tag:blogger.com,1999:blog-31595678731261280942024-02-24T04:03:44.851+02:00ΦιλολαϊκόΤο blog της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολουμένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, since April 2008Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.comBlogger120125tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-63219369311057198582018-01-29T21:59:00.000+02:002018-01-30T21:28:39.066+02:00Ο Αριστερισμός. Μέρος 4ο. Επίλογος-Συμπεράσματα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWMXzCIxwtlhQC_tTGLEdL83hrysEG4YgjuPvAwIJnlCHMHXzimmWc5p83IolnLmiq2vVLDw48QNBNfztW3apq5ENocGKsRpjfbuKLbdSqz3nxsb8b-TcdeqD5bGZmJUaVKFw8NjWyQyda/s1600/4o+megrammata+misa.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="766" data-original-width="583" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWMXzCIxwtlhQC_tTGLEdL83hrysEG4YgjuPvAwIJnlCHMHXzimmWc5p83IolnLmiq2vVLDw48QNBNfztW3apq5ENocGKsRpjfbuKLbdSqz3nxsb8b-TcdeqD5bGZmJUaVKFw8NjWyQyda/s400/4o+megrammata+misa.png" width="304" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ααααυτό ήτανε. Φτάνουμε σιγά-σιγά στο τέλος αυτής της περιπέτειας. Καλά περάσαμε-δε λέω, με τις καθυστερήσεις και τις αργοπορίες μας βέβαια, αλλά τώρα έφτασε η ώρα «να το μαζεύουμε σύντροφοι».</span></div>
<span style="font-size: large;">Όπως σας υποσχεθήκαμε στο 4ο αυτό μέρος θα προχωρήσουμε <b>κατ’ αρχάς σε αναθεώρηση/«revision» στοιχείων του 2ου Μέρους, αυτού με τις σχετικά μεγάλες οργανώσεις.</b> Είναι προφανές ότι τα 7 περίπου χρόνια που πέρασαν από τότε κατέστησαν τμήματα του μέρους αυτού ανεπίκαιρα και αυτό θα γίνει προσπάθεια να διορθωθεί στο παρόν κείμενο. «Τεχνικά» θα ήταν σωστότερο θα ήταν να γίνει επανασυγγραφή του 2ου Μέρους «from scratch» που λένε, αλλά αυτό είναι πρακτικά αδύνατο. Έτσι θα προχωρήσουμε σε σύντομες διορθώσεις σε πτυχές που υπήρξαν αλλαγές τα χρόνια που μεσολάβησαν. <b>Το 2ο Μέρος εξακολουθεί να διατηρεί την ιστορική/χαβαλετζήδικη του σημασία και ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής/πολιτικάντικης επίσης.</b><br />Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε μια σειρά από πίνακες και σχεδιαγράμματα μεταξύ των οποίων <b>το «Σεξιστόμετρο» και το «Πασοκόμετρο», με κορωνίδα το λεγόμενο «Αριστερόμετρο v2.0»,</b> σε μια προσπάθεια επικαιροποίησης και του 1ου εισαγωγικού μέρους. Θα ακολουθήσει ακόμη ένας πίνακας ταξινόμησης των οργανώσεων ανάλογα με την ιδεολογική τους τοποθέτηση.</span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: blue;"><br /></span></b></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: blue;">Διορθώσεις/επικαιροποιήσεις/«ρεβιζιονισμοί» στο 2ο Μέρος</span></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">1. Ν.Α.Ρ.<br />ή Νέο Αριστερό Ρεύμα για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση</span></b></span><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjesbxAcKN4XL3LrsNzIr_BHUHeKePOovTUCvMKSuFs3rCRdTtWUR3hTtJl8QNgJf6u_sMtNzJdE_vLEH6_Fst3ZmzOv5w8I6-a-zhv6X1ME0oT3z2jRQj1Fhyphenhypheng_rQSPCCJQg7P2LiXDgwX/s1600/LOGO-MONO-COLOR-20X6.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="96" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjesbxAcKN4XL3LrsNzIr_BHUHeKePOovTUCvMKSuFs3rCRdTtWUR3hTtJl8QNgJf6u_sMtNzJdE_vLEH6_Fst3ZmzOv5w8I6-a-zhv6X1ME0oT3z2jRQj1Fhyphenhypheng_rQSPCCJQg7P2LiXDgwX/s320/LOGO-MONO-COLOR-20X6.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: inherit;">Δεν είναι κρυφό ότι το παρόν blog έχει με το ΝΑΡ μια σχέση μίσους και πάθους. Και όπως λένε οι επικριτές του, με προεξάρχοντες τον μπλόγκερ Σφυροδρέπανο και τον σχολιαστή Sniper μόνο πάθους, με αποτέλεσμα να είναι υπερβολικά «soft» στις κρίσεις του για το Ρεύμα, να του δίνει δηλαδή μεγάλο «αβάντζο», κάτι που για άλλες οργανώσεις θα ήταν ανεπίτρεπτο. Και αυτό είναι εξηγήσιμο. Η πρώτη live επαφή μου με τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο ήταν στις στέπες της Σίνδου, στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, στα μέσα της δεκαετίας του ’00, όπου ως σπουδαστής βρέθηκα απέναντι (κυριολεκτικά, γιατί έτσι ήταν στημένα τα τραπεζάκια) στα τοπικά ΕΑΑΚ, τα χωρίς προσωνύμιο ΕΑΑΚ ΤΕΙ-Θ στα οποία δέσποζε τότε η παρουσία της νΚΑ, νεολαίας του ΝΑΡ. Όπως λοιπόν ο Κολόμβος ήρθε σε επαφή με τους Ινδιάνους και νόμισε ότι βρισκόταν στην Ινδία, έτσι κι εγώ βρήκα ναρίτες και νόμιζα ότι βρήκα «τον» Αριστερισμό.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: inherit;">Τελοσπάντων αρκετά με το γλείψιμο προς το ΝΑΡ, με σκοπό να πείσω αυτούς που με κατηγορούν ότι το γλείφω, ότι δεν το γλείφω και ας περάσουμε στο ψητό. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: inherit;">Ας τα πάρουμε ανάποδα γιατί αργότερα θα πάρουμε ανάποδες. <b>Το ΝΑΡ μόλις πραγματοποίησε το 4ο συνέδριό του</b> το οποίο για πρώτη φορά δεν έγινε 37 χρόνια απ’ το προηγούμενο αλλά 4, ακριβώς όπως προβλέπεται στο καταστατικό του. Αυτό δείχνει ότι οι προσπάθειες που έγιναν για να βελτιωθεί ο αλγόριθμος πραγματοποίησης των συνεδρίων έπιασαν τόπο. Στο συνέδριο αυτό <b>το ΝΑΡ παρά το κράτημα της ανάσας μας, δεν προέβη στο απονενοημένο.</b> Ποιο ήταν το απονενοημένο; Το απονενοημένο ήταν η πιθανή μετεξέλιξη-επανίδρυση του ΝΑΡ σε κόμμα με πιθανό αποτρόπαιο τίτλο «ΚΚΑ-Κόμμα Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης» ή άλλο αντίστοιχο. Συνομιλητές του ΝΑΡ σε αυτό το εγχείρημα εφέροντο η ΑΡΙΣ και άλλες δυνάμεις. Τελικά το γεγονός αυτό απεφεύχθη. Παράλληλα όμως <b>το συνέδριο αποφάσισε την επιτάχυνση των διαδικασιών προς αυτή την κατεύθυνση. </b>Μπορεί λοιπόν να μην υπάρχουν οι «όροι» για σήμερα, αλλά θα επιδιωχθεί να υπάρξουν στο μέλλον. Προς το παρόν το ΝΑΡ έχει ήδη μετονομαστεί σε «ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση». Το περίεργο σε αυτή την υπόθεση είναι ότι <b>την επιδίωξη «κομματικοποίησης» του ΝΑΡ την είχαν δυνάμεις που στο παρελθόν ξόρκιζαν κάθε έννοια κόμματος. </b>Αντίθετα δυνάμεις που στο παρελθόν ξόρκιζαν τα «φαντάσματα του κομματισμού» ως «απολιθώματα» κλπ. φέρονται να ομνύουν στην ανάγκη μετεξέλιξης. Εδώ είναι που περιπλέκονται τα πράγματα. Το ΝΑΡ, όπως πάντα,</span><span style="font-family: inherit;"> είχε/έχει δυο πλευρικές φράξιες (και μερικές ανθ-υπο-φράξιες) συν τους παππούδες που ανάλογα τα κέφια παλινδρομούν και αμφιρρέπουν ανά δεκαετία πότε προς τα δω και πότε προς τα κει. Όπως αναφέραμε στο 2ο μέρος (2011) το ΝΑΡ πέρασε μια μεγάλη περίοδο α-θεωρητικού αγνωστικισμού και καραμπινάτου αριστερισμού με απογειωμένες «αμπαλαέα» καταστάσεις, κυρίως τη δεκαετία του ’90. Στα μέσα του ’00 η εσωρευματική διαπάλη οδήγησε μεν σε ένα «ίσιωμα», μια προσγείωση σε πιο σοβαρές θέσεις, αλλά οι ακραίοι των δύο πλευρών δεν ικανοποιήθηκαν. Μερικοί απ’ τους σε πολλά εισαγωγικά «δεξιούς» (τότε) και «κκεδίζοντες» αποχώρησαν πριν το 2ο Συνέδριο, οι δε έξαλλοι αναρχοσάμθινγκ λίγο καιρό αργότερα. Φυσικά «φύτρα» και των δύο τάσεων παρέμειναν. Όμως μετεξελίχθηκαν, με την Ανταρσύα που συγκροτήθηκε εν τω μεταξύ να παίζει ρόλο στις καραμπόλες, τις μετατοπίσεις και τις ανασυνθέσεις. Δυστυχώς για όλους εμάς τους ντεμέκ «ξεπλυντές» του ΝΑΡ όπως εγώ, αρκετοί απ’ τους εναπομείναντες «ΚΚΕδίζοντες» «μαρξιστές-λενινιστές» κλπ. σήμερα είναι υπέρμαχοι της επαίσχυντης συνεργασίας Ανταρσύα-ΛΑΕ. Αντίθετα οι άλλοι, οι «γιούχου» αν και φρικουλίνια με πολιτικά, και ως εκ τούτου «άλλαντάλλα της Παρασκευής το γάλα», είναι οριζόντια και κάθετα αντίθετοι με τη ΛΑΕ, πρωτοστάτησαν μάλιστα στην (ανεπιτυχή) απόπειρα εκδίωξης των ΑΡΑΣ-ΑΡΑΝ από το brand ΕΑΑΚ. Και αυτό δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να τους το πιστώσουμε, παρά την λοιπή απαλεψιά τους και την εν γένει φρικουλοσύνη τους.</span></span><span style="font-family: inherit; font-size: large;"> </span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Εδώ έρχεται η βασική συλλογιστική του Φιλολαϊκού blog η οποία έχει ως εξής. Stick with me, παρακολουθήστε το συλλογισμό, έχοντας πάντα υπόψιν ότι οι έννοιες «αριστερά-δεξιά» είναι πάντα σχηματικές, πάντα χοντροκομμένες και πάντα μπακαλίστικες: Το ΝΑΡ συνίδρυσε την Ανταρσύα το 2009. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν «γεωγραφικά» βρισκόταν αριστερότερα του ΚΚΕ. Όμως σταδιακά από το 2012-2014 τσούλησε, ρόλαρε, διολίσθησε, τροχιοδρόμησε δεξιά, με αποτέλεσμα <b>αυτή τη στιγμή και το ΝΑΡ (και η Ανταρσύα ως όλον) να βρίσκονται δεξιότερα του ΚΚΕ.</b> Και αυτό τεκμαίρεται μεταξύ άλλων από τη συμμετοχή στο τσίρκο με τις διερευνητικές εντολές Τσίπρα το Μάη του ’12, τη συμμετοχή στις γιορτές «υπερήφανης διαπραγμάτευσης» Τσίπρα το καλοκαίρι του ‘15, τη συνεργασία με Αλαβάνο, την παρολίγο συνεργασία με ΛΑΕ, την επίσημη πλέον θέση για «σκέτη» έξοδο απ’ την ΕΕ και «έχει ο θεός». Η αποχώρηση των καραμπινάτων δεξιών ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ, το καλοκαίρι του ’15, μείωσε ελαφρώς αυτή την «δεξιότητα» της Ανταρσύα(ς), δεν αναιρεί όμως τον βασικό συλλογισμό. Υπάρχει φυσικά και η αντίληψη που λέει ότι και το ΚΚΕ έκανε την αντίστροφη πορεία προς τα αριστερά τα τελευταία χρόνια, με την εντονότερη πρόταξη του στρατηγικού του στόχου και το ξεκαθάρισμα ότι οριστική λύση για τα προβλήματα του λαού έρχεται μέσα από την τριπλέτα «Έξοδος από ΕΕ-Διαγραφή Χρέους-Λαϊκή Εξουσία». Είτε ισχύει είτε όχι η 2η αντίληψη αυτή, <b>το ΚΚΕ με τις ιδεολογικές επεξεργασίες και την πολιτική του στάση τα τελευταία χρόνια έχει κάνει «ρουα-ματ» σχεδόν στο σύνολο του εν Ελλάδι αριστερισμού,</b> αφήνοντας πολύ λίγο χώρο για να «παιχτεί μπάλα» από άλλους. Ως εκ τούτου το γεωγραφικό τοπίο δεν αλλάζει. <b>Αυτή τη στιγμή που μιλάμε το ΝΑΡ (και η Ανταρσύα) βρίσκονται δεξιότερα του ΚΚΕ. </b></span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Επίσης αυτή τη στιγμή στο ΝΑΡ έχουμε την εξής παράδοξη κατάσταση. Υπάρχουν δύο διαιρέσεις currently. Η μία είναι πιο παραδοσιακή, πιο κάθετη, στον άξονα «δεξιά-αριστερά» ας πούμε, που συνοψίζεται (προβοκατόρικα, οκ) στο «Ζήτω η ΛΑΕ» (δεξιοί) ή «Ψόφος στη ΛΑΕ» (αριστεροί (σ.σ. και κεντρώοι αλλά χωρίς πολύ «ψόφο»)). Παράλληλα υπάρχει και μια 2η διαίρεση, στον άξονα «Να γίνουμε κόμμα, επιτέλους να σοβαρευτούμε» απ’ τη μια και «Τι παπαριές είναι αυτές; Η έννοια του κόμματος έχει ξεφτίσει» απ’ την άλλη. To ενδιαφέρον είναι ότι αυτές οι δύο διαιρέσεις δεν εφάπτονται πλήρως δηλαδή θα βρεις πχ. «ΛΑΕτζόφρονες» και να θέλουν κόμμα και να μη θέλουν κόμμα. Φυσικά υπάρχουν και κεντρίστικες υποδιαιρέσεις πχ. «Ναι ρε εννοείται, “κόμμα ολέ”, αλλά όχι ακόμα, ύστερα, τώρα είμαστε γιωτάδες, τρεις κι ο κούκος κλπ.» Χοντρικά μπορούμε να πούμε ότι <b>στο συνέδριο υπερίσχυσε ο «αριστερόστροφος κεντρισμός», δηλαδή μία φραστική αποκήρυξη της κεντρικής συνεργασίας με ΛΑΕ</b> αλλά με διατήρηση του πολιτικού σκεπτικού που υπάρχει από καιρό. </span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Φυσικά ο προσυνεδριακός αλλά και ο... μετασυνεδριακός διάλογος είχε απ’ όλα. Από απάλευτα κείμενα των υπεραριστεριστών που έκαναν λόγο για «λέσχες απόλαυσης» (?!) που πρέπει να δημιουργηθούν και αντίστοιχα των υπερδεξιών για «κρυφό (σ.σ. «σκληρό-βαρύ αντικαπιταλιστικό») πρόγραμμα» που εμποδίζει τις συνεργασίες (σ.σ. με ΛΑΕ). Ειδικά οι δεύτερες προσεγγίσεις απορρίφθηκαν. </span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Σε άλλα νέα, στο εργατικό κίνημα το ΝΑΡ έχει δημιουργήσει την κίνηση «Attack», με προσπάθεια παρέμβασης κυρίως σε χώρους επισφαλούς εργασίας (επισιτισμός κλπ.). Συμμετέχει ακόμη στην κεντρική πρωτοβουλία «ΔιΕΕξοδος» μαζί με άλλες δυνάμεις («ααδμικούς» κλπ.) η οποία αν και ξεκίνησε με θόρυβο, ρετάρει τον τελευταίο καιρό. </span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι όποιες φιλοΚΚΕ φωνές έχουν ατονήσει. Μπορεί να μιλάν διάφοροι για «ενότητα στη δράση» ή στο κίνημα (ψιλομούφα είναι και αυτό, χρησιμοποιείται κυρίως για προπαγανδιστικό δήθεν «ξεμπρόστιασμα» ΠΑΜΕ/ΚΚΕ), αλλά για κεντρική πολιτική συνεργασία ούτε λόγος. Το εξοργιστικό βέβαια και επιτομή α-σοβαρότητας είναι ότι στα κείμενά του βάζει ΚΚΕ και ΛΑΕ στην ίδια μοίρα όταν αναφέρεται στο γιατί απορρίπτει (σήμερα) τη συνεργασία. Βασικά, γράψτε λάθος, ψέματα, οι κρίσεις του για τη ΛΑΕ είναι πολύ πιο ήπιες. </span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Το επίσης σίγουρο είναι ότι <b>τρία ΚΚ σε μια χώρα (ένα κανονικό και δύο ντεμέκ, τα μι-λάμδα) είναι αρκετά, δε χρειάζεται τέταρτο. Κατανοητό;</b></span></div>
<b style="color: red;"><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b style="color: red;"><span style="font-size: large;">2. Κ.Κ.Ε. (μ-λ)<br />ή Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (μαρξιστικό-λενινιστικό)</span></b><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjiDb8nKwCOj89fioC2KEmmgks2sw4pShCPHIUIj4JFQ7nbJxSzH_49no5IDfJMfBdRUXfuHfiCgMQc-R3T6CKo3JicAprpbIxXms8eQNqkgYCNPNeiC2EQxVZEW2WfylKrKrvYBMLD3kQ/s1600/KKE-ml.jpg" imageanchor="1" style="display: inline !important; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="126" data-original-width="600" height="67" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjiDb8nKwCOj89fioC2KEmmgks2sw4pShCPHIUIj4JFQ7nbJxSzH_49no5IDfJMfBdRUXfuHfiCgMQc-R3T6CKo3JicAprpbIxXms8eQNqkgYCNPNeiC2EQxVZEW2WfylKrKrvYBMLD3kQ/s320/KKE-ml.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br />Όλοι, όλοι όμως, είτε κνίτες, είτε εαακίτες, είτε ανένταχτοι, μηδενός εξαιρουμένου είχαμε στα φοιτητικά μας χρόνια μια ιδιότυπη σχέση με το μ-λ. <b>Όλοι το σέβονταν, λιγότερο ή περισσότερο, όλοι αναγνώριζαν την «τιμιότητα» ή την «αγωνιστικότητα» του μ-λ.</b> Οι εαακίτες πχ. αντιμετώπιζαν τις Αγωνιστικές Κινήσεις σαν το μικρό τους αδελφάκι, το πρόθυμο να συμφάγει ξύλο απ’ τις δυνάμεις καταστολής, να συνζμπρώξει για να μπει σε καμιά Πρυτανεία κλπ. Εγώ φυσικά δεν αποτέλεσα εξαίρεση στο φαινόμενο. Πολύ φοβάμαι ότι από τον Οκτώβρη του 2011 όμως, το μ-λ έχει κατρακυλήσει οριστικά στα σκαλοπάτια, σαν το καροτσάκι στο λιμάνι της Οδησσού. Ήταν το μ-λ που κόντρα ακόμα και στο... άλλο μ-λ (το... Μ-Λ), κόντρα στο ΝΑΡ, την ΑΡΑΝ, την Ανταρσύα ως σύνολο, <b>κράτησε μια απ’ τις χειρότερες στάσεις στα γεγονότα της 20ης Οκτώβρη 2011</b> με μια κατάπτυστη ανακοίνωση. Και η ανακοίνωση είναι το λιγότερο. Η ίδια η φυσική παρουσία και η στάση του την ημέρα των γεγονότων, με τις απύθμενες καραγκιοζιές (που έχουν αποτυπωθεί σε βίντεα) απέναντι στην περιφρούρηση της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, ήταν τραγική. Και είναι κρίμα για έναν σχηματισμό με σχετικά μεγάλη ιστορία, τον καλύτερο, λίγο πολύ κληρονόμο της ΟΜΛΕ, όποια άποψη κι αν έχει κανείς γι’ αυτή. Αυτά για να είμαστε ξεκάθαροι. Με τη στάση του το μ-λ εκείνη τη μέρα έπεσε 30 λέβελς στην υπόληψη του Φιλολαϊκού blog. Αυτή η παρατήρηση δεν αναιρεί το γεγονός ότι το μ-λ συσπειρώνει ακόμα τίμιους αγωνιστές.<br />Πάμε και σε πιο πεζά τώρα. Η βασική τομή στη δραστηριότητα του μ-λ από το ’11 που γράφαμε ως σήμερα είναι <b>η σύμπηξη (δηλαδή η «πήξη μαζί») με το άλλο Μ-Λ του λεγόμενου ΛΑ-ΑΑΣ.</b> Έστι δε ΛΑ-ΑΑΣ ο μετωπικός συμπορευτικός κινηματικός σχηματισμός «Λαϊκή Αντίσταση-Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία», μια αναγκαία θα λέγαμε πρωτοβουλία καθώς η Ανταρσύα είχε μαζέψει «όλο το χαρτί» εξωκοινοβουλευτικά. Η ΛΑ-ΑΑΣ είναι πιστή στις θέσεις των μ-λ/Μ-Λ για Μέτωπο Αντίστασης, και παραδοσιακό αντιεξαρτησιακό λόγο μαζί με αμυντικά φιλολαϊκά αιτήματα. Μολονότι η ΛΑ-ΑΑΣ είναι «κινηματική», <b>αντικειμενικά οδήγησε και στην εκλογική συνεργασία των δύο μ-λ το ’15.</b><br />Σοβαρή υπήρξε η στάση του μ-λ στο δημοψήφισμα-φάρσα του Τσίπρα τον Ιούλη του ‘15 <b>καλώντας σε αποχή.</b><br />Ιδεολογικά, χωρίς να έχουμε κάτι χειροπιαστό στα χέρια μας, το μ-λ φαίνεται να κάνει δειλά-δειλά βήματα προς μια κάποια «επαναθεμελίωση», λέξη που έφερε στο προσκήνιο το ΝΑΡ, χρόνια πριν. Θα λέγαμε δηλαδή ότι από τα κείμενά του τα τελευταία χρόνια διαφαίνεται μια ελαφριά τάση απομάκρυνσης από τη old school μαοϊκή ορθοδοξία.</span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">3. Μ-Λ Κ.Κ.Ε.<br />ή Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας</span></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYeISfRLTkE3B_Ju6mmvV0zaZJVh1p0zYEgKgg76asE_NPaxHfTn13YXoyG7T1GHrIwLUAJ4TbUNNxUprrXUldSn5KvmbTDGsmCZlZDlrek_RZbWmzdIjq6P8ElZh1pu_ryao4GwC7v58a/s1600/ml-kke.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="117" data-original-width="561" height="65" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYeISfRLTkE3B_Ju6mmvV0zaZJVh1p0zYEgKgg76asE_NPaxHfTn13YXoyG7T1GHrIwLUAJ4TbUNNxUprrXUldSn5KvmbTDGsmCZlZDlrek_RZbWmzdIjq6P8ElZh1pu_ryao4GwC7v58a/s320/ml-kke.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Πάντα είχα μια δυσκολία να γράψω και να αναλύσω τα του κεφαλαίου Μ-Λ. Εκτός πολλών άλλων, κεφαλαίο Μ-Λ δεν υπάρχει (σε σοβαρό βαθμό εννοώ) στη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη είναι μικρομιλαμδοκρατούμενη. Τούτων λεχθέντων, <b>το κείμενο του ’11 για το Μ-Λ διατηρεί πλήρως την εγκυρότητά του και σήμερα.</b> Το μόνο που έχουμε να προσθέσουμε είναι προαναφερθείσα κινηματική και εκλογική συμμαχία που συνέπηξε με το άλλο μι-λάμδα, και οι οποία πηγαίνει, τηρουμένων των αναλογιών, υποφερτά.</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><b>4. ΑΡ.ΑΝ.<br />ή Αριστερή Ανασύνθεση</b></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhegmTlh3UW4mUQRyRnW7emzhtK4s_oQ_9D2i3h3g1JYgZYuIxIrYjfsNP8uEH7dJkZz7JQeWF5WYChaqc4y44dIAfbijyp5wMMU6y3Aovjov6A8DhkaB5EStKm3o85pa9xIWSFJxUeKbdG/s1600/Aristeri_anasynthesi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="212" data-original-width="500" height="134" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhegmTlh3UW4mUQRyRnW7emzhtK4s_oQ_9D2i3h3g1JYgZYuIxIrYjfsNP8uEH7dJkZz7JQeWF5WYChaqc4y44dIAfbijyp5wMMU6y3Aovjov6A8DhkaB5EStKm3o85pa9xIWSFJxUeKbdG/s320/Aristeri_anasynthesi.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Έχω αποκαλέσει πολύ κόσμο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς «δεξιό» (εντός της αριστεράς πάντα), είτε ήταν στα σοβαρά, πάνω στην πολιτική αντιπαράθεση, είτε σε χαβαλέ πάνω από τσίπουρα, κολοκυθοκεφτέδες και τζατζίκια. Σχεδόν χωρίς εξαίρεση όλοι μου αντιγύριζαν (με αντίστοιχο βαθμό σοβαρότητας) «Τι είπες ρε; Εγώ δεξιός; Που “αυτό” κι “αυτό” κι “αυτό”, ενώ εσείς “εκείνο”, “εκείνο” και “τ’ άλλο”;». Σχεδόν όμως. Όχι όλοι. Γιατί <b>υπάρχει και μια μερίδα συμπολιτών μας που ονομάζονται Αρανίτες και θα σου πουν: «Φίλε, εννοείται, δεξιός,</b> αλλά ξέρεις γιατί; Διότι “οι συνθήκες” και “το και το” κλπ.» Εντάξει αυτό δε θα συμβεί πάντα, θα τύχει και κάποιος να έχει την κλασσική υπεραριστερή αντίδραση αλλά πάντως οι αρανίτες συνήθως δεν μπαίνουν σε πλειστηριασμούς αριστεροσύνης. Και δικαίως. Οι άνθρωποι έχουν αυτοεπίγνωση.</span><br />
<span style="font-size: large;"><b>Η ΑΡΑΝ αποτελούσε στην κλασσική 00’s σύνθεση των ΕΑΑΚ (ΝΑΡ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ) τη δεξιά πτέρυγα. </b>Αυτή τη θέση διατήρησε σε μεγάλο βαθμό και στην Ανταρσύα, με συνεχείς εκκλήσεις διαπλάτυνσης και συνεργασίας με δυνάμεις του παλιού Σύριζα στο κίνημα και προσπάθειες «λείανσης» (σ.σ. «λαφαζανοποίησης») των αντικαπιταλιστικών προγραμματικών της αρχών. Το ’14 μάλιστα σε μια έξοχη κίνηση πολιτικαντισμού συμμετείχε (χωρίς να αποχωρήσει απ’ την Ανταρσύα) μαζί με τον Αλαβάνο στη βραχύβια «ΜΑΡΣ» (Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση) με σκοπό, δια της πλαγίας, να οδηγήσει σε συνεργασία Ανταρσύα-Αλαβάνου. Τότε ήταν που παρατηρήθηκε το σχιζοφρενικό φαινόμενο στις σχετικές διαπραγματεύσεις οι εκπρόσωποι της ΑΡΑΝ να κάθονται (νοητά ή «φυσικά», δεν έχει σημασία) και απ’ τις δυο πλευρές του τραπεζιού. Παρά τις ναροσεκίτικες κόνξες <b>το εγχείρημα ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ υλοποιήθηκε τελικά στις εκλογές του Γενάρη ’15.</b><br /> Το ’15 ήταν γενικά χρονιά τριβών και ανακατατάξεων. <b>Το καλοκαίρι </b>(αφού η ΑΡΑΝ πρωτοστάτησε στην αβάντα του Τσίπρα) ήταν οδυνηρό. Η ΑΡΑΝ, που σε προγενέστερο χρόνο είχε υποστεί μια μικρή αριστερόστροφη διαρροή (Δεσπ. Κουτσούμπα κ.α.) <b>εγκατέλειψε πομπωδώς την Ανταρσύα</b> και μπήκε στο νέο μόρφωμα συσσώρευσης αυταπατών (καθαρά δραχμικό αυτή τη φορά) με το όνομα ΛΑΕ δικαιώνοντας την προφητική ρήση του «Σφυροδρέπανου» από το 2012 ότι αν η Ανταρσύα δε συμφωνήσει ολόκληρη με ένα τμήμα του (τότε) Σύριζα τότε <b>κάποια στιγμή θα έχουμε το φαινόμενο «Αντάριζα» ή «ΛαφαζΑΡΑΝ»</b>, δηλ. ΛΑΕ. Στη ΛΑΕ η ΑΡΑΝ έχει έναν άλφα ρόλο (κυρίως γενικού δερβέναγα στα φοιτητικά) έχοντας συγκροτήσει την «Πρωτοβουλία για την Κομμουνιστική Αριστερά» μαζί με την «Παρέμβαση» (αριστερή ΚΟΕ).<br />Στο θέμα των ΕΑΑΚ τώρα, μαζί με το άσπονδο αδερφάκι της, την ΑΡΑΣ, έχουν βαλθεί άλλοι λένε να διαλύσουν άλλοι λένε να κλέψουν το brand ΕΑΑΚ. Μπορεί να μην εμπλέκεται σε «ξύλα», (υπάρχει η ΑΡΑΣ γι’ αυτή τη δουλειά εκ μέρους της ΛΑΕ) αλλά τη διαβρωτική της δουλειά την κάνει μια χαρά. Αποτύπωση αυτού είναι το τσίρκο με ΕΑΑΚ (σκέτα) και ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ που έκανε την εμφάνιση του στις φοιτητικές εκλογές ‘16 και ’17, με τα γνωστά σε όλους «σούτια» και «μπουκέτα» ανάμεσα στις συνιστώσες των ΕΑΑΚ που αναμένεται να επαναληφθούν και φέτος (και στο διηνεκές, αν με ρωτάτε...)</span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">5. ΑΡ.Α.Σ.<br />ή Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση</span></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKaEMBXGMHUmJb8hTkuKohZ_MZpjJr85TWDYAmTmmTnIceCjN2JhyphenhyphenIlMc3dZ8u95V_eFSLx2RYPU9CBqwmehETckZgLje4O4y6xdJTV08GXQVEI4aIv5mlBwVGtMmSVsWLCU6d48GUWAVs/s1600/aris.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="89" data-original-width="928" height="37" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKaEMBXGMHUmJb8hTkuKohZ_MZpjJr85TWDYAmTmmTnIceCjN2JhyphenhyphenIlMc3dZ8u95V_eFSLx2RYPU9CBqwmehETckZgLje4O4y6xdJTV08GXQVEI4aIv5mlBwVGtMmSVsWLCU6d48GUWAVs/s400/aris.png" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι λένε. Και η ψυχή της ΑΡΑΣ, κατά κάποιους εξήλθε το 2012 όταν μεγάλο μέρος της βάσης κυρίως, την εγκατέλειψε ιδρύοντας την ΑΡΑΣ Reloaded, κατά κόσμον ΑΡΙΣ. Όταν λέμε «παλιά βάση ΑΡΑΣ» μιλάμε για έναν κόσμο τον οποίο ΝΑΡ-ΑΡΑΝ και άλλοι έχουν πολλάκις χαρακτηρίσει ότι «δρα με τραμπούκικες μεθόδους υποκόσμου που δεν αρμόζουν στην αριστερά». Αυτά τα λένε οι ίδιοι για τους τοτινούς; τωρινούς συντρόφους; θα σας γελάσω, γιατί και η ΑΡΙΣ το ίδιο πράγμα είναι. Ας θέσουμε τα πράγματα σε πραγματική, λιγότερο «ραμπο-τερμινεϊτορική», και περισσότερο ρεαλιστική βάση. <b>Η ΑΡΑΣ είναι αυτό που θα λέγαμε «ένοπλος ρεφορμισμός», </b>κάτι σαν 17 Νοέμβρη χωρίς όπλα και χωρίς κερήθρες με πευκόμελο. Είναι η οργάνωση που ιδεολογικά είναι αλτουσεριανή, δηλαδή ένα ρεύμα λίγο-πολύ του αριστερού ευρωκομμουνισμού, με λίγο Μάο. Είναι η οργάνωση που ακολουθεί το συσπειρωσιακό μοντέλο, της προσέλκυσης κόσμου μέσω των «χώρων». Είναι η οργάνωση που λύσσαξε να βάλει την Ανταρσύα να συνεργαστεί με τον Αλαβάνο και αργότερα με το Λαφαζάνη. Είναι η οργάνωση που έφυγε σούμπιτη για ΛΑΕ μόλις αυτή δημιουργήθηκε. Μέχρι εδώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει οργάνωση που κάνει ήδη όλα τα παραπάνω και συνεπώς η παρουσία της ΑΡΑΣ δεν έχει κανένα απολύτως νόημα στα πολιτικά δρώμενα του τόπου. Η μητρική της, η ΑΡΑΝ, κάνει τα ίδια, πιο αποτελεσματικά και πιο... αναίμακτα. <b>Η ΑΡΑΣ όμως είναι η οργάνωση που δέρνει τα υπόλοιπα ΕΑΑΚ γιατί θέλει να βρίσκεται... στα ΕΑΑΚ.</b> Είναι η επιτομή της βλαχολεβέντικης «συγκρουσιακότητας». Αυτής με τις χαριτωμένες «σεξιστικές» βούλες, που κατά τ’ άλλα (και όταν αφορούν άλλους) είναι «καταδικαστέες».</span><br />
<span style="font-size: large;">Συμπερασματικά. <b>Αν είναι να δέρνεις, φρόντισε τουλάχιστον να είσαι αριστεριστής όπως η ΑΡΙΣ. Αν πάλι είσαι εξαπτέρυγο Λαφαζάνη, τότε τουλάχιστον να μη δέρνεις, όπως η ΑΡΑΝ. </b>Κατανοητόν μέχρι εδώ; Μπορείς ακόμη να είσαι επιδέξιος κεντριστής και να νίβεις τας χείρας σου όταν δέρνονται οι άλλοι ξοδεύοντας δεκάδες λίτρα Palmolive όπως κάνει το ΝΑΡ. Και πασόκος όμως, και τραμπούκος, ε, πάει πολύ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">6. ΣΕΚ<br />ή Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα</span></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX62CXNnkmNi8onrDGL3QIKShE7BxHwGamaD7QEpDDx-bsVRfQdpgliXMhWCJaAdII1Eb1YYFAUnEATqDBNpMTqRL97xWVof7p-NkKDduoiLFyTbYOlYqKWB_pQyhcpa1_uNj3-xNaR8YW/s1600/sek_0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="198" data-original-width="600" height="105" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX62CXNnkmNi8onrDGL3QIKShE7BxHwGamaD7QEpDDx-bsVRfQdpgliXMhWCJaAdII1Eb1YYFAUnEATqDBNpMTqRL97xWVof7p-NkKDduoiLFyTbYOlYqKWB_pQyhcpa1_uNj3-xNaR8YW/s320/sek_0.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-size: large;">Μπορεί να υπάρξει ξανθός μαύρος, πεζός καβαλάρης ή καλός ηθοποιός Μπεν Άφλεκ*; Και ακόμα περισσότερο μπορεί να υπάρξει «αριστερό ΣΕΚ»; Ε, λοιπόν μπορεί να σας φαίνεται αδιανόητο, αλλά </span><b><span style="font-size: large;">από τότε που το αφήσαμε το ΣΕΚ υπέστη «αριστερή στροφή». </span></b><span style="font-size: large;">Δε σημαίνει ότι δεν τους αποκαλούμε πια πασόκους (ή ότι δεν είναι) σημαίνει όμως ότι για τα μέτρα τους προχώρησαν τσούκου-τσούκου ελάχιστα νανόμετρα αριστερά. Όταν το ‘08-‘09 μπήκαν σε ΕΑΑΚ και Ανταρσύα όλοι φοβόσαντο ότι θα «τα πάνε δεξιά». Τελικά πήγαν όντως δεξιά όχι όμως εξαιτίας του ΣΕΚ που μάλιστα ορισμένες φορές βρέθηκε στην άβολη για αυτό θέση να κρατάει τα αριστερά μπόσικα (!). Αυτό συνέβη την πρώτη περίοδο της Ανταρσύα(ς) όταν το στοίχημα ήταν πόσο πολύ θα αβαντάρουμε τον Σύριζα ή για να το πω πιο κομψά, πόσο πολύ θα δίνουμε ρόλο και σημασία στην αριστερή πτέρυγα του Σύριζα (Λαφαζάνη) κλπ.</span><br />
<span style="font-size: large;">Άλλο σημείο τριβής υπήρξε το πόσο πατριωτικό και εθνικολεβέντικο θα είναι το πρόγραμμα της Ανταρσύα(ς) ενώ τζαρτζάρισμα συνέβη και για το πόσο αντιΕΕ σάλτσα θα έμπαινε στην αντι-ευρώ μίνιμουμ γραμμή. Τότε <b>οι βασικές συμμαχίες εντός της Ανταρσύα(ς) έφτασαν να είναι ΝΑΡ-ΣΕΚ (αριστερή-αντιΕΕ) και ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ (δεξιά-αντι-Ευρώ). </b>Μετά το Σεπτέμβρη του ’15 και την αποχώρηση των δεξιών το ΣΕΚ επανήλθε στο δικό του ρόλο, του δεξιού, τον οποίο παίζει με σχετική επάρκεια, λόγω της απόλυτης ανεπάρκειας με την οποία παίζει το ρόλο του αριστερού εντός της Ανταρσύα(ς) το ΝΑΡ.<br />Σε άλλα νέα, το ΣΕΚ έχει κάνει ένα δικό του ξεχωριστό «Συντονισμό Ενάντια στα Μνημόνια». Συνεχίζει ακόμη αυτοτελώς και μέσω της ΚΕΕΡΦΑ να <b>ξεπλένει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και διάφορα ισλαμοτζάνκια χαιρετίζοντας με τα </b>τσαρούχια «Αραβικές Ανοίξεις» και άλλα τέτοια φρούτα στη Μέση Ανατολή και τον αραβικό κόσμο.</span><br />
<br />
*Σαν σκηνοθέτης πάντως είναι αξιοπρεπέστατος<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">7. Δ.Ε.Α.<br />ή Διεθνιστική Εργατική Αριστερά</span></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz9FytntWBz7Fr2xWY96m12HNUCJ1XOC6ics6Uc6TCei0D2SC7yhO4LZ7gjly3Ly1BXOyQpO9Wzh8yfuwgMXBPSAuexqA9eFwpGHNEPes9rjWwjl4wt_BIYkk-mM6hQqnrtMJ7UPguZPxu/s1600/SYRIZA_DEA-1024x455.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="222" data-original-width="500" height="141" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz9FytntWBz7Fr2xWY96m12HNUCJ1XOC6ics6Uc6TCei0D2SC7yhO4LZ7gjly3Ly1BXOyQpO9Wzh8yfuwgMXBPSAuexqA9eFwpGHNEPes9rjWwjl4wt_BIYkk-mM6hQqnrtMJ7UPguZPxu/s320/SYRIZA_DEA-1024x455.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Η ΔΕΑ, δηλαδή τo κάποτε αποκαλούμενο και «σοβαρό ΣΕΚ» (αν μπορεί να υπάρξει τέτοια έκφραση) ή «αριστερό ΣΕΚ» (αυτό κι αν μπορεί να υπάρξει), αφού πέρασε οριστικά δεξιά ως εξαπτέρυγο ολκής του Σύριζα και απήλαυσε την πατροπαράδοτη χλεύη μας <b>σήμερα βρίσκεται στη ΛΑΕ παριστάνοντας μαζί με άλλους την αριστερή πτέρυγά της.</b> Στα «θετικά» της ότι επανενώθηκε με την διάσπαση της, το «Κόκκινο», το οποίο είχε ενωθεί με τη διάσπασή του, την ΑΠΟ, και πάει επανενώνοντας. Εντός ΛΑΕ έχει συγκροτήσει το «Κόκκινο Δίκτυο» που εκφράζεται μέσα απ’ την ιστοσελίδα RProject. Σε διάφορα άρθρα, στελέχη του (όπως και άλλων τροτσκιστικών οργανώσεων) <b>έχουν προχωρήσει σε «φιλοΚΚΕ» τσαχπινιές και επαίνους</b> για ντεμέκ «αποκατάσταση Τρότσκυ» και άλλα χαριτωμένα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">8. ΚΟΕ<br />ή Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας</span></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYQ2h7Y3fzVKwqw4gnANRGbSIfYqDhL_PEMIe0S7LX9fFMkMKV2cWwdPR0D_MBTi1aJr8BJvmQ2CMfffbr8NknNUkOuoPR16olKEtoP9DIY8I6CUz2EV98XTZHWdVQVaj7GlsHpLa2UYaT/s1600/Koe.png.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="278" data-original-width="180" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYQ2h7Y3fzVKwqw4gnANRGbSIfYqDhL_PEMIe0S7LX9fFMkMKV2cWwdPR0D_MBTi1aJr8BJvmQ2CMfffbr8NknNUkOuoPR16olKEtoP9DIY8I6CUz2EV98XTZHWdVQVaj7GlsHpLa2UYaT/s200/Koe.png.jpeg" width="129" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-size: large;">Η ΚΟΕ είναι σήμερα ένα κουφάρι τους παλιού της εαυτού. Ήταν απ’ τους πρώτους που αυτοκαταργήθηκαν όταν ενιαιοποιήθηκε ο Σύριζα. Με την πλήρη μνημονιοποίηση του τελευταίου <b>υπέστη την αριστερόστροφη διάσπαση της «Παρέμβασης», ενώ ακόμα περισσότερος κόσμος πήγε σπίτι του. </b>Περασμένα είναι τα μεγαλεία των προηγούμενων ετών, τότε που ήταν το πουλέν του δεξι-ισμού, πρώτη στη μάχη για να βάλει στο σβέρκο μας τη Συριζάρα ως κυβέρνηση, πρώτη στις πλατείες, πρώτη στις ενότητες.<br />Χρεώνεται (σχετικά πάντα) σε μεγάλο βαθμό την άνοδο του Σύριζα και το ξέπλυμά του σε έναν κόσμο. Σήμερα βρίσκεται αποψιλωμένη και σε προϊούσα σήψη, δε μπήκε στη ΛΑΕ, και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την Ανταρσύα. <b>Οδεύει σιγά-σιγά προς την ανυπαρξία.</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ολοκληρώσαμε σε αυτό το σημείο την επικαιροποίηση των 8 οργανώσεων του 2ου Μέρους. Προχωράμε λοιπόν σε διάφορα χρήσιμα γραφήματα/πίνακες.</span><br />
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Ταξινόμηση οργανώσεων</span></b><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Οι οργανώσεις που δραστηριοποιούνται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα ταξινομούνται ως εξής:</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiTNIPLAOzpxxAs1JPhp8RSe8kihcxLs3M-QXFe4YNy2Cdz99vGfipjWq-vp-ykA-Qtv9XqrMJm5GQwgRx5qa8PLJkxi71nelzkfmaMqsk0QpoOOhzf13tuPAUgbR6F99U_Hf3pEqzz1_w/s1600/%25CE%25A4%25CE%25B1%25CE%25BE%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%259F%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%258E%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2589%25CE%25BD.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="978" data-original-width="1331" height="499" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiTNIPLAOzpxxAs1JPhp8RSe8kihcxLs3M-QXFe4YNy2Cdz99vGfipjWq-vp-ykA-Qtv9XqrMJm5GQwgRx5qa8PLJkxi71nelzkfmaMqsk0QpoOOhzf13tuPAUgbR6F99U_Hf3pEqzz1_w/s640/%25CE%25A4%25CE%25B1%25CE%25BE%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%259F%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%258E%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2589%25CE%25BD.png" width="680" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: small;">1. Ο όρος «ΑΑΔΜικές» χρησιμοποιείται ελλείψει καλύτερου όρου για τις οργανώσεις που προέκυψαν από αποχωρήσαντες του ΚΚΕ μετά το 19ο συνέδριο του<br />2. Στις «Συριζογενείς» εντάσσουμε και τις «ΚΚΕ-Εσωτερικογενείς»<br />3. Η Παρέμβαση δεν αναφέρει ρητά ότι ανήκει στο μαοϊκό ρεύμα αλλά προέκυψε απ’ την ΚΟΕ<br />4. Λόγω έλλειψης χώρου οι χοτζικές οργανώσεις παρουσιάζονται ως υποκατηγορία μαοϊκών (ψιλολανθασμένα)<br />5. Η Κόντρα αποτελεί μετεξέλιξη της χοτζικής ΣΑΚΕ, όμως την τοποθετούμε στις αγνωστικιστικές έτσι για «σπάσιμο», επειδή είναι πολύ αντι-ΚΚΕ και κάνει αβάντες στα φρικιά<br />6. Όπως αναφέραμε στο 3ο μέρος, οι οργανώσεις αυτές μπαίνουν καταχρηστικά (λόγω του ιδιότυπου χαρακτήρα τους) στο αφιέρωμα<br />Τέλος, με γκρι χρώμα στη βάση των στηλών βρίσκονται οργανώσεις που έχουν πάψει να υπάρχουν στο μεσοδιάστημα 2011-2018</span><br />
<span style="font-size: large;"><b style="color: blue;"><br /></b></span>
<span style="font-size: large;"><b style="color: blue;">Το Πασοκόμετρο</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η αγαπημένη ασχολία κάθε (πρώην) κνίτη που ασχολείται με τον αριστερισμό είναι να λέει όλον τον κόσμο «πασόκους». Εμείς δεν το λέμε απλώς. Το γράφουμε κιόλας. Μετά από ενδελεχή μελέτη όλων των παραγόντων καταλήξαμε στο «Πασοκόμετρο».</span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: large;">(Σημείωση: Το πασοκόμετρο δεν επέχει θέση αντίστροφου αριστερόμετρου, δηλαδή «δεξιόμετρου». Δηλαδή, αν και συνήθως ταυτίζεται, ο πιο πασόκος δεν είναι απαραίτητα ο πιο δεξιός. Αρκεί μόνο να αποπνέει μια πασοκότητα-πασοκοσύνη. Τέλος, ούτε η πασοκότητα, μολονότι συναφής, είναι εφάμιλλη της συριζοσύνης.) Ορίστε λοιπόν, το «Πασοκόμετρο»:</span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikgK_LmKx-1ooi460xtu4k1y7mwvJ_vLcf-f6Slg0ng12T3oGrU8d-L43PXQnzHq6E3jYVGRYMxJpGXEqU2zYUSo44Qz7MVQiU4e_T9DBIe-5c5Mproqw78fojs6ClrvnOJZPipPXfJhw5/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1213" height="897" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikgK_LmKx-1ooi460xtu4k1y7mwvJ_vLcf-f6Slg0ng12T3oGrU8d-L43PXQnzHq6E3jYVGRYMxJpGXEqU2zYUSo44Qz7MVQiU4e_T9DBIe-5c5Mproqw78fojs6ClrvnOJZPipPXfJhw5/s640/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.png" width="680" /></a></span><br />
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Το Τραμπουκόμετρο</span></b><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σας παρουσιάζουμε επίσης το προβοκατόρικα επονομαζόμενο τραμπουκόμετρο. Το λεγόμενο τραμπουκόμετρο δε διεκδικεί δάφνες πιστότητας καθώς δεν διαχωρίζει αν ο φέρων τον τίτλο του τραμπούκου δέρνει συντρόφους («δενντρεπόμετρο»), πολιτικούς αντιπάλους (καθαυτό «τραμπουκόμετρο»), δυνάμεις καταστολής («συγκρουσιακόμετρο»). Απλά ο αλγόριθμος (sic) βγάζει ένα μπακαλίστικo μέσο όρο και όποιον πάρει ο χάρος.</span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE17YAoyLBQ9tM8Ifqq_z41tzZIFhI8csZf-Ac4MBvWUiFSmM7ctctJzblz3ymhPee-tXhg_FLkiLK1f6ffT7YRNcPkjsqpXujTtX2pul5XWZDgePoPi2h2khttfpCQA8vLZt-3U6HeOvM/s1600/%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="755" height="680" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE17YAoyLBQ9tM8Ifqq_z41tzZIFhI8csZf-Ac4MBvWUiFSmM7ctctJzblz3ymhPee-tXhg_FLkiLK1f6ffT7YRNcPkjsqpXujTtX2pul5XWZDgePoPi2h2khttfpCQA8vLZt-3U6HeOvM/s640/%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.png" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
Δεν υπάρχουν στοιχεία για: ΕΕΕΑ (Πατέλης), Περ. Δημοκρατία, ΚΑΚΚΕ 1918-55, Νέα Σπορά, Οικολόγοι-Εναλλακτικοί, ΕΚΚ (μη ποσαδιστές), Ένωση Δικαίων, Κομμουνιστική Ανανέωση, ΕΠΠΔ, Εργατικός Αγώνας, ΣΔΚΕ, ΚΟ Ανασύνταξη, Κορδάτος, ΔΙΡΙΖΑ, ΑΡΚ, Εργατική Απάντηση, ΚΕΧΑ, ΕΚΚ-Ποσαδιστές, ΑΚΕΠ, Ανασύνθεση-ΟΝΡΑ, Σχέδιο Β’, ΟΑΚΚΕ, ΕΚΚΕ, Παρέμβαση, ΕΑΜ Πάτρας<br />
<b style="color: blue; font-size: x-large;"><br /></b>
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Το Σεξιστόμετρο</span></b><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο σεξισμός αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα σταθερά ανερχόμενο θέμα στην ατζέντα των αριστεριστών. Κάποιοι το έχουν χαρακτηρίσει μάλιστα «πρωτεύουσα αντίθεση», στην ίδια θέση με την αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας. Αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες των καιρών προχωράμε στην παρουσίαση του «Σεξιστόμετρου»:</span><br />
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBMTAL2fWJ69-eXcVSnW4lAq4UdZoFhUgTXixC3YjyRVkrnu6JaNih9rNcoBE1cf83jHSI0gOi_r_vjt6UalTXhouK-EUFGhiJtSRgkjfJhkk9XYm2VODKCdDiCthCxFBOKZlsV0wOztHw/s1600/%25CE%25A3%25CE%25B5%25CE%25BE%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="865" data-original-width="1507" height="390" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBMTAL2fWJ69-eXcVSnW4lAq4UdZoFhUgTXixC3YjyRVkrnu6JaNih9rNcoBE1cf83jHSI0gOi_r_vjt6UalTXhouK-EUFGhiJtSRgkjfJhkk9XYm2VODKCdDiCthCxFBOKZlsV0wOztHw/s640/%25CE%25A3%25CE%25B5%25CE%25BE%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.png" width="680" /></a></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;">Όσο για την κασέτα/καραμέλα του χώρου περί «ομοφοβικού» ΚΚΕ, εμείς δεν έχουμε παρά να σχολιάσουμε αυτό:</span><br /><span style="font-size: large;"><br /></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmQyCIla_QtQ4gnCj8RMV9qTFodIA2aXieJ35ASXTNJDM60AWN2JreVJJkhmznBcf_qPwuOU6tr_TstU0QQ7CFzG9INlWmA_YZRYesDkFgkAWU0vkVFad4DrvY8J1GOsA6OXVCIM_27uGa/s1600/omofovia.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="596" data-original-width="949" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmQyCIla_QtQ4gnCj8RMV9qTFodIA2aXieJ35ASXTNJDM60AWN2JreVJJkhmznBcf_qPwuOU6tr_TstU0QQ7CFzG9INlWmA_YZRYesDkFgkAWU0vkVFad4DrvY8J1GOsA6OXVCIM_27uGa/s640/omofovia.png" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: small;"><b style="color: blue; font-size: x-large;"><br /></b></span>
<span style="font-size: large;"><b style="color: blue;">Το Εικοσιοκτωβρόμετρο</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span>
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-size: large;">Είναι ευρέως γνωστό και πλέον δεν αμφισβητείται από κανέναν νοήμονα άνθρωπο, ότι στις 19-20 Οκτωβρίου 2011, μέρες 48ωρης πανελλαδικής απεργίας, <b>σημειώθηκε μια απ’ τις μεγαλύτερες και πιο χυδαίες επιθέσεις του κράτους στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. </b>Αποτέλεσμα της επίσημης κρατικής τρομοκρατίας ήταν ο θάνατος του οικοδόμου Δ. Κοτζαρίδη. Παράλληλα σημειώθηκε μια ομοίως χυδαία και αλήτικη επίθεση ομάδων, στην καλύτερη περίπτωση απάλευτων, στη χειρότερη παρακρατικών, έναντι πολλών μπλοκ συγκεντρωμένων. Συγκεκριμένα ορδές λιμών επιτέθηκαν και ποδοπάτησαν το μπλοκ των Παρεμβάσεων (εκπαιδευτικοί προσκείμενοι σε Ανταρσύα) στις 19/10 ενώ στις 20/10 με μεγαλύτερη δολοφονική λύσσα (μολότωφ, πιστόλια φωτοβολίδων, πριόνια από το Saw VI κλπ.) επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους εργάτες του ΠΑΜΕ, που αποτελούσαν περίπου το μισό της όλης (ενιαίας) διαδήλωσης που έφτανε τις πολλές δεκάδες χιλιάδες. Έχουμε αναφερθεί παλαιότερα στο <a href="http://filolaiko.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html">Φιλολαϊκό</a> και στην <a href="http://www.katiousa.gr/apopseis/diakopes-sto-saragevo-gia-tin-20i-oktovri-2011/">Κατιούσα</a> για το θέμα, ωστόσο εδώ να επαναλάβουμε το βασικό. Η στάση φορέων (και ατόμων) απέναντι στα γεγονότα της 20ης Οκτώβρη αποτελεί «λυδία λίθο» για την αξιολόγησή τους. Γι’ αυτό θεωρήσαμε σκόπιμο <b>να κατασκευάσουμε το λεγόμενο «ΕικοσιΟκτωβρόμετρο» ή «ΠροστατεψοΒουλόμετρο». Κατατάξαμε δηλαδή τις οργανώσεις με κριτήριο την -επίσημη- στάση τους στο συγκεκριμένο θέμα.</b> Ξεκαθαρίζουμε ότι το ΕικοσιΟκτωβρόμετρο παρότι είναι ενδεικτικό συνολικής αντιΚΚΕδοσύνης, δεν ταυτίζεται και δεν επέχει θέση δείκτη του «ποιος είναι πιο πολύ αντιΚΚΕ». Παρότι καταβλήθηκε προσπάθεια, τέτοιο «ταπανταολικό» «ΑντιΚΚΕδόμετρο» δεν κατέστη δυνατόν να κατασκευαστεί.</span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHqN3xgxNwhRRLXBTc1j4-MWRtOyWhhlmx_RK-lp-EW-TbXceVl4E84PYEWn493YddjNTntsfD1uInUL_WrrCY4Pal1xxO_bFMqohausfpCpCR6AD4Bve7UKxW5GoXwDg3ctFDNwm0aOw2/s1600/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%259F%25CE%25BA%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25B2%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="538" height="2022" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHqN3xgxNwhRRLXBTc1j4-MWRtOyWhhlmx_RK-lp-EW-TbXceVl4E84PYEWn493YddjNTntsfD1uInUL_WrrCY4Pal1xxO_bFMqohausfpCpCR6AD4Bve7UKxW5GoXwDg3ctFDNwm0aOw2/s1600/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%259F%25CE%25BA%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25B2%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.png" width="680" /></a></div>
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">1. Ενδεικτικά προσθέσαμε και τη στάση των μετωπικών σχηματισμών Σύριζα και Ανταρσύα</span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;">Μέχρι και οι εξωγήινοι πάντως πήραν χαμπάρι τι έγινε εκείνη τη μέρα. Αρκετοί γήινοι πάλι, όχι.</span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi34trRa9NakkBKgmrc0_dSkpAH_1C7vmrSYKWkafbYc1p_5oUmDCiG7WN9v6Yy1oZugobzP3TZCYYOR9Kculz6ZgAMi5oHQrI8E8kZhEl-GRqUALeyxIK15WRWdKTUeltfloiJxlLIOcm9/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="742" data-original-width="1320" height="359" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi34trRa9NakkBKgmrc0_dSkpAH_1C7vmrSYKWkafbYc1p_5oUmDCiG7WN9v6Yy1oZugobzP3TZCYYOR9Kculz6ZgAMi5oHQrI8E8kZhEl-GRqUALeyxIK15WRWdKTUeltfloiJxlLIOcm9/s640/%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB.png" width="640" /></a></div>
<span style="font-size: medium;"><b style="color: blue; font-size: x-large;"><br /></b></span>
<span style="font-size: large;"><b style="color: blue;">Το «Αριστερόμετρο»</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;">Καμιά έννοια δεν έχει λοιδορηθεί, δεν έχει χρησιμοποιηθεί ειρωνικά και απαξιωτικά σε ενδοαριστερές συζητήσεις τόσο, όσο αυτή του «Αριστερόμετρου». Πάντα φτάνει η στιγμή που σε μια λεκτική διαμάχη κάποιος θα πει «Σύντροφοι/συναγωνιστές, ε, δε θα βγάλουμε και το Αριστερόμετρο!». Ε, λοιπόν εμείς τολμήσαμε και το βγάλαμε. <b>Το βγάλαμε σε πρώτη παγκόσμια μετάδοση </b></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu2vngorKGQk2GRo-5Rpf43LWeMV0ObzV6zqzwfUcMi6y-OU7JHoVjMMuQWtYrFI6dY-SAvyCqR2Pa_UtwIbiXyl6gmMBBA5iclL0aonnMIJcRynBRltULibfvNUzNwuxSM6Q5NWwyqSZl/s800/aristerometro600.JPG"><b>το Φλεβάρη του ’11</b></a><span style="font-size: medium;"><b>.</b> Από τότε άλλαξαν πολλά. Σήμερα, έχοντας λάβει υπόψιν όλες τις παραμέτρους, έχοντας σταθμίσει τα αστάθμητα και ξανασταθμίσει τα σταθμισμένα, με πλήρες αίσθημα ευθύνης απέναντι στο λαό και τον τόπο, <b>σας παρουσιάζουμε το «Αριστερόμετρο v2.0».</b></span></span><br />
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLF0TJn18rY1jwCSXYgSFQ5bTroFiUleZGPSxkCNtN864wucUnlWipTF0KMOnCjO14rFcNdjdDgLT7Xv-XGnI_mMmwOrOqGxDhXwH-jund-0jdFbrcJzDMocARv7ugR5TAJfesdyzYyQ4f/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="811" data-original-width="1352" height="407" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLF0TJn18rY1jwCSXYgSFQ5bTroFiUleZGPSxkCNtN864wucUnlWipTF0KMOnCjO14rFcNdjdDgLT7Xv-XGnI_mMmwOrOqGxDhXwH-jund-0jdFbrcJzDMocARv7ugR5TAJfesdyzYyQ4f/s640/%25CE%2591%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF.png" width="680" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><br /></span>
</span><br />
<span style="font-size: large;"><b style="color: blue;"><span style="font-size: medium;">Η Ώρα της Κρίσης</span></b></span><br />
<i><span style="font-size: large;"><br /></span></i>
<i><span style="font-size: large;">-Τελικά Στρώμα, μετά από όοοοολο αυτό τον τζέρτζελο των τεσσάρων μερών και των μερικών δεκάδων χιλιάδων λέξεων μέσα σε μια περίοδο 7 ετών, τι θέλεις να μας πεις; Ότι είσαι ΚΚΕ και το ΚΚΕ είναι γαμάτο και όοοολοι οι άλλοι για τ’ ανάθεμα; Γιατί «χαίρω πολύ», αν αυτή ήταν η θέση σου αρκούσαν 5 αράδες «μπλα, μπλα, μπλα ζήτω το ΚΚΕ», όχι ολόκληρο αφιέρωμα «αποδόμησης» των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.</span></i><br />
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></span>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: large;"><b>Όχι λοιπόν, δε λέω ότι όλοι ίδιοι είναι.<span style="color: blue;"> </span></b>Δόξα τω Θεώ (;) ακόμα και ο πιο ανυποψίαστος περί τα αριστερίστικα, ακόμα και ο μη πάροικος στην Ιερουσαλήμ, μπορεί να καταλάβει ποιον «καταχεριάζω», σε ποιον απλά «τη λέω» και ποιον αφήνω όχι στο απυρόβλητο, αλλά στο λιγότερο πυροβολημένο. Προφανώς και η πολιτική μου θέση δεν αλλάζει. <b>Στην αντίληψή μου ο επόμενος μετά το ΚΚΕ σχηματισμός βρίσκεται σε απόσταση 400 χιλιομέτρων </b>και δε φαίνεται ούτε με το πιο δυνατό κιάλι. Αλλά είναι διακηρυγμένη πεποίθηση μου ότι εκτός ΚΚΕ, υπάρχουν διαβαθμίσεις, και όχι ένα αδιαφοροποίητο όλον. Με βάση αυτά λοιπόν και κλείνοντας σιγά-σιγά το αφιέρωμα, ακολουθεί το τελικό φιρμάνι (τυχαία η σειρά εμφάνισης ανά κατηγορία):</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Έχουμε και λέμε λοιπόν:</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Οργανώσεις που -με τα χίλια ζόρια- τρώγονται</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Σε ένα παράλληλο, εναλλακτικό, μεταφυσικό σύμπαν (που ακόμα δεν έχει ανακαλυφθεί) με πολύ κόπο θα ήταν αντικείμενο απλώς έντονης κριτικής:</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ΕΕΚ | Ψήγματα ΝΑΡ | Μ-Λ ΚΚΕ | ΚΚΕ (μ-λ) | ΕΚΚΕ<br /><br /><b> Οργανώσεις που δεν τρώγονται</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Θες για την ιδεολογία τους; Θες για την πολιτική τους; Θες για το ύφος τους; Πάντως δεν τρώγονται ούτε πρόκειται να φαγωθούν ποτέ:</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;">ΟΚΔΕ | ΚΕΔ | Νέα Σπορά | ΑΡΙΣ | Σχεδόν όλο το ΝΑΡ | Κόντρα | ΕΠΠΔ | Περ. Δημοκρατία | ΚΟ Ανασύνταξη | ΚΑΚΚΕ 1918-55</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b>
<b>Οργανώσεις για τα μπάζα</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: medium;"><br /></span>
</span><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;">Απάλευτες. Η Βενετιά, η παγκόσμια εργατική τάξη και η ανθρωπότητα δε θα έχαναν βελόνι αν εξαφανίζονταν αύριο το πρωί. Κάποιες ίσως θα προσέφεραν και υπηρεσία αυτοεξατμιζόμενες:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ΟΚΔΕ-Σπάρτακος | ΕΚΚ-Ποσαδιστές | ΣΕΚ | ΔΕΑ | Ξεκίνημα | ΕΚΚ (μη ποσαδιστές) | Κομμουνιστική Τάση | ΣΔΚΕ | Εργατικός Αγώνας | Κορδάτος | Ένωση Δικαίων | ΚΟΕ | Παρέμβαση | ΑΡΑΝ | ΑΡΑΣ | Μερίδα ΝΑΡ | Ανασύνθεση-ΟΝΡΑ | Κομμουνιστική Ανανέωση | Δικτύωση ΡΙΖΑ | ΑΡΚ | Σχέδιο Β’ | Εργατική Απάντηση | ΣΕΕΑ (Πατέλης) | ΟΑΚΚΕ | Οικολόγοι-Εναλλακτικοί | ΕΑΜ Πάτρας | Δεν Πληρώνω | ΚΕΧΑ | ΑΚΕΠ</span><br />
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9M6jr4411uECaNB-fv8D2uXKOsfFw1W4kr6cMAIO2wKdgwlTGi89xn-joGqJzrivs42KyY3cCUp2n0AC6UkKE-HR3ZLTUWlA3JtcaQhQz6U0c6Ltchj_FtN192ClDtF-OVFRN1Ue24UzL/s1600/koutsi.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1486" data-original-width="899" height="793" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9M6jr4411uECaNB-fv8D2uXKOsfFw1W4kr6cMAIO2wKdgwlTGi89xn-joGqJzrivs42KyY3cCUp2n0AC6UkKE-HR3ZLTUWlA3JtcaQhQz6U0c6Ltchj_FtN192ClDtF-OVFRN1Ue24UzL/s640/koutsi.png" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: "arial narrow" , sans-serif;">«Ο
Δημήτρης Κουτσούμπας αγωνίζεται ενάντια στον οπορτουνισμό», </span></b><span style="font-family: "arial narrow" , sans-serif;">σοβιετική αφίσα
του 2018<o:p></o:p></span></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: medium;"><span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></span>
<span style="font-size: medium;"><span style="color: blue; font-size: large;"><b>Ο «Αριστερισμός»;</b></span></span><br />
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;">Σε αυτό το σημείο έχω να κάνω μια ερώτηση. Μήπως ανάμεσα στο 1ο και 2ο μέρος απ’ τη μια, που βγήκαν το ’11, και ανάμεσα στο 3ο και 4ο, που βγήκαν το ’17-’18, απ’ την άλλη παρατηρήσατε μια σημαντική διαφορά; Δεν εννοώ υφολογική διαφορά ή διαφορές στις αξιολογήσεις των οργανώσεων, που σίγουρα υπάρχουν.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Για προσέξτε λίγο καλύτερα...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisO6lTclyQ8NA0zrB_m1thN9hOgqEM_m8YCb3gXPhyphenhyphen70iidPCe5DrCO49QaIobwGaRuM8B025l_1dGxjxJghWkErnx72amQTJYvAbyrrGUVqFkel39-tqOHKhxbaIjxPnJex2jlf-LJzq1/s1600/1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="107" data-original-width="972" height="43" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisO6lTclyQ8NA0zrB_m1thN9hOgqEM_m8YCb3gXPhyphenhyphen70iidPCe5DrCO49QaIobwGaRuM8B025l_1dGxjxJghWkErnx72amQTJYvAbyrrGUVqFkel39-tqOHKhxbaIjxPnJex2jlf-LJzq1/s400/1.png" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj95x0MEaZ7VPZ2890G8CeHazBkUNV2h4JqiWhfXfb6nheCcANLQCrSmCA8G47-sOw-V6gaB7CrPnzE2AHYzNn5zSQePl1bf7RChmfXIg8NoASaFC9Db3CwsfSpJjBM1lqytgzfZiUnWPkj/s1600/2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="106" data-original-width="948" height="43" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj95x0MEaZ7VPZ2890G8CeHazBkUNV2h4JqiWhfXfb6nheCcANLQCrSmCA8G47-sOw-V6gaB7CrPnzE2AHYzNn5zSQePl1bf7RChmfXIg8NoASaFC9Db3CwsfSpJjBM1lqytgzfZiUnWPkj/s400/2.png" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjojT0oWPUvKvFcrjhteItt158H-DbmPNm9cy2egaE1xK25w1gAGRSVEe0a7_8bdQDhxCSPI-v1AxAeUIqPHd2ffH9W4BaMriWgVvJZRUiAHetfrKFj7XkQmx49rnFoiyT_dfuWIkDRCNJu/s1600/3.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="109" data-original-width="981" height="43" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjojT0oWPUvKvFcrjhteItt158H-DbmPNm9cy2egaE1xK25w1gAGRSVEe0a7_8bdQDhxCSPI-v1AxAeUIqPHd2ffH9W4BaMriWgVvJZRUiAHetfrKFj7XkQmx49rnFoiyT_dfuWIkDRCNJu/s400/3.png" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis9-kF-5Tg-FeuHTJMKzdMi_ry-8AqJceu6tmXejmSfHYrGBkppiBpkzKKOMF6ykLp5QXWYbAyBOLmyiVIMZdz3lXnaMwpwGFI7OlVuQ31C7PkTUfE4AgDSJSVfGGIj5l1mmDZ11saVaMv/s1600/4.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="102" data-original-width="904" height="45" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis9-kF-5Tg-FeuHTJMKzdMi_ry-8AqJceu6tmXejmSfHYrGBkppiBpkzKKOMF6ykLp5QXWYbAyBOLmyiVIMZdz3lXnaMwpwGFI7OlVuQ31C7PkTUfE4AgDSJSVfGGIj5l1mmDZ11saVaMv/s400/4.png" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τώρα;</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ακριβώς! Τα μέρη του ’11 τιτλοφορούνται:</span><br />
<span style="font-size: large;">Ο «Αριστερισμός». Μέρος 1ο.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ο «Αριστερισμός». Μέρος 2ο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ενώ τα σύγχρονα:</span><br />
<span style="font-size: large;">Ο Αριστερισμός. Μέρος 3ο.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ο Αριστερισμός. Μέρος 4ο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όταν ξεκινούσα το αφιέρωμα, βαθιά μέσα μου ίσως να είχα αμφιβολίες για την πραγματική φύση του αριστερισμού. Η κατάταξη τότε πολλών οργανώσεων δεξιότερα του ΚΚΕ έμοιαζε να τους στερεί τον τίτλο του αριστεριστή, εξ’ ου και «αριστε</span><span style="font-size: large;">ρισμός». Αλλά ακόμα και όντως αριστερότερες οργανώσεις δε μου γέμιζαν το μάτι για αριστερίστικες. Μου φαινόταν too much να τους αποδώσω τον τίτλο χωρίς εισαγωγικά, σαν να τους αναβάθμιζα, να τους έδινα έναν τίτλο τιμής αν ήταν όντως αριστεριστές και όχι «αριστεριστές». <b>Έκανα διάκριση μεταξύ ενός ιδεατού, ακριβοθώρητου «κανονικού» αριστερισμού και του γιαλαντζί «αριστερισμού» ή «δεξι-ισμού». Έκανα λάθος.</b> Στην πορεία των χρόνων κατέστη σαφές. <b>Αυτός είναι ο αριστερισμός στην Ελλάδα. Και ο αριστερός και ο δεξιός. </b>Δεν υπάρχει άλλος. Αυτός είναι. Έτσι, τα εισαγωγικά έφυγαν. Πάντως έχει βάση και η άποψη φίλων του blog που πρότειναν τον πιο επιστημονικά σωστό τίτλο «Αφιέρωμα στην Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά», χωρίς «γεωγραφικό προσδιορισμό». Αν μη τι άλλο θα αποφεύγαμε conflicts όπως το παραπάνω. Άλλοι, πιο σκληροί, πρότειναν το </span><span style="font-size: large;">«ευρύτερος αντιΚΚΕ χώρος</span><span style="font-size: large;">».</span><span style="font-size: large;"> Αλλά όπως και να το κάνουμε, το «Αριστερισμός» είναι πιο πιασάρικο.</span><br />
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b style="color: blue;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">Και μια «απεύθυνση» στον κόσμο αυτό, στους αριστεριστές</span></b><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τα όποια (υπαρκτά) «στραβά» στην ιστορία άλλα και την τρέχουσα πολιτική του ΚΚΕ δεν αποτελούν άλλοθι για την κατάταξη του ΚΚΕ στον αστικό χώρο. Κάθε τέτοια άποψη, έκτος από γελοία, είναι και αντικειμενικά λανθασμένη, όταν δεν είναι προβοκατόρικη. Είναι, όσο και αν στο Φιλολαϊκό blog διακωμωδούμε τη συγκεκριμένη έκφραση, «βούτυρο στο ψωμί της αστικής τάξης». Τη στιγμή που τα αντιλαϊκά μέτρα έρχονται σωρηδόν, που το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ βάλλονται με αλήτικες μεθόδους από το σύστημα (Κυβέρνηση, ΜΜΕ κλπ.) <b>κάποιος που επιλέγει για αντίπαλό του το ΚΚΕ και τις συσπειρώσεις που αυτό συμμετέχει κάνει αυτομάτως την κατάταξη του στην «επαναστατική» ή «κομμουνιστική» αριστερά τουλάχιστον προβληματική, για να μην πω αδύνατη. </b>Αυτά ως (αχρείαστη) «υπεράσπιση» του ΚΚΕ.</span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Πάμε και στα δικά σας χουνέρια τώρα. Παιδιά, αν κάποτε στο μακρινό 1453 ή στο κοντινότερο 1821 το ΚΚΕ έκανε (αν έκανε, που το 97.8% απ’ αυτά που του καταλογίζονται δεν τα έκανε) μια μαλακία, δεν είστε υποχρεωμένοι και εσείς να κάνετε την ίδια 400 χρόνια μετά. Το ΚΚΕ από το ’91 και καλύτερα απ’ το ’95 έχει κάνει αυτοκριτική στη συνολική ιστορία και δράση, και του ιδίου, και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Και έχει αναγνωρίσει μερικά πραγματάκια. Ας πάρουμε ένα ευαίσθητο θέμα, ένα θέμα «γκανιάν» για εσάς, ένα «πάρτο-βάλτο». Το ’89 πχ. και αυτά που προηγήθηκαν. Είναι σαφές για εμένα προσωπικά (και όχι μόνο για μένα) ότι η συγκρότηση της κυβέρνησης Τζαννετάκη ήτανε μια μαλακία. Σωστά; Σωστά. Ομοίως σαφές είναι ότι η στάση ανοχής που επέδειξε το ΚΚΕ τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80 απέναντι στο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ωραία; Ωραία. Όταν λοιπόν τη δεκαετία του ’00 και του ‘10 σας λέγαμε, σε πολλούς από εσάς εν πάσει περιπτώσει, «παιδιά, μην αβαντάρετε το Σύριζα, παντού στο κίνημα, θα γίνει/είναι η νέα σοσιαλδημοκρατία, και μάλιστα χειρότερη της προηγούμενης», για ποιο γαμ[σεξισμός] λόγο μας λέγατε «Μη βαράτε το ίδιο Σύριζα-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ»; Για ποιο γαμ[σεξισμός] λόγο είχατε κοινά σχήματα σε πολλούς εργασιακούς χώρους; Δεν είναι «σταλεγακισμός», δεν είναι «κούνημα δαχτύλου», δεν είναι «αφ’ υψηλού υφάκι».</span><br />
