εκδόσεις Δαμανάκη
§ «Καλλιεργώντας Αυταπάτες», 2005, εκδόσεις Μουχρίτσα
§ «Η μικρή Μου-λου και ο Μαυρουδέας», 2006, εκδόσεις Πόκεμον
§ «Η ενότητα της Αριστεράς και άλλα παραμύθια της Χαλιμάς», 2006, εκδόσεις Πόκεμον