<b><span style="font-family: inherit; font-size: large;">Καήκαμε στο χυλό γι’ αυτό και ορθά σήμερα (και τα προηγούμενα χρόνια) φυσάμε και την Αγελαδίτσα της Φάγε. </span></b><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Όταν επίσης το καλοκαίρι του ’15 λέγαμε, «ψόφος στο δημοψήφισμα-απάτη» (και αυτό αποδείχτηκε απάτη), γιατί μιλούσατε για «αποχή του ΚΚΕ από τα εγκόσμια»; Και το μικρό μ-λ που έκανε το ίδιο (αποχή) «όργανο του Σόιμπλε» είναι; Και για να ‘χουμε καλό ερώτημα, τι στο μπ[σεξισμός] δουλειά είχατε το Μάη του ’12, ορισμένοι από εσάς, να πηγαίνετε για καφέ με πτι-φουρ και μπισκότα Μιράντα Παπαδοπούλου στις διερευνητικές εντολές Τσίπρα; Μπορώ να συνεχίσω για πολλή ώρα, αλλά σκοπός μου δεν είναι να σας την «πω» για να «ισοφαρίσω» προαιώνιες «πατάτες» (υπαρκτές ή μη) του ΚΚΕ. Οι ευθύνες άλλωστε ενός σχηματισμού με μηδαμινή επιρροή και ελαχιστότατη συσπείρωση εργαζομένων, δεν είναι της ίδιας ποιότητας με αυτές του μαζικού κόμματος της εργατικής τάξης. Αλλά όταν φωνάζετε ότι «η αντιπολίτευση γίνεται στους δρόμους και όχι στη Βουλή», την ώρα που δίνετε τα ρέστα σας για να μπείτε εκεί, να είστε έτοιμοι να υποστείτε την ανάλογη κριτική.</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span>
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">Με βάση τα παραπάνω λοιπόν, τα οποία αποτελούν φυσικά προσωπικές απόψεις, κάνω τις εξής δύο επίσης προσωπικές παρακλήσεις:</span></span><br />
<b><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></b>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>1ον, καλώ τους ανθρώπους που δεν είναι «άνιωθοι»,</b> που «νιώθουν» λίγο, να επανεξετάσουν τη στάση τους απέναντι στο ΚΚΕ. Και να δουν (τουλάχιστον αυτό) ότι το ΚΚΕ εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας (και συσπειρώνει μια μεγάλη μερίδα τους). Και <b>να το σεβαστούν ακόμα και αν διαφωνούν με αυτό σε πτυχές ή γενικότερα</b></span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">και</span><br />
<b><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></b>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>2ον, καλώ τους ανθρώπους που «νιώθουν» ακόμα περισσότερο,</b> να αναγνωρίσουν την αντικειμενική πραγματικότητα, ότι τ<b>ο ΚΚΕ είναι το σύγχρονο-συνεπές επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και να συστρατευτούν μαζί του,</b> όχι αναγκαστικά με την ιδιότητα του μέλους, αλλά με την συμπόρευση στις συσπειρώσεις που αυτό συμμετέχει.</span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Δε ζητώ από τις δύο αυτές κατηγορίες συνανθρώπων μας την ανοχή ή τη συστράτευση αντίστοιχα στο ΚΚΕ ούτε γιατί είναι το «αρχαιότερο», ούτε γιατί έχει το «copyright», είναι «αυθεντία» ή έχει τη «μοναδικότητα της αλήθειας», αλλά γιατί στην παρούσα στιγμή <b>είναι ο μοναδικός φορέας στον ελλαδικό χώρο που μπορεί να φέρει εις πέρας τα καθήκοντα που επιτάσσουν οι καιροί.</b></span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Αυτή είναι η προσωπική θέση μου. Ότι <b>μια σεβαστή μερίδα ανθρώπων,</b> ακόμα και μελών πολλών από τις 40φεύγα οργανώσεις που καλύψαμε στο αφιέρωμα είναι τίμιοι αγωνιστές, με σημαντική δράση στο κίνημα και <b>θα έπρεπε να βρίσκονται πέριξ ή μέσα στο ΚΚΕ.</b> Δεν είναι όμως, κύρια με δική τους ευθύνη. <b>Μια επίσης μεγάλη μερίδα</b> είναι τίμιοι αγωνιστές αλλά έχουν <b>χοντρό ντουγανίσιο παλαιοημερολογήτικο μεταφυσικού τύπου «σκάλωμα» με το ΚΚΕ.</b> Επειδή ο αντιΚΚΕδισμός τους είναι μπετό, <b>δεν μπορώ να επαναλάβω την ίδια πρόσκληση-πρόκληση. </b>Μια τρίτη επίσης μεγάλη μερίδα τέλος είναι κεντρώοι/σοσιαλδημοκράτες/πλαστηρικοί/γεροπαπανδρεϊκοί/ανδρεϊκοί, συνειδητοί ή μη, με τους οποίους δεν έχω τίποτα κοινό.</span><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">Οι παραπάνω εκκλήσεις αφορούν άτομα. Σε προσωπική βάση. Δε θεωρώ ότι σήμερα υπάρχει δυνατότητα/χρησιμότητα/βούληση (από καμία πλευρά) για σύμπλευση οργανώσεων. Αλλά και εδώ ας αντιστρέψω το ερώτημα. Έστω ότι το ΚΚΕ «δε σας θέλει» (και δεν το θέλετε και εσείς, για να είμαστε ακριβείς), έστω ότι το ΚΚΕ είναι «αποστεωμένο», «αποφλοιωμένο», «αποχυμωμένο», «κολλημένο», «εντοιχισμένο», «δευτεροπαρουσιακό» κλπ. κλπ. <b>ποιες ακριβώς είναι οι φρίκες που τρώτε ώστε να μη γίνεστε «ουρά» του, άνευ όρων;</b> Χρησιμοποιώ επίτηδες τον σκληρό, υποτιμητικό αυτόν όρο γιατί <b>πολλοί από εσάς υπήρξατε ουρά (χωρίς εισαγωγικά) του Σύριζα</b> τα προηγούμενα χρόνια, και μάλιστα με μεγάλη σας χαρά (ντεμέκ για «διεμβολισμό» και «απόσπαση μαζών από το ρεφορμισμό»). Ωραία, οκ. Πολιτικάντικα/ωφελιμιστικά/οργανωτικίστικα μιλώντας, τι ακριβώς κερδίσατε; Ο Σύριζα σας λεηλάτησε εκλογικά και βοηθήθηκε έτσι να ανέβει στο σβέρκο των εργαζομένων της χώρας και να απλώσει τα Μνημόνια πάνω μας σαν τραχανά. Τι είναι αυτό λοιπόν που σας πιάνει και όταν σας μιλάν για το ΚΚΕ, σας κάνει να αντιδράτε κάπως έτσι;</span></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPIkaIKSUWGJd1lkaTynd4fvygPT4RxbgH7QnFTYyC_sTEiAiSbBRGqJP0jWnrfe-JiJOnvkoWF2WnaENCgSGRoxGC9keT9y_aIRjQU4nd98IPSvEQJEa7m-QyuJg58jjUjLCbBzFyUTeo/s1600/munch.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1529" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPIkaIKSUWGJd1lkaTynd4fvygPT4RxbgH7QnFTYyC_sTEiAiSbBRGqJP0jWnrfe-JiJOnvkoWF2WnaENCgSGRoxGC9keT9y_aIRjQU4nd98IPSvEQJEa7m-QyuJg58jjUjLCbBzFyUTeo/s640/munch.png" width="502" /></a></div>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: large;">Επομένως, 100+ χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και 100 χρόνια μετά την ίδρυση του ΣΕΚΕ, δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. <b>Ας ανασκουμπωθούμε και ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Και σεις και γω και όλοι.</b></span></span><br />
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Βιβλιογραφία-Πηγές</span></b><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κάτι μας είπες τώρα. Αν αναφερόμαστε σε πηγές, ουσιαστικά αναφερόμαστε σε μια 15ετία διαβασμάτων, συζητήσεων, ώσμωσης και παρακολούθησης της δημόσιας σφαίρας, πράγματα δηλαδή που δεν αποτυπώνονται εύκολα. Σχηματικά και μόνο:</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αρθρογραφία Ριζοσπάστη και Κομμουνιστικής Επιθεώρησης</span><br />
<span style="font-size: large;">Μαρξιστική και βιβλιογραφία (όλων των τάσεων)</span><br />
<span style="font-size: large;">Υλικά των αναφερόμενων οργανώσεων</span><br />
<span style="font-size: large;">Εφημερίδες, ιστοσελίδες, blogs, social media του χώρου (συμπεριλαμβανομένων «ξεκατινιασμάτων»)</span><br />
<span style="font-size: large;">Προσωπικές επαφές με ανθρώπους του χώρου</span><br />
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Θερμές Ευχαριστίες</span></b><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Θα ήθελα να ευχαριστήσω μερικούς ανθρώπους που στην πορεία των χρόνων, έμμεσα ή άμεσα, ηθελημένα ή αθέλητα, λίγο ή πολύ βοήθησαν να φτιαχτεί το πόνημα αυτό.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Ευχαριστώ λοιπόν:</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">το Βασίλη, με τον οποίο σχεδόν μαζί ξεκινήσαμε το blogging πριν από καμιά 10αριά χρόνια και με ενθάρρυνε συνεχώς να γράφω σχετικά και μη σχετικά</span><br />
<span style="font-size: large;">το Νάσο, τον κάποτε αριστεριστή και κάποτε καλό φίλο, με τις πολύωρες συζητήσεις, πριν αποφασίσει να πάρει έναν τελείως διαφορετικό δρόμο στη ζωή του<br />τον ακόμα καλό φίλο Θανάση, που κάποτε έδερνε φρικιά και αριστεριστές για να ξεμουδιάζει<br />τον άλλον το Βασίλη, που με «στόλιζε» με κάθε ευκαιρία για τον πόσο μαλάκας είμαι που δεν γράφω και το πόσο «τσουτσέκι του ΝΑΡ και της Ανταρσύα» είμαι<br />τον Αποστόλη, που έφυγε στα ξένα, με τον οποίο εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος στη μορφή (και λίγο στο περιεχόμενο) και με καταλαβαίνει όσο λίγοι<br />τη Μαριλένα, που έχει βαθιά γνώση του χώρου και επεμβαίνει με καίριες παρατηρήσεις κατά καιρούς<br />τη Μαρία, που κάθεται και μ’ ακούει όλα αυτά τα χρόνια ενώ «δε νιώθει» μία», από ίντερνετ, σόσιαλ, μπλογκς, τουίτερ και το κακό συναπάντημα.<br />την Κική, την Ελεάνα, την άλλη τη Μαρία και τη Σοφία, με τις οποίες ποτέ δεν έχω συμφωνήσει σε πολιτική συζήτηση για πάνω από 30 δευτερόλεπτα<br />την άλλη τη Σοφία, που κάποια στιγμή με κοίταξε και μου είπε «να γράφεις»<br />την Ιωάννα, που έχω να τη δω από τη δεκαετία του ’90, όταν έφερνε στο φροντιστήριο Αγγλικών την άγνωστη για μένα τότε εφημερίδα «Ξεκίνημα» την οποία περιεργαζόμουν σα «χάνος»<br />τον Κώστα, τον καλύτερο αριστεριστή (και χοντρό) όλων των εποχών<br />τα παιδιά των ΕΑΑΚ, μ-λ, ΚΟΕ, ΟΚΔΕ από το Μαηούνη, τον Γιάννη, τον Γιώργο, τον Λάμπρο, τον Αλέκο, το Βασίλη και άλλους<br />τη Δήμητρα, που ήταν φωτεινός φάρος τα τελευταία χρόνια</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">τους Red Bloggers της παλαιότερης γενιάς καθώς και τους σύγχρονους κόκκινους σοσιαλμηδειάτορες</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">τους συντρόφους μου στην ΚΝΕ από το 1999 έως το 2011, όπως και αυτούς στο ΚΚΕ, μερικοί εκ των οποίων είναι οι καλύτεροι άνθρωποι που έχω γνωρίσει ποτέ</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">το Βασίλη Ραφαηλίδη, χωρίς τα βιβλία του οποίου θα ήμουν φτωχότερος.</span><br />
<b style="color: #38761d;"><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b style="color: #38761d;"><span style="font-size: large;">Εδώ τελειώνει η Ώρα της Κρίσης, το 4ο δηλαδή Μέρος, και μαζί μ’ αυτήν το Αφιέρωμα στον Αριστερισμό. Δε γνωρίζουμε αν το Φιλολαϊκό blog θα συνεχίσει να φιλοξενεί πρωτογενώς φρέσκα κείμενα. Σίγουρα όμως το Λαϊκό Στρώμα θα συνεχίσει την παρουσία του με φρέσκα κείμενα σε ένα εγχείρημα που έχει ήδη αγαπηθεί από το γκόζμο, το <a href="http://www.katiousa.gr/">ηλεκτρονικό Περιοδικό Κατιούσα</a>, κείμενα τα οποία θα αναδημοσιεύονται και στο Φιλολαϊκό.</span></b><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αν δε σας δω, καλές γιορτές.</span><br />
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b><span style="font-size: large;">Μέχρι τότε, γερά!</span></b><br />
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='640' height='367' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwXHsUcF_OyncqV4u5Ie1qoi-wuX0VfLbVz9oTSG2ouDPyeNI_5FhThTNtSwQ87gcJgDKmLyBed3IoUrGwTzw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: large;">Και για όσους έχασαν ή... ξέχασαν </span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: large;">τα προηγούμενα μέρη του Εγχειριδίου:</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://filolaiko.blogspot.gr/2011/02/1.html"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi09WDQuzFcJd26fviOwnIxjPMDV2BOXuPajc6YuWNl3ZJ6cuYGDFq2siZvr1uMA5sEZvOb99b5x5MsGTSo44XqF4bBR94fkTxhUfhKK-qNf96Cx9O0xvp353qX8dAlZ0Ppv72mNUuIsbre/s1600/1%252B+100.PNG" /></a> <a href="http://filolaiko.blogspot.gr/2011/05/2.html"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidNayl2IzF05pdquuo6-H6yHZNUcCAGQ1X9OdqTJgvLOcPZ_clYZtA67wiBibK7i1l9MSer4inKJIAswV1YYO7A5JctSXULgwwCE6Cj2P6JS2HbJDJu4f5dbaB22_fQDljEaD6CgBw_E-o/s1600/2%252B+100.PNG" /></a> <a href="http://filolaiko.blogspot.gr/2017/09/3.html"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZDE6O6KaWGBFgD4dF_XHQ6QksbFjESEN6qsmJ0wGxEIfyLS66-pjEPmWnPoJJ3XtNCSzEWJiYn58937uH8dwOv903qND4drjRm3mAWfzX3Eyj0FlJLYZ8yhK-taCHjNH3svD4mUgJyaSj/s1600/mikroi.PNG100.PNG" /></a> <a href="https://filolaiko.blogspot.com/2018/01/4.html"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFj3z3Jx82FqBuPK1_te5ktUWRdaTIlklFPvD27ueGJeewtam0KtELvpESxbwXgRF8T8ofr4Q9fZqglIspKZtjtv9qtu5CV_heL8Ax_Ja_LrjpopkpwB3LIvg0bibg3CHGolhEyUtUXiBi/s1600/4o+megrammata+100.PNG" /></a></div>
<div style="text-align: right;">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Το Λαϊκό Στρώμα στην Κατιούσα</span></div>
</div>
<div style="text-align: right;">
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://www.katiousa.gr/author/laiko-stroma/"><span style="font-size: large;">http://www.katiousa.gr/author/laiko-stroma/</span></a></b></div>
</div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-58022755729841855882018-01-24T10:46:00.001+02:002018-01-24T10:46:10.152+02:00Το Τέλος του Αριστερισμού. Έρχεται στις 29 Γενάρη (VIDEO-TRAILER)<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMQGXIdd6yk42HSgqUw-eHahrakUQCYgljmk51fulTPFOBii0LHwviFpqgdCyRtnCXJcQS4d0O6l-4nWyTnvYBqbj8hsI7f8z57g63mE7Teh7uqPJJMhwYOW_ZmKxNe1urCIsnhpXoK1Nm/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMQGXIdd6yk42HSgqUw-eHahrakUQCYgljmk51fulTPFOBii0LHwviFpqgdCyRtnCXJcQS4d0O6l-4nWyTnvYBqbj8hsI7f8z57g63mE7Teh7uqPJJMhwYOW_ZmKxNe1urCIsnhpXoK1Nm/s640/maxresdefault.jpg" width="640" /></a></div>
<i><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;"><b><br /></b></span></i>
<i><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ένα Αφιέρωμα ήτανε και
πάει</b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;"><b>Ο Αριστερισμός σας
αποχαιρετάει</b></span><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Εδώ είμαστε. Μετά από 7 περίπου χρόνια, το πόνημα «Σύντομο Εγχειρίδιο του
Αριστερισμού στην Ελλάδα» φτάνει στο τέλος του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: blue;">Τη Δευτέρα 29 Γενάρη 2018, στις 22.00 το 4<sup>ο</sup> και τελευταίο Μέρος
με υπότιτλο «Επίλογος-Συμπεράσματα» θα βρίσκεται στον αέρα.</span></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Περιλαμβάνει, ανακαταγραφή-επαναταξινόμηση του συνόλου των οργανώσεων,
<b>επικαιροποιήσεις στις «μεγάλες» οργανώσεις</b> όπως το ΝΑΡ, το ΣΕΚ, τα Μ-Λ, μια
σειρά από «όμετρα» όπως το «Πασοκόμετρο» και το «Σεξιστόμετρο» με κορωνίδα
το <b>«Αριστερόμετρο <span lang="EN-US">v</span>2.0».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Παρακολουθείστε <b>ολόκληρο το αποχαιρετιστήριο <span lang="EN-US">trailer</span>/<span lang="EN-US">video</span><span lang="EN-US"> </span>του Λαϊκού Στρώματος, </b></span><span style="font-family: inherit; font-size: large;">βασισμένο στη σειρά ηλεκτρονικών παιχνιδιών </span><span lang="EN-US" style="font-family: inherit; font-size: large;">Crysis</span><br />
<span lang="EN-US" style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='640' height='367' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxPIYBawBaBnDlykIBdfjrXvwGiEOPtV3jG7lmtXICJmn99_l6bxzskvTZjHLSK5xUoqvjfwDdEikfT11yRkA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<span lang="EN-US" style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="color: #38761d; font-family: inherit;"><span style="font-size: large;">Τη Δευτέρα 29 Γενάρη έρχεται το 4<sup>ο</sup> Μέρος του Αριστερισμού. </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: #38761d; font-family: inherit; font-size: large;"><b>Μην
το χάσετε.</b></span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Στο μεταξύ, φρεσκάρετε τον Αριστερισμό που κρύβετε μέσα σας, </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
ενθυμούμενοι τα προηγούμενα μέρη<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://filolaiko.blogspot.gr/2011/02/1.html"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXJ-WP-GKt8-ojrfdKlNVG6DQaoIe18uGkjZweTcxLyOvkmq4Ob-RRiuf43uDnVZCMm_ST4vSYI7_lmrsZxH_mihoTc6FIeBjwyOQ8bekV1meIRYBL6BHvPn9hreOlwKWVaqKMDrDPPzOI/s1600/1%252B+100.PNG" /></a> <a href="http://filolaiko.blogspot.gr/2011/05/2.html"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXHrVzClioCnXGwiL39-paMmNQTFaI33cEddkxoXkHEAjmVykQZu75TEAgXILUXNbJeRxOxTtdy0YP6hfmqrKvKBh7oC55DQGwqyLB665Nwfqk4OuAhozHszqmIoU_cBMIErkmKo6AfOqi/s1600/2%252B+100.PNG" /></a> <a href="http://filolaiko.blogspot.gr/2017/09/3.html"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqSfldnxxLHWx-cF649iXqYs1kafUh4h44O5xK1yRaEBWltELV48MpxOgN6lHRadWD0jNfku5XEHtNamUW8CwKgBcAvnlzkd5VzY-LIkhAHEwMVgOqurPRCUOfBCnknrYcWMy87f1TdvTN/s1600/mikroi.PNG100.PNG" /></a></div>
</div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-57078800110454906732018-01-22T23:35:00.006+02:002018-01-24T11:46:08.686+02:00Η Φύρομ είναι Φυρομική<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/apopseis/fyrom-einai-fyromiki/">www.katiousa.gr</a><a href="https://www.blogger.com/"></a>, στις 19/01/2018]</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0FNf_EUj6qCJbED7OpsTHa2OCD3atFOV1U7FBgVxE4y_IGXLQ2L6hhmhq00h4DpiLkSmwbYv6UvrmKAzKx41_FbE3xm4r7-rea9Gl3O9lrd8aJe6qBS3IXnCUiTtUDdVHd8ATnKARebJN/s1600/fyrom.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="782" data-original-width="1392" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0FNf_EUj6qCJbED7OpsTHa2OCD3atFOV1U7FBgVxE4y_IGXLQ2L6hhmhq00h4DpiLkSmwbYv6UvrmKAzKx41_FbE3xm4r7-rea9Gl3O9lrd8aJe6qBS3IXnCUiTtUDdVHd8ATnKARebJN/s640/fyrom.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Aκολουθεί πραγματικό περιστατικό από τα βάθη της δεκαετίας του ’00. Από τη ΛΔ του Βορρά που λέει και ο Σφυροδρέπανος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Είναι 1ο εξάμηνο στη σχολή μου, στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, και όπως συνηθίζεται στην έναρξη της φοιτητικής ζωής κάνεις επιφανειακή/casual παρέα με τους πάντες, μέχρι τελοσπάντων να δημιουργήσεις ψιλοσταθερές φιλίες και σαφείς παρέες με τις οποίες μοιράζεσαι κοινά ενδιαφέροντα. Ή μέχρι να γνωρίσεις εαακίτες και να βρίζεστε για τα πολιτικά, διακόπτοντας πού και πού το βρίσιμο με τσούγκρισμα των ποτηριών με τα ρακόμελα. Μετά από μια μέρα γεμάτη «εργαστήρια» και «θεωρίες» λοιπόν έρχεται η σειρά του καφέ πέριξ της Καμάρας. Το τραπέζι περιλαμβάνει 6-7 άτομα, τα περισσότερα απολιτίκ οπότε στην πλευρά που κάθομαι δημιουργείται ένα αυτοτελές πηγαδάκι που αρχίζει να ψηλαφεί πολιτικά θέματα. Αποτελείται από το Γιώργο, τον νεοδημοκράτη (όχι δαπίτη, αλλά ξερωγώ ήπιο ψηφοφόρο ΝΔ), τον Πέτρο, κατά δήλωσή του αναρχικό, και εμένα, το Στρώμα, μέλος της ΚΝΕ εκείνη την εποχή. Και κάπως τα φέρνει η κουβέντα και αρχίζουμε να μιλάμε για την ακατανόμαστη χώρα βόρεια της Ελλάδας. Εδώ όμως είναι η πλάκα, μιλάμε μεν για το ίδιο θέμα, αλλά χρησιμοποιώντας τρεις διαφορετικές ορολογίες. Ο νουδοκράτης βλαχομπαρόκ εθνικολεβέντης γιος ροδακινοπαραγωγού από τη Σκύδρα Πέλλης λέει συνέχεια «Σκόπια», ο αναρχικός από την Αλεξανδρούπολη λέει «Μακεδονία» και εγώ ο ψιλοβέρος Θεσσαλονικιός, σαν αιώνιος κεντριστής/ισορροπιστής χρησιμοποιώ τον επίσημο όρο του ΟΗΕ «Φύρομ» (Φύρομ, σαν πιο εύηχο απ’ το ΠΓΔΜ). Προσοχή, δε μαλώνουμε, κουβέντα κάνουμε, κανείς δεν υψώνει τον τόνο της φωνής, επικρατεί πλήρως το σαβουάρ το βιβρ και το κομ το ιλφό, και η συζήτηση συνεχίζεται ανέμελα, ψυχρά, δανέζικά, σουηδικά, κάπως έτσι:</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><i>-Πάντως τα Σκόπια μας έχουνε ανάγκη. Ξέρεις πόσοι Έλληνες έχουν ανοίξει εταιρείες στα Σκόπια;</i></span></div>
<div>
<i><span style="font-size: large;"></span></i><br />
<span style="font-size: large;"><i>
</i><div style="text-align: justify;">
<i>-Δεν είναι θέμα «ανάγκης» αλλά εννοείται ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις κάνουν πάρτυ στη Φύρομ. Τα ΕΛΠΕ πρώτα-πρώτα.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Ε, αφού τα Σκόπια συντηρούνται από μας, να τους κάνουμε εμπάργκο όπως το ‘94.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Γιατί ρε φίλε, τι σου φταίνε οι φτωχοί Μακεδόνες; Πρώτα αυτούς θα πονέσει το εμπάργκο.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Εγώ δεν ξεχωρίζω τους Σκοπιανούς σε φτωχούς και πλούσιους. Όποιος θέλει να μου κλέψει το όνομα και την ιστορία μου είναι εχθρός μου, τέλος.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Γιώργο, τώρα σοβαρά, είσαι υπέρ του να μπουκάρουμε στη Φύρομ;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Δεν ξέρω για σας εγώ ούτε για τη Μακεδονία ούτε για την Κύπρο πολεμάω. Άμα γίνει επιστράτευση παίρνω το αεροπλάνο και «γεια σας».</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Ναι Πέτρο, εσένα θα περιμένουν στο αεροδρόμιο, «με το ρολόι» μήπως και φανείς. Έτσι και γίνει η μαλακία και κηρυχτεί επιστράτευση κλείνουν σύνορα, κλείνουν λιμάνια, κλείνουν τα πάντα. Πάντως ούτε εγώ πάω να πολεμήσω για να τιμωρήσω τους φυροματζήδες.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Εγώ δε σας είπα πόλεμο, αλλά αυτό που κάθε Πάσχα γεμίζει η αγορά αρνιά από τα Σκόπια είναι απαράδεκτο.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Ίδιο χόρτο βοσκάνε και στο Κιλκίς και στη Φύρομ ρε Γιώργο, τι ντόπια και τι ξένα τώρα…</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Εγώ πάντως αρνί Σκοπίων δε βάζω στο τραπέζι μου.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Εγώ δεν τρώω γενικά αρνί, αλλά γουρούνι Φύρομ ευχαρίστως.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Εγώ είμαι βήγκαν.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ήταν η εποχή που η φράση «είμαι βήγκαν» δεν είχε αποκτήσει τον «καλτ» σημερινό χαρακτήρα, οπότε οι κρεοφάγοι κνίτης και νεοδημοκράτης δε γελάσαμε, παγώσαμε απλώς λίγο. Μη σας τα πολυλογώ κάπως έτσι συνεχίστηκε η κουβέντα μέχρι να αλλάξουμε θέμα όταν ο Γιώργος μας έβαλε να ακούσουμε το ρινγκ-τόουν του με κάποιο τραγούδι του Θάνου Πετρέλη. Εν τέλει μπορεί να μη μαλώσαμε αλλά μια αμοιβαία ψύχρανση τη νιώσαμε οι τρεις μας. Ο Γιώργος μάλλον μας θεώρησε εμένα και τον Πέτρο απάτριδες κατσαπλιάδες Εφιάλτες Πηλιογούσηδες, ο δε Πέτρος μάλλον με τσουβάλιασε μαζί με το Γιώργο σαν εθνίκι του ελέους. Μετά από λίγες εβδομάδες σταματήσαμε τους after school καφέδες. Έκτοτε «πετυχεστήκαμε» κατά καιρούς στο ΤΕΙ ή στο δρόμο, κυρίως με τον Πέτρο. Ο Γιώργος έμαθα ότι ασχολείται με τα ροδάκινα με τον πατέρα του ενώ τον Πέτρο τον πέτυχα τυχαία λίγο μετά τον Μαηούνη και μου είπε ότι θα ψηφίσει Αλαβάνο. Να πω ότι έπεσα απ’ τα σύννεφα, δεν έπεσα.</div>
</span></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-36303222465564547062018-01-22T23:35:00.005+02:002018-01-22T23:35:45.468+02:0018 χρόνια από τη μέρα που έφυγε ο Γιώργος Γράψας<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/istoria/prosopa-istoria/18-chronia-apo-ti-mera-pou-efyge-o-giorgos-grapsas/">www.katiousa.gr</a><a href="https://www.blogger.com/"></a>, στις 13/01/2017]</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi_4bumxGB0zk7090cYJhombLVFMWYLG2Wzw7K1w656K9qK67LPZ5na0K8XEDVsHr4wMlDTdzSNMK9cA88WRHKel3OJQaX6NR7iByWnm_D_1xXvetKAarN97GmJOAza0DJaRK9yuM1Gn6Z/s1600/%25CE%25B5%25CE%25BE%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="725" height="378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi_4bumxGB0zk7090cYJhombLVFMWYLG2Wzw7K1w656K9qK67LPZ5na0K8XEDVsHr4wMlDTdzSNMK9cA88WRHKel3OJQaX6NR7iByWnm_D_1xXvetKAarN97GmJOAza0DJaRK9yuM1Gn6Z/s640/%25CE%25B5%25CE%25BE%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο Γιώργος Γράψας γεννήθηκε το 1953 στο χωριό Εξάνθεια της Λευκάδας, Από τα μαθητικά του χρόνια εντάχθηκε στο αντιδικτατορικό κίνημα. Παιδί φτωχής αγροτικής οικογένειας, δούλευε από μικρός το πρωί στην οικοδομή, ενώ το βράδυ πήγαινε σε νυχτερινό σχολείο. Δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των εργαζόμενων νυχτερινών μαθητών. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα και στους αγώνες της μεταπολίτευσης μέσα απ’ τις γραμμές της ΚΝΕ. Το 1986 ανέλαβε γραμματέας της.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Την εποχή εκείνη μέσα στις γραμμές της Οργάνωσης παρατηρείται δυσφορία για κάποιες από τις πολιτικές κινήσεις του ΚΚΕ. Σύμφωνα με κάποιους πρόκειται για «φράξια». Σήμερα, οι συμμετέχοντες τότε σε αυτές τις ζυμώσεις αποδέχονται τον χαρακτηρισμό αυτό, προσδίδοντάς του θετικό πρόσημο. Τον Ιούνη του ’88 το 4ο Συνέδριο της ΚΝΕ αποκρυσταλλώνει αυτές τις θέσεις στο «Ενιαίο Μέτωπο Πάλης της Νεολαίας».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZQc25zg99s2WEaEU97U7o0LNRhZWHX1x0srldFE_lOUzd1sGGmTYahssExb7tMXQBWmQI2BuOoUeypD0mXG-YdyP6DgHUAIcZUIGwGW9fTCIwTywOUsDLeVV4myXz3225T3HsXWjP72ss/s1600/%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="357" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZQc25zg99s2WEaEU97U7o0LNRhZWHX1x0srldFE_lOUzd1sGGmTYahssExb7tMXQBWmQI2BuOoUeypD0mXG-YdyP6DgHUAIcZUIGwGW9fTCIwTywOUsDLeVV4myXz3225T3HsXWjP72ss/s320/%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+1.jpg" width="238" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Παράλληλα οι εξελίξεις τρέχουν. Στο ΚΚΕ είναι ισχυρή η δεξιά σοσιαλδημοκρατική ομάδα (Ανδρουλάκης, Λαφαζάνης, Δραγασάκης κ.α.) που σε ορισμένες περιπτώσεις καταφέρνει να περνάει τις θέσεις της. Στα τέλη του χρόνου μετά από συζητήσεις μηνών το ΚΚΕ (το οποίο εκπροσωπείται στις διαβουλεύσεις αποκλειστικά από μέλη της εν λόγω ομάδας) και ΕΑΡ (πρώην ΚΚΕ «Εσωτερικού») συμφωνούν στο απαράδεκτο με τα σημερινά δεδομένα «Κοινό Πόρισμα», που στην ουσία ήταν προγραμματική βάση συγκρότησης του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου». Την ίδια ώρα οι τριγμοί στην Ανατολική Ευρώπη αυξάνουν ενώ στην Ελλάδα μαίνεται η σκανδαλολογία που φτάνει μέχρι και τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Μέσα σε αυτό το τοπίο ο Συνασπισμός κατέρχεται στις εκλογές του Ιούνη του ’89 και αποσπά το, κατώτερο των προσδοκιών, 13.1%. Χάρις το αρκετά αναλογικό σύστημα δεν προκύπτει αυτοδυναμία για κανένα κόμμα. Μετά από γύρους διαβουλεύσεων και με κίνδυνο παραγραφής των πασοκικών σκανδάλων ΝΔ, Συνασπισμός και ΔΗΑΝΑ (Κ. Στεφανόπουλος) συμφωνούν σε κυβέρνηση μερικών μηνών με στόχο την παραπομπή των αξιωματούχων του ΠΑΣΟΚ σε δίκη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στις 15 Σεπτεμβρίου ξεκινούν οι κεντρικές εκδηλώσεις του 15ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Αθήνα. Στις 16, στην κεντρική του ομιλία ο Γραμματέας της ΚΝΕ σημειώνει ότι η κυβέρνηση Τζαννετάκη «δημιούργησε αντικειμενικά ένα σοκ όχι μόνο για τον κόσμο της Αριστεράς αλλά σχεδόν για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας» και συνεχίζει: «Δεν είναι μυστικό ότι στην ΚΝΕ υπάρχει πλούτος προβληματισμών και απόψεων ή και διαφωνίες για σοβαρά ζητήματα. Και λοιπόν; Τα πολιτικά νεκροταφεία είναι γεμάτα ομοφωνίες και ομοψυχίες. Η ΚΝΕ είναι μόλις 21 χρόνων, στα καλύτερα της χρόνια, και δεν σκοπεύει να συνταξιοδοτηθεί σύντομα». Μετά απ’ αυτή τη δημόσια διαφοροποίηση η ΚΕ του ΚΚΕ προχωρά στην καθαίρεση του ΚΣ της ΚΝΕ. Κατά την έξοδό του από τη συνεδρίαση ο Γ. Γράψας ρωτάται απ’ τους δημοσιογράφους: «Θα υπακούσετε στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής;» και απαντά: «Φυσικά και δεν θα υπακούσω». Τους επόμενους μήνες/χρόνια η ΚΝΕ επανασυγκροτείται αργά και βασανιστικά, και με μεγαλύτερη ενάργεια μετά το ’91 και τη φυγή και των «ανανεωτών».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στις 5 Νοέμβρη διεξάγονται εκλογές που και πάλι δεν αναδεικνύουν νικητή. Συγκροτείται Οικουμενική Κυβέρνηση μέχρι τον Απρίλη του ‘90.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στις 21 Νοέμβρη 1989, οχτώ μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ παραιτούνται (Κ. Τζιαντζής, Άγγ. Χάγιος, Θ. Σκαμνάκης κα). Στις αρχές του 1990 ο Γ. Γράψας και άλλα πρώην στελέχη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ (Δ. Δεσύλλας, Κ. Κάππος κ.α.) προχωρούν στην ίδρυση του Νέου Αριστερού Ρεύματος (ΝΑΡ). «Κακώς φύγαμε τότε», θα σημειώσει αργότερα κάποιος απ’ τους λιγότερο διάσημους αποχωρήσαντες σε κατ’ ιδίαν συζήτηση. Δε θα μάθουμε ποτέ τι θα γινόταν το ’91 στη μεγάλη διάσπαση με τον Συνασπισμό αν ακόμα υπήρχε συμπαγής ΚΝΕ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL17vkfMKjVeh0rjXtw4nkEXkqvaQSvOPZaW8aW1RjYIHYYwYGaBxq4n26dNqSn0v40_gehPPSlChlw65O1LXHNFJFQDKEXXuNBT8T8piMYY2C1yUbZNVvdhf2EC-ZobNz5sR2mUwgJg1C/s1600/%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2583%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="343" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL17vkfMKjVeh0rjXtw4nkEXkqvaQSvOPZaW8aW1RjYIHYYwYGaBxq4n26dNqSn0v40_gehPPSlChlw65O1LXHNFJFQDKEXXuNBT8T8piMYY2C1yUbZNVvdhf2EC-ZobNz5sR2mUwgJg1C/s320/%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2583%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+2.jpg" width="228" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Παρ’ όλα αυτά την άνοιξη του ‘90 «Το ΝΑΡ έχει ιδρυθεί με όλες τις αντιφάσεις του» όπως σημειώνεται στην ιστοσελίδα του. Και οι αντιφάσεις αυτές ήταν πολλές θα σημειώσουμε εμείς και θα διατρέξουν όλη την ιστορία του μέχρι σήμερα. Και κριτική προς τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», και απόρριψη του «γραφειοκρατικού οργανωτικού μοντέλου», και διακηρύξεις για «επαναθεμελίωση» και αναζήτηση «νέων επαναστατικών υποκειμένων» και «νέα εργατική βάρδια» και θεωρητικές ακροβασίες και ανακαλύψεις νέων σταδίων «ολοκληρωτικού καπιταλισμού» και «ΑΕΜ» και «μεταβατικό πρόγραμμα» και «αντίστροφη ιεράρχηση».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο Γιώργος Γράψας ήταν πατέρας και παιδί όλων των παραπάνω.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Θα φύγει σαν χτες, 12 Γενάρη του 2000, μετά από μακρόχρονη ασθένεια.</span></div>
</div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-5084661388878185252018-01-22T23:35:00.004+02:002018-01-22T23:35:39.670+02:00Νόμος είναι το δίκιο του δικηγόρου<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/politika/nomos-einai-dikio-tou-dikigorou/">www.katiousa.gr</a>, στις 27/11/2017]</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidSM6JfqVgjJC6kBGp2Y03T8yuGcrb2U1bGju0AtUAeSlu0tClNFnspOAX2HWqPrmQCbTnUzAS9ni2VXRdMktw-drp8v8hgNeriJG3shvTyRnaukdW68rlpvEzh8WcCxdWTuWhK8yKYDKM/s1600/0.+%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidSM6JfqVgjJC6kBGp2Y03T8yuGcrb2U1bGju0AtUAeSlu0tClNFnspOAX2HWqPrmQCbTnUzAS9ni2VXRdMktw-drp8v8hgNeriJG3shvTyRnaukdW68rlpvEzh8WcCxdWTuWhK8yKYDKM/s640/0.+%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Είναι Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017 και ώρα 10 π.μ. και στο φουαγιέ του 1ου ορόφου γνωστού ξενοδοχείου της συμπρωτεύουσας με όνομα που παραπέμπει σε πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ επικρατεί συνωστισμός, λίγο μικρότερος από αυτόν που επικρατούσε στο λιμάνι της Σμύρνης το ’22.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijsU3p1eE8MhxwFpoBf3ZrUHOW1cjLJHDnkw9PehEoxF37qTyODJXo31M8VIW7mw-2awwTp2EWfGZovOfqlubby3kViBy1JvtxziH02gQmEPlCutMxTYnu4b94D7TG7TqaOBvQLSAE4lP7/s1600/01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijsU3p1eE8MhxwFpoBf3ZrUHOW1cjLJHDnkw9PehEoxF37qTyODJXo31M8VIW7mw-2awwTp2EWfGZovOfqlubby3kViBy1JvtxziH02gQmEPlCutMxTYnu4b94D7TG7TqaOBvQLSAE4lP7/s400/01.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"> <span style="text-align: justify;">Η μέρα ξεκινάει με χαλαρά πηγαδάκια έξω από το χώρο όπου διεξάγονται οι εκλογές</span></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ένα σμάρι αποτελούμενο από δεκάδες υποψηφίους και ψηφοφόρους συνδιαλέγεται, χαριεντίζεται, χασκογελάει, βγαίνει σέλφιζ, με μία λέξη «παραγοντίζει». Κοινό τους χαρακτηριστικό; Είναι όλοι τους δικηγόροι, μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Οι περισσότεροι φορώντας τα ακριβά κοστούμια τους ή τα συντηρητικά αλλά κομψά ταγέρ τους αλλά και αρκετοί με πιο casual outfit, ακόμα και φόρμες γυμναστηρίου είχε το μενού. «Σήμερα» μας λέει ο Θανάσης, νεαρός δικηγόρος και υποψήφιος ο ίδιος «αρκετοί έρχονται να ψηφίσουν με πιο απλό ντύσιμο, αύριο Δευτέρα θα έρθουν οι περισσότεροι ατσαλάκωτοι, πριν ή μετά το γραφείο ή το Δικαστήριο».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr4aZDcOPFOIYA-rt05GYOXA2FzQ5AReQ66blnUz24sc1LYq0OKa9RGV359b-w9MvlCkIT8aKHDH9UtEd2P7zJ9TLI93UDETyZzERV7Mz5oAejXfjjmsGfz2k4ShrpL3IIVJinjOrzzvXT/s1600/02%252B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr4aZDcOPFOIYA-rt05GYOXA2FzQ5AReQ66blnUz24sc1LYq0OKa9RGV359b-w9MvlCkIT8aKHDH9UtEd2P7zJ9TLI93UDETyZzERV7Mz5oAejXfjjmsGfz2k4ShrpL3IIVJinjOrzzvXT/s400/02%252B.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;">Λίγο αργότερα αρχίζουν να διαμορφώνονται τα πρώτα πηγαδάκια στο φουαγιέ</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiKe2ehgpUw2ZScmsKea9sBhwOdiNaco5TFPuVL9RXoqo-uJxoGyK-TAHiFe6epq-kXc4SxnxdBxO6Qe-9rhDYPqsOBw6sNY60_xNHdRgqBC0zX-JI5d-KImJDGU33gROe-8nlombgy3zS/s1600/03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiKe2ehgpUw2ZScmsKea9sBhwOdiNaco5TFPuVL9RXoqo-uJxoGyK-TAHiFe6epq-kXc4SxnxdBxO6Qe-9rhDYPqsOBw6sNY60_xNHdRgqBC0zX-JI5d-KImJDGU33gROe-8nlombgy3zS/s400/03.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;">…το οποίο φουαγιέ θυμίζει επικίνδυνα πανεπιστήμιο σε μέρα φοιτητικών εκλογών</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το πανηγύρι που στήνεται αυτές τις δυο μέρες θυμίζει σκηνικό φοιτητικών εκλογών, λιγότερο (βασικά καθόλου) βίαιο και σχετικά ευπρεπέστερο (αυτό με μεγάλη επιφύλαξη). Είδαμε και πάλι τα τραπεζάκια των παρατάξεων, μετά το προηγηθέν «μοίρασμα των χώρων», αλλά δεν είδαμε να ανταλλάσσονται «σούτια» ή «μπουκέτα», ούτε καν παραινέσεις για σεξουαλικές συνευρέσεις των μητέρων των υποψηφίων. Αυτά είναι για αλλού. Οι όποιες αντεγκλήσεις ήταν ήπιες, και κινούνταν σε πνεύμα δικηγορίστικης αβρότητας: «Μα σε παρακαλώ Γιώργο μου…» ή «Τούλα μου, γνωριζόμαστε τόσα χρόνια, αν είναι δυνατόν…». Αυτές είναι οι διαφορές, πάμε τώρα στις ομοιότητες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpI-GmqglKCLA0zQV0hM63TW9iSFRGwlGZ2E5B5eO89Pt1vRezT43K9dO3rVbQlWmpbD99ZwqkFjyPwwo8znaLFpv-IfI-FVHC39KIOmkChwZifsdGZA0w0TQdpzRiFzi4fsrESjvI39DY/s1600/04%252B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpI-GmqglKCLA0zQV0hM63TW9iSFRGwlGZ2E5B5eO89Pt1vRezT43K9dO3rVbQlWmpbD99ZwqkFjyPwwo8znaLFpv-IfI-FVHC39KIOmkChwZifsdGZA0w0TQdpzRiFzi4fsrESjvI39DY/s400/04%252B.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Επειδή και οι δικηγορίνες καμιά φορά δεν έχουν που να αφήσουν τα παιδιά τους, τα φέρνουν στην κορυφαία αυτή διαδικασία</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3sIDLsiA5YqLV59VcYEIPO0ks3BF3pw2sPU5-6rN5vA4Yrq_jLX4E9ph1RtYDNOhdZgYaR36aaHjEdxjISzgTLYBTDfVMde5kt-ldMCa_CI70LJq_kGbVR2FzpnTh4NT68SDrWIuIKmY5/s1600/05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3sIDLsiA5YqLV59VcYEIPO0ks3BF3pw2sPU5-6rN5vA4Yrq_jLX4E9ph1RtYDNOhdZgYaR36aaHjEdxjISzgTLYBTDfVMde5kt-ldMCa_CI70LJq_kGbVR2FzpnTh4NT68SDrWIuIKmY5/s400/05.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;">…από την οποία δε λείπουν ούτε οι τετράποδοι φίλοι μας (σχόλιο διπλής ανάγνωσης)</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στις εκλογές του ΔΣΘ κατεβαίνουν 11 παρατάξεις και 12 υποψήφιοι πρόεδροι. Μη σας φαίνεται περίεργο, αυτή η παραδοξότητα οφείλεται στο εντελώς αστείο προσωποπαγές εκλογικό σύστημα που ορίζει διαφορετική κάλπη για τους συμβούλους και διαφορετική για τον πρόεδρο. Έτσι ο ψηφοφόρος μπορεί να ψηφίσει έναν «δεξιό» για πρόεδρο αλλά έναν «αριστερό» για σύμβουλο ενώ, τεχνικά μιλώντας, μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος κάποιος χωρίς να έχει καθόλου συμβούλους στο ΔΣ ώστε να υπερψηφίζουν τις εισηγήσεις του. Στα χαρτιά επίσης, όλες οι παρατάξεις είναι ανεξάρτητες και «ακομμάτιστες» με την εξαίρεση αυτής που υποστηρίζεται απ’ το ΚΚΕ και δεν έχει κανένα κόμπλεξ να δηλώσει την ταυτότητά της, είδαμε μάλιστα «Ριζοσπάστες» να βρίσκονται στο τραπεζάκι της. Παρόμοια κατάσταση, αν και όχι τόσο κομματικά ευθυγραμμισμένη, και με την παράταξη που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ η οποία συσπειρώνει μέχρι και… «αναρχικούς». Από ‘κει και πέρα ακολουθεί ένα αμάλγαμα με 2-3 παρατάξεις με αναφορά στο χώρο της ΝΔ (ο νομικός κόσμος αποτελούσε πάντα προνομιακό πεδίο για τη δεξιά) για το χρίσμα της οποίας οι απόψεις διίστανται. Άλλους φέρεται να στηρίζει ο Κυριάκος, άλλους η ντόπια «τοπική». Μύλος. Πιο «μύλος» όμως τα πράγματα στην «κεντροαριστερά» που κατεβαίνει με 3-4 ψηφοδέλτια άλλα πιο πασοκίσια, άλλα πιο νουδοπασοκίσια, αλλά και ένα ποταμίσιο. Από κοντά και η παράταξη του Σύριζα (που έχει προϊστορία νίκης στην πόλη) και η νεοπαγής της ΛΑΕ να συμπληρώνουν το κάδρο μαζί με 1-2 ημιγραφικούς του αστικού χώρου. «11 παρατάξεις, 2 πολιτικές» που λέει και ένα παλιό μότο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-xLRRii0QmDtmxS9qXn6pMe3_ASA12ELLatLttbN_M9srprgSGxl2ipFkQsHLmQ9YQnyQDC2cfHS0nbuB1knBDGhHOuoxQX2-HA7pnOi9JwIlO_S3373ModPYIztwGag98WNPzmcXacB0/s1600/06%252B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-xLRRii0QmDtmxS9qXn6pMe3_ASA12ELLatLttbN_M9srprgSGxl2ipFkQsHLmQ9YQnyQDC2cfHS0nbuB1knBDGhHOuoxQX2-HA7pnOi9JwIlO_S3373ModPYIztwGag98WNPzmcXacB0/s400/06%252B.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Χαμογελαστά πρόσωπα στο προωθητικό υλικό των συνδυασμών</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGsnGHhXobedauBh6IUknhYr_r_qsCfDDqtKquYGr5_5k_MdOtMjEqrLhLoPx8NFwH3OTeUwmctKOk1qrjhDXBRtwpCVgKIVv_Qi39nYL0y2Yoh7UPAhfary4YSVKaUGd17dhjPek4gp6I/s1600/07%252B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGsnGHhXobedauBh6IUknhYr_r_qsCfDDqtKquYGr5_5k_MdOtMjEqrLhLoPx8NFwH3OTeUwmctKOk1qrjhDXBRtwpCVgKIVv_Qi39nYL0y2Yoh7UPAhfary4YSVKaUGd17dhjPek4gp6I/s400/07%252B.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Εδώ ο συριζαίος υποψήφιος πιάνει τον παλμό που θέλει τον σύγχρονο άντρα μαλωμένο με τις εταιρείες Prosar και Gilette</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil4nLgFaJ7mRENiQKdn-jzS0Ry07nR7zfNy7s0MosPne1F8_o9fRFlRjmU0DZNV841PrU_1eBTNHOHET-TvuT21vqdA6TMuDedP8yFigA0_YLEehrdCKMBIh2OeR02gq4r3AmLmHT05P90/s1600/08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil4nLgFaJ7mRENiQKdn-jzS0Ry07nR7zfNy7s0MosPne1F8_o9fRFlRjmU0DZNV841PrU_1eBTNHOHET-TvuT21vqdA6TMuDedP8yFigA0_YLEehrdCKMBIh2OeR02gq4r3AmLmHT05P90/s400/08.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">…αλλά ο πασόκος υποψήφιος τον υπερκερνά με γένια τριών ημερών και χαλαρή γραβάτα (έτοιμος να την πετάξει και “δεν-ξέρω-και-γω-τι-θα-γίνει” μετά)</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το κλίμα όπως είπαμε έχει έντονα φοιτητικά στοιχεία. Αλλά περισσότερο έμοιαζε θα λέγαμε με δημοτικές εκλογές στην Ελασσόνα ή την Κάτω Αχαγιά, όπου το ρόλο των τυρεμπόρων ή των αποστακτών μαυροδάφνης αντίστοιχα, έχουν οι υποψήφιοι δικηγόροι. Είδαμε γλοιώδεις δαπίτες με αμάνικα καρό πουλόβερ με τα ακουστικά σα μπαλαντέζες περασμένες στα αυτιά να συντονίζουν το τίποτα, είδαμε μεσήλικες πασοκοειδείς κυράτσες να καλωσορίζουν φωναχτά τα παιδιά όσων τα έφεραν μαζί τους στα πλαίσια της πρωινής βόλτας/ριξίματος ψήφου, είδαμε μουσάτους συριζαίους να σακουλιάζουν credits ώστε να βρεθούν όσο πιο κοντά γίνεται σε θέση μετακλητού (ή/και… υπουργού), είδαμε μεταξύ άλλων και τον άσβερκο προγουλάτο 50φεύγα συνήγορο χρυσαυγιτών που έμοιαζε σα μανιώδης παίκτης ΚΙΝΟ σε τοπικό πρακτορείο ΟΠΑΠ. Όλοι και όλες σε θέση μάχης, έπιαναν τον ψηφοφόρο από το τρίποντο ακόμα (την είσοδο του ξενοδοχείου) και τον συνόδευαν μέχρι τη ρακέτα (όροφος που διεξάγεται η ψηφοφορία) με τελικό σκοπό να καρφώσουν μαζί του τη μπάλα (ψηφοδέλτιο) στο καλάθι (κάλπη). Επιθετική άμυνα για σεμινάριο. Στο μεσοδιάστημα έδιναν και έπαιρναν, μανιώδη γλειψίματα, εμετικά σβερκώματα και larger than life χαχανητά και επιφωνήματα, όλα στο βωμό του βλαχομπαρόκ γυμνοσαλιαγκισμού. Ένας μάλιστα υποψήφιος στην είσοδο, μέσα στην τεηλορική-φορντική αλληλουχία με τις χαιρετούρες του, έσφιξε επίμονα και το δικό μου χέρι τονίζοντας εμφατικά ότι είναι ο «Χαράλαμπος Τάδε, γιος του Αδαμάντιου Τάδε», με εμένα πιασμένο εξ απήνης να ανταποκρίνομαι με ένα αμήχανο χαμόγελο.</span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ3rNEn-WuEVXIkNtLXfHD6KtvJMYcRt2CSqgKmWunDjTBmknT6hMGtGAEAtTUczQ11r608x5C1ApsN6JOHeWXxhyphenhyphenfXcxqbbNhLMRsiej3ZJZ5Lae_pSPTUcYLP5XWo9tVQ_xD8WnNJo7b/s1600/09.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ3rNEn-WuEVXIkNtLXfHD6KtvJMYcRt2CSqgKmWunDjTBmknT6hMGtGAEAtTUczQ11r608x5C1ApsN6JOHeWXxhyphenhyphenfXcxqbbNhLMRsiej3ZJZ5Lae_pSPTUcYLP5XWo9tVQ_xD8WnNJo7b/s400/09.jpg" width="225" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Μέσα σε όλη αυτή τη δίνη ένας ψηφοφόρος εμφανίζεται με κασκόλ… αστερόεσσα</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται: Όλοι, μα όλοι, όσοι βρίσκονται μέσα στο κτήριο αυτή τη στιγμή είχαν βγάλει στη Γ’ Λυκείου μέσο όρο τουλάχιστον 19, που σημαίνει ότι αδιαμφισβήτητα 1. «τα παίρνουν τα γράμματα» και 2. «μπορούν να μοιράσουν δύο (και 102) γαϊδάρων άχυρα». Πως είναι δυνατόν να ανέχονται να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο τσίρκο επιτηδευμένης δηθενιάς και στημένης αρχοντοβλαχιάς; Δηλαδή, πραγματικά δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με δικηγόρους, με ανθρώπους δηλαδή, που έχουν την ικανότητα να κάνουν το άσπρο-μαύρο, να «αθωώσουν» ξερωγώ έναν έμπορο ναρκωτικών ή να μας πείσουν ότι η φοροδιαφυγή δεν είναι φοροδιαφυγή αλλά… φοροαποφυγή. Και όμως, κακώς αναρωτιέμαι, τα έχει πει ο Β. Ραφαηλίδης περίπου κάπως έτσι: «Μολονότι χρήσιμα και ευκταία, ούτε η ευφυία, ούτε η επιστημονική επάρκεια σε κάποιο πεδίο εγγυώνται την ηθική ακεραιότητα ή τη στράτευση για έναν κοινωνικά δίκαιο σκοπό».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTrSWkNxDSleSfX4342jBtmeZJfmWsxO87d8HG8XtlWOkT-RZWohhNfaQBcorF_7wgK3LI8cvCxIRbgVBhX6oOXrbtnIsH6a9IGlgukr5iy5ew-gya8zJj7u0vaoHciPhNNeG1ha1uvWvW/s1600/10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTrSWkNxDSleSfX4342jBtmeZJfmWsxO87d8HG8XtlWOkT-RZWohhNfaQBcorF_7wgK3LI8cvCxIRbgVBhX6oOXrbtnIsH6a9IGlgukr5iy5ew-gya8zJj7u0vaoHciPhNNeG1ha1uvWvW/s400/10.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Ένα πλάνο κοινής αποδοχής. Αμέτρητα κουτιά με τυροπιτάκια και κουλουράκια σε κάθε τραπεζάκι, έτοιμα να ικανοποιήσουν τις ορέξεις των αδηφάγων δικηγόρων (και των ρεπόρτερ της Κατιούσα)</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Οι άνθρωποι μέσα σ’ αυτό το κτήριο είναι κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Μπορεί να μη βλέπουν «My Style Rocks» αλλά «Φακέλους του Αλέξη Παπαχελά», μπορεί να μη διαβάζουν «Μακελειό» αλλά «Καθημερινή», μπορεί να μην ακούνε «Παντελίδη» αλλά Καλιφορνέζικη Jazz. Μπορεί να κάνουν και όλα τα παραπάνω ή τίποτα απ’ όλα αυτά, αλλά πάντως όλοι τους υπόκεινται στο concept «ελληνική κοινωνία». Η ελληνοπρεπέστατη γοητεία του δικηγορικού επαγγέλματος, η γοητεία να ανήκεις σε ένα μεσόστρωμα γενικά, έστω κι αν στην πραγματικότητα πλέον είσαι είτε μισθωτός χαμηλά αμειβόμενος, είτε αυτοαπασχολούμενος που δεν του φτάνουν ούτε για το νοίκι του γραφείου, είναι μεγάλη και σίγουρα δεν είναι κρυφή. Είναι γοητεία φανερή, και εν τέλει δεν είναι μόνο ελληνική. Είναι ο μικροαστισμός, που πρέπει να γίνεται «τάλαρα» σε κάθε ευκαιρία. Και οι εκλογές ενός μουράτου συνδικαλιστικού οργάνου ενός κυριλάτου επιστημονικού κλάδου είναι μια καλή ευκαιρία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έτσι δεν είναι;</span></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-69303028949987289952018-01-22T23:35:00.003+02:002018-01-22T23:35:31.695+02:00Ο Διαστημικός Κέβιν<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/politismos/kinimatografos/o-diastimikos-kevin/">www.katiousa.gr</a>, στις 02/11/2017]</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigMVK9PXa-P0v2YQtFns7V30-sA5A53dSiIVltw9qbrn2sgmdVf2tkriOHZQyHKmQXvaevnhOdiUBK25YLYBgYsH924HIc4vfyNshWurBaEQCcGpJsG_2F_7l_NssIMCJ9hj_GEsUnCdX5/s1600/kevin+fash.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1065" data-original-width="1600" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigMVK9PXa-P0v2YQtFns7V30-sA5A53dSiIVltw9qbrn2sgmdVf2tkriOHZQyHKmQXvaevnhOdiUBK25YLYBgYsH924HIc4vfyNshWurBaEQCcGpJsG_2F_7l_NssIMCJ9hj_GEsUnCdX5/s640/kevin+fash.JPG" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Spacey» σε ελεύθερη και αδόκιμη μετάφραση από τα αγγλικά είναι ό ευρύχωρος, ο έχων «άπλα». Σε πιο στρωτή απόδοση είναι ο «αιθέριος», ο ονειρεμένος. Και η καριέρα του γνωστού ηθοποιού που βρίσκεται τις τελευταίες μέρες στο προσκήνιο, του Κέβιν Σπέισι, μπορεί να μην είναι ονειρεμένη, αλλά είναι τουλάχιστον αξιοθαύμαστη. Ο Κέβιν Σπέισι είναι (ήταν; όχι, είναι ακόμα) ένας απ’ τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, της γενιάς που διαδέχτηκε τους Αλ Πατσίνους και τους Ρόμπερτ Ντε Νίρους και προηγήθηκε των Ματ Ντεημόνηδων και Ήθαν Χώκηδων. Θαυμάσιο ταλέντο με έφεση τόσο σε δραματικούς, όσο και σε κωμικούς ρόλους, έκανε αίσθηση το 1995 όταν υποδύθηκε τον απατεωνίσκο Verbal Kint στους «Συνήθεις Υπόπτους» ενώ το 1997 ενσάρκωσε άριστα τον απόκοσμο «άνιωθο» δολοφόνο στην ταινία Seven. Ο ρόλος όμως που τον μετέτρεψε σε καθαυτό πρωταγωνιστή ήταν αυτός του φρικαρισμένου οικογενειάρχη στο American Beauty (1999), μια ταινία που κατά διαβολική σύμπτωση έχει σημεία επαφής με αυτά που μαθαίνουμε αυτό τον καιρό για τον γνωστό ηθοποιό1. Τέτοια σημεία μπορεί να βρει ο θεατής και στην πολύ επιτυχημένη τηλε- ή μάλλον ιντερνετο-οπτική σειρά House of Cards2, όπου ο Σπέισι υποδύεται άριστα τον μακιαβελικό Δημοκρατικό βουλευτή-τομάρι που δε διστάζει μπροστά σε τίποτα, και η οποία κάνει πάταγο τα τελευταία χρόνια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Και από κει θα το πιάσουμε κι εμείς. Όχι γιατί ο Κέβιν Σπέισι είναι μακιαβελικός στην προσωπική του ζωή (δεν είναι, μάλλον), αλλά γιατί είναι ένας απ’ τους πολύ γνωστούς υποστηρικτές των Δημοκρατικών στο Χόλυγουντ, ένας κλασσικός «πασόκος», όχι τόσο αριστερός σαν τη («λαφαζανικιά» θα τη λέγαμε) Σούζαν Σάραντον αλλά μετριοπαθής-κεντρώος-«ποταμίσιος», σαν το Χιλαρό-σκυλο τον Τζώρτζ Κλούνει ας πούμε. Η πάστα αυτή των celebrities στις ΗΠΑ είναι γνωστή για τις ευαισθησίες της για όλη την γκάμα των δευτερευουσών αντιθέσεων που όντως υπάρχουν στον καπιταλισμό (από το σεξισμό μέχρι την προστασία του περιβάλλοντος) πλην της βασικής. Και όμως ο ταλαντούχος ηθοποιός έγινε θέμα στα ΜΜΕ και το διαδίκτυο γιατί φέρεται να συμπεριφέρθηκε ανάρμοστα (στην καλύτερη των περιπτώσεων) σε έναν ανήλικο πριν από αρκετά χρόνια. Συγκεκριμένα ο ηθοποιός Άντονυ Ραππ τον κατηγόρησε ότι, προ 30ετίας, σουρωμένος ων, τον παρενόχλησε/του επιτέθηκε σεξουαλικά, όταν το θύμα ήταν 14 ετών. Βαρύ παράπτωμα, ή μάλλον έγκλημα αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς. Ο Κέβιν Σπέισι με τη σειρά του προχώρησε σε μια δημόσια δήλωση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έλεγε στο πρώτο μέρος της περίπου τα εξής: «Δεν θυμάμαι να έκανα κάτι τέτοιο, αν το έκανα μάλλον ήμουν τελείως “ζάντα”. Αυτό δε μειώνει τη μαλακία μου και γι’ αυτό ζητώ ειλικρινά συγνώμη από τον Άντονυ για τον πόνο που φέρομαι να του προκάλεσα». Υπήρχε όμως και ένα δεύτερο μέρος, περίπου αυτό: «Και μια που το φερε η κουβέντα, επειδή όλο με κουτσομπολεύετε γι’ αυτό το θέμα, να ξέρετε ότι είμαι γκέι, και καλό θα είναι να μην ντρέπομαι να το λέω από δω και στο εξής».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πολύς ντόρος έγινε έκτοτε για το αν η συγνώμη ήταν ειλικρινής ή υποκριτική. Αντεγκλήσεις επί αντεγκλήσεων στα σόσιαλ μύδια με υποστηρικτές να λένε πόσο «καλό παιδί» και «αδαμάντινος χαρακτήρας» είναι και με σφοδρούς επικριτές να τον κατηγορούν ως «predator» (αδόκιμη μετάφραση: αυτός που συστηματικά «την πέφτει», στα όρια ή υπερβαίνοντας το νόμο και τα χρηστά ήθη, σε άλλους/άλλες). Ακόμα περισσότερο ντόρο προκάλεσε η εθελούσια αποκάλυψη3 του σεξουαλικού προσανατολισμού του. Εγέρθηκε το ερώτημα αν ήταν μια κίνηση αντιπερισπασμού για να αποστρέψει τα φώτα της δημοσιότητας από το κύριο, την παραβατική συμπεριφορά προς έναν ανήλικο. Κατηγορήθηκε μάλιστα ο ηθοποιός ότι με τον τρόπο του μπορεί να οδηγήσει κάποιους να «τσουβαλιάσουν» συνειρμικά την έννοια του ομοφυλόφιλου με αυτή του «sexual offender» ή και του παιδεραστή, πράγμα αδιανόητο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στο μπαράζ των δημοσιευμάτων και των δηλώσεων, δεν υπάρχει κάτι το πρωτότυπο. Κάθε φορά που ένα δημόσιο πρόσωπο έρχεται στο προσκήνιο για κάτι που διέπραξε, μπαίνουν τα ίδια και τα ίδια ερωτήματα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η αγάπη του κόσμου για έναν ηθοποιό, πολιτικό ή… πυρηνικό επιστήμονα «ισοφαρίζει» ή υπερνικά τα όποια παραπτώματά του; Ο καλλιτέχνης/δημόσιο πρόσωπο δηλαδή «δεδικαίωται»; Απ’ την άλλη, ένας διάσημος πρέπει να υπόκειται σε ακόμα μεγαλύτερη κριτική λόγω του ότι αποτελεί πρότυπο, για μερικούς; Και οι όποιες συγνώμες του είναι εκ προοιμίου υποκριτικές και «δικηγορίστικες»; Και ο χρόνος ή άλλοι παράγοντες; Σχετικοποιούν/αμβλύνουν και αυτοί τα πράγματα; Τα «ήμουνα μικρός», «είχα πιει», «με παρέσυραν» κλπ. έχουν θέση στη συζήτηση;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Χωρίς να διακωμωδούμε σοβαρές καταστάσεις, είμαστε σίγουροι ότι συμφωνούμε με όλα τα πράγματα που έκανε ο πχ. ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Κολόμβος, ο Αϊνστάιν, ο Αθανάσιος Διάκος; Ας υπερβάλλουμε ακόμα περισσότερο. Αν, το 2049 μαθαίναμε ότι ο Jon Doe εφευρέτης του εμβολίου για το AIDS, που έσωσε εκατομμύρια ανθρώπους από το θάνατο τη δεκαετία του 2040, είχε το 2019 σκοτώσει και τεμαχίσει τη σύζυγό του και μετά είχε βγει στη Νικολούλη του Fox News κάνοντας τον ανήξερο, ποια θα ήταν η στάση μας απέναντί του;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αυτονόητη η καταδίκη των απρεπών η/και εγκληματικών συμπεριφορών (από όποιον και από όποτε). Αλλά μετά αρχίζουν τα «ναι μεν αλλά». Οι «συνθήκες», το «concept», το «background». Και μολονότι πολύ «λίγα» για να σώσουν τον θύτη, υπαρκτά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Όπως έγινε γνωστό ο πατέρας του Κέβιν Σπέισι ήταν ναζί και βίαζε συστηματικά τον αδελφό του ηθοποιού. Πτυχές αυτής της θεματικής, σε λιγότερο φρικαλέα μορφή, υπάρχουν και στο American Beauty</div>
<div style="text-align: justify;">
2. Υπάρχουν στιγμές στην σειρά που η σεξουαλικότητα του βασικού ρόλου τίθεται υπό διακριτική ή… λιγότερο διακριτική αμφισβήτηση</div>
<div style="text-align: justify;">
3. Λανθασμένα χρησιμοποιήθηκε από κάποιους ο ανεπίσημος αγγλικός όρος «outing». «Outing» ονομάζεται η, συνήθως παρά τη θέληση του ενδιαφερομένου, δημοσιοποίηση της ομοφυλοφιλικής του ιδιότητας από κάποιον τρίτο. Το λεγόμενο στην Ελλάδα «τον έκανε βούκινο».</div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-30393185504892280062018-01-22T23:35:00.002+02:002018-01-22T23:35:24.271+02:00Διακοπές στο Σαράγεβο*: Για την 20η Οκτώβρη 2011<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/apopseis/diakopes-sto-saragevo-gia-tin-20i-oktovri-2011/">www.katiousa.gr</a><a href="https://www.blogger.com/"></a>, στις 20/10/2017]</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQHWgRIFDmKzcUUVeRIW2cQtXyRZ6Q0fdZfD2CycbIMWYlh_pTGviI_MNQhRE61h7k8qgv_M2hAWiAiLGJTro445epAg0Mi30YRBwZCe5syogDfpk3ZXpQ_-1j-Bo8-Psqkgh3dY3jrtEG/s1600/Arxiki-20oktobri.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="862" data-original-width="1280" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQHWgRIFDmKzcUUVeRIW2cQtXyRZ6Q0fdZfD2CycbIMWYlh_pTGviI_MNQhRE61h7k8qgv_M2hAWiAiLGJTro445epAg0Mi30YRBwZCe5syogDfpk3ZXpQ_-1j-Bo8-Psqkgh3dY3jrtEG/s640/Arxiki-20oktobri.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Σήμερα συμπληρώνονται 6 χρόνια από μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις του 21ου αιώνα στην Ελλάδα. Τη διαδήλωση, ίσως 200.000 ανθρώπων στην Αθήνα στις 20 Οκτώβρη 2011 στα πλαίσια 48ωρης πανελλαδικής απεργίας, έξω απ’ τη Βουλή, όταν σε αυτή ψηφιζόταν ένα ακόμα άθλιο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης Παπανδρέου σε συνεννόηση με ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η περίοδος 2010-2012 ήταν όντως μια περίοδος ανόδου της αγωνιστικότητας των εργαζομένων. Μπορεί η γενική κατεύθυνση να ήταν ασαφής, μπορεί να δέσποζε σ’ αυτήν η σούπα των «αγανακτισμένων», τα «όλοι ίδιοι είναι», οι μούντζες και άλλες τρίχες κατσαρές κλπ. αλλά στο διάστημα αυτό σημειώθηκε όντως ένας έντονος ξεσηκωμός πλατών λαϊκών μαζών, εργαζομένων και μικρομεσαίων στρωμάτων. Το τι απέγινε εκείνη η αγωνιστική ανάταση, το εάν και πόσο ενσωματώθηκε, αν «έφαγε άκυρο» κλπ. τα μετέπειτα χρόνια είναι μια μεγάλη συζήτηση που δεν είναι της ώρας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στο Σύνταγμα λοιπόν εκείνο το πρωί, βρέθηκαν χοντρικά δύο τμήματα μιας μεγάλης κινητοποίησης. Το ένα αφορούσε τις αρκετές χιλιάδες διαδηλωτές της ΓΣΕΕ, σωματείων, συλλογικοτήτων, αγανακτισμένων, Σύριζα, εξωκοινοβουλίου και αναρχίας (με τις διαφοροποιήσεις τους βέβαια) και το άλλο είχε κορμό τις περίπου ισόποσες δυνάμεις του ΠΑΜΕ, σωματείων, λαϊκών επιτροπών κλπ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">[Κάπου εδώ στο κείμενο είχα σκοπό να βάλω μια περιγραφή του «τι έγινε», «τι παίχτηκε» εκείνες τις ώρες και κυρίως για το «μετά». Δε θα το κάνω όμως. Διαπίστωσα ότι κάθε προσπάθεια να διατηρήσω την ψυχραιμία μου ακόμα και μετά από 6 χρόνια είναι μάταιη. Για αυτή την ας πούμε πιο «εν θερμώ» περιγραφή θα χρειαστεί να ανατρέξετε στο κείμενο του Φιλολαϊκού blog με τίτλο <a href="http://filolaiko.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html">«Το βόδι που μου πήραν, ακόμα το χρωστάν»</a>, που γράφτηκε το 2015, βασιζόμενο όμως σε σημειώσεις λίγες ώρες μετά τα γεγονότα της 20/10/2011.]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τηλεγραφικά μόνο να πούμε αυτό. Τα μόνα ξεκάθαρα περιστατικά εκείνη τη μέρα ήταν δύο. 1ον Η αλήτική προβοκατόρικη επίθεση αναρχικών ή/και άλλων λιγότερο «αγαθών» και «καλοπροαίρετων» ούγκανων** στο κομμάτι της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ και 2ον η επίθεση της αστυνομίας*** στο σύνολο της διαδήλωσης (ΠΑΜΕ & ΓΣΕΕ/Εξωκοινοβούλιο) αυτή τη φορά με αποτέλεσμα το θάνατο, έμμεση κρατική δολοφονία του οικοδόμου Δ. Κοτζαρίδη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ακολούθησε μια πανσπερμία ανακοινώσεων από πολιτικές οργανώσεις που περιλάμβανε όλη τη γκάμα των αντιδράσεων. Από απερίφραστες καταδίκες έως απερίφραστες καταδίκες. Μόνο που ο καθένας καταδίκαζε το θύτη ή το θύμα ανάλογα με τα γούστα του. Φυσικά δεν έλειψαν και ανακοινώσεις του τύπου «ναι μεν, αλλά».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Για μένα προσωπικά τα γεγονότα της 20ης Οκτώβρη αποτέλεσαν τη «λυδία λίθο» ώστε να διαπιστώσω «τι μυαλό κουβαλάει» κάποιος (είτε άτομο, είτε φορέας) πολιτικά. Και συνεχίζω να θεωρώ και σήμερα ότι όποιος δεν μπορεί να δώσει και έστω και σήμερα -τη σωστή- απάντηση «δεν ξέρει να μοιράσει δυο γαϊδάρων άχυρα» σχετικά με τα πολιτικά πράγματα του τόπου. Αυτό βέβαια δεν είναι τωρινό πρόβλημα. Κάθε πολιτικός φορέας αριστερός, δεξιός ή κεντροαριστεροδέξιος πολύ συχνά εμφανίζεται δυσκοίλιος στο να πάρει θέση για ένα γεγονός που δεν άπτεται άμεσα του χώρου του. Είναι ως ένα σημείο θεμιτό να υπάρχουν λεπτές ισορροπίες, λυκοφιλίες και… προβατοεχθρότητες ανάμεσα σε οργανώσεις, κόμματα κλπ. κάθε είδους. Όμως τα γεγονότα εκείνης της μέρας ήταν τόσο προφανή και η καταδίκη τους έπρεπε να είναι τόσο άμεση, σαφής και κατηγορηματική που δεν χρειαζόταν και τόση προσπάθεια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς βούτηξε στον παβλωφικό αντιΚΚΕδισμό όπως ο Ψαριανός θα βουτούσε σε μια πισίνα γεμάτη τσίπουρο. Ένα άλλο ευτυχώς, επίσης μεγαλούτσικο, πήρε θέση και καταδίκασε (με περιφράσεις ή χωρίς, ανάλογα με το πόσο ήθελε να «εκτεθεί». Τα παραπάνω αφορούν τις επίσημες οργανώσεις, τις ηγεσίες. Στις «βάσεις» τα πράγματα ήταν κάπως χειρότερα. Όπως έγραψα και στο Φιλολαϊκό blog:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«[…] Ίσως να αυταπατώμαι για τις δυνατότητες, τα όρια και τις προοπτικές του αριστερίστικου χώρου. Αν η Μαύρη Γάτα και τα Προκάτ σου φαίνονται ελκυστικότερα από το ΠΑΜΕ, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το παραπάνω απόσπασμα αποκτά ακόμα κωμικοτραγικότερη χροιά αν αναλογιστούμε το «ξύλο» που έπεσε παραμονές της 17ης Νοέμβρη του 2015 στο ΕΜΠ, όταν αριστεριστές «εδάρησαν» από αναρχικούς, οι οποίοι στη συνέχεια εξέδωσαν ανακοίνωση στην οποία έλεγαν ούτε λίγο ούτε πολύ «Σόρρυ, σας περάσαμε για κνίτες».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Γι’ αυτό ακριβώς, στα πλαίσια της ολοκλήρωσης του Εγχειριδίου για τον Αριστερισμό στο Φιλολαϊκό blog θα υπάρξει ειδικός δείκτης στο επερχόμενο, μέσα Δεκέμβρη, 4ο και τελευταίο μέρος. Ο δείκτης αυτός θα λέγεται «Εικοσιοκτωβρόμετρο/Προστατεψοβουλόμετρο» και θα κατατάσσει τις αριστερίστικες οργανώσεις με κριτήριο τη στάση που κράτησαν απέναντι στα γεγονότα της 20/10/2011.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
*Ο τίτλος του κειμένου είναι εμπνευσμένος απ’ το αναρχοκάτι περιοδικό Sarajevo το οποίο είχε την πιο διασκεδαστική, «αντικειμενική» και καλτ άποψη για τα γεγονότα. Μπορείτε να τη βρείτε εδώ</div>
<div style="text-align: justify;">
**Πραγματικά αυτοί οι χαρακτηρισμοί ήταν οι ηπιότεροι, πιο «σαβουάρ-βιβρ» και «κομ-ιλ-φό» που μπορούσα να χρησιμοποιήσω στο κείμενο, χωρίς να μας κηνυγάει το ΕΣΡ, ο Άρειος Πάγος και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης</div>
<div style="text-align: justify;">
***Λέω «αστυνομίας» και όχι «ΜΑΤ» γιατί όπως ξέρουμε η αστυνομία έχει και άλλα σώματα εκτός από τα ΜΑΤ. Ή μήπως δεν το ξέρουμε;</div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-76609416886275613912018-01-22T23:35:00.001+02:002018-01-22T23:35:16.207+02:00ΝBA: Όχι απλά 10 μαντράχαλοι που πετάνε μια μπάλα σε ένα καλάθι<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/athlitismos/nba-ochi-apla-10-mantrachaloi-pou-petane-mia-mpala-se-ena-kalathi/">www.katiousa.gr</a><a href="https://www.blogger.com/"></a>, στις 18/10/2017]</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgafLq3AsY41_XykYdYQjDoSoM7Z9hx2B1Ux587A0rDFmAj7zGR0xQ4dbKqEF_TQ9zsShRctSymHwpqyWo8LwkoMaoUuiMfHxXkioiwFASYPpi8mk3V5EdqtM6ipYRfAoUn0xrz-szkMLg3/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+NBA.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="516" data-original-width="960" height="344" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgafLq3AsY41_XykYdYQjDoSoM7Z9hx2B1Ux587A0rDFmAj7zGR0xQ4dbKqEF_TQ9zsShRctSymHwpqyWo8LwkoMaoUuiMfHxXkioiwFASYPpi8mk3V5EdqtM6ipYRfAoUn0xrz-szkMLg3/s640/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+NBA.jpeg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">O Οκτώβρης έφτασε και το 2ο σημαντικότερο γεγονός μετά την επέτειο των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση είναι προ των πυλών ή μάλλον εντός των πυλών. Την Τρίτη 17/9 (Τετάρτη για την Ελλάδα) ξεκίνησε το πρωτάθλημα του ΝΒΑ για τη σεζόν 2017-18. Η καλοκαιρινή περίοδος ήταν απ’ τις πιο δραστήριες των τελευταίων ετών μεταγραφικά. Πολλοί σταρ (και μη σταρ) άλλαξαν φανέλα και αυτό μετέβαλε το τοπίο από άποψη δυναμικότητας. Πριν περάσουμε στο ψητό, δηλαδή στην ανάλυση και τις (γκαραντί ψιλοαποτυχημένες) προβλέψεις, καλό θα ήταν να πούμε λίγα λόγια πρώτα για τη δομή και τη λειτουργία του οργανισμού που ονομάζεται ΝΒΑ.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«To» ή μάλλον «η» National Basketball Association είναι ένας συνεταιρισμός 30 ανωνύμων καλαθοσφαιρικών εταιρειών. Η γενική εποπτεία ασκείται απ’ το συμβούλιο των ιδιοκτητών, αλλά η καθημερινή του διαχείριση γίνεται από τον κομισάριο/γενικό δερβέναγα Άνταμ Σίλβερ. Όπως κάθε μπίζνα έτσι και το ΝΒΑ σκοπό έχει το κέρδος. Και τα καταφέρνει πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα τα τελευταία χρόνια. Μια απ’ τις αιτίες, εκτός απ’ το καλό μάρκετινγκ κλπ. είναι η εξής: Στην Ευρώπη (και τα περισσότερα σπορ παγκοσμίως) οι αμοιβές των αθλητών κυμαίνονται ελεύθερα με βάση τους κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης (η πρόσφατη προσπάθεια της UEFA με το FFP1 δε θίγει τον πυρήνα αυτού του κανόνα), όπως σε οποιαδήποτε άλλη αγορά προϊόντων, υπηρεσιών κλπ. Στο NBA όμως, όπως και σε άλλα μεγάλα αμερικανικά σπορ, οι αμοιβές καθορίζονται από τη Συλλογική Σύμβαση (κρατήστε τον όρο, γιατί θα κάνουμε πολλά χρόνια να τον ξανακούσουμε στην Ελλάδα) που υπογράφει κάθε μερικά χρόνια η Λίγκα (δηλαδή οι ιδιοκτήτες) με την Ένωση Παικτών. Οι αμοιβές αυτές απαγορεύεται να ξεπερνούν (χοντρικά) το 50% του τζίρου2 των ομάδων, αθροιστικά. Αυτό είναι το λεγόμενο salary cap, δηλαδή το «μισθολογικό ταβάνι», και είναι ίδιο για κάθε ομάδα (φέτος βρίσκεται γύρω στα 100 εκ. δολάρια). Υπάρχουν βέβαια πολλές δεκάδες εξαιρέσεων, παραθυρακίων, υποσημειώσεων κλπ. που δεν αναιρούν το γενικό πλαίσιο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ένας ακόμα πυλώνας της επιχειρηματικής ευρωστίας του ΝΒΑ είναι και το ιδιότυπο «σοσιαλιστικό» καθεστώς (μη βαράτε-θα τεκμηριώσω) που το διέπει. Ο ένας του άξονας είναι καθαρά οικονομικού χαρακτήρα. Κάθε καλοκαίρι, αφού οι ομάδες βγάλουν το «Ζήτα» απ’ τις ταμειακές τους μηχανές και βεβαιωθούν ότι κανένας Δημήτρης Χορν δεν εντόπισε κάποιο χαμένο εκατομμύριο, η Λίγκα προχωράει σε μια… αναδιανομή πλεοναζόντων εισοδημάτων από τις πλουσιότερες ομάδες στις φτωχότερες, ενισχύοντας τες. Δεύτερος άξονας, και πιο «αθλητικός», είναι ότι η προσθήκη νεαρών παικτών σε μια ομάδα δε γίνεται ελεύθερα, αλλά μόνο αφού μεσολαβήσει το ετήσιο Draft, δηλαδή η προεπιλογή παικτών από τα κολέγια και τις άλλες χώρες. Η προεπιλογή αυτή (σε δύο γύρους) γίνεται με βάση προτεραιότητα αντιστρόφως ανάλογη της θέσης της ομάδας στην προηγούμενη σεζόν. Αν δηλαδή μια ομάδα έχει βγει πρώτη στην κανονική περίοδο τότε λαμβάνει τα νούμερα 30 και 60, αν έχει βγει τελευταία, τα νούμερα 1 και 31 κοκ3. Έτσι δίνεται η δυνατότητα στις χειρότερες ομάδες να έχουν δικαίωμα πρώτης επιλογής σε καλύτερα ταλέντα, με αποτέλεσμα, τουλάχιστον στα χαρτιά4 να ενισχύεται ο ανταγωνισμός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι, θεωρητικά, κάθε ομάδα έχει στο πουγκί της τα ίδια χρήματα με κάθε άλλη, ανεξάρτητα από την περσινή κατάταξη, και προσπαθεί επί ίσοις όροις να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ποια είναι όμως η ακριβής κατάσταση φέτο(ς);</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η θερινή μεταγραφική περίοδος ήταν οργιαστική. Καταρχάς είχαμε την οριστική ταφόπλακα κάθε συζήτησης περί δυναμικότητας Ανατολής και Δύσης, καθώς η δεύτερη συγκέντρωσε ακόμα περισσότερη απ’ την παικτική αφρόκρεμα. Ξεχώρισαν οι μετακινήσεις Paul George και Carmelo Anthony στην Oklahoma, που αν υπερβεί το σκόπελο του ότι οι τρεις σταρ της θέλουν από μια μπάλα μόνοι τους, θα βάλει επιτέλους υποψηφιότητα για μια θέση στους τελικούς της Δύσης. Σημαντική ήταν και η μετακίνηση του Jimmy Butler στη Minnesota, στην προσπάθειά της να εισέλθει μετά από χρόνια στα play–offs. Ενδοπεριφερειακή ενίσχυση είχαμε για το Houston που απέκτησε τον σοβαρότερο point–guard των τελευταίων ετών Chris Paul από τους Clippers. Το δουλεμένο πλάνο του προπονητή Mike D’ Antoni με τα 700 τρίποντα στην καθησιά αναμένεται να υποστεί ελαφρές τροποποιήσεις, με τους Rockets να διεκδικούν το καλύτερο. Η σταθερή αξία των Spurs δεν προχώρησε σε μεγάλες κινήσεις και προτίμησε να δώσει γερά προσυνταξιοδοτικά εφάπαξ σε παίκτες όπως ο Pau Gasol. Aναμένεται φέτος να τα βρει σκούρα λόγω της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου ταλέντου στους ανταγωνιστές της, ο Kawhi Leonard δεν αρκεί. Αδιαμφισβήτητο φαβορί παραμένουν και φέτος οι Golden State Warriors οι οποίοι κράτησαν όλο τον κορμό (και τα περισσότερα κλαδιά και φύλλα) τους. Θα κοντραριστούν από τους βελτιωμένους δυτικούς ανταγωνιστές τους αλλά λόγω μεγαλύτερου δεσίματος της ομάδας δεν πρόκειται να χάσουν το ραντεβού με τους (όποιους) ανατολικούς παρτενέρ στον τελικό. Στα χαμηλά στρώματα τώρα, ελαφρά βελτίωση θα παρουσιάσουν οι Lakers, ενώ στη Νέα Ορλεάνη οι δίδυμοι πύργοι Cousins και Davis δε φαίνεται να συνεννογιόνται επαρκώς και να βλέπουν χαΐρι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Την πρωτιά της Δύσης θα διεκδικήσουν (με αυτή τη σειρά): Golden State Warriors, Houston Rockets, Oklahoma City Thunder, San Antonio Spurs</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Βελτίωση θα έχουν: Denver Nuggets, Minnesota Timberwolves</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τα ίδια Παντελάκη μου (ή μικρή πτώση): LA Clippers, Memphis Grizzlies, Portland Trail Blazers, NO Pelicans, Dallas Mavericks</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Απάλευτοι (αναγκαστικά ή ηθελημένα): Phoenix Suns, Utah Jazz, LA Lakers, Sacramento Kings</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στην Ανατολή τα πάντα επισκίασε η ανταλλαγή του Kyrie Irving των Cavaliers με τον Isaiah Thomas και άλλους. Πολύ μελάνι χύθηκε για το ποιος τελικά «έπιασε κότσο» τον άλλον με τα συμπεράσματα να βγαίνουν την Άνοιξη. Όπως και να ‘χει, η Ανατολή πλέον εκτός από τη χαώδη διαφορά της με τη Δύση θα έχει, στο εσωτερικό της αυτή τη φορά, άλλη μια ανισορροπία. Βοστώνη και Cleveland απέχουν παρασάγγας απ’ τους ανταγωνιστές τους, ακόμα και τους αξιοπρεπείς, όπως οι Raptors και Wizards. Θα σκοτωθούν μέχρι τέλους μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει την πρωτιά στην περιφέρεια και θα αποκτήσει το άχαρο προνόμιο να χάσει απ’ τους Warriors. Το Miami έρχεται δυνατό αλλά δε θα απειλήσει, ενώ οι άρχοντες του tanking 76ers αφού μάζεψαν, «τραυμάτισαν» και «ξετραυμάτισαν» τα καλύτερα αμούστακα παιδαρέλια των αμερικανικών κολεγίων θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά ένα αξιοπρεπές σύνολο. Το έτερο τσίρκο της περιφέρειας από το Brooklyn ενδέχεται να αναβαθμιστεί, από ομάδα Eurocup σε Armani Milano ξερωγώ. Ντουγρού για αναδόμηση πάνε οι Bulls ενώ η… ανακούφιση από τη φυγή Carmelo θα βοηθήσει οριακά τους Knicks. O Γιάννης με τους Bucks του θα κάνει σημεία και τέρατα σε προσωπικό επίπεδο (και πιθανόν να διεκδικήσει και τον τίτλο του MVP) αλλά μένουν πολλά ακόμα μερεμέτια στο Milwaukee για να απειλήσει τους γίγαντες της περιφέρειας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Την πρωτιά της Ανατολής θα διεκδικήσουν: Cleveland Cavaliers, Boston Celtics</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Βελτίωση θα έχουν: Miami Heat, Washington Wizards, Milwaukee Bucks, Philadelphia 76ers</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τα ίδια Παντελάκη μου (ή μικρή πτώση): Toronto Raptors, Indiana Pacers, Detroit Pistons, Orlando Magic, Charlotte Hornets</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Απάλευτοι (αναγκαστικά ή ηθελημένα): Atlanta Hawks, New York Knicks, Brooklyn Nets, Chicago Bulls</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJzxQ4IEDXHO3DOzEOyoVhzBSrSlqo8egnysWetw0voaDU9YtY6TZxzyDAWBnRZut0YPBX6uUc4DU9o3DgNzg374B2CeTnLzAMoRqKAzUFQOiZ3vrhN9dy1KHHw7c-igpReRC2V03qnmoT/s1600/%25CE%25A3%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2582+%2528not%2529+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259D%25CE%2592%25CE%2591+%25CF%2586%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="700" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJzxQ4IEDXHO3DOzEOyoVhzBSrSlqo8egnysWetw0voaDU9YtY6TZxzyDAWBnRZut0YPBX6uUc4DU9o3DgNzg374B2CeTnLzAMoRqKAzUFQOiZ3vrhN9dy1KHHw7c-igpReRC2V03qnmoT/s320/%25CE%25A3%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2582+%2528not%2529+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259D%25CE%2592%25CE%2591+%25CF%2586%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582.png" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Σαρωτικές αλλαγές (not) στο λογότυπο του ΝΒΑ φέτος</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στα λιγότερο σημαντικά, το ΝΒΑ αποφάσισε να μετονομάσει το δικό του «δεύτερο», αναπτυξιακό πρωτάθλημα, από D–League σε G (δηλαδή Gatorade) League, έχοντας προφανώς ζηλέψει την αντίστοιχη «αναψυκτική» ελληνική ιδέα της ποδοσφαιρικής «SuperLeague Σουρωτή».</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Παραπομπές-επεξηγήσεις</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Πρόκειται για το «Financial fair Play» που ορίζει, χοντρικά, ότι κάθε ΠΑΕ πρέπει να έχει αυτοτελή οικονομική βιωσιμότητα και να μην «μπαίνει μέσα» πολλές συνεχόμενες χρονιές, ώστε να μη χρειάζεται να «τσοντάρει» ο ιδιοκτήτης της νέα ποσά κάθε τόσο</div>
<div style="text-align: justify;">
2. Για την ακρίβεια ενός μέρους του τζίρου, του λεγόμενου BRI (Basketball Related Income) καθώς οι ιδιοκτήτες μπορούν να βγάλουν λεφτά με ένα σωρό άλλους τρόπους</div>
<div style="text-align: justify;">
3. Ο μηχανισμός είναι ελαφρώς διαφορετικός αλλά αυτό είναι το πνεύμα. Οι δε επιλογές στο Draft είναι και αυτές αντικείμενο συναλλαγής κατά τη μεταγραφική περίοδο</div>
<div style="text-align: justify;">
4. Λέμε «στα χαρτιά» γιατί πολλές ομάδες μικρού και μέσου βεληνεκούς, προχωρούν συχνά στο λεγόμενο «tanking», δηλαδή εσκεμμένη αδιαφορία για το αποτέλεσμα, ώστε να βρεθούν χαμηλά στη βαθμολογία και αποκτήσουν αντίστοιχα υψηλές επιλογές στο Draft</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για το παρόν άρθρο αντλήθηκαν πολύτιμα στοιχεία από την ιστοσελίδα theballhog.gr την οποία και ευχαριστούμε</div>
</div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-18481781879990667042018-01-22T23:35:00.000+02:002018-01-22T23:35:08.932+02:00Τρεχάτος στη Λεπίδα: Ο κόσμος των Blade Runner(s)<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/">www.katiousa.gr</a><a href="http://www.katiousa.gr/politismos/kinimatografos/trechatos-sti-lepida-o-kosmos-ton-blade-runners/"></a>, στις 11/10/2017]</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI38QA7Gsd32N3qedaGxjIfL3BvfII51v5M_ZXwVAv_oep0NZQRvzrPtWUymCVtKvoLLbjqonjI8_gnSxnH-RYRMI-3eEZBgEaPPoPSXvS23IEUG0fSRPzzMBVOHqV78SV4a-IweC0G3iR/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+BR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="827" data-original-width="1440" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI38QA7Gsd32N3qedaGxjIfL3BvfII51v5M_ZXwVAv_oep0NZQRvzrPtWUymCVtKvoLLbjqonjI8_gnSxnH-RYRMI-3eEZBgEaPPoPSXvS23IEUG0fSRPzzMBVOHqV78SV4a-IweC0G3iR/s640/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+BR.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="text-align: left;">*Στο παρόν κείμενο θα αποφύγουμε «όπως ο διάολος το λιβάνι» τις κομβικές αποκαλύψεις (spoilers) για την ταινία Blade Runner 2049 (2017). Αντίθετα, στα αναφερόμενα για την αρχική ταινία Blade Runner (1982) θα προχωρήσουμε σε «spoiler territory», καθώς θεωρείται ότι «έχει διδαχθεί», όπως λέγαμε και στα σχολεία κάποτε.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Τι είναι και τι θέλει το Blade Runner (1982);</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Όταν το 2007 ο Στάθης, φίλος και πληκτράς στις μπάντες που είχαμε τη δεκαετία του ’00 με φώναξε για να δούμε το Blade Runner είχα μεγάλες προσδοκίες. Είχα ακούσει ότι, σχηματικά, είναι η 2η καλύτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας μετά το 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (1968). Και ταυτόχρονα, μια ταινία ομοίως απαιτητική. Ίσως λίγο παραπάνω απ’ όσο περίμενα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Οφείλω να ομολογήσω το ότι η πρώτη θέαση του «Ομάδες Εξόντωσης» (με αυτό τον απάλευτο τίτλο κυκλοφόρησε αρχικά στην Ελλάδα) μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις. Εντυπωσιάστηκα πλήρως από τα εφέ, τους φωτισμούς/φωτογραφία, τη μουσική, την αισθητική που αποπνέει η ταινία με λίγα λόγια. Όμως ούτε οι ερμηνείες, ούτε το σενάριο με εντυπωσίασαν. Αν το καλοσκεφτεί κανείς:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Το Blade Runner δεν έχει ουσιαστικά καμία απότομη στροφή ή ανατροπή στην πλοκή του. Βρισκόμαστε στο όχι πολύ μακρινό αλλά όχι και πολύ κοντινό μέλλον (2019) και η ανθρωπότητα εκτός από τον σε σήψη ευρισκόμενο εαυτό της έχει να αντιμετωπίσει και κατασκευασμένα ομοιώματα/ανδροειδή, τις ρέπλικες. Ένας ανόρεχτος αστυνομικός/κυνηγός κεφαλών ψάχνει μια ομάδα androids για να τους σφάξει. Τους βρίσκει έναν-έναν και τους καθαρίζει, τρώγοντας στην πορεία μια καψούρα με ένα… γυναικόιντ1. Κάποια στιγμή φτάνει στον «αρχηγό» που μετά από ανηλεή μάχη στην οποία ηττάται βλέπει να του χαρίζεται η ζωή. Ο αρχι-ρέπλικας βγάζει έναν εντυπωσιακό λόγο, επιτομή του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;» και πεθαίνει ενώ το ζεύγος μπάτσου και ρεπλίκαινας φεύγει στην εξοχή ή τελοσπάντων φεύγει προς άγνωστη κατεύθυνση, ανάλογα ποια εκδοχή της ταινίας θα παρακολουθήσουμε2. Πάλι ανάλογα με την έκδοση θα παρακολουθήσουμε στην ταινία υπάρχουν διάσπαρτα hints για το αν ο πρωταγωνιστής είναι κι αυτός ρέπλικα (προσωπική μου άποψη: Φυσικά και δεν είναι!3 Γίνετε άνθρωποι! (αυτός δε χρειάζεται να γίνει, είναι)). Όσον αφορά τις ερμηνείες λοιπόν, αυτοί που ξεχωρίζουν είναι ο «σπαστικός» Edward James Olmos με τα origami του και ο «κακός» macho Γερμαν-ΑΡΑΣ4 Rutger Hauer».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το παραπάνω κείμενο θα ήταν η άποψη μου αν την έγραφα σε μια υποθετική Κατιούσα του 2007. Σήμερα όμως, με την πάροδο του χρόνου και την ωρίμανσή της μέσα μου, και στο «μέσα» εκατομμυρίων κριτικών και απλών θεατών, μπορώ εκ των υστέρων να πω ότι το Blade Runner είναι μια απ’ τις καλύτερες ταινίες που έχω δει, και ένα must–see για οποιονδήποτε άνθρωπο στον πλανήτη. Ναι, έχει τα στραβά του, δεν είναι το αριστούργημα του 20ου αιώνα, είναι όμως ένα flawed masterpiece όπως λένε και στο Καρπενήσι. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι ένα νουάρ αστυνομικό δράμα παλαιάς, ναι παλαιάς, με την καλύτερη των εννοιών, κοπής στη δομή και την ταχύτητά του. Είναι ένα καταπληκτικό «Mανιφέστο Aπαλεψιάς». Της απαλεψιάς των ανθρώπων σε ένα υγρό, σκοτεινό και μίζερο μέλλον και της απαλεψιάς των «ρομπότ» που δεν μπορούν να ορίσουν τη μοίρα τους. Το Βlade Runner το 1982 διείδε το μέλλον, την αλλοτρίωση μέσα σε πυκνοκατοικημένες βρώμικες πόλεις, και την αθέατη, ακόμα μεγαλύτερη ταξικότητα, στο ότι οι φευγάτοι απ’ τον πλανήτη είναι πιο τυχεροί από όσους έμειναν στον σκουπιδότοπο του 2019. Αλήθεια τι θυμίζουν σήμερα πόλεις όπως το Hong–Kong και η Σαγκάη, αν όχι το κινηματογραφικό «Los Angeles, 2019»;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Και για η μουσική, τι να πούμε. Μπορεί σε κάποιους να μοιάζει σήμερα υπερβολική 80’s καλτιά, τότε όμως ήταν το όραμα του Vangeli για το μέλλον. Τα κομμάτια, είτε τα πιο συμφωνικά και μεγαλοπρεπή, είτε τα πιο ήπια τζαζ, είτε τα πιο περίεργα οριεντάλ είναι απ’ τα πιο επιδραστικά στον τομέα της κινηματογραφικής μουσικής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πέρα λοιπόν απ’ τα μπλιμπλίκια, τα neon φωτάκια, τις νύχτες και τις βροχές, αυτό που κάνει το BR είναι να βάζει τα «προαιώνια» και «τετριμμένα» ερωτήματα τύπου «τι είναι η ζωή, τι είναι ο άνθρωπος». Απαντήσεις δεν έχει πολλές, αλλά δεν χρειάζεται να τις έχει. Είναι ταινία.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7VIeDhof1aSI7cvEUANn81z1w74KAPLDAChyIH8MZyNKp9L8BFetrgSm7BHoe10jMBL5OO-_vM0HqkJdox-PhpF2hz9DXPSOwkoZjWeP0OK2QNl2cV9X5jANR8pK4eTDu075NOBDKhTUv/s1600/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF+02.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="638" data-original-width="1334" height="190" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7VIeDhof1aSI7cvEUANn81z1w74KAPLDAChyIH8MZyNKp9L8BFetrgSm7BHoe10jMBL5OO-_vM0HqkJdox-PhpF2hz9DXPSOwkoZjWeP0OK2QNl2cV9X5jANR8pK4eTDu075NOBDKhTUv/s400/%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF+02.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Έρωτας στα χρόνια της δυστοπίας</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Χόλυγουντ και μερίδες του Κεφαλαίου αντιμάχονται στα παρασκήνια</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μέρος του μύθου σχετικά με το Blade Runner είναι και οι συνθήκες γυρισμάτων και γενικά παραγωγής του. Το σενάριο του Hampton Fancher, ελαφρώς βασισμένο στο διήγημα του Phillip K. Dick «Do Androids Dream of Electric Sheep?» αφού έκανε αρκετές γύρες σε γραφεία παραγωγών του Λος Άντζελες βρήκε την Ιθάκη του στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Μετά από πολλές αλλαγές στο καστ και την προσθήκη δεύτερου σεναριογράφου η παραγωγή ξεκίνησε. Στη διάρκειά της σημειώθηκαν τεράστιες υπερβάσεις σε χρόνο (ο Ρίντλει Σκοτ έφτανε μέχρι και… 15 λήψεις ανά σκηνή, με τους παραγωγούς να τραβάνε τα βυζ…μαλλιά τους), σε υλικά (φροντιστής της ταινίας ανέφερε ότι του είπαν να πάει να αγοράσει… 200 μολυβοθήκες για να επιλέξει ο σκηνοθέτης την κατάλληλη για μια δευτερεύουσας σημασίας σκηνή) και τελικά σε χρήματα, με την ταινία να υπερβαίνει τα 28 εκ. δολάρια (ο αρχικός προϋπολογισμός δεν ξεπερνούσε τα 13-15 εκ), ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη. Ψυχρές έως κακές ήταν και οι σχέσεις μεταξύ των συντελεστών και δεν αναφερόμαστε μόνο στους ηθοποιούς, τον σκηνοθέτη και τους παραγωγούς. Μια συνέντευξη του Ρίντλει Σκοτ σε βρετανικό μέσο, στην οποία δήλωνε ότι προτιμά βρετανικά συνεργεία στις δουλειές του και όχι αμερικάνικα, λόγω αυξημένου επαγγελματισμού των πρώτων έγινε αφορμή για «λευκή απεργία», με τους τεχνικούς να φοράνε μπλουζάκια με ειρωνικό για τον σκηνοθέτη περιεχόμενο. Την επόμενη μέρα οι πιστοί Σκοτόφρονες του συνεργείου ανταπάντησαν με άλλο t–shirt μέχρι που τα πράγματα εκτονώθηκαν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μετά τις εσωτερικές προβολές, τα στελέχη της Warner Bros και οι συμπαραγωγοί απαίτησαν εκτός απ’ το δραστικό μαχαίρι σε διάρκεια, έτσι ώστε να πέσει κάτω από 2 ώρες, την προσθήκη επεξηγηματικής αφήγησης (voice–over) από τον Χάρισον Φορντ καθότι θεώρησαν ότι το κοινό ναι μεν θα την θαύμαζε οπτικά σαν χάνος, αλλά δε θα έβγαζε άκρη νοηματικά. Πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης ουδέποτε συμφώνησαν αλλά βάσει συμβολαίου υποχρεώθηκαν να ηχογραφήσουν τα σχετικά αποσπάσματα. Ο Φορντ δήλωσε μετά από χρόνια ότι προσπάθησε όσο γινόταν να φανεί άθλιος στην εκφώνησή των ούτως ή άλλως άθλιων συμπληρωματικών ατακών αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι σκηνές όπως πχ. ο μονόλογος/θάνατος του replicant Roy Batty να επισκιαστούν από γελοίες αφηγήσεις του τύπου5:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δεν ξέρω γιατί μου έσωσε τη ζωή (σ.σ. θα σού ‘λεγα τώρα αλλά έχε χάρη). Ίσως γιατί στις τελευταίες του στιγμές αγάπησε τη ζωή περισσότερό από ποτέ (σ.σ. σώωωωπα). Όχι μόνο τη δική του. Κάθε ζωή. Τη δική μου ζωή (ναι, Unicef σκέτη ο τύπος). Το μόνο που ήθελε ήταν οι ίδιες απαντήσεις που θέλουμε όλοι μας. Από πού έρχομαι; (σ.σ. από την Πόλη;) Που πάω; (σ.σ. στο διάολο) Πόσο χρόνο έχω ακόμα; (5 λεπτά max) Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κάθομαι να τον βλέπω να πεθαίνει (σ.σ. το μόνο που έπρεπε να κάνεις ήταν να το βουλώσεις και να αρνηθείς τα βόις όβερ αλλά ας όψονται τα συμβόλαια , οι ρήτρες και οι δικηγόροι».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Οι παραπάνω παρεμβάσεις δεν υπήρξαν αρκετές. Στις δοκιμαστικές προβολές, σε κοινό πλέον, οι θεατές παραπονέθηκαν γιατί το τέλος ήταν πολύ σκοτεινό (σ.σ. σιγά το σκοτεινό, happy ending ήταν και πάλι, έστω και λιγότερο φωναχτό). Οι χρηματοδότες απαίτησαν ένα τέλος τύπου «και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Και αυτό τους παρασχέθηκε, με το ζεύγος μπάτσου και ρεπλικογκόμενας να δραπετεύει ανέμελα στα λιβάδια υπό το φως της μέρας και με την τσοντοjazz μουσική του Vangeli να τους συνοδεύει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τούτων λεχθέντων, με βόις όβερ και χάπι εντ και τα πάντα όλα, η ταινία «μπήκε μέσα», κατά το κοινώς λεγόμενο, κάνοντας ανθυπομέτρια εισπρακτικά πορεία στις αίθουσες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Επιστροφή στο μέλλον</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μπορεί να μην είδε χαΐρι στην πρώτη του προβολή αλλά, το φαινόμενο Blade Runner άρχισε να παίρνει τα πάνω του στα τέλη της δεκαετίας του ’80, με τη γενίκευση των οικιακών συσκευών βίντεο. Αυτό με τη σειρά του ανατροφοδότησε την όρεξη των εταιρειών που είχαν τα δικαιώματα της ταινίας για κέρδη. Το 1992 κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση σε κινηματογράφους και βίντεο, το «Director’s Cut» που όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν και τόσο Director’s αφού, ο σκηνοθέτης ανακάλεσε την έγκρισή του λίγο πριν την επανέκδοση. Με τα πολλά το 2007 αφού οι συντελεστές, κοστουμάτοι και μη, κάθισαν σε ένα τραπέζι και τα βρήκαν, ο σκηνοθέτης πήρε αυτό που ήθελε, «την ταινία του πίσω», και συνέπηξε το «Final Cut», την ταινία που έχουμε υπόψη μας σήμερα ως Blade Runner (1982) και αποτυπώνει το πραγματικό όραμα του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Ο Τρεχάτος στη Λεπίδα στην Ποπ Κουλτούρα</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η επιδραστικότητα της ταινίας φάνηκε σε πολλούς τομείς. Υπήρξε έμπνευση (ή και αντικείμενο άμεσης κλεψιάς) για άλλες ταινίες, για άλλες «μουσικές», για διάφορα artwork, διαφημίσεις κλπ. Και φυσικά αποτέλεσε έναν ιδανικό στόχο σάτιρας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Blade Runner 2049. 30+5 χρόνια μετά.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Λίγα σήκουελ στην ιστορία του κινηματογράφου έχουν αντιμετωπιστεί με τόση ανυπομονησία. Ανυπομονησία συνοδευόμενη όμως από μεγάλες προσδοκίες και όπως είδαμε οι μεγάλες προσδοκίες πολλές φορές υπονομεύουν την αυτοτελή εκτίμησή μας για ένα φιλμ. Λίγα «Νο.2» έφτασαν (Νονός) και ελαχιστότατα (Terminator) ξεπέρασαν το πρωτότυπο. Εγώ προσωπικά, «στεναχωρέθηκα που δεν συγκλονίστηκα», αλλά αυτό δεν πρέπει να σας ανησυχεί. Αυτή είναι η κατάρα των σήκουελ, να έχουν να αντιμετωπίσουν τον ογκόλιθο της πρώτης ταινίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Δεν θα αποκαλύψουμε πολλά, γιατί το «2049» είναι μια ταινία που πρέπει να δείτε και μάλιστα στο σινεμά, για να απολαύσετε όλη της τη μεγαλοπρέπεια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Βρισκόμαστε στο 2049 και ο κόσμος έχει πάρει την κάτω βόλτα. Όχι ότι πριν ήτανε στα χάι του, αλλά τώρα είναι ακόμα χειρότερα. Στο μεσοδιάστημα μεταξύ 2019-2049 ο ντουνιάς έχει γεμίσει ραδιενέργεια και ο καιρός δεν παλεύεται ακόμα περισσότερο. Μετά και απ’ το blackout του 2022 όλα τα ηλεκτρονικά αρχεία, ανθρώπων και ρεπλικών ανάκατα, χάθηκαν. Στον ορυμαγδό που ακολούθησε το μονοπώλιο της Tyrell Corporation αγοράστηκε από τον Niander Wallace ο οποίος είναι ακόμα μεγαλύτερο τομάρι. Μέσα σ’ όλη αυτή τη δίνη ο Officer K (Ryan Gosling) καλείται να κάνει ότι και ο Rick Deckard (Harisson Ford). Να βρει ρέπλικες και να τις τηγανίσει σε καυτό λάδι. Όμως καθώς κάνει την έρευνά του θα διαπιστώσει ότι τα πράγματα δεεεεεεεν είναι όπως φαίνονται…»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο πολύ σοβαρός σκηνοθέτης Denis Villenueve (Enemy, Prisoners, Sicario, Arrival) κρατάει γερά δεμένη την ιστορία στην παλιά ταινία, επεκτείνοντας παράλληλα το σύμπαν του Blade Runner. Ασχολείται με αναπάντητα ερωτήματα της πρώτης και βάζει και νέα. Ταυτόχρονα αποπειράται κοινωνικούς σχολιασμούς, από την εργασιακή εκμετάλλευση έως τη θέση της γυναίκας (πρόλαβε μάλιστα να κατηγορηθεί και για… σεξισμό6).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Όπως είναι γνωστό η πρώτη ταινία ξεκινάει ψιλοσυμβατικά όντας από θέση αρχής με τους ανθρώπους, όμως στην πορεία δίνει αρκετά points και στον «αντίπαλο». Το «2049» προχωρά ένα βήμα παραπέρα, θολώνοντας ακόμα περισσότερο τα νερά σχετικά με το «ποιος-ποιον» και εν τέλει «με ποιον είμαστε;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Παρά τη μεγάλη διάρκειά της (163’) και τον σχετικά αργό με τα σημερινά δεδομένα ρυθμό, είναι πιο στρωτή και βατή αφηγηματικά απ’ την πρώτη. Όπως είπε και ένας φίλος «Καταρχάς δεν είναι “αρπαχτή”. Οι άνθρωποι έριξαν δουλειά». Η φωτογραφία του 13 φορές υποψήφιου για Όσκαρ, Roger Deacons (Τελευταία Έξοδος, Fargo, Skyfall) είναι καταπληκτική, λιγότερο σε μπλε/πράσινους νυχτερινούς τόνους και περισσότερο σε γκρι/πορτοκαλί με το φως (λέμε τώρα) της μέρας. Τα εφέ είναι εντυπωσιακά, αλλά σε μεγάλο βαθμό «φυσικά», γυρισμένα με τον παλιό τρόπο, χωρίς περιττές υπερβολές στη χρήση CGI. Μια μικρή ένσταση ίσως υπάρχει για τη μουσική, όχι ότι δεν είναι καλή, αλλά δεν «ανακαλύπτει και την Αμερική» όπως θα λέγαμε. Αιτία αυτού το ότι τελειώματα της επεξεργασίας του φιλμ οι παραγωγοί απέλυσαν τον κάπως πιο «ζεστό» προηγούμενο συνθέτη Johann Johansson (Arrival) και προσέλαβαν τον «τσεκουράτο» Hans Zimmer7 με καθαρή εντολή «Κάνε μουσική τύπου Vangeli». Αυτό του ‘πανε, αυτό έκανε ο άνθρωπος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Φυσικά το 2049 δεν πρόκειται να αφήσει εποχή στον παγκόσμιο κινηματογράφο, ενδεχομένως ούτε καν στο είδος της επιστημονικής φαντασίας. Και αυτό είναι απόλυτα λογικό και αναπόφευκτο. Για να αφήσει κάτι εποχή χρειάζεται να είναι σχετικά ή απόλυτα πρωτότυπο και να έχει να αντιμετωπίσει ένα ομοίως «παρθένο» κοινό. Οι συνθήκες αυτές, ειδικά η δεύτερη, πληρούνταν το μακρινό 1982. Πέρα από τις περιπτώσεις των Star Wars ή του Alien, που ήταν περισσότερο επικά action films απ’ το Blade Runner ή τις περιπτώσεις του Σπίλμπεργκ με τις «Στενές Επαφές» και το ΕΤ (που όμως είναι πιο ευφορικές και καθόλου δυστοπικές) το κοινό του ’82 μόλις που είχε επαφή με όλο αυτό που αποκαλούμε «επιστημονική φαντασία». Πολλοί από αυτούς τους σχετικά λίγους ενδεχομένως να πήγαιναν πρώτη φορά στη ζωή τους σε κινηματογράφο. Και φυσικά δεν είχε γανώσει το κεφάλι τους ένα κάρο εφέ όπως συνέβη με τις κατοπινές γενιές. Όμως το 2017, με την 24ωρη προσβασιμότητα σε οπτικοακουστικό υλικό που περιλαμβάνει τις ίδιες τις ταινίες, τα βίντεο με τις… «εξηγήσεις» των ταινιών, τις δεκάδες συνεντεύξεις των συντελεστών κλπ. η δυνατότητα πρωτοτυπίας και εντυπωσιασμού πάει περίπατο. Στα 35 χρόνια που μεσολάβησαν όλοι μας είδαμε σημεία και τέρατα (μεταφορικά και κυριολεκτικά) στη μεγάλη οθόνη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ακόμα κι αν δεν εκτιμήθηκε στην εποχή του, ακόμα κι αν στοιχεία του αντιγράφηκαν μανιωδώς, είτε φτηνιάρικα είτε ουσιωδώς αναβαθμισμένα σε επόμενες ταινίες, το αρχικό Blade Runner άφησε εποχή. Το 2049 απ’ την άλλη μεριά, είναι ίσως η καλύτερη ταινία του 2017, και αυτό δεν είναι λίγο. Αν, όπως λένε, σημασία στη ζωή έχει «να πιάνεις το potential σου», δηλαδή να φτάνεις στο υψηλότερο σημείο με βάση τις δυνατότητές σου, το ίδιο συμβαίνει και στις ταινίες, όπως και σε τούτη δω:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Παραπομπές-επεξηγήσεις</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Να σημειωθεί ότι την ίδια καψούρα με τη Sean Young (στην έκδοση με μαλλί-σφουγγαρίστρα) έπαθα κι εγώ</div>
<div style="text-align: justify;">
2. Όλη η επίπονη διαδικασία της παραγωγής και των μεθεορτίων της ταινίας υπάρχει στο 3ωρο και πλέον ντοκιμαντέρ Dangerous Days: Making Blade Runner, το οποίο αποτέλεσε βασική πηγή γι’ αυτό εδώ το άρθρο και το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα να δείτε.</div>
<div style="text-align: justify;">
3. Σε συνέντευξη του το 2000, o Ridley Scott δήλωσε ότι ο αστυνομικός Rick Deckard (Χάρισον Φορντ) είναι ρέπλικα. Ο σκηνοθέτης του «2049» έχει δηλώσει ότι αμφιβάλει. Τρέχα-γύρευε.</div>
<div style="text-align: justify;">
4. Ατυχές λογοπαίγνιο με πολιτική οργάνωση. Επίσης ο R. Hauer είναι Ολλανδός.</div>
<div style="text-align: justify;">
5. Ο σκηνοθέτης του The Shawshank Redemption (Η Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ) Frank Darabont λέει τον πόνο του (και τον δικό μας). Εδώ βλέπουμε πως καταστρέφεται ένας λυρικός μονόλογος σε μια ταινία, με χιουμοριστικό τρόπο</div>
<div style="text-align: justify;">
6. Φεμινίστρια vlogger συνόψισε μάλιστα ότι «κάθε γυναίκα που εμφανίζεται στην ταινία είναι είτε κακιά, είτε γυμνή, είτε πουτάνα».</div>
<div style="text-align: justify;">
7. Μαζί του συνεργάστηκε και ο Benjamin Wallfisch (Hidden Figures, It)</div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-34324913412485546272018-01-22T23:34:00.002+02:002018-01-22T23:34:52.923+02:00Νόλαν: Ο άλλος Χριστόφορος<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/">www.katiousa.gr</a><a href="http://www.katiousa.gr/politismos/kinimatografos/nolan-o-allos-christoforos/"></a>, στις 23/09/2017]</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwqeFNyGH4bdvLxgHKsD2_VtnI92bpY2_AfNhQriSy9HiJw4RjveeaJKp0LUUk67BzSLnI5No22xOmlfQjjDi4ss6fy9skrpNDX-z2n2WsLhuHV3F5MRpdss-22bdiiRpsAFLB4NYfnJnw/s1600/nolankristofer2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="676" data-original-width="1200" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwqeFNyGH4bdvLxgHKsD2_VtnI92bpY2_AfNhQriSy9HiJw4RjveeaJKp0LUUk67BzSLnI5No22xOmlfQjjDi4ss6fy9skrpNDX-z2n2WsLhuHV3F5MRpdss-22bdiiRpsAFLB4NYfnJnw/s640/nolankristofer2.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Tον λένε Παπακαλιάτη, και είναι ο διασημότερος Χριστόφορος στον Ελλαδικό χώρο, κυρίως για τις περιπέτειες με τις τηλεοπτικές μητέρες των συμπρωταγωνιστριών του. Αλλά δε θα μιλήσουμε γι’ αυτόν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αυτός που θα μας απασχολήσει είναι ο σκηνοθέτης της ταινίας «Δουνκέρκη» που προβάλλεται αυτή την εποχή στους κινηματογράφους. Είναι ο Κρίστοφερ Νόλαν, ίσως ο εμπορικότερος μη ρηχός (που ξεπερνάει σε εισπράξεις και τους ρηχούς) σκηνοθέτης των δεκαετιών ’00 &’10. Είναι ο σκηνοθέτης που περισσότερο από κάθε άλλον έχει καταφέρει να κάνει κατ’ επανάληψη ταινίες της προκοπής, χωρίς αυτό να επηρεάσει αρνητικά τον τραπεζικό του λογαριασμό, κάθε άλλο μάλιστα. Στο τεχνικό κομμάτι είναι πάντα άψογος, είτε αυτό αφορά τη φυτογραφία (με τα καταπληκτικά μπλεδίζοντα ή καφεδίζοντα φίλτρα του), τη μουσική (του «Γκάλη» των soundtrack, Hans Zimmer) ή το σενάριο, πολλές φορές με τη συνεργασία του μικρότερου αδελφού του Τζόναθαν. Στις ταινίες του πραγματεύεται τις έννοιες του χρόνου, της αγάπης, της ηθικής, του καλού ενάντια στο κακό κλπ. με τρόπο αρκετά σοβαρό. Βεβαίως ο Νόλαν με τις ταινίες του δεν ανακαλύπτει την Αμερική. Χόλυγουντ κάνει, και μάλιστα «βαθύ», δηλαδή εντυπωσιακό, διασκεδαστικό και εξόχως εισπρακτικό. Αλλά ταυτόχρονα «βαρύ» για τα δεδομένα της καλιφορνέζικης βιομηχανίας, δηλαδή «challenging» (έτσι, το λένε εκεί πέρα) για το θεατή, επιτρέποντας μεν τη βρώση ενός τορβά ποπ-κορν αλλά ενθαρρύνοντας ένα κάπως ηπιότερο κρατσάνισμα των νιφάδων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ας δούμε εξαιρετικά συνοπτικά το σκηνοθετικό του έργο με χρονολογική σειρά, με προσπάθεια αποφυγής των spoilers και ενδεικτική προσωπική (και απολύτως μπακαλίστικη) βαθμολογία:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Following (1998) 6/10</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η παρθενική προσπάθεια του Νόλαν σε ένα λιλιπούτειο σε διάρκεια και μπάτζετ φιλμ που κάνει τη δουλειά του ακολουθώντας τα χνάρια ενός απάλευτου άνεργου ημι-συγγραφέα που πάει «να πιάσει την καλή».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Memento (2000) 8/10</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Εδώ θα χρειαζόταν όχι ξεχωριστό αφιέρωμα, αλλά σειρά αφιερωμάτων για την ταινία που έκανε κλικ σε όλους εμάς τους ντεμέκ «εναλλακτικούς» ή εναλλακτικίζοντες έφηβους ή μετέφηβους. Η απαιτητική, μη γραμμική, αφήγηση, για άλλους απλό εύρημα, για άλλους οργανικό στοιχείο της ταινίας, ακολουθεί τις προσπάθειες ενός άντρα με προβλήματα μνήμης να βρει και τηγανίσει τον δολοφόνο της γυναίκας του. Ο μη ακριβώς σταρ Γκάι Πηρς στα καλύτερά του. Bonus, το …υποδόριο (κυριολεκτικά) κράξιμο των εταιρειών ιδιωτικής ασφάλισης στις ΗΠΑ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Insomnia (2002) 7/10</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η θεωρητικά πιο αδύναμη ταινία του Νόλαν, αδύναμη λέγοντας, καλύτερη μακράν από των μέσο όρο των ταινιών που κυκλοφορούν εκεί έξω. Η ιστορία αφορά αστυνομικούς που καλούνται να ερευνήσουν τη δολοφονία ενός παιδιού. Και ο Ρόμπιν Γουίλιαμς αποδεικνύει (ξανά) ότι μπορεί να παίξει δραματικό ρόλο με τα τσαρούχια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Batman Begins (2005) 7/10</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η ταινία που επανεκκίνησε το Μπάτμαν franchise μετά από το φιάσκο με τα δύο Tσίρκα Μεντράνα «Batman Forever» και «Batman & Robin» και απ’ τις προσωπικές μου αγαπημένες της λίστας. Ένας Μπάτμαν, περισσότερο Μπρους Γουέην από ποτέ, σε μια ταινία που εξανθρωπίζει και γειώνει τον χαρακτήρα με καταπληκτικά αποτελέσματα. Μη με παρεξηγήσετε, οι πρώτες δύο ταινίες με το γνωστό καρτουνίστικο γοτθικό στυλ του Τιμ Μπάρτον και τον πολύ καλό Μ. Κήτον στον βασικό ρόλο είναι θαυμάσιες και απόλυτα συμβατές με το πρωτογενές υλικό του Μπάτμαν, αλλά το «Begins» επανέφερε στη ζωή έναν κινηματογραφικά νεκρό υπερήρωα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">The Prestige (2006) 7/10</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τι είναι η ταχυδακτυλουργία, απλή εξαπάτηση μέσω τρυκ ή αληθινή μαγεία; Αυτό πραγματεύεται ο σκηνοθέτης σε μια ταινία για τον ανηλεή ανταγωνισμό μεταξύ του Ούρι Γκέλερ και του Ντέηβιντ Κόπερφηλντ του 19ου αιώνα. Ωραιότατη ταινία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">The Dark Knight (2008) 7/10</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ευρύτατα θεωρούμενη ως η καλύτερη (και όντως πολύ καλή) ταινία του Νόλαν με έναν σκασμό από ηθικά διλήμματα και ανατροπές και τον Χηθ Λέτζερ/Τζόκερ να πουλάει (επιτυχημένα) την μεγαλύτερη τρέλα που πουλήθηκε ποτέ από οποιονδήποτε «κακό» σε ταινία υπερηρώων. Το ότι επισκιάζει τον πρωταγωνιστή υπό άλλες συνθήκες θα μας χαλούσε, όμως τώρα δένει αριστοτεχνικά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Inception (2010) 8/10</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Όνειρα μέσα σε όνειρα και εφιάλτες μέσα σε εφιάλτες. Η ταινία που θέλει 7,5 ώρες ανάλυση με σημειώσεις, διαγράμματα και powerpoint για να γίνει «τάλαρα» και πάλι θα μας αφήνει να αναρωτιόμαστε τι είναι αλήθεια και τι όχι, όπως άλλωστε και οι πρωταγωνιστές. Must see για κάθε κινηματογραφόφιλο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">The Dark Night Rises (2012) 7/10</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η ελαφρώς «χειρότερη» στιγμή της νεομπατμανικής τριλογίας καθώς ο σκηνοθέτης αποπειράται να κορυφώσει την ιστορία που έστησε στις δύο προηγούμενες ταινίες μπλέκοντας (συν ότι κάποια στιγμή διαδηλωτές τύπου «Occupy Wall street» εμφανίζονται ως τρομοκράτες)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Interstellar (2014) 7/10</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στο όχι πολύ μακρινό μέλλον μάλλον έχουμε όλοι ζάχαρο, καθώς τρώμε μόνο καλαμπόκι με την οκά αλλά κι αυτό ακόμα αναμένεται να εκλείψει. Οπότε ξεκινάει ένα ταξίδι για να βρεθεί πλανήτης της προκοπής μπας και το ανθρώπινο είδος δει χαΐρι. Θαυμάσια ταινία με μεγάλη (τηρουμένων των αναλογιών) επιστημονική εγκυρότητα. Στα συν η καταπληκτική μουσική του Χανς Ζίμερ. Η εμπλοκή της αγάπης ως υλικού παράγοντα στη… διαστρική πάλη θα μπορούσε να λείπει αλλά δε μειώνει τη συνολικά θετική εικόνα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Dunkirk (2017) 7/10</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η τελευταία ταινία του Νόλαν αποφεύγει και τα βαριά ονόματα στο καστ αλλά και τους πολλούς διαλόγους. Έξοχη κινηματογράφηση για μια απ’ τις πιο δύσκολες στιγμές του Β’ ΠΠ. Στα μείον της ταινίας ότι ενώ ξεκινάει με βασικό άξονα τη φρίκη του πολέμου και την απαλεψιά των στρατιωτών στην πορεία αυξάνεται ο πατριωτικός (βρετανικός) τόνος, νερώνοντας λίγο το τελικό αποτέλεσμα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Όπως διαπιστώνετε λοιπόν, οι ταινίες του Νόλαν αποτελούν μια σίγουρη επιλογή για τον δοκιμασμένο σινεφίλ χωρίς να αποξενώνουν και τον ποπκορνοφάγο του Σαββατοκύριακου. Είναι η επιτομή θα λέγαμε του «value for money». Αυτό δε σημαίνει ότι ο Κρίστοφερ Νόλαν έχει συμβόλαιο με την τελειότητα. Παρά την καθολική αποδοχή κοινού και κριτικών, έχει «κατηγορηθεί» ότι πολλές ταινίες του στηρίζονται περισσότερο στα εφέ και κυρίως στα «σκηνοθετικά ευρήματα» («gimmicks» τα λένε) όπως πχ. η μη γραμμική αφήγηση στο Memento, παρά στο σενάριο. Ακόμη, έχουν ειπωθεί πολλά για το ότι πολλές φορές δεν δίνει οριστική απάντηση στα ηθικά ή άλλα διλήμματα που βάζει στους θεατές. Κάποιοι αντίθετα του πιστώνουν ως θετική αυτή την ηθελημένη ασάφεια. Άλλωστε αυτό το τελευταίο αποτελεί αιώνιο σημείο αντιπαράθεσης για τους κινηματογραφόφιλους. Πρέπει ο σκηνοθέτης να παίρνει θέση; Να μας δίνει τις απαντήσεις στο πιάτο; Ή εναπόκειται στο θεατή να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα; Πρέπει η έξοδος απ’ την αίθουσα μας δίνει μια αίσθηση «πλήρωσης» ή πρέπει να τρώμε τα σ(υ)κώτια μας επί 5ωρο μετά το τέλος της ταινίας ανταλλάσσοντας λεκτικά «μπουκέτα» με τους συν-θεατές μας, σχετικά με το τι ήθελε να πει ο ποιητής;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πρέπει να δώσω απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα ή να κλείσω εδώ το κείμενο;</span></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-42253052029312424542017-09-18T22:00:00.000+03:002018-01-14T21:32:25.450+02:00Ο Αριστερισμός. Μέρος 3ο. Οι Μικροί (και θαυματουργοί)<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7S6LVcoWFjhgtOR0J0qRpkOoo4RFLau0ImDjsQBjPTGLtpB2oTGbkq6iFKCPNDqk4wWamQPuzXnKsHJtNPd4cBdwY3Q9c8K6vEinXM4xlB5oSFe9eFoMQeSAOXwTa9sfOgmcInj8unOHS/s1600/tritoexofyllo.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="609" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7S6LVcoWFjhgtOR0J0qRpkOoo4RFLau0ImDjsQBjPTGLtpB2oTGbkq6iFKCPNDqk4wWamQPuzXnKsHJtNPd4cBdwY3Q9c8K6vEinXM4xlB5oSFe9eFoMQeSAOXwTa9sfOgmcInj8unOHS/s400/tritoexofyllo.png" width="303" /></a></div>
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: blue;"><br /></span></span></span></b>
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: blue;">1. Ε.Ε.Κ.-Τροτσκιστές</span><span style="color: red;"><o:p></o:p></span></span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwRpmULelUpTkA-01v8Rev7OpScmaR2cXnRjYVVhJUe6ew6jWpMQ3805TaLSuPmpn2BM7YyVWdQsbHXFdndhJFQmUu7ssaBG05nZq5PlSciDnWdDdw8Cg9yc631wf1_MO3xD8-Lb0NC1tA/s1600/01.+eek.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="95" data-original-width="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwRpmULelUpTkA-01v8Rev7OpScmaR2cXnRjYVVhJUe6ew6jWpMQ3805TaLSuPmpn2BM7YyVWdQsbHXFdndhJFQmUu7ssaBG05nZq5PlSciDnWdDdw8Cg9yc631wf1_MO3xD8-Lb0NC1tA/s1600/01.+eek.gif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα-Τροτσκιστές<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>Οργάνωση
Επαναστατικής Νεολαίας<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>συμμετέχει στα ΕΑΑΚ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Νέα
Προοπτική<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b>Επιτέλους! Έπρεπε να περάσουν 6 (ολογράφως: έξι)
χρόνια μέχρι να αποφασίσει το Λαϊκό Στρώμα (εγώ) να μας κάνει τη χάρη να
παρουσιάσει το διαβόητο 3<sup>ο</sup> μέρος του (ο Θεός να το κάνει) πονήματός
του. Άντε χριστιανέ μου (λέμε τώρα), εσένα θα περιμένουμε; Από τον Μάη του ‘11
άλλαξαν πολλά. <b>Αν ξεκινούσα τώρα θα
προχωρούσα σε κατά τι διαφορετική παρουσίαση του αριστερισμού στη χώρα.</b> Επίσης στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό έκαναν την εμφάνιση τους τα τομάρια της Χρυσαυγής. Οπότε είμαι έτοιμος
να κατανοήσω τα επικριτικά έως και ειρωνικά σχόλια αριστεριστών του στυλ: «Ρε Στρώμα,
εδώ οι φασίστες βγήκαν παγανιά, έχουμε στην καμπούρα μας σαράντα μνημόνια και
συ ασχολείσαι με τους αριστεριστές;».<b> Άργησα
λοιπόν.</b> Όμως, πως να μην αργήσεις όταν 1<sup>ον</sup> βρήκες δουλειά (και
μάλιστα με ένσημο) και 2<sup>ον</sup> ψάχνεις με το κιάλι έναν
αριστεριστή-αριστεριστή και δεν τον βρίσκεις. <b>Σύμπασα η Ανταρσύα πχ. μπάταρε δεξιά</b> (προτού ξαναϊσιώσει λιγάκι),
διασπάστηκε η ΑΡΑΣ, διασπάστηκε και απαξιώθηκε η ΚΟΕ κλπ. κλπ. Ωστόσο αποζημιώνουμε τους
αναγνώστες ξεκινώντας το 3<sup>ο</sup> μέρος με ίσως το μεγαλύτερο αριστεριστή
της χώρας, έναν αριστεριστή με πατέντα, <b>έναν
αριστεριστή με τα ούλα του,</b> έναν αριστεριστή αμέσου κατατάξεως στο αριστερότατο
άκρο του γεωγραφικού πολιτικού φάσματος, έναν αριστεριστή υπεράνω πάσης δεξι-ίστικης
υποψίας; Ποιος είναι αυτός;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Είναι η «ΕΔΕ», η οποία πριν αντιστοιχηθεί
στον όρο «Ένορκη Διοικητική Εξέταση» και περιπέσει στη σύγχρονη λαϊκή ανυποληψία
ήταν η «Εργατική Διεθνιστική Ένωση», ευρέως άγνωστη ως «ΕΔΕ-Τροτσκιστές».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Η ΕΔΕ δημιουργήθηκε το 1963,
μέσα στον ορυμαγδό των κοινωνικών αναταραχών της εποχής, από αποχωρήσαντες του
παλαιότερου ΚΔΚΕ (τι είναι αυτό θα το δούμε αργότερα όταν θα αναφερθούμε στις
ΟΚΔΕ) αλλά και φρέσκο κόσμο. Σε αντίθεση με το ΚΔΚΕ που ήταν προσανατολισμένο
στο κακέκτυπο «4<sup>ης</sup> Διεθνούς» με το όνομα «Διεθνής Γραμματεία» και
ηγέτες τους Πάμπλο και Έρν. Μαντέλ, η ΕΔΕ προσανατολίστηκε στο άλλο κακέκτυπο
του Βρετανού Τζέρυ Χήλυ (του οποίου το πικραμένο χείλι θα γελάσει, αλλά όχι για
πολύ όπως θα δούμε παρακάτω) και τη λεγόμενη «Διεθνή Επιτροπή της 4<sup>ης</sup>
Διεθνούς». Ήταν δε οι διαφορές των δύο διεθνών της κακιάς ώρας, αγεφύρωτες. <b>Η «Γραμματεία» προσανατολιζόταν στον εισοδισμό
στα σοσιαλδημοκρατικά,</b> αριστεροσάμθινγκ αλλά και «σταλινικά» κόμματα με
σκοπό το να «γείρουν σταδιακά προς τη σωστή -γαμάουα- γραμμή ενώ η «<b>Επιτροπή» του Χήλεως πρόκρινε περισσότερο
την αυτοτελή παρουσία μικρών ομάδων με «ξεκάθαρο επαναστατικό προσανατολισμό»,</b>
χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πλήρη απουσία επιμέρους συνεργασιών με το
«ρεφορμισμό». Κατά τη διάρκεια της χούντας η ΕΔΕ απέκτησε ένα «άλφα» μέγεθος
και συμμετείχε στις ζυμώσεις του χώρου στη μεταπολίτευση, χωρίς όμως να
ενοποιηθεί με κάποιον άλλο. Άλλωστε ο όρος «ενοποίηση των τροτσκιστών» είναι
μια αντίφαση από μόνος του. Οι αρχές της δεκαετίας του ’80 ήταν δύσκολες για
την οργάνωση, όπως και γενικότερα για τον αριστερισμό λόγω της πασοκικής
λαίλαπας που αποψίλωσε το χώρο. Όμως το αγριολούλουδο άντεξε. Και όχι μόνο
άντεξε, αλλά το 1985 είπε να μετεξελιχθεί σε κόμμα. Και εγένετο λοιπόν «Εργατικό
Επαναστατικό Κόμμα» ή ΕΕΚ-Τροτσκιστές, με γραμματέα, τον ήδη
γραμματέα, τον χειμαρρώδη «πολύ σκληρό για να ρεφορμίσει», Σάββα Μιχαήλ. Πολύ
σκληρό είπα; Λάθος, καθώς σχεδόν καπάκι με τη μετεξέλιξη/μετονομασία, <b>ο Σάββας χαιρετίζει την γκορμπατσοφική Περεστρόικα
στην ΕΣΣΔ</b> όχι με επιφυλάξεις όπως καλή, ή μάλλον κακή, ώρα το ΚΚΕ, αλλά
ανεπιφύλακτα, «με τα τσαρούχια» που λένε. Έβλεπε το ΕΕΚ την <b>περεστρόικα ως «απ’ τα κάτω
αντιγραφειοκρατική/αντισταλινική ειρηνική επανάσταση»</b> που… επιτέλους θα
ξαναστήσει τον σοσιαλισμό στις σωστές του βάσεις. Χμ, διορατικός ο Σάββας… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Να σημειώσουμε ότι αργότερα
οι πιστοί ΕΕΚίτες θα επιχειρήσουν να «ξεκαθαρίσουν» τα σχετικά με το
γκορμπατσοφικό αφήγημα, αναφέροντας ότι «Όοοοοοχι, ο Σάββας ίσα-ίσα ήταν πολύ
επιφυλακτικός απέναντι στην περεστρόικα, αλλά ο Τζέρυ ο Χήλυ από τα Λονδίνα τον
πίεζε για άκριτη αποδοχή». Όπως και να ‘χει, το 1990 το ΕΕΚ, αφού με παρέμβαση
του Χήλυ έχει ψηφίσει ακόμα και «φιλοπερεστροϊκούς βουλευτές του ΚΚΕ»,
παραμένοντας ψιλοφιλοπερεστροϊκό καταγγέλλει με μια καταγγελία-βόμβα (ή μάλλον
δυναμιτάκι) το Χήλυ και αποχωρεί από τη Διεθνή Επιτροπή και συνεχίζει αυτόνομα
την πορεία του. Η μειοψηφία (μεταξύ των οποίων και ο μνημονιακός συριζαίος
βουλευτής σήμερα Τρ. Μηταφίδης) προσεγγίζει τον Συνασπισμό στον οποίο και
αυτοδιαλύεται όταν αυτός συγκροτείται σε κόμμα, χωρίς το ΚΚΕ μέσα του, το 1991.
<b>Ακολούθως το ΕΕΚ σώζοντας «οτιδήποτε αν
σώζεται» συμμαχεί διαδοχικά στο εγχείρημα της «Μαχόμενης Αριστεράς»</b> το 1993
με το ΝΑΡ, το μικρό μ-λ και άλλες δυνάμεις καθώς και στο ΜΕΡΑ στη συνέχεια πάλι
με το ΝΑΡ, το ΕΚΚΕ κ.α. Το 2004 προσχωρεί στη υπό αργεντίνικη ηγεμονία (του <span lang="EN-US">PO</span>, <span lang="EN-US">Partido</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">Obrero</span>) νέα έκφανση «Διεθνούς» <span lang="EN-US">CRFI</span> ή Συντονιστική Επιτροπή για την Επανίδρυση της 4<sup>ης</sup>
Διεθνούς (ή <span lang="EN-US">Coordinating</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Committee</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">for</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">the</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Refoundation</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">of</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">the</span><span lang="EN-US"> </span>4<sup><span lang="EN-US">th</span></sup><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">International</span>, καθώς δεν πήρα τζάμπα το <span lang="EN-US">Lower</span>), στην οποία βρίσκεται μέχρι σήμερα. Η μεγάλη στιγμή
όμως για το ΕΕΚ, αυτή που μας κάνει σαν <span lang="EN-US">blog</span><span lang="EN-US"> </span>(μαζί με το
αδελφό Σφυροδρέπανο) να του οφείλουμε σεβασμό και να του μειώνουμε δραστικά τα <span lang="EN-US">points</span> πασοκιάς, ήρθε το 2009. Το ΕΕΚ, αν και συμμετείχε
ενεργά στο γύρο συνομιλιών και διασκέψεων για τη συγκρότηση της Ανταρσύα(ς),
αρνείται να πατήσει την εκκολαπτόμενη δεξι-ίστικη πεπονόφλουδα/μπανανόφλουδα και
<b>στο τέλος λέει το περήφανο λεβέντικο «ΟΧΙ».</b>
Τότε ήταν που μετά από περίσκεψη τεσσάρων δευτερολέπτων κατασκευάσαμε με τον
«Σφύρο» και το περίφημο σύνθημα <b>«Ο
Σάββας ήταν κομμουνισταράς, γι’ αυτό και δεν κατέβηκε με ΣΕΚ-ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ»,</b>
σύνθημα που αντήχησε σε κ<span style="font-family: inherit;">άθε χώρο <s>δουλειάς</s> σπουδ</span>ών εκείνη την περίοδο. Το ΕΕΚ
δεν έμεινε μόνο εκεί. Διαμαρτυρήθηκε έντονα προς το ΝΑΡ για την διάλυση του
ΜΕΡΑ. Το ΝΑΡ λοιπόν προσπαθώντας να χρυσώσει το χάπι, ανακοινώνει ότι το ΜΕΡΑ «δεν
διαλύεται αλλά αναβαθμίζεται», δια της διάλυσης πάντα. Το ΕΕΚ όμως αρνήθηκε να
μασήσει τον ταραμά που προσπάθησε να το ταΐσει το ΝΑΡ λογίζοντας το ως κατσίκα.
Στις επερχόμενες τότε ευρωεκλογές μάλιστα ο Σάββας σημειώνει εμφατικά: <b>«…ευκαιριακές συγκολλήσεις εκλογικής χρήσης
όπου η ετερογένεια γίνεται πηγή παράλυσης κι όχι εμπλουτισμού, ιδιαίτερα όταν
όλοι αλληλοϋποβλέπονται κι άλλοι βλέπουν προς το ΠΑΣΟΚ, άλλοι προς το ΣΥΡΙΖΑ κι
άλλοι προς το ΚΚΕ, ενώ όλοι ορκίζονται στην ενότητα της Αριστεράς και την
ανάγκη ενός “τρίτου πόλου” σ’ αυτήν».</b> Αυτό ήταν. Τόμπολα. Ο Σάββας συνόψισε
μέσα σε μισή φράση το ζουμί της φάσης «Ανταρσύα», και μάλιστα πριν από τον
οιονδήποτε. Όχι παίζουμε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Είναι αλήθεια ότι έκτοτε το
ΕΕΚ μαλάκωσε σταδιακά την κριτική του στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάνοντας λόγο για «βελτίωση
των προγραμματικών της ντοκουμέντων», χωρίς όμως να αλλάζει ο πυρήνας (<span lang="EN-US">o</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Core</span> 2 <span lang="EN-US">Duo</span><span lang="EN-US"> </span>που
λέγαμε κάποτε). Στην πορεία μαλάκωσε ακόμα περισσότερο (έλιωσε θα λέγαμε) και
πρόσφατα, αφού η Ανταρσύα έδιωξε τα δεξιά της βαρίδια ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ (πλην ΣΕΚ που
παριστάνει εσχάτως το αριστερό βαρίδι) <b>συνεργάστηκε
στις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015, αναβιώνοντας ένα είδος άτυπου ψιλοΜΕΡΑ.</b> Πάντως
στην Ανταρσύα δεν μπήκε, να τα ξαναλέμε κι αυτά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τέλος το ΕΕΚ συμμετείχε
ενεργά στη συσπείρωση «Δεν Πληρώνω», που κατέληξε σε ένα φιάσκο διασπάσεων
αποχωρήσεων και 3-4 «Δεν Πληρώνω» που διεκδικούν τη σφραγίδα σήμερα, με άλλους
να πρόσκεινται μέχρι πρόσφατα στο Σύριζα (έπειτα ΛΑΕ), άλλους στο ΕΕΚ, άλλους
σε πατέρα ή/και γιους πρώην ΕΕΚ, δεν κάνω πλάκα, σοβαρά μιλάω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Το ΕΕΚ είναι ένα κόμμα που έχει ανάγει (κατ’ άλλους «αναγάγει»)
τον αριστερισμό σε υψηλή τέχνη. Απολαμβάνει σήμερα την αναγνώριση σχεδόν των
πάντων απ’ το χώρο για τον <b>ντούρο ανόθευτο
αγνό έξτρα παρθένο αριστερισμό του. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Το ΕΕΚ είναι πολύ
συγκρατημένο, μετριοπαθές θα λέγαμε στο στρατηγικό του στόχο. Στρατηγικός
στόχος του ΕΕΚ είναι ο θα-τρέχουμε-γυμνοί-στα-λιβάδια <b>«Πανανθρώπινος Α-κρατικός Αν-εξουσιαστικός Ελευθεριακός Κομμουνισμός»</b>
(σ.σ. ηρέμησε). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Παραταύτα έχει αναπτύξει μια
σχετικά σταθερή σχέση φιλίας με την παλινδρομούσα και μπαλαντζάρουσα Ανταρσύα
είτε αυτό το κάνει με κόνξες παλαιότερα (όσο αυτή είχε εντός της ΑΡΑΝ και
ΑΡΑΣ), είτε σχετικά ομαλά σήμερα. Παράλληλα <b>διατηρεί άριστες σχέσεις με τον αναρχικό χώρο</b> λόγω της μη καταδίκης
των «συγκρούσεων» σχεδόν πάντα. Σε αντιστάθμισμα καμιά αναρχική ή…
«φρικιαστική» συλλογικότητα δεν έχει βγάλει ποτέ ανακοίνωση, ούτε την έχει
«πέσει» στο ΕΕΚ, κάτι που έχει πάθει κατά καιρούς (όχι με την ίδια συχνότητα
φυσικά) όλος σχεδόν ο υπόλοιπος εξωκοινοβουλευτικός χώρος. Τρανό παράδειγμα
γλειψίματος, η κατάπτυστη ΕΕΚίτικη ανακοίνωση στις 20/10/2011 με «προστασίες
Βουλών απ’ το ΠΑΜΕ» και άλλες κοτσάνες, που έγλειψαν ότι αναρχομπάχαλο (στο καλό
σενάριο γιατί υπάρχει και το κακό) κινείται σε ακτίνα 700.000 χιλιομέτρων. Τέλος,
και ασχέτως των παραπάνω, πρέπει να ειπωθεί ότι μέλη του ΕΕΚ έχουν συχνά
αντιμετωπιστεί άγρια από την κρατική καταστολή με αποκορύφωμα το σοβαρό
τραυματισμό μέλους του χωρίς ποτέ να τιμωρηθούν οι φυσικοί αυτουργοί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>Το ΚΚΕ είναι σταλινικό κόμμα (Και η γη γυρίζει γύρω
απ’ τον ήλιο, τι μ’ αυτό;)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b><span lang="EN-US">o</span><span lang="EN-US"> </span>Σάββας Μιχαήλ, ο
συμπαθής Ολλανδός<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>4/10<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Το ΕΕΚ είναι ένα σχετικά «τίμιο» (με εξαιρέσεις όπως είδαμε στην
περίπτωση της 20/10) ακραία αριστερίστικο <span lang="EN-US">project</span>. Ωστόσο ο εγγενής, λόγω τροτσκισμού αλλά και λόγω γειτνίασης
με απάλευτους μπάχαλους, ντουγανίσιος αντιΚΚΕδισμός του καθώς και η κάπως
γραφική υπερεπαναστατική φρασεολογία με τους πανανθρώπινους ελευθεριακούς
κομμουνισμούς και τα συναφή <b>αποτελεί
ανασταλτικό παράγοντα για μια συνολική θετική τοποθέτηση.<span style="color: red;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br clear="all" style="page-break-before: always;" />
</span></b>
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">2. Ε.Κ.Κ.Ε.<o:p></o:p></span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYrX3x5wWbDGujOVJAfG54OnEsKGS3nDCG9c9gbeKVDi_w969OoJ_jRM0bOKtFxWzKdsb49RiMqSh2FbylqTwJVlaGvTdcsUmW7SNzfbyuikYGgep-aLD_62N9JlpJ5EjRlKbu_DXDYBur/s1600/02.+ekke.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="400" height="154" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYrX3x5wWbDGujOVJAfG54OnEsKGS3nDCG9c9gbeKVDi_w969OoJ_jRM0bOKtFxWzKdsb49RiMqSh2FbylqTwJVlaGvTdcsUmW7SNzfbyuikYGgep-aLD_62N9JlpJ5EjRlKbu_DXDYBur/s320/02.+ekke.jpg" width="320" /></a></div>
<v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">
<v:stroke joinstyle="miter">
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0">
<v:f eqn="sum @0 1 0">
<v:f eqn="sum 0 0 @1">
<v:f eqn="prod @2 1 2">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @0 0 1">
<v:f eqn="prod @6 1 2">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="sum @8 21600 0">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @10 21600 0">
</v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f">
<o:lock aspectratio="t" v:ext="edit">
</o:lock></v:path></v:stroke></span></v:shapetype><v:shape alt="ekke" id="Εικόνα_x0020_268" o:spid="_x0000_s1037" style="height: 44pt; margin-left: 328pt; margin-top: -34.1pt; mso-position-horizontal-relative: text; mso-position-horizontal: absolute; mso-position-vertical-relative: text; mso-position-vertical: absolute; mso-wrap-distance-bottom: 0; mso-wrap-distance-left: 9pt; mso-wrap-distance-right: 9pt; mso-wrap-distance-top: 0; mso-wrap-style: square; position: absolute; visibility: visible; width: 188pt; z-index: 251651584;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="ekke" src="file:///C:\Users\Eniaio\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">
</span></v:imagedata></v:shape><span style="font-family: inherit; font-size: large;"> </span><br />
<b style="font-family: inherit; font-size: x-large;"><br /></b>
<span style="font-size: large;"><b style="font-family: inherit;">Τι είναι τούτο: </b><span style="font-family: inherit;">Επαναστατικό Κομμουνι</span></span><span style="font-family: inherit; font-size: large;">στικό Κίνημα Ελλάδας</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>Συσπείρωση
Νεολαίων ΕΚΚΕ<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>συμμετέχει στα ΕΑΑΚ (εκκε-ίτη εαακ-ίτη πάντως δεν γνώρισα ποτές)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Κόκκινο
Δελτίο<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b>Κάποτε για το <span lang="EN-US">EKKE</span> θα αφιερώναμε όχι μερικές αράδες, <b>αλλά τόμους ολόκληρους, όχι κριτικής, αλλά
σφοδρής μπιχλώδους και χλεπώδους πολεμικής.</b> Αν σήμερα το ΕΚΚΕ είναι
μικρότερο κι από την ΟΑΚΚΕ (που λέει ο λόγος) τη δεκαετία του ‘70 ήταν ο υπ’
αριθμόν 1 υπεροπορτουνιστικός κίνδυνος αριστεροδέξιας υφής. Πρωταγωνίστησε στον
χυδαιότερο και προβοκατέστερο (πλην ΟΑΚΚΕ φυσικά) αντιΚΚΕδισμό στην ιστορία του
παγκόσμιου και διαγαλαξιακού λαϊκού κινήματος. <b>Η προβοκάτσια αποτελούσε την δεύτερη φύση του,</b> η δε πρώτη φύση του:
μικροαστικός υπερμαοϊσμός-«τριτοκοσμισμός». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Το ΕΚΚΕ αποτέλεσε μόδα των
70’<span lang="EN-US">s</span>. Από κει πέρασαν πολλές προσωπικότητες της ελληνικής
σοουμπίζ όπως Ανδρέας Μικρούτσικος, Στέλιος Κούλογλου, Πέτρος Τατούλης, Μπήλιω
Τσουκαλά. Μόνο η Ντόρα έλειπε (ήταν στο ΚΚΕ-Εσωτερικού για λίγο, αλήθεια!) <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Το ΕΚΚΕ είχε την εξής
ιδιαιτερότητα σε σχέση με την ΟΜΛΕ και τα μετέπειτα Μ-Λ. Δεν είχε τόσο μεγάλη
εργατική βάση (όχι ότι οι άλλοι είχαν αλλά λέμε τώρα) αλλά είχε μεγάλη δύναμη
στο φοιτητόκοσμο και μια σημαντική παρουσία στα μικροαστικά-διανοουμενίστικα
στρώματα. Ιδρύθηκε κατά βάση από Έλληνες φοιτητές της Δυτικής Ευρώπης στη
διάρκεια της χούντας ενώ το πιο γνωστό του εργαλείο <b>ήταν η περιβόητη ΑΑΣΠΕ</b> (Αντιφασιστική Αντιιμπεριαλιστική Σπουδαστική
Παράταξη Ελλάδας) η οποία σε αντίθεση με τη σχετική σοβαρότητα των Μ-Λ και της
παράταξής τους ΠΠΣΠ ήταν το απόλυτο αριστερίστικο τσίρκο στα πανεπιστήμια.
Σκεφτείτε λίγο τα ΕΑΑΚ και πολλαπλασιάστε επί 47 σε αντιΚΚΕ απαλεψιά. Μια
απαλεψιά που πήγαζε από την προβοκατόρικη ασυνάρτητη κοτσανοειδή ιδεολογία του.
Ναι, όπως σας είχαμε προϊδεάσει και στο 2<sup>ο</sup> μέρος (και εάν δε θυμάστε
καλό είναι να το φρεσκάρετε, γιατί έχουν περάσει και 6 χρόνια και δε σας αδικώ)
το ΕΚΚΕ είχε σαν βασική ιδεολογία το μαοϊσμό. Αλλά όχι έναν οποιοδήποτε μαοϊσμό,
αλλά τον Μαοϊσμό <span lang="EN-US">Extended</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Edition</span>, με το όνομα «Θεωρία των Τριών Κόσμων». Τι ήταν η διαβόητη
αυτή θεωρία που σύμφωνα με κάποιους σκαρφίστηκε ο Μάο στα τελευταία του ή κατ’
άλλους κατασκευάστηκε από το περιβάλλον του και τους διαδόχους του; Αντιγράφω
από το σχετικό χωρίο του 2<sup>ου</sup> Μέρους: <i>«Στις αρχές της
δεκαετίας του ’70 ο (κάποτε) σύντροφος Μάο, αρχιπρόεδρος της ΛΔ Κίνας, έχει ήδη
ξεφτιλίσει κάθε έννοια κριτικής στην ΕΣΣΔ και το ΚΚΣΕ, <b>έχει αποκαλέσει πολλάκις την σοβιετική χώρα σοσιαλιμπεριαλιστική,
σοσιαλφασιστική,</b> έχει καταδικάσει την διεθνιστική επέμβαση στην
Τσεχοσλοβακία (’68), έχει καλέσει σε γεύμα τον Αμερικανό πρόεδρο Νίξον και υπογράψει σύμφωνα «αγαπουλίνης» (’72) μαζί
του, έχει λιγοστέψει την βοήθεια στο Βιετνάμ που ισοπεδώνεται τον καιρό εκείνο
από τις ΗΠΑ, έχει «καλέσει τους λαούς» να τρέφουν το ίδιο (Ω, Θεοί!) «μίσος απέναντι στους δύο ιμπεριαλιστές» (ΗΠΑ
και ...ΕΣΣΔ !!!), έχει, έχει, έχει κλπ. Αλλά αυτά δεν ήταν αρκετά. Το ’76 ο Μάο
(που φήμες έλεγαν ότι δεν έπλενε τα δόντια του επειδή το θεωρούσε ...αστική
συνήθεια) πεθαίνει και αναπαύεται εν ειρήνη. Στο σημείο αυτό τα πράγματα
περιπλέκονται. Ο επίσημος αχυράνθρωπος-διάδοχός του, Χούα Κούο Φένγκ και ο
κρυφοδελφίνος Ντένγκ Ξιάο Πίνγκ λανσάρουν την νέα Θεωρία (εν μέσω οξύτατης
διαπάλης με την χήρα του Μάο και άλλους τρεις τυπάδες για το αν είναι του
μακαρίτη ή την κατέβασαν απ’ το κεφάλι τους). Σε κάθε περίπτωση η διαβόητη
θεωρία των τριών κόσμων που λανσαρίστηκε το ’76 από τους διαδόχους του Μάο έχει
ως εξής: Ο κόσμος ολάκερος χωρίζεται, λένε, σε «Τρεις Κόσμους» (καμία σχέση με
την έννοια του «τριτοκοσμισμού» όπως την εννοούμε στην καθομιλουμένη, να
εξηγούμαστε). Τον Πρώτο, που ανήκουν
οι «δύο υπερδυνάμεις» ΗΠΑ και ΕΣΣΔ (ασχολίαστο). Τον Δεύτερο, που ανήκουν οι ανεπτυγμένες
χώρες, σύμμαχες και «δορυφόροι» τους (πχ. Αγγλία, Γαλλία, Δυτ.
Γερμανία κλπ. αλλά και Βουλγαρία, Πολωνία, Ανατ. Γερμανία κλπ.) και τον Τρίτο (τον μακρύτερο) που
ανήκουν όλες μα όλες οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου ανεξαρτήτως ηπείρου,
μεγέθους, πληθυσμού, ανάπτυξης (μικροπράγματα). Αν δεν σας έπεσαν ακόμα τα
μαλλιά, ακούστε και το άλλο, ακόμα πιο ουγκαντέζικο. Υπάρχουν βέβαια
αντιθέσεις, διαφορές κλπ. μεταξύ των χωρών του δεύτερου, μεταξύ των χωρών του
δεύτερου και του τρίτου, ανάμεσα σε αυτές του τρίτου, εξακολουθούν μάλιστα να
υπάρχουν και ...ταξικές διαφορές (σοβαρά; τι μας λες...) μέσα σε κάθε χώρα.
Αλλά το κύριο καθήκον των λαών του δεύτερου και τρίτου κόσμου σήμερα (και των
κυβερνήσεων τους άσχετα άμα είναι αστικές, σοσιαλιστικές, φασιστικές,
φεουδαρχικές, δουλοκτητικές, ή ...αναρχικές) είναι να παλέψουν όλοι μαζί (πχ.
Πινοσέτ, Μακάριος, Χότζα, Φούφουτος, Τσακ Νόρις κλπ. <b>για να δημιουργήσουν «Αντιηγεμονιστικό
Μέτωπο» ενάντια στις «δύο υπερδυνάμεις»</b>. Και το τελειωτικό
χτύπημα στο δόξα πατρί; Από τις δύο υπερδυνάμεις, οι ΗΠΑ είναι «υπερδύναμη σε
πτώση», είναι βέβαια «κακοί άνθρωποι, γιάνκηδες» κλπ. αλλά δεν φτουράνε, δεν
«ιμπεριαλίζουν», δεν μακελεύουν τόσο τους λαούς όσο παλιότερα (αυτά τα έλεγαν
οι πυροβολημένοι διάδοχοι του Μάο όταν το Βιετνάμ είχε μόλις μεταβληθεί σε
απέραντο νεκροταφείο. αλήθεια, η μυρωδιά της καμένης σάρκας δεν έφτασε ως το
Πεκίνο; τελοσπάντων). Επομένως χρειάζεται να χτυπάμε πιο «λάιτ» τις ΗΠΑ.
Επομένως πρέπει να χτυπάμε περισσότερο τον «κύριο εχθρό όλων των λαών». <b>Επομένως «αντικειμενικά κλπ. Κύριος Εχθρός των Λαών και Όλης Της
Ανθρωπότητας Είναι η Ε.Σ.Σ.Δ.»</b> Αυτό ήταν λοιπόν το έκτρωμα των
«Τριών Κόσμων». Η αντισοβιετική ψύχωσή, με τάχαμ δήθεν «συνεπή κομμουνιστικό»
μανδύα στην αρχή, που έφτασε στον πιο χυδαίο, πισώπλατο, αντικομμουνισμό στον νιοστό βαθμό. Έβαλε
τόσο «βούτυρο», που δεν έχουν βάλει όλες οι γαλακτοβιομηχανίες
παγκοσμίως στα ψωμιά, όλων των αρτοποιείων όλης της οικουμένης από καταβολής
κόσμου. Προεκτάσεις της θεωρίας; (του κώλου, με συγχωρείτε για την μη </i><i><span lang="EN-US">sic </span></i><i>έκφραση...). Η λυσσαλέα πολεμική σε όλα τα
φιλοσοβιετικά αντιιμπεριαλιστικά
αντάρτικα των υπανάπτυκτων χωρών (πχ. Αφρική), υποστήριξη όλων των αντιπάλων ανταρτών και
καθεστώτων (ακόμα και αμερικανόθρεφτων, ακόμα και φασιστοειδών) σε
αυτές. Χαρακτηριστικά, προσέγγιση της Κίνας με την χούντα του Φράνκο (!) και
κολλητιλίκια με αυτήν του Πινοσέτ (!). Αργότερα, στο Αφγανιστάν την δεκαετία
του ‘80, πλήρης κινεζική υποστήριξη στους «τελειωμένους» αμερικανόθρεφτους,
αμερικανοεξοπλισμένους υπερταλιμπάν της εποχής, τους «Μουτζαχεντίν»
(ισλαμιστικά ζόμπι του αισχίστου είδους), απέναντι στην λαϊκοδημοκρατική
αφγανική κυβέρνηση και την ΕΣΣΔ</i></span><i style="font-size: x-large;">»</i><i style="font-family: inherit; font-size: x-large;">.</i><span style="font-family: inherit; font-size: large;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Αυτά λοιπόν έγραφα το 2011 για
την θεωρία-μαργαριτάρι με αφορμή το κεφαλαίο Μ-Λ. Ε, λοιπόν το ΕΚΚΕ υπήρξε έτη
φωτός «καλύτερος» κοινωνός της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Στα καθαυτό εγχώρια πράγματα
το ΕΚΚΕ σε αντίθεση με το ΚΚΕ και τα <span lang="EN-US">M</span>-Λ που
εκτιμούσαν ότι η επερχόμενη επανάσταση θα ήταν αντιιμπεριαλιστική, διακήρυσσε
ότι «η επικείμενη επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική». Μη φανταστείτε
βέβαια ότι αυτό εκπορευόταν από κάποια ιδεολογική αναλυτική συνέπεια. Αν
υποθέσουμε (λίγο μπακαλίστικα είναι η αλήθεια) ότι όταν λες «μια χώρα είναι
εξαρτημένη=επικείμενη αντιιμπεριαλιστική επανάσταση» και αντιστοίχως «μια χώρα
είναι ιμπεριαλιστική=σοσιαλιστική επανάσταση») τότε θα πρέπει να είσαι συνεπής.
Όμως το ΕΚΚΕ δε χαμπάριαζε από τέτοια λεπτεπίλεπτα ζητήματα. Έλεγε ότι η Ελλάδα
είναι και φουλ-τέρμα υπερεξαρτημένη (τώρα από ΗΠΑ; από ΕΣΣΔ; θα σας γελάσω, και
αυτοί τότε μας γελούσαν απ’ ότι φαίνεται) και ταυτόχρονα θα κάνει σοσιαλιστική επανάσταση. Όλα σε ένα
νοικοκυρεμένα, που λέει και η διαφήμιση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Όμως, πριν βουτήξει για τα
καλά στην εν λόγω θεωρία και όσο ακόμα είχε μια σχετική θολούρα για το ποιος
είναι ο κύριος εχτρός σε αυτή τη γωνιά του γαλαξία μας και που αποτυπώνεται στο
κοτσανολόγημα «Ούτε ΝΑΤΟ, Ούτε Βαρσοβία, Εθνική Ανεξαρτησία», το 1975 οργανώνει,
τι νομίζετε; Την επίθεση στα χειμερινά ανάκτορα; Περίπου. Οργανώνει την πιο προβοκατέστερη
ενέργεια μετά (δηλαδή πριν) τους Δίδυμους Πύργους. <b>Την εισβολή στην αμερικανική πρεσβεία.</b> Ναι, καλά ακούσατε. Κατά τη
διάρκεια της επετείου από τη επιβολή της χούντας και ενώ μεγάλο μέρος της
πραγματικά ογκώδους πορείας έχει αποχωρήσει, τα κομάντα του ΕΚΚΕ σπάνε τον
αστυνομικό κλοιό μπουκάρουν στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα. Όχι για πολύ
βέβαια. Μετά τα λίγα λεπτά εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας η χώρα επανήλθε στο
δυτικό ημισφαίριο με μια γερή δόση κρατικής καταστολής. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Το ΕΚΚΕ κορύφωσε την παρουσία
του στα πολιτικά πράγματα της χώρας στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Όμως με τη
διαφαινόμενη άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα φυλλορρόησης
με τον υπόλοιπο χώρο. Το 1981 προσπαθώντας να συγκρατήσει δυνάμεις απ’ το πασοκικό
μαγνητικό πεδίο συμπήσει συμμαχία με το Μ-Λ ΚΚΕ αλλά όπως ήταν φυσικό δεν
βλέπει χαΐρι. <b>Τη δεκαετία του ’80 τελικά
το ΕΚΚΕ πέφτει στην αφάνεια και διασπάται,</b> με αντιμαχόμενες φράξιες να
ερίζουν για τη σφραγίδα. Απ’ τη δεκαετία του ’90 υπήρξε λίγο πολύ μια σφραγίδα πολυτελείας που
δε θύμιζε σε τίποτα το σχετικά μαζικό μόρφωμα του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να
αρκεστεί στο ρόλο του δυσφορούντα (ιδεολογικά) κομπάρσου με μηδαμινή επιρροή στα
εγχειρήματα κυρίως του ΝΑΡ με τροτσκιστές ή/και συσπειρωσάδες (ΜΕΡΑ, Ανταρσύα κλπ.).
Πρόσφατα (2016) ο ιστορικός ηγέτης του Χρίστος Μπίστης (καμιά σχέση με τον…
Νίκο) έφυγε απ’ τη ζωή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirdeDQeMAqjpwlXZ3wbBdIIylM2pJPLrjqmm02kY6_Lm6CP1YZfCz8cdGF1K83G8sd6dIiVyf63W3je7AQ3ilFaEkfRCrxoS62ifDZuB4z2Tgn7ilmg25S99W7N_4xLo-5VJHGBurY7xBM/s1600/02.+ekke.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="714" data-original-width="1267" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirdeDQeMAqjpwlXZ3wbBdIIylM2pJPLrjqmm02kY6_Lm6CP1YZfCz8cdGF1K83G8sd6dIiVyf63W3je7AQ3ilFaEkfRCrxoS62ifDZuB4z2Tgn7ilmg25S99W7N_4xLo-5VJHGBurY7xBM/s640/02.+ekke.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Από θέσεις κάτι γίνεται, από δράση μηδέν. Εκτός αν
λογίζεται «δράση» η άνευ όρων-φασόν συνυπογραφή κοπτοραφθέντων κειμένων που
ετοιμάζουν ναροσεκίτες στα πλαίσια <s>του εκλεγμένου συντονιστικού,</s> οκ <s>του
διορισμένου συντονιστικού</s> εντάξει του εσχάτως εκλεγμένου (<s>με εξ οφίτσιο διορισμένους πάντα</s> οκ, τελοσπάντων με ποσοστώσεις) συντονιστικού της Ανταρσύα(ς). <b>Για να είμαστε σοβαροί, δεν πολύ-υπάρχει ΕΚΚΕ.<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>Το ΚΚΕ είναι χρουτσωφικό-μπρεζνιεφικό και δε
συμμαζεύεται<b> <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>ο πρόσφατα αποθανών Χρίστος Μπίστης<b>
<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>5/10 (σήμερα), 8/10 (στα ντουζένια τους) <b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Λίγα συμπεράσματα μπορούν να ειπωθούν για μια ψιλοανύπαρκτη οργάνωση-σκιά
του παλιού της εαυτού. Στην Ανταρσύα είναι οι άνθρωποι και <b>παριστάνουν τους μοναχικούς «σταλινικούς» απέναντι σε ένα
τροτσκο-συσπειρωσαδικο-αγνωστικίστικο οργανισμό.</b> Αν βέβαια βάλουμε στο ζύγι
και τον παλιό εαυτό, με τα προβοκατόρικα, ανιστόρητα, αντιεπιστημονικά, αντισοβιετικά
φληναφήματα τότε η πλάστιγγα γέρνει ακόμα περισσότερο εναντίον του ΕΚΚΕ.<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>3. ΑΡΙ.Σ.</b></span><b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b>
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhadQbgKfAdj23pI9QfTMHo9HH-J35-ifSM6Jxiav2ChTjw35_7lh31Pk7TnWDNLCrk9vgXLfKD_Wq2VMxRI4FBE-lRlfiCRbisGynyyq37xdsKPbL3g6QcRW6gUT_m0HA8fDUr-qIMdRNM/s1600/03.+aris.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="179" data-original-width="506" height="113" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhadQbgKfAdj23pI9QfTMHo9HH-J35-ifSM6Jxiav2ChTjw35_7lh31Pk7TnWDNLCrk9vgXLfKD_Wq2VMxRI4FBE-lRlfiCRbisGynyyq37xdsKPbL3g6QcRW6gUT_m0HA8fDUr-qIMdRNM/s320/03.+aris.png" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Αριστερή Συσπείρωση<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>Τομέας Νεολαίας Αριστερής Συσπείρωσης<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>συμμετέχει στα Ε.Α.Α.Κ.<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Αριστερή
Αντεπίθεση<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b>Θα μπορούσαμε να παραλείψουμε εντελώς την ΑΡΙΣ στο
αφιέρωμα και να πάμε για καφέ ή τσίπουρα. Θα μπορούσα να σας παραπέμψω στο αφιέρωμα
για την ΑΡΑΣ και να πάμε παρακάτω, ήσυχα, όμορφα και χωρίς να χαλάμε τις
καρδιές μας. Και αυτό γιατί <b>η ΑΡΙΣ είναι
από απόψεως ανθρώπινου δυναμικού και θέσης στα ΕΑΑΚ και την Ανταρσύα ο άμεσος
διάδοχος της ΑΡΑΣ,</b> η κανονική ΑΡΑΣ αν προτιμάτε, απέναντι σε μια ΑΡΑΣ που
μοιάζει περισσότερο με ΑΡΑΝ, όταν δε μοιάζει με το Λαφαζάνη χωρίς τα μούσια.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Η ΑΡΑΣ, διάσπαση των «Αριστερών
Συσπειρώσεων» (που μετεξελίχθηκαν σε ΑΡΑΝ) αποτέλεσε για πολλά χρόνια βασική
συνιστώσα των ΕΑΑΚ και ιδρυτικό μέλος της Ανταρσύα. Συγκεκριμένα αποτέλεσε τη
«ζωηρή», «σεξιστική» και «ξυλορίχνουσα» συνιστώσα των ΕΑΑΚ σε σχέση με τους «και
έτσι και γιουβέτσι» ναρίτες και τους «από θέση αρχής» φλώρους της ΑΡΑΝ. Παραταύτα,
απ’ το 2010 και έπειτα άρχισε να αντιμετωπίζει εσωτερικά φραξιονιστικά ζητήματα
που εκφράζονταν άλλοτε με αποχωρήσεις των «35» ή με «κείμενα των 5-10-15». Ο κόμπος
έφτασε στο χτένι <b>το Μάη του ’12 όταν
μεγάλο μέρος της οργάνωσης και σημαντικό των καθοδηγητικών οργάνων αποφάσισε να
αποχωρήσει</b> καταγγέλλοντας «έναν πολιτικό κύκλο συνεννόησης βασιζόμενο σε
ένα στενό τμήμα από τον αρχικό πυρήνα συγκρότησης της οργάνωσης, όχι μόνο εντός
αλλά και εκτός των
επίσημων διαδικασιών». Στα ελληνικά, τον παραγοντισμό, ο οποίος είναι βέβαια ψιλοαναπόφευκτο
στοιχείο των αριστερίστικων γκρουπών. Και εγένετο ΑΡΙΣ, δηλαδή «Αριστερή Συσπείρωση»,
η οποία αν και σαφώς πιο αντικαπιταλιστική απ’ την «Αριστερή Αντικαπιταλιστική
Συσπείρωση», εντούτοις δε λέει «αντικαπιταλιστική» στον τίτλο της. Μύλος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Δύο είναι τα σημαντικά σημεία
εδώ. Ο όγκος των αποχωρησάντων και η κατεύθυνσή τους. Ως προς τον όγκο, είναι
σαφές ότι <b>η μεγάλη πλειοψηφία των απλών
αρασιτών κατευθύνθηκε στην ή πέριξ της ΑΡΙΣ.</b> Ωστόσο τα περισσότερα «κεφάλια»
παρέμειναν στην ΑΡΑΣ. Όσον αφορά την κατεύθυνση τώρα, πολύ γέλιο έπεσε τον
πρώτο καιρό όπου και οι δυο ομάδες κατηγορούσαν η μία την άλλη για «δεξιά» (η
δε ΑΡΑΣ ονομάτισε μάλιστα στέλεχος της μετέπειτα ΑΡΙΣ που κατέβηκε στις δημοτικές
με το… ΠΑΣΟΚ). Τελικά τα πράγματα αποκρυσταλλώθηκαν το καλοκαίρι του ’15 όταν η
ΑΡΑΣ αποφάσισε την αποχώρηση απ’ την Ανταρσύα και την είσοδο στη ΛΑΕ. Οπότε σαν
Φιλολαϊκό <span lang="EN-US">blog</span> είμαστε στην ευχάριστη θέση
να βγάλουμε «φετφά», «φιρμάνι» και «Χάτι Χουμαγιούν». <b>Πλέον «ΑΡΑΣ=δεξιά» και «ΑΡΙΣ=αριστερά» και τα σκυλιά δεμένα.</b> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τώρα,
όπως γίνεται σε όλα τα ζευγάρια, ο χωρισμός περιλαμβάνει εντάσεις και
προστριβές. Γι’ αυτό και ΑΡΑΣ-ΑΡΙΣ έπαιξαν σούτια και αντήλλαξαν μπουκέτα
πολλές φορές με αποκορύφωμα τις φοιτητικές εκλογές του ‘17. Αιτία (χοντρικά)
ότι η ΑΡΑΣ (παρέα με ΑΡΑΝ) ήθελε την «διαπλάτυνση» των ΕΑΑΚ και με «μη
αντικαπιταλιστές» όπως οι λαετζήδικης κοπής ΑΡΕΝ/ΑΡΔΙΝ. Αυτό δεν έγινε αποδεκτό
από ΑΡΙΣ και μερίδα ΝΑΡ που υπερασπίστηκαν τον ντεμέκ «αντικαπιταλιστικό
προσανατολισμό» των ΕΑΑΚ. Αστειότητες κατ’ εμέ, αφού <b>ο «αντικαπιταλισμός» στα ΕΑΑΚ ήταν πάντα </b><b><span lang="EN-US">controversial</span></b><b> ζήτημα και όχι «κεκτημένο».</b> Οπότε αν και σαν Φιλολαϊκό <span lang="EN-US">blog</span> ακολουθούμε «αρχειακά» σε αυτό το αφιέρωμα τη γραμμή
«όσο πιο αριστερά, τόσο πιο καλά» και επομένως συντασσόμαστε με την ΑΡΙΣ, δεν μπορούμε
να παραβλέψουμε ότι η ΑΡΑΣ είχε «τεχνικά» δίκιο. Ακολούθησαν λοιπόν τα γνωστά
βίαια γεγονότα, <b>ενώ πολλά σχήματα διασπάστηκαν,
με αποτέλεσμα σε μερικές σχολές να κατέβουν 2 ΕΑΑΚ,</b> κάποια με τη προσθήκη
των ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ στον τίτλο τους. Η ΑΡΙΣ μάλιστα έβγαλε και πύρινη ανακοίνωση καταγγέλλοντας
τραμπουκισμούς που «δεν συνάδουν με το ήθος της αριστεράς». Προφανώς όταν η ίδια
(δηλαδή η παλιά) οργάνωση έκανε τα ίδια πράγματα πχ. το ‘10 στην Πάτρα, συνήδαν.
Είναι κάπως αστείο, όταν δεν είναι σίγουρα θλιβερό, <b>άνθρωποι που έκαναν όνομα στην πιάτσα ως ασυμβίβαστοι </b><b><span lang="EN-US">macho</span></b><b><span lang="EN-US"> </span></b><b>ξυλοφορτωτές, να κλαίγονται για την
επίθεση που -όντως- υπέστησαν.</b> Και
εάν εμείς εδώ στο Φιλολαϊκό «συμπαθούμε» περισσότερο την ΑΡΙΣ από το λαφαζανικό
μόρφωμα ΑΡΑΣ, αυτό «δεν τη σώζει», δε μειώνει σε τίποτα το ρεζίλίκι της για τα
παρελθοντικά καμώματα των μελών της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τώρα,
όσον αφορά την ιδεολογία, τα πράγματα είναι κάπως συγκεχυμένα. Ναι μεν η ΑΡΙΣ
κουβαλάει όλο το φορτίο του αλτουσεριανο-μαοϊσμού, αυτού του «αλλαντάλα»
μίγματος που κληρονόμησε απ’ την ΑΡΑΣ, ωστόσο η ίδια αυτοπροσδιορίζεται
περισσότερο ως σκέτα μαρξιστική. Θετικό βέβαια είναι και το γεγονός ότι τα
παιδιά κάνουν και εκδρομές στα μέρη του ΔΣΕ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τέλος, στα χαριτωμένα της
υπόθεσης συγκαταλέγεται το εξής. Η ΑΡΑΣ επί χρόνια έβγαζε το περιοδικό «Αριστερή
Συσπείρωση». Οπότε όταν δημιουργήθηκε η… Αριστερή Συσπείρωση, δεν μπορούσε να
πει έτσι και το περιοδικό της γιατί το <span lang="EN-US">brand</span><span lang="EN-US"> </span>άνηκε αλλού και
ο Σαραφιανός («καπετάν-Ένας» της ΑΡΑΣ) είναι πολύ σκληρός δικηγόρος,
περισσότερο κι απ’ τον Κούγια, και δεν αστειεύεται. Έτσι <b>η Αριστερή Συσπείρωση ονόμασε το περιοδικό της «Αριστερή Ανατροπή».</b>
Πλέον ο μέσος αρασίτης που θέλει να πουλήσει το περιοδικό του αναγκάζεται να
λέει:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Γεια σας, θέλετε Αριστερή
Συσπείρωση; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Όχι μόνο θέλω, είμαι κιόλας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Τι είσαι;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Αριστερή Συσπείρωση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Ναι αλλά εμείς δεν είμαστε,
μόνο την πουλάμε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Τι πουλάτε;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Αριστερή Συσπείρωση;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Τι είπες ρε μ0%^ί; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-[ακατάληπτο]<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjJ-gos3amAcY42MlYxC7Y4R6aeUW5WrCBM_K4K0aazV7D7MDeLkRLwObeFp5HGoi2gvuI7cntDuoHHNY66ra42ujD33Q9yxv48chRCzN2BaKJut8jhynfHR6LXgGC4LeMTuw7NMA3coN2/s1600/03.+aris.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="635" data-original-width="1048" height="387" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjJ-gos3amAcY42MlYxC7Y4R6aeUW5WrCBM_K4K0aazV7D7MDeLkRLwObeFp5HGoi2gvuI7cntDuoHHNY66ra42ujD33Q9yxv48chRCzN2BaKJut8jhynfHR6LXgGC4LeMTuw7NMA3coN2/s640/03.+aris.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Η ΑΡΙΣ σήμερα βρίσκεται σταθερά εντός Ανταρσύα και
στον σκληρό πυρήνα των ΕΑΑΚ. <b>αποτελώντας
σήμερα το δεξί ή μάλλον το αριστερό χέρι του ΝΑΡ σε ΕΑΑΚ και Ανταρσύα.</b> Αποτελεί
δε, <b>προνομιακό συνομιλητή του ΝΑΡ στην
προσπάθεια του να δημιουργήσει το λεγόμενο «Κόμμα Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης»</b>
και να μας αφήσει όλους χωρίς μαλλιά. Προσπάθεια στην οποία θα αναφερθούμε στο <b><span style="color: #009600;">4<sup>ο</sup>
Μέρος (ναι, θα υπάρξει και τέτοιο, και μάλιστα εντός του 2017)</span></b> του
αφιερώματος, στο οποίο εκτός πολλών άλλων θα προβούμε και σε κάτι που ο χρόνος κατέστησε απαραίτητο, δηλ. <b>διορθώσεις/επικαιροποιήσεις που αφορούν τις οργανώσεις του 2<sup>ου</sup> Μέρους (ΝΑΡ, Μ-Λ, κλπ.)</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>Το ΚΚΕ είναι το ΚΚΕ<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>6/10<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Η ΑΡΙΣ είναι ένας οργανισμός που κουβαλάει όλες τις μαύρες παραδόσεις
της ΑΡΑΣ, δηλαδή ένα ιδεολογικό τουρλουμπούκι, και μια πολιτική παράδοση ψευτομαγκιάς
του «είμαστε συγκρουσιακοί», λέμε και κανα «σεξιστικό σύνθημα» και ουάου και
ζήτω. Το ότι είναι αριστερότεροι της ΑΡΑΣ και σ’ ένα βαθμό σήμερα του ΝΑΡ (ή
μερίδας του ΝΑΡ) δεν τους σώζει.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br clear="all" style="page-break-before: always;" />
</span></b>
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<v:shape id="Picture_x0020_2" o:spid="_x0000_s1035" style="height: 44.85pt; margin-left: 333.5pt; margin-top: 21.75pt; mso-height-percent: 0; mso-height-percent: 0; mso-height-relative: margin; mso-position-horizontal-relative: text; mso-position-horizontal: absolute; mso-position-vertical-relative: page; mso-position-vertical: absolute; mso-width-percent: 0; mso-width-percent: 0; mso-width-relative: margin; mso-wrap-distance-bottom: 0; mso-wrap-distance-left: 9pt; mso-wrap-distance-right: 9pt; mso-wrap-distance-top: 0; mso-wrap-style: square; position: absolute; visibility: visible; width: 202.85pt; z-index: 251649024;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="" src="file:///C:\Users\Eniaio\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image003.jpg"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">
<w:wrap anchory="page">
</w:wrap></span></v:imagedata></v:shape><b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: blue;">4. Ο.Κ.Δ.Ε.</span><span style="color: red;"><o:p></o:p></span></span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA3xRixvUxNamupfU22EUQLZz6KEaHtBJs5iu8EqWgSRT7e3syjdHzUXMv99-mub6_v7yZDo-irSSxS7exmZmwTPFlnjNQyBHMCJke23KA5tiqD8wQbARTfFIqGNfFhRDWNVnmhXSMCNfj/s1600/04.+okde.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="132" data-original-width="600" height="70" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA3xRixvUxNamupfU22EUQLZz6KEaHtBJs5iu8EqWgSRT7e3syjdHzUXMv99-mub6_v7yZDo-irSSxS7exmZmwTPFlnjNQyBHMCJke23KA5tiqD8wQbARTfFIqGNfFhRDWNVnmhXSMCNfj/s320/04.+okde.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Εργατική
Πάλη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις</b>: Αν σας έλεγα ότι από όλες μα όλες τις οργανώσεις που
υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα και αναφέρθηκαν στο Εγχειρίδιο <b>η μικρή ΟΚΔΕ είναι η δεύτερη παλαιότερη μετά το ΚΚΕ,</b> τι θα μου
λέγατε; ότι πουλάω φούμαρα. Ε, λοιπόν, είναι αλήθεια ότι το φτιασιδώνω λιγάκι
αλλά πάνω-κάτω αυτή είναι η αλήθεια, οι ρίζες της παντελώς άγνωστης ΟΚΔΕ
βρίσκονται στη μακρινή δεκαετία του 1920! <span lang="EN-US">Indeed</span>!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Οι ρίζες του ελληνικού τροτσκισμού εντοπίζονται στα
τέλη της δεκαετίας του ’20</b> όταν σε
αντανάκλαση παρόμοιων εξελίξεων στην ΕΣΣΔ συγκροτείται στο ΚΚΕ η λεγόμενη «Αριστερή
Αντιπολίτευση» με ηγέτη τον πρώην ΓΓ του ΚΚΕ Παντελή Πουλιόπουλο και εκδίδει το
περιοδικό Σπάρτακος. Πριν όμως ασχοληθούμε με αυτό το κομμάτι, που είναι και το
κύριο, αξίζει να ασχοληθούμε με μια ιστορία παράπλευρη του τροτσκισμού, αυτή
του «Αρχειομαρξισμού». Βρισκόμαστε στο 1923 και στο τότε ΣΕΚΕ γίνεται ο κακός
χαμός. Φράξιες επί φραξιών, διασπάσεις επί διασπάσεων, με κύριο επίδικο τη
συμμετοχή ή μη στη Γ’ Διεθνή καθώς και άλλα θέματα. Μια φράξια του κόμματος υπό
τον Φραγκίσκο Τζουλάτι, θεωρητικά αριστερίστικη-πρακτικά «αλλαντάλλα», αφού
διαπιστώνει ότι «είμαστε όλοι αδιάβαστοι», «δεν σκαμπάζουμε από μαρξισμό» και «γι’
αυτό και δεν μπορούμε να μοιράσουμε δυο γαϊδάρων άχυρα», εισάγει το σύνθημα
«Πρώτα μόρφωση και μετά δράση», και ξεκινά να εκδίδει βιβλία με το κιλό. Σε
πρακτικό επίπεδο το «Αρχείο» απέκτησε μια άλφα μαζικότητα και μάλιστα κόντραρε
το ΚΚΕ σε πολλούς συνδικαλιστικούς χώρους, κόντραρε λέγοντας, τα πράγματα
έφτασαν πολλές φορές σε επίπεδο φαλτσέτας και ημι-μαφιόζικου ξεκαθαρίσματος
λογαριασμών. Το 1926 την ηγεσία του «Αρχείου» ανέλαβε ο αχρείος Δημήτρης
Γιωτόπουλος (σ.σ. ο πατέρας του Αλέξανδρου, ναι), για τα ράμματα της γούνας του
οποίου έχουμε να πούμε πολλά στη
συνέχεια. Την ίδια εποχή μια ομάδα κεντριστική μεταξύ αυτού και του ΚΚΕ,
αποσπάστηκε απ’ το Αρχείο δημιουργώντας την «Τρίτη (και απάλευτη) Κατάσταση».
Το ’30 οι Αρχειομαρξιστές, έχοντας πάρει και το χρίσμα του Τρότσκυ, έναντι των
κανονικών τροτσκιστών του Πουλιόπουλου, «σοβαρεύονται» και μετονομάζονται σε
«ΚΟΜΛΕ(Α)» (Κομμουνιστική Οργάνωση Μπολσεβίκων Λενινιστών
Ελλάδος-Αρχειομαρξιστών) και (δεν) προκαλούν πάταγο. Ταυτόχρονα ο ψωροφαντασμένος
γιωτάς Γιωτόπουλος υιοθετεί το ψευδώνυμο «<span lang="EN-US">Witte</span>» («βήτα», ότι «και καλά» είναι το νο.2 στη ηγεσία του
παγκόσμιου τροτσκιστικού κινήματος, το λιμό). Το ’34 επισυμβαίνει νέα διάσπαση
και ο Γιωτόπουλος αφού τελικά αποφασίζει ότι δεν είναι τροτσκιστής της
προκοπής, μετασχηματίζει την ΚΟΜΛΕΑ σε Κ.Α.Κ.Ε. Ναι, καλά διαβάσατε, σε
«Κομμουνιστικό Αρχειομαρξιστικό Κόμμα Ελλάδας». Του κάκου βέβαια. Το ΚΑΚΕ θα
περιπέσει στη γενική ανυποληψία, ενώ ο ίδιος <b>ο Γιωτόπουλος</b> θα περιπέσει στην ειδική αλητεία, όταν το 1949 με τη
λήξη του Εμφυλίου, <b>θα στείλει
συγχαρητήριο τηλεγράφημα στο Στρατό και τον αστικό πολιτικό κόσμο για τη νίκη
του έναντι του ΔΣΕ.</b> Στον ίδιο αλήτη επίσης πιστώνεται (ή μάλλον χρεώνεται)
η φράση «ανάμεσα στη φασιστική και στη σταλινική βαρβαρότητα, η μόνη επιλογή
είναι η αστική δημοκρατία». Αυτά για τον αρχειομαρξισμό (που έπρεπε κάπου να τα
χώσω, και αποφάσισα, λιγάκι καταχρηστικά να τα χώσω στην ΟΚΔΕ, απ’ τη οποία
ζητώ συγνώμη, την 1<sup>η</sup> και τελευταία συγνώμη που έχω ζητήσει ποτέ από
τροτσκιστή).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Επιστρέφουμε στο 1929 και
στην «Αριστερή Αντιπολίτευση» η οποία μετά τη διαγραφή της από το ΚΚΕ,
συγκροτείται ως αυτόνομη πολιτική οργάνωση με το όνομα «Σπάρτακος». Ο Σπάρτακος
θα προσπαθήσει να αποκτήσει την επίσημη αναγνώριση του ως τμήματος της Διεθνούς
Αριστερής Αντιπολίτευσης του Τρότσκυ αλλά <b>θα
σνομπαριστεί άγρια απ’ τον Λέοντα,</b> παρότι ο Πουλιόπουλος ήταν και λιγότερο
γιωτάς και λιγότερο απάλευτος απ’ το Αρχείο και τον Γιωτόπουλο. Το ’34, μετά
την 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ και την επικράτηση του «σταλινισμού», ο Σπάρτακος
προχωρά σε ολοκληρωτική ρήξη με αυτό. Έτσι, συνενώνεται με τη «Λενινιστική Ένωση»,
πρώην «Λενινιστική Αντιπολίτευση του ΚΚΕ» (ναι… ΛΑΚΚΕ) και <b>δημιουργεί την «Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος»,</b> τη
γνωστή σε όλους (όλους;) ΟΚΔΕ. Τη σημερινή ΟΚΔΕ; Χμ, βασικά όχι, αλλά και
ψιλοναί. Αλλά όχι. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο
αρκτικόλεξο εμφανίζεται στον πολιτικό χάρτη. Το 1936 η ΟΚΔΕ θα συνενωθεί με το
«Νέο Δρόμο-ΚΔΕΕ» (Κομμουνιστική Διεθνιστική Ένωση Ελλάδας» συμπήζοντας την
ΕΟΚΔΕ-Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας) η οποία όντας πλέον
ενιαία, θα καταφέρει το τίποτα στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Εν μέσω κατοχής
το’42 η ΚΔΕΕ (η οποία δεν πρέπει να συγχέεται με τον «Νέο Δρόμο-ΚΔΕΕ», διότι
πάει απ’ τον παλιό το δρόμο για να γλιτώσει τα διόδια), δημιουργεί <b>το ΚουΔουΚε (ΚΔΚΕ-Κομμουνιστικό Διεθνιστικό
Κόμμα Ελλάδας) υπό τον διαβόητο αντιΕΑΜικό Άγι Στίνα.</b> Η δε πλειοψηφία της
ΕΟΚΔΕ κάνει ρελάνς και δημιουργεί το ΚουΚουΔε (ΚΚΔΕ-Κόμμα Κομμουνιστών
Διεθνιστών Ελλάδος). Στο καπάκι η μειοψηφία ενώνεται με το ΚΔΚΕ και ιδρύει το
ΔουΚουΚε (ΔΚΚΕ-Διεθνιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, το οποίο το ’44
διασπάται για να προέλθει το ΔΕΚΕ-Διεθνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Ελλάδος με τον
Στίνα και τους υπόλοιπους να ενώνονται με το ΚΚΔΕ φτιάχνοντας το ΕΔΚΕ-Εργατικό
Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Φυσικά, δεν περιμένω να βγάλετε άκρη με τα παραπάνω.
Ούτε και ‘γω έβγαλα φυσικά. Όμως οφείλω να τα αναφέρω για να έχουμε μια εικόνα
για το <b>τι σημαίνει τροτσκισμός και ποιο
είναι το «</b><b><span lang="EN-US">pattern</span></b><b>» του, όσον
αφορά τις διασπάσεις.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Πολύς λόγος γίνεται για τη
στάση των τροτσκιστών (και του ίδιου του Τρότσκυ) κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Και η αλήθεια είναι ότι μπροστά στη γενικότερη απαλεψιά τους σαν ρεύμα, οι
τρότσκες έχουν ελαφρώς λοιδορηθεί. Για την ακρίβεια, μειοψηφικά τμήματα του τροτσκισμού
στη χώρα, όπως τα μορφώματα υπό τον Άγι Στίνα «πήραν στο λαιμό τους» και τον
λοιπό τροτσκισμό. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί τροτσκιστές υπήρξαν <span lang="EN-US">undercover</span> μέλη ή συμπαθούντες του ΕΑΜ και πολλοί σκοτώθηκαν απ’
τους Γερμανούς κατακτητές για αντιστασιακή δράση. Στα θύματα συμπεριλαμβάνεται
και ο ίδιος ο Π. Πουλιόπουλος ο οποίος (στο σχετικό κομμάτι), αξίζει σεβασμού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Θεωρητικά μιλώντας, ο Τρότσκυ
είχε διατυπώσει σχετικά με την ΕΣΣΔ τη θεωρία περί «εκφυλισμένου εργατικού
κράτους», δηλαδή ότι «οκ, ψιλοσοσιαλισμό έχετε αλλά οι σταλινικοί γραφειοκράται
καταπιέζουν τους λαοί». Επίσης θεωρητικά πάντα, ήταν υπέρ του αντιφασιστικού
αγώνα και καλούσε για την «υπεράσπιση της ΕΣΣΔ» με σκοπό μετά την απόκρουση της χιτλερικής λαίλαπας, οι
σοβιετικοί πολίτες να «πάρουν τις τύχες στα χέρια τους» και να ανατρέψουν τον
«σταλινισμό». «Τρίχες» θα μου πείτε. Και μάλιστα «κατσαρές», θα σας πω εγώ με
τη σειρά μου. Υπό το παραπάνω πρίσμα λοιπόν να πούμε ότι ο τροτσκιστικός χώρος
ήταν κατά βάση τριχοτομημένος (και κατά βάση εξαφανισμένος) στην κατοχή. <b>Λίγοι συμμετείχαν ή στήριξαν το ΕΑΜ, ακόμα
πιο λίγοι πουλούσαν διεθνιστική τρέλα, όντας για «σούτια» καλώντας για «συναδέλφωση»
με τους ναζί και οι περισσότεροι απλά δεν είχαν καμία συμμετοχή στα πράγματα.</b>
Η ίδια απουσία ως χώρος, καταγράφεται και στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Στη μεταπολεμική περίοδο, το
ΚΔΚΕ συνέχισε τη δράση του ως πολύ μικρή οργάνωση. Το 1974 αποφάσισε την
μετονομασία του σε ΟΚΔΕ με όργανο την Εφημερίδα «Εργατική Πάλη», γι’ αυτό και
είναι άτυπα γνωστό ως «ΟΚΔΕ-Εργατική Πάλη». Ξεκαθάρισε δε την <b>ιδεολογική φυσιογνωμία του ως «ορθόδοξο»
τροτσκιστικό και συγκεκριμένα «μαντελικό»,</b> λόγω του Έρνεστ Μαντέλ, ηγέτη
ενός θραύσματος της 4<sup>ης</sup> Διεθνούς, μόρφωμα. Η ΟΚΔΕ δεν έχει σχέση με
τις σεκίτικες θεωρίες-«μούφες» περί «κρατικών καπιταλισμών» και άλλα παρόμοια. Παραμένει
στην «ήπια» παραδοσιακή θέση του Τρότσκυ περί «εκφυλισμένου εργατικού κράτους»
όσον αφορά την ΕΣΣΔ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει διδακτορικό στη
σταλινολογία. <b>Το 1987</b> η ΟΚΔΕ θα
περάσει δύσκολα καθώς <b>ένα κομμάτι της,
αρκετά μεγάλο, θα αποχωρήσει δημιουργώντας
την «ΟΚΔΕ-Σπάρτακος».</b> Για τις αιτίες, θα γράψουμε στο κομμάτι για τον
Σπάρτακο, που ακολουθεί. Τα χρόνια κύλησαν ήρεμα μέχρι το 2007 που η ΟΚΔΕ
συνεργάστηκε με το ΜΕΡΑ ενώ συζητήσεις έγιναν κατά καιρούς και με την Ανταρσύα,
με αποκορύφωμα το <span lang="EN-US">hilarious</span> «μπες-βγες» του 2009. <b>Η ΟΚΔΕ συμμετείχε ενεργά στις
προπαρασκευαστικές συζητήσεις και τελικά συνίδρυσε την Ανταρσύα.</b> Ωστόσο λίγες
εβδομάδες μετά και εν όψει των επερχόμενων εκλογών αποχώρησε με κρότο και χλαπαταγή.
Με τις αιτίες, να προκαλούν, η πρώτη θλίψη/αηδία και η 2<sup>η</sup>
ασυγκράτητο γέλωτα. Η πολιτική διακήρυξη της Ανταρσύα(ς), λέει, τόλμησε να
αναφέρει τα εξής: <i>«Ο αγώνας αυτός
εμπνέεται και από όλες τις επαναστατικές απόπειρες και εξεγέρσεις, παρά τα λάθη
και τις τραγικές ανεπάρκειές τους: τη γαλλική Κομμούνα, το Ε.Α.Μ. και τον
Δ.Σ.Ε, τις λαϊκές και αντιιμπεριαλιστικές επαναστάσεις, την κινέζικη
πολιτιστική επανάσταση, το Βιετνάμ και την Κούβα, το γαλλικό Μάη…».</i> Ήταν να
μη μπει «ΕΑΜ» και «ΔΣΕ» μέσα σε κείμενο. Η ΟΚΔΕ δεν άντεξε. Διέρρηξε όλα της τα
ιμάτια. «Τι λέτε ρε μ%$νι@; ποιός ΔΣΕ γαμώ το φελέκι μου; είστε σοβαροί;».
Πραγματικά είναι απορίας άξιον που από όλο το <span lang="EN-US">concept</span> «Ανταρσύα», αυτό που «χάλασε» τους Οκδίτες ήταν οι
θετικές αναφορές σε ΕΑΜ/ΔΣΕ. Είναι να μην έχεις «πολιτικό κριτήριο». Γιατί αν
έχεις, «ξεμπροστιάζεις» την Ανταρσύα για «φιλοσταλινισμό». Τεσπά, με τα πολλά η
διατύπωση διορθώνεται ελαφρώς και ο σκόπελος ξεπερνιέται. Όχι όμως για πολύ
καθώς μετά απ’ τον σκόπελο ήρθε ο/η Αλόννησος. Μόνο που το πρόβλημα δεν ήταν οι
φώκιες αλλά οι 2 (ολογράφως: δύο) θέσεις που ζητούσε η ΟΚΔΕ στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
Πήγε βλέπετε η ΟΚΔΕ να το παίξει ντεμέκ «παίκτης» στο παιχνίδι. «Που πας ρε
Καραμήτρο; Δύο είστε όλοι κι όλοι, σιγά μη βάλουμε δύο. Έναν και θα πείτε κι
ευχαριστώ», του ανταπάντησε η άλλη Ανταρσύα. Είναι να μη θίξεις στον τροτσκιστή
την ιδεολογική του καθαρότητα και (κυρίως) δυο θέσεις στο Επικρατείας. Εκ των
υστέρων οι παραπάνω λόγοι πασπαλίστηκαν με άχνη του τύπου «Εμείς δε θέλαμε απλά
εκλογική συγκόλληση, αλλά μάχιμη κινηματική απαύτωση», αλλά εντάξει, οκ, σας
καταλάβαμε (όλους). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Η ΟΚΔΕ συνεχίζει να υπάρχει μέχρι
σήμερα και αποτελεί μια <span lang="EN-US">true</span> (όπως οι <span lang="EN-US">Manowar</span> είναι <span lang="EN-US">true</span>-<span lang="EN-US">metal</span> ας πούμε) τροτσκιστική οργάνωση στην Ελλάδα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuwgIZuEI1czxEOckdBOMC8SMq7dMyglp8H5Wtd581ic3tD0slup8fKTp6u6hMQzUZu_TGYmb1PSf3q1L4zeSFnV-aDzPNacNoqwbekHUbyVf-tGpbLD06iLKPLImCrUgpwCAbZYEd10s8/s1600/04.+okde.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="662" data-original-width="917" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuwgIZuEI1czxEOckdBOMC8SMq7dMyglp8H5Wtd581ic3tD0slup8fKTp6u6hMQzUZu_TGYmb1PSf3q1L4zeSFnV-aDzPNacNoqwbekHUbyVf-tGpbLD06iLKPLImCrUgpwCAbZYEd10s8/s640/04.+okde.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Κανένα μέλος της ΟΚΔΕ δεν είναι οπαδός της Μπαρτσελόνα.
Και αυτό διότι η ΟΚΔΕ παίζει μπάλα με… «Αντεπιθέσεις». Τα περισσότερα σχήματα
και παρατάξεις της στους εργασιακούς χώρους ονομάζονται έτσι (πχ. Αντεπίθεση
στον Επισιτισμό, Αντεπίθεση στο Εμπόριο, Μαθητική Αντεπίθεση κλπ.). Επιδίδονται
δε αυτοί οι σχηματισμοί, σε <b><span lang="EN-US">full</span></b><b><span lang="EN-US">-</span></b><b><span lang="EN-US">front</span></b><b><span lang="EN-US"> </span></b><b>ταπανταολική αντιΚΚΕδικη-αντιΠΑΜΕτζίδικη
μπαλίτσα,</b> με κάθε ευκαιρία. Να πχ. στο
ΕΚ Θεσσαλονίκης μια φορά πήραν τα κλειδιά απ’ τον γλοιώδη πασόκο πρόεδρα και μπούκαραν
νύχτα στα γραφεία του Σωματείου στον Επισιτισμό, έτσι για τη φάση. Παραταύτα,
σαν κατεξοχήν μικρομέγαλη ψωνισμένη οργάνωση χρησιμοποίησε πχ. νομικίστικα
τερτίπια για να εγκολπώσει έδρα που άλλως θα πήγαινε σε παράταξη προσκείμενη
στην Ανταρσύα. Είπαμε κύριοι. Ο αντικαπιταλισμός-αντικαπιταλισμός, αλλά όχι να
έχουμε και τους εαακίτες μες τα πόδια μας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Η ΟΚΔΕ συμμετείχε επίσης στην
«αμαύρωση της εικόνας της χώρας» που θα ‘λεγε και ένας φιλελές. Αν το ΠΑΜΕ «κλείνει
τα λιμάνια» και «διώχνει τους τουρίστες», <b>η
ΟΚΔΕ «κλείνει τις Πίτσες Χατ»</b> και «διώχνει τα πεπερόνι»
(μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Κεντρικά πολιτικά η ΟΚΔΕ
χρησιμοποιεί το σύνθημα «Παλεύουμε για Κυβέρνηση των Εργαζομένων», η όπως θα
έλεγα εγώ «Εργαζομενική Εξουσία-Εργαζομενική Οικονομία». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Η ΟΚΔΕ αν και δεν είναι υπερβολικά μικρή, είναι αυτό
που θα λέγαμε «σέχτα»,</b> καθώς πλην
ελαχιστότατων εξαιρέσεων δε συνεργάζεται με κανέναν, ποτέ και πουθενά. Ξεχωριστή
παράταξη στα σωματεία, σχεδόν πάντα αυτόνομη κάθοδος στις εκλογές, ακόμα και
ξεχωριστή ανθυποπροσυγκέντρωση της προσυγκέντρωσης στις πορείες (τουλάχιστον εξ
όσων γνωρίζω στη Θεσσαλονίκη) κλπ. Αυτό έχει οδηγήσει στην <b>ταμπελοποίηση των Οκδιτών ως των πιο άνευρων, μουντρούχων και αγέλαστων
ανθρώπων σε όλο τον αριστερίστικο χώρο.</b> Εγώ προσωπικά δεν έχω δει πότε, μα
ποτέ όμως οκδίτη/ισσα να γελάει, να ανταποκρίνεται σε κάποιο αστείο, να δέχεται
τον σαρκασμό, ακόμα και να επιχαίρει και για τον αυτοσαρκασμό του συνομιλητή. Όχι.
Τίποτα απ’ όλα αυτά. Λες και έχουν κουρδιστεί καθοδηγητικά να συμπεριφέρονται
σαν ένα μίγμα Ντούσαν Μπάγεβιτς με Καβάι Λέοναρντ (πλην το ταλέντο), μην τυχόν
και τους ξεφύγει καμιά «οξεία» απέναντι στον συνομιλητή και «εκτεθούν». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Χαμογέλα ρε! Τι σου ζητάνε;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Πραγματικά μετά την επαφή μου
με τους οκδίτες θεωρώ αστείο και εκτός πραγματικότητας κάθε ισχυρισμό
αριστεριστή ότι οι «παγωμένοι» και οι ξερωγώ «μπετόν αρμέ» είναι οι κνίτες. Όχι
παιδιά, οι οκδίτες είναι, και το ξέρετε. Και το ξέρω και ‘γω, που δεν έχω πιει
ένα τσίπουρο με αυτούς παρόλο που έχω πιεί και έχω φάει και λακέρδα, με σχεδόν
όλους τους άλλους αριστεριστές. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τούτων λεχθέντων, η ΟΚΔΕ έχει
επιλέξει την «αυτόκεντρη ανάπτυξη» και δεν προβλέπεται να συμμετάσχει σε
κανέναν μετωπικό σχηματισμό, τα επόμενα 500 χρόνια. Ψέματα, αν απαλειφθεί κάνα
«ΕΑΜ-ΕΛΑΣ» και σταυροδοτηθούν κεντρικά κανα-δυο μέλη της θα συμμετάσχει. Από «θέση
αρχής» πάντα, όχι <s>αρχίδια</s> αστεία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>Το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που αρχίζει από Στα- και
τελειώνει σε -λινικό (σωστά μαντέψατε, αλλά ήταν στα <span lang="EN-US">SOS</span>)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>Ένας Σοφρώνης. Ο Βασιλάκης απ’ το ΤΕΙ.<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>6/10 (δηλαδή και σεχταρο-<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">υπεραριστεριστές και πασόκοι;
δε μας τα λες καλά στρώμα…)<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Σε έναν ιδανικό κόσμο θα υπήρχαν τρία μόνο κόμματα στο αριστερό άκρο
του φάσματος. Το ΚΚΕ (το κανονικό), το ΚΚΕ μ-λ (το μαοϊκό), και η ΟΚΔΕ (η
τροτσκιστική). Τρεις διακριτές διαφορές/τάσεις στην ιστορία του κομμουνιστικού
κινήματος. Αλλά επειδή δε ζούμε σε αυτό τον κόσμο αλλά στον άλλο, τον πεζό, τον
κόσμο που αριστερά λογίζεται μέχρι και ο Τσίπρας, αυτό δε συμβαίνει. Η παραπάνω
αφαιρετική προσέγγιση δίνει στην ΟΚΔΕ πολλά <span lang="EN-US">credits</span> που δεν τα αξίζει. Πολεμάει λυσσαλέα το ΠΑΜΕ στα
σωματεία και συντάσσεται με ότι αντιΠΑΜΕ υπάρχει διαθέσιμο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τέλος, ακόμα μου κάθεται στο
λαιμό όσα έχει πει για τον αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ. <b>Όχι παιδιά. Θα σέβεστε.<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<b><span style="color: red;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">5. Ο.Κ.Δ.Ε.-Σπάρτακος</span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfOjj10oD_2O3hy0A4ceWPbHhBpvjO4SO5oY6qL1Sz1Ixo10gGHHECSpN1GNTwaTflPDCdC4jLfr632y2C3OowkwjeE7UM5UAMNwwEO_4oREou2ufqdjdDJp89bD0k98KCXyzqUWnRucXH/s1600/05.+okde-spartakos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="600" height="80" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfOjj10oD_2O3hy0A4ceWPbHhBpvjO4SO5oY6qL1Sz1Ixo10gGHHECSpN1GNTwaTflPDCdC4jLfr632y2C3OowkwjeE7UM5UAMNwwEO_4oREou2ufqdjdDJp89bD0k98KCXyzqUWnRucXH/s320/05.+okde-spartakos.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας - Σπάρτακος<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>Νεολαία
ΟΚΔΕ-Σπάρτακος<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>συμμετέχει στα ΕΑΑΚ (αντισεξιστική συνιστώσα, πρόσφατα αντιμετωπίζει
ανταγωνισμό από το ΣΕΚ)<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Σπάρτακος<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b>Τι στο καλό; Δύο μουλού πάει κι <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">έρχεται, δύο ΣΕΚ, πάει αλλά
δεν έρχεται, δύο, ή μάλλον τρεις Συσπειρώσεις, δεν πάει αλλά ψιλοέρχεται, αλλά
και δύο ΟΚΔΕ; Ναι λοιπόν, δύο Οκδάρες για πάρτη σας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span lang="EN-US">To</span> 1987 ήταν από πολλές απόψεις μεταβατική
και οριακή χρονιά. Πολιτικά (το ΠΑΣΟΚ στο ύστατο <span lang="EN-US">peak</span> πριν την έναρξη της καθόδου), αθλητικά (η Ελλάδα
κατακτά ανέλπιστα το Ευρωμπάσκετ), μουσικά (το <span lang="EN-US">AOR</span>-<span lang="EN-US">Glam</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Rock</span>/<span lang="EN-US">Metal</span> φτάνει στο
απώγειό του πριν την ανάδυση του <span lang="EN-US">grunge</span>). <b>Μεταβατική ήταν και για την ΟΚΔΕ η οποία
διασπάται</b> χωρίς κανένας εργάτης σε κανένα βράχο ή ρεματιά να πάρει χαμπάρι.
Αιτίες της διάσπασης φέρεται να ήταν 1<sup>ον</sup> η στάση των δύο φραξιών
σχετικά με το «Σκοπιανό» ή «Μακεδονικό» ζήτημα και 2<sup>ον</sup>, η διαμάχη
για την «αυτόκεντρη» ανάπτυξη ή την «αντικαπιταλιστική ανασύνθεση». Στο πρώτο
θέμα η ΟΚΔΕ ήταν πιο «πατριωτική», «μεγαλεξαντρική» και «βουκεφαλική», ενώ ο
(μετέπειτα) Σπάρτακος ήταν υπέρ της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας στο
γειτονικό, ομόσπονδο τότε, κρατίδιο. Στο 2<sup>ο</sup>, η ΟΚΔΕ προτιμούσε την
συνέχιση της αυτόνομης παρουσίας και της «τσούκου-τσούκου» συσπείρωσης δυνάμεων
σε εργασιακούς χώρους κλπ. ενώ ο Σπάρτακος τη διάχυση σε (ανύπαρκτα τότε αλλά
υπαρκτά τα επόμενα χρόνια) αριστεροκάτι αντικαπιταλοκάτι μέτωπα με σκοπό να
δημιουργηθούν ζυμώσεις και ωσμώσεις με άλλα αντικαπιταλιστικά μιτοχόνδρια και
ριβοσώματα, ούτως ώστε να δημιουργηθεί του αγίου λούτσου (σεξισμός) το νέο
παγκόσμιο κόμμα της εργατικής τάξης που θα πάρει «φαλάγγι» όλο τον ντουνιά και
πάει λέγοντας. Όπως συνέβη και στην περίπτωση των 2 Μ-Λ, <b>το «καλό» </b>(δηλαδή αυτό που προτιμώ εγώ)<b> κομμάτι παρέμεινε κυρίως στη Θεσσαλονίκη (η υπάρχουσα ΟΚΔΕ) ενώ το
«κακό» πλειοψήφησε στην Αθήνα (η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος). </b>Οι συναγωνιστές
μπουγατσοφάγοι όμως υπέστησαν μεγάλη νίλα, διότι η Ενιαία Γραμματεία της 4<sup>ης</sup>
Διεθνούς αναγνώρισε ως επίσημο τμήμα της, τον χαμουτζήδικο αθηνέζικο Σπάρτακο.
Να σημειωθεί ωστόσο ότι δεν είναι «μαλωμένοι» με τη «Γραμματεία», απλά δεν
είναι το επίσημο τμήμα της στην Ελλάδα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Σταδιακά οι δύο οργανώσεις
παγίωσαν το προαναφερθέν προφίλ τους. Η μεν ΟΚΔΕ, με μια πιο <span lang="EN-US">flat</span>, <span lang="EN-US">old</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">school</span> ντουγανίσια ντούρα εργατίστικη προσέγγιση, ενώ ο
Σπάρτακος ανοίχτηκε στα πέλαγα των «πολύχρωμων» κινημάτων, του
«δικαιωματισμού», του <span lang="EN-US">LGBT</span> κινήματος
κλπ. Ταυτόχρονα, συνέχισε να προβάλει έντονα το «διεθνιστικό-αντιρατσιστικό»
προφίλ. Αυτό συνέβη μάλιστα σε βαθμό που «το γάμησε και ψόφησε» (σεξισμός
νο.2), το 2004<b>, όταν ο Σπάρτακος τάχθηκε
υπέρ του αμερικανόπνευστου διχοτομικού σχεδίου Ανάν.</b> Για αρκετά χρόνια
μάλιστα η προτεινόμενη «σημαία» του «ενιαίου» κράτους του Κόφι κοσμούσε το σάιτ
της οργάνωσης, με λινκ που κατέληγε σε κείμενο που μας εξηγούσε την γαμηστερότητα
και την φιλολαϊκότητα του Σχεδίου. Το 2007 ο Σπάρτακος εισήλθε στην ΕΝΑΝΤΙΑ (Ενωτική
Αντικαπιταλιστική Αριστερά) παρέα με ΣΕΚ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ ενώ το 2009 συνέβαλε στη
δημιουργία της Ανταρσύα(ς) όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhubx-0PE-E7GqbeZvzkodvesNYx-qkQvPZvyM1WFrxDYcmeH1gLc_wO4Zl5lVeCR2uc95G9CtVr6akZDVp0R0KMIX6QtaP198V2uER6nqqS_Fe3cRjmWC8GO83DhA5FGrvbCdnn01WWd1g/s1600/05.+spartakos.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="679" data-original-width="1129" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhubx-0PE-E7GqbeZvzkodvesNYx-qkQvPZvyM1WFrxDYcmeH1gLc_wO4Zl5lVeCR2uc95G9CtVr6akZDVp0R0KMIX6QtaP198V2uER6nqqS_Fe3cRjmWC8GO83DhA5FGrvbCdnn01WWd1g/s640/05.+spartakos.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Ο Σπάρτακος σήμερα συμμετέχει ενεργά, με τις μικρές
αλλά υπαρκτές του δυνάμεις, στα ΕΑΑΚ και τις Παρεμβάσεις ενώ συνεχίζει να δίνει
ιδιαίτερη έμφαση σε ζητήματα φύλου/σεξουαλικότητας. Στο
αντιπολεμικό/αντιρατσιστικό, ακολουθεί μαζί με ΣΕΚ και άλλες τροτσκιστικής
απόχρωσης οργανώσεις, μια λογική «διμέτωπου», πχ. καταδικάζει μεν τις
ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αλλά, πατώντας σε μια ευρωτροτσκιστική παράδοση
δεκαετιών, μπορεί να «ισοφαρίσει» πχ. την καταδίκη της με «"σφαγέα" Άσαντ» και πάει
λέγοντας. <b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: «</b>Σταλινικό κόμμα» και χαίρω πολύ χαιρόπουλος<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>Ο Φελέκης<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>8/10<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος είναι δεξιότερη της ΟΚΔΕ. Αφού δίνουμε «άκυρο» στην
ΟΚΔΕ-σκέτη, <b>δίνουμε «άκυρο» </b><b><span lang="EN-US">plus</span></b><b> και στο Σπάρτακο.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<b><span style="color: red;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">6. Ξεκίνημα</span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD3Kp_Zaigrb407tTjpY22Poto35DYvWbHlF_miUVlB34tPDfsLFjSF58MzgR_ed17M0UKZzGzQWBQvKIS8ggviQUBrmlRDdWM_75RAr4Cjs5z_OPjbEAqS6EYuGrPp17IBh5Z4gqKYlqF/s1600/06.+xekinima.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="189" data-original-width="600" height="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD3Kp_Zaigrb407tTjpY22Poto35DYvWbHlF_miUVlB34tPDfsLFjSF58MzgR_ed17M0UKZzGzQWBQvKIS8ggviQUBrmlRDdWM_75RAr4Cjs5z_OPjbEAqS6EYuGrPp17IBh5Z4gqKYlqF/s320/06.+xekinima.png" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Ξεκίνημα - Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>Κάποτε είχε τη Ματσέτα (σιγά τα αίματα)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Ξεκίνημα<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b>Τέρμα τα αστεία! Ούτε ντεμέκ, ούτε ξεντεμέκ, ούτε
σχεδόν, ούτε «τρόπος του λέγειν». Ούτε αλλιώς ξεκίνησε-αλλιώς κατέληξε, ούτε
εν μέρει, ούτε από σπόντα. <span lang="EN-US">Read</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">my</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">lips</span>. <b>Το Ξεκίνημα αποτελεί διάσπαση του Πανελλήνιου
Σοσιαλιστικού Κινήματος, του γνωστού ΠΑΣΟΚ.</b> Ναι καλά διαβάσατε. Οι άνθρωποι
δεν είναι πασόκοι όπως πχ. το ΣΕΚ, λόγω πολιτικής γραμμής (μόνο). Είναι αναπόσπαστο
κομμάτι της πράσινης αρμάδας. Ας δούμε πως συνέβη αυτό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Μετά την πτώση της χούντας δημιουργήθηκε
από σκόρπια πρώην μέλη της ΟΚΔΕ και μικροοργανωσούλες όπως η «Ομάδα Εργατών» το
«Ξεκίνημα», το οποίο λίγο μετά αποφάσισε εισοδίστικα την είσοδό του στο ΠΑΣΟΚ.
Και το αποφάσισε αυτό ακολουθώντας το παράδειγμα της αδελφής του βρετανικής
οργάνωσης «<span lang="EN-US">Militant</span>» που εισόδιζε ανελέητα
στους Βρετανούς Εργατικούς (του -πολιτικού- βρέφους ακόμα τότε Τόνυ Μπλερ και
του θείου βρέφους Τζέρεμι Κόρμπιν). Επειδή όμως στον Αντρέα δεν περνάνε αυτά
λίγο μετά τους διέγραψε για εισοδισμό (συκοφαντίες). Μικρό το κακό. Διαγραφή
εσύ, ακόμα πιο αντερκάβερ εισοδισμό εμείς. Έτσι λοιπόν το Ξεκίνημα καταβάλλοντας
άοκνες προσπάθειες να μπατάρει το ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά καταφέρνει μια τρύπα
στο νερό. Όλα αυτά λήγουν το 1993 όταν το Ξεκίνημα αφού διαπιστώνει με έκπληξη
το μέγεθος της τρύπας, <b>αποχωρεί
(επιτέλους) απ’ το ΠΑΣΟΚ και προχωράει σε αυτόνομη πορεία.</b> Αυτόνομη λέγοντας…
εγώ προσωπικά θυμάμαι στα άγουρα χρόνια, στα <span lang="EN-US">late</span> 90’<span lang="EN-US">s</span>, αμούστακο
παιδαρέλι ων, να μου δίνουν εφημερίδα έξω απ’ το σχολείο, όπου στις μέσα
σελίδες έλεγε «ψηφίστε ΚΚΕ ή Συνασπισμό». Πάλι καλά; 50% μας έδινε το Ξεκίνημα.
Λίγο ακόμα και θα ‘χαμε αυτοδυναμία. Ξεχάσαμε να αναφέρουμε ότι όταν <b>το ’93 το Ξεκίνημα εδέησε να αποχωρήσει απ’
το ΠΑΣΟΚ</b> (συνεχίζοντας βέβαια να το θεωρεί ρεφορμιστικό εργατικό κόμμα, αλοίμονο),
άφησε πίσω της μια μικρή ομάδα. Η Ομάδα αυτή, που αργότερα θα μετεξελιχθεί σε
«Μαρξιστική Τάση/Φωνή» είπε προφανώς: «Τι είναι αυτά που λέτε σύντροφοι ότι δεν
έχει σημασία ο εισοδισμός στο ΠΑΣΟΚ πλέον. Όοοοοχι, εδώωωω. Εδώ θα κάτσουμε και
θα εισοδίζουμε μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εδώ. ΠΑΣΟΚ μέχρι τέλους». Αλλά για
την «Τάση» θα μιλήσουμε αργότερα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια
και το Ξεκίνημα που για αλλού ξεκίνησε και αλλού βρέθηκε, μόλις είδε το τρένο
του Σύριζα, το Ιντερσίτυ αυτό να καταφθάνει αγέρωχο, πήδηξε σε ένα απ’ τα βαγόνια
του, το 2008. Χαράς ευαγγέλια για τους μανιακούς εισοδιστές. Εδώ, φρέσκο και
λαχταριστό, ρεφορμιστικό κόμμα, έτοιμο να γείρει αριστερά με το που θα τους
δώσουμε μια φιλική σπρωξιά. Με την όρεξη έμειναν, καθώς η ΑΝΑΣΑ (άτυπη
συσπείρωση με Ρόζα και Κόκκινο, που δεν υπάρχουν πλέον, εντός του Σύριζα) έφυγε,
μένοντας δίπλα, το 2011. Αλλά επειδή μάλλον δεν είχαν σκέτη όρεξη αλλά…
«ταινία», ξαναπήδηξαν πάνω άτυπα το Γενάρη του 2015 αφού το τρένο έμοιαζε να
φτάνει στον προορισμό του. Περιττό να σας πως ότι όλοι στο Ξεκίνημα ακόμα
αναρωτιούνται «τι έγινε εκείνο το τρένο». Το Σεπτέμβρη φυσικά ελλείψει
Ιντερσίτυ ακολούθησαν τον καρβουνιάρη ονόματι ΛΑΕ, και πρόκοψαν. Συνέχισαν δε με
κείμενα να αποτιμούν θετικά τις «σημαντικές δυνατότητες» της ΛΑΕ, ευρισκόμενοι πέριξ
αυτής. Σήμερα κατηγορούν το ΚΚΕ και την Ανταρσύα για αριστερισμό/σεχταρισμό. Ω,
θεοί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Το Ξεκίνημα σήμερα βρίσκεται <span lang="EN-US">in</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">limbo</span> που λένε
οι καθολικοί, σε ένα πουργκατόριο, σε
ένα ενδιάμεσο (και εξαρτημένο) σταυροδρόμι, σε έναν κόμβο (ή κατσικόδρομο αν
προτιμάτε). Έχοντας φάει την παπάρα του Σύριζα, έχοντας τζαρτζαριστεί φιλικά με
τη ΛΑΕ και έχοντας χλιαρές σχέσεις με την Ανταρσύα, βρίσκεται στη μέση του πουθενά.
Μόνο του σ’ έναν κόσμο που δεν το λυπάται. Που θα πάει; Εξαρτάται του λέω,
εξαρτάται.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Το Ξεκίνημα δεν έχει ακριβώς
νεολαία αλλά οι νεολαίοι του είναι τμήμα της «Νεολαίας Ενάντια στο Ρατσισμό στην
Ευρώπη» (<span lang="EN-US">YRE</span>) που με τη σειρά της είναι η
νεολαία του αντίστοιχου κονκλαβίου-«διεθνούς» την «Επιτροπή για μια Εργατική
Διεθνή» την ευρέως μη γνωστή <span lang="EN-US">CWI</span> (Πάντα είχα
την απορία, γιατί οι αριστεριστές κάνουν επιτροπές κλπ. «για ένα», «για να»,
«για…» κάτι τελοσπάντων. Τι το λες και δεν το κάνεις; Ξερωγώ «Επιτροπή για ένα
νέο εργατικό κίνημα». Ποιο «ένα» εργατικό κίνημα; Ε, αυτό το ένα, τι το λες και
δεν το κάνεις, κάντο. Πες το «Νέο Εργατικό Κίνημα» ξερωγώ.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>-Το ΚΚΕ είναι σταλ… -Σκάσε<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>Κάτι παιδιά που έρχονται και μοιράζουν φυλλάδια έξω απ’ τη δουλειά και
τους λέω ότι είμαι ΝΑΡ και το χάφτουν και μετά τους λέω χαχα, σας γέλασα (5
χρονών, και ‘γω κι αυτοί)<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span lang="EN-US">B</span></b><b>αθμός
«Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>10/10 (μια φορά ΠΑΣΟΚ, πάντα ΠΑΣΟΚ)<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Άλλη μια οργάνωση που προστίθεται στη μακρά λίστα των δήθεν αριστεριστών
και στην πραγματικότητα δεξι-ιστών. Είναι γνωστό ότι οι παλάντζες «όχι σήμερα
είμαι Σύριζα, όχι σήμερα είμαι ΛΑΕ, όχι φλερτάρω με την Ανταρσύα, όχι τα έχω
και με την ΟΚΔΕ» μου τη δίνουν στα νεύρα. Το Ξεκίνημα εκτός της πασοκικής
απώτερης προϊστορίας του έχει στο ενεργητικό του, ή μάλλον στο παθητικό του, το
χαμαλίκι για λογαριασμό του Σύριζα. <b>Οι
άνθρωποι φέρουν ακέραια ευθύνη (στο μέτρο που αναλογεί στη γκρούπα τους βέβαια)
για το κατσίκωμα στο σβέρκο μας της Συριζάρας. </b>Ως εκ τούτου, να πάτε στο
καλό παιδιά, από δω παν κι άλλοι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<b><span style="color: red;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">7. Κομμουνιστική Ανανέωση</span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<v:shape alt="logo_komman" id="Εικόνα_x0020_275" o:spid="_x0000_s1032" style="height: 45pt; margin-left: 300pt; margin-top: -34.1pt; mso-position-horizontal-relative: text; mso-position-horizontal: absolute; mso-position-vertical-relative: text; mso-position-vertical: absolute; mso-wrap-distance-bottom: 0; mso-wrap-distance-left: 9pt; mso-wrap-distance-right: 9pt; mso-wrap-distance-top: 0; mso-wrap-style: square; position: absolute; visibility: visible; width: 209.45pt; z-index: 251655680;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="logo_komman" src="file:///C:\Users\Eniaio\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image006.jpg"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">
</span></v:imagedata></v:shape></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-iXsXzNCGJJgS07hkNJTN3-83j8UWWjOw6MSpVcR0XTGHNgz0ONvCkz6zPNy7t0ptwsTSOiimbJK7yKQVDgBtQY_pvLV9TvvwWqDlhj-fbWCzQJDgoN9s5HImWLDk_XnzcWywDUbqQkl5/s1600/07.+koman.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="600" height="80" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-iXsXzNCGJJgS07hkNJTN3-83j8UWWjOw6MSpVcR0XTGHNgz0ONvCkz6zPNy7t0ptwsTSOiimbJK7yKQVDgBtQY_pvLV9TvvwWqDlhj-fbWCzQJDgoN9s5HImWLDk_XnzcWywDUbqQkl5/s320/07.+koman.JPG" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br clear="ALL" />
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Κομμουνιστική Ανανέωση<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>συμμετέχει στα ΕΑΑΚ (ή στην ΑΡΔΙΝ ή την ΑΡΕΝ που συμμετέχουν στα ΕΑΑΚ,
ή δε συμμετέχουν αλλά καταγράφονται, αλλά… εεε αφήστε με ήσυχο λιγάκι)<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Είχε
«Το Στίγμα» (αγνοείται η τύχη του)<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b>Η Κομμουνιστική Ανανέωση είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα
περίπτωση. Αποτελεί διάσπαση (το 2000) της ΑΚΟΑ (Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική
Αριστερά) που με τη σειρά της αποτελεί μετονομασία της διάσπασης του ΚΚΕ-Εσωτερικού,
με τίτλο «ΚΚΕ Εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά». Είναι δε ο λόγος της διάσπασης
ένας λόγος που γεμίζει αγαλλίαση τις ψυχές και ζεσταίνει τις καρδιές κάθε
σκεπτόμενου, δηλαδή μη πασόκου, πολίτη του κόσμου. <b>Η Κομμουνιστική Ανανέωση δημιουργήθηκε επειδή ΔΕΝ ήθελε την (περαιτέρω)
προσέγγιση της ΑΚΟΑ με τον τότε Συνασπισμό.</b> Μέχρι εδώ καλά, αλλά τα
καλύτερα έρχονται. Τα καλύτερα λοιπόν είναι ότι αμέσως μετά <b>η Κομ.Αν. συνεργάζεται με το ΚΚΕ (το
κανονικό)</b>. Η συνεργασία συνεχίζεται στις Δημοτικές του ‘02, στις
βουλευτικές του ’04 (με τσιριτζάντζουλες, εξ ου και η διάσπαση/δημιουργία της «Παρέμβασης
Αριστερών Πολιτών» που δεν έκανε τσιριμόνιες), στις δημοτικές του ’06 (χωρίς
κόνξες), ενώ το ’07 αποστασιοποιήθηκε χωρίς όμως να ρίξει μαύρη πέτρα. Το 2009
όμως η ελκτική δύναμη του νεοπαγούς ελπιδοφόρου γαμηστερού εγχειρήματος της
Ανταρσύα(ς) ήταν τέτοια που πραγματικά και να ‘θελε η Κομ.Αν. να συγκρατηθεί δε
θα μπορούσε. Και δεν μπόρεσε. <b>Εισήλθε με
τα τσαρούχια στην Ανταρσύα</b> ως <span lang="EN-US">minor</span><span lang="EN-US"> </span>εταίρος που λένε και οι
αγγλομαθείς. Η στιγμή της κρίσεως φτάνει το 2013 οπού μετά από μια σειρά
παρεμβάσεων για το «βάθεμα» της Ανταρσύα(ς), η Κομ.Αν καταθέτει στη Συνδιάσκεψη
της Ανταρσύα(ς) το μη μεγαλειώδες «Σχέδιο Εναλλακτικής Εισήγησης». Κατέληγε δε
το «Σχέδιο»: «Να σταματήσουμε, εδώ και τώρα τους αριστερισμούς και την
μετατροπή, για μια ακόμη φορά, της Συνδιάσκεψης σε φοιτητικό αμφιθέατρο». Μετά
την απουσία ιδρώτα στα αυτιά των Αντάρσυων η Κομ.Αν τρώει φυσικά το «άκυρο». Μετά
τη βρώση του «ακύρου» συνεχίζει για λίγο αυτόνομα (στηρίζει μάλιστα... Σϋριζα το Γενάρη του '15), όμως το καλοκαίρι του ’15
βλέπει στο πρόσωπο της φρεσκοκομμένης ΛΑΕ το πλατύ αριστερό αλλά μη
αριστερίστικο Μέτωπο που οραματιζόταν και εισέρχεται παραμένοντας μέχρι σήμερα.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Μετά τα ιστορικά να πούμε ότι
ιδεολογία της Κομ.Αν. είναι ο «αριστερός ευρωκομουνισμός», ότι κι αν σημαίνει
αυτό, που σίγουρα σημαίνει αναμασημένη κριτική στον «σταλινισμό» και την ΕΣΣΔ,
δηλαδή προκόψαμε…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα:</b> Η Κομ.Αν. σήμερα βρίσκεται εντός της ΛΑΕ μετά από μια
περίοδο παραμονής στην Ανταρσύα, την οποία και εγκατέλειψε γιατί «έγκωσε» απ’
την πολλή επαναστατικότητα. Ούσα πολύ μικρή οργάνωση, δεν έχει και καμιά σοβαρή
επίδραση στο κοσμοϊστορικό γίγνεσθαι. Συνήθως μαθαίνουμε νέα της όταν είναι να
φύγει από κάπου, όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις μικροκαμωμένων οργανώσεων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>«Το ΚΚΕ με τη στείρα απ’ αυτή και την φοβική απ’ την
άλλη αδυνατεί να ξερωγώ»<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>Μαρία Ζευγώλη, Αλέκος Βερναρδάκης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>7/10<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Ωραία, κάνεις το βήμα, απογαλακτίζεσαι από ΑΚΟΑ-Συνασπισμό, συνεργάζεσαι με το ΚΚΕ και μετά τρως φλασιά
και γίνεσαι Ανταρσύα; Και μετά ακόμα χειρότερα μπαίνεις ΛΑΕ. <b>Δηλαδή τι φρίκες τρως ώρες-ώρες βρε
αδερφάκι μου;<o:p></o:p></b></span></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br clear="all" style="mso-special-character: line-break; page-break-before: always;" />
</span></b>
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">8. Κόντρα</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<v:shape alt="logo" id="Εικόνα_x0020_277" o:spid="_x0000_s1031" style="height: 69.75pt; margin-left: 417.2pt; margin-top: -36.9pt; mso-position-horizontal-relative: text; mso-position-horizontal: absolute; mso-position-vertical-relative: text; mso-position-vertical: absolute; mso-wrap-distance-bottom: 0; mso-wrap-distance-left: 9pt; mso-wrap-distance-right: 9pt; mso-wrap-distance-top: 0; mso-wrap-style: square; position: absolute; visibility: visible; width: 105pt; z-index: 251656704;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="logo" src="file:///C:\Users\Eniaio\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image007.png"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">
</span></v:imagedata></v:shape></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtBtSOXmAZKJEQYjql4t6mude-kbPj8P4GR6TATsxpTfAK5XqHK4nmpjS2Oo1fPAfYPoNlUtTnH9wlivqiBNEYs1Ns2PnwLbRASILMohBgBMPwy0db4dxFb9U6eoObVUI_r3leFbobTx3S/s1600/08.+kontra.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="130" data-original-width="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtBtSOXmAZKJEQYjql4t6mude-kbPj8P4GR6TATsxpTfAK5XqHK4nmpjS2Oo1fPAfYPoNlUtTnH9wlivqiBNEYs1Ns2PnwLbRASILMohBgBMPwy0db4dxFb9U6eoObVUI_r3leFbobTx3S/s1600/08.+kontra.gif" /></a></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br clear="ALL" />
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Κόντρα - Ένωση για την Επαναστατική Ανατροπή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>-<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Κόντρα<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b>Τι σχέση έχει ο Νετσάγιεφ με τον Εμβέρ Χότζα, ο
Μαλατέστα με τον πρώιμο Μάο Τσε Τουνγκ και ο Κουφοντίνας με τον Στάλιν; Όση η Τατιάνα
Στεφανίδου με την έγκριτη δημοσιογραφία, η Βάνα Μπάρμπα με την υψηλή
δραματουργία και οι <span lang="EN-US">Gorgoroth</span> με την κλασική μουσική. Δηλαδή
σχέση μίσους και έχθρας; Όχι φυσικά. Το αντίθετο. Σχέση ακράδαντης
αλληλοσυμπλήρωσης και αταλάντευτης φιλίας. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει διαλεκτικο-υλιστικο-λαστιχωτά
η εφημερίδα-οργάνωση για την επαναστατική ανατροπή ονόματι Κόντρα. Τώρα πως
συγκεράζονται τα παραπάνω δεν ξέρουμε και δεν θέλουμε να μάθουμε. Αλλά ξεχάστε
ότι ξέρατε, γιατί θα μάθετε ότι κάποιοι άλλοι σας κροιβοΥν!!111<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Πριν όμως σας πούμε γι’ αυτό
πρέπει να σας εξηγήσουμε τι είναι «ΣΑΚΕ». ΣΑΚΕ λοιπόν εκτός από γνωστό
γιαπωνέζικο αφέψημα με βάση το βραστό ρύζι είναι (ήταν) <b>η «Συνεπής Αριστερή Κίνηση Ελλάδος»</b>, η οποία διέφερε ως προς τις άλλες,
τις ασυνεπείς, στο ότι <b>ήταν αταλάντευτα
υπέρ του «αλβανικού δρόμου ανάπτυξης»</b> και του Εμβέρ του Χότζα. Ιδρύθηκε το
1975 από άτομα του φιλομαοϊκού, αλλά όχι ακριβώς μαοϊκού χώρου, με έφεση στην
υπεράσπιση του Στάλιν και της πορείας του προ του ’56 ΚΚΕ. Όταν στα τέλη της
δεκαετίας του ’70 σημειώθηκε το σχίσμα Μάο-Χότζα η ΣΑΚΕ τάχθηκε αναφανδόν με
τον δεύτερο και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας. Εξέδιδε τα έντυπα «Οχτώβρης» και «ΜΑΛΕΠ»
(Μαρξιστική Λενινιστική Επιθεώρηση). Παρότι κάργα φιλοχοτζική, διείδε τις
ρωγμές στο αλβανικό οικοδόμημα και στα μέσα της δεκαετίας του ’80 διατύπωσε
κριτική στη γείτονα χώρα. Η λειτουργία της ατόνησε μέχρι το 1995 όταν και
μετονομάστηκε σε «Ένωση για την Επαναστατική Ανατροπή» και εξέδωσε την
εφημερίδα Κόντρα, με το όνομα της οποίας είναι γνωστή μέχρι σήμερα. Στο
εκδοτικό εγχείρημα της Κόντρα(ς) συμμετείχαν και άλλες ομάδες οι οποίες
σταδιακά αποχώρησαν, έτσι ώστε σήμερα να υπάρχει πιάνω-κάτω ταύτιση της Κόντρας-εφημερίδας
και της Κόντρας-οργάνωσης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τι είναι όμως
ιδεολογικοπολιτικά η Κόντρα; <b>Η Κόντρα
ιδεολογικοπολιτικά είναι «τον κακό της τον καιρό»</b> και αυτό διότι ενώ «βαθιά
ιδεολογικά» είναι με τον «λενινισμό» και υπερασπίζεται τον Ι.Β. Στάλιν, στην
τρέχουσα πολιτική είναι σχεδόν πάντα ακραιφνής υποστηρικτής αναρχικών, μπάχαλων
και κάθε άλλου απάλευτου. Το αντιΚΚΕ στοιχείο φυσικά είναι πρωταγωνιστικό με
την Κόντρα να χρησιμοποιεί αναφερόμενη στο ΚΚΕ τον κομπλεξικό τίτλο «Περισσός».
<b>Πρωταγωνίστησε μάλιστα τον Οκτώβρη του
’11 σε χυδαία αντιΚΚΕδικη χολή</b> εκθειάζοντας την αλήτικη επίθεση των
λοβοτομημένων η/και παρακρατικών απέναντι στα εργατικά σωματεία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Παραταύτα βδομάδα παρά
βδομάδα οι βασικοί αρθρογράφοι της Κόντρας διακηρύσσουν την αναγκαιότητα της δημιουργίας
«επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης». (Μα καμάρι μου το έχουμε αυτό το
κόμμα, και συ το ’11 πανηγύριζες που του πετούσαν τσιμεντόπλακες οι…
τσιμεντόβλακες).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τούτων λεχθέντων, από αυστηρά
δημοσιογραφικής/ερευνητικής πλευράς, το εφημεριδάκι της Κόντρας είναι αρκετά
καλό ως προς το ρεπορτάζ του (οικονομικό, διάφορων υπουργείων κα). Γνωστό στους
παροικούντες είναι και το «υφάκι» της εφημερίδας που δεν φείδεται βρισιών και «απρεπών
εκφράσεων» και αποτελεί σήμα κατατεθέν του ντεμέκ νεανικού και ακομπλεξάριστου
χαρακτήρα της εφημερίδας. Εν ολίγοις ως πηγή στοχευμένης ενημέρωσης τρώγεται, <b>ως όλον, δεν τρώγεται με τίποτα.<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb1fGnj3gm1DPsDrN_IqVm6KbtfX-YMiuA1H1IPdoJ4VxO46_MsEiWlRCq5bFBCiW3q1LvyY9dHY5gFYlw7HggzQ96GE2-cgSmnvZT9RthzfVc0pJJV85hL4g-yXf8IAWeNvr8B2__bgv1/s1600/08.+kontra.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1254" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb1fGnj3gm1DPsDrN_IqVm6KbtfX-YMiuA1H1IPdoJ4VxO46_MsEiWlRCq5bFBCiW3q1LvyY9dHY5gFYlw7HggzQ96GE2-cgSmnvZT9RthzfVc0pJJV85hL4g-yXf8IAWeNvr8B2__bgv1/s640/08.+kontra.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα:</b> Η Κόντρα έχει όπως είπαμε ως στόχο κάπου στο 2350 μΧ <b>τη δημιουργία ενός νέου επαναστατικού και
ουάου και σούπερ-ντούπερ κόμματος της εργατικής τάξης</b> που κατ’ αυτήν δεν υπάρχει
σήμερα. Θα περιμένει. Χειμώνας θα ντυθεί. Μέχρι τότε συνεχίζει να αβαντάρει τις
μπαχαλοειδείς ομάδες και να στέκεται κριτικά απέναντι σχεδόν σε όλο τον
υπόλοιπο αριστερισμό. Πχ στην Ανταρσύα η Κόντρα έχει σύρει πολλές φορές τα εξ’
αμάξης. Εκ των παραπάνω πηγάζει και το <b>σταθερό
κάλεσμά της για αποχή απ’ τις εκλογές.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>«Το ΚΚΕ είναι αστικό κόμμα που προστατεύει Βουλές»<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>Πέτρος Γιώτης (όχι αυτός της νέας φαρίνας)<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>4/10<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Μπορεί να έχει πλάκα και να είναι ενδιαφέρον για μελέτη το πείραμα του «αναρχοσταλινισμού»,
μπορεί επίσης πριν 10 χρόνια να πίναμε και δυο κρασιά στο Μακόντο (άτυπο στέκι
Κόντρας, στη Θεσσαλονίκη) αλλά <b>ευχαριστούμε,
δε θα πάρουμε. Άμα θέλουμε σταλινικούς βρίσκουμε και αλλού «καθαρότερους»</b> (ΚΑΚΚΕ
‘18-‘55), άμα θέλουμε φρικιά βρίσκουμε και αλλού φρικέστερα (Ναδίρ). Το μίγμα
απορρίπτεται ως ασύμβατο με την κοινή λογική.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br clear="all" style="page-break-before: always;" />
</span></b>
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">9. Οικολόγοι - Εναλλακτικοί<o:p></o:p></span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<v:shape alt="oikologoi-enallaktikoi" id="Εικόνα_x0020_278" o:spid="_x0000_s1030" style="height: 46.25pt; margin-left: 336pt; margin-top: -34.1pt; mso-position-horizontal-relative: text; mso-position-horizontal: absolute; mso-position-vertical-relative: text; mso-position-vertical: absolute; mso-wrap-distance-bottom: 0; mso-wrap-distance-left: 9pt; mso-wrap-distance-right: 9pt; mso-wrap-distance-top: 0; mso-wrap-style: square; position: absolute; visibility: visible; width: 168pt; z-index: 251657728;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="oikologoi-enallaktikoi" src="file:///C:\Users\Eniaio\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image008.jpg"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">
</span></v:imagedata></v:shape></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCDLB46ah0yKcEIKCYgRiFoapksW9LExfkpXIb9GCe-Vq-sbmpMJxdh4UL4CBF79FHfrrtZlviJakHHty9FEf2WDSPhdHsmIw0KuFZ15LBvl1uCqpotzornjj5hSp4cE22KzkEePpGwsQh/s1600/09.+oiken.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="119" data-original-width="431" height="88" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCDLB46ah0yKcEIKCYgRiFoapksW9LExfkpXIb9GCe-Vq-sbmpMJxdh4UL4CBF79FHfrrtZlviJakHHty9FEf2WDSPhdHsmIw0KuFZ15LBvl1uCqpotzornjj5hSp4cE22KzkEePpGwsQh/s320/09.+oiken.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br clear="ALL" />
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Οικολόγοι - Εναλλακτικοί<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: «</b>συμμετέχει» στα ΕΑΑΚ<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>έχει
μπλογκ ξερωγώ<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b>Πως βρέθηκαν οικολόγοι εδώ μέσα; Που κολλάει η
οικολογία με τον αριστερισμό; Η απάντηση συναγωνιστές αναγνώστες είναι ότι δεν
κολλάει η οικολογία καθ’ ολοκληρίαν αλλά η ριζοσπαστική «τέτοια». Και κολλάει
διότι σε αντίθεση με ότι έχουμε στο μυαλό μας για οικολόγους (κάτι πασοκικά και
συριζαϊκά ρετάλια έχουμε, σαν τι να έχουμε…) όπως πχ. οι «Οικολόγοι Πράσινοι»
που σήμερα στρογυλλοκάθονται στις υπουργικές καρέκλες εφαρμόζοντας μνημόνια,
όπως και μια άλλη μερίδα που κινείται πέριξ των Δημαρ-Πασοκ, υπάρχει και η άλλη,
η «αντικαπιταλιστική». Πριν όμως γίνει τέτοια πέρασε από σαράντα κύματα. Αλλά
ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Ο χώρος της πολιτικής
οικολογίας στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν από καχεκτικός έως ανύπαρκτος. Δε θα
μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά στη χώρα της αντιπαροχής θα πει κάποιος. Αντίθετα
στη δεκαετία του ’80 στην Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία κλπ.) τα οικολογικά κόμματα άρχισαν
να βγαίνουν απ’ το περιθώριο και να εκπροσωπούνται στα κοινοβούλια. Αυτό έδωσε
το έναυσμα σε διάσπαρτες οικολογικές κινήσεις με τοπικό ή ευρύτερο χαρακτήρα να
προχωρήσουν σε ζυμώσεις. <b>Οι ζυμώσεις
αυτές οδήγησαν στα τέλη της δεκαετίας στην πολιτική φρατζόλα με όνομα
«Ομοσπονδία Οικολογικών Οργανώσεων-Οικολόγοι Εναλλακτικοί»</b>. Λόγω της
πανσπερμίας συλλογικοτήτων και του αποκεντρωμένου χαρακτήρα της η Ομοσπονδία
δεν κατέληξε σε απόφαση για συμμετοχή σε εκλογές. Όμως κανένα πρόβλημα, μια
ομάδα εξ’ αυτών κότσαρε στο ψηφοδέλτιο τον τίτλο και συγκεντρώνοντας το
θηριώδες ποσοστό του 0,58% μπήκε (λόγω του αναλογικότατου πασοκικού εκλογικού νόμου)
στη Βουλή το Νοέμβρη του ’89. Εκεί είναι που αρχίζουν τα όργανα, όταν το Μάρτη
του 1990 <b>η μοναδική βουλευτίς των
Οικολόγων Μαρίνα Δίζη ευρισκόμενη σε κατάσταση </b><b><span lang="EN-US">yolo</span></b><b> διακόπτει
την ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου δημοκρατίας και ανοίγει ένα πανό </b>με τίτλο «Σταματήστε το θέατρο για το συν ένα, τον
πρόεδρο και το νέφος» ταρακουνώντας συθέμελα την αστική δημοκρατία σε σημείο να
προκαλέσει την παραίτηση της βουλευτή της ΝΔ και ηθοποιού Άννα Συνοδινού. Αφού
τέλειωσε το σόου (που περιλάμβανε και οπαδούς τους κόμματός της να τη ραίνουν <span lang="EN-US">live</span> με ροδοπέταλα απ’ τα θεωρεία της Βουλής) ήρθαν οι
εκλογές του ’90 να το «λήξουν» για τους οικολόγους αφού η σύντομη
κοινοβουλευτική τους παρουσία έλαβε τέλος. Τη δεκαετία του ’90 συμμετείχαν
σποραδικά σε εκλογές με ιδιαίτερη αποτυχία. Αφού είδαν κι απόειδαν και αφού
ουσιαστικά είχαν καταλήξει σφραγίδα, αποφάσισαν την ένταξη στο ΜΕΡΑ (Μέτωπο Ριζοσπαστικής
Αριστεράς) και στη συνέχεια στην Ανταρσύα.<b>
<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXHFUl_jMFs1b8n3tGdJ1oKknZRK1lqgkDT9-1Yplq_3SmJYuG3y2vpFi9BX5XJrT4g5UwbOEdmLIhFTpep4S8rnlKxHm8N_XjdVoPfZ9vzeCjP7VC1_6jjs5r-TG0AFLZ7uLQPVNBuJ7V/s1600/09.+oiken.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="605" data-original-width="1081" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXHFUl_jMFs1b8n3tGdJ1oKknZRK1lqgkDT9-1Yplq_3SmJYuG3y2vpFi9BX5XJrT4g5UwbOEdmLIhFTpep4S8rnlKxHm8N_XjdVoPfZ9vzeCjP7VC1_6jjs5r-TG0AFLZ7uLQPVNBuJ7V/s640/09.+oiken.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Η αφάνταστα μαζική, με παλλαϊκά χαρακτηριστικά πολιτική
οργάνωση «Οικολόγοι Εναλλακτικοί» συμμετέχει στην Ανταρσύα από την ίδρυσή της,
αποτελώντας και τον μοναδικό λόγο αναγραφής του «της Ριζοσπαστικής Οικολογίας»
ως υπότιτλο της συμμαχίας. Παλεύει για έναν κόσμο με πολλά λιβάδια, έτσι ώστε
να μπορούν 1<sup>ον</sup> να βοσκάνε οι βήγκαν και 2<sup>ον</sup> να κυλιούνται
οι υπόλοιποι αντάρσυοι όταν θα κάνουν μια κοινωνία χωρίς αντιφάσεις,
γραφειοκρατίες και ΚΚΕ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>Στάση ζωής<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>6/10<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Για οικολόγοι καλοί είναι. Αν ήταν όλοι οι οικολόγοι τόσο
«εναλλακτικοί» ήδη θα διανύαμε την τρίτη δεκαετία σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη
χώρα (ψέμα ανερυθρίαστο). Για αριστερή-εργατική-φιλολαϊκή-κομμουνιστική-δουλειά
δεν είναι. <b>Βασικά δεν είναι για τίποτα
γενικώς</b>. Δεν υπάρχουν.<b><o:p></o:p></b></span></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br clear="all" style="page-break-before: always;" />
</span></b>
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<v:shape id="Picture_x0020_6" o:spid="_x0000_s1029" style="height: 41.4pt; margin-left: 290.7pt; margin-top: 20.25pt; mso-height-percent: 0; mso-height-percent: 0; mso-height-relative: margin; mso-position-horizontal-relative: text; mso-position-horizontal: absolute; mso-position-vertical-relative: page; mso-position-vertical: absolute; mso-width-percent: 0; mso-width-percent: 0; mso-width-relative: margin; mso-wrap-distance-bottom: 0; mso-wrap-distance-left: 9pt; mso-wrap-distance-right: 9pt; mso-wrap-distance-top: 0; mso-wrap-style: square; position: absolute; visibility: visible; width: 255.1pt; z-index: 251669504;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata cropbottom="3062f" cropleft="1192f" cropright="917f" croptop="3415f" o:title="" src="file:///C:\Users\Eniaio\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image009.png"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">
<w:wrap anchory="page">
</w:wrap></span></v:imagedata></v:shape><b><span style="color: red;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">10. Κ.Ο. Ανασύνταξη<o:p></o:p></span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg44qi0GEgJMN6gPLCL6KvNjz0mVLUis5ajhY2ws95Q1-LQIzrKVpOtC9J9xJUcUh_x5eyprhuVn6wvONeFYS2cq3QrgqLH9mIGXEG1wTypcKHwja5XtNM6P8j34T3ZZj4VANIGxU4OxCBG/s1600/10.+koan.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="129" data-original-width="740" height="55" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg44qi0GEgJMN6gPLCL6KvNjz0mVLUis5ajhY2ws95Q1-LQIzrKVpOtC9J9xJUcUh_x5eyprhuVn6wvONeFYS2cq3QrgqLH9mIGXEG1wTypcKHwja5XtNM6P8j34T3ZZj4VANIGxU4OxCBG/s320/10.+koan.PNG" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>συμμετέχει στα Ε.Α.Α.Κ.<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Εργατική
Πολιτική<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b><span lang="EN-US">H</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">KO</span>
Ανασύνταξη δημιουργήθηκε το όχι πολύ μακρινό 2007 με τη συνένωση της «Αριστερής
Ανασύνταξης», οργάνωσης υπό την ηγεσία του Κώστα Μπατίκα, πρώην στελέχους του
ΚΚΕ και αποχωρήσαντα την ίδια περίοδο με το ΝΑΡ και της «Εργατικής Πολιτικής»,
ομάδας με ομώνυμο περιοδικό που είχε αποσπαστεί το 2005 απ’ το ΝΑΡ. Αν και
αρκετά ναροειδείς και εν μέρει ναρογενείς οι δύο συλλογικότητες διαχωρίστηκαν
απ’ το ΝΑΡ κυρίως διότι <b>δεν την πάλευαν
με τη θεωρητική ανεπάρκεια και αεροκοπανιστή αρλουμπολογία του</b> εκείνη την
περίοδο. Ειδικά η Αρ. Ανασύνταξη, η οποία φημιζόταν για τις περίπλοκες και
σχετικά καινοφανείς ιδεολογικές αναλύσεις και κρίσεις για τη ιστορία του
κομμουνιστικού κινήματος και της ΕΣΣΔ. Χαρακτηριστική είναι <b>η απόδοση στον ηγέτη της Κ. Μπατίκα του προσωνυμίου
«δογματικός αναθεωρητής»,</b> δηλαδή ναι μεν άνθρωπος προσκολλημένος στη
σημασία και την αναγκαιότητα της θεωρίας σε αντίθεση με το αγνωστικιστικό και
τσαλαβουτητικό ΝΑΡ, αλλά με ιδεολογικές απόψεις σχετικά πρωτόγνωρες στο χώρο. Έγκειται
δε η δογματική αναθεωρητικότητα στο εξής τριφασικό σχήμα. Σύμφωνα με την ΚΟ
Ανασύνταξη, η ανατροπή του καπιταλισμού θα γίνει με επανάσταση. <span lang="EN-US">So</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">far</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">so</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">good</span>, χαίρω πολύ χαιρόπουλος. Μετά θα ακολουθήσει η Εργατική
Δημοκρατία (Δικτατορία του Προλεταριάτου τη λέμε οι παλιοί, αλλά δε θα
μαλώσουμε γι’ αυτό). Εδώ αρχίζουν τα ζόρια καθότι <b>η Ανασύνταξη θεωρεί ότι ο Σοσιαλισμός δεν ταυτίζεται με την Εργατική Δημοκρατία/ΔτΠ</b>
αλλά θα έλθει μετά ως επόμενο στάδιο στο οποίο θα έχει απονεκρωθεί το κράτος
κλπ. Δηλαδή <b>θεωρεί το σοσιαλισμό πλήρως ακρατική
και πλήρως αταξική κοινωνία</b>. Μετά και από αυτό θα έρθει ο κομμουνισμός, ο
σωστός, ο πρόστυχος, ο λιβαδίσιος. Τίθεται βέβαια το ερώτημα. Αν οι
απονεκρώσεις και οι αποψιλώσεις και αποτριχώσεις έχουν ήδη συμβεί στο
σοσιαλισμό ο οποίος ήδη αποτελεί κατά την Ανασύνταξη αταξική κοινωνία, τότε ο
κομμουνισμός τι στο «λούτσο» θα απονεκρώσει; Ψιλά γράμματα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τελοσπάντων για να μη μακρηγορούμε,
η Ανασύνταξη, αφού δήλωσε σε όλους τους τόνους ότι χρειαζόταν μια κάποια
συσπείρωση των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς τελικά «χαλάστηκε»
γιατί αυτό δε συνέβη το ‘07 (λόγω ΜΕΡΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ) αλλά ακόμα κι όταν
ψιλοπραγματοποιήθηκε <b>το ’09 με την
ίδρυση της Ανταρσύα(ς) πάλι δεν «ένιωσε» ολότελα και δεν μπήκε</b>. Παρ’ όλα
αυτά την ψιλοψήφισε κριτικά το ’09 και συνεργάστηκε το ’12. Το ‘09 έφυγε απ’ τη
ζωή ο φυσικός ηγέτης της Κ. Μπατίκας. Και ευτυχώς που έφυγε δηλαδή καθώς δεν
είδε τα ρεζιλίκια τους. Με ένα κείμενο-μνημείο απαλεψιάς και αλλού ντ’ αλλού <b>το Γενάρη του ’15 η Ανασύνταξη δηλώνει ότι
στηρίζει «κριτικά» το Σύριζα και ότι η άνοδός του στην εξουσία ως «εργατική
κυβέρνηση» θα «ανοίξει δρόμους»,</b> λεωφόρους και αούτομπαν για το λαϊκό
κίνημα. Τελικά άνοιξε μια τρύπα όχι στο νερό αλλά στο ίδιο το λαϊκό κίνημα και
μας πήρε όλους παραμάζωμα, με τη συνυπευθυνότητα οργανώσεων της κακιάς ώρας
όπως η Ανασύνταξη αλλά και ένα σωρό άλλων. Η συνεργασία με το Σύριζα είχε ως αποτέλεσμα
την αποχώρηση 10 μελών της οργάνωσης, δηλαδή του 97% του δυναμικού της. Απ’ ότι φαίνεται
όμως, ο κάλος στον εγκέφαλο της Ανασύνταξης πρέπει να ήταν μεγάλος γιατί το
Σεπτέμβρη του ’15 ακολούθησε το λαφαζανικό τσίρκο στη ΛΑΕ συμμετέχοντα ενεργά
στα δρώμενά της. Ο κάλος φαίνεται να ιάθηκε, το Γενάρη του ’17 όταν η
Ανασύνταξη αποχώρησε και απ’ τη ΛΑΕ γιατί έχει μετατραπεί, λέει, σε «κόμμα της
δραχμής» (ωωω, τα μισά να μου ‘λεγε...) <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Σήμερα η (ελάχιστα) κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη δηλώνει
ότι «Θα δώσουμε το παρόν σε όλες τις μάχες της εργατικής τάξης και του λαϊκού
κινήματος και θα συμπράξουμε με κάθε αγωνιστή, σύντροφο ή οργανωμένη δύναμη που
επιθυμεί να παλέψει για τους σκοπούς αυτούς». Εμ, έτσι είναι παιδιά, όταν
προσπαθείς να δαγκώσεις τον πύθωνα <s>σε τρώει</s> σε πνίγει αυτός. Με την επόμενη
μέρα για την Ανασύνταξη να περιλάμβανει λιγα λόγια, την ουρά στα σκέλια και ακολουθητισμό
πιθανόν της Ανταρσύα(ς).<b><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>«Το ΚΚΕ μαστίζεται απ’ τη γεροντική αρρώστια του
αριστερισμού» (πνευματώδης κοτσάνα, δε λέω, και ‘γω με κάτι τέτοια λογοπαίγνια
εχω κάνει καριέρα στα ίντερνετς)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>5/10 (παλιά) 8/10 (σήμερα)<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Το ιδεολογικό πλαίσιο της ΚΟΑ είναι τουλάχιστον προβληματικό ενώ ο
συνολικός αλλά ιδιαίτερα ο πρόσφατος βίος και πολιτεία της με την μετατροπή της
σε μαζορέτα του Σύριζα και εν συνεχεία της ΛΑΕ, δε δικαιολογεί με τίποτα τον
«κομμουνιστικό» τίτλο της. <b>Απορρίπτεται
χωρίς συζήτηση.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<b><span style="color: red;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">11. Ε.Κ.Κ. Ποσαδιστές</span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcJDNqqYkOobHyeJk1OiXfXtaL_3JPf4xJjspfZPUPeSSe-Q1LQSoAkZgXQQE3vGCUsT6qF64UHZyUPkMg94CvMz63XZUO5q6lDu4nfvdsFtZfx8upK5JvwrlPSGKsOlEzeqRA0d7d-pe8/s1600/11.+ekkpos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="146" data-original-width="600" height="77" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcJDNqqYkOobHyeJk1OiXfXtaL_3JPf4xJjspfZPUPeSSe-Q1LQSoAkZgXQQE3vGCUsT6qF64UHZyUPkMg94CvMz63XZUO5q6lDu4nfvdsFtZfx8upK5JvwrlPSGKsOlEzeqRA0d7d-pe8/s320/11.+ekkpos.jpg" width="320" /></a></div>
<v:shape alt="posadas" id="Εικόνα_x0020_282" o:spid="_x0000_s1028" style="height: 45.15pt; margin-left: 3in; margin-top: -34.1pt; mso-position-horizontal-relative: text; mso-position-horizontal: absolute; mso-position-vertical-relative: text; mso-position-vertical: absolute; mso-wrap-distance-bottom: 0; mso-wrap-distance-left: 9pt; mso-wrap-distance-right: 9pt; mso-wrap-distance-top: 0; mso-wrap-style: square; position: absolute; visibility: visible; width: 294.95pt; z-index: 251659776;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="posadas" src="file:///C:\Users\Eniaio\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image010.jpg"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">
</span></v:imagedata></v:shape></div>
<span style="font-size: large;"><b style="font-family: inherit;"><br /></b></span>
<span style="font-size: large;"><b style="font-family: inherit;">Τι είναι τούτο: </b><span style="font-family: inherit;">Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τροτσκιστές-Ποσαδιστές</span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: inherit; font-size: large;">Φοιτητική παράταξη: -<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Κομμουνιστική
Ενότητα<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις:</b> Ο Τομ Κρουζ είναι ένα απ’ τα επιφανή μέλη της
Εκκλησίας της Σαϊεντολογίας. Ένα απ’ τα βασικά δόγματα της εκκλησίας αυτής,
εκτός απ’ το ότι πρέπει να ξεπαραδιάζεσαι παρακολουθώντας σεμινάρια
αυτοβελτίωσης κρατώντας δύο αλουμινένιους λοστούς συνδεδεμένους σε μια
μπαταρία, είναι ότι πριν από 75 εκατομμύρια χρόνια, ο Ζήνου, αρχηγός της
Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας, έφερε 13,5 τρισεκατομμύρια εξωγήινους στον πλανήτη
Γη, με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Κάπως έτσι αλλά όχι στο παρελθόν, αλλά στο
μέλλον, έχει το εξωφρενικό αφήγημα του ΕΚΚ-Ποσαδιστές, ενός μορφώματος του
οποίου η ημερομηνία ίδρυσης αγνοείται. Αυτό που επίσης αγνοείται είναι και η
κοινή, η τυπική, η διαλεκτική και
οποιαδήποτε άλλη λογική από την ιδεολογία και τις θέσεις του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Η εμφάνιση του φαινομένου το ποσαδισμού
έχει ρίζες πίσω στη δεκαετία του ’60 όταν ο ογκόλιθος της τροτσκομαρξιστικής
σκέψης Χουάν Ποσάδας, αφού αποχώρησε από το «Διεθνές Γραφείο» (ένα βιδωτό απ’
το ΙΚΕΑ) της ντεμέκ 4<sup>ης</sup> Διεθνούς, υπό τους Πάμπλο και Μαντέλ,
προχώρησε στην ίδρυση της δικής του διεθνούς απ’ τα <span lang="EN-US">Lidl</span> με επιρροή σε περιθωριακές ομάδες στη Λατινική
Αμερική. Σταδιακά και μετά από πολλή περίσκεψη (και τεκίλες, φαντάζομαι)
κατέληξε στις ακόλουθες 2 θεωρίες (για αγρίους). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">1<sup>ον</sup>, <b>τα ποσαδικά κόμματα ανά τον κόσμο έχουν την
υποχρέωση</b> όχι μόνο να ΜΗΝ παλεύουν για την ειρήνη, αλλά <b>να υποδαυλίζουν και να επιδιώκουν έναν
τρίτο παγκόσμιο πόλεμο,</b> και μάλιστα ει δυνατόν πυρηνικό για μεγαλύτερη
αποτελεσματικότητα στους δύσκολους λεκέδες, ο οποίος θα σαρώσει τους αστούς και
τις ΗΠΑ και θα φέρει τον ταυτόχρονο παγκόσμιο σοσιαλισμό και πάει λέγοντας.
Ταυτόχρονα, θα πάρει φαλάγγι και τους σταλινικούς της ΕΣΣΔ αφού μετά από μια
τέτοια νίκη επί των ΗΠΑ, θα βαρεθούν να πανηγυρίζουν και θα παραδώσουν τα
κλειδιά στους τροτσκοποσαδιστές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Ως εδώ καλά. Η φάση μέχρι
στιγμής θυμίζει «<span lang="EN-US">SOS</span>-Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» ή το
πολύ πολύ «Το κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη». Από δω και στο εξής ακολουθούν τα <span lang="EN-US">X</span>-<span lang="EN-US">Files</span> παρέα με
τη «Μέρα Ανεξαρτησίας». 2<sup>ον</sup> λοιπόν: <b>Οι ιπτάμενοι δίσκοι που μας επισκέπτονται είναι πέρα για πέρα αληθινοί,
και μέσα τους βρίσκονται εξωγήινοι.</b> Για να έχουν τη δυνατότητα να έρχονται
ως εδώ λες και πετάγονται Σεπόλια-Παγκράτι για Fre<span lang="EN-US">dd</span>o<span lang="EN-US">c</span>ino, σημαίνει
ότι έχουν μακράν πιο ανεπτυγμένο πολιτισμό από μας. Με δεδομένο ότι ο ανωτεροτερότερος
πολιτισμός που έχει συλλάβει ο ανθρώπινος νους είναι ο σοσιαλισμός, τότε <b>τεκμαίρεται ότι οι εξωγήινοι ΗΔΗ οικοδομούν
σοσιαλισμό-κομμουνισμό και μάλιστα της πιο εξελιγμένης μορφής.</b> Επομένως
πρέπει πάραυτα να τους καλέσουμε να μας παράσχουν τα φώτα τους για την ταχεία
οικοδόμηση του πιο γαμηστερού σοσιαλκομμουνισμού που έχει συλλάβει η φαντασία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Με βάση τις δύο παραπάνω
θεωρίες <b>ο Ποσάδας είχε καλέσει το 1962
στην Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα τον Φιντέλ Κάστρο να μην απομακρύνει τους
«πυραύλοι»,</b> και ταυτόχρονα το Νικήτα Χρουτσόφ να «πατήσει το κουμπί» για να
επιταχύνει την παγκόσμια επανάσταση (ή τη μετάβασή μας στα θυμαράκια, ένα απ’
τα δύο). Κρίμα που δε ζει σήμερα ο Χουάν, σίγουρα θα αναλάμβανε
μυστικοσύμβουλος του Κιμ Γιονγκ Ουν, παρέα με τον Ντένις Ρόντμαν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Όσον αφορά το ελληνικό
γκρουπάκι, το ΕΚΚ, έπεσε πρώτη φορά στην αντίληψη του Φιλολαϊκού, το 2009 όταν
δήλωσε με στεντόρεια φωνή ότι στηρίζει στις εκλογές το ΚΚΕ! Αυτό δεν το
εμπόδισε αμέσως μετά όταν βγήκε ο Γιωργάκης, να πανηγυρίσει για το ότι <b>το «άθροισμα των αριστερών κομματων
ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-ΚΚΕ ξεπερνάει το 60%»!</b> Τα επόμενα χρόνια και έως σήμερα
προσανατολίστηκε στον Σύριζα, τον οποίο καλούσε και καλεί να πάρει πρωτοβουλίες
για το «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggIW_zfu6Ewj-Q9J25bvfrvqIKFxuKJLNiKoQVB5dAd5dHuGFsjFm6OPkNwWPvjx2pmbgfAZMuXhQekZ5J3oHIHMGMCTz56GSg-0RBIr_03TRhYYf6P9LDaANr1fITvv4RTA_q7pJG2EXB/s1600/11.+ekkposadas.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="673" data-original-width="1198" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggIW_zfu6Ewj-Q9J25bvfrvqIKFxuKJLNiKoQVB5dAd5dHuGFsjFm6OPkNwWPvjx2pmbgfAZMuXhQekZ5J3oHIHMGMCTz56GSg-0RBIr_03TRhYYf6P9LDaANr1fITvv4RTA_q7pJG2EXB/s640/11.+ekkposadas.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Σήμερα το ΕΚΚ, πιστό στη μακρά παράδοση αυταπατών και
ευσεβών πόθων στηρίζει αταλάντευτα την κυβέρνηση του Σύριζα. Έφτασε μάλιστα να
σημειώνει σε πρόσφατη ανακοίνωση του που διανεμήθηκε σε 12 αντίτυπα: <b>«Αυτό που φοβάται ο ιμπεριαλισμός στην
Ελλάδα είναι το γεγονός ότι η Πολιτική Αντίστασης της Κυβέρνησης της Αριστεράς
στα σχέδια και τις επιταγές του, μπορεί να συνεχίσει και ν’ ανυψώσει τη συμβολή
της χώρας μας στον αντιπολεμικό, αντιφασιστικό κι αντιιμπεριαλιστικό αγώνα κι
Αντίσταση, όχι μόνο του ελληνικού λαού, αλλά και των λαών όλης της Ευρώπης και
του κόσμου».</b> Αντίο ζωή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Η ύπαρξη του ΕΚΚ είναι πλέον
αμφισβητήσιμη. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο επίσημο διεθνές σάιτ της «4<sup>ης</sup>
Ποσαδιστικής» μουφοδιεθνούς, απουσιάζει κάθε αναφορά σε ελληνικό τμήμα ή
ελληνική παρέα για τσίπουρα, όπως στην καλύτερη περίπτωση είναι η περιπτωσάρα
του ΕΚΚ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>Πολύ καλή και αγαπησιάρικη, ιδιαίτερα παλαιότερα, αλλά
και σήμερα σε μικρότερο βαθμό (ελέω Σύριζα) καθώς χαιρετίζει (από μακριά) όλα
τα πρόσφατα συνέδρια του Κόμματος και δηλώνει ότι «συμπαρίσταται» στην
προσπάθεια για ανασύνταξη του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος.<b> <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>9,7/10 (εσχάτως «Συριζόκοι»)<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Μια ανύπαρκτη οργάνωση 4,57 καμένων με μηδενική παρουσία στα πάντα.
Απολαμβάνει της απεριόριστης γλυκόπικρης σάτιρας του Φιλολαϊκού <span lang="EN-US">blog</span>.<b><span style="color: red;"> <o:p></o:p></span></b></span></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: red;"><br clear="all" style="mso-special-character: line-break; page-break-before: always;" />
</span></b>
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">12. Κ.Α.Κ.Κ.Ε. 1918-55</span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1ZfMfbmL-Flhi1d6UowWXKxKZ-Jlz7oxl7TjoFjLDFYyzv8xcj7sM2ea01nYRtaUWbU8htvHKB021gg6xnLgZ3woHTbWUeHgiaP8MiAscVw2Y5-PztkicAKdViv8Y-8sOCfa-VKbLvEe7/s1600/12.+kakke.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="226" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1ZfMfbmL-Flhi1d6UowWXKxKZ-Jlz7oxl7TjoFjLDFYyzv8xcj7sM2ea01nYRtaUWbU8htvHKB021gg6xnLgZ3woHTbWUeHgiaP8MiAscVw2Y5-PztkicAKdViv8Y-8sOCfa-VKbLvEe7/s1600/12.+kakke.jpg" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Κίνηση για την Ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">1918-55<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>έχει εκφραστεί αορίστως «φιλικά» για τα ΕΑΑΚ<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Ανασύνταξη<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b>Στα όρια του κόσμου τούτου, στις παρυφές της απαλεψιάς
και στο μεταίχμιο μεταξύ εγκοσμίων και επέκεινα, λίγα μόλις εκατοστά πιο κοντά
στον πλανήτη μας απ’ ότι οι Ποσαδιστές, που προηγήθηκαν, και η ΟΑΚΚΕ που ακολουθεί,
βρίσκεται η «Κίνηση για την Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-1955», εφεξής ΚΑΚΚΕ, που να
το τονίσουμε, δεν έχει ουδεμία σχέση με την προηγηθείσα «Κομμουνιστική Οργάνωση
Ανασύνταξη», αν και είναι και «κομμουνιστική» και «οργάνωση», και προφανώς
«ανασύνταξη». Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους <b>ιδεολογικά η ΚΑΚΚΕ είναι ο σκέτος, ξερός, 100% σταλινισμός στην πιο
ανόθευτη μορφή του,</b> χωρίς μαοϊσμούς, και άλλες προσμίξεις. Το διακηρύσσει
μάλιστα ότι ιδεολογία της είναι ο Μαρξισμός-Λενινισμός-Σταλινισμός με ιδιαίτερη
έμφαση στο τρίτο συνθετικό. Έχει δε το παρακάτω μότο «ο Σταλινισμός είναι ο
Μαρξισμός-Λενινισμός της εποχής μας». Απότοκο του ντουγανίσιου γραφικά
προσωπολατρικού «σταλινισμού» είναι και ο «ζαχαριαδισμός», η άκριτη εξύμνηση
και η εργαλειακή αντιΚΚΕ χρήση του με τα περί <b>«δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη απ’ την “κλίκα Φλωράκη-Μπρέζνιεφ”» και τα
μυαλά στο μπλέντερ. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Ας δούμε λίγο την ιστορική πορεία
της ΚΑΚΚΕ. Το 1982 ιδρύεται η «ΟΚΜΛΕ» (Οργάνωση Κομμουνιστών Μαρξιστών
Λενινιστών Ελλάδος) η οποία δεν έχει σχέση με την παλαιότερη και μαζικότερη
ΟΜΛΕ χωρίς κάπα. Αμέσως μετά πιάνει τα ταμπούρια απέναντι στην τότε ΣΑΚΕ
κατακεραυνώνοντας την για την «αντιμαρξιστική-αντιαλβανική» γραμμή της καθώς
τότε η ΣΑΚΕ είχε αρχίσει να κάνει νερά απ’ τον Χοτζισμό. Ορίστε και το
απόσπασμα: <i>«Εδώ η μικροαστική
οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ συμπαρατάσσεται και ενώνεται αντικειμενικά
με όλους τους ντόπιους προδότες ρεβιζιονιστές («Κ» ΚΕ, «Κ»ΚΕ εσ. «Κ»ΚΕ Μ-Λ, Μ-Λ
«Κ»ΚΕ ανασυγκρ., Μ-Λ «Κ»ΚΕ, ΕΚΚΕ) καθώς και με το διεθνή ρεβιζιονισμό, τους
ιμπεριαλιστές και τους σοσιαλιμπεριαλιστές ενάντια στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας
και ενάντια στον μοναδικό φάρο του σοσιαλισμού στον κόσμο, την Λαϊκή
Σοσιαλιστική Δημοκρατία Αλβανίας».</i> Μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές
χώρες, το 1993 συνεπικουρούμενη από παλινοστούντες μετεξελίσσεται σε «Κίνηση
για Ενιαίο ΚΚΕ» και τελικά το ’96 μορφοποιείται στη σημερινή ΚΑΚΚΕ. Το 2007 σε
μια πύρινη ανακοίνωση κατήγγειλε τη νεοσυσταθείσα Κ.Ο. Ανασύνταξη για κλοπή του
<span lang="EN-US">brand</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">name</span> αλλά
δεν προσέφυγε στα αστικά δικαστήρια γιατί δεν καταδέχτηκε, είναι υπεράνω.<b> <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYcONBanN8Ay14G1J8zwVs5OlES4B6-5W2n_EO_NA7CNkAvqd9nDs5_4H3Dz45j_epnsOfd_zaqXrEpg_o1HjkDIrm35nOycRZedAaitj5JZVNif9zCXC5TBW5xiz-5iAbN35SdBhQceuZ/s1600/12.+kakke.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="672" data-original-width="1188" height="361" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYcONBanN8Ay14G1J8zwVs5OlES4B6-5W2n_EO_NA7CNkAvqd9nDs5_4H3Dz45j_epnsOfd_zaqXrEpg_o1HjkDIrm35nOycRZedAaitj5JZVNif9zCXC5TBW5xiz-5iAbN35SdBhQceuZ/s640/12.+kakke.png" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Η ΚΑΚΚΕ διατηρεί μια γραφική, πλην αξιόλογη για τα
δεδομένα της παρουσία στο <span lang="EN-US">Internet</span>, με το
τρυκ των πολλών διαφορετικών ιστοσελίδων-<span lang="EN-US">blog</span> (άλλο για την κίνηση, άλλο για το Στάλιν, άλλο για
Ζαχαριάδη, άλλα για ιστορικά θέματα). Παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο των
πολιτικών προσφύγων απ’ την ανατολική Ευρώπη, που αποτελούν και τον πιο
σημαντικό πυρήνα υποιστηρικτών της. <b>Θεωρεί
όλα τα άλλα μ-λ κόμματα και οργανώσεις πχ ΚΚΕ (μ-λ)… τροτσκιστικά,</b> γι’ αυτό
και βάζει εισαγωγικά στα σχετικά «Κ» δίχως έλεος. Όσον αφορά την τρέχουσα πολιτική,
εκδίδει σχετικά συχνά γενικά ψιλο<span lang="EN-US">default</span>
ανακοινώσεις για τα λαϊκά προβλήματα, καθώς και άλλες ανακοινώσεις-χολή για το
ΚΚΕ. Κατηγορεί τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, όπως και τυχόν άλλες, ως
διασπαστικές και τάσσεται ξεδιάντροπα υπέρ αυτών της ΓΣΕΕ. Έχει φτάσει στο
παρελθόν σε τραγέλαφο ξετσιπωσιάς κατηγορώντας το ΠΑΜΕ για απεργοσπασία. Μέχρι
πρότινος, μπορεί και σήμερα, θεωρούσε τη ΝΔ «μοναρχοφασιστικό κόμμα</span><span style="font-size: large;">»</span><span style="font-family: inherit; font-size: large;">. Εκδίδει
την εφημερίδα Ανασύνταξη η οποία έχει αποκτήσει έναν καλτ χαρακτήρα για μας
τους μελετητές του αριστερίστικου <span style="font-family: inherit;">φαινομένου. Συμμετέχει στη λεγόμενη «Διεθνή
Διάσκεψη των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων» (ICMLPO) στην
οποία συμμετέχει μεταξύ άλλων το «Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ακτής
Ελεφαντοστού». </span></span><b style="font-family: inherit; font-size: x-large;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">Η ΚΑΚΚΕ καλεί σταθερά σε
αποχή απ’ τις εκάστοτε εκλογές.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>«Το ΚΚΕ είναι αστικό-ρεβιζιονιστικό σοσιαλδημοκρατικό
κόμμα»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="font-family: inherit;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>4/10</span><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Είναι προφανώς θετικό και ευκταίο για έναν οργανισμό, να τιμάει τους
αγώνες των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ. Αυτό δε σημαίνει ότι παίρνει στα σοβαρά και τη παλαιοημερολογίτικη
εμμονή σε έννοιες και την άρρωστη γραφική προσωπολατρεία. Ταυτόχρονα ο
αντιΚΚΕδισμός πάει σύννεφο. Οκ, πασόκοι μπορεί να μην είναι, αλλά για δουλειά
δεν είναι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<b><span style="color: red;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">13. Ο.Α.Κ.Κ.Ε.</span></span></b><br />
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic7SZp342KF8HYMaoQIsDS2RNYJjdqcH93KChKf8lvrc26-UeHRwQ-dWEXL0q-cbgJJboHceOwS4iG20Tds1ylLn36oZW1pGOOWQ6XVJGnjglkKUmJLwon3I4-Ea5kEYX0e69NFGNYsUrc/s1600/13.+oakke.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="166" data-original-width="500" height="106" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic7SZp342KF8HYMaoQIsDS2RNYJjdqcH93KChKf8lvrc26-UeHRwQ-dWEXL0q-cbgJJboHceOwS4iG20Tds1ylLn36oZW1pGOOWQ6XVJGnjglkKUmJLwon3I4-Ea5kEYX0e69NFGNYsUrc/s320/13.+oakke.png" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span lang="EN-US" style="color: red;">Disclaimer</span></b><b><span style="color: red;">:
Παρακαλούνται οι γονείς να απομακρύνουν τα παιδιά απ’ την οθόνη. Όσοι έχουν
πρόβλημα αραίωσης να ετοιμάσουν μια δόση από την τριχική λοσιόν τους. Κάθε
ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι πραγματική. Πραγματικά.<o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Τι είναι τούτο: </b>Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας
(εεεεε;;;;; <span lang="EN-US">wtf</span>?????)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Νεολαία: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Φοιτητική παράταξη: </b>-<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Όργανο: </b>Νέα Ανατολή<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Ιστορικά στοιχεία-Βασικές ιδεολογικές θέσεις: </b>Είναι στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου που πρέπει να πει
το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι. Να, εγώ για παράδειγμα, το Λαϊκό Στρώμα. Πέρασαν
χρόνια και χρόνια και διαρκώς αναμετριόμουν με το παρελθόν, με τα προηγούμενα
μέρη του αφιερώματος στον Αριστερισμό. Τι θα κάνω; Θα το συνεχίσω; έστω κάποια
στιγμή στο αόριστο μέλλον; ή θα το «λήξω»; Όταν άλλους στην ηλικία μου τους
ρωτάνε «Τι έγινε; Παντρεύτηκες<b>;», εμένα
με ρωτούσαν τα τελευταία 6 χρόνια «Τι θα γίνει ρε μαλάκα; (Πότε) Θα γράψεις το
3<sup>ο</sup> Μέρος;».</b> Πήγαινα βράδυ στο Χέμινγουέι (μπυροστέκι του ΝΑΡ και
της Ανταρσύα(ς) στη Θεσσαλονίκη) και εκεί που έτρωγα τη Στρογγανώφ μου (κρέπα
πολυτελείας, σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, να τη δοκιμάσετε), ένιωθα ένα χέρι στον
ώμο και κάποιον αριστεριστή να με ρωτάει «Τι γίνεται; Πότε βγαίνει το 3<sup>ο</sup>
Μέρος;». Κρατούσα κάνα πανό του σωματείου ή καμιά σημαία στις συγκεντρώσεις του
ΠΑΜΕ και όλο και κάποιος θα με σβέρκωνε ξαφνικά λέγοντάς μου «Ε, γράψε ρε μαλάκα το 3<sup>ο</sup>,
κρίμα είναι να ουμ’». Και ένας απ’ τους λόγους ήταν αυτό εδώ το τελευταίο
απόσπασμα, το σχετικό με <b>την ΟΑΚΚΕ, την
πιο αινιγματική, την πιο γραφική, την πιο απάλευτη, την πιο σιχαμένη, την πιο
ξετσίπωτη, την πιο προβοκατόρικη οργάνωση στην ιστορία της χώρας,</b> ίσως και
του κόσμου. Ποιος θα γράψει για την οργάνωση που ήταν υπέρ της
Γιαννάκου-Κουτσίκου το Μαηούνη και υπέρ του Μάνεση στη Χαλυβουργία, που ξερνάει
πιγκουίνους κάθε φορά που οι εργάτες βγαίνουν στο δρόμο και διεκδικούν; Μα ποιός
με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά; (Αναγνωστάκης) Γιατί αν δε καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πως θα γίνουν τα σκοτάδια φως; (Χικμέτ).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Αναλογιζόμενος λοιπόν τις
ιστορικές μου ευθύνες, ξεκινώ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span lang="EN-US">To</span> παρα-μόρφωμα που λέγεται ΟΑΚΚΕ
έλκει την καταγωγή του απ’ τη συμμαχία μεγατόνων (ή μικρογραμμαρίων καλύτερα) «ΕΚΚΕ-ΜΛ
ΚΚΕ» στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Η συμμαχία αυτή, που σημειωτέον δεν
περιείχε το σημερινό ΕΚΚΕ αλλά άλλη μερίδα του, ήταν μια απόπειρα για επιβίωση
απέναντι στην επέλαση του πασοκισμού. Πήγε άπατη στις εκλογές του 1981. Στη
συνέχεια δημιουργήθηκαν τριβές μέχρι που το ’85 η πλειοψηφία της μερίδας του
ΕΚΚΕ στο ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ <b>αποχώρησε με
καταγγελίες για «μονόμπαντο αντιδυτικισμό» και όχι «τίμιο» διμέτωπο «αντι-ηγεμονισμό»</b>
(δηλαδή και κατά των ΗΠΑ και κατά της ΕΣΣΔ). Τέτοια ήταν τα «ανομήματα» που
καταλόγιζε στους συντρόφους της. Και σαν να μην έφτανε αυτό, λίγες μέρες μετά
συνέβησαν σκηνές απείρου κάλους, με τους «Μιλάμδερς» να μπουκάρουν νύχτα απ’ τα
μπαλκόνια και να «εγκολπώνουν» τυπογραφικά χαρτιά, εκτυπωτές Χιούλετ-Πάκαρντ,
σβήστρες, ξύστρες κλπ. αφήνοντας αμανάτι στους Οακκίτες μόνο τα χρέη απ’ την
προηγούμενη κοινή τους δραστηριότητα. Ακολούθησε πύρινη ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ η
οποία έκτοτε ταμπέλιασε το Μ-Λ ως «Διαρρήχτες» (με χί και όχι κάππα, και αυτό
έχει τη σημασία του όπως θα δούμε παρακάτω). Ορίστε και δείγμα «δίκαιης οργής»
οακκίτη που αλιεύσαμε απ’ το αξιόπιστο σάιτ αντι- ή/και (κυρίως) πάρα-
πληροφόρησης Ιντυμήντια: <i>«Νύχτα λοιπόν με
φορτηγό πήδηξαν μάντρα 4μετρη, παραβίασαν την κεντρική πόρτα και πήραν όλη την
περιουσία αλλά επιπλέον φόρτωσαν στην ΟΑΚΚΕ όλο το χρέος που “έτυχε” να έχουν
υπογράψει επιταγές σε τυπογραφεία στελέχη του ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ, που όμως ίδρυσαν την
ΟΑΚΚΕ. Η ΟΑΚΚΕ αποκάλεσε σωστά από τότε και μέχρι σήμερα το ΜΛΚΚΕ διαρρήχτες,
θέση που υιοθέτησε ο χώρος του μ-λ κινήματος».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Βαθιά ιδεολογικά η ΟΑΚΚΕ
είναι με τον «Μαρξισμό-Λενινισμό-Σκέψη Μάο Τσε Τουνγκ» και τη «μεγαλοφυή Θεωρία
των Τριών Κόσμων». Απόρροια της «τάνυσης» της Θεωρίας αυτής, και επιτομή του
«το γάμησε και ψόφησε», είναι και η ανάλυση της για το σύγχρονο κόσμο. Ας δούμε
συγκεκριμένα πως έχει το παράλληλο σύμπαν της παρέας του κυρ Ηλία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Το ‘89-‘91, λέει η ΟΑΚΚΕ,
ούτε κατέρρευσε, ούτε ανατράπηκε, ούτε «αντεπαναστατώθηκε» κάτι. Απλά η ρωσική
«σοσιαλφασιστική αστική τάξη», που «είχε ήδη παλινορθώσει τον καπιταλισμό ήδη
απ’ το ‘56» «πούλησε τρέλα» σε 5 δισεκατομμύρια κόσμο και απλά άλλαξε σημαία,
συνεχίζοντας το ίδιο «σοσιαλιμπεριαλιστικό» τροπάρι. Πχ. όπως τότε επενέβαινε
«σοσιαλφασιστικά» στο Αφγανιστάν (εννοεί τη διεθνιστική επέμβαση το ’79 ενάντια
στους κανονικούς αμερικανόδουλους φασίστες Μουτζαχεντίν-νυν Ταλιμπάν που έχουν
τις γυναίκες με τις μπούργκες), έτσι σήμερα επεμβαίνει στη «δημοκρατική»
Ουκρανία. Θεωρεί θετική εξέλιξη τη δημιουργία της ΕΕ <b>και τάσσεται αναφανδόν υπέρ της παραμονής της χώρας σε αυτήν. </b>Κεντρικό
ζήτημα στις (εμετικές) «αναλύσεις» της ΟΑΚΚΕ είναι <b>η «ηγεμονία της χώρας απ’ το ρωσόδουλο μπλοκ» και το «παραγωγικό
σαμποτάζ».</b> Σύμφωνα με αυτή την «ανάλυση» (ούρων) ΠΑΜΕ, ΚΚΕ, Ανταρσύα, μ-λ,
Συνασπισμός παλιά/Σύριζα τώρα κ.α. έχουν βαλθεί (σ.σ. ψιλοσυννενοημένοι κιόλας,
έτσι;) να στραγγαλίσουν οικονομικά τη χώρα, δήθεν από «φιλολαϊκότητα» αλλά στην
πραγματικότητα εκτελώντας τις εντολές των Ρώσων αφεντικών τους. Τα κόμματα αυτά,
κάνοντας συνέχεια «απεργίες» και «αγώνες» αποτρέπουν την ανάπτυξη της χώρας και
τη φυσική εξέλιξη του καπιταλισμού στο μονοπωλιακό στάδιο, με αποτέλεσμα σε
λίγο να «μην υπάρχουν εργοστάσια, άρα και εργάτες» στη χώρα εμποδίζοντας έτσι
την ΟΑΚΚΕ να μπορέσει να κάνει την επανάσταση σε καμιά 200αριά χρόνια. Έτσι
λοιπόν, για την αποβιομηχάνιση της χώρας «φταίνε οι απεργίες» και όχι η αναζήτηση
φτηνότερων χεριών αλλού από το ελληνικό κεφάλ…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Μαλάκα τι κάνεις; Προσπαθείς
στα σοβαρά να αποδομήσεις της θέσεις της ΟΑΚΚΕ; Στο αφιέρωμα για τον
αριστερισμό; Για την ΟΑΚΚΕ μιλάμε, ηρέμησε...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Α, ναι, οκ, σόρρυ, ναι, οκ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Αυτό που λέμε πιο πάνω είναι ο
λεγόμενος «οικονομισμός-παραγωγισμός» της ΟΑΚΚΕ. Ή απλά το πιστοποιητικό για το
Δαφνί, λέω εγώ. Έτσι, σαν τακτικό στόχο έχει τη δημιουργία του «ΑΔΗΠΑΜ»
(Αντιρωσικό Δημοκρατικό Πατριωτικό Μέτωπο) στο οποίο μέτωπο χωράνε όλη η
-δυτικόφιλη- αστική τάξη της χώρας, οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ-ΝΔ (παλαιότερα αυτό, γιατί
αρχίζει να τσινάει και με τις ηγεσίες τελευταία) οι εργάτες, οι αγρότες κλπ.
και δε χωράνε το ΚΚΕ, η Ανταρσύα, τα μι-λάμδα και οι αναρχικοί (καλά κρασιά).
Στόχος αυτού του μετώπου είναι η αντιμετώπιση του «παραγωγικού σαμποτάζ» και η «απεξάρτηση»
απ’ το ρωσοκινεζικό άξονα, με κατεύθυνση την επανάσταση κάπου στο 3287μΧ, μια
επανάσταση που θα είναι «δημοκρατική στη μορφή, σοσιαλιστική στο περιεχόμενο». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Θα χρειαζόταν τόμοι ολόκληροι
για να αναφερθούμε στο πως και πόσες φορές έχει βρεθεί η ΟΑΚΚΕ απέναντι από
εργάτες, λαούς, κάθε αγωνιζόμενο και καταπιεσμένο, από εδώ έως τη Ζανζιβάρη και
από τη Νέα Ζηλανδία έως το Μάτσου Πίτσου. Ενδεικτικά τι στάση έχουν κρατήσει τα λιμά, τα τελευταία 20-30 χρόνια
σε διάφορα θέματα αναφέρουμε παρακάτω (χωρίς χρονολογική σειρά):<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>-«Κι όμως το Ισραήλ έχει δίκιο».</b> Έτσι τιτλοφορούνταν ανακοίνωση την εποχή της εισβολής
της σιωνιστικής κρεατομηχανής στο Λίβανο, το ‘07<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>-Στήριξε αταλάντευτα το Μάνεση και τον απεργοσπαστικό
μηχανισμό του</b> στην απεργία της
Χαλυβουργίας το 2012, «συγχαίροντας» και με τα δύο χέρια το εργοδοτικό σωματείο
του Βόλου που έφτιαξε πανό «Έξω το ΠΑΜΕ απ’ τη Χαλυβουργία»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>-Τάχθηκε σθεναρά υπέρ της κυβέρνησης Μητσοτάκη</b> και της ιδιωτικοποίησης των Αστικών Συγκοινωνιών στην
Αθήνα, το 1992<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>-Ξέρασε όλο το Βόσπορο απέναντι στο φοιτητικό κίνημα
του ‘06-’07,</b> γνωστό ως «Μαηούνη»,
στηρίζοντας τη Μαριέτα-Γιαννάκου-Κουτσίκου-Πάλλη-Πετραλιά-Ψαρούδα-Μπενάκη-Φουντουκίδου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>-Είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων με τα τσαρούχια</b> (αρκεί τα τσαρούχια, που μπορεί να είναι και
σκαρπίνια, να ανήκουν σε δυτικόφιλους επιχειρηματίες)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Θεωρεί τις περιφρουρήσεις απεργιών «φασιστικές ενέργειες»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>-Έχει χαιρετήσει σε συνέδριο της «Φιλελεύθερης
Συμμαχίας»</b> (να πιστώσουμε εδώ ότι η
ΦΣ βρίσκεται 4 χιλιοστά πιο «αριστερά» απ’ τον Τζήμερο), όχι με τυπικό χαιρετισμό,
αλλά με κανονικό ιδεολογικό μανιφέστο και πρόταση φιλίας (θυελλώδικα χειροκροτήματα)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>-Είναι φυσικά μονόμπαντα κατά του «φασίστα Άσαντ» στη
Συρία,</b> ξεπλένοντας ισλαμοτζάνκια (που
κατά τ’ άλλα είναι «βαλτά» απ’ τον Πούτιν) και ιμπεριαλιστές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">-Έχει εκφράσει την εξής άποψη
για το δαπίτικο μπογδανικό «Κίνημα Παραιτηθείτε». «Το Κίνημα Παραιτηθείτε είναι
αντικειμενικά, δηλαδή από την άποψη της πολιτικής πλατφόρμας του<b>, η έκφραση της οργής των προοδευτικών
στρωμάτων της μικροαστικής και της μικρής αστικής τάξης</b> ενάντια στη
φασιστική, διεφθαρμένη και καταστροφική κυβέρνηση Τσίπρα».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>-Τάχθηκε «αντικειμενικά» που λέμε, υπέρ της παρακρατικής
επίθεσης απέναντι στο μπλοκ του ΠΑΜΕ στις 20/10/2011,</b> λέγοντας ότι «το φίδι που εξέθρεψε ο Περισσός (των
φρικιών -στην καλύτερη- δηλαδή) δάγκωσε τον γητευτή του». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>-Η ΟΑΚΚΕ τάσσεται υπέρ του δίκαιου αγώνα του… κράτους
του Ισραήλ</b> απέναντι στην… τρομοκρατία
που του ασκούν οι εγκλωβισμένοι χωρίς νερό στη… λωρίδα της Γάζας και τα παιδάκια
στη Δυτική Όχθη που πετάνε πέτρες με σφεντόνες στα τανκς<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Μεγάλη είναι όπως ήταν
αναμενόμενο η «αγάπη» του μορφώματος για το ΚΚΕ ή για την ακρίβεια για το «Κ»ΚΕ
ή «ψευτοΚΚΕ», το οποίο θεωρεί «αρχιτέκτονα του παραγωγικού σαμποτάζ» και
μίσθαρνο όργανο της «ρωσοκινεζικής ναζιστικής κλίκας». Αντίθετα ιδιαίτερα στα
90’<span lang="EN-US">s</span> & 00’<span lang="EN-US">s</span>
επεφύλασσε μεγάλο σεβασμό για τις ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (κυρίως Κων/νου
Μητσοτάκη και Σημίτη) οι οποίοι ήταν φιλοδυτικοί οι καημένοι αλλά τα «τσιμπούρια/βδέλλες
των “Κ”ΚΕ-ΣΥΝ δεν τους άφηναν να κάνουν τη δουλειά τους».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu0bwqqt563lwcgyyFqWePEOTDWaO5PblxOPjYyGEVyh7ur6GVdz3PUdhOhiruDSFnjX23KBYgPaRWgKo8g06EJ2AJ80nVZ3VmSOB1x3zG7_M3sq4oR0ypS1tB75jEZID27eWBZecyS5PR/s1600/13.+oakke.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="670" data-original-width="1038" height="411" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu0bwqqt563lwcgyyFqWePEOTDWaO5PblxOPjYyGEVyh7ur6GVdz3PUdhOhiruDSFnjX23KBYgPaRWgKo8g06EJ2AJ80nVZ3VmSOB1x3zG7_M3sq4oR0ypS1tB75jEZID27eWBZecyS5PR/s640/13.+oakke.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Πολιτικές θέσεις και δράση στο σήμερα: </b>Σήμερα η ΟΑΚΚΕ συνεχίζει τη μοναχική της πορεία ως το
γραφικό, παγκόσμιας πρωτοτυπίας σούργελο που ήταν πάντα. <b>Απολαμβάνει της καθολικής χλεύης από κάθε ον που έχει δύο πόδια </b>(του
όλου αριστερισμού συμπεριλαμβανομένου). Συνεχίζει την προβοκατόρικη αλήτικη
φιλελο-φασιστική προπαγάνδα και δράση της σε κάθε μετερίζι, στο σπίτι, στο
γραφείο, στο χωράφι κλπ. Θυγατρικές «μετωπικές» σφραγίδες της είναι η παράταξη «ΕΡΓΑΣ»
(Εργατικός Αντιφασιστικός Σύνδεσμος, ντροπιαστική χρησιμοποίηση τιμημένου
ονόματος), η Επιτροπή-μούφα «Ενάντια στο Βιομηχανικό Σαμποτάζ» καθώς και η
«Αντιναζιστική Πρωτοβουλία» που θεωρητικά στρέφεται κατά της Χρυσής Αυγής. Κατά
της Χρυσής Αυγής βέβαια δεν στράφηκε το προβοκατόρικο μόρφωμα «Αυτοοργάνωση
Ζώνης» που επιχείρησε να στήσει παρέα με τα τσιράκια των εργοδοτών στο Πέραμα
πριν από μερικά χρόνια, με απώτερο σκοπό την ίδρυση νέου σωματείου που <b>«θα διαπραγματευτεί να ρίξει τα μεροκάματα
για να έρθουν καράβια στη ζώνη». </b>Για πολλά σούτια τα παιδιά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Σχετικό κάζο έπαθε πρόσφατα
με την περίπτωση Τραμπ. Καθώς από συνήθεια στηρίζει πάντα τα «δεξιά» κόμματα
στις άλλες χώρες έναντι των «κεντρώων» θεωρώντας τα τελευταία «πράκτορες του
Πούτιν», ήταν φυσικά αντι-Χίλαρυ, όπως και αντι-Ομπάμα παλαιότερα, κλείνοντας
το μάτι προς τους Ρεπουμπλικάνους. Μετά την εκλογή Τραμπ και τις σχετικές ενδείξεις
υπόγειων συνεννοήσεων με τη Μόσχα κατάπιε λιγάκι τη γλώσσα της αφού δεν της
βγήκε το αφήγημα. Αφού κατάπιε τη γλώσσα της, την ξεκατάπιε. Τώρα βρήκε
καινούργιο τροπάρι, ότι η Ρωσία «σπρώχνει τον “τροτσκιστή” Κόρμπιν στην ηγεσία
της Βρετανίας, πράγμα που αποτελεί κίνδυνο για την Ευρώπη». Οπότε «Τερέζα Μέι
και ξερό ψωμί». Μωραίνει Κύριος κλπ… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τα καμιά 20αρια μέλη σε όλη
την Ελλάδα συνεχίζουν ακόμα να βγαίνουν μια στο τόσο στους δρόμους και να
κολλάνε <b>τα εμετικά ντατζεμπάο </b>(εφημερίδες τοίχου)<b> τους στα
οποία ξερνάνε χολή απέναντι σε όποιον δεν είναι με τα αφεντικά, το ΝΑΤΟ και την
ΕΕ.</b> Εξαιρετικά ψυχαγωγικά είναι και τα κατά καιρούς προεκλογικά 5λεπτά και
συνεντεύξεις της ΟΑΚΚΕ, που αποτυπώνουν ανάγλυφα την κατάσταση ενός πρόσφατα απολυθέντα
απ’ το Δρομοκαΐτειο. Σκεφτείτε κάτι σαν το Λάμπρο Κωνσταντάρα σε μια ταινία με τον
Αλέκο Τζανετάκο και την Κατερίνα Γώγου (στην καλύτερη) ή μια συνέντευξη με τη
σύζυγο του Τσοχατζόπουλου (στη χειρότερη).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Αξίζει να πούμε ότι έχει μια
σημαντική για τα δεδομένα της παρουσία στα ίντερνετς και τα σόσιαλ μύδια με
διάφορα (άμισθα θέλουμε να πιστεύουμε…) τρολς της κακιάς ώρας να το παίζουν
«απλοί πολίτες» και «απλοί αριστεροί» υπερασπιζόμενοι άοκνα την οργάνωση της
καρδιάς τους. Συνηθίζει να χρησιμοποιεί στις ανακοινώσεις της και στα σόσιαλ
μια ντεμέκ «λαϊκή» <span lang="EN-US">old</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">school</span> ορθογραφία με «μέθοδες», «διαλεχτική», «περδικλώνει»,
«χτηνωδία» κλπ. λες και είναι τίποτα καπνεργάτες το ’36 και όχι μια χούφτα καμένοι
<span lang="EN-US">flat</span>-<span lang="EN-US">earthers</span>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Στάση απέναντι στο ΚΚΕ: </b>«Το ψευτοΚΚΕ είναι ρωσόδουλο σοσιαλφασιστικό κόμμα,
όργανο των κρατικοφασιστών ολιγαρχών της Μόσχας, του Πεκίνου, της Τεχεράνης και
της Πιονγιάνγκ» (Ποιόν Γιάνγκ; Τον Άνγκους ή τον Μάλκομ;)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Γνωστές «μούρες»: </b>Ζαφειρόπουλος<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Βαθμός «Πασοκότητας», δηλαδή «Πόσο πασόκοι είναι;» : </b>64%/10<span lang="EN-US">x</span>34-78$#@17=5<span lang="EN-US">y</span>+<span lang="EN-US">x</span> (μα δεν είναι
πασόκοι, με το Τζήμερο είναι)<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b>Συμπερασματικά: </b>Αν και η σιχαμερότητα του μορφώματος είναι πασίδηλη και ο μόνος λόγος
που ασχολούμαστε είναι ότι έχουν (και) πλάκα, μπορούμε να συνοψίσουμε τα εξής. <b>Η ΟΑΚΚΕ δεν ανήκει φυσικά ούτε στον
αριστερό, ούτε στον αριστερίστικο χώρο.</b> Είναι ένα κεντροδεξιό στις «καλές»
του και ένα ακροδεξιό (συνηθέστερα) κατασκεύασμα, με μεγάλη έφεση στη θεωρία
των δύο άκρων. Αποτελεί συνήγορο της αντιλαϊκής πολιτικής και εν τέλει της
ελληνικής αστικής τάξης. Αν βγάζαμε τα καπηλευτικά σφυροδρέπανα απ’ το κάδρο,
δε θα μπορούσε κανείς να το ξεχωρίσει απ’ τη «Δημιουργία Ξανά». Και κάτι ακόμα.
Πολλοί έχουν φτάσει στο σημείο κατά καιρούς να κατηγορήσουν το μουρλοκομείο
αυτό ως «ασφαλίτες». Στο Φιλολαϊκό δεν υιοθετούμε έναν τέτοιο χαρακτηρισμό, όχι
από κάποιον (ανύπαρκτο) σεβασμό στα προβοκατόρικα ούφο της ΟΑΚΚΕ, αλλά γιατί καταρχάς,
τεχνικά μιλώντας, δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε έναν τέτοιο ισχυρισμό. Όμως
πιο σημαντικός λόγος είναι άλλος. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ήμασταν αμφίθυμοι
σε αυτό το θέμα πριν 5-10 χρόνια, πλέον κατά 99,9% δε συμμεριζόμαστε κάτι
τέτοιο. Ναι, μπορεί η αστική τάξη της χώρας να είναι ένα μάτσο αρχοντόβλαχοι
κατσαπλιάδες και οι κρατικοί μηχανισμοί να έχουν αποδειχτεί κατά καιρούς
γιωτόμπαλα ολκής, αλλά <b>δε νομίζουμε ότι
εν έτει 2017 το ελληνικό κράτος θα συντηρούσε έναν τέτοιο περιφερόμενο θίασο
πυροβολημένων</b> με μηδαμινή επιρροή, όχι στο κίνημα αλλά ακόμα και στην πολυκατοικία
που μένουν τα στελέχη του. Όσο κι αν ορισμένες φορές μας φαίνονται κτηνώδεις
(ή… χτηνώδικες) οι πολιτικές θέσεις κάποιου, πρέπει να παραδεχτούμε ότι, <b>ναι, υπάρχουν και μαλάκες τερματικού
σταδίου ανάμεσα μας, </b>δεν είναι ανάγκη όλοι να «τα παίρνουν απ’ το Σόρος και
τους Ελωχίμ». Επομένως, σχετικά με το παρα-μόρφωμα, αυτό που «του πρέπει» είναι
καθολική, ορθόδοξη και προτεσταντική χλεύη δίχως έλεος.<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<b><span style="color: blue;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">Λοιπές οργανώσεις-κόμματα</span></span></b><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Σε αυτήν εδώ την απείρως πιο
συντομευμένη παρουσίαση περιλαμβάνονται οργανώσεις που είτε δεν γνωρίζουμε
ακόμα αν υπάρχουν,<b> είτε είναι σα
διφραγκάκια τόσο δα μικρές, είτε δεν ξέρουμε αν κατατάσσονται ακόμα εν έτει
2017 στον αριστερισμό, είτε η φύση τους δεν είναι ξεκάθαρο αν είναι αμιγώς
νεολαιίστικη ή «ενήλικη», είτε έχουν μόνο τοπική έκφραση, είτε δεν έχουν τόση
πλάκα ώστε να αναφερθούμε εκτενώς.</b> Είτε ακόμα υπήρχαν μέχρι πολύ πρόσφατα (στο
μεσοδιάστημα που βαριόμασταν να γράψουμε το 3<sup>ο</sup> Μέρος) και είναι κρίμα
κι άδικο να μην αναφερθούν αφού θα αναφέροντο αν το γράφαμε στην ώρα του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Δε ζητούμε συγνώμη εκ των
προτέρων (ούτε και εκ των υστέρων) για όσους δυσαρεστηθούν που θα δουν την
γκρουπα τους εδω και όχι παραπάνω. Η δε σειρά παράθεσης είναι τυχαία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Παρέμβαση<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Παρέμβαση για την Ανασυγκρότηση της
Κομμουνιστικής Αριστεράς<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Λέγε με και <b>«αριστερή ΚΟΕ» ή «η χαμένη ψυχή της ΚΟΕ»</b>
ή «ο Σύριζα δεν είχε δώσει αφορμές-πέσαμε απ’ τα σύννεφα» (απ’ τη στρατόσφαιρα
συγκεκριμένα). Ιδρύθηκε το 2012 όταν είδε και απόειδε ότι η ηγετική ομάδα της
ΚΟΕ υπό τον Ρούντι Ρινάλντι έχει ποτιστεί μέχρι το μεδούλι με το συριζιλίκι (και
δεν γλιτώνει το ρεζιλίκι) και δεν την απαγκιστρώνεις με τίποτα. Για την
ακρίβεια ιδρύθηκε όταν 12 μέλη του καθοδηγητικού της οργάνου σουταρίστηκαν από
τον Ρούντι με την κατηγορία του φραξιονισμού. Αν δε συνέβαινε αυτό δεν παίρνω
και όρκο ότι θα έφευγαν ποτέ. Η Παρέμβαση συνέχισε με Αλαβάνο, ΜΑΡΣ και
αργότερα με ΛΑΕ. Διατηρεί καλές σχέσεις με την ΑΡΑΝ με την οποία έχει
συγκροτήσει και την «Πρωτοβουλία για την Κομμουνιστική Αριστερά» ως τάση μέσα
στη ΛΑΕ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Ε.Α.Μ. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τοπική οργάνωση της Πάτρας
στην οποία <b>άνηκε και ο δολοφονημένος αγωνιστής
καθηγητής Ν. Τεμπονέρας.</b> Ιδρύθηκε το 1985. Θεωρεί ότι τα σοσιαλιστικά κράτη
ήταν «Μεταβατικές κοινωνίες με Σοσιαλιστικές βάσεις παραγωγής, που διατήρησαν
όμως ταυτόχρονα και κυρίαρχα στοιχεία του κεφαλαιοκρατικού καταμερισμού της
εργασίας».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Α.Κ.Ο.-Σ. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Αυτόνομη Κομμουνιστική Οργάνωση Σερρών<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUdMezFBDgx9OQBVI-Ifv-hNderAq5OVt0yNS7_QYg_CiU52WD4s8rIfPqUn5s67hR9qreeCNRuzyMeLtkFJ8WuTBB1o1z1Y1342TMCTmjQH0vpfRHPmbRktMFjXUcGPyOCZ8KMYn4flfj/s1600/99.+akos.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="696" data-original-width="1006" height="441" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUdMezFBDgx9OQBVI-Ifv-hNderAq5OVt0yNS7_QYg_CiU52WD4s8rIfPqUn5s67hR9qreeCNRuzyMeLtkFJ8WuTBB1o1z1Y1342TMCTmjQH0vpfRHPmbRktMFjXUcGPyOCZ8KMYn4flfj/s640/99.+akos.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τοπική οργάνωση στα Σέρρας <b>με φιλικές σχέσεις με το ΝΑΡ,</b> τους ακανέδες
και το οπαδικό κίνημα του Πανσερραϊκού. Τη δεκαετία ‘98-’08 είχε γεμίσει τους
τοίχους παραπλεύρως της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης-Σερρών με συνθήματα «Ψηφίστε
ΜΕΡΑ». Συμμετείχε στην Ανταρσύα. Ουσιαστικά
έχει πάψει να υπάρχει εδώ και μερικά χρόνια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Ανασύνθεση-Ο.Ν.Ρ.Α. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Ανασύνθεση-Οργάνωση Νεολαίας Ριζοσπαστικής
Αριστεράς<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Η Α-ΟΝΡΑ θεωρητικά είναι
οργάνωση νεολαίας αλλά πρακτικά δεν διαφέρει από «κανονική» οργάνωση. «Μαγιά»
της οργάνωσης ήταν η παλιά νεολαία Σύριζα που μετά τη φυγή της απ’ αυτόν το
καλοκαίρι του ’15 (νωρίς το αποφασίσατε ρε, μπράβο) έμεινε πολιτικά άστεγη και
δημιούργησε τον ιστότοπο «<span lang="EN-US">Kill</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">TINA</span>» παίρνοντας αρκετά <span lang="EN-US">points</span> γραφικότητας. Σήμερα συνομιλεί με όλο τον ντουνιά. Η
νέα ΑΡΕΝ αποτελεί το βραχίονά της στα ΑΕΙ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Κ.Ε.Δ.Α. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της
Αριστεράς<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_2_u7l7xJpzt-uYf_-h8ZKLWDcxs_8Fzgk99hhnmieLEdnZw1ARr3kIngkZPZiP4Z8-sPaoexWN2OxMtkMfd9cnYiQeSm2e0fPNoJpaBHZgmVVOhn_NC9Qt8GBc6inR3hlURFcz921uci/s1600/99.+keda.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="598" data-original-width="976" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_2_u7l7xJpzt-uYf_-h8ZKLWDcxs_8Fzgk99hhnmieLEdnZw1ARr3kIngkZPZiP4Z8-sPaoexWN2OxMtkMfd9cnYiQeSm2e0fPNoJpaBHZgmVVOhn_NC9Qt8GBc6inR3hlURFcz921uci/s640/99.+keda.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Χαριστική η ένταξη του μορφώματος
αυτού στο αφιέρωμα, αφού εξ αρχής <b>το
εγχείρημα ήταν καθαρά σοσιαλδημοκρατικό.</b> Η ΚΕΔΑ ιδρύθηκε το 2000 με
προεξάρχοντες τρία στελέχη του ΚΚΕ τότε. Τον Γιάννη Θεωνά, συριζοφρουρό σήμερα,
τον Μάκη Κοψίδη (που βασικά ήρθε λίγο μετά), που περιπλανήθηκε σε Οικολόγους-Πράσινους συνέχισε ως
μυστικοσύμβουλος του Βενιζέλου και σήμερα συριζογυροφέρνει επίσης και τον Μήτσο
Κωστόπουλο που το 2007 αποχώρησε απ’ το κόνσεπτ ΚΕΔΑ γράφοντας μεταξύ άλλων τα
κάτωθι που δείχνουν τουλάχιστον ότι αυτός, αν και αντιΚΚΕ πλέον, είχε κάποια αποθέματα
τσίπας <i>«[…] για όλους αυτούς τους λόγους
και επειδή δε θέλω τώρα στα ξεκούδουνα να γίνω ένας καλός (έστω)
σοσιαλδημοκράτης, επειδή δε θέλω να πάω στο δρόμο που χάραξαν οι διάφοροι
Κοψίδηδες, διαχώρισα τη θέση μου από τη νέα πορεία της ΚΕΔΑ που έρχεται σε
ευθεία αντίθεση με τις διακηρύξεις της και παραιτήθηκα από το ΚΣ στις
5-5-2007». </i>Και καταλήγει: <i>«Μπορεί
κάποιος να κοροϊδέψει λίγους για πολύ καιρό, πολλούς για λίγο καιρό, αλλά τους
πάντες και για πάντα δεν μπορεί. Νομίζω ότι ταιριάζει αυτό το γνωστό
λογοπαίγνιο στην περίπτωση της ταχτικής της ηγεσίας του Συνασπισμού...».</i> Έστω
κατόπιν εορτής σωστός ο Μήτσος, ο οποίος ιδιώτευσε μετά. Η ΚΕΔΑ δεν είχε κάποια
συγκροτημένη ιδεολογία πέραν αυτής της χυλώδους «αριστερής σοσιαλδημοκρατίας». <b>Μοναδικό μέλημά της ήταν να καλεί για την
«ενότητα της αριστεράς».</b> Γι αυτό και συμμετείχε από νωρίς στις διεργασίες
συγκρότησης του Σύριζα. Η πορεία βέβαια ήταν αυτή της κατάντιας που
περιγράψαμε. Συμπερασματικά να πούμε ότι η κίνηση απόρριψης του κομμουνισμού
από κάποιους που το ‘91 βρέθηκαν στην σωστή πλευρά μόνο αποκαρδίωση μπορεί να
προκαλέσει και μόνο μούντζες μπορεί να εκτοξεύσει. Το εξ αρχής υπερρεφορμιστικό
εγχείρημα έγινε χειρότερο με την πάροδο του χρόνου και ενσωματώθηκε πλήρως στον
κεντρώο σημερινό Σύριζα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">Σχέδιο Β’<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Αδειανό πουκάμισο του κάποτε
πουλέν του ρεφορμισμού (και ανθρώπου που μας φόρτωσε στην πλάτη τον Τσίπρα ως
«πολιτικό άνδρα») Αλέκου Αλαβάνου. Αποτελεί <b>μετεξέλιξη του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής».</b> Κατέβηκε το
Γενάρη του ’15 με την Ανταρσύα στο «απαλέ» σχήμα «Ανταρσυα-ΜΑΡΣ». Στις δεύτερες
εκλογές του ’15 κατέβηκε με τη ΛΑΕ που του ταιριάζει περισσότερο. Δραχμόπληκτο.
Βασικά, δεν έχει κάποια σχέση με τον καθαυτό αριστερισμό και μπαίνει εδώ
καταχρηστικά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Κίνημα Δεν Πληρώνω<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Μια απ’ τις πολλές σφραγίδες
που διεκδικούν τη… σφραγίδα του «παλιού καλού» «Δεν Πληρώνω» που έχει
συγκροτηθεί σε κόμμα. Συνεργάζεται με τη ΛΑΕ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Σ.Δ.Κ.Ε. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Σύνδεσμος Διεθνιστών Κομμουνιστών Ελλάδος<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Το παίρνω κατευθείαν απ’ το
σάιτ της οργάνωσης: «Ο Σύνδεσμος Διεθνιστών Κομμουνιστών Ελλάδας
(ΣΔΚΕ), δημιουργήθηκε τον Φλεβάρη του 2016, με την ενοποίηση της Κίνησης της
Εργατικής Δημοκρατίας (ΚΕΔ) και της ομάδας που προήλθε από την Τάση για την
Επαναστατική Μαρξιστική Ανασυγκρότηση (ΤΕΜΑ), μετά την αποχώρηση της τελευταίας
από την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος». <b>Τρέχα-γύρευε.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">Συλλογικότητα αγώνα για την Επαναστατική Ενοποίηση της Ανθρωπότητας<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfduBRBiLWX9OGCPj8Oq0OGhlTvad4b32dOgzSGLq3cFMCf4mQmWc7KzD2VmSUoIRKR70y4HoZRakU2EzY2Ylq3vQyF7vB1_tk96HJccY1Qqd9cEoA7kN6HjoTOnV0kgxL2F13_eIp88Cn/s1600/99.+epanenopoiisi.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="654" data-original-width="1164" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfduBRBiLWX9OGCPj8Oq0OGhlTvad4b32dOgzSGLq3cFMCf4mQmWc7KzD2VmSUoIRKR70y4HoZRakU2EzY2Ylq3vQyF7vB1_tk96HJccY1Qqd9cEoA7kN6HjoTOnV0kgxL2F13_eIp88Cn/s640/99.+epanenopoiisi.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Προσωποπαγής βοναπαρτική
οργάνωση υπό τον καθηγητή Δ. Πατέλη. <b>Ιδρύθηκε
την επαύριο της διαγραφής του Πατέλη από το εθνικιστικό τσαρλατανικό
πεπεγκριλο-ναϊτζελφαρατζικό μόρφωμα ΕΠΑΜ του Δ. Καζάκη,</b> το 2012, όταν κάτι
παρατρεχάμενοι του τελευταίου κατηγόρησαν τον Δ.Π. για ντεμέκ προσπάθεια «“κομμουνιστικοποίησης”
του Μετώπου». Οι ρίζες του όμως βρίσκονται πιο πίσω, στους Ομίλους, ή μάλλον
στον «Ομιλο για τη Μελέτη της Επαναστατικής Θεωρίας» στα Χανιά, όπου ο Δ.Π.
πραγματοποιούσε διαλέξεις για τον μαρξισμό κυρίως απ’ τη σκοπιά του σοβιετικού θεωρητικού B. Βαζιούλιν, που αποτελεί τον πνευματικό του πατέρα. Μετά την εκδίωξη (κατ’
άλλους «παντελονάτη» αποχώρηση μετά τη συνεργασία Καζάκη-Παπαθεμελή) απ’ το
ΕΠΑΜ δημιουργήθηκε η «Πρωτοβουλία συγκρότησης Μετώπου για Λαϊκή Κυριαρχία» η
οποία το ‘14 πήρε το <span lang="EN-US">post</span>-<span lang="EN-US">apocalyptic</span> όνομα «Συλλογικότητα αγώνα για την Επαναστατική Ενοποίηση της Ανθρωπότητας». <b>Ο Δ. Πατέλης διακρίνεται για τον αντιΚΚΕ
λόγο του</b> (με χαριτωμενιές για «ιερατεία» και «ταλμουδιστές») ενώ έχει
κατηγορηθεί για υπέρμετρη προσήλωση σε Ρωσία/Πούτιν (σ.σ. εκτέλεσε χρέη
μεταφραστή στην πρόσφατη επίσκεψη του Βλαδίμηρου στην Ελλάδα) όπως και <b>για ομοφοβία/τρανσφοβία, </b>από τον
αριστερίστικο χώρο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Ε.Κ.Κ. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Συνήθως όταν σε μια χώρα
υπάρχει ένα κόμμα με ένα όνομα, δεν υπάρχει κάποιο άλλο με ακριβώς το ίδιο
όνομα. Όμως στην Ελλάδα υπάρχει. Εκτός λοιπόν από το «Επαναστατικό
Κομμουνιστικό Κόμμα» (ποσαδιστές, που είδαμε νωρίτερα) υπάρχει και το
«Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα» (σκέτο, χωρίς πάγο). Ένα κόμμα που όπως λέει
«γεννήθηκε στη φωτιά του Δεκέμβρη 2008» και τρίχες κατσαρές. Τροτσκιστικής υφής
και με… ένα όπλο στο σήμα του. Στηρίζει-ψηφίζει Ανταρσύα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Εργατικός Αγώνας<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Κίνηση Κομμουνιστών Εργατικός Αγώνας<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7-YnHcDyWJgkuUovjhVptpIlUhNrMVCHVCHRF-2J-szXMlw0evkfugAgotarEw1KYgh2A5CetSRDFDHolKzsTDjWTiiGxeqLYeMJ4Eb4P5R9JVPrTaj0y-o1ZMDT6GdL2bytD_IseYjzS/s1600/99.+ergagonas.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="639" data-original-width="1041" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7-YnHcDyWJgkuUovjhVptpIlUhNrMVCHVCHRF-2J-szXMlw0evkfugAgotarEw1KYgh2A5CetSRDFDHolKzsTDjWTiiGxeqLYeMJ4Eb4P5R9JVPrTaj0y-o1ZMDT6GdL2bytD_IseYjzS/s640/99.+ergagonas.png" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Ο Εργατικός Αγώνας
δημιουργήθηκε το 2012 ως ιστοσελίδα που «δημοσιεύει πληροφόρηση και αναλύσεις
από τη σκοπιά των αναγκών, των επιδιώξεων και των συμφερόντων των εργαζομένων
και ανέργων» όπως αναφέρει, και στην πραγματικότητα <b>ως προσπάθεια φραξιονισμού της
κακιάς ώρας με γιωτάδικα φωτομοντάζ και κείμενα σπίλωσης στελεχών του ΚΚΕ.</b>
Στην πορεία μετεξελίχθηκε από ιστοσελίδα (ΙΚΕΑ, όπως τη λέει εύστοχα το <span lang="EN-US">blog</span> Σφυροδρέπανο) σε «Κίνηση Κομμουνιστών Εργατικός
Αγώνας», φανερώνοντας τη μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό της. Ο ΕΑ συμμετέχει
σποραδικά σε συζητήσεις με άλλους φορείς του αριστερισμού (Ανταρσύα κα.) για
«κοινό βηματισμό» χωρίς να είναι ενταγμένος σε κάποιο μέτωπο. Ιδεολογικά ανήκει
στις οργανώσεις που, θεωρητικά, υπερασπίζονται την πολιτική του ΑΑΔΜ και του 15<sup>ου</sup>
Συνεδρίου του ΚΚΕ (στην πραγματικότητα υπερασπίζεται μέχρι και το ’89), ενώ <b>διατείνεται ότι δεν υπάρχει «κόμμα της
εργατικής τάξης» και ότι θα το φτιάξει αυτός παρέα με άλλους,</b> οσονούπω. Ηγέτες
της φέρονται παλαιά μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, όπως Γ. Αραβανής και Β. Καλαματιανός
και άλλοι όπως ο δημοσιογράφος Γ. Πετρόπουλος, στον οποίο ανήκει η πιο απάλευτη
εξυπνακίστικη χυδαιότητα που γράφτηκε ποτέ σε προσυνεδριακό διάλογο οποιουδήποτε
σχηματισμού, όταν το 2013 εκστόμισε με ύφος 37 χιλιάδων καρδιναλίων την εξής
βλαχολεβέντικη, δήθεν σπαρακτική αμετροέπεια, μεταξύ άλλων: <i>«Το 19ο Συνέδριο θα είναι συνέδριο
επανίδρυσης του ΚΚΕ εφόσον τα προσυνεδριακά κείμενα εγκριθούν. Για την
ακρίβεια, <b>θα είναι συνέδριο ίδρυσης ενός
άλλου κόμματος με το όνομα, τα σύμβολα, τις σημαίες και όλα τα τυπικά
γνωρίσματα του ΚΚΕ.</b> Από τα ουσιαστικά του γνωρίσματα όμως δεν έχει μείνει
τίποτα. Και να υπάρχουν κάποια υπολείμματα αυτά παραμένουν για να
εγκαταλειφθούν, στη συνέχεια, στην πράξη».</i> Η επιτομή του παράλληλου
σύμπαντος…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">Νέα Σπορά<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Η Νέα Σπορά υπάρχει απ’ το
2012 όταν και έβγαλε τη μυστηριώδη «Δήλωση Μελών και Στελεχών του ΚΚΕ» με τους
επίσης μυστηριώδεις ή/και ανύπαρκτους υπογράφοντες και έχει ένα ιδιότυπο
καθεστώς καθώς επισήμως δεν αποτελεί οργάνωση, αλλά ένα απλό <span lang="EN-US">blog</span>. Άλλες «δεκατοπεμπτικές» οργανώσεις, όπως ο ΕΑ, την
κατηγορούν μάλιστα ότι είναι «μίσθαρνο όργανο του Περισσού» και «βουτυρωτής του
ψωμιού του», με σκοπό να χτυπήσει τους πραγματικούς «τίμιους ααδμίτες». Ότι και
να είναι πάντως, η επιρροή της Νέας Σποράς είναι υποπολλαπλάσια αυτής του ΕΑ ή άλλων
ομοειδών σχηματισμών. Τα κείμενα της είναι κείμενα υπεράσπισης του ΑΑΔΜ. Η Νέα Σπορά
διαχωρίζεται διότι <b>στις εκλογές που
έχουν μεσολαβήσει έχει καλέσει σε κριτική, πολύ κριτική όμως, υποστήριξη του
ΚΚΕ.</b> Σε αντίθεση με ΕΑ δεν πιστεύει ότι το ΚΚΕ «τερμάτισε τον ιστορικό του
ρόλο», δεν πιστεύει δηλαδή στην αναγκαιότητα ίδρυσης νέου κομμουνιστικού
κόμματος στην Ελλάδα, αλλά στη δυνατότητα «διόρθωσης» του ΚΚΕ και «επιστροφής
στον ίσιο δρόμο».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Σύλλογος Κορδάτος<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Σύλλογος Διάδοσης
της Μαρξιστικής Σκέψης-Γιάνης Κορδάτος<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">«Σύλλογος
μεγάλος</span><span style="font-family: inherit; font-size: large;"> δεν υπάρχει άλλος</span><span style="font-size: large;">»</span><span style="font-family: inherit; font-size: large;"> λένε οι Παναθηναϊκοί, και έχουν δίκιο, αν μιλάμε για μερικά στρέμματα γης σε Ζωγράφου και Αμπελόκηπους. Υπάρχει όμως
ένας μικρός, ο «Σύλλογος Κορδάτος» ο οποίος ενώ συμμετέχει σε διεργασίες και διαβουλεύσεις
με άλλους φορείς ως τροποντινά οργάνωση, τυπικά δεν είναι τέτοια. Βέβαια απ’
την άλλη δεν είναι και «Φιλολογικός Όμιλος Παρνασσός». Ανήκει και αυτός στην «ΑΑΔΜική»
ομάδα συλλογικοτήτων. Τα πιο γνωστά δημόσια πρόσωπα είναι ο καθηγητής του Παντείου
Δ. Καλτσώνης, καθώς και ο Β. Λιόσης. Έχει ψυχρές σχέσεις με τον ΕΑ λόγω
διάφορων «κόνφλικτς» του πρόσφατου παρελθόντος. Ένα απ’ τα κόνφλικτς είναι και
ότι ο Κορδάτος έχει μέλη περισσότερο διανοού<span style="font-family: inherit;">μενους ενώ ο ΕΑ πιο <span style="font-family: inherit;">λαϊκά παιδιά,
ζυμωμένα στα λιοπύρια και τα αμόνια. Τρίχες κατσαρές γενικά. Τεχνικά μιλώντας </span></span></span><span style="font-family: inherit;"><b><span style="font-family: inherit; font-size: large;">ο
Κορδάτος είναι πιο δεξιός, πιο «λαφαζανικός» (συριζικός ήταν αλλά τελοσπάντων)
απ’ τον ΕΑ,</span></b><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="font-family: inherit;"> που προσεγγίζει περισσότερο την Ανταρσύα (απ’ τα δεξιά πάντα).</span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red; font-family: inherit;">Ένωση των Δικαίων<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="font-family: inherit;">Ολιγομελής (ή μαλλον
ελαχιστομελής) γκρούπα. Τα μέλη της αρέσ</span>κονται να αλληλοσυγχαίρονται στα σόσιαλ
για το πόσο πρώτες μούρες είναι σε διάφορα κινηματικά ηβέντς. Διακρίνεται για
τον υψηλής, δηλαδή χαμηλής, ποιότητας αντιΚΚΕδισμό με «γόντικες», «μαΐληδες»
και άλλους εξυπνακισμούς. Ιδεολογικά κινείται και αυτή στο αφήγημα περί «προδομένου
ΑΑΔΜ και 15<sup>ου</sup>» χωρίς να ταυτίζεται με Εργαγώνες και Σπορές. Τους
χωρίζει τυπική απόσταση. Τελευταία έχει δημιουργήσει την αλά «αριστερό ΕΠΑΜ</span><span style="font-size: large;">»</span><span style="font-family: inherit; font-size: large;"> «Κίνηση για την Απελευθέρωση του Λαού</span><span style="font-size: large;">».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">Εργατική Απάντηση<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Η Εργατική Απάντηση είναι η
απάντηση σε ένα ερώτημα που κανείς δεν έθεσε, δηλαδή «Ποιά είναι η Εργατική Απάντηση;».
Και αφού δεν το έθεσε κανείς, δεν το έψαξε και κανείς, συμπεριλαμβανομένων και
ημών. Οπότε δεν έχουμε απάντηση για το ποια είναι η Εργατική Απάντηση, πλην το
ότι ήταν τάση της ΛΑΕ και αποχώρησε πρόσφατα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Α.Ρ.Κ. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br />
Έτερη συριζογενής ομάδα που μετά έγινε ΛΑΕ (2015) και μετά αποχώρησε από τη ΛΑΕ
(2016). Σε δουλειά να βρισκόμαστε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Άλλη μια συσπείρωση πρώην
συριζαίων πεφτοσυννεφάκηδων υπό τον πρώην γραμματέα της νεολαίας Τ. Κορωνάκη.
Με σάιτ που ονομάζεται «Η Ζωή Μετά». Αντίο ζωή (τώρα).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">Ενωτική
Πρωτοβουλία Παρέμβασης και Διαλόγου<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Η
Ενωτική κλπ. κλπ. δεν είναι οργάνωση αλλά μικρή τάση της Ανταρσύα στην οποία συμμετέχει η Δ. Κουτσούμπα
και προέκυψε κυρίως από διάσπαση της ΑΡΑΝ, του συζύγου της Δ. Κουτσούμπα Π. Σωτήρη. Η
φυγή της δεξιάς ΑΡΑΝ προς τη ΛΑΕ δε συμπαρέσυρε το σύνολο του αρανόκοσμου. Η θεωρητικά
«αριστερή» ΕΠΠΔ παραμένει, αν και θα επιθυμούσε
με ανοιχτές αγκάλες την επιστροφή των ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ πίσω στην Ανταρσύα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Κ.Ε.Δ. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Κομμουνιστική
Επαναστατική Δράση<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Το πιστεύετε
ή όχι, κάποτε η οργάνωση αυτή, με το παλιό της όνομα <b>«Κομμουνιστικός Σύνδεσμος-Εργατική
Εξουσία» ήταν ότι πιο αριστερίστικο, φουλ-έξτρα επαναστατικό, έτοιμο να πάρει
τα όπλα υπήρχε στη χώρα,</b> σαφώς πιο αριστερό κι απ’ το ΕΕΚ που αποτελεί την
ελληνική σταθερά, σήμερα, όσον αφορά την «αριστερότητα». Ιδρύθηκε το ’95 από τη
διάσπαση της ΣΟΕ (Σοσιαλιστική Οργάνωση Εργαζομένων) που άνηκε στη μορενική
τάση (τροτσκιστικό ρεύμα υπό τον Ναχουέλ Μορένο). Είχε
έντονα κινηματικό χαρακτήρα και τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας της ήταν
«ξεσηκωτικά». Το ανέλπιστο μπαμ έγινε το 2008 όταν εντελώς ανεξήγητα, με ένα
κείμενο-μνημείο απαλεψιάς, <b>η Εργατική Εξουσία δήλωσε ότι αυτοδιαλύεται και τα
μέλη της εισέρχονται </b>μεμονωμένα, προσοχή όχι στο… Σύριζα (που θα ήταν ήδη <span lang="EN-US">too</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">much</span>) αλλά <b>ως μεμονωμένα άτομα στον… Συνασπισμό!</b> Πρόκειται,
φαινομενικά τουλάχιστον, καθότι δε γνωρίζουμε και τα εσωτερικά τους, για την
πιο οβιδιακή μεταστροφή οργάνωσης στο παγκόσμιο στερέωμα. Αφού πέρασε ο καιρός
και το ρεζιλίκι ψιλοξεχάστηκε, επανασυγκροτήθηκε δειλά-δειλά ως «Κόκκινη
Ορχήστρα» και στη συνέχεια ως φουλ-τάιμ οργάνωση «Κομμουνιστική Επαναστατική
Δράση». Ασχέτως των παραπάνω, η αρθρογραφία του σάιτ της είναι, «τεχνικά» (όχι από
άποψη ουσίας, που φλερτάρει με τον μπλανκισμό) απολαυστική, με υψηλές δόσεις σαρκασμού (και αυτοσαρκασμού) για τον
αριστερίστικο και όχι μόνο χώρο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">Κομμουνιστική
Τάση<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Τροτσκοπασοκική οργάνωση, τμήμα της Διεθνούς
Μαρξιστικής Τάσης του Τεντ Γκραντ, γνωστού τρότσκα περασμένων δεκαετιών. Το
πρόπλασμα της εν λόγω οργάνωσης ήταν η εφημερίδα «Μαρξιστική Φωνή», που
εκδόθηκε το 2005. <b>Είχε ανέκαθεν θετική στάση απέναντι στο ΚΚΕ,</b> με κατά
καιρούς «επιθέσεις φιλίας» και καλέσματα υπερψήφισης. Παρ’ όλα αυτά εντάχθηκε
στον Σύριζα μεταλλασσόμενη σε «Κομμουνιστική Τάση» (τρομάρα της) όπου και
παρέμεινε μέχρι το καλοκαίρι του ’15, όταν και πήρε την άγουσα για τη ΛΑΕ, απ’
την οποία αποχώρησε το καλοκαίρι του ’16. <b>Συνεχίζει να πουλάει «αγάπες» και
φούμαρα προς το ΚΚΕ.</b> Έχει και εφημερίδα, την «Επανάσταση». Έχει και
νεολαία, (αμέ!) τη «Νεολαία Ενάντια στον Καπιταλισμό».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: blue;"><span style="color: blue; font-family: inherit; font-size: large;">Ακόμα πιο
τηλεγραφικά για μερικούς ακόμα</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Οργανώσεις
με ιδιότυπο καθεστώς, εξαιρετική δυσκολία ταξινόμησης ή που έχουν πάψει να
υπάρχουν στο μεσοδιάστημα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Κ.Ε.Χ.Α. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Κίνηση
Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοοργάνωσης<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Καταχρηστικά
αναφερόμαστε στη ΚΕΧΑ λόγω του <span lang="EN-US">mix</span>-<span lang="EN-US">grill</span> «αναρχοαριστερού» προφίλ
που πατάει σε δύο βάρκες. Η ΚΕΧΑ προέκυψε το 2010 από μερίδα της φουλ-έξτρα ελευθεριακής-αγνωστικιστικής-αναρχίζουσας
τάσης του ΝΑΡ, της επονομαζόμενης και «Χαριτάσης».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: red;">Ομάδα Διεθνιστής</span></b><span style="color: red;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Ο «Διεθνιστής» ήταν ένα <span lang="EN-US">project</span> των προηγουμένων ετών από σκόρπια μέλη της
αντικαπιταλιστικής αριστεράς, μεταξύ των οποίων και ένας συμπαθής ΤΕΙτζής. Είχε
τροτσκίζουσες αναφορές. Έπαψε να υπάρχει στο μεσοδιάστημα με κάποιους εξ αυτών
να πηγαίνουν στο ΕΕΚ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Α.Κ.Ε.Π. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Αυτοδύναμο
Κίνημα Επαναστατικής Πολιτικής<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Επανακάμψον γραφικό σούργελο
τύπου «Λεβέντη» και «Κόμμα Συνεχιστών Καποδίστρια» των δεκαετιών ‘80-’90 για το
οποίο έχουν ακουστεί τα μύρια όσα. Βγάζει γιωτάδικες αφίσες. Δεν ντράπηκε ο
Λαφαζάνης να το πάρει στη ΛΑΕ; (σ.σ. όσο ντράπηκε και για τα υπόλοιπα)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">Ομάδα Ρόζα<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Παλαιότερη ομαδοποίηση εντός
του Σύριζα, με κορμό το «Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα» που
αυτοδιαλύθηκε το ’13 όταν ο Τσίπρας είπε: «Πάμε ολοταχώς για την κουτάλα. Αυτοδιαλυθείτε
γιατί αλλιώς θα έχουμε “άλλα”».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">Κόκκινο<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Διάσπαση της ΔΕΑ, επίσης
τροτσκιστική/κλιφική, επίσης στον Σύριζα, που μετέπειτα επανασυγχωνεύθηκε με τη
ΔΕΑ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: large;">Α.Π.Ο. <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">ή Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Διάσπαση του Κόκκινου, που
ήταν διάσπαση της ΔΕΑ και ντίλι ντίλι το καντήλι. Συριζάρα στην αρχή. ΛΑΕ στη
συνέχεια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: red;">Περιεκτική Δημοκρατία<o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Ιδιότυπη εγκεφαλική κατασκευή
του «Έλληνα Τσόμσκυ» Τ. Φωτόπουλου. Δεν κατατάσσεται αυτόματα στον αριστερό ή
αριστερίστικο χώρο, καθώς έχει και στοιχεία αναρχισμού, μαζί με απλοϊκά -ιδεαλιστικά-
στοιχεία «αμεσοδημοκρατίας». Κάτι σαν Ζακ Φρέσκο και «Ανδρομέδα <span lang="EN-US">Project</span>» απ’ τα <span lang="EN-US">Lidl</span>. Μέχρι
την υλοποίηση του τελικού προστάγματός της η ΠΔ προτείνει το ΜΕΚΕΑ (Μέτωπο
Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης), ένα εθνικολαϊκό μέτωπο παλαιάς κοπής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: blue;">Τέλος,</span></b> να πούμε ότι παρά τις παραινέσεις φίλων του <span lang="EN-US">blog</span> να διευρύνουμε τη θεματολογία, αναφερόμενοι σε
αναρχοσυνδικαλιστικές (ΕΣΕ, Ροσινάντε κα), αυτόνομες («Αυτονομία»/Περι<span lang="EN-US">o</span>δικό <span lang="EN-US">Sarajevo</span><span lang="EN-US">
</span>κα) ή αναρχικές μεν αλλά με απόπειρα να
«κομμουνίσουν», μη «μαύρες» συλλογικότητες (Φάμπρικα Υφανέτ κα),
δε θα προχωρήσουμε σε κάτι τέτοιο, ούτε φυσικά στα πλαίσια νέου-ξεχωριστού
αφιερώματος. Ξέχωρα απ’ <s>το ότι δεν ξέρω την τύφλα μου για τους αναρχικούς</s>
την ανεπαρκή γνώση του χώρου, <s>βαριέμαι τρελά να γράψω</s> θεωρούμε ότι κάτι
τέτοιο εκφεύγει των σκοπών του αφιερώματος. Αριστερισμό ζητήσατε, αριστερισμό
θα λάβετε. Πέραν τούτου ουδέν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Κάπου εδώ φτάνουμε στο τέλος
του πολυαναμενόμενου 3</span><sup style="font-family: inherit;">ου</sup><span style="font-family: inherit; font-size: large;"> Μέρους του </span><span style="font-family: inherit; font-size: large;">αριστερισμού. Λυσσάξατε, μου
φάγατε τα συκώτια «γράψε ρε μαλάκα, γράψε ρε μαλάκα» και έγραψα. Ως εκ τούτου
οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν, το 3</span><sup style="font-family: inherit;">ο</sup><span style="font-family: inherit; font-size: large;"> Μέρος πέρασε στην ιστορία. Όμως δε
σταματάμε εδώ. Το κερασάκι στην τούρτα δεν μπήκε ακόμα.</span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNaRDL5ZSbp8OkznMpkBnRbeZpdwCxoUQUOO15DshV93OoougfTtFFbkJE-1mtbEvrWWXLVo-6dLuvEknAgMNpgR0YIbYi90fUlC4yP5C5SRc7Mwuy3gEXlqymM-4CVJ9fcvMX7dXpbE3l/s1600/tritomeriko.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="93" data-original-width="756" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNaRDL5ZSbp8OkznMpkBnRbeZpdwCxoUQUOO15DshV93OoougfTtFFbkJE-1mtbEvrWWXLVo-6dLuvEknAgMNpgR0YIbYi90fUlC4yP5C5SRc7Mwuy3gEXlqymM-4CVJ9fcvMX7dXpbE3l/s640/tritomeriko.png" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>από παλαιότερο λίβελλο του blog Σφυροδρέπανο απέναντι στο Φιλολαϊκό</i></td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: inherit; font-size: large;">Μη χάσετε στα τέλη Δεκέμβρη του 2017, το 4<sup>ο</sup>
και τελευταίο μέρος του πονήματος «Σύντομο Εγχειρίδιο του Αριστερισμού στην
Ελλάδα» με συμπληρωματικά στοιχεία και συνολικά συμπεράσματα για το φαινόμενο
του εν Ελλάδι Αριστερισμού.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: green;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">Στις κάμποσο Δεκεμβρίου 2017, το τελευταίο
μέρος του μεγαλειώδους αφιερώματος...<o:p></o:p></span></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: blue;">Ο Αριστερισμός. Μέρος 4<sup>ο</sup>.
Περιλαμβάνονται: Διορθώσεις/Επικαιροποιήσεις στο 2<sup>ο</sup> </span></b><b><span lang="EN-US" style="color: blue;">M</span></b><b><span style="color: blue;">έρος, Το Αριστερόμετρο 2.0 - Νεά
Αναλυτική Ταξινόμηση οργανώσεων - Πασοκόμετρο - Σεξιστόμετρο - Επίλογος - Συμπεράσματα</span></b></span><span style="font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: blue;"><br /></span></b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: blue;"><b style="font-family: inherit;"><span style="color: red;">Και για όσους έχασαν ή... ξέχασαν τα προηγούμενα μέρη του Εγχειριδίου:</span></b></span></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><b><span style="color: blue;"><b style="font-family: inherit;"><span style="color: red;"><br /></span></b></span></b></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://filolaiko.blogspot.gr/2011/02/1.html"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqiNyk4gx6qPwedXgoSzjwbvgE2zJU9tbwfJ__fauAE-uaoHs3nEmnntoyhQn4gNFmOi20lxLXlagjhBnfI8AM6pDIVpgzR9KwBp3z2tsOlBv6TOW5VAXeeDxr87zyCW5u0UywfKH1ELeq/s1600/1%252B+100.PNG" /></a> <a href="http://filolaiko.blogspot.gr/2011/05/2.html"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi74eE3vkzKj524uZNmfxXnNI7-zvpCTpxwDbh9tgt7LnNCOFoK8Ej1hM1AEGjLEOCZDUNInw0KzeZj8DmLuMn0uJiTeTerot85Wziy72N1b381cH8GWuxNFjHq00gNWa_24OjlJMERJgt-/s1600/2%252B+100.PNG" /></a> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp0IHLBl0SRvk1uo7bP45IUmuRhrGMfuT1gaj0z9p8-8FPkwqOCnRFbG8mV3ozfSDx73_eOtKxGNk6oD3gq_tjQ3tE7m8qpkqrNSfohIY91RfmBSk9V09ITQZVLpjVxdBZNQ5mkWH-QRgV/s1600/3o.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp0IHLBl0SRvk1uo7bP45IUmuRhrGMfuT1gaj0z9p8-8FPkwqOCnRFbG8mV3ozfSDx73_eOtKxGNk6oD3gq_tjQ3tE7m8qpkqrNSfohIY91RfmBSk9V09ITQZVLpjVxdBZNQ5mkWH-QRgV/s1600/3o.png" /></a> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMzUCc69YfHHN3295kA3LfsBHZiUj5hXkcce1zBHLbYco3vELkj84wfNBtPURaa5nscvBUwcmtt2F_XrNQbMJRpvRoNkBFaYVgqCYJn-TSY0FqrQyfikmFASKofdLVYsYKtB0pDAmOCDZs/s1600/4%252B+100.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="100" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMzUCc69YfHHN3295kA3LfsBHZiUj5hXkcce1zBHLbYco3vELkj84wfNBtPURaa5nscvBUwcmtt2F_XrNQbMJRpvRoNkBFaYVgqCYJn-TSY0FqrQyfikmFASKofdLVYsYKtB0pDAmOCDZs/s1600/4%252B+100.PNG" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Εν τω μεταξύ μπορείτε να βρίσκετε νέα κείμενα του Λαϊκού Στρώματος </span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα</span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.katiousa.gr/author/laiko-stroma/"><b><span style="font-size: large;">http://www.katiousa.gr/author/laiko-stroma/</span></b></a></div>
<br /></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-11869151939254905272017-09-16T17:43:00.003+03:002017-09-16T17:49:20.889+03:00Το trailer 3ου Μέρους του Αριστερισμού (VIDEO)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large; text-align: start;">ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΝ !</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwIl1KVNLwai0xA0yOSqqmGbVPY6MQ8YOxfyPYhBMeKOolu4sEZaV-hqqWIGycCzdBf0vXAD2bQTR5Uvp6UsQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Αποκλειστική συνέντευξη του Λαϊκού Στρώματος </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">στον Σφυροδρέπανο (sfyrodrepano.blogspot.com/Κατιούσα.gr) </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">σχετικά με την επερχόμενη έλευση του 3ου Μέρους του Αριστερισμού, </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">τη Δευτέρα 18 Σεπτέμβρη 2017</span></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-27214786008364704652017-09-08T19:56:00.001+03:002017-09-08T19:56:59.981+03:00Η φανερή γοητεία του Βασίλη Ραφαηλίδη<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/istoria/prosopa-istoria/faneri-goiteia-tou-vasili-rafailidi/">www.katiousa.gr</a><a href="https://www.blogger.com/"></a>, στις 08/09/2017]</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxtsVj6PkUwMDUrxVZSIY1uOqalGkpzct2FiYnltAiyQOvYyb5IQbqU3xUEc8w7gOG9oznsgYZjEKgw_UFebarmgCIvB4jNZVeNRkujmMb5JFsVINbRkbYqztLedCkCYQePdrvG6FFyfT4/s1600/rafa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="410" data-original-width="656" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxtsVj6PkUwMDUrxVZSIY1uOqalGkpzct2FiYnltAiyQOvYyb5IQbqU3xUEc8w7gOG9oznsgYZjEKgw_UFebarmgCIvB4jNZVeNRkujmMb5JFsVINbRkbYqztLedCkCYQePdrvG6FFyfT4/s400/rafa.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Υπάρχουν γύρω μας αυτοί που το άκουσμα της λέξης «Ράφα» τους φέρνει συνειρμικά στο νου τον προπονητή Ράφα Μπενίτεζ. Θεμιτό. Και Ουέφα έχει πάρει ο άνθρωπος και Τσάμπιονς Λιγκ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Αλλά υπάρχουμε και ‘μεις που ανδρωθήκαμε (ή «γυναικωθήκαμε») πολιτικά και συγγραφικά λόγω ενός άλλου Ράφα, του συγγραφέα/δημοσιογράφου/κριτικού κινηματογράφου Βασίλη Ραφαηλίδη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Ο Ραφαηλίδης γεννήθηκε το 1934 στα Σέρβια της Κοζάνης. Μετά από σχετικές σπουδές ασχολήθηκε για σύντομο διάστημα με τη σκηνοθεσία, πριν μεταπηδήσει στο ρόλο του κριτικού κινηματογράφου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Έκτοτε συνέχισε στον έντυπο τύπο με επιφυλλίδες και άρθρα γνώμης. Τη δεκαετία του ’90 έγραψε τον κύριο όγκο των βιβλίων του ενώ ήταν απ’ τους πιο περιζήτητους καλεσμένους των τηλεοπτικών πάνελ. Πέθανε από καρκίνο το 2000.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Αν κάτι ήταν ο Ραφαηλίδης, ήταν άνθρωπος με θαυμάσια αίσθηση του χιούμορ, με μεγάλη ικανότητα σαρκασμού και αυτοσαρκασμού. Είχε ταυτόχρονα συναίσθηση της μικρότητας του -όλων μας- ως ατόμων αλλά και επίγνωση του ρόλου και των δυνατοτήτων που έχουν μεγάλες μάζες ανθρώπων, αυτών που λέμε ότι κινούν την Ιστορία. Μολονότι ήταν στο πλευρό αυτών των μαζών, ούτε τις καθαγίαζε, ούτε τις εξιδανίκευε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Για μένα προσωπικά το συγγραφικό του έργο και ειδικότερα η «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους» και η «Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού» ήταν κομβικά στη διαμόρφωση της πολιτικής μου ταυτότητας τη δεκαετία του ’90. Σε αυτά τα βιβλία (που αποτελούν απαραίτητο ανάγνωσμα για όλο τον ντουνιά) είναι που ο Ραφαηλίδης θα μπλέξει την υλιστική (ναι, με τον δικό του παιχνιδιάρικο και με μεγάλους βαθμούς ελευθερίας τρόπο) αντίληψη της ιστορίας και τον υγιή συναισθηματισμό, τη θεώρηση δηλαδή ότι τόσες και τόσες θυσίες ανθρώπων για ένα τόσο ευγενικό σκοπό (την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο) αποκλείεται να πάνε χαμένες από ιστορική προοπτική.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Ο Ραφαηλίδης φυσικά δεν είχε κανένα αλάθητο. Και υπερβολές έχει γράψει και (συγνώμη Ράφα) κοτσάνες έχει πει και σε αμφίβολης ποιότητας τηλεοπτικές εκπομπές είχε συμμετάσχει. Στα βιβλία του θα βρει κανείς από χοντροκομμένο αντισταλινισμό μέχρι θεωρίες -«φιλελέδικες» ή «ΔΗΜΑΡήσιες» θα τις λέγαμε σήμερα- ότι «δεν είμαστε κράτος» και «αφού δεν έχουμε σοσιαλισμό ας κάνουμε τουλάχιστον “υγιή” καπιταλισμό». Όμως δεν είναι αυτό που καθορίζει το έργο του, κι ας είχε ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα αισθητικής και «στόχο ζωής» την καταπολέμηση της πασοκιάς, της βλαχομπαροκιάς, του εθνικισμού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Μερικά από τα παραπάνω στοιχεία ήταν που του κόλλησαν και την ταμπέλα του «αιρετικού». «Αιρετικού» σε σχέση με τις mainstream αντιλήψεις του καιρού του (περί πολιτικής, θρησκείας κλπ.) αλλά και αιρετικού σε σχέση με την επικρατούσα άποψη στην Αριστερά, κύρια το ΚΚΕ. Η πρώτη αιρετικότητα ήταν που τον έκανε αγαπητό σε μας, η δεύτερη ήταν που τον έκανε αγαπητό στα μέσα ενημέρωσης και σε κύκλους «διανοουμένων» και «ανένταχτων», χωρίς παραδόξως να τον αποξενώνει και από μας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Οπότε να περάσουμε και στα βαριά. Ο Βασίλης ήταν κομμουνιστής; Προσωπική μου άποψη είναι ότι κομμουνιστές είναι τα μέλη των κομμουνιστικών κομμάτων και μάλιστα αυτών που φέρουν και τη χάρη, εκτός απ’ το όνομα. Αυστηρά πολιτικά/κομματικά ο Βασίλης Ραφαηλίδης υπήρξε για ελάχιστα χρόνια μέλος κάποιου αριστερού σχηματισμού (της ΕΔΑ) και σε κάθε περίπτωση όχι του ΚΚΕ. Επομένως τον τίτλο αυτόν δεν μπορώ να του τον αποδώσω εγώ. Όμως αυτό που μπορώ να του αποδώσω είναι ότι η «πάστα» του ήταν ό,τι πιο κοντινό σε αυτή του κομμουνιστή. Έτσι είναι οι άνθρωποι που είναι ταυτόχρονα στο πλευρό των καταπιεσμένων και της επιστήμης/ορθολογισμού. Άσχετα απ’ την ταμπέλα λοιπόν που θα του κοτσάρουμε, τα κείμενά του ήταν απ’ αυτά που μπορούν να σε κάνουν κομμουνιστή ή τουλάχιστον να συμβάλουν στο ξεκουρκούτιασμα του μυαλού σου και σε συνδυασμό με δεκάδες άλλα πράγματα να σε βοηθήσουν να γίνεις τέτοιος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<i></i><br />
<div style="text-align: justify;">
<i><i><span style="font-family: inherit; font-size: large;">«…Η πιο μεγάλη εφεύρεση του καπιταλισμού είναι το κολοσσιαίας σημασίας γεγονός πως παραμέρισε όλα τα άλλα ιδανικά και στη θέση τους έβαλε το χρήμα, όπως γινόταν πάντα στην ιστορία χωρίς να το ομολογούν καθαρά οι πολιτικάντηδες, και οι καθηγητές της ιστορίας που τους βοηθούν αποτελεσματικά. Κύριε, θέλεις να γίνεις πλούσιος; Σκότωσε, ρήμαξε, κλέψε, εξαπάτησε, κι όταν έρθει η ώρα σου εξομολογήσου και άντε στο καλό. Ο Άγιος Πέτρος σε περιμένει στον Παράδεισο».</span></i></i></div>
<i>
</i><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Ευτυχώς ο Βασίλης θα αποφύγει τις κακές παρέες μετά το θάνατό του. Πέθανε σαν σήμερα, 8 Σεπτεμβρίου του 2000 και έπειτα, για καλή του τύχη, αποδομήθηκε από μικροοργανισμούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Αυτός, όχι οι ιδέες του.</span></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-90579409170936422022017-09-08T19:56:00.000+03:002017-09-08T19:56:30.912+03:00Ηριάννα VS O.J. Simpson σημειώσατε 2<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/">www.katiousa.gr</a><a href="http://www.katiousa.gr/koinonia/irianna-vs-o-j-simpson-simeiosate-2/"></a>, στις 25/07/2017]</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgse7rsLfpGmYJodFEgbWdo6tCHVGBAyIo4OyvUphIsygix3vo_HT1YkZGsqHWFf1EoFyzt6-5HB30NI85wnV0tAsLrztWLqcxxr-oCNOHVHVQHYPUvDWFPaRhj7bPoXNz-HyNBDdvSJZLC/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="780" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgse7rsLfpGmYJodFEgbWdo6tCHVGBAyIo4OyvUphIsygix3vo_HT1YkZGsqHWFf1EoFyzt6-5HB30NI85wnV0tAsLrztWLqcxxr-oCNOHVHVQHYPUvDWFPaRhj7bPoXNz-HyNBDdvSJZLC/s400/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="font-family: inherit; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: inherit;">Ο πατέρας μου δεν είναι ρατσιστής. Όχι, όχι. Όχι του στυλ «εγώ δεν είμαι ρατσιστής αλλά….». Είναι κανονικός μη ρατσιστής. Ήταν όμως Οκτώβρης του ’95, μια εποχή που εγώ δεν ήξερα ούτε τι είναι ρατσισμός ούτε πολλά άλλα, όταν ο πατέρας μου ενώ βλέπαμε τηλεόραση στο σαλόνι μου είπε:</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">-Θυμάσαι που είχαμε δει μια ταινία “Tρελές Σφαίρες” και ήταν ένας μαύρος που έκανε τον αστυνομικό;</span></div>
</span><span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">-Ναι.</span></div>
</span><span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">-Ε, αυτός ήτανε παίκτης του ράγκμπι, φούτμπολ το λένε αυτοί, και μετά έγινε ηθοποιός. Ξέρεις τι έκανε;</span></div>
</span><span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">-Τι;</span></div>
</span><span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">-Σκότωσε τη γυναίκα του και τον βγάλανε έξω. Έγινε χαμός ότι «να, τον κυνηγάνε επειδή είναι μαύρος», έγινε σούσουρο στα κανάλια ότι τον κυνηγάνε άδικα και τον αθωώσανε.</span></div>
</span><span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">-Και τη σκότωσε σίγουρα;</span></div>
</span><span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">-Σίγουρα.</span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Πριν από μερικές μέρες λοιπόν, ο Ο Τζέι Σίμπσον, παλιός παίκτης του φούτμπολ που το 1994 σκότωσε την πρώην σύζυγό του και ακόμα έναν άνδρα (Κατιούσα, άμα φοβάσαι καμιά μήνυση απ’ τον Σίμπσον, να το αποσύρω, να γράψω «φέρεται να σκότωσε», καλά, το αφήνω έτσι), κέρδισε την αναστολή της φυλάκισής του και πρόκειται να βγει με περιοριστικούς όρους τον Οκτώβρη του ‘17. «Μα πώς βγήκε; Αφού είπες αθωώθηκε». Πράγματι στην ποινική δίκη που έγινε σχεδόν αμέσως, παρά τα συντριπτικά στοιχεία εναντίον του (απουσία άλλοθι, ιστορικό βίαιης συμπεριφοράς, ταυτοποίηση αίματος και γενετικού υλικού δικού του και των θυμάτων σε διάφορα αντικείμενα, αντιφάσεις και σχεδόν «ομολογία» στην πρώτη κατάθεσή του, απόπειρα να διαφύγει κ.α.), ο Σίμπσον αθωώθηκε. Σε αυτό συνετέλεσαν 1ον η καταπληκτική ομάδα δικηγόρων που προσέλαβε που περιλάμβανε την αφρόκρεμα των Αμερικανών δικηγόρων της εποχής και 2ον η όντως παραπειστική «αντιρατσιστική» εκστρατεία που ξεκίνησε από διάφορες οργανώσεις της μαύρης κοινότητας των ΗΠΑ (σε μια εποχή που ήταν νωπό το αίμα αφροαμερικανών που δολοφονήθηκαν από αστυνομικούς στο Λος Άντζελες), πατώντας πάνω σε υπαρκτές τσαπατσουλιές της τοπικής Αστυνομίας κατά τη διεξαγωγή των ερευνών. Αξίζει κάποιος να δει την πρόσφατη τηλεοπτική σειρά American Crime Story: The People V. O.J. Simpson καθώς και σχετικά ντοκιμαντέρ για να αντιληφθεί τον κοινωνικό αντίκτυπο της δίκης, την έκταση που πήρε ο οπαδισμός, με το κοντράστ συναισθημάτων των προσώπων στις καφετέριες του Λος Άντζελες, κατά τη live μετάδοση της ετυμηγορίας, ανάλογα με το αν ήταν λευκοί ή μαύροι.</span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Ακολουθήσε με πρωτοβουλία της οικογένειας του έτερου θύματος η αστική δίκη (κάτι αντίστοιχο της «αγωγής» για τα ελληνικά δεδομένα), κατά την οποία αρκούσαν απλώς ισχυρές ενδείξεις για την καταδίκη του «αστικώς υπευθύνου» και όχι ενοχή «beyondreasonable doubt» όπως στην ποινική δίκη. Σύμφωνα με την απόφαση, που δημοσιεύτηκε το Φλεβάρη του ’97, ο Ο Τζέι Σίμπσον κρίθηκε «υπεύθυνος» για το θάνατο των δυο θυμάτων. Μόνο που αυτό δε σήμαινε φυλάκιση, αυτό είχε κριθεί τελεσίδικα στην πρώτη δίκη, αλλά χρηματική αποζημίωση (περίπου 30 εκ. δολάρια). Όπως και να ‘χει, η δικαιοσύνη «θριάμβευσε». Έστω και κατόπιν εορτής «τιμώρησε» το δολοφόνο δύο νέων ανθρώπων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Και τότε για ποιο λόγο ήταν ο Σίμπσον φυλακή, απ’ την οποία πρόκειται να βγει με αναστολή, τον Οκτώβρη του ’17; Αν και δεν έχουμε μεταφυσικές ανησυχίες, δε θεωρούμε δηλαδή ότι «όλα γίνονται για κάποιο λόγο» και δεν πιστεύουμε ότι «ότι κάνει κάποιος, το βρίσκει μπροστά του», η «Θεία Δίκη» επενέβη το 2007 όταν ο πρώην παίκτης του φούτμπολ συνελήφθη με την κατηγορία της ληστείας, της απαγωγής και της βιαιοπραγίας απέναντι σε κάποιους εμπόρους αναμνηστικών ειδών (αθλητικά τρόπαια, αυτόγραφα κλπ.) όταν με το πρόσχημα ότι ήθελε να επαναγοράσει δικά του αναμνηστικά, που για διάφορους λόγους είχαν φύγει απ’ την κατοχή του, τους επιτέθηκε με σκοπό να τα πάρει πίσω. Συνελήφθη σχεδόν αμέσως και καταδικάστηκε σε 33 χρόνια φυλάκιση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">-Και ο Αλ Καπόνε, είχε σφάξει καμιά 30αριά αλλά πιάστηκε για φοροδιαφυγή</span></div>
</span><span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">-Ναι. Αυτό.</span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Χωρίς να μπαίνουμε σε παρακινδυνευμένες συγκρίσεις και χωρίς να βρίσκουμε αναλογίες εκεί που δεν υπάρχουν, δεν μπορεί παρά να έρθει στο μυαλό μας η υπόθεση της Ηριάννας, μιας κοπέλας που καταδικάστηκε πρόσφατα και μάλιστα χωρίς ούτε το ένα εκατομμυριοστό των στοιχείων σε σχέση με την υπόθεση Σίμπσον. Θα πει κάποιος «άλλες εποχές, άλλες χώρες, άλλες “δικαιοσύνες”». Ο Σίμπσον ήταν διάσημος, είχε λεφτά για δικηγόρους, είχε την καλοπροαίρετη αλλά άριστα αξιοποιημένη, αντιρατσιστική μηντιακή καμπάνια. Αυτό ακριβώς, είναι η επιτομή όχι της τυφλότητας, αλλά της ταξικότητας της δικαιοσύνης.</span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Οπότε την επόμενη φορά που θα στείλουμε τη Δικαιοσύνη στον οφθαλμίατρο για να δούμε αν ανέβηκε η μυωπία της, ας έχουμε κατά νου παράλληλα, ότι ακόμα κι αν τσοντάρουμε για να πάρει καινούργια γυαλιά, ακόμα κι αν ξηλωθούμε για να κάνει επέμβαση με λέιζερ, θα υπάρχει το ενδεχόμενο αυτή να στείλει στη φυλακή έναν αθώο και να φερθεί με το γάντι, έστω και με επιμέρους ψεγάδια, σ’ έναν ένοχο.</span></div>
</span>Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-5188985585647481452017-09-08T19:55:00.000+03:002017-09-08T19:55:47.254+03:00Εργάτρια σε σουπερμάρκετ, ετών 42<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/koinonia/ergatria-se-soupermarket-eton-42/">www.katiousa.gr</a><a href="https://www.blogger.com/"></a>, στις 14/07/2017]</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3xRRWB67TlZoe6er9ZrD6NaOF6AKQq00uHBhkh3uvS49WZWgT50tEbnlDSnkcdHyJiwzE4Vo6F_HtWjP7VrlglhX-jfidyZNze_Fq23vqKdsjuHpaumTKAInKYnpKVj_Gyec-u5eXtouy/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="875" data-original-width="1320" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3xRRWB67TlZoe6er9ZrD6NaOF6AKQq00uHBhkh3uvS49WZWgT50tEbnlDSnkcdHyJiwzE4Vo6F_HtWjP7VrlglhX-jfidyZNze_Fq23vqKdsjuHpaumTKAInKYnpKVj_Gyec-u5eXtouy/s400/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="font-family: inherit; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: inherit;">Συνήθως στις απώλειες ανθρώπων συνηθίζουμε να απαντάμε με σιωπή, περίσκεψη περισυλλογή, γιόγκα, βουντού και οτιδήποτε άλλο ανώδυνο και «διακριτικό», δήθεν σε αίσθηση σεβασμού. Τους λόγους που αυτός ο άνθρωπος «έφυγε», τους εξετάζουμε σε «δεύτερο χρόνο» και στην πραγματικότητα σε κανένα «χρόνο», αφού «η ζωή συνεχίζεται».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
<div style="font-family: inherit; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Για μας τους υπόλοιπους τουλάχιστον.</span></div>
<div style="font-family: inherit; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Η αλυσίδα σουπερμάρκετ Αρβανιτίδης, ήταν τα προηγούμενα χρόνια μια τυπική αλυσίδα σουπερμάρκετ στη Βόρεια Ελλάδα. Μικρότερη απ’ τους γίγαντες του χώρου, μεγαλύτερη απ’ τους τοπικούς μεγαλομπακάληδες. Με εργασιακή τρομοκρατία, άσχημες συνθήκες εργασίας και υψηλά «παντελονιάσματα» απ’ το αφεντικό. Μέχρι εδώ «τίποτα το μεμπτό» που θα ‘λεγε και κάποιος πρόσφατα απολυθείς παπαγάλος του Σκάι.</span></div>
<div style="font-family: inherit; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Πριν από μερικά χρόνια, η εταιρεία, πιεζόμενη απ’ τους «μεγάλους παίκτες» του χώρου, άρχισε να χάνει πελάτες και τζίρο. Αφού μεταβίβασε την κρίση στους εργαζόμενούς της με κάθε τρόπο (ακόμα και βάζοντάς τους να τρώνε ληγμένες «ουγγαρέζες» και «τυροκαυτερές» για τιμωρία επειδή δεν τις πούλησαν) η παλιά οικογένεια-αφεντικό, που είχε και συμμετοχή στην ποδοσφαιρική ομάδα της Βέροιας, την πούλησε. Αγοραστής, ο νεαρός «βασιλιάς της παλέτας», ο οποίος σχεδόν αμέσως προχώρησε σε συμφωνία με άλλη εταιρεία, που επίσης αντιμετώπιζε προβλήματα εκείνο τον καιρό, για να χρησιμοποιεί το όνομα του Γάλλου, διεθνούς φήμης, συνεργάτη της. Έτσι τα καταστήματα Αρβανιτίδη, πρασίνισαν και απέκτησαν «γαλλική φινέτσα». Όμως τα προβλήματα και οι καθυστερήσεις μισθών συνεχίστηκαν. Όταν μάλιστα πέρσι ο στρατηγικός σύμμαχος απ’ τη νότια Ελλάδα πτώχευσε και εξαγοράστηκε, ο ιδιοκτήτης της «πρώην Αρβανιτίδης» δήλωσε ότι «νίπτει τας χείρας του». Με τα πολλά η επιχείρηση αφού απαξιώθηκε και σταδιακά έπαψε να λειτουργεί, έφτασε να χρωστάει δεδουλευμένα 15 μηνών στους 2.000 εξαθλιωμένους υπαλλήλους της.</span></div>
<div style="font-family: inherit; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Πρόσφατα η εταιρεία προχώρησε σε προσύμφωνο εξαγοράς από τρίτη αλυσίδα και ζήτησε απ’ τους εργαζόμενους (με τις ευλογίες της κυβέρνησης) να κουρέψουν κατά 50% τις απαιτήσεις τους, ενώ θα έκανε τη «χάρη» να προσλάβει μερικούς απ’ το νέο σχήμα, με μισθούς-κοροϊδία. Βλέπετε στο μεσοδιάστημα οι μεγαλομέτοχοι, είχαν αγοράσει μια ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα της Θεσσαλονίκης και είχαν άλλες προτεραιότητες. Ένα δεξί μπακ, ένα αριστερό εξτρέμ, ένα σέντερ φορ.</span></div>
<div style="font-family: inherit; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Πριν από λίγες μέρες, μια 42χρονη υπάλληλος, μην αντέχοντας τη φτώχεια και τη μιζέρια, έβαλε τέλος στη ζωή της. Από ηθικούς αυτουργούς θα βρούμε μπόλικους, σε όλο το πολιτικο-επιχειρηματικό φάσμα, όμως «ο νομικός μας πολιτισμός», δε θα επιτρέψει να ονοματίσουμε κανέναν.</span></div>
<div style="font-family: inherit; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Αυτά συμβαίνουν καμιά φορά, όταν ιεραρχείς πιο ψηλά την απόκτηση ενός σέντερ φορ αντί να εξοφλήσεις την κοπέλα που έχει πάθει σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα κόβοντας κασέρι ή έχει καταστρέψει τα γόνατά της σηκώνοντας δυο-δυο τα πεντάκιλα λάδια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Αλλά γι’ αυτά από αύριο. Σήμερα έχουμε πένθος.</span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Και να ετοιμάσουμε την τσάντα μας για τη Χαλκιδική.</span></div>
</span></span>Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-5788257097918650272017-07-03T00:09:00.001+03:002017-07-03T00:10:28.415+03:00Καλύτερα Τσάνταλη. Κι ακόμα καλύτερα χυμό βύσσινο<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/politika/kalytera-tsantali-ki-akoma-kalytera-chymo-vyssino/">www.katiousa.gr</a><span id="goog_1877083134"></span><a href="https://www.blogger.com/"></a><span id="goog_1877083135"></span>, στις 28/06/2017]</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlmVklBWGaoq12p63955RhUnh7soXKwkh265K5WamtRtYFGQi35fqD7z-6YVyCEdkM_wupEszRXaR6eXuhGckcBW8sNiLtP3dIwPGAKZNdZJYRFH_cBkzlK9wzQQ9lbbhEn7fzNEwcKnU2/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="789" data-original-width="1282" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlmVklBWGaoq12p63955RhUnh7soXKwkh265K5WamtRtYFGQi35fqD7z-6YVyCEdkM_wupEszRXaR6eXuhGckcBW8sNiLtP3dIwPGAKZNdZJYRFH_cBkzlK9wzQQ9lbbhEn7fzNEwcKnU2/s400/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">-Γουστάρεις; </span></div>
</div>
<span style="font-size: large;">-Μπουτάρης</span><span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Αυτό ήταν το σλόγκαν του Γιάννη Μπουτάρη, εκφωνημένο απ’ τον Δημήτρη Σταρόβα στις Δημοτικές Εκλογές του 2010. Ήταν οι εκλογές που έκλεισαν έναν 25ετή κύκλο, μεταξύ άλλων διεφθαρμένης, διοίκησης της πόλης απ’ τη «δεξιά». Διοίκησης της οποίας ο προεξάρχων βρέθηκε λίγο αργότερα στη φυλακή.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Τι το καλύτερο θα μπορούσε να ευχηθεί κάποιος για την πόλη, την πόλη της «Τρύπας» του Κούβελα, της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας» του Κοσμόπουλου, και των εκατομμυρίων που έκαναν φτερά του Παπαγεωργόπουλου; Συν τοις άλλοις εμείς οι σαντουιτσοφάγοι, αποφύγαμε και τον conservative δαπίτη «μακεδονομάχο» Κώστα Γκιουλέκα. Κανονικά θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες που αποκτήσαμε έναν κλασάτο αλλά προσιτό, «ακομπλεξάριστο» κοσμοπολίτη (γεροντο)χίπστερ δήμαρχο.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ή μάλλον το ¼. Ή καλύτερα το 2%. Βασικά ούτε αυτό.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Η αλήθεια είναι ότι το ο πυρήνας, το «core» που λένε και στο Κορδελιό, της πολιτικής των δημάρχων που πέρασαν ήταν ο ίδιος. Υποβάθμιση της πόλης, ξεπάτωμα των εργαζομένων, και στρώσιμο του χαλιού για μεταφορά πόρων και αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες. Μικρή σημασία έχει ότι γλιτώσαμε από τις πιθανές εθνικολεβέντικες βλαχομπαρόκ φιέστες του Γκιουλέκα. Άλλωστε τις αντικαταστήσαμε με αγάλματα στη βασίλισσα Όλγα. Παράλληλα όλο (μα όλο όμως) το αντιλαϊκό περιεχόμενο των μνημονίων εγκολπώθηκε και εφαρμόστηκε άριστα απ’ τον Μπουτάρη. «Κάθε φορά που θα ακούω ένα “κιχ”, θα προσθέτω και μια μέρα αποκομιδής για τους ιδιώτες […] 14 μέρες… 15 μέρες..», είπε πριν από μερικές μέρες στους συμβασιούχους σκουπιδιάρηδες, ειρωνευόμενος το αίτημα τους να συνεχίσουν να μαζεύουν τα σκατά μας από τους δρόμους. Ακόμα και με όρους «αισθητικής», η δημαρχάρα του 21ου αιώνα, τρώει «άκυρο».</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Οπότε, την επόμενη φορά που θα κάνουμε επιλογή με βάση την αισθητική και όχι την πολιτική, ας το σκεφτούμε, αλλιώς θα καταλήξουμε με δήμαρχο μια Χίλαρυ που απλά θα πίνει φραπόγαλο στην Παραλία, που θα έχει ελάχιστες ή καθόλου διαφορές από έναν Τραμπ που τρώει μπουγάτσα με τυρί.</div>
</div>
</span>Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-63980545272438663272017-07-03T00:04:00.002+03:002017-07-03T00:13:30.172+03:00Μια τριετία και μια μέρα. Παρακολουθώντας τις ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/politismos/kinimatografos/mia-trietia-kai-mia-mera-parakolouthontas-tis-tainies-tou-th-angelopoulou/">www.katiousa.gr</a>, στις 23/06/2017]</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEk6XQH-WXZ0QryhyO07XP9d89YbgDtkrhz2NwY0_Lied3MWt4aAWn8iIdDH0sik5fPozGQVRJqXNE0VOFA3XjaVPglMO2Ogdhc4DTkCHfK90hGhLpo_3oDf3npNuFfRVYiVa2GWxUICQr/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="1118" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEk6XQH-WXZ0QryhyO07XP9d89YbgDtkrhz2NwY0_Lied3MWt4aAWn8iIdDH0sik5fPozGQVRJqXNE0VOFA3XjaVPglMO2Ogdhc4DTkCHfK90hGhLpo_3oDf3npNuFfRVYiVa2GWxUICQr/s400/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τι κοινό έχει ένας μάγειρας που δουλεύει 6 μήνες σεζόν στα κάτεργα των ελληνικών νησιών και 6 μήνες στα αντίστοιχα της πόλης, ένας μηχανολόγος (από ΤΕΙ) που δουλεύει σε γραμμή παραγωγής σαν απλός εργάτης και ένας εμποροϋπάλληλος, που πουλάει μπρόκολα και αβοκάντα; Εκ πρώτης όψεως, πολλά. Εκ δεύτερης, ακόμα περισσότερα. Εδώ θα αναφερθούμε στην όρεξη, την υπομονή και το ψυχικό σθένος να συμμετάσχουν σε ένα project που -δεν- θα αλλάξει άρδην τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα.</span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ήταν καλοκαίρι του ’14 όταν ο Σ. μου ανακοίνωνε το τέλος μιας πολύχρονης προσωπικής του σχέσης, όχι συντετριμμένος αλλά με τη φυσιολογική στεναχώρια που προξενούν αυτά τα πράγματα. Μετά το αρχικό σοκ, την εκστόμιση φοβερά πρωτότυπων εκφράσεων από μέρους μου όπως «δεν πειράζει», «κράτα γερά», «την υγειά μας να ‘χουμε πάνω απ’ όλα» και άλλων συναφών κοινοτοπιών από το «Τόλης Βοσκόπουλος προς Γιώργο Λεμπέση playbook», (ξανα)έριξα στο τραπέζι τη μεγάλη ιδέα:</span></div>
<span style="font-size: large;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Θυμάσαι που σου είχα πει ότι πρέπει κάποτε να κάτσουμε να δούμε όλες τις ταινίες του Αγγελόπουλου;</div>
<div style="text-align: justify;">
-Ω, ναι ρε, εννοείται! Μέσα!</div>
<div style="text-align: justify;">
-Γερά;</div>
<div style="text-align: justify;">
-Γερά!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην παρέα μας προστέθηκε και ο πολύτιμος Τ., ο οποίος συμπλήρωνε αριστουργηματικά το καστ. Αν εγώ και ο Σ. ήμασταν οι σχετικά πιο «καλλιεργημένοι», με τον Σ. να είναι βαθύς γνώστης της μεσαιωνικής-αναγεννησιακής ιστορίας και μεγάλος οπαδός της κλασσικής μουσικής, ο Τ. ήταν ο flat κυνικός ωφελιμιστής που με τις διαβρωτικές/ισοπεδωτικές του κρίσεις μας επανέφερε κάθε τόσο στην πραγματικότητα. Δώσαμε τα χέρια και ξεκινήσαμε τις προβολές με χρονολογική σειρά, για να παρακολουθήσουμε και την εξέλιξη της ματιάς του σκηνοθέτη με την πάροδο του χρόνου. Να σημειωθεί ότι 4-5 απ’ τις ταινίες τις είχα δει παλαιότερα, με τους συντρόφους μου σε αυτό το ταξίδι να έχουν δει 1-2 αθροιστικά. Όλοι μας όμως είχαμε μεγαλώσει με το στερεότυπο για τα αργά πλάνα, την απουσία ρυθμού και την αφαιρετική αφήγηση στις ταινίες του Αγγελόπουλου. Απέμενε να δούμε κατά πόσο αυτό είναι ένας μύθος ή αν είναι πραγματικότητα. Και εάν συνέβαινε το δεύτερο, αν θα ήταν τόσο καθοριστικό ώστε να κάνει τις ταινίες «κακές». Ακολουθεί το χρονικό, με αποφυγή των spoilers, όσο γίνεται.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Μα ποιων spoilers; Αφού δεν γίνεται τίποτα στο τέλος…</div>
<div style="text-align: justify;">
-Βρε κάτσε να δεις λίγο ποιότητα να γίνεις άνθρωπος να πούμε…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ξεκινήσαμε με την Αναπαράσταση (1970) μια σχετικά βατή ταινία που αναφέρεται σε ένα έγκλημα σε ένα ορεινό χωριό των Ιωαννίνων. Πολύ καλή, σημείωσε ο Σ., οι άλλοι δύο ήμασταν «ντεμί». Συνεχίσαμε με τις Μέρες του ’36 (1972). Εδώ δυσκόλεψαν τα πράγματα. Έπρεπε να κοιταζόμαστε κάθε τόσο μεταξύ μας για να σιγουρευτούμε ότι παρακολουθούσαμε ακόμη. Καθολικό «Όχι. Δεν.» Επόμενος σταθμός, ο Θίασος (1975). Αυτή ήταν η πρώτη ταινία που μας «μίλησε» καλλιτεχνικά, ιστορικά, πολιτικά. Με κάποιες πολύ δυνατές σκηνές. Παρέμεινε η απορία του Τ. «γιατί δεν μπορεί να συμπυκνώσει τις 4 ώρες σε 2;» Συνεχίσαμε με τους Κυνηγούς (1977). Άλλη μια υπόμνηση του Αγγελόπουλου στην άρχουσα τάξη ότι «σας στοιχειώνουμε, ακόμα». Καλή ταινία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το μεγάλο boost στο project όμως ήρθε λίγες εβδομάδες αργότερα όταν ο Σ. έχασε (και) τη δουλειά του. Και πλέον είχε αρκετό ελεύθερο χρόνο στη διάθεση του. «Όλα για την τέχνη» τα θυσίασε ο Σ. πάντως. Μπράβο του…</div>
<div style="text-align: justify;">
Συνεχίσαμε με Μεγαλέξανδρο (1980). Όχι καλές εντυπώσεις. Το μόνο που μας έμεινε ήταν οι δυο τελευταίες σκηνές. Αμέσως μετά είδαμε το Ταξίδι στα Κύθηρα (1984). Μεταβατική ταινία. Από πολλές απόψεις. Η τελευταία ταινία που η ιστορία της Ελλάδας βρίσκεται στο προσκήνιο και ταυτόχρονα η πρώτη που οι προσωπικές αναζητήσεις του ήρωα ζητούν θέση σ’ αυτό. Ταυτόχρονα παρατηρήσαμε και κάτι άλλο που μας προκάλεσε ένα ελαφρύ μειδίαμα. Όταν πριν μερικά χρόνια ο Παντελής Βούλγαρης στην Ψυχή Βαθιά (2009) έβαζε στο στόμα του Θανάση Βέγγου τη φράση «Έλληνας να σκοτώνει Έλληνα;», αντιμετωπίστηκε, δικαίως, με σκωπτικότητα και ειρωνεία. Όμως ήταν στα «Κύθηρα», 25 χρόνια πριν, που ο Αγγελόπουλος, βάζει τον κομμουνιστή Κατράκη και τον δεξιό Παπαγιανόπουλο, να «συμφιλιώνονται», με λιγότερη γραφικότητα μεν, αλλά στηρίζοντας λίγο ή πολύ το αφήγημα της «εθνικής συμφιλίωσης». Όχι, γιατί ήταν ποτέ θιασώτης του ο σκηνοθέτης, αλλά γιατί στα «Κύθηρα» αρχίζει να φαίνεται η μεταστροφή του από «Μπορεί να χάσαμε, αλλά θα ξαναγυρίσουμε» σε «Τι τα θες, μας πήρε το ποτάμι».</div>
<div style="text-align: justify;">
Ακολούθησε ο Μελισσοκόμος (1986). Ήταν η πιο «εμπορική», στο μάτι μας, ταινία ως τότε. Μέχρι και «ροκ» ορχηστρικό κομμάτι, της Ελένης Καραΐνδρου πάντα, είχε, μέχρι και 80’s ντισκο-ποπιά της Τζούλυ Μασίνο είχε. Ο σκηνοθέτης αφήνει πλέον την ιστορία στο παρασκήνιο και επικεντρώνεται στην κρίση μέσης ηλικίας του ξελογιασμένου Μ. Μαστρογιάνι. Εκεί ήταν που έκανα και το λάθος να αναφερθώ στο πόσο «σέξυ» ήταν «τα καλτσάκια της Νάντιας Μουρούζη», λάθος που το πλήρωσα με την ολοκληρωτική χλεύη της παρέας για τους υπόλοιπους μήνες. Καλή και προσιτή ταινία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τη σκυτάλη πήραν τους επόμενους μήνες το Τοπίο στη Ομίχλη (1988) και το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού (1991) που παρά τα πανέμορφα ομιχλώδη πλάνα τους, δε μας άφησαν κάτι. Δοκίμασαν δε, τα όρια των αντοχών μας στο αργό μοντάζ και τη μη στρωτή αφήγηση. Ειδικά για το «Μετέωρο Βήμα» αναρωτηθήκαμε αν δικαιολογείται το μέγεθος του θαυμασμού που έχει συγκεντρώσει με τα χρόνια, από την καλλιτεχνική κοινότητα. Υποψιαστήκαμε ότι αυτός ενισχύεται περισσότερο από τις αντιδράσεις του σκοταδιστή μητροπολίτη Καντιώτη και της παρέας του, όταν γυριζόταν, και συνεχίσαμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τρόπος του λέγειν «συνεχίσαμε», διότι λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων των συμμετεχόντων στο project (ο Σ. ήταν πάλι εργαζόμενος και ο Τ. το ίδιο, στη Χαλκιδική) καθυστερήσαμε περίπου έναν ολόκληρο χρόνο. Όταν ο Σ. όμως μας ανακοίνωσε ότι ενδεχομένως απ’ το Σεπτέμβρη του ’17 θα μας άφηνε για το εξωτερικό και με δεδομένη τη επικείμενη φυγή του Τ. για την τουριστική σεζόν, αποφάσισα να σφίξω τα λουριά:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Λοιπόν κύριοι, «το και το». Φάγαμε το γάιδαρο, δε θα κολλήσουμε στην ουρά. Τέσσερις ταινίες μείνανε. Πρέπει να τρέξουμε το πρόγραμμα σφιχτά, μέσα στις δοσμένες ημερομηνίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βρισκόμαστε πλέον στο 1995 και το «Βλέμμα του Οδυσσέα», μια πραγματικά καλή ταινία συνολικά. Ο ανήσυχος 50φεύγα αριστερός ήρωας με τις αναζητήσεις είναι πάλι εδώ, λέγεται Χάρβει Καϊτέλ και, χάρις τις ανατροπές στις ανατολικές χώρες που προηγήθηκαν, εδώ είναι και οι ερωτήσεις που τον στοιχειώνουν για το «ποιος είναι» και το «πού βαδίζουμε». Η ταινία πάντως βάδισε κοντά στον Χρυσό Φοίνικα των Καννών για να τον χάσει απ’ το Underground του Εμίρ Κουστουρίτσα. Κάτι που έσπευσε να δικαιολογήσει ο Τ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Μα γιατί δεν μπορεί να κάνει μια ταινία όπως ο Κοστουρίτσα;! Ας έχει και σουρεαλισμό, οκ, αλλά τουλάχιστον να βλέπεται!</div>
<div style="text-align: justify;">
-Άντε μωρέ τον πασόκο!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
του αντέτεινα, παριστάνοντας ότι λέω κάτι χρήσιμο και αποστομωτικό. Ο Φοίνικας τελικά πάρθηκε, αλλά το 1998 με την «Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα», μια ταινία με πολλή Θεσσαλονίκη μέσα της, απ’ αυτή τη βροχερή και συννεφιασμένη που αρέσει (αρέσει;) σ’ εμάς τους ντόπιους (σε μένα τουλάχιστον). Την ταινία πάντως την κρίναμε ως μέτρια. Αλγεινή εντύπωση μας προκάλεσε δε, το «τεχνικό θέμα» με το ντουμπλάρισμα στις φωνές των ηθοποιών. Ο Φοίνικας όμως πάρθηκε. Και ποιοι είμαστε εμείς να τον αμφισβητήσουμε; Αλλά γι’ αυτό, λίγο αργότερα. Επόμενη ταινία μας ήταν Το Λιβάδι που Δακρύζει (2004), μια μεγάλη παραγωγή για τα ελληνικά δεδομένα, που πέρα απ’ το θαυμάσιο σκηνικό του πλημμυρισμένου χωριού δε μας έδωσε κάτι παραπάνω.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως όλα τα ωραία, έτσι και τα «Ε, δεν τρελάθηκα κιόλας» έχουν ένα τέλος. Και το τέλος αυτό ήρθε λίγο μετά το φετινό Πάσχα όταν η τριάδα μαζεύτηκε για τελευταία φορά, να δει τη Σκόνη του Χρόνου (2008). Ήταν η πρώτη φορά που μαζί με τη σχετική απογοήτευση για τη μορφή, ήρθε και η λιγότερο σχετική απογοήτευση για το περιεχόμενο. Ο Αγγελόπουλος, έχοντας προφανώς ολοκληρώσει τη μεταστροφή του σε παραιτημένο πρώην αριστερό, δίνει σε αυτή την ταινία ρεσιτάλ απογοήτευσης. Προς το τέλος, ο σκηνοθέτης αφήνει τους υπαινιγμούς, ένας απ’ τους ηθοποιούς λέει:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Ονειρευτήκαμε έναν άλλο κόσμο. Πώς χάθηκαν όλα; Μερικοί από εμάς είχαμε πιστέψει ότι είμαστε πολιορκητές τ’ ουρανού…</div>
<div style="text-align: justify;">
-Όπως είχε πει κάποιος, μας πέταξε στο περιθώριο η Ιστορία</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και αυτή ήταν η 2η ταινία στην προγραμματισμένη τριλογία, φανταζόμαστε τι θα έβαζε στο στόμα των πρωταγωνιστών του ο σκηνοθέτης στην 3η που δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί. Όμως πριν πάμε στο περιεχόμενο, ας μείνουμε λίγο στη μορφή. Οι ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου, είναι αργές και δυσνόητες. Αυτό είναι αντικειμενικό, ακόμα κι απ’ τους «φαν» του. Αλλά το ερώτημα είναι άλλο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τελικά τι είναι η τέχνη; Υπάρχει μια «υψηλή» τέχνη και μια «χαμηλή» τέχνη; Και τι «οφείλει να είναι», αν «οφείλει» κάτι βέβαια; Ο καλλιτέχνης κάνει αυτό που θέλει και δε δίνει δεκάρα για το θεατή; Ή μήπως πρέπει να προσαρμόζεται στο θεατή; Και εάν υποθέσουμε ότι προσαρμόζεται, πρέπει το έργο του από άποψη ευκολίας κατανόησης να βρίσκεται στο ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο της αντίληψης των θεατών; Να «τα δίνει όλα στα πιάτο», χωρίς να απαιτεί καμιά διανοητική προσπάθεια απ’ το θεατή; Και εάν, κουτσά-στραβά, δώσουμε απάντηση σε αυτό, η απάντησή μας αφορά και τη λεγόμενη «στρατευμένη τέχνη»; Ακόμα και αν το κοινό σου είναι εργαζόμενοι, καταπιεσμένοι, άνθρωποι του μεροκάματου, που δεν προλαβαίνουν να πάνε απ’ τη φάμπρικα στο σινεμά, γιατί έχουν να μαγειρέψουν, να διαβάσουν τα παιδιά και να σιδερώσουν τα πουκάμισα του συζύγου τους;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Ένσταση! Δεν είναι αυτό το κοινό του Αγγελόπουλου.</div>
<div style="text-align: justify;">
-Ναι, αλλά έμμεσα, μέσω της θεματολογίας που διατρέχει ολόκληρο το έργο του, αναφέρεται σε αυτούς</div>
<div style="text-align: justify;">
-Ναι αλλά δεν απευθύνεται σ’ αυτούς</div>
<div style="text-align: justify;">
-Και δηλαδή, τι; Ο «εργάτης» όπως λες, είναι μόνο για τσίπουρα και ρεμπέτικα;</div>
<div style="text-align: justify;">
-Μα δεν ακούει καν ρεμπέτικα πλέον, Μάκη Δημάκη ακούει</div>
<div style="text-align: justify;">
-Ε, δε θα πρέπει να ανεβάσουμε το πολιτιστικό του επίπεδο; Το ’41 στην περικυκλωμένη Μόσχα, οι εργάτες πήγαιναν να δουν μπαλέτ…</div>
<div style="text-align: justify;">
-Ηρέμησε</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βεβαίως ο Αγγελόπουλος δεν κάνει στρατευμένη τέχνη, τουλάχιστον όχι με την έννοια που έχουμε συνηθίσει. Το έργο του που μέχρι το ’85 είναι ευθέως πολιτικό και μετέπειτα που είναι πλαγίως το ίδιο, δεν είναι αυτό που θα λέγαμε ότι θα μας συγκινούσε για να «βγούμε στους δρόμους» και να φέρουμε «ανάποδα τον ντουνιά». Και αυτό αφορά και τους αρχετυπικούς «αγράμματους» «εργάτες» και εμάς τους ντεμέκ «εγγραμμάτους» και «διανοουμενίζοντες» «εργάτες». Μπορεί ο Αγγελόπουλος στις πρώτες του ταινίες να εκφράζει ένα θαυμασμό στους παλιούς αγωνιστές και να τους εξιδανικεύει, όμως στις ταινίες μετά το ’90 η οπτική του αλλάζει. Γι’ αυτό έχει αποκληθεί «ποιητής της ήττας». Είτε της γλυκόπικρης ήττας που αφήνει παρακαταθήκες, είτε της ήττας που ακολουθείται από παραίτηση και οριστική κατάθεση των όπλων. Η πορεία του αυτή αποτυπώνεται και στο πανί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Να επανέλθουμε λιγάκι; Δηλαδή όποιος δε γουστάρει Αγγελόπουλο, σημαίνει ότι τη βρίσκει με Σεφερλή; Δεν υπάρχει μέση οδός;</div>
<div style="text-align: justify;">
-Κατ’ αρχάς ποιος είπε ότι οι εργάτες δε γουστάρουν Αγγελόπ… α, εγώ το είπα, λίγο πριν. Ε, λοιπόν, το αναιρώ!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι όμως αν το καλοσκεφτούμε, ορίστε τι συνέβη. Από την παρέα μας των τριών, ο πιο «εργάτης» απ’ τους τρεις μας, αυτός που βαράει 12ωρα μέσα στην κουζίνα, ο απόφοιτος λυκείου Τ. είπε ότι ο Αγγελόπουλος είναι απαράδεκτος. Ο 2ος (που εργάζεται σκληρά μεν, αλλά έχει πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και θέλει να καριέρα στην έρευνα) ο Σ. δηλαδή, ήταν ο πιο υπερασπιστικός απέναντι στις ταινίες και του άρεσε η ματιά του σκηνοθέτη σε πολλές. Ο 3ος (εγώ), που πήγα λίγο ΤΕΙ, αλλά «δεν», που είμαι πιο «διαβαστερός» γενικά αλλά επαγγελματικά ασχολούμαι με τα ζαρζαβατικά, προσπάθησα σαν κλασσικός ισορροπιστής-κεντριστής να βάλω ένα σωρό «ναι, μεν αλλά» στη συζήτηση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Με τη λήξη της Σκόνης του Χρόνου νιώσαμε μια βαθιά ανακούφιση, κυρίως γιατί μετά από σχεδόν 3 χρόνια, καταφέραμε να ολοκληρώσουμε το «The Theo Project». Αλλά ο Τ. ήταν για άλλη μια φορά ξεκάθαρος:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Χάσαμε 13x3=39 ώρες (σ.σ. μπακαλίστικος μέσος όρος διάρκειας των ταινιών) απ’ τη ζωή μας. Ώρες, που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε πιο δημιουργικά</div>
<div style="text-align: justify;">
-Ναι, αλλά είδαμε τέχνη, ο άνθρωπος θεωρείται μαιτρ του παγκόσμ…</div>
<div style="text-align: justify;">
-«Τέχνη-ξετέχνη», δεν ξέρω, αλλά ο Αγγελόπουλος δε βλέπεται</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δε μπορέσαμε με τον Σ. να του απαντήσουμε. Ούτε ακόμα κι εγώ που έχω μια «ερωτική» σχέση με το Βασίλη Ραφαηλίδη, πνευματικό παιδί του Θ. Αγγελόπουλου και εκθειαστή του έργου του, που μου έχει «εξηγήσει» προκαταβολικά πολλές ταινίες του, μέσω των βιβλίων του. Στο μυαλό μου ήρθε ένα απόσπασμα από ένα σημείωμα του αείμνηστου κριτικού Ν. Αντωνάκου για κάποιον άλλον σκηνοθέτη: «Η δυσκολία στην ανάγνωση ενός έργου τέχνης δεν είναι καλό πράγμα ούτε για τον θεατή ούτε, βέβαια, και για το δημιουργό. Γιατί δυσκολεύει την επικοινωνία και οδηγεί στη μείωση, που φτάνει, ανάλογα, μέχρι και την ακύρωση του στόχου! […] Η τέχνη, για να υπηρετεί τον κοινωνικό ρόλο της, δεν είναι, δεν πρέπει να είναι βασανιστική. […] Ο δημιουργός δεν πρέπει να ακυρώνει τον αποδέκτη ή το αντίστροφο. Η τέχνη απαιτεί τη συνεργασία αυτών των δυο πόλων. Γιατί ο σκοπός και ο στόχος είναι ο ίδιος και για τους δυο. Η κατανόηση της πραγματικότητας!»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Απ’ την άλλη μπορεί να ήμασταν και «λίγοι» για να σηκώσουμε αυτό το βάρος.</div>
<div style="text-align: justify;">
Γιατί λίγοι ήμασταν σίγουρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μόνο τρεις.</div>
</span>Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-54135031368430386132017-07-02T23:59:00.002+03:002017-07-03T00:14:56.221+03:00Για την Πέννυ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/koinonia/gia-tin-penny/">www.katiousa.gr</a>, στις 16/06/2017]</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb_nmFln7OchUvFpqzqzaI7yC8TrIm5lg4lG-tNLyJwr8hfRBvxQ82BZ0SqCmjdcku_mXuS7k_IgbcT7-PjQOwW0TvVTLQnFaKbfdGPwXBpg2wlNxKhCjY8OwMcd0YwV7zW6l9lSV6_2RU/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="664" data-original-width="1074" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb_nmFln7OchUvFpqzqzaI7yC8TrIm5lg4lG-tNLyJwr8hfRBvxQ82BZ0SqCmjdcku_mXuS7k_IgbcT7-PjQOwW0TvVTLQnFaKbfdGPwXBpg2wlNxKhCjY8OwMcd0YwV7zW6l9lSV6_2RU/s400/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αίσθηση προκάλεσε τις προηγούμενες μέρες στα social media η καταγγελία νεαρής κοπέλας απ’ τη Θεσσαλονίκη ότι ρασοφόρος την παρενόχλησε σεξουαλικά θωπεύοντας την και δείχνοντας τα γεννητικά του όργανα σε αστικό λεωφορείο. Μάλιστα κρατώντας την ψυχραιμία της φωτογράφησε το λεγόμενο και «μόριο». Ανάρτησε τη σχετική καταγγελία στο Facebook, και μια άλλη γυναίκα που είχε υποστεί τα ίδια της έστειλε μια φωτογραφία πιθανού δράστη, τον οποίο και η πρώτη κοπέλα ταυτοποίησε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η μεγαλύτερη αίσθηση όμως για μένα, δεν ήταν το περιστατικό καθαυτό. Παρενοχλήσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς (και όχι μόνο) συμβαίνουν κάθε μέρα, όλοι γνωρίζουμε ότι το «άθλημα» της «μπουτοτριψίας» ανθεί και αυτές που το υφίστανται είναι συντριπτικά γυναίκες. Και δεν προκαλεί εντύπωση ούτε η αναφορά της καταγγέλλουσας ότι στο ίδιο το λεωφορείο, όταν φώναξε ότι κάτι συμβαίνει, δεν ασχολήθηκε σχεδόν κανείς μαζί της. Η ατομικίστικη απάθεια και αδιαφορία για το αν δέρνουν ή… σφάζουν το διπλανό είναι 24ωρο φαινόμενο. Γιατί θα ‘πρεπε να είναι σε αναστολή μάσα στο λεωφορείο της Άνω Τούμπας;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το πραγματικά χυδαίο ήταν η αντιμετώπιση της γυναίκας αυτής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ιδιαίτερα στο προφίλ της στο Facebook. Τόνοι οχετού ξεράστηκαν, από τους πιο «χαριτωμένους» όπως «Έλα που δεν το ήθελες» έως τα πιο ωμά τύπου «Δεν τη βλέπετε; Ένα άθεο πουτ@ν@κι με κόκκινα μαλλιά είναι, σιγά μη λέει αλήθεια». Ποτέ δεν συγκεντρώθηκαν τόσα βλακώδη στερεότυπα σε δύο φράσεις. Παράλληλα, δεν έλειψαν και αυτοί που είδαν πίσω απ’ την καταγγελία μια έντεχνη «προσπάθεια των Εβραίων, των Ελωχίμ και των αναρχικών να χτυπηθεί η θρησκεία μας», και μας καλούσαν να «Ξιπνοιςουμαι!11» για να το αποτρέψουμε. Συνειδητά αποφεύγω να κοσμήσω το παρόν κείμενο με print screens της απύθμενης αλητείας που εκφράστηκε δημόσια αυτές τις μέρες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ακόμα μια παρατήρηση έχει να κάνει με το ότι φορείς των παραπάνω χυδαίων επιθέσεων ήταν μεν κατά πλειοψηφία άντρες, όμως μια ισχυρή μερίδα ήταν γυναίκες δείγμα ότι η σεξιστική κουλτούρα έχει εγκολπωθεί, σε μεγάλο βαθμό (σαν μια μορφή «άμυνας» ίσως) και απ’ αυτές. Το τελευταίο μου θυμίζει τη στάση ορισμένων μεταναστών πρώτης γενιάς απ’ τη δεκαετία του ’90 που τη δεκαετία του 2000 ψήφιζαν… Καρατζαφέρη γιατί «εμείς ήρθαμε νωρίς, όχι σαν τους Πακιστανούς»! Αλλά ούτε αυτό εκπλήσσει πλέον. Και πέριξ της Χρυσής Αυγής ανθεί αυτό το φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Φυσικά υπήρξε μια μεγάλη μερίδα χρηστών με αποθέματα τσίπας και ανθρωπιάς που συμπαραστάθηκαν στην κοπέλα. Ίσως να ήταν και πλειοψηφική. Όμως δεν είναι (είμαστε) αρκετοί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Οφείλω να εξηγηθώ ότι ποτέ δεν θεωρούσα το θέμα του σεξισμού στην ελληνική κοινωνία πρωτεύον. Μπορεί να φαίνεται παλιομοδίτικο ή μπανάλ σε κάποιους (ίσως και στον αναγνώστη της Κατιούσα που πρόσφατα έγραψε για παρόμοιο θέμα στη στήλη των αναγνωστών) αλλά η βασική αντίθεση που λέμε εμείς οι (πιο) παλιοί φτάνει και περισσεύει για να αποτελεί το κριτήριο των απόψεων και των επιλογών μας. Και εγώ ο ίδιος έχω ειρωνευτεί έως και χλευάσει παλαιότερα, όσους το ανήγαγαν σε θέμα πρώτης προτεραιότητας. Και συνεχίζω να πιστεύω ότι δεν είναι πρωτεύον. Είναι όμως ένα σημαντικό δευτερεύον θέμα που δεν πρέπει να περνάει στο «ντούκου», ειδικά όταν είναι ένα φαινόμενο που αγγίζει τους εργαζόμενους στην καθημερινότητά τους, άντρες και γυναίκες, ως θύτες ή ως θύματα, ή συνήθως, ως ουδέτερους (ουδέτερους;) παρατηρητές.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Περισσότερα όμως για το πώς εκφράζονται όλα αυτά στην εργατική τάξη, σε επόμενο κείμενο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μέχρι τότε, είμαστε με την Πέννυ.</span></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-13135700881550019242017-07-02T23:53:00.004+03:002017-07-03T00:16:44.805+03:00Survivor: Θεάματα δίχως άρτο αλλά με RT στην εποχή της κρίσης<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/politismos/mme/survivor-theamata-dichos-arto-alla-rt-stin-epochi-tis-krisis/">www.katiousa.gr</a>, στις 31/05/2017]</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuGHEtuA1oPv4xMGNQTK5z7rVMCrb-1hZJMh0qSTgYJJ_Wj4QTCJUgSbkEx1_jnaQ2BO98SxqKw6-CVHvkPIj5E174n-tmsPTdzKeQPXWWOATu-Js02OIy2Wxx-w_J0LCdOb2R7ntBIggB/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuGHEtuA1oPv4xMGNQTK5z7rVMCrb-1hZJMh0qSTgYJJ_Wj4QTCJUgSbkEx1_jnaQ2BO98SxqKw6-CVHvkPIj5E174n-tmsPTdzKeQPXWWOATu-Js02OIy2Wxx-w_J0LCdOb2R7ntBIggB/s400/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Φαινόμενο δεν είναι οι αστραπές και το χαλάζι», μας πληροφορούσε ο Βασίλης Καρράς το 1999. Και είχε δίκιο. Φαινόμενο είναι το Survivor ή Σαρβάιβορ ή Σερβάιβερ ή Σoυρβάιβορ ανάλογα αν αυτός που το λέει είναι κάτοχος lower, proficiency ή απλά βλέπει πολλές αμερικάνικες ταινίες μαζεμένες το Σαββατοκύριακο.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τι είναι όμως αυτό το ρημάδι το «Survivor»; Και τι το κάνει ιδιαίτερα ελκυστικό σε μια ευρεία γκάμα τηλεθεατών; «Μέλι έχει»; Πώς γίνεται να το παρακολουθεί ταυτόχρονα ο 21χρονος φοιτητής Αρχιτεκτονικής από το Βόλο, μεταθέτοντας χρονικά την έξοδό του για τσίπουρα, ο 47χρονος ιδιοκτήτης συνεργείου αυτοκινήτων από τα Σεπόλια, χωρίς να δυσανασχετεί που η ανάλυση των φάσεων της Σουπερλίγκας από τον Παναγιώτη Βαρούχα θα καθυστερήσει λιγάκι αλλά και η 64χρονη κυρά-Ματούλα, από το Κοπανάκι Τριφυλλίας που το ίδιο πρωί άκουγε με ευλάβεια το κήρυγμα του παπά-Φώτη «ενάντια στα πρότυπα των κίναιδων που περνάει η τηλεόραση»;</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έστι δε «Σαρβάιβορ» (και μάλιστα «5», λόγω των διάφορων εκδοχών που προηγήθηκαν) το reality-τηλεπαιχνίδι επιβίωσης όπου καμιά 20αριά άνθρωποι βρίσκονται «αποκλεισμένοι» σε ένα ειδυλλιακό αλλά αφιλόξενο νησί της Καραϊβικής κοντά στον Άγιο Δομίνικο και προσπαθούν να επιβιώσουν με πενιχρά τεχνικά μέσα και ανεπαρκή ποσότητα τροφής. Οι διαγωνιζόμενοι είναι χωρισμένοι σε δύο ομάδες, τους (όχι και τόσο) «Διάσημους» (μοντέλα, γυμνάστριες, ποδοσφαιριστές της Ρόμα κλπ), και τους κοινούς θνητούς «Μαχητές» στους οποίους περιλαμβάνονται μέχρι και «μάνατζερ ράγκμπι» (;). Οι συμμετέχοντες λαμβάνουν περιοδικά μέρος σε αγωνίσματα στα οποία η νικήτρια ομάδα κερδίζει κάποιο έπαθλο, συνήθως αυξημένη παροχή τροφίμων, ενώ ταυτόχρονα αποκτά «ασυλία» για τα μέλη της (δηλαδή τη δυνατότητα να παραμείνουν στο παιχνίδι). Παράλληλα, οι συμμετέχοντες κρίνονται και ατομικά με τους καλύτερους να απολαμβάνουν και τη λεγόμενη «ατομική ασυλία». Οι «χειρότεροι», μαζί με τους πιο αντιδημοφιλείς της ηττημένης ομάδας (μετά από εσωτερική ψηφοφορία) τίθενται υπό την κρίση του τηλεοπτικού κοινού το οποίο και αποφασίζει την αποχώρηση απ’ το παιχνίδι. Στο τέλος του παιχνιδιού ο νικητής, ο οποίος, όπως και στον Χαϊλάντερ, μπορεί να είναι μόνο ένας, θα κερδίσει 100.000 ευρώ.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το Φεβρουάριο, όταν ξεκίνησε η προβολή του Survivor, το σόου αντιμετωπίστηκε με θυμηδία και χλιαρότητα, όχι μόνο από τους «πολέμιους των reality», αλλά ακόμα και από τους fans τέτοιων εκπομπών ως κάτι παρωχημένο, ως «ξαναζεσταμένο φαγητό» της εποχής της λεγόμενης «επίπλαστης ευμάρειας» των αρχών της δεκαετίας του 2000. Όμως μετά τις πρώτες προβολές άρχισε να αποκτά τηλεθέαση και κυρίως κοινωνική απήχηση. Η χρήση ονομάτων, ατακών και περιστατικών από το παιχνίδι ως αναλογία για κάτι άλλο έγινε κοινός τόπος σε παρέες, χώρους δουλειάς, σε κάθε μετερίζι. Καταλαβαίνεις κάτι τέτοιο στην καθημερινότητα, όταν, παρακολουθώντας τις αργές κινήσεις ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ σε αγώνα ήσσονος σημασίας, ακούς από θαμώνα της καφετέριας «Ρε μαλάκα, πόσο χοντρός είναι αυτός ο Μπίσεσβαρ! Αυτός έχει μεγαλύτερο κώλο και από τη Λάουρα» κάνοντάς σε βέβαια να απορείς για την κοινή περί χοντρότητας αντίληψη που τείνει να επικρατήσει στις μέρες μας. Ή ακόμα όταν μαθαίνεις ότι αυξήθηκαν κατακόρυφα οι πωλήσεις καρύδας στην Ελλάδα λόγω της άτυπης «τοποθέτησης προϊόντος» ή μάλλον λόγω της τοποθέτησης ενός προϊόντος (τηλεοπτικού) εκεί που προϋπήρχαν καρύδες.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στην αυγή του πρώτου Survivor (2003) και νωρίτερα του Big Brother (2001) η χρήση, και η ίδια η ύπαρξη κοινωνικών δικτύων (κι ακόμα-ακόμα και του Internet καθαυτού) ήταν σε εμβρυακό στάδιο στη χώρα μας. Το μόνο μέσο που μπορούσε να αναπαράγει και να σχολιάσει ξανά και ξανά τα τεκταινόμενα σε ένα τηλεπαιχνίδι ήταν η τηλεόραση κυρίως μέσω των μεσημεριανών εκπομπών, πράγμα που προσέφερε χαμηλή ή καθόλου διάδραση. Σήμερα όμως στην εποχή του Facebook και του Twitter, η δυνατότητα αναπαραγωγής, διαστρέβλωσης και διόγκωσης ενός γεγονότος, μια είδησης ή εν τέλει μιας φράσης σε μια «ιδιωτική» συνομιλία σε ένα τηλεπαιχνίδι είναι μεγάλη και οι συνέπειες είναι πολλές φορές βίαιες και μη αναστρέψιμες. Ο ούτως ή άλλως παραμορφωτικός φακός ενός, αναγκαστικά, «άγρια» μονταριζόμενου προϊόντος περνάει από πολλαπλή παραμόρφωση ξανά και ξανά από το ίδιο το τηλεοπτικό κοινό. Ένα σωματικό ελάττωμα, μια κακή επίδοση σε ένα αγώνισμα, μια βρισιά πάνω στα νεύρα μπορούν να γίνουν viral memes (τι;) για μέρες, η Χριστίνα Λαμπίρη θα βγάλει «αποκλειστικά» τον πρώην σύντροφο της διαγωνιζόμενης στο τηλέφωνο να μας πει για την καθημερινότητά της, ενώ η μητέρα του έτερου διαγωνιζόμενου θα ορκιστεί σε απευθείας μετάδοση για το «πόσο καλός και υπάκουος μαθητής» ήταν ο γιος της. Την ίδια ώρα στα social media η «Ευρυδίκη» θα είναι για κάποιους μια «@γ@μητη πουτ@^@» (ενδιαφέρων συνδυασμός είναι αλήθεια), ενώ «ο Κινέζος τον παίρνει». Η αδηφάγα, μισανθρωπική, «σκατόψυχη» ελλείψει καλύτερης λέξης, σύγχρονη εκδοχή του κουτσομπολιού. Τα υποκείμενα που δρουν σε ένα παιχνίδι με ορούς κατασπάραξης του διπλανού «μέσα», γίνονται με τη σειρά τους αντικείμενα κανιβαλισμού «έξω».</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μπαίνει λοιπόν το ερώτημα. Το Survivor είναι απλά ένα τηλεοπτικό παιχνίδι ή «παράγει ιδεολογία»; Ο Σκάι και η εταιρεία παραγωγής θέλουν απλά να βγάλουν ένα κάρο λεφτά ή θέλουν να μας «αποβλακώσουν για να μην αντιδρούμε στα μνημόνια». Και δηλαδή αν δεν υπήρχε Survivor «ο κόσμος θα ήταν στους δρόμους» και θα «ανατρέπαμε τον καπιταλισμό»;</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η ιστορία έχει δείξει ότι η ιδεολογική λειτουργία των δημόσιων θεαμάτων είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό τους. Συμβάλλει στην αναπαραγωγή των κοινωνικών προτύπων και δίνει το γενικό «τόνο» στους «από κάτω». Οι δημόσιοι απαγχονισμοί πχ. στο Μεσαίωνα, μολονότι «διασκεδαστικό» θέαμα, εξυπηρετούσαν την αναπαραγωγή του φόβου. Όμως στη σύγχρονη εποχή, θεωρώ ότι ο παραγωγός ενός τηλεοπτικού προϊόντος αποσκοπεί πρωτίστως στην αποκόμιση άμεσου κέρδους και λιγότερο στην ιδεολογική προπαγάνδα. Δε λέω ότι αυτό δεν υπάρχει, λέω ότι μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Τρανταχτό παράδειγμα. Σε πρόσφατο επεισόδιο του σόου, όπου προσφέρθηκε στους συμμετέχοντες μια έκτακτη βραδιά χαλάρωσης με όλες τις ανέσεις του πολιτισμού, οι παίκτες κλήθηκαν να τραγουδήσουν, χαβαλετζήδικα, από ένα τραγούδι. Ένας από αυτούς επέλεξε τη Μπαλάντα του Κυρ-Μέντιου του Ν. Ξυλούρη. Σαν να μην έφτανε αυτό είπε: «Θα σας πω τη Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου, από Σφακιανάκη». Για να κάνουμε σαφές το μέγεθος της ειρωνείας πρόκειται για το τραγούδι που περιλαμβάνει τους στίχους «Και στον πόλεμο όλα για όλα, κουβαλούσα πολυβόλα, να σκοτώνονται οι λαοί, για τ’ αφέντη το φαΐ» και για το ίδιο ποίημα του κομμουνιστή ποιητή Κώστα Βάρναλη που λίγες αράδες πιο κάτω λέει μεταξύ άλλων: «Κι ο παπάς με την κοιλιά του, μ’ έπαιρνε για τη δουλειά του, και μου μίλαε κουνιστός: “Σε καβάλησε ο Χριστός”». Δεν περιμέναμε βέβαια από έναν παίκτη ριάλιτυ να «νιώσει» τι τραγουδάει (εδώ δεν «ένιωσε» ο ίδιος ο, κατά διαδοχικές δηλώσεις του «άθεος», «12θεϊστής», «χρυσαυγίτης» αοιδός που το επανεκτέλεσε). Πρόκειται όμως για ένα δείγμα χαρακτηριστικό της νοοτροπίας των παραγωγών. Αν ο επιχειρηματίας των ΜΜΕ μπορούσε να βγάλει λεφτά προβάλλοντας όλη μέρα Ταρκόφσκι ή την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν, θα το έκανε. Όχι γιατί θα ήθελε να ανυψώσει το πολιτιστικό επίπεδο των τηλεθεατών αλλά γιατί θα γέμιζε μηδενικά τον τραπεζικό του λογαριασμό. Αν μπορούσαν να μας πουλήσουν το «Δεκέμβρη του ’44» σε τηλεοπτική σειρά, θα το έκαναν.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Όμως, λένε ότι «The Revolution won’t be televised» («Η Επανάσταση δε θα προβληθεί στην τηλεόραση»).</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ούτε όμως θα αποτραπεί απ’ αυτήν.</span></div>
</div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-89343425602607172162017-07-02T23:49:00.001+03:002017-07-03T00:23:45.686+03:00Το παρακράτος της ΔΑΠ στα ΤΕΙ<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/koinonia/parakratos-tis-dap-sta-tei/">www.katiousa.gr</a><span id="goog_1877083171"></span><a href="https://www.blogger.com/"></a><span id="goog_1877083172"></span><a href="https://www.blogger.com/"></a>, στις 24/05/2017]</i></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η ΔΑΠ στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης διαχρονικά έχει ποσοστά «Βόρειας Κορέας» όπως θα ‘λεγε κάποιος κακεντρεχής. Τα ποσοστά αυτά τα πιάνει είτε με τις παραδοσιακές μεθόδους της εξαγοράς ψήφων κλπ είτε με πιο «ανορθόδοξες». Σε μια δημόσια καταμέτρηση λοιπόν στα mid-00’s στη ΣΤΕΓ (Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας), η κάλπη κάποια στιγμή έβγαλε ένα ψηφοδέλτιο ΔΑΠ. Όχι όμως ένα οποιοδήποτε ψηφοδέλτιο ΔΑΠ, αλλά ένα ψηφοδέλτιο που έγραφε πάνω «Γ@ΜΩ ΤΗ…» δίπλα στο λογότυπο της παράταξης. Τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής που πρόσκειντο στην ΠΚΣ και την ΠΑΣΠ φυσικά ζήτησαν το ψηφοδέλτιο να καταχωρηθεί στα άκυρα. Ο πρόεδρος όμως της εφορευτικής δήλωσε μεγαλοφώνως και πομπωδώς προς την ομήγυρη ότι «Το ψηφοδέλτιο είναι έγκυρο, διότι δηλώνει “πρόθεση ψήφου”»! Δε γελάσαμε, αλλά οι διαμαρτυρίες μας έπεσαν στο κενό. Μικρή λεπτομέρεια. Ο συσχετισμός στην εφορευτική, ήταν αντίστοιχος του απερχόμενου ΔΣ, δηλαδή ΔΑΠ 5, ΠΚΣ 1, ΠΑΣΠ 1</span></div>
</div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-----</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Κάποια στιγμή στα τέλη της δεκαετίας του ’00 η ΔΑΠ Θεσσαλονίκης αντιμετώπιζε εσωτερικά προβλήματα με τα διάφορα «ξύλα» ανάμεσα στις διαφορετικές «φράξιες» της να βρίσκονται στη ημερήσια διάταξη. Η σύγκρουση στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης κορυφώθηκε όταν η πλειοψηφία της ντόπιας ΔΑΠ-ΤΕΙΘ απαγόρεψε στους δαπίτες της μειοψηφίας (που όμως) ήταν εναρμονισμένοι με τη… ΔΑΠ-ΑΠΘ να κατέβουν ως …ΔΑΠ στις σχολές τους. Οι γιαλαντζί δαπίτες τότε (όχι υπολειπόμενοι σε λέρα απ’ τους «κανονικούς») έβαλαν τα ρούχα τους αλλιώς. Για την ακρίβεια το προηγούμενο βράδυ των εκλογών «γύρισαν τις αφίσες τους αλλιώς» και άρχισαν να γράφουν με μπλε μαρκαδόρο «Π.Κ.Ν.Φ.». Όταν ολοκλήρωσαν το έργο τους, βρεθήκαμε μπροστά στα τραπεζάκια τους όπου διαβάσαμε το εξής κωμικοτραγικό: Π.Κ.Ν.Φ. Πρωτοποριακή Κίνηση Νεοδημοκρατών Φοιτητών! Φυσικά την επόμενη μέρα η ΠΚΝΦ ακύρωσε το ψηφοδέλτιο της κανονικής ΔΑΠ στις σχολές που είχε την πλειοψηφία. Την ίδια ώρα στη δική μου σχολή, τη ΣΤΕΓ, ο «αντάρτης» δαπίτης (γνωστός «γιωτάς» της σχολής) δεν είχε καταφέρει να εναρμονιστεί με τους ΠΚΝΦίτες και κατέβηκε μόνος του με τον ευρηματικό τίτλο «Νέα Δύναμη» και τα προφανή αρχικά «Ν.Δ.». Οι επίσημοι δαπίτες, αφού τον άφησαν να ξεροσταλιάζει όλη τη μέρα υποδεχόμενος ψηφοφόρους νομίζοντας πως είναι έγκυρος, το βράδυ στην καταμέτρηση του ακύρωσαν το ψηφοδέλτιο, κατόπιν εορτής, και αφού είχε μαζέψει καμιά 20 ψήφους (για μέτρο σύγκρισης, η ΔΑΠ πήρε περίπου 400). Σαν αιτιολογία ο πρόεδρος της εφορευτικής, γνωστός 35άρης αιώνιος επαγγελματίας δαπίτης δήλωσε ότι «Η μοναδική δύναμη που εκφράζει το φιλελεύθερο χώρο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η ΔΑΠ. Ο παραπλανητικός τίτλος “ΝΔ” του εν λόγω ψηφοδελτίου μπορεί να οδηγήσει σε παρανοήσεις και ως εκ τούτου, ακυρώνεται».</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-85569414832622562342017-07-02T23:44:00.006+03:002017-07-03T00:25:09.827+03:00Φοιτητικές Εκλογές Β’ Μέρος: ΠΚΣ-ΕΑΑΚ και τα ρέστα<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/politika/pks-eaak-kai-ta-resta-foititikes-ekloges-v-meros/">www.katiousa.gr</a>, στις 22/05/2017]</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYUYcTqim2KAaIE5tmdDqST_wweAyTiGQiQcQ86XJKQLNSXbvGUDHEPvMJNW-SFZ57Hx9nqeVL7IuY3X_Nl2ZlQnbPmPU788tbpkZREXSWOr7WS2xlPQqashLCXrEPrhBcpCV-uLD5PH9b/s1600/B+%2528%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYUYcTqim2KAaIE5tmdDqST_wweAyTiGQiQcQ86XJKQLNSXbvGUDHEPvMJNW-SFZ57Hx9nqeVL7IuY3X_Nl2ZlQnbPmPU788tbpkZREXSWOr7WS2xlPQqashLCXrEPrhBcpCV-uLD5PH9b/s400/B+%2528%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Το «κόντεξτ 2»</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Συνεχίζουμε, εν όψει των επερχόμενων φοιτητικών εκλογών της 24ης Μάη, την παρουσίαση των υπόλοιπων φοιτητικών παρατάξεων που συμμετέχουν. Στο <a href="http://www.katiousa.gr/politika/dap-pasp-kai-kako-synapantima/">1</a>ο μέρος καλύψαμε τις καθεστωτικές, εδώ έχουμε τις «άλλες».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Αγωνιστικές Κινήσεις</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μουλάδες ονομάζονται 1. η κάστα του ανώτερου κλήρου στο Ιράν και άλλες μουσουλμανικές χώρες και 2. τα μέλη του ΚΚΕ (μ-λ). Εδώ θα ασχοληθούμε με τους δεύτερους. «Αγωνιστικές Κινήσεις» λοιπόν είναι η φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ (μ-λ) ενός πρώην συμπαθούς (αφού αναπαρήγαγαν όλη τη βρωμιά περί «προστασίας της Βουλής» απ’ το ΠΑΜΕ τον Οκτώβρη του ‘11) κόμματος (οργάνωση λέει ότι είναι). Αυτό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια» έλεγε ο Καραμανλής. Και εγώ συμπληρώνω «Όταν λέμε σέχτα εννοούμε σέχτα». Αυτό είναι η ΣΣΠ, η παράταξη της ίσως παλιότερης τιτλοφορούμενης «κομμουνιστικής» οργάνωσης στη χώρα, αν μαγειρέψουμε ελαφρώς τα στοιχεία και πούμε μερικά «δε βαριέσαι» κατά την ιστορική αναδρομή. Είναι η παράταξη της λεγόμενης ΟΚΔΕ (Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος), μετεξέλιξης του «Κόμματος Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος» ή «Κόμματος Διεθνιστών Κομμουνιστών Ελλάδος», δηλαδή ή ΚουΚουΔΕ ή ΚουΔουΚΕ ή όλα αυτά μαζί, (θα το αποσαφηνίσω στην Δευτέρα Παρουσία, όταν θα γράψω το 3ο μέρος του «Αριστερισμού»). Προσοχή όμως, όχι της «ΟΚΔΕ-Σπάρτακος» που θα αναφέρουμε πιο κάτω, αλλά της «ΟΚΔΕ-σκέτη», που είναι περισσότερο γνωστή ως ΟΚΔΕ-Εργατική Πάλη, απ’ το όνομα της εφημερίδας της. Στην ΣΣΠ οφείλεται και ένα απ’ τα μεγαλύτερα ξεφυσήματα που έχω ακούσει να κάνει άνθρωπος δίπλα μου. Πρόκειται για έναν εαακίτη, όταν το Μαηούνη του 2006 μου είχε ζητήσει να… πείσω τον ΣΣΠίτη να μπει σε ένα κοινό πλαίσιο γενικής συνέλευσης, στο οποίο ήδη είχαμε συμφωνήσει ΠΚΣ και ΕΑΑΚ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Ρε Τζον, πες του κάτι εσύ, να το υπογράψει να τελειώνουμε…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Ποιος ρε; Εγώ; Εδώ δεν ακούει εσάς, εμάς θα ακούσει…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τελικά το υπέγραψε επειδή βαρέθηκε να τον παρακαλάμε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Πορεία</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Παράταξη του Μ-Λ ΚΚΕ με ισχνή παρουσία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Άλλες παρατάξεις</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μπορεί και να υπάρχουν, τίποτα δεν αποκλείεται</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>ΑΝΑΦΗ-ΚΑΝΤΑΦΙ και τρεις χιλιάδες ΕΑΑΚ</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ξεκινήσαμε αυτό το διπλό αφιέρωμα στις φοιτητικές παρατάξεις και φτάσαμε μακριά, όμως διαισθάνομαι ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Τα ΕΑΑΚ «δεν είναι παράταξη».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Τι; Δεν είναι μέτωπο φοιτητών από πολιτικές οργανώσεις/κόμματα και ανένταχτους φοιτητές;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Ναι, αυτό είναι</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Άρα, είναι παράτ…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΕΜΕ!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Α, οκ, ναι, σόρρυ, ναι, οκ</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τα» ή «η» ΕΑΑΚ (άλλο πάλι κι αυτό, που θα μας πάρει 30 σελίδες να εξηγήσουμε, οπότε δεν θα το εξηγήσουμε) είναι λοιπόν ένα δίκτυο σχημάτων, μια πτέρυγα, μια παράταξη…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Είπες δεν είναι παράταξη…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Άμα ήξερα τι είναι τα ΕΑΑΚ εδώ θα ‘μουνα;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Μα αφού ξέρεις, γι’ αυτό και «εδώ είσαι»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τα ΕΑΑΚ αποτελούνται από «σχήματα», σε κάθε σχολή δηλαδή υπάρχει από ένα (ή και παραπάνω) σχήματα που κατεβαίνουν συνήθως μαζί (ή και όχι) στις εκλογές. Φαινομενικά τα σχήματα είναι ανεξάρτητα και απλώς δικτυώνονται ανά πόλη και πανελλαδικά σχηματίζοντας τ@ (όχι θα κάτσω να σκάσω) ΕΑΑΚ. Επίσης σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, κυριαρχεί η αμεσοδημοκρατία και οι αποφάσεις παίρνονται με τη μορφή ομοφωνίας. Αν δε συμφωνήσει και ο τελευταίος στο δωμάτιο, δεν πάμε ούτε για κατούρημα. Στην πράξη κάθε σχήμα ελέγχεται από κάποια συνιστώσα απ’ αυτές που συμμετέχουν. Και οι αποφάσεις συνήθως παίρνονται κάποια στιγμή όντως ομόφωνα, όχι επειδή ομοφώνησε όλος ο ντουνιάς, αλλά επειδή το μειοψηφούν μέλος ξενερώνει και δεν πατάει στα πλέον σχήματα ή επειδή εκπαραθυρώνεται εντέχνως από τους υπόλοιπους που δεν την παλεύουν πλέον με την πάρτη του. Καθαρά πράγματα. αντρίκια, παντελονάτα, «σεξιστικά» που λένε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στα ΕΑΑΚ λοιπόν συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος το ΝΑΡ (οργάνωση που προέκυψε απ’ τη διάσπαση της ΚΝΕ το ’89) ή καλύτερα η νεολαία του, η νΚΑ (νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση). Το ΝΑΡ έχει 2 βασικές (+ κάποιες μικρούτσικες + την κεντριστική) φράξιες, άλλες πιο φιλοΛΑΕ και άλλες πιο «ντούρες» αντικαπιταλιστικές, πράγμα που καθορίζει και το πόσο παλαντζάρουν τα σχήματα που ελέγχει ανά σχολή, ίδρυμα, πόλη και… χώρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στα ΕΑΑΚ συμμετέχει επίσης και το (παρακαλώ απομακρύνετε τα παιδιά απ’ την οθόνη) λεγόμενο ΣΕΚ («Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα»), το οποίο έχει διαπρέψει στο παρελθόν στον τομέα της πασοκοσύνης. Η αλήθεια είναι ότι τελευταία λανσάρεται ως πιο αριστερό έχοντας κάνει «στροφή» (στην ποιότητα, όπως η Νατάσα Θεοδωρίδου στα 00’s). Ακόμα συμμετέχει το μαοϊκό ΕΚΚΕ (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας), το οποίο δεν ξέρω αν έχει μέλη κάτω των 60 ετών, και το τροτσκιστικό ΕΕΚ (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα), το οποίο, αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι το αριστερότερο, ή καλύτερα το «αριστεριστικότερο» μόρφωμα της ελληνικής κοινωνίας, με καλές σχέσεις με τον αναρχικό χώρο και υπερεπαναστατικές θέσεις του τύπου:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Να τους πάρουμε φαλάγγι!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Πότε; Τώρα;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Όχι, χτες</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Να σημειωθεί ότι το ΕΕΚ είναι ίσως η μόνη δύναμη των ΕΑΑΚ που δε συμμετέχει στην Ανταρσύα. Συμμετέχει όμως η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος η οποία διαφέρει από την ΟΚΔΕ-«μη Σπάρτακος» στο ότι έχει μια μεγαλύτερη ευαισθησία στα LGBT θέματα. Οι καθαυτοί λόγοι διάσπασης των «ΟΚΔών» τη δεκαετία του ’80 βέβαια είναι άλλοι, που ανήκουν σε άλλο αφιέρωμα (το γνωστό, ναι). Ακόμη συμμετέχουν η Κ.Ο. Ανασύνταξη (not to be confusedwith «Κίνηση για την Ανασύνταξη κλπ κλπ 1918-55»), το ΕΑΜ Πάτρας (η οργάνωση του δολοφονημένου αγωνιστή Ν. Τεμπονέρα), οι Οικολόγοι-Εναλλακτικοί οι οποίοι δεν ξέρω αν υφίστανται (ψιλοϋφίστανται) και η ΑΚΟ-Σ (Αυτόνομη Κομμουνιστική Οργάνωση Σερρών)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Μάστορα, δεν υπάρχει ΑΚΟΣ πλέον. Έχει απορροφηθεί από το ΝΑΡ</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Και ‘γω που θες να το ξέρω;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Όπως έμαθες τα άλλα να μάθεις κι αυτό</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Επίσης στα ΕΑΑΚ υπάρχει και μεγάλος αριθμός ανένταχτων. Τώρα το τι ανένταχτοι είναι αυτοί, θα σας γελάσω. Συνήθως είναι ντεμέκ ανένταχτοι που πρόσκεινται σε μια απ’ τις μεγάλες οργανώσεις. Το ΝΑΡ ειδικά είναι μανούλα στο σπορ «εγκόλπωση ανένταχτων». Παλαιότερα (το Μαηούνη ή την εποχή που γράφαμε το αφιέρωμα στον αριστερισμό) υπήρχε μεγάλη μερίδα «αναρχιζόντων», παιδιών με γενικό «μίσος προς τους μπάτσους» κλπ. Το φαινόμενο αυτό έχει ελαττωθεί και διότι 1. τα ΕΑΑΚ σερβίρονται πλέον περισσότερο ως «παράταξη» (ή «μη παράταξη», οκ) της Ανταρσύα(ς), κάτι που αποξενώνει τους αναρχοδεβαριέσαι και 2. λόγω της στροφής πολλών αναρχικών ή αναρχοκάτι συλλογικοτήτων προς τον «εργατισμό», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, με συνέπεια κόσμος που πήγαινε ντουγρού για ΕΑΑΚ να γίνεται κάτι άλλο πιο μαύρο-κόκκινο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Λίγο την προσοχή σας παρακαλώ. Here comes the tricky part: ΑΡΕΝ–ΑΡΔΙΝ. Και εκεί που νομίζατε ότι τα βάσανά σας τελείωσαν μόλις τώρα αρχίζουν. Όταν λοιπόν το καλοκαίρι του ’15 η νεολαία Σύριζα αποχώρησε εν μια νυκτί (αναφερθήκαμε όταν μιλούσαμε για το «Bloco») προέκυψαν δύο σχηματισμοί. Μια μερίδα κράτησε τον τίτλο της φοιτητικής παράταξης «ΑΡΕΝ» και πορεύθηκε αυτόνομα μη εντασσόμενη κάπου, ενώ μια άλλη μερίδα δημιούργησε το ΑΡΔΙΝ (Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας) και λειτούργει de facto ως νεολαία της ΛΑΕ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Υπό το φως των εξελίξεων στο χώρο του πρώην Σύριζα και της μορφοποίησης της ΛΑΕ δύο άλλες συνιστώσες των ΕΑΑΚ, οι ΑΡΑΝ (Αριστερή Ανασύνθεση) και ΑΡΑΣ (Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση), έχοντας «γκώσει» από την πολλή επαναστατική καθαρότητα έφυγαν απ’ την Ανταρσύα και εντάχθηκαν στη ΛΑΕ. Όμως άλλο το κόμμα και άλλο το φοιτητικό σκέλος. Σχετικά εύκολα φεύγεις από ένα κάπως φρέσκο brand όπως η Ανταρσύα αλλά απόλυτα δύσκολα εγκαταλείπεις ένα αναγνωρίσιμο, με τα καλά του και τα στραβά του brand, στο φοιτητικό χώρο. «Τούτα τα ΕΑΑΚ είναι δικά σας, αλλά και δικά μας» βροντοφώναξαν λοιπόν οι ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ (που ξαφνικά αγαπήθηκαν καθώς τα προηγούμενα χρόνια αντάλλασσαν «σούτια» σε διάφορες σχολές.) Και όχι μόνο αυτό. «Θα σας φέρουμε και φρέσκο κόσμο εκ πρώην Σύριζα νυν ΛΑΕ από το ΑΡΔΙΝ (και μη ΛΑΕ απ’ την ΑΡΕΝ)». «Όχι» λέει το μισό ΝΑΡ, «Ναι» το υπόλοιπό μισό και «Δε βαριέσαι, ό,τι είναι να γίνει ας γίνει» όλο μαζί. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ένα κομμάτι της ΑΡΑΣ (το πιο ζωηρό», το πιο τεστοστερονάτο, λένε μερικοί) αποχωρεί και δημιουργεί την ΑΡΙΣ (Αριστερή Συσπείρωση) δηλώνοντας πιστός σύμμαχος του ΝΑΡ και μαζί της καθαρότητας των ΕΑΑΚ από ξένες (και πρώην μη ξένες) προσμίξεις. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν γεγονότα που «δεν τιμούν κανένα μας» όπως μου έλεγε γνωστός μου παλιός Εαακίτης όταν τον ρώτησα:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Τι έγινε ρε [Τάδε];</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-[Το και το]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Μα καλά όταν παίζουμε ξύλο εμείς κι εσείς είναι «ντροπή και αίσχος» και όταν παίζετε μεταξύ σας είναι «Δευτέρα πρωί»;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-[…]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έτσι βρισκόμαστε (με μεγαλύτερη ένταση απ’ ό,τι πέρσι) εν όψει του φαινομένου σε πολλές σχολές να κατέβουν πολλαπλά αλληλοδερόμενα (ή σε ανακωχή) ΕΑΑΚ. Ασχέτως των παραπάνω, η πιο σύντομη απάντηση στο «Τι είναι τα ΕΑΑΚ;» παραμένει: «Η κοινή παράταξη Ανταρσύα-ΛΑΕ στα πανεπιστήμια».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Άλλωστε, ουδόλως αναμένεται να θορυβήσουν τα παραπάνω, το ευρέως γνωστό για την αναξιοπιστία του σάιτ του χώρου nka.gr το οποίο θα αθροίσει ό,τι χρειάζεται να αθροιστεί ασχέτως ταμπέλας. Δε μιλάω για «νοθεία» των αποτελεσμάτων. Μιλάμε όμως για επιλεκτική παρουσίαση στα ΑΕΙ και για σχεδόν ολική απουσία αποτελεσμάτων ΤΕΙ (εσχάτως έχουμε και λιγάκι ΤΕΙ, για μεζέ) πάνω στην απάλευτη λογική:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Μα αφού δεν έχω ρε φίλε σχήμα εκεί, πως θα βγάλω αποτελέσματα;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Ε, τότε μη βγάζεις συγκεντρωτικά ρε μάστορα</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Ε, και πώς θα γίνει;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Ε, μα αυτό είναι σολιψισμός. Δεν βλέπω κάτι άρα δεν υπάρχει</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Εντάξει όλα αυτά, αλλά το ρεζουμέ ποιό είναι; Λοιπόν που λέτε στα ΕΑΑΚ υπάρχουν ορισμένοι πολύ αξιόλογοι άνθρωποι σε προσωπικό επίπεδο, αρκετά περισσότεροι είναι αντιφασίστες, αρκετοί αγωνίζονται σε επιμέρους κινήματα (πλειστηριασμούς κλπ) ενώ μερικοί έχουν μια ασαφή αριστεροκάτι άποψη για την κοινωνία του μέλλοντος, σωστά φανταστήκατε, αυτή που «θα τρέχουμε γυμνοί στα λιβάδια». Τώρα γιατί συμμετείχαν στις γιορτές υπερηφάνειας ή/και διαπραγμάτευσης του Σύριζα πρόπερσι, θα σας γελάσω. Γιατί επίσης τη δεκαετία του 2000 (δεκαετία μόνιμης συνεργασίας ΕΑΑΚ-ΔΑΡΑΣ/ΑΡΕΝ) όταν τους λέγαμε ότι ο Σύριζα θα εξελιχθεί σε σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα μας έλεγαν μίζερους δογματικούς, ούτε αυτό το ξέρω. Γιατί επί χρόνια, ως πτυχιούχοι πλέον, συνεργάζονταν σε συλλόγους δασκάλων/καθηγητών με το Σύριζα είναι κάτι που επίσης (παριστάνω ότι) αγνοώ. Το ίδιο και για τη στάση των πολιτικών τους φορέων στο συνδικαλιστικό κίνημα (με το τσουβάλιασμα του ΠΑΜΕ με τον κυβερνητικό/εργοδοτικό συνδικαλισμό).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Φυσικά υπάρχουν και αρκετά νέα παιδιά που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ΚΚΕ. Απλώς δεν είναι ΚΚΕ από σπόντα, είτε γιατί δεν έτυχε, είτε γιατί πρόλαβαν να μυηθούν στο «αντιΚΚΕ αφήγημα» από νωρίς. Απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι ένας σεβαστός αριθμός απ’ αυτούς γίνεται υποστηρικτής του ΚΚΕ στην (πιο) ενήλικη ζωή του. Βέβαια στη συντριπτική τους πλειοψηφία, και αυτό πιάνει και τους «καλούς» και τους «κακούς», είναι θεμελιωδώς (fundamentally) αντιΚΚΕ και μάλιστα με έναν a priori εξωϊστορικό παβλωφικό ντουγανίσιο αντικΚΚΕδισμό, έναν αντιKKEδισμό συναισθηματικό, λαϊφσταιλάδικο κλπ και ως εκ τούτου απολίτικο και εδώ που τα λέμε απάλευτο και σε ορισμένες περιπτώσεις αντιδραστικό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Ναι, αλλά τους χωνεύεις. Πες την αλήθεια! ΑΪ ΓΟΥΟΝΤ ΔΕ ΤΡΟΥΘ!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-ΓΙΟΥ ΚΑΝΤ ΧΑΝΤΛ ΔΕ ΤΡΟΥΘ!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>The Truth is out there. Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-«Η αντικειμενικότητα είναι μια μαλακία»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Πάολο Κοέλιο;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Όχι. Εγώ, τώρα</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η Πανσπουδαστική Κ.Σ. λοιπόν (ή Πανσπουδαστική Σ.Κ. παλαιότερα) ήταν για πολλά χρόνια η παράταξη της ΚΝΕ, του ΚΚΕ δηλαδή, στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Και πλέον αποτελεί το εκλογικό σχήμα του ΜΑΣ (Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών) μιας συσπείρωσης που συμμετέχει η ΚΝΕ, που συσπειρώνει τους φοιτητές όχι με βάση κάποιο ISO πρότυπο αριστεροσύνης, αλλά με κριτήριο την θέλησή τους να παλέψουν για τα προβλήματά τους, κύρια φοιτητές από λαϊκές οικογένειες. Το ΜΑΣ βρίσκεται σε στενή συνεργασία με το ΠΑΜΕ, την αντίστοιχη ταξική συσπείρωση των εργαζομένων. Δεν ζει σε γυάλα και δεν αντιμετωπίζει το φοιτηταριάτο σαν μια ομάδα διανοουμένων αλλά σαν αυριανούς εργαζόμενους. Παλεύει για σχολές με λειτουργικούς συλλόγους σπουδαστών, για τα καθημερινά ζητήματα από το βιβλίο και το πρόγραμμα σπουδών έως τα επαγγελματικά δικαιώματα χωρίς να αποσπάται απ’ το γενικό, την κατάσταση στη χώρα. Και σ’ αυτόν τον αγώνα τα περισσότερα παιδιά είναι με ειλικρινή αυταπάρνηση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ναι, τα παιδιά της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια είναι λίγο στραβόξυλα ώρες ώρες, λίγο μονοκόμματοι, υπάρχουν φορές που «δε στρίβουν» αλλά στις 03.00 τα ξημερώματα θα είναι έξω απ’ τη ΜΕΒΓΑΛ όταν θέλει να κάνει ατομικές συμβάσεις, στις 09.00 έξω απ’ το Attica όταν θέλει να ανοίξει τις Κυριακές, στις 12.00 στις σχολές τους όταν η γραμματεία θα δηλώνει ότι εξαντλήθηκαν τα συγγράμματα, στις 15.00 θα μαζευτούν να τα πουν και στις 18.00 θα βγουν στη συνοικία εξόρμηση με τη Λαϊκή Επιτροπή για το δημόσιο γηροκομείο που κλείνει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Ναι, αλλά στις 21.00 θα πάνε για κρασιά στο Μπιτ Παζάρ! Γι’ αυτά δε λέτε τίποτα!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-[σφίγγει τα δόντια, για να συγκρατηθεί]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι που περάσαμε απ’ τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο του ΜΑΣ, της ΠΚΣ, ενόψει της Τετάρτης 24 του Μάη. Γιατί είναι το αυριανό επιστημονικό δυναμικό που θέλουμε να κρατήσουμε στο ρημαδότοπο που λέγεται Ελλάδα. Είναι αν θέλετε και προσωπικό το ζήτημα. Δε θέλω να χάσω άλλους φίλους για τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία. Τους θέλω εδώ, με την επιστημονική τους κατάρτιση για να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται. Και αν το δυναμικό αυτό, εκτός από επιστημονικά καταρτισμένο, είναι και αγωνιζόμενο, διπλό το καλό. Γιατί θα είναι πάλι μαζί μου έξω απ’ τη δουλειά μου, όπως ήταν πέρσι που ήμουν απλήρωτος και υπήρχε κίνδυνος να βρεθώ στο δρόμο. Και θα συνεχίσουν να ακούν στωικά τον κάθε ανύπαρκτο ή βαλτό να τους λέει «Δεν έχετε δουλέψει ποτέ στη ζωή σας». Όπως το άκουγα εγώ το 2004 όταν σαν «αδούλευτο» τσουτσέκι 20 χρονών καθόμουν στην αλυσίδα περιφρούρησης μιας απεργίας μαζί με ανθρώπους με ροζιασμένα χέρια ή κατεστραμμένες σπονδυλικές στήλες και άκουγα τα ίδια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η Πανσπουδαστική, χτες ως παράταξη και σήμερα ως το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο με το γαρύφαλλο, είναι ένα απ’ τα σχολεία που «μας έκαναν ανθρώπους», όχι γιατί ήμασταν τίποτα αστακοί του Λάνθιμου, αλλά γιατί ακριβώς δε θέλαμε να γίνουμε τέτοιοι. Και άμα γινόμασταν πάλι 20 χρονών γομάρια, εκτός ότι θα σηκώναμε όλα τα νταμάρια, την ΠΚΣ θα ξαναψηφίζαμε και με τα δύο χέρια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Καλή ψήφο λοιπόν.</span></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-52539082835143613112017-07-02T23:39:00.008+03:002017-07-03T00:25:39.988+03:00Φοιτητικές Εκλογές Α' Μέρος: ΔΑΠ-ΠΑΣΠ και το κακό συναπάντημα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/politika/dap-pasp-kai-kako-synapantima/">www.katiousa.gr</a>, στις 19/05/2017]</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzH09Ny58-qJF_weMRn_qVlldst_DQSZVx3xW6Dmw8DM8t5i8AgxOFa-wLWe03qfwApN_gzoJUtYbcAzwKdtdtZATDGACIvWyodpciG-IiPZVz8pqJpGAWhWhWVNMGkihY0F_H_6bD2ifo/s1600/A+%2528%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="564" data-original-width="900" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzH09Ny58-qJF_weMRn_qVlldst_DQSZVx3xW6Dmw8DM8t5i8AgxOFa-wLWe03qfwApN_gzoJUtYbcAzwKdtdtZATDGACIvWyodpciG-IiPZVz8pqJpGAWhWhWVNMGkihY0F_H_6bD2ifo/s400/A+%2528%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-size: x-large;">Το «κόντεξτ»</b></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Θα γράψεις κάτι για τις φοιτητικές εκλογές;</span></div>
<span style="font-size: large;">
<div style="text-align: justify;">
-Μπα, βαριέμαι</div>
<div style="text-align: justify;">
-Γράψε τότε το 3ο Μέρος για τον «Αριστερισμό»</div>
<div style="text-align: justify;">
-Καλά, θα γράψω για τις εκλογές</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο παραπάνω διάλογος, αν και φανταστικός, θα μπορούσε να συνοψίζει τη σχέση του γράφοντος με το γράψιμο και τη θεματολογία αυτού. Σε λίγες μέρες έχουμε φοιτητικές εκλογές και το ότι πολλοί αρθρογράφοι της Κατιούσα είμαστε 30φεύγα χρονών δε θα μας σταματήσει απ’ το να γράψουμε γι’ αυτές. Με τη βιωμένη εμπειρία αλλά και την απόσταση τόσων χρόνων για οδηγό, αυτή είναι η δική μου συνεισφορά. Μια παρουσίαση των παρατάξεων που συμμετέχουν. Υποκειμενική και προκατειλημμένη όσο δεν πάει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<b><div style="text-align: justify;">
<b>Και Α και ΟΥ. Λοβοτομή παντού. Με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.</b></div>
</b><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (Δημοκρατική Ανανεωτική Πρωτοπορία-Νέα Δημοκρατική Φοιτητική Κίνηση) ή πιο απλά ΔΑΠ είναι η παράταξη της ΝΔ. Και εδώ θα μπορούσαμε να σταματήσουμε γιατί μπορείτε να φανταστείτε τα υπόλοιπα. Αλλά όοοοοοοοοχι, θα τα ακούσετε (ή μάλλον θα τα διαβάσετε).</div>
<div style="text-align: justify;">
Ιδρύθηκε το 1974 από τη συνένωση της ΔΑΠ Αθήνας και της ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης (χμ, ευρηματικό). Αποτέλεσε τη φυσική (οκ, την ξεπλυμένη) συνέχεια της ΕΚΟΦ, της φασίζουσας αλλά όχι ακριβώς φασιστικής παράταξης της ΕΡΕ στα Πανεπιστήμια προδικτατορικά. Υπήρξε το μακρύ χέρι των κυβερνήσεων Καραμανλή τη δεκαετία του ’70 με χαμηλά πάντως ποσοστά γύρω στο 10%. Η δεκαετία του ’80, με το βαθύ ΠΑΣΟΚ στα ντουζένια του ήταν ταυτόχρονα περίοδος περισυλλογής αλλά και αργής και σταθερής ανόδου. Ήταν παράλληλα η δεκαετία των Κενταύρων και των Ρέηντζερς, των χουλιγκάνικων ομάδων κρούσης, ή ταγμάτων εφόδου όπως θα λέγαμε σήμερα, αν αυτό δε μας θύμιζε κάτι άλλο, λιγότερο μπλε και περισσότερο μαύρο. Ομάδων, που σκοπό είχαν τον τραμπουκισμό φοιτητών της Ν. ΠΑΣΟΚ, όπως επίσης του ΚΚΕ και άλλων αριστερών οργανώσεων. Ελλείψει καθαρής (λόγω της «ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς» όπως θα ‘λεγε κι ο Άδωνις) ακροδεξιάς ή φασιστικής παράταξης στα πανεπιστήμια η ΔΑΠ συσπείρωνε κάθε αντιδραστικό φιλοβασιλικό, φιλοχουντικό ή άλλο στοιχείο εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων. Η δευτεροτριτοτέταρτη θέση της σε πανελλαδικό επίπεδο της έδινε λίγες σχολές στην κατοχή της και ελάχιστες σχολές με αυτοδυναμία. Αυτό σήμαινε ότι η δράση της επικεντρωνόταν περισσότερο στον αγνό ανόθευτο τραμπουκισμό και όχι τόσο στην δημοσιοσχετίστικη πελατειακή κοτζαμπασίστικη σχέση της με το φοιτητόκοσμο, κάτι στο οποίο θα διαπρέψει αργότερα, απ’ τη δεκαετία του ’90 έως σήμερα. Αυτό ξεκίνησε δειλά-δειλά από το 1987 όταν η ΔΑΠ, πατώντας πάνω στην προχωρημένη σήψη της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ (που είχε αντίκτυπο και στο χώρο της παιδείας), την άγρια συκοφάντηση εννοιών όπως (σοσιαλισμός, αριστερά κλπ) πάλι απ’ το ΠΑΣΟΚ και την γενικότερη κατάσταση στην Ευρώπη με τις επικείμενες ανατροπές, κατάκτησε για πρώτη φορά την 1η θέση πανελλαδικά. Και από τότε δεν την ξαναέχασε. Σταδιακά τα Πανεπιστήμια μεταβλήθηκαν σε μηχανισμούς πελατειακών σχέσεων και ρουσφετιών, ανοιχτού ή κεκαλυμμένου μπραβιλικίου και χώρους αναπαραγωγής της εκλογικής βάσης της ΝΔ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι να απορεί κανείς με διάφορους νεοδημοκρατικής κοπής ή και ελευθέρας βοσκής φιλελευθέρους στη δημόσια σφαίρα, που εν έτει 2017 κάνουν λόγο για «άντρα ανομίας», και «τελευταία οχυρά σοβιετίας». Δεν τους ενημέρωσε κανείς ότι επί 30 (ολογράφως τριάντα) χρόνια κουμάντο στα περισσότερα ελληνικά ΑΕΙ και σχεδόν σε όλα τα ελληνικά ΤΕΙ κάνει η ΔΑΠ; Αυτή βγάζει πρυτάνεις, αυτή δίνει (ή και παίρνει) τις εργολαβίες συντήρησης/καθαριότητας/σίτισης, αυτή καθορίζει ποιος, με ποια ταχύτητα και εάν θα πάρει και πόσα πτυχία. Παράλληλα η ΔΑΠ (μαζί με την ημιθανή αλά όχι λιγότερο συνένοχη ιστορικά ΠΑΣΠ) είναι ένα μόρφωμα που χρησιμοποιεί και περιθάλπει μπράβους της νύχτας ενώ ανοιχτοί είναι και οι δίαυλοί της με την ιδίου φυράματος Χρυσή Αυγή. Ακόμη είναι μια επικερδής επιχείρηση, πρόθυμη να καλύπτει τα λειτουργικά της έξοδα και τα «μερίσματα» των στελεχών της μέσω συνεργασιών με νυχτερινά κέντρα και ταξιδιωτικά πρακτορεία. Είναι αυτή η μέθοδος προσέγγισης μελών που θα διανθιστεί στην πορεία με «χαριτωμένες» αφίσες τύπου «ΜΟΝΙ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ» και «ΠΑΡΤΗ ΜΕ 5 ΕΥΡΩ», ενδεικτικές του πολιτιστικού επιπέδου που διέπει την οργάνωση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Αυτό που μας περιγράφεις είναι μια απολίτικη κλίκα. Δηλαδή δεν έχει πολιτική ταυτότητα; Είναι ένα μάτσο αριβίστες στην κορυφή και τα μεσαία κλιμάκια και μια μάζα παραπλανημένα παιδιά στη βάση;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθε άλλο. Η δουλειά-δουλειά και η διασκέδαση-διασκέδαση. Η ΔΑΠ προωθεί ενεργά την πολιτική της ΝΔ (ιδιωτικά ΑΕΙ κλπ) όταν αυτή κυβερνά, καθώς και γενικότερους συστημικούς σχεδιασμούς (κατάργηση ασύλου κλπ) όταν το κόμμα της βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Και τους προωθεί μια χαρά. Με άνεση και ξεδιαντροπιά. Την Τρίτη διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι «είναι μια ανεξάρτητη παράταξη που νοιάζεται για τα συμφέροντα των φοιτητών» και την Πέμπτη δέχεται τα συγχαρητήρια του Σαμαρά, του Κυριάκου ή συνηθέστερα του Άδωνη μέσω γραφικών/γλοιωδών σέλφι. Αλίμονο αν ο ατομικός καριερισμός έμπαινε φρένο στην προώθηση των αλλαγών που έχει ανάγκη η άρχουσα τάξη. Το πρωί ημερίδα για την επιχειρηματικότητα, το μεσημέρι γλείψιμο/απειλή καθηγητή για να περάσει κάποιος δαπίτης το μάθημα και το βράδυ φτηνό (με ακριβή μίζα) ποτό στον Κιάμο. Και το Μάιο; Μύκονοοοοοοοοοος!</div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, σημειώνουμε ότι ο καταποντισμός του ΠΑΣΟΚ και η ουσιαστική διάλυση της νεολαίας του και της ΠΑΣΠ έφεραν τη ΔΑΠ σε κατάσταση να «παίζει μπάλα» μόνη της στις σχολές. Να κόβει (το βήχα) και να ράβει (στόματα). Να οργώνει (συνειδήσεις) και να θερίζει (κεφάλια, έχω και προσωπική εμπειρία).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Χέρι ήταν, μην υπερβάλλεις, επειδή σε ράβανε τρεις ώρες στο ΑΧΕΠΑ</div>
<div style="text-align: justify;">
-Έστω.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<b><div style="text-align: justify;">
<b>Θα μου κλείσεις το σπίτι με έχεις κάνει ΠΑΣΠίτη</b></div>
</b><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τι να πει κανείς για το σκήνωμα της ΠΑΣΠ; Της κάποτε κραταιάς παράταξης ενός κραταιού κόμματος, του καθαυτού «ελληνικού» κόμματος, του κόμματος που συμπύκνωνε το ζουμί του νεοελληνικού μικροαστισμού των τελευταίων 40 ετών, του ΠΑΣΟΚ. Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η ΠΑΣΠ σε αντίθεση με την ΔΑΠ λοιπόν είχε το εξής πλεονέκτημα. Η ΔΑΠ, έχοντας το κόμμα της στην αντιπολίτευση στα περισσότερα χρόνια απ’ το ’74, και με δεδομένο ότι μέχρι το 1982 ήταν ημι-περιθωριακή, διέπρεψε περισσότερο στο «συντεχνιακό», εσωτερικό ρουσφέτι εντός σχολών. Βιβλία, σημειώσεις, θέματα, ταξίδια, νυχτερινά κέντρα κλπ. αποτέλεσαν το φόρτε της. Η ΠΑΣΠ απ’ την άλλη (χωρίς να υστερεί στα προηγούμενα) είχε το εξής συντριπτικό πλεονέκτημα. Έχοντας το κόμμα της στην κυβέρνηση για πολλά χρόνια (1981-1989, 1993-2004) μπορούσε να υποσχεθεί ρουσφέτια και εκτός πανεπιστημίου. Ο μεν δαπίτης μπορούσε να υποσχεθεί κάτι μόνο για το δήμο ή τη νομαρχία (εφ’ όσον ήταν μπλε), ο Πασπίτης είχε και το κεντρικό κράτος και μια θέση σ’ αυτό σαν δέλεαρ. Έχει μεγάλη σημασία αυτό. Άλλο να προσφέρεις τη ψήφο σου με αντάλλαγμα να έρχεται η υδροφόρα στο χωριό δυο φορές τη βδομάδα αντί για μία και άλλο να έχεις την κρυφή ελπίδα ότι αν ανελιχθείς στην κλίμακα της πασοκοϊεραρχίας, θα μπεις στη ΔΕΗ ή στο καθαυτό δημόσιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στις αγωνιστικές επετείους (πχ. Πολυτεχνείο) το πράγμα άλλαζε. Οι πασπίτες φορούσαν τα «αγωνιστικά» τους και μας γάνωναν το κεφάλι στα φουαγιέ των σχολών με Μπιθικώτση και «Όταν σφίγγουν το χέρι». Μη με παρεξηγήσετε, πολύ καλός ο Μπιθικώτσης και η Ρωμιοσύνη, απλά όταν έχει διαβρωθεί το ακουστικό σου νεύρο από την χρησιμοποίηση τους απ’ τους πασόκους, προκαλείται μια μικρή απώθηση. Φανταστείτε τη λέξη αριστερά και τον Σύριζα και θα καταλάβετε. Τέτοια τρέλα που λέτε πουλούσε η ΠΑΣΠάρα. Και την αγόραζε ουκ ολίγος κόσμος.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στην πωλούμενη τρέλα δεν συμπεριλαμβάνεται το παρακάτω περιστατικό, ενδεικτικό του τι θεωρεί ένα στέλεχος καθεστωτικής παράταξης σοβαρό και τι όχι. Νομίζω ότι η πασπίτισσα της παρέας, μεσαίο στελεχάκι, ήταν απόλυτα ειλικρινής μέσα στο μικρόκοσμό της όταν βρεθήκαμε σε κοινή παρέα το 2012 και της φέρθηκα λίγο προβοκατόρικα:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Ξέρεις, συν τοις άλλοις είστε υπεύθυνοι για την καταστροφή της χώρας, τη φτωχοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων και τις 3.000 αυτοκτονίες</div>
<div style="text-align: justify;">
-[καμία αντίδραση, η πασπίτισσα πίνει το κρασί της, τρώει λίγο σαλάτα και αλλάζει θέμα]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν περνάνε 10 λεπτά και σε πολύ ηπιότερο τόνο, με την αίσθηση ότι δε λέω και κάτι φοβερό, αναφέρομαι και σε πιο καθημερινά πράγματα:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-Άλλωστε ρε Μαρία και σεις κάνετε τα κονέ σας με τα ξενυχτάδικα και τα γραφεία ταξιδίων…</div>
<div style="text-align: justify;">
-ΣΟΒΑΡΑ ΜΙΛΑΣ; ΑΚΟΥΣ ΕΚΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ψευδής συνείδηση, στα καλύτερά της.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ελαφρύνοντας την κουβέντα, οι διαφορές ΔΑΠ-ΠΑΣΠ ήταν θα λέγαμε και «πολιτιστικές».</div>
<div style="text-align: justify;">
Υπήρχε δηλαδή ένας καταμερισμός. Αν ο Δαπίτης ήταν πρώτος στα «μπίτια», ο Πασόκος ήταν πρώτος στα σκυλάδικα. Υπήρχαν βέβαια και ενδοσκυλαδικές αντιθέσεις. Ο δαπίτης ως πιο εύπορος, μπορούσε να είναι εξπέρ στον πιο «φλώρο» Οικονομόπουλο, ενώ ο πασπίτης ως «λαϊκότερος» είχε μια παραπάνω έφεση στον πιο «βαρύ» Μακρόπουλο. Φυσικά τα παραπάνω είναι σχηματικά. Δυστυχώς οι εγγραφές μελών στις αστικές φοιτητικές παρατάξεις δεν ήταν αντίστοιχη της ταξικής αναφοράς αυτών. Είδα και είδαμε πολλά παιδιά φτωχών οικογενειών, ιδιαίτερα απ’ την επαρχία, να περιφέρονται σαν «χαμένα» γύρω απ’ τα τραπεζάκια της ΠΑΣΠ και κυρίως της ΔΑΠ στο πρώτο έτος και να γράφονται μέλη. Είδαμε επίσης το πώς η γαλούχηση με το πνεύμα του ατομικισμού, του βολέματος, της «σκατοψυχιάς», τους έκανε χρόνο με το χρόνο να υψώνουν το γιακά της πόλο μπλούζας (μικρό το κακό, αν μέναμε στην ενδυματολογία) και να περιφέρονται με ύφος «γαμιά της γειτονιάς» και «δερβέναγα του χωριού» παριστάνοντας τους Mr. Τίποτα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<b><div style="text-align: justify;">
<b>Τι ακριβώς μπλοκάρει το #Bloco;</b></div>
</b><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι παλιοί θυμούνται το/τα Δ.Α.Ρ.Α.Σ. (Δίκτυο Αυτόνομων Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων), οι παλιότεροι τον Δημοκρατικό Αγώνα, οι νεότεροι, μεταξύ των οποίων και εμείς οι 30άρηδες (sic) την ΑΡ.ΕΝ. (Αριστερή Ενότητα). Τι κοινό έχουν όλα τα παραπάνω ονόματα ή ακρωνύμια; Είναι τα διάφορα brands(«brand name»=διακριτικός τίτλος) με τα οποία μας συστήνεται ανά τις εποχές ο πολιτικός χώρος ανάμεσα στο ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι ο χώρος που φέρει τον παραπειστικό τίτλο «Ανανεωτική Αριστερά», προφανώς σε αντιδιαστολή με μια άλλη αριστερά δογματική, αρτηριοσκληρωτική, πεπαλαιωμένη, αποστεωμένη, αποχυμωμένη και αποφλοιωμένη. Έστι δε μη αποφλοιωμένη αριστερά, το λεγόμενο ΚΚΕ Εσωτερικού ή ΕΑΡ ή Συνασπισμός ή Σύριζα, ανάλογα την εποχή.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ε, λοιπόν δε θα το πιστέψετε. Ενώ στο κόμμα οι αποχωρήσαντες του 2015 που συγκρότησαν αργότερα τη ΛΑΕ ήταν μειοψηφία, στη νεολαία λόγω του λεγόμενου «βρασμού του αίματος» ήταν η συντριπτική πλειοψηφία. Έτσι, όταν ο Σύριζα μετά το λεβέντικο δημοψήφισμα της 15ης Ιουλίου έκανε την περιβόητη «δεξιά στροφή» (ότι πριν ήταν ζωσμένοι με τα φυσεκλίκια και έτοιμοι για το βουνό δηλαδή…) η νεολαία του, έτσι νευρώδης, αδάμαστη και επαναστατική που ήταν πάντα, είπε το μεγαλειώδες μπουμπουλινέικο και μαντωμαυρογένικο «ΟΧΙ» και αποχώρησε ψιλοσύσσωμη απ’ το Σύριζα. Και σαν να μην έφτανε αυτό οι νεαροί συριζαίοι, καθώς «δε βολεύονταν με λιγότερο ουρανό» αποχωρώντας (μαζί με τις «αριστερότερες» συνιστώσες ΚΟΕ/ΔΕΑ κλπ) πήραν μαζί τους παραμάσχαλα και το brand name ΑΡ.ΕΝ. Αριστερή Ενότητα. Τέτοια κελεπούρια με ιστορία και αγωνιστικές περγαμηνές (#not) brand names δε χάνονται στο φοιτητικό χώρο. Έτσι προέκυψε η ανάγκη η (ανύπαρκτη) Νεολαία Σύριζα να προχωρήσει σε rebranding του σκηνώματός της. Και παραμένοντας σχεδόν ανύπαρκτη από κόσμο, δημιούργησε το λεγόμενο #Bloco (με δίεση). Τώρα, το τι ακριβώς μπλοκάρει το Bloco δεν είμαι σίγουρος, ξέρω όμως τι δεν μπλοκάρει και τι προωθεί. Είναι το φερέφωνο της κυβέρνησης Συριζα(νελ) στα Πανεπιστήμια, και έχει αναλάβει το βαρύ είναι αλήθεια έργο (εγώ πχ. θα ντρεπόμουν να το κάνω, αλλά οκ, εγώ έχω και τσίπα, οπότε δεν πιάνομαι) να λειάνει τις γωνίες του 3ου και 4ου Μνημονίου οσονούπω και του 5ου Μνημονίου. Τώρα θα μου πείτε:</div>
</span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Μα ρε φίλε, μπήκαμε στο σάιτ της και λέει τα ακριβώς αντίθετα, ότι αγωνίζεται για «να τρέχουμε γυμνοί στους αμπελώνες και να κυλιόμαστε στο παχύ χορτάρι»</span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">-Καλωσήρθατε στην ΠΑΣΠ v2.0 και καλά κρασιά (απ’ τον αμπελώνα)</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-16824796097824392292017-05-18T17:27:00.001+03:002017-05-18T17:27:53.651+03:00ΝΒΑ: Περιφερειακοί ανταγωνισμοί σε εξέλιξη<div class="" style="clear: both; text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιούσα, <a href="http://www.katiousa.gr/koinonia/athlitismos/nva-perifereiakoi-antagonismoi-se-ekseliksi/">www.katiousa.gr</a>, στις 16/05/2017]</i></div>
<div class="" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirWX6HdOVL6MC8Wm8oFYNpy5r7fWdVdBJAuhFtmDi87vuCuNe1wnlCXDreUEFJmzIyqRDzB6tsArgoPpM7X55euQB8PhZ2WB8bmkjlucF10yGMcNIqHKqLHMACjhUuttae5hib3LeoZy0o/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirWX6HdOVL6MC8Wm8oFYNpy5r7fWdVdBJAuhFtmDi87vuCuNe1wnlCXDreUEFJmzIyqRDzB6tsArgoPpM7X55euQB8PhZ2WB8bmkjlucF10yGMcNIqHKqLHMACjhUuttae5hib3LeoZy0o/s400/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Σκληρή» Δύση VS «Νερόβραστη» Ανατολή σημειώσατε… μάλλον μη σημειώνετε τίποτα ακόμα. Και αυτό γιατί η εσωτερική μάχη στις δύο περιφέρειες του ΝΒΑ βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Και συγκεκριμένα στο υψηλότερο επίπεδο. Απ’ τη μια πλευρά μαίνεται ήδη ο πόλεμος ανάμεσα στα κατά τεκμήριο δύο καλύτερα projects των τελευταίων 5 και 20 ετών αντίστοιχα, δηλαδή τους Γκόλντεν Στέητ Γουόριορς και τους Σαν Αντόνιο Σπερς (1-0) και απ’ την άλλη η κουστωδία του λεγόμενου ή/και πραγματικού βασιλιά Λεμπρόν Τζέιμς ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τους Μπόστον Σέλτικς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">Φαρ Ουέστ</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στην ακόμα και εν έτει 2017 «άγρια» Δύση, οι θυελλώδεις Γουόριορς έκαναν έναν περίπατο με δύο 4-0 («σκουπίσματα-sweeps», έτσι τα λένε στην Αμερική) απέναντι στους αξιοπρεπείς Μπλέιζερς και στους πολύ καλούς «Μορμόνους» (αν και με 2-3 Γάλλους καθολικούς) Γιούτα Τζαζ, οι οποίοι κόντρα στις προβλέψεις πέρασαν το εμπόδιο των Κλίπερς στον πρώτο γύρο. Αντίθετα οι γερασμένοι αλλά πάντα μυαλωμένοι Σπερς, δυσκολεύτηκαν περισσότερο απ’ όσο δείχνουν τα τελικά 4-2 στους δυο πρώτους γύρους. Μετά από ένα σκληρό τζαρτζάρισμα επιβλήθηκαν πρώτα έναντι των σκληροτράχηλων Μέμφις Γκρίζλις και αργότερα των τριποντάκηδων Ρόκετς καταφέρνοντας στο τέλος να ξυρίσουν τον υποψήφιο για MVP γαμπρό, Τζέιμς Χάρντεν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Θα ήταν παράλογο να ισχυριστούμε ότι στη δυτική μάχη, μεταξύ των διασκεδαστικών αλλά απόλυτα αποτελεσματικών Καλιφορνέζων και των καλοκουρδισμένων Τεξανών δεν υπάρχει φαβορί. Και αυτό είναι η παρέα του Στεφ Κάρι, του Κλέι Τόμσον, του «τσαμπουκά» πολυθεσίτη Ντρέιμοντ Γκρην και του άτιτλου μεν, σουπερστάρ πρώτου μεγέθους δε, Κέβιν Ντουράντ που αποκτήθηκε φέτος. Μια ομάδα που αποτελεί την επιτομή του σύγχρονου μπάσκετ, «ταχύτητα-κίνηση-passing game-πολλά τρίποντα» αλλά ταυτόχρονα καλή άμυνα, μια συνταγή που οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2015 και την πολύ δυνατή παρουσία στους τελικούς το 2016. Μπορεί να έχει κάποια προβλήματα στο «δέσιμο», καθώς επίσης να μην έχει στον πάγκο τον πρώτο προπονητή της Στ. Κερ λόγω χρόνιου προβλήματος υγείας, αλλά το πλεονάζον ταλέντο και η κεκτημένη ταχύτητα των περασμένων σεζόν φτάνουν και περισσεύουν για της δώσουν τον τίτλο του φαβορί. Και ο τίτλος αυτός ενισχύεται μετά τον δραματικό πρώτο αγώνα και τη νίκη, που συνοδεύτηκε με τις καταγγελίες για εσκεμμένο τραυματισμό του σταρ του Σαν Αντόνιο, Κ. Λέοναρντ από έναν οξύθυμο γεωργιανό (σ.σ. όχι αυτόν που φαντάζεστε), τον σέντερ Ζάζα Πατσούλια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Απ’ την άλλη μεριά, πριν από κάθε τι υπάρχει ο προπονητής Γκρ. Πόποβιτς, ο τεχνικός διευθυντής Ρ.Σ. Μπιούφορντ και γενικά ο οργανισμός που λέγεται Σαν Αντόνιο Σπερς, υπόδειγμα για όλες τις ομάδες του NBA εδώ και δυο δεκαετίες. Παρά την απώλεια του Τιμ Ντάνκαν, καλύτερου παίκτη της ιστορίας τους, λόγω «συνταξιοδότησης» και τις αναταράξεις που έφερε η προσαρμογή στην νέα εποχή οι Σπερς κατάφεραν, με κόπο είναι η αλήθεια, να φτάσουν στα τελικά της Δύσης. Παραμένουν ένας αμυντικός ογκόλιθος, αλλά στην επίθεση έχουν εγκαταλείψει σε μεγάλο βαθμό το ευρωπαϊκής κοπής εκπληκτικό passing game που τους χάρισε το πρωτάθλημα το 2014. Πλέον όλα, ή σχεδόν όλα, περνάνε απ’ τα χέρια του σουπερστάρ «νέου τύπου», του «στόμα έχω και μιλιά δεν έχω» Καβάι Λέοναρντ ο οποίος παραμένοντας ένας απ’ τους 2-3 καλύτερους αμυντικούς του σύμπαντος, έχει εξελιχθεί σε φονική επιθετική μηχανή. Οι Σπερς τέλος, κόντρα σε κάθε σύγχρονη προπονητική σχολή και την ίδια την επιστήμη της στατιστικής, χρησιμοποιούν πολύ το σουτ από μέση απόσταση, το λεγόμενο «mid–range», σε αντίθεση με την προσέγγιση «τρίποντο ή τέφρα» που ακολουθεί η υπόλοιπη λίγκα. Απ’ τη σειρά λείπει ο σε πτώση ων «παλιός» Τόνι Πάρκερ, με την ανεκτίμητη όμως εμπειρία τέτοιων παιχνιδιών, λόγω τραυματισμού, κάτι που γέρνει ακόμα περισσότερο την πλάστιγγα υπέρ των Γουόριορς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">Ανατολικό (μονο)μπλόκ</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Όσον αφορά την Ανατολή, δικαιώθηκε για ακόμα μια φορά η άποψη ότι πρόκειται για την πιο «soft» περιφέρεια του ΝΒΑ, που χρησιμεύει για την προπόνηση των Καβαλίερς (που πάντως φέτος αντιμετώπισαν κραδασμούς στην κανονική περίοδο) μέχρι τον τελικό. Αυτή τη φορά το Κλήβελαντ πέρασε σχετικά εύκολα το εμπόδιο των Ιντιάνα Πέησερς (4-0) και ακόμα πιο εύκολα αυτό των Τορόντο Ράπτορς (4-0 με τα τσαρούχια), που μετά την περσινή δυναμική τους πορεία φέτος φάνηκαν «λίγοι» στα ημιτελικά της Ανατολής. Απ’ την άλλη όμως μας αποζημίωσε αρκετά η σκληρή μονομαχία των Μπόστον Σέλτικς με τους Ουάσινγκτον Γουίζαρντς που κρίθηκε στα 7 παιχνίδια με 4-3 υπέρ των Κελτών. Να σημειωθεί ότι η αρκετά σοβαρή φέτος ομάδα της Βοστώνης λίγο έλειψε να χύσει την καρδάρα με το γάλα όταν, στον πρώτοι γύρο, έχασε τα δυο πρώτα παιχνίδια στην έδρα της απ΄ το σκορποχώρι πολυτελείας Σικάγο Μπουλς, γυρίζοντας στη συνέχεια τη σειρά και ολοκληρώνοντας την με 4-2. Οι δε Γουίζαρντς απέναντι σε έναν αξιοπρεπή αλλά υποδεέστερο αντίπαλο, τους Ατλάντα Χωκς του «πολύ» Ντουάιτ Χάουαρντ πέρασε απ’ τον πρώτο γύρο με επίσης με 4-2.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μπορεί εμείς στην Ελλάδα να λύσαμε το πρόβλημα της μοναρχίας το 1974, στις ΗΠΑ όμως και συγκεκριμένα στο Οχάιο οι φίλαθλοι είναι κατηγορηματικοί ότι βασιλιάς παραμένει ο Λεμπρόν Τζέιμς. Και παρά τις ενστάσεις μας, δεν τους αδικούμε. Ο Λεμπρόν φέτος έκανε μια πολύ ουσιώδη, λιγότερο θεαματική-περισσότερο παραγωγική χρονιά. Αυξήθηκε ο οργανωτικός του ρόλος χωρίς να πάει πίσω το σκοράρισμα. Το υπόλοιπο καστ είναι πολύ καλό (Ίρβινγκ, Λαβ κ.α.), ενώ οι προσθήκες στον πάγκο που είχε ζητήσει μεσούσης της σεζόν, πραγματοποιήθηκαν. Μένει να δούμε πόσο ωφέλησε η κατά πολλούς ηθελημένη κατάληψη της 2ης θέσης στην κανονική περίοδο (καθώς φημολογείται ότι ήθελαν να αποφύγουν πάση θυσία την Ουάσινγκτον στο 2ο γύρο). Ο στόχος επετεύχθη και μάλιστα συνολικά καθώς οι Καβαλίερς δε θα βρουν τους πρωτευουσιάνους ούτε στον τελικό της Ανατολής, αφού αποκλείστηκαν απ’ τους Μπόστον Σέλτικς, που κύκλοι του Κλήβελαντ τους παρουσιάζουν σαν πιο βατούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Σε ότι αφορά τους Σέλτικς, έχουν καταφέρει να φτιάξουν ένα πολύ καλό σύνολο με εξελίξιμους παίκτες, καθώς και παίκτες στο «peak» της καριέρας τους όπως ο τρομερός κοντός Αϊζάια Τόμας «2», που φέτος έβαλε υποψηφιότητα για MVP και ο σταθερά υποτιμημένος τίμιος ψηλός Αλ Χόρφορντ. Όλα δείχνουν ότι αν όχι φέτος, του χρόνου θα προσπαθήσουν να κοντράρουν στα ίσια τους Καβαλίερς. Σε αυτό συμβάλλουν και τα καμιά 10ριά picks (επιλογές στο draft) που απέκτησαν το 2013 όταν μοσχοπούλησαν τους τότε αστέρες τους στους Μπρούκλυν Νετς, picks που οδήγησαν (και θα συνεχίσουν να οδηγούν και φέτος) στην υπερσυσσώρευση ταλέντου. Παρ’ όλα αυτά, το συντριπτικό προβάδισμα στη σειρά το έχει η παρέα του Λεμπρόν του Τζέιμς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο πόλεμος λοιπόν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού συνεχίζεται και η «Κατιούσα», αν και δε συμμετέχει, ως όπλο, σ’ αυτόν, παρακολουθεί διακριτικά και από απόσταση τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών και θα σας κρατάει ενήμερους για κάθε τι νεότερο, μέχρι και τους τελικούς του ΝΒΑ, βαθιά μέσα στον Ιούνη, με το μολύβι στο ένα χέρι και τα μπρατσάκια στο άλλο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μείνετε συντονισμένοι.</span></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-14323796382404309232017-05-18T17:27:00.000+03:002017-05-18T17:28:05.005+03:00«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και βλέπει Γιουροβίζιον πατέρα»;<div style="text-align: center;">
<i>[το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κατιοιύσα, <a href="http://www.katiousa.gr/politismos/mousiki/giati-chairetai-o-kosmos-kai-vlepei-giourovizion-patera/">www.katiousa.gr</a>, στις 11/05/2017]</i><br />
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgpuU2vt7Qz_lcHeV0tU2c9VhgmFA6QGD81pCl24-mFrlg-Ok2AEIrdhQChGPNFWKuFgJHU4yjQ7CTR9s7eyJslt4wuV39bvxWftItmZpYpYSZ_1f1evygpq4QAOAdIFctR40EQ5v1qn3R/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgpuU2vt7Qz_lcHeV0tU2c9VhgmFA6QGD81pCl24-mFrlg-Ok2AEIrdhQChGPNFWKuFgJHU4yjQ7CTR9s7eyJslt4wuV39bvxWftItmZpYpYSZ_1f1evygpq4QAOAdIFctR40EQ5v1qn3R/s400/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE.JPG" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Mέρος Ά: To «no politica» των σαλονιών</b></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πανηγυράκι ή φεστιβάλ τραγουδιού;</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Καρακιτσαριό ή έκθεση μουσικών ιδεών;</span></div>
<span style="font-size: large;">
<div style="text-align: justify;">
Τηλεοπτικό προϊόν ή πολιτιστικό γεγονός;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όποια απάντηση κι αν επιλέξουμε στα παραπάνω ερωτήματα θα είμαστε σχετικά ακριβείς. Όταν το 1956 η Ένωση των Ευρωπαϊκών -Κρατικών- Ραδιοτηλεοπτικών Σταθμών (EBU, European Broadcasting Union) αποφάσιζε να ξεκινήσει έναν πανευρωπαϊκό διαγωνισμό «ελαφρού», όπως χαρακτηριζόταν τότε, τραγουδιού κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι 60 και πλέον χρόνια μετά η Eurovision, θα αποτελούσε ένα κορυφαίο τηλεοπτικό γεγονός για την ευρωπαϊκή ήπειρο, που θα συναγωνιζόταν σε τηλεθέαση τα πιο δυνατά τηλεοπτικά events όπως το Ευρωπαϊκό ή το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Eurovision για πολλές δεκαετίες αποτελούσε ένα όχι και τόσο δημοφιλές ετήσιο γεγονός. Πολλοί κρατικοί σταθμοί κατά καιρούς το έβλεπαν σαν αγγαρεία. Η Ιταλία για παράδειγμα, με παράδοση και στο «ελαφρό» τραγούδι, το έβλεπε για χρόνια σαν κάτι ανταγωνιστικό προς το δικό της, το Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, γι’ αυτό και απείχε. Ελάχιστοι δε καλλιτέχνες, ακόμα και νικητές έκαναν καριέρα εξαιτίας της παρουσίας τους στο διαγωνισμό. Το Φεστιβάλ ζούσε για μερικές εβδομάδες πριν και για μερικές μετά την ημερομηνία διεξαγωγής εκτός αν συνέβαινε κάτι ιδιαίτερο, πχ. κάποια καλτ ή καρικατουρίστικη συμμετοχή και μετά σιγή. Επίσης οι χώρες που κέρδιζαν δεν αντιμετώπιζαν τον τίτλο ως εθνική επιτυχία, ούτε γκρέμιζαν τα τείχη για τους νικητές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως τα πράγματα σταδιακά απ’ τη δεκαετία του ’90 και κυρίως αυτή του 2000 άλλαξαν. Μετά τις ανατροπές στην Ανατολική Ευρώπη, πολλοί κρατικοί ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί ζήτησαν την είσοδο τους στην EBU. H EBU γιγαντώθηκε. Η «καθαρή» ποπ μουσική, που είχε μεγαλύτερη απεύθυνση στη δυτική Ευρώπη υποχώρησε προς χάριν ενός μίγματος έθνικ-σλαβικών-ποπ-ηλεκτρονικών ρυθμών σε διάφορους συνδυασμούς σε μια προσπάθεια να γίνει αρεστή σε μεγαλύτερο τηλεοπτικό κοινό. Κάπου εκεί άρχισαν ή μάλλον οξύνθηκαν τα παρατράγουδα. Η νίκη άρχισε να έχει μεγαλύτερη αξία. Οι ψηφοφορίες είτε από τις κρατικές επιτροπές είτε μέσω televoting έγιναν αντικείμενο χειραγώγησης. Το κάποτε γραφικό ελληνικό 12άρι στην Κύπρο και τούμπαλιν ή το λιγότερο αυτόματο 10άρι της Πορτογαλίας στην Ισπανία έγινε πλέον ομαδοποιημένη ψηφοφορία ανά γεωγραφική περιοχή και γλωσσική ή θρησκευτική συγγένεια. Σκανδιναβικός πόλος, Γιουγκοσλαβικός (με υποδιαιρέσεις) πόλος, Βαλτικός πόλος και πάει λέγοντας. Χώρες «μητέρες» (πχ. Ρωσία) και χώρες θυγατέρες (πχ. Λευκορωσία). Φήμες για χακάρισμα των τηλεφωνημάτων και ψήφους που δίνονται με «μη καλλιτεχνικά κριτήρια». Η Eurovision έγινε ένα πιο καλοδουλεμένο τηλεοπτικό προϊόν. Και όπου υπάρχει προϊόν, υπάρχουν και αγορές. Και όπου υπάρχει πολιτιστικό ή και «πολιτιστικό» προϊόν υπάρχει και ιδεολογία. Υπάρχει και κόσμος που πρέπει να διαπαιδαγωγηθεί για το τι είναι τέχνη και τι είναι διασκέδαση. Και τι καλύτερο από ένα θέαμα που μπορεί να το παρακολουθήσει ο καθένας ένα Σάββατο βράδυ απ’ το σπίτι του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ναι, η Γιουροβίζιον δεν θα ξεκινήσει κανέναν 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα συμβάλει όμως, όπως μπορεί, στην ανακατωσούρα σε μια στιγμή σε μια δοσμένη περιοχή. Όπως πέρσι, που η Ουκρανία κατέβασε το τραγούδι «1944» που περιέγραφε δακρύβρεχτα τους διωγμούς των Τατάρων της Κριμαίας τη συγκεκριμένη χρονιά. «When soldiers are coming» ξεκινούσε, και όλοι εμείς μείναμε εμβρόντητοι για το πώς διέφυγε της προσοχής της κ. Τζαμάλα ότι κάτι άλλοι «soldiers» «came» στην Ουκρανία το ’41, το ‘42, το ’43. Αλλά αυτό θα ενέπιπτε στο καταστατικό της EBU περί «απαγόρευσης πολιτικών στίχων στη Eurovision».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι απορίας άξιον το πως η κατά τα’ άλλα «ευαίσθητη» στις πολιτικολογίες EBU επέτρεψε στο τραγούδι αυτό να διαγωνιστεί. Βέβαια, η απορία μας λύνεται αυτοδικαίως όταν αναλογιστούμε το πόσο στηρίζουν την ημιφασιστική, πραξικοπηματικά εγκατεστημένη κυβέρνηση του Κιέβου τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης (μέσα σ’ αυτά και τα κρατικά βλ. BBC κλπ). Μια κυβέρνηση που περιλαμβάνει από «δυτικότροπους» «ανεκτικούς», «πολυπολιτισμικούς» νεοφιλελεύθερους έως… δεξιότερους της Χρυσής Αυγής επαγγελματίες δολοφόνους). Είναι γνωστό επίσης το πόσο προμοταρίστηκαν από τα ίδια μέσα οι διάφορες «πορτοκαλί επαναστάσεις», πρόδρομοι των γεγονότων που βλέπουμε στην Ουκρανία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συμπληρωματικά αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό από τα προαναφερθέντα, την πολιτική στάση της Eurovision καθορίζει και το τηλεοπτικό κοινό. Η εμφάνιση πχ. ανοιχτά gay ή τρανς καλλιτεχνών (πχ. Dana International, 1998) ή drag queen δρώμενων είναι συχνή στο διαγωνισμό. O θεσμός της Eurovision έχει μεγάλη απήχηση στην LGBT κοινότητα, μια κοινότητα που στο μεγαλύτερο μέρος της ποδηγετείται από δήθεν απολιτίκ, στην πραγματικότητα χίπστερ-νεοφιλελεύθερες συλλογικότητες όπως αυτές που διοργανώνουν το Pride (που εύστοχα έχει χαρακτηριστεί από αριστερούς ακτιβιστές της κοινότητας «φιλελέ πανηγυράκι»). Η Eurovision λοιπόν είναι άλλο ένα κομμάτι στο πάζλ, αυτό της πραγματικής ή υποτιθέμενης «υπεράσπισης» των δικαιωμάτων της LGBT κοινότητας από το θεσμό. Εκεί εδράζεται (πέραν των γεωπολιτικών συμφερόντων βέβαια, που είναι συντριπτικά καθοριστικότερα) και η δυσφορία της EBU καθώς και οι περιστασιακές απειλές προς τη Ρωσία για αποκλεισμό, με αφορμή έναν όντως αντιδημοκρατικό πρόσφατο νόμο του Πούτιν που τιμωρεί τη «δημόσια gay προπαγάνδα». Είναι χαρακτηριστικό ότι το φετινό σλόγκαν του διαγωνισμού είναι το «Celebrate Diversity» («Ας γιορτάσουμε τη διαφορετικότητα»), όχι γιατί τους ιθύνοντες της EBU τους έπιασε κάνας «πόνος» για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, των μεταναστών και κάθε άλλης κοινωνικής ομάδας αλλά γιατί είναι ακόμα ένα ανώδυνο εμπορικής φύσεως σύνθημα, κάτι σαν το «Say no to Racism» της UEFA.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό είναι λοιπόν η Eurovision. Προϊόν-ξεπροϊόν, υποκουλτούρα-ξεϋποκουλτούρα, είναι όπως λένε και στην ορεινή Αρκαδία «Take it or leave it». Και επειδή εμείς εδώ στην Κατιούσα όπως έλεγε και ένα παλιό μότο «Πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε», το Σάββατο 13 του Μάη θα το ζήσουμε κι αυτό. Για να έχουμε να γράψουμε κάτι το Μάη του ’18, στα πρώτα γενέθλια του Περιοδικού Κατιούσα, που σας καλωσορίζει αυτές τις μέρες στην παρέα του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*Υστερόγραφο: Τελικά η Ρωσία αποκλείστηκε από το διαγωνισμό λόγω… “παράνομης επίσκεψης της εκπροσώπου της στην Κριμαία”, που η ουκρανική κυβέρνηση τη θεωρεί δικό της έδαφος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Μέρος Β’: Οι Ελλάδες στις Γιουροβίζιονς</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ποιές ήταν όμως οι συμμετοχές της χώρας μας που ξεχώρισαν, όχι απαραίτητα για την καλλιτεχνική τους ποιότητα ή την βαθμολογική τους συγκομιδή; Ας κάνουμε μια επιλεκτική αναδρομή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Ελλάδα λοιπόν, μπαίνει στο διαγωνισμό, εν μέσω καταρρέουσας δικτατορίας το 1974 με τη Μαρινέλλα, η οποία μας ενημερώνει για τη σπαρτιάτικη ολιγάρκειά της, που συνίσταται σε «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι της», σε μια αρχετυπική τσίφτικη, φίνα ντερμπεντέρικη συμμετοχή. Την επόμενη χρονιά, σε μια μορφή υποτιθέμενης σιωπηρής διαμαρτυρίας για την εισβολή στην Κύπρο, η Ελλάδα δε συμμετέχει. Η σιωπηρή διαμαρτυρία μετατρέπεται σε «θορυβώδη» το 1976 με τη Μαρίζα Κωχ και το τραγούδι «Παναγιά μου» που περιέχει όχι και τόσο υποσυνείδητα μηνύματα για την κατοχή της Κύπρου. Η κίνηση αυτή θα συνοδευτεί από αντιδράσεις και θα είναι ένας απ’ τους λόγους που η EBU αργότερα θα απαγορεύσει ή καλύτερα θα «απαγορεύσει» τη συμμετοχή τραγουδιών με «πολιτικό περιεχόμενο». Πρόκειται για έναν κανόνα που θα καταστρατηγηθεί δεκάδες φορές κατά το δοκούν, ανάλογα με το κλίμα και τις πολιτικές επιδιώξεις κάθε εποχής. Το 1977 η ΕΡΤ αποφασίζει να στείλει μια dream team νεοδημοκρατών (Πασχάλης, Μ. Τόλη κλπ.) μεταξύ των οποίων και ο οραματιστής συνθέτης/τραγουδιστής Ρόμπερτ Ουίλιαμς, γνωστός για το άσμα «Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η Θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία», οι οποίοι με το «Μάθημα Σολφέζ» καταλαμβάνουν την 5η θέση. Το 1979 στην πρωτεύουσα τριών θρησκειών Ιερουσαλήμ, η Ελλάδα μέσω της Ελπίδας (που να σημειωθεί αποτελούσε το Νο1 νεανικό πόθο του πατέρα μου εκείνη την εποχή) μας συστήνει το Σωκράτη ως «πρώτο Χριστό» και «Σουπερστάρ», βασιζόμενη στο αντίστοιχο μιούζικαλ του Broadway για τον κανονικό Χριστό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ακολουθεί μια περίοδος αδιάφορων συμμετοχών μέχρι το 1985, όταν σε ένα ξέσπασμα βαθιάς, ντεμέκ «ψαγμένης», πασοκίλας, ο αξιοπρεπής κατά τ’ άλλα Τάκης Μπινιάρης μας ενημερώνει ότι «Θα μας χωρίζουν πάντα κάποιες διαφορές, αισθητικές ή ταξικές ή αν θέλεις κι άλλες», χωρίς όμως να μας διαφωτίζει για τη βασική αντίθεση ανάμεσα σε αυτόν και την καλή του. Τη σκυτάλη τα επόμενα χρόνια πήραν δύο «βαθιές» (αλά ελληνικά) ντίσκο συμμετοχές. Πρώτα το ’87, ο Θάνος Καλλίρης, χρόνια πριν αποφασίσει ως άλλος Ιαβέρης να δίνει συμβουλές σε οδηγούς λεωφορείων, συμβουλεύοντας τους να έχουν «το νου τους», εμφανίζεται με μια πλούσια ξανθιά κώμη, μίξη Joey Tempest και Simon Le Bon, και καταλαμβάνει τη 10η θέση. Τον διαδέχεται, μετά από ένα επεισοδιακό εγχώριο τελικό η ευρέως άγνωστη Αφροδίτη Φρυδά η οποία δηλώνει ευθαρσώς ότι είναι «Κλόουν» συμπληρώνοντας «Χα-χα-χα-χα» για να υπερτονίσει την ιδιότητά της. Οι ευρωπαίοι κριτές βέβαια δεν γέλασαν, ούτε καν με μέτριο γέλιο, χαρίζοντάς μας τη 17η θέση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά από μια κακή συμμετοχή το ’98, τον αποκλεισμό του ’99 και την εθελούσια αυτοεξαίρεση το 2000 η εμφάνιση και η κατάταξη (ως 3η) της Έλενας Παπαρίζου και των Antique δίνει νέα πνοή στη διοργάνωση. Η ΕΡΤ αδράχνει την ευκαιρία να κάνει το διαγωνισμό mainstream και οργανώνει έναν ευρύ ελληνικό τελικό με τη συμμετοχή τρανταχτών (και …ατράνταχτων) ονομάτων της ντόπιας λαϊκοπόπ σκηνής. Η απόπειρα καταλήγει σε φιάσκο όταν, την επομένη του ελληνικού τελικού ξεκίνησε ένα μπαράζ μαλλιοτραβηγμάτων σε μεσημεριανές εκπομπές και δελτία ειδήσεων με κατηγορίες για «στημένους διαγωνισμούς», «πλέι-μπακ» και «βόις-όβερ». Μετά απ’ αυτά ο νικητής Μιχάλης Ρακιτζής, με τη ντεμέκ «melodic trance» σύνθεσή του «τρώει άκυρο» στο Ταλίν της Εσθονίας, καταλαμβάνοντας την 27η θέση. Την ίδια περίπου θέση (25η) καταλαμβάνει, με λιγότερες εσωτερικές αναταράξεις, και η Μαντώ την επόμενη χρονιά. Η Ελλάδα όμως ποτέ δεν πεθαίνει. Το 2004 ο αποφασισμένος για όλα Σάκης Ρουβάς, έχοντας για όχημα το κατεξοχήν ελληνάδικο μπιτσομπαροειδές «Shake It» επιχειρεί την έφοδο στον ουρανό. Και θα το κατάφερνε αν η Ρουσλάνα με τους αγριανθρώπους της και ο Ζέλικο Γιοκσίμοβιτς με μια τυπική βαλκανική σύνθεση δεν τον προσπερνούσαν στην κούρσα.Το 1991 η αλλαγή φρουράς στην κυβέρνηση κάνει αισθητή την παρουσία της και στο διαγωνισμό. Η Σοφία Βόσσου, φρέσκια από τις εμφανίσεις της στις προεκλογικές ομιλίες του Μητσοτάκη παίρνει το χρίσμα. Και εκπροσωπεί την Ελλάδα με το αξιοπρεπέστατο έως πολύ καλό τραγούδι-«εθνικό ύμνο» των Ελλήνων fans του θεσμού, την «Άνοιξη» η οποία πάντως βαθμολογικά τα πάει μέτρια (13η). Την επόμενη χρονιά η ΕΡΤ στέλνει στη Σουηδία όπου διεξάγεται ο διαγωνισμός, την ερμηνεύτρια Κλεοπάτρα, η οποία φορώντας έναν (κάτι σαν) «Ήλιο της Βεργίνας» σε μέγεθος ταψιού, παρακάμπτει εντέχνως το «no politica» της EBU και περνάει το μήνυμα της «ελληνικότητας της Μακεδονίας» παίρνοντας μάλιστα και την 5ηθέση. Σε μια από τις επικότερες, από απόψεως ελληνολεβέντικης βλαχομπαρόκ απαλεψιάς συμμετοχές το ’93, η Καίτη Γαρμπή (σ.σ. το δικό μου παιδικό-εφηβικό σκίρτημα) «κλείνει το μαγαζί» με το «Ελλάδα χώρα του φωτός», ένα τραγούδι που αν στον ΕΟΤ είχαν χιούμορ θα μπορούσε να είναι το soundtrack της καμπάνιας του για 40 χρόνια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φτάνουμε στο σήμερα και στη Demy, που το Σάββατο 13 Μαΐου θα μας εκπροσωπήσει στην Ουκρανία με ένα ποπ κομμάτι που μπορεί να μην έχει κάτι το ιδιαίτερο αλλά τουλάχιστον δεν προσβάλλει. Να ευχηθούμε μια καλή εμφάνιση και καλή επιτυχία στην κοπέλα. Άλλωστε το 4οΜνημόνιο που θα ψηφιστεί, κακώς εχόντων των πραγμάτων λίγες μέρες αργότερα, χρειάζεται κάτι χωνευτικό για να χωνευτεί.Ο δρόμος όμως είχε χαραχτεί, οι συνθήκες είχαν ωριμάσει. Αρκούσε ένα φύσημα για την κατάληψη του οχυρού. Και το φύσημα αυτό ήρθε το 2005 με τη σύνθεση του Χρ. Δάντη (σ.σ. υπάρχει νομική διαμάχη για την πατρότητα του τραγουδιού) «My NumberOne» και την Έλενα Παπαρίζου που παίρνει φαλάγγι όλες τις άλλες συμμετοχές κατακτώντας τη νίκη και μαζί το συγχαρητήριο τηλεγράφημα του Κώστα Καραμανλή. Η Άννα Βίσση την επόμενη χρονιά, δεν μπόρεσε να «χτίσει» πάνω σ’ αυτό και κατετάγη 7η. Φτάνουμε στο 2008 και στην τότε «εθνική» κόρη/αδερφή/σύζυγο (όπως το βλέπει κανείς) Καλομοίρα που μπαίνει αθόρυβα στην τριάδα ενώ το ’11 προηγήθηκε της συμμετοχής ένας πυρετός διαβουλεύσεων σχετικά με το αν η ΕΡΤ θα συμμετάσχει ή θα «πουλήσει τρέλα» του τύπου «δε συμμετέχουμε γιατί δε μπορούμε να κάνουμε περιττά έξοδα τη ώρα που ο λαός υφίσταται μνημόνια». Τελικά η ΕΡΤ αποφασίσει να αφήσει απούλητη (στοκ) την τρέλα και συμμετέχει με ένα ζεϊμπέκικο-ραπ τραγούδι που παραδόξως βγαίνει 7ο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και μια καλή θέση στη Γιουροβίζιον είναι η καλύτερη Σουρωτή για το τηλεοπτικό κοινό.</div>
</span>Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3159567873126128094.post-65583286300609091082017-05-02T23:21:00.003+03:002017-05-02T23:43:26.362+03:00Στις 9 του Μάη παίρνουμε την... Κατιούσα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtBCZVKaMFEvt9IOeKpIvmalt1-g8UndTz9gTurUtrd1OdFOo_cKPwx387hAMdFZJEdJqz2_h3cKhXSRELLW8imGtDGtcjXQfDNqJtvM3SvenkrFzc56FzuGq-Ey5thTk987XGcZCZteKw/s1600/18193361_1899901610248171_1336157968121505747_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtBCZVKaMFEvt9IOeKpIvmalt1-g8UndTz9gTurUtrd1OdFOo_cKPwx387hAMdFZJEdJqz2_h3cKhXSRELLW8imGtDGtcjXQfDNqJtvM3SvenkrFzc56FzuGq-Ey5thTk987XGcZCZteKw/s400/18193361_1899901610248171_1336157968121505747_o.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Μία συντ-dream team αρθρογράφων από το χώρο του διαδικτύου αλλά και της κοινωνίας </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Καιρός ήταν</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Στις 9 του Μάη συντονιστείτε στο <a href="http://www.katiousa.gr/">www.katiousa.gr</a></span></div>
Λαϊκό Στρώμαhttp://www.blogger.com/profile/07268083825078466809noreply@blogger.com